장음표시 사용
612쪽
Ciceronis ad M. Brutum oti in exstiterunt epistolae octo libris comprelie ac ἔ iuda ab anno sere V. C. 7oa quo Cicero proconsule in Ciliciam pros tus est usque ad M. Bruti dis munitu Graeciam A. V. ros aeriptae. Ex his quinquu, incertum quo casu , interiectae sunt epistolarum , quae vulgo ad Fau iliares vocantur, libris XVI ubi nunc leguntur libri XIII 1-i . seriptae A. V. C. 7or ad Brutum Cisalpinae Galliae praesectum. Ex illa autem γῆ fragmenta quaedam supersunt apud Qvio tilianum et Nonium Marcellum grammaticum. Ex illis unum occurrit institui. Orat. III 8, ubi Qui utilianus: α Poterat, ii quit, ine liberare M. Cicero, qui ita scribit ad M. Brutum: Pro-mMιia plurimis quae honeste suaderi Gesari Possem , sim bonus Mir , si haec su- - y mn me. Masoria enim sinis est tituitas eius, cui quisque suadet. At recta sunt. Quis negat y Sed non est Minyer rectis in suadendo locus. Hoc Daguieulum Spaldingius putabat da Caesare Octaviano tutellige dum esse. In quo ei non assentior. Cicero enim vivo C. Iulio Caesare ab amicis quibusdam c postquam Catonem suum l. e. librum dulaudibus Catonis Vileensis ediderat exeitatus erat, ut utiqui lad Caesarem do ordinanda republica scriberet. De eo libro s. epistola suasoria ad C. Iuliuni Caesarem haec occurru ut in epistolis ad Atticum XII M: Συμβουλε Μν saepe conor ἰ nihil re- Porio ἔ et quidem mecum habeo et ' timoriMυς ut Θμ ρσου πρός Amαωρον; sed quia similet ilia et quae ψ,ia honesis eas ι scrιλ bant, et grula Auxandro. Ecquid tu eiusmoui reperis p Mihi
613쪽
. indem nihil in mentem Menit. XIII II: De mistola ad Caesarem nobis Dero fraver rectissime placuit, ut isti Caesariani qui Romae erant ante legerent. Aliter enim fuissemus et in hos in Sciosi et in nosmes ipsos , si illum ostensuri fuimus, yaene periculosi. Isti autem ingenue, mihique gratum , quod qiad sen-ιiunt non reticuerunt; illud Mero Mel πtime , quod ita multa mutari istant , in mihi de integro scribenui causa non sit. Quam iam do Parthico bello . quid Mectare de i , nisi quod tu Metie arbitrabar' Quod enim aliud argumentum Wistolae nostrae nisi minaeis sit 8 An si ea quae optima Putaram, x- ω -- Dissem , oratio mihi defuisset ' Totis igitur literis ninil opus est.
Ubi enim επιτευγμα mariam nuissim fieri ρ sit , οπωττυγμα vel non magnum , mesestiam futurum ait: quid opus est πιρακι-εύειν, praesertim qutim illud occurrat , illum, quum antea nihil scri serim , existimaturum , me, nisi toto bello confecto , nihil scripturum fuisse. Atque etiam Mereor, ne Pulet me hoc quasi Catonis esse , omine. Quid quaeris e Diade me Poenitebat. Nec mihi in hae quiuem re quisitiram magis, ut Mellem , acci-ἀere 'oruit , quom quoia nostra non est ymbia . Incidi semtia etiam in illos Caesarianos , in eis in cognatum rutim Q. Cieeronem filium; ibita Ill α8 . De epistola aia Caesarem rurato mihi cr-e : non Possum ; nec mc tiar itudo deterret, etsi maxime debebat. Quam enim lumis est assentatio , quum Mi ere ipsum turpe sit nobis 2 Sed , ut comi , m=n me hoc lumedeterret ἔ ac vellem quidem essem enim , qui esse debebam , aed ira mentem nihil Menit. Num quae sun et ad Alexandrum ho
gloriae , cavientem sibi aliquid consilii di i , quod au laudem
M emam ωιυχι , cohortantur. Ad decus non deest oratio. o quiu mssum Z Tamen nescio quia e quercu exscu*serum , quisu a metir simile simvlacri. In eo, quia nonnulla eriant arato meliora , quam era, qurae fiunt , vi facto sunt, rePrchcnotantur; quoia vie minime menitet. Si enim ρον 'enissent Atracttiteriae, mihi crede , nos Poeniseres. Quid e tu non Mides ipsum allum Aristoteli insemiadum , summo ingenio , summa modes lia, resina quam rex a Pellatus su , superbiam , crudelem, immo
mo , ut uoleι. Abiu illud , quod tum me stimuliabat , quisui
614쪽
Catonis laudem aggrediebar verentem ne mortis perieulum subirein multo mehercule magis ntinc opto casum illum , quem tum timebam , vel quem libebit. Denique Xllt 3i: De mistola ad Caesarem κεκοικα. Atque id ψsum, quo listi aiunt illum scribere , se , nisi constitutis rebus , non iturum in Parthos, idem ego suadebam in illa epistola: sin, utrum liberet, jacere Posse, auctore me. Hoc enim ille exvectat Di. licet , neque est facturus quidquam, nisi de meo consilio. Obsecro , abiiciamus ista, et semiliberi saltem simus, quod asseqtue. mur et docendo et latendo. Ex his locis, ut obiter hoc moueam, magnum robur accedit sentcntiae eorum, qui Wolfium de oratione pro Marcello sequuntur. Tantum enim Cicero abhoruit ascribendo eiusmodi libro, in quo nimium esset Caesari adulandum , ut scribere istam orationem haud potuerit, multum ab ea dignitate quam in oratione pro Ligario servavit, discrepantem. Aliud fragmentum ex istis octo ad lirutum cpistolarum libris est apud Quintilianum V io: Vertius fortasse, ne nos in Catoncm nostrum transferamus illinc mali aliquid e etsi argu mentum simile non erat; quod ostendit illam epistolam scriptam misso A. V. 7o7 , quo Cicero librum in laudem Catonis aggressus erat scribere.
Iam ipsas Ciccronis ad Brutum et Bruti ad Ciceronem , quae vulgo seruntur , epistolas breviter recensebimus, quarum Tunstallus et post eum MaAlandus in dubium vocarunt.
LlBBl I EPISTOLΛ I. in hac epistola Bruto eommendatur L. Clodius quidam, vel ut alii volunt C. Clodius tribunus plebis designatus nempe,
ut videtur, a Cacsare, qui paulo ante interitum in aliquot annos magistratus designaverat P. Iam Tuastallus qui lem Middietoniurgumentis, quibus illam epistolam non potuisse ab alio consiti si conatus erat evincero, satis bene respondet obseruations p. 350 sqq. ; non autem νολπς certa insiguia attulit: ideo quo Mar landus c. Iiemaris p. i5 sqq. primam hanc epistolam nihil habeto ostendit, quod non potuerit a Cicerone'scribi; putatque eam ex libro octavo genuinarum ad Brutum epistolarum 1ortasse decerptam , ccterisque spuriis fraudis tegendae causa pracpositam esse. Neque vero ipse invenio aliquid ei irimodi, quod hane epistolam Ciceroni abiudicandalia esse certo persuadeat; nec impedio, quo minus ille L. Clodius idem csse cxistἰmetur
illii sucrat Ciceroni pracscctus labrum c ad Fam. III 4
615쪽
EPISTOLA II. laee epistola statim in principio se appen liccin alterius iam scriptile et obsignatae profitetur. Nec quidquam impedit, quo
in iuus arbitremur eam proxiale eum prima coni unciam esse.
Tuustallus colue a sens p. aci6 indicium νοθειας sibi videtur invenisse , ita hoc epistolae loeo: Quod scribis de sedisione, quae faeta est in legione quarta. Intelligitur scit. seditio inter milites Bruti clandestinis C. Antonii eui captivo Brutus pu-Percerata consiliis exorta, cuius Plutarchus in Bruto c. as et Dio Cassius lib. XLVII mentionem iaciunt. In quo Tuustallum ostendit legionem quartam nominari, quam certum est non tu Bruti exercitu, sed in Italia militasse. Or. Philipp. V i9. Deinde haec epistola data est XIV Kal. Maias; et tamen scribit auctor ad Brutum: Immi consilium Dehementer laticio , quod non Prius exercitum sollonia DFrrhachioque movisti , quam de Aulonii fιga audisti Decimi Bruti erutione ex Mutina , quam M. Auto uius obsessam tenuerat , populi Romani Micloria. Atqui Antonius ad Mutinam superatus est a. d. XVII. Kal. Maias; et o liquot diebus post nuntii de hac victoria ROniam vetierunt. Quomodo igitur Cicero XIV Kal. Mai. ita seribere potuisset ad Brutum , quasi is e Macedonia iam do hac victoria se audisse ad Ciceronem scripsisset y Itaque hane epistolam supposititia inesse facile patet, et si ponamus, eam primae huius libri ap-
Petulicem, sive statim ea scripta et obsignata Exai atatu esse.
illam quoque primam, etiamsi alia indicia nulla sint, ah
uel Ore secundae scriptam esse , statuamus necesse est.
EpiSIOLA III. in hac epistola, primum hoc ostendit, quod ea data esse dicitur X Kal. Maias i. e. pridie Vinalia , quo die Cicero habuit
in senatu orationem Philippicam decimaniquartam , ut vix eodem die ad Brutum scripsisse videatur. Deinde in itinni : nOStrae' res meliore loco uidebantur frigidius est, quam pro illis ira-bus sortiter et seliciter apud Mutinam gestis. Deinde quod scribit auctor epistolae : Constiles duos, bonos quidem, sed cliam' taxat bonos amisimus , hoc profecto prorsus repugnat laudi bus, ii uas Cicero ipse in Plii lippie., XlV his coiistilibus tribuit. Quid enim ista vertra seu diam taxiat bonos aliud significale poS-bunt, uisi floruiti consulum ivinam quidem voluntatem, holit triis nimiam, sed sortitudinein , prudentiam, fortunam isti voluuiali
616쪽
haud parem fuissep Leviora sunt quae Tunstalliis et MarLlanis clus reprehenderunt, quod Pansa fugisse dicatur, qui vulnerihus acceptis e proelio elatus est; quod in SCto ubi dicitur: re Hostes autem omnes iudicati qui Antonii sectam sequuti sunt nvocabulum sectae usurpatum dicatur.
EPISTOLA Iv. Mane epistolam Brutus dicitur dedisse Idibus Maiis ex castris.
Eo tempore autem Romae de Octaviano nondum ulla erat suspicio , eum ad consulatum petendum animum adiicere. Tamen in illa epistola personatus Brutus sic scribit: Itaque fimeo de Consulatu , ne Caesar tuus altius se adscendisse putet a cretis luis , quam inde si consul factus su descensurum. Neque vero
nuntius de victoria apud Mutinam et de liberato Decimo Bruto tam celeriter potuit ad M. Brutum pervenire , ut iam Idibus Maiis de his rebus posset ad Ciceronem rescribere. Vtrumque
a Tiinstallo contra Mid letonum recte monitum est. obser-tions P. 23i sqq. p. 257 sqq. . Accedit illud , quod extrema epistola Brutus seribit: His literis scriptis te considem facitim
audisimrιs ἔ quem tamen rumorem non nisi post duorum consulum Hirtii et Pansae mortem dissipatum esse Constat, ut vixiani de eo Brutus Idibus Maiis aliquid inaudire posset. Marulandus in hac epistola nonnulla sibi deprehendere visus est, quae ab usu loquendi illius aetatis discrepetit; e. c. tu verbis: quasinsu liceat ad mala consilia corrutum largitionibus animum; reprelictulit p. 55 sqq. largitionctus pro bonorum iurgitionibus , et liceat pro μοssit usurpari. Quibus tamen argumentis equidem haud multum tribuerim ; praesertim quum de Bruti scribendi genere e veris eius libris nihil nobis constet. EDi SI OLA V. Haec epistola a Cicerone ad Brutum data esse sertur IlI Notias Maias, in eaque seribit a. d. v Kal. Maias, quum de iis, qui hostos iudicati essent, bello persequendis sententiae dicereii uir . dixisse Servilium etiam de Uentidio, et ut Cassius persequere tur Dolabellam ἔ Ciceronem ei assensum esse , et hoc amplius decrevisse , ut si Brutus arbiti aretur utile e quo republica esse , persequeretur bello Dolabellam : si minus id eo m- modo rc ipublicae sacere posset, sive nou existimaret e republica esse , ut tu iisdem lucis exercitui contineret. Et paulo post scri-
617쪽
I,it idem sibi iam ante Mutinam obsidione liberatam placuisse. Et hoc quidem Tunstallus demonstrat veritati rei gestae repugnare. Sane ex Philippica XI, c. ii sqq. constat Ciceronem censuisse, ut Cassio bellum adversus Dolabellam terra marique gerendum decerneretur. Praeterea, ubi Cicero de filio suo in collegium pontificum minorum cooptando scribit, his verbis utitur: Est etiam in lage silia , quae lex est de sacerdotiis proxima, his verbis , Qui petit, cuiusve ratio habebitur; verte indicat posse ratianem haberi etiam non praesentis. Tun-stallus , quia nusquam alio loco mentio sat huius legis Iuliae de sacerdotiis, suspicatur auctorem huius epistolae lapsum esse errore quodam , quod ex narratione de litibus de Caesaris at sentis in consulatu pet udo ratione habenda in senatu agitatis liaiie legem Iuliam de Sacerdotiis confixerit. MarLlandus cp. 69 etiam hoe addit, totum hoc, qui petit , cuiusve ratio habebitur perplexe et inepte enuntiatum esse ἰ scribendum enim potiuslioc modo fuisse: Istud etiam in lege Iulia, quae est de sacerdotiis Proxima , his verbis CVIVSVE ABSENTIS RATIO HABEBIT R , verte indicat posse rationem haberi filii mei. EPISTOLA VI. In hac epistola, quae a Bruto XVII Kal. Iun. ex castris prope Candaviam data esse sertur, nihil offendimus, quod eius auctoritati repugnet. Quod scribit, Glaucona medicum Pausae in suspicioncm venisse Torquato de morte Pansae , custodirique ut parricidam , id cum Suetonii narratione convenit, qui in Aug. C. ir: Pansae quirim , inquit, adeo sumocta mors fuit, ut Gdico medicus custoditus sit, quasi omenum uianori indidisset. Verum nomen tamen medici esse arbitramur quod apud Suetonium legitur, quod in illa epistola facile potuit in Glaucona a librariis corrumpi. EPISTOLΛ VIl. Haec Epistola brevior est, quam ut certi aliquid de eius αυβεντια statui possit. Marklandum quidem ostendit locutio: In Pansae Oziam Polere constituit, quod non additur, quem honorem petere volucrit. Sane id h. l. nddendum fuisset, proptorca cluod Pansa vi consul et pontifex minor fuerat, h. l. autem de ιυco pontificis minoris agitur. Suh liueni epistolae Brutus scri-
618쪽
bit: Scit stilesias an sua mistola celebrabitur; quod insolenter dictum esse idem MarLlandus monuit. EPISTOLA VIII. In hac epistola Ciceronis ad Brutum, qua Nasennium Bruto commendat, Marklandus latetur , se nihil quod Ciceronis stilo indignum sit, invenisse, nisi sorte id quod dicitur Mellet per te
aliquid auctoritatis assum C. EPISTOLA IX. Epistola haec a Cicerone scripta esse sertur, Bruti consolandieausa. Incertum vero est, quac causa lacrit Bruto luctus vel doloris. Verba ista: quamobrem a misti tu quidem dolorem tu enim amisisti cui simile in terris nihil futi Middiet onus de Porcia Bruti uxore accepiL Illam vero Bruto supervixisse , eoque mortuo sibi mortem conscivisse traditur. Nec de alio quodam luctu, ut de obitu Serviliae matris quae tum nondum decesserat , intelligi potest. Sed tota epistola videtur a declamatore quodam ficta. Nam quod hic Cicero scripsisse fingitur ad Brutum : Quum enim mollius tibi ferre viderer , quam deceret Mirum , pracsertim cum, qui alios consolari soleret, accusasti mre per literas graMiribus verbis, quam tua consuetudo ferebat; id Prorsus repugnat, quod vidit Tunstallus , epistolae 13 ad Att. lib. XII ubi Cicero scribit: Bruti literae scriptae et Pru nte et amice, multas mihi tamen lacrymas attulerunt.
EPISTOLA X. In hac epistola hoc offendit, quod Caesar octavianus dicitur quorundam improbissimis literis sallacibusque interpretibus
ac nuntiis impulsus esse in certissimam spem consulatus , quod simul atque senserit, neque se illum absentem literis monere destitisse, neque accusaro praesentes Eius necessarios, qui eius cupiditati sum agari viderentur; nec in senatu sceleratissimorum consiliorum sontes aperire dubitasse. Verum hoc nec eum Plutarchi narratione , nec cum Appiani III 8a conciliari potest. Cicero enim videtur potius ab Octaviano , eui ipse iam alios honores extra ordinem sat multos sententia sua decreverat, salsa spe illectus suisse consulatus una cum octaviano gerendi , ut eius ambitioni faveret potius, quam sortiter resisteret. Ceterum
Harhlandus in hac epistola reprehendit locutionem quatefeci
619쪽
Amonium ; iteinque hanc: seu ita muli labosiactant, ut, ne moveatur, interdum extimescam. Imitatorem Ciceronis prodere videtur haec sententia: huius belli fortuna tit in secundis suis , ut in Moersis bona. Cicero enim olim, statim post reditum ab exsilio , ad Atticum scripserat lib. IV , ep. i: Ita sunt res nostrae; ut in secundis fluxae, ut in adoretis bonae. EPISTOLA XI. Iu hac epistola Mutus Veterem Antistium Ciceroni commendat, et ut cum in petitione praeturae potissimum adiuvet, rogat. Vbi Tunstallum offendit Iloc quod ita scribitur : Huic per
suadere coePimtis, vi imperator in castris remaneret, remque Publicam defenderet. Statuit eundum sibi, quoniam exercitum dimisisset, statim Mero rediturum ad nos confirma it, legatione susceρια , nisi praetorum comitia habituri essent consules. Brutus cnim , qui tum iam de Pansae et Ilirtii molle Duntium acceperat, scribere non poterat , Consules praetoria comitia habiturum. In eodem loco Matalando iure displicebat illud: huis persuadere μὴ debebat os se peruetiasimus , vel persuadere studuimus. Et suadere cominatis latine dicitur: μα- ruadere coepimus et ineptum est, et inauditum.
IIaec epistola , si modo constaret undecimani, quae Bruto tribuitur, genuinum esse nihil magnopere haberet quod Ossenderet. Sed quum auctor hic respondeat Bruti Epistolae , quae est huius lihri undecima , illius una cum undecimae auctoritate concidat necesse esti Attamen in eo MarLlandus vitium reperit, quod scribitur de Lepido: rmento non soliam recepit reliquias hostium , sed bellum acerrimum TERRA MARIQv Egerit; quod profecto Cicero scribere haud potuit, qui Lepidum nec naves nec milites classiarios habere haud ignora L Ceterum linius epistolae argumentum satis et superioribus, et vero etiam
epistolae ad Decimum Brutum XIV Kal. Quintil. seriplae ad Fam. XI aS convenit. In hac enim sic seribit Cicero: De Bruto
autem nihil adtate certi; quem ego, quemadmodum praecipis, Prisa tis liferis ad bellum commune incare non desino : qui utinam iam adesset, imeatinum urbis malum, quod est non mediocre , minus timer mus.
620쪽
E ISTOLA XIII. Si liaec Ili uti epistola scripta esset post neceptam a Cicerone eam , quae est liuitis libri duodecima, argumentum salis et con veniret. Ibi enim Cicero scripserat, se non potuisse de liberis Lepidi precibus matris Bruti, et sororis concedere, ut iis misericordia impertiretur. Itaque mirandum non esset Brutum si machosius ita seripsisse : Aliter alii cum suis Diuunt nihil ego Possum in sororis meae liberis facere , quo Possit e teri ινο-luntas mea aut ossicium. Quid Mero ant mihi tribuere boni possunt , si modo digni sumus , quibus aliquid tribuatur, arat ego matri ae sorori Puerisque illis praestaturus sum, si nihil Daltierit a 'ud te Miquumque senatum contra Patrem Lmidum Brutus αυunculus. Scribere multa ad te neque possum Prae sollicitudine ac STOMACHO neque debeo. At quum haec seripta dicatur
Kalend. Quintil. e castris , et pridie Kal. Quintiles hostis iudicatus sit Lepidus, quid de eo decretum osset, nondum rescire
poterat Brutus ipsis Kalendis Quintilibus; ideoque intempestivum sui sint tam acerbe et stomachose misericordiam erga Lepidi liberos flagitare. EPHTOLA XIV. In hac Ciceronis epistola ad Brutum , quae data esse dicitur Il idus i. e. prid. Idus Quintiles, statim hoc offendit, quod Cicero graviter , ne dicam rusticius increpat Brutum ob brevitatem epistolae ab eo scriptae. Deinde Τunstallus hoc argumento utitur ad voβειαν huius epistolae demonstrandam , quod Cicero puruit etvr aliquotios ad filium scripsisse sacerdotum comitia
stia summa contentione in alterum annum esse reiecta , qua con
tentione nihil opus suisset, si verum esset id , quod epistula, de mora his comitiis propter auspicia iniecta scripserat. EriSTOLA XV. Tota haec epistola Ciceroni tributa continetur rerum a se tu de a Caesaris interitu gestarum narratione; quarum maxima pars duduin erat Bruto notissima, ut prosecto Cicero, nisi ine plus et molestus esse vellet, ista scribere non posset. Pluscula etiam in ea oecurrunt, quae Cicero vel omisisset, vel aliter seripsisset. Vt hoc utar, Messalla dicitur multa arte se exercuisse in verissimo genere dicendi. Sic Ciceronem ad Brutum
scripsisse MarLlando visum est incredibile, quod Brutum Cicero