장음표시 사용
621쪽
ipse seripsit non probasse ea, quae in oratore de optimo dicen di genere disseruerat. Idem animadvertit, hunc locum : ut Solonis dialum usumcm, qui ct sapientissimius fuit ex S 13 cm, cllogum scri 'tor solus ex s Plem , repugnare Ciccronis sententiac alibi consignarae; discrto enim Lib. II de legibus e. ii ita seripsi me: Thiales qui sapientissimus inter scptem fuit ἔ et Acad.
II : Thales , e scptem , cui scae reliquos Primas con cessisse ferunt. Solonem quidem sapientissimum civitatis Athe niensium a Cicerone dictum, nunquam vero sapientissimum ex
illis scptem sapieutibus Graeciae. EPl STOLA XVI. Hanc epistolam, qua Brutus Ciceronem obiurgat, quod nimium Octavio tribua , et non dominum Antonium fugisse, scd amiciorem dominum coctavium quaesisse videatur, Tunsuillus a rhetore quodam confictam putat secundum hanc Plutarchi nar
ταστῆσαι τύρα,,ου. Ex his igitur Plutarchi vel his Tunstallus opinatur, rhetorem illam epistolam Bruti exsculpsisse; in qua hoc potissimum sodciαι indicium sibi roperisse visus est, quod Plutarchus diserto dicat ista Brutum ad Ciceronem scripsisse antequam Italia excederet ; sicta autem hace opistola satis prodat eam ex Alacedonia scriptam esse. Iain Brutus autumno Λ. V C. 7o9 Italiam reliquit. Eo tempore vero Cicero nondum Octaviano tantum tribuerat , ut Brutus cum tam graviter obiurgare
Posseti Quum enim Octavianus Nun polim venisset XIV Kal. Maii A. 7o9, Cicero cum Puteolis vidit. Quo de congressu nil Atticum XIV iti ila seribit: Nobiscum hic Perhonorifice et
Octauius, quem quidem sui Caesarem salutabant; Phil*pus non ς itaque ne nos quidem : quem nego posse bonum cisem pita multi circiamstant, qtii quidem nostris mortesm minitantur. Nogant ham serri Posse. Quia cunaes, quum Iomam pure Me
nerit , ubi nostri liberatores tuli csau non pos1unt 8 qui quidem
622쪽
semper erunt clari; conscientia vero facti mi esiam beati. Manos, nisi me fallit, in bimus. Irmno etiam circa Non. Nov.
ad Att. XVI 0 seribit se non considere Octavii aetati ; etsi
illo professus erat se Ciceronis consilio usuriam. Eodem modo sede octavio sentire significat in epistola ad Atticum I i5 exeunte Novembr. R. 7os scripta. Quare Plutarchus erravit, quum isto modo Ciceronem a Bruto obiurgatum osse putavit, antequam ex Italia discederet, ac fortasse hac ipsa opistola, licet adulterina, in errorem inductus est, quam genuinam eme C
Ceterum quod Marklandus in hac epistola reprehendit Ioeu-tionem ob eiusdem mortem deterrutis c quum scribendum suisset morte detorritus sed nihil tanti fuit quo venderemus em nostram et Iibertatem pro : nihil tanti fuit ut vendero- nihil quo colori Possit eorum meritum , in quo verbum e tere inepta remunerandi significatione positum sit OGavius is est, qui , quid de nobis iudicaturus sit, exsPectet Populas Romanus, quum scribendum fuisset et quo, quid de nobis iudicatiarias sit, exFectri P. n. - porro in praesentibim malis prohibendis ubi inepte et insolenter de praesentibus ponatur verbum prohibere et hac igitur reprehensiones, etsi singulae leviores possunt videri, tamen in summam coactae, Praesertim quum Deile aliis similibus augeri possint, eo valent, ut istii in epistolam Bruti nomini salso subiectam esse nobis persuadeamus.
quae a Bruto ad Atticum scripta esse sertur, existimandum est. Quis enim credat Ciceronem unquam Cascae male dixisse, quod inter Caesaris interseetores fuerit ' Atqui hoc Brutus in ista epistola liis verbis obiicit Ciceroni: Nescio quid scribam tibi , nisi
unum: meri et cUiditatem et licentiam Polius esse irritatam , qurim repressam a Cicerone, tantumque eiani tribuere huic in l-
gentiae , ut se maledictis non asstineat , iis quidem , quac in ipsum duyliciter rectatini; quod et muros occidit uno , seque Prius ορortet falcatur Aicarium , quam obiiciat Cascae, quod obiicit; in quo simul lioc ineptissimum cst, quod Caesaris caedes cum supplicio coli iurii torum Catilinae comparatur. Ceterui I definire non ausim an Plutarchus , quum in vita Ciceronis ita
623쪽
μυωωtυος, hanc epistolam respexerit. Ultima saltona verba magis conveniunt istis, ex epist. 16, ubi Ciceronem sic affatur personatus ille Brutus: Nam si Octa, ius tibi Placet , a qιω de nostra salute Potendum 4it, non dominum fugisse, sed anticiorem dominin q&aesisse Mideberis.
EPISTOLA XVIII. Ilaec epistola, quam Cicero sertur ad Brutum scripsisse a. d. VI Kal. S dixi. h. V. C. 7io, inanem Et putidam habet excusationem nimiae fiduciae in octaviano positae imirum in orati Philipp. V, e. 18 temere magis et Oratorie , quam vero et cir-evitistincte dixerat: Aradebo etiam obligare fidem meam , patres conscroti, MObis P PM quc romano; quod Profiτιο, qutim
me nia a Mis cogeret , facere non auderem , pretimesceremque in re maxima PreiculOSam viniouem temeritatis et Promitto, recipio , spondeo , Patres conscriPli, C. Caesarem talem semper fore cloem , qualis hodie sit , qualemque cum maxime esinoesse in utare debemus. Iunx audiamus personatum Ciceronem , Bruto se excusantem. Maximo autem , quum haec scribebam,
resciebar dolore, qιαγd quum me pro adolescentulo ac Paene Puero resPublica acce isset Dadem quidni potius serit,eret equum me re*ublicae Obrulissem Madem y , Mix Dialebar, qtioia Promiseram, Praestare posse. At hoc Vl Kal. Sextil. vix dubium esse poterat, Ciceronem ab Octaviano illusum ac deceptum esse . Est autem grauior et dissicilior animi et sententiae, maximis praesertim in rebus pro altero , quam Pecuniae obligatio. Haec enim solvi Potest. et est rei familiaris iactura tolerabilis : reipublicae quod voPonderis, quemadmodum sol as ,
nisi is deρendi facile patitur, pro quo φνOnderis p 1I te locus
com ninnis garrulo quodam declamatoro, quam Ciceroue dignior Ineptam etiam formulam nisi is dopendi facile patitur , pro eo quod dicere debebat: nisi is Promissis stetem , vel nisi is ex- vectationi satisfecerit, iam Marklandus exagitavit p. t 9a Quamquam et hunc cut Vrro tenebo multis rePugnantibus. Videtur enim in eo esse indoles , sed lexibilis aetas , mulliqueau depra andum parati, qui 3Plen re fatii honoris obiecto aciem boni ingenii praestringi posse considunt. Talia de Oeta vio praedicari poterant anno superiore , aut certe ante aliquot menses. Mense Quintili autem A. V. C. Tio serum erat . Itaque ad reliquos hic quoque tabor mihi accessit, ut omnes adhi-
624쪽
beam machinas ad tenendiam adolescentem , ne famam stibeam temeritatis. Qtiat uiuam quae temeritas est y Magis enim illum
Pro quo Ῥπondi , quam me obligaol. Quid vero lioc ineptius aut fluuius excogitari potest y Cicero promiserat et spoponderat Octaviamini seni per bonum civem fore. Octavianus nihil promi serat , sed iraude et simulatione hominibus illudebat. Et tamen Cicero diceret se illum magis, quam se ipsum obligasse '
M. TVLLII CICERONIS AD M. BRUIUM EDISi AER GERMANlS REPERTAE ET EDII A L. EPISTOLA I. Iade opistola seripta esse fingitur A. V. 7io , paulo ante Mutinam ab obsidione Antonii liberatam. Cicero ad Fam. XII si
mense Aprili ad Cassium scripserat: nes , quum haec scribebam, erat in extremum adilucla discrimen. Brutus enim Mutinae Diae iam sustine l. Qui si conseremus erit, Dicimus: sin quo adii omen a relant , omnis omnium cursus cru ad Mos. Cum
prioribus verbis concinit initium huius epistolae primae lib. II ad M. Brutum: Omm haec scribebam, res existimabatur in extremum adducta discrimen: eristes enim de Bruto nostro literae niantiaque asserctantur. Sed quae sequuntur putidam et odiosam habent Ciceronis de se ipso praedicationem. Marulandus p. ti6 animadvertit Ciceronem scripturum non fuisse infideliter aliquid sim fere, sed potius mala fide. Et quam absurde hoe dictum est: Ex me aiatem illud est, quod te Delim
habere cognitum , meum quidem animum in acie esse; neque respectum ullum quaerere, nisi me utilitas cisitatis forte conuerterit. Maiores autem Partes animi te Cassitιmque reviciunt.
Itaque hanc quoque epistolam stilo potius alicuius declamatoris, quam Ciceronis exaratam esse arbitrandum. . Duilipeo by Corale
625쪽
Iu liae epistola, cuius extrema pars intercidit, personatu gCicero seribit sibi a. d. V Id. April. literas in senatu redditas esse de Cassio, de legionibus, de Suria ; et tamen in epistola quinta lib. I ad Brutum seriptum erat: De Cassii nostri copiis nihil utebamus. Ne ritie enim ab φω ullae literae, neque utin-riabatur quidquam , quod Pro certo haberemus. Ex quo recte eolligit Tuustallus auctorem huius epistolae suo se indicio Prodidisw. EPIG. III. De fragmento huius epistolae, cuius principium interiit, nihil attinet dicere. EPIST. IV. Haec quoque epistola brevior est, quam ut certi aliquid de ea pronuntiari possit. Equidem nihil in ea reperio, quod ma
In hae Bruti opistola merito Tunstallum hoe oslandit, quod scribit: Duabus rebus egemus , Cicero , Pecunia et sumsemento ἔquum tamen in secunda epistola libri primi Cicero ad Brutum scripsisse dicatur: quinque autem cohortibus quid se nam Iactarum arbitratus est, quum tu co quinque legiones, πtimum innitatum, maxima auxilia haberes , et, quod maius est, verus
auctor Cicero Philipp. X O ita in senatu dixerit: Quod idem
in M. Bruto facere debetis, a quo insPeratum vi r Pontinum remtiblicae praesidium legionum, equitatuS, auxiliorumque magnae et firmae cπiae comparatae Srint.
EPIST. VI cst responsio Ciceronis scilicet ad illam Bruti proximo antecedentem: quare si illa suspecta, aut supposititia est, idem de hac quoque ad illam relata est existimandum. EPIST. VIIIn hac epistola locus est, quem Tunstallus negat conciliari posse cum certis aliorum testimoniis. Sic enim videmus perso-Diuitigod by Coo le
626쪽
natui a Ciceronem ad Brillum scribere: Diι immortales qui ille nuntitis, quae illae literae, quae laetitia seuatus, quae ala critas cisitatis erati Nihil unquam tam omnium Consensione laudatum. Erat exspectatio reliquiarum Antonii cscia. Cati, M. Antoni; fratris quem equitatu legionibusque magna ex Parte voliaras. Ea quoque habuit exitum o tabilem. Nam tuae lucrae, quae recitatae in senatu sunt, et i eratoris consilium, et militum Pirtutem , ct industriam tuorum, in quibus Ciceronis mei, declarant. Quod si tuis placuisset de his litoris referri, et nisi in tempus turbulentissimum post discessum Pansae conbulis incidissent, honos quoque iusitis et debilus diis immortalibus decretus esset. Tuustallus hanc narrationem repugnare
dieit Dionis Cassii, Velleii Paterculi ipsiusque Ciceronis testimoniis. Sed in Ciceronis orat. Philippica X agitur de iis M.
Bruti literis. quas Pansa consul in senatu recitavit, quibus ille de rebus suis gestis usque ad illud tempus, quo C. Antonius eum V I cohortibus Apolloniam se receperat, ad Renatum retulerat. Earum rerum summa his verbis exponitu e Philipp. X6: Cum VII cohortibus isse solloniam scribit Antonium, qui tam aut captus est quod dii denis aut certc homo Merecundias in Macedoniam non accedit, ne contra Senatusconsul-ttim scisse Mideatur. Delectus halitus tu Macedonia est summo Q. Hortensii studio et industria, cuius animum egregium, dignumque et i 'so et maioribus eius ex Bruti litoris pervicere Potuistis. Legio, quam L. Piso ducebat legatus Antonii, Ciceronise filio meo tradidit. Equitatus, qui in Syriam dueebatur H-μcruto, alter eum, a quo ducebatur, reliquit in Thessalia seseque aia Bruttim contulit; alterum in Macedonia Cn. Domitius a lescens summa Dirtute et constantia tib legato Θ iaco abduxit. P. autem Vatinius, qui ct antea itιre lati talus a nobis, ct hoc tempore merito laudandus cst, veruit D rrhachii portas Bruto et exercitum tradidit. Ad has igitur priores literas M. Bruti cs. Q. Caepiolais Bruti, nam hoc etiam Domino appellabatur inde a quo tempore crat a Caepione adoptatuo reserenda sunt verba ista epistolae ad Brutum II 7: Dii immortales s qui ille nuntius, qtuae illae literae, quae laetitia sonatas, quac alacritas ciWilatis erati Nihil unquam uidi tam omnitim consensione laudatum. Iam in extrema oratione Philipp. X Cicero sententiam dicit, secundum quam SCtum iactu in est , quo Bruto et gratias agendas et imperium proconsulare ei publice Confirmaudum censuit. Ea sententia liisco verbis explicata est: otia
627쪽
quum ita sint : quod C. Pansa consul verba fecit de literi x quae a Q. Caepione Bruto pcoconsule allatae et huic ordini reeitatae sutit, de ea re ita censeo: Quum Q. Caepionis nouli Proconsulis opera, consilio, industria, virtute dissicillimo reipublicae tempore provincia Macedonia, Illyricum, cuncta Graecia , legiones, exercitus, equitatus in Eousulum senatus populique romani potestate sint: id Q. Cainionem Brutum , Proconsulem bene et e rePublica et sua miaiorumque suorvira dignitate, constιetudineque re ublicae bene gerendae Iccisse, Eamque rem senatui Psytiloque romano gratam esse et fore: utique Q. Caepio Drtitus, proconsul, pro inciam Macedoniam, Illyricum, totamque Graeciam lucatur, defendat. CuStodiat , incolumemquo conSem et , eique exercitui , quem Ose constituit, corustara, ii, praesit , Pecuniaque ad rem militarem , 4i qua πω sit, quae publica sit, et exigi POsSit , utatur , exigat, ρccuniariue , a quibus Oideatur , ad rem militarem mutuas sumat , stimontiam imper i , operamque deι , ut cum suis coPiis quam Pro Cimes Dialiam sit ete. Atque utiatu paulo post, aut equum consul Pansa
ad bellum prosectus esset, Cicero Philippicam XI liabuit, inclita diserte signissicat notidum de C. Antonio capto famam suisse Romam perlatam. Sic enim e. li: Praeterea, inquit, M. Brutum r linet etiam nunc C. Antonius, qui tenet olloniam magnam urbem et graseem; tenes. νinor, DFllidum; tenet
Amantiam ς instat iro; urget Illo ricum; habet aliquot cohortes , halet equitatum. Iam quae in opistola illa secunda libri
II ad M. Brutum sequuntur: Erat ex ectatio reliquiarum Antonii, quem equitatu legionilataque magna ex Parte moliarat. Ea qtioque habuit exitum Optabilem; ea rescrenda sunt ad seeuudas Bruti literas Romam missas, qune post Pansae discessum allatae sunt. Nam ut Plutarchus narrat in Bruto c. a6, C. Antonius, quum aliquantum se Apolloniae temtisset, ani inad-
,ertissetque eivcs Bruti partibus savere, hac Frbe relicta nuthrotum perrexiti ilic primum in itinere tres cohortes amisit; deinde ad B1llidem proelio commisso a Cieerone silio victus
628쪽
tiir r Nam ιιιae literae , quae recitatae in senatu stini, et im- Peratoris consilium, et militiam seirtutem, et industriam itiorum,
Da quibus Ciceronis mei, declarant. Θιod si tuis placuis int , de his litoris referri, et nisi in tem 'us turbulentissimum Post disces- aum Pansae consulis incidissent, honos quoque itutus et debi-ttis diis immortalibus decretus esset. Quod autem deinceps narratur de epistolis duabus a Pilo allatis, altera Bruti nomine, altera Antonii; in eo Tunstallus frustra sibi visus est indicium reperisse, e quo epistolam hanc suppositam esse, perspicuum sit. Nempe quum altera Antonii epistola recitaretur, quae sie crat
inscripta, ANTONIVS PROCos. magna dicitur ad Di ratio i,i ta. In quo mirum est Tunstallum haec verba ANTON vs PancONSvLsic accepisse, quasi Brutus eum Proconsulem nominaverit. Ipsa
eius verba Ponamus. obsereations P. 296. But wb must the Lelter be dentea to be gemine P wb ῖ triab for α rcason whicli effectualdi prooes Cicero's answer to be murious. Brutus in apublic Leiter, hau gisen to Anto his Prisoner the style ana ille of Protonsuli Couta there Possibν be a greater strvictios sol histic imagination Z That Bruttis xhotita cali his professo ivivat for the prooince of Macedonia b the titie of Proconstiti. e. Os Macedonia; anu cali hini so in a Leiter to the Senato, hieli had formaldi interdictes him the Pros ince and dopriostuhim of his Proconsulfhφ. Sane quid virum tantiae sagacitatis in hunc errorem ivducere potuerit haud assequor. Nam primum statim initio epistolae scribit auctor duas esse Id. Apr. in senatu epistolas recitatas, alteram Bruti nomi ue , alteram Antonii. Deinde post illum locum supra exscriptum sic pergit Auctor: . Mee tibi Idib. April. advolat mane eeler Pilus, qui viri dii bonit quam gravist qui in consuansi quam bonarum in republica partium t Hic epistolas affert duas, unam tuo D mine, alteram Antonii; dat Servilio Tribuno plehis, ille Cornuto, recitantur in senatu; scit. ita ut prior recitaretur Antonii epistola . ANTONivS PRocos. magna admiratio, ut si esset rccitatum in LABELLA IΜPERATOR, a quo quidem venerant tabellarii, sed nemo Pili similis, qui proferre auderet, aut magistralibus reddere. Iam venit ad Bruti epistolam eiusque recitationem, ut nihil esse possit cuidentius, quam illud, non a Bruto Antonium procousulis nomine honoratum esse, sed potius Antonium in suae epistolae praescriptione sibi liuius honoris titulum arrogasse; quod etiam confirniatur sequentibus verbis, quibus narratur a Sextio illud proconsulis nomen ab Antonio
629쪽
624 EPIST. CICER. AD BRVTVM PROL.
usurpatum irrisum esse. Postridie autem quum sermo increbruisset Piltisque oculos Mehementius hominum ossendisset, natum omnino est Principium a me. De Procos. Antonio multa; M-Υtius consul non defuit. Post mecum: quanto suum silium, quanto meum in Periculo futurum duceret, si contra Proconsulem arma tulissent. Quae quum ita sint, etsi haee septima secundi opp. ad virutum libri epistola non istis argumentis quibus Tuustallus usus est voοι ς Couviqci potest, tota tamen eius compositio prorsus a Ciceronis elegantia abhorret, ut eam ceteris salso sub Ciceronis nomine venditis annumerare nulli du-
630쪽
De L. Clodii trib. m. singulari et cognito in se Emrumque amore et Me accurate scribit.
II. Clodius, tribunus plebis designatus, valde inodiligit, vel, ut dicam, valde me amat. Quod quum mihi ita persuasum sit, non dubito bene
enim me nosti quin illum quoque iudices a me amari. Nihil enim mihi minus hominis videtur, quam non respondere in amoro iis, a quibus provocere. Is mihi visus est suspicari, nec sine magno quidem dolore, aliquid a suis, vel per suos potius iniquos ad te esse delatum , quo tuus animus a se esset alienior. Nousoleo, mi Brute quod tibi notum esse arbitror temere assii mare de altero. Est enim Periculosum, Propter occultas hominum voluntates, multiplicesque