장음표시 사용
231쪽
blieam constantissime Consul defenderat, quaeque Censor imperatoriis manubiis ornarat, positum caput illud fuit, a
quo erant multorum civium capita servata . 9 Neque vero
longe ab eo C. Iulii caput, hospitis Etrusci scelere proditum , cum L.Julii fratris capite Iacuit, ut ille, qui hae e non vidit, & vixisse cum Republica pariter , & cum illa simul
exstinctus esse videatur. Neque enim propinquum suum , maximi animi virum , P. Cralium , suapte Inter sectum manu, neque collegae sui Pontificis maximi, sanguine simi Iacrum Vestae respersum i esse vidit i cui moerori qua men- i esse de te ille in patriam fuit etiam C. Carbonis inimicillimi ho- ἰς cum . minis, eodem illo die mors nesaria fuisset. Non vidit eorum ipsorum , qui tum adolescentes Crasso se dicarant, horribiles, miserosque casus . Ex quibus C. Cotta , quem ille florentem reliquerat , paucis diebus post mo tem Crassi depulsus per invidiam Tribunatu , non multis ab eo tempore mensibus ejectus est e civitate. Sulpicius autem,
qui in eadem invidiae flamma fuisset, quibuscum privatus conjunctissime vixerat , hos in Tribunatu spoliare instituit
omni di et nitate : cui quidem ad summam gloIiam eloquentiae floretienti , serro λ erepta vita est , di poena temeritatis k excepta non sine magno Reipublicae malo constituta. m. E ci vero te , Crasse , cum Vitae flore, tum mortis opportunitate , divino consilio di ortum dc exstinctum elle arbitror. nam tibi aut pro virtute animi, constantiaque tuaci vi-
ΙΣ8. aque censor imperatoriis manubiis ornaναν. i Censura a tenui Principio adeo increvit, ut sub potestate censoria esset ius privatorum publicorumque locorum, vectigalia pop. Rom. in Senatum legere, Senatus principem describere, censum agere, lustrum condere, equum adimere, & qui videbantur indigni, Senatu amovere. vide Feneste IIam . Ea potestate scelus Antonius, Censor rostra, id est suggestum publicum , unde conciones habebantur ad popuIum , Instaurari iussit, & ornari ea pecunia, quam imperatores illis annis vendita praeda retulerant an aerarium . Manubia, inquit Gellius lib. XIII. appellat sunt peeunia a quassoribus ex uendιtιone praeda redacta. Strebaeus. s. Neque vero longe ab eo C. Iulii eapust hclitis Etrusei, cte. Eodem tempore duo fratres C. & L. Iulii Caesares Syllam secuti, in via deprehensi trucidantur. author est Appianus. Fugerant in tectum hospitis sui natione Etrusci , & homini perfido se commiserant . Detexit h6mites, capita amputata, a Μario in rostris p sita . Locus, scelus hospitis, fratrum communis calamitas hic ciet affectum. Sunt qui L. Caesarem domi interfectum ferant; quibus consonat illud Iustini et Casar Fimbria in penatibus domorum
232쪽
eivilis ferri subeunda suit crudelitas , aut, squa te fortuna ab atrocitate mortis vindicasset, eadem esse te funerum patriae spectatorem coegisset: neque solum tibi improborum dominatus , sed etiam propter admistam civium eaedem , bonorum victoria maerori fuisset . IU. MIHI Q U I D E M , Quinte frater , & eorum casus, de quibus ante dixi, dc ea , quae nosmetipsi ob amorem in Rempublicam incredibilem & singularem pertulimus, ac sensimus , cogitanti sententia saepe tua vera ac sapiens videri solet, qui propter tot , tantos , tamque praecipites casus clarissimorum hominum , atque optimorum virorum sine semper ab omni contentione , ac dimicatione revocasti . Sed quoniam haec jam neque t in integro nobis esse pota sunt, & summi labores nostri , magna compensati gloria, mitigantur, pergamus ad ea solatia , quae non modo seda tis molestiis jucunda , sed etiam haerentibus, salutaria nobis esse possunt 3 sermonemque L. Crassi reliquum , ac pene postremum memor ae prodamus di atque et , etsi nequaquam parem illius ingenio , at pro nostro tamen studio meritam gratiam, debitamque reseramus. Neque enim quisquam nostrum , cum libros Platonis mirabiliter scriptos legit, in quibus omnibus sere Socrates exprimitur, non quanquam illa scripta sunt divinitus, ta
men majus quiddam de illo , de quo scripta sunt , suspica
tur. Quod item nos postulamus , non a te quidem , qui nobis m summa omnia tribuis , sed a ceteris, qui haec in manus sument, ut majus quiddam de L. Crasso , quam quantum a nobis exprimetur , tu spicentur . Nos enim , qui ipsi sermoni non interfuissemus , de quibus C. Cotta tantummodo locos, ac sententias hujus disputationis tradidisset , quo in genere orationis utrumque Oratorem cognoveramus , id ipsum sumus in eorum sermone adumbrare conati. Quod squis erit , qui ductus opinione vulgi, aut Antonium jejuniorem , aut Crassum n fuisse pleniorem putet, quam quomodo a nobis uterque inductus est : is erit
Io. Vera ae sapiens . 9 Multae sententiae verae sunt , quae sapientes non habentur , aut quia non reddunt nos sapientiores , aut quod a prudenria non proficiscuntur . Duae sunt laudes: una veritatis, altera sapientiae, quibus dictum fratris exornat , revocantis a contentisne de dimicatione , hoc est a discordia pugnaque civili. Strebausa
233쪽
ex iis, qui aut illos non audierit, aut judicare non possit . Nam suit uterque ut exposui antea) cum studio , atque
in etenio di doctrina , praestans omnibus , tum in suo genero perfectus , ut neque in Antonio deesset hic ornatus orationis , neque in Crasso redundaret. V. UT lGITUR ante meridiem discesserunt, paullu- IIlumque requierunt , in primis hoc a se Cotta animadversum esse dicebat , omne illud tempus meridianum Crassum in acerrima , atque attentissima cogitatione posuisse , seseque , qui vultum eJus, cum ei dicendum ess et, obtutumque oculorum in cogitando probe nosset, atque in maximis causis saepe vidisset tum dedita opera , quiescentibus al- Ο AEluiis, in eam exhedram p venisset, in qua Crassus lectulo posito recubuisset , quumque eum in Cogitatione defixum Pha=e.. esse sensisset, statim recessisse , atque in eo silentio duas horas fere esse consumtas. Deinde, cum omnes, inclinato λη' ἡ
jam in q postmeridianum tempus die, venissent ad Crassum, q I Quid est , Crasse, inquit Julius , imus ne sessum p etsi admo- ee .
nitum venimus te , non flagitatum .
Tum Crassus , An me tam impudentem esse existimatis , is ut Vobis hoc praesertim munus putem diutius posse debere sQuinam igitur , inquit ille , locus' an in meidia silva placet λ Est enim is maxime di opacus & frigidus. Sane, inquit Crassus. etenim est in eo loco sedes huic nostro non n- opportuna sermoni. Cum placuisset idem ceteris , In silvam Venitur & ibi magna cum audiendi exspectatione considitur. Tum Crassus, Cum auctoritas, atque amicitia vestra , istum Antonii facilitas eripuit , inquit , mihi in optima mea Causa libertatem recusandi . quanquam in partienda disputatione nostra , cum sbi de iis , quae dici ab oratore oporteret , sumeret, mihi autem relinqueret , ut explicarem , quemadmodum illa ornari oporteret; ea divisit, quae se-
Iuncta esse non possunt . Nam cum Omnis ex re , atque verbis constet oratio ι neque verba sedem habere possunt , s r subtr- remi subtraxeris . neque res lumen , si verba semoveris . .
Ae mihi quidem veteres illi majus quiddam animo com- die, plexi,
Ir. Exedram. sine aspiratione dicimus locum triclinio & cce naculo similem , ubi non sint lecti vel ad dormiendum , vel ad accumbendum et at sedes & cathedrae politae ad sedendum nostii vacuas aulas vocant. In exedris lectuli portatiles , qualem habuit Crassus, statui ponunt. 3rrebaus.
234쪽
plexi, multo plus etiam vidisse videntur , quam quantum nostrorum ingeniorum acies intueri potest : qui omnia haec ,
quae supra & subter , unum esse , di una vi , atque una consensione naturae constricta esse dixerunt. Nullum est enim genus rerum , quod aut aVulsum a ceteris per seipsum constare, aut, quo cetera si careant , vim suaru , atque aeternitatem conservare possint. s SED Η Μ c major esse ratio videtur, quam ut homi-h-p..,.. num sensu aut cogitatione comprehendi. est etiam 'illa Platoni, vera , & tibi, Catule , certe non inaudita Vox, omnem doctrinam harum ingenuarum & humanarum artium uno quodam societatis vinculo contineri. ubi enim perspecta vis est rationis eJus , qua causae rerum , atque exitus cognoscuntur , mirus quidam Omnium quasi consensus doctrinarum , concentusque reperitur.
Sed si hoc quoquo videtur esse altius , quam ut id nos humi strati suspicere possimus, illud certe tamen , qucd Rmplexi sumus , quod profitemur, quod suscepimus , nosse Melie steIno tenere debemus . Una est enim, quod & ego i hesterna die dixi, & aliquot Iocis ante meridiano sermone significavit Antonius , eloquentia , quascunque in oras disputationis , regionesve delata est . Nam si ve de coeli natura loquitus, si voedoetetrae, sive de divinavi, sive de humana, cve ex inferiore loco , sive euat quo, sive ex superiore , sive ut impollat homines , sive ut
doceat, sive ut deterreat , sive ut concitet, sive ut reflectatis sive ut incendat, sive ut leniat, sive ad paucos, sive ad multos , sive inter alienos , sive cum suis , sive secum , rivis estu deducta. et diducta Oratio , non fontibus', quocunque ingreditur, , ex LV ς Odemininstructu , ornatuque comitata . . Sed quoniam oppressi jam sumus opinionibus non modo vulgi, verum etiam hominum leviter eruditorum, qui, quae gomplecti tota nequeunt, haec facilius divulsa,& quasi di secr-pta contrectant; & qui , tanquam ab animo corpus, sic a sententiis verba sejungunt, quorum siue interitu fieri neuhrum potest; non suscipiam oratione mea plus quam mihi imponitur . tantum significabo brevi, neque verborum ornatum inveniri posse non a partitis expressisque sententiis , neque esse ullam sententiam illustrem sine luce verborum. Sed priusquam illa conor attingere , quibus orationem ornari, qu
illuminari putem , proponam breviter , quid sentiam do universo genere dicendi.
235쪽
. VII. NATURA NULLA est ut mihi videtur quae non habeat in suo genere res complures dissimiles inter se , quae tamen ,3 consimili laude dignentur. Nam & auribus multa percipimus, quae, etsi nos vocibus delectant , tamen ita sunt
varia saepe , ut id , quod proximum audias, jucundissim uni
esse videatur : & oculis colliguntur pene innumerabiles v Iuptates , quae nos ita capiunt , ut unum sensum dissimili genere delectent,& reliquos sensus voluptate syoblectent di- yypares, ut sit dissicile judicium excellentis maxime suavitatis. pia ta. α At hoc idem, quod est in naturis rerum transferri potest 16 etiam ad artes . Una fingendi est ars , in qua praestantes fue- ε Ad hoc . Iunt Myro, Polycletus, Lysippus qui omnes inter se disssimiles fuerunt: sed ita tamen, ut neminem sui velis esse diis milem. Una est ars, ratioque pictarae, dissimillimique tamen inter se Zeuxis, Aglaophon, Apelles: neque eorum quisquam est, cui
quidquam in arte sua deesse videatur. Et, si hoe in his quasi
mutis artibus est mirandum , & tamen verum : quanto ad
mirabilius in oratione, atque in lingua λ quae cum in iisdem sententiis verbisque versetur , summas habet dissimilitudi- , ,i . nes ι non sic , ut a alii vituperandi snt , sed ut ii , quos laudari- constet esse laudandos , in dii pari tamen genere laudentur . di , alii Atque id primum in poetis cerni licet, quibus est proxima cognatio cum oratoribus , quam sint inter sese Ennius , Pa- δῖcuvius , Acciusque dissimiles : quam apud Graecos , reschylus , Sophocles , Euripides , quanquam omnibus par pene laus in dissimili scribendi genere tribuatur . Adspicite nune eos homines , atque intuemini, quorum asde facultate quaerimus , quid intersit inter oratorum studia
atque naturas. Suavitatem Isocrates, subtilitatem Lysias, acumen Hyperides, sonitum 2Eschines , vim Demosthenes habuit.quis eorum non egregius piamen quis cujusquam
nisi sui similis p Gravit ahem Africanus , lenitatem Laelius , asperitatem Galba , profluens quiddam habuit Carbo MCanorum . quis horum non princeps temporibus illis fuit 34 α suo tamen quisque in genere princeps .
ra. Consimiti latide dignentur. Hoc est digna sint de habeantur. Passi ve dixit dignentur, ut Virgilius:
II. tauanquam omnibus par cte. Lambinus , quamque . sed bene quod ipse fatetur factum a se libris omnibus reclamantibus; sane Palatinis septem , nam pr. de sec. ut Ac Pith. Se Memmii membranaceus heic tacent , mutili usque ad caput infra xxv x . Gran- a 4. Est D. amen quisque in genere trineept. 3 Cod. unus manuscr. Tom. II. N ' habet, Digiti sed by Corale
236쪽
as VIII. SED Q U I D ego vetera conquiram, eum mili; 4ἰ-ceat uti praesentibus exemplis atque vivis p Qirad jucundius auribus nostris unquam accidit hujus oratione Catuliὰ quae ν η' est puta sie , ut Latine loqui pene solus videatur : s se autem gravis , ut in singulari dignitate omnis tamen adsit humanitas ac lepos. Quid multa p istum audiens equidem sejud icare soleo , quidquid aut addideris, aut mutaveris , aut detraxeris, vitiosius, & deterius futurum .so Quid noster hic Caesar p nonne novam quandam rationem attulit orationis , & dicendi genus induxit prope singulares Quis unquam res , praeter hunc , tragicas pene Comice , tristes remisse , severas hilare , forenses scenica prope venustate tractavit : atque ita, ut neque jocus magnitudine rerum excluderetur , nec gravitas facetiis minueretur s3I Ecce praesentes duo pro qe aequales Sulpicius & Cotta. quid tam inter se dissimile ρ quid tam in suo genere praestans p limatus alter & subtilis rem explicans propriis aptis. que verbis. haeret in causa semper di & , quid judici proban-
cum sit, cum acutisti me vidit, omissis ceteris argumentis, in eo mentem orationemque defigit. Sulpicius autem sortissimo quodam animi impetu , plenissima & maxima Voce :summa contentione corporis, & dignitate motus , Verborum quoque ea gravitate di copia est , ut unus ad dicendum instructissimus a natura esse videatur. IX. AD Nos METIPsos jam revertor: c quoniam, sic fuimus semper comparati,ut hominum sermonibus quasi in aliquod contentionis judicium vocaremur quid tam disis mile , quam ego in dicendo , & Antonius p eum ille is sit
orator, ut nihil eo possit esse praestantius; ego autem, quamquam memet me I poenitet, cum hoe maxime tamen inb coniunia comparatione b conjungar. Videtisne , genus hoc quod gor Lamb.sit Antonii p forte, vehemens, commotum in agendo,
habet , prinops fui . unde suspicor , vel sic esse legendum . .suιν
horum non princeps temporibus illis fuit ct suo tamen. qui Me m genere princeps fuit r vel sic , a uis horum non prineeps temporaιus 3IIιι , suo tamen quisque in genere prineeps fuit 2 Laiub.
16. Sac autem gravis. Disparia miscet, & inde trahit laudem. Lon e dissident gravitas di humanitas ac lepos . Gravitas est in quadam severitater dicendi plena dignitatis & ampIitudinis , humanitas & lepos in facetiis, & humili quodam genere delectari
237쪽
praemunitum , & ex omni parte causa: septum , acre , acu tum , enucleatum , in unaquaque re commorans, honeste cedens, acriter insequens , terrens, supplicans , summa Grationis varietate , nulla nostrarum aurium satietate .
Nos autem , quicunque in dicendo sumus quoniam esse 3 3 aliquo in numero vobis videmur a certe tamen ab hujus multum genere distamus; quod quale sit, non est meum dicere, propterea quod minime sibi quisque notus est , di dita fieillime de se quisque sentit:sed tamen dissimilitudo intelia ligi potest , & ex motus mei mediocritate , & ex eo , quod , quibus vestialis primum institi, in iis sere soleo perorare r& quod aliquanto me major in verbis,& in sententiis eligendis , quam eum labor & cura torquet , veIentem , ne , si paulo obsoletior suerit oratio , non digna exspectatione& silentio fuisse videatur . Quod si in nobis, qui adsumus , tantae dissimilitudines , ratam certae res cujusque propriae, in ea varietate fere me lius a deteriore , facultate magis , quam genere distinguitur , atque omne laudatur , quod in suo genere perfectum P.cXLVM est : quid censetis , si omnes , qui ubique sunt , aut fuerunt oratores, amplecti voluerimus p c numne fore, ut, quot ν' 'ς Oratores, totidem paene reperiantur genera dicendi λ Ex qua mea disputatione forsitan occurrat illud , si paene innumerabiles sint quasi formae figuraeque dicendi , speeie dispares, genere laudabiles, non posse ea, quae inter se discrepant, iisdem praeceptis, atque d in una institutione
Quod non est ita di diligentissimeque hoc est eis , qui in t a uestituunt aliquos, atque erudiunt, videndum, quo sua quemque natura maxime serre videatur. Etenim videmus , ex eodem quasi ludo summorum in suo cujusque genere arti cum & magistrorum exisse discipulos dissimiles inter se , at tamen laudandos , eum ad cus usque naturam institutio do
Cujus est vel maxime insigne illud exemplum ut ceteras artes omittamus ) quod dieebat Isocrates, doctor singularis, se calcaribus in Ephoto , contra autem in Theopompo fre- nisIO. Ex quod aliquanto me maiον ἐκ verbis , is sententiis cte. Veteres libri sic , Iiquanto maior in ierbis di in sententιιι eligeu ει uam eum labor. Hoc cur mutarint postea nescio . Camerar. Pearce dedit: Et quod aIiquanto me major in verbis quam in sententris eligeu
238쪽
mis uti solere. alterum enim exiuitantem verborum audacia reprimebat, alterum cunctantem , & quasi verecundantem incitabat. Neque eos similes esseeit inter se , sed tantum alia teri affinxit, de altero limavit, ut id e consor maret in utroiaque , quod utriusque natura pateretur . X. HAEc EO MIHI praedicenda suerunt, ut, si non omnia , quae proponerentur a me . ad omnium vestrum stu
dium , di ad genus id , quod quisque vestrum in dicendo
probaret , adhaerescerent , id a me genus exprimi sentiretis, quod maxime mihi ipsi probaretur. Ergo haec & agenda sunt ab Oratoro, quae explicavit Antonius , di dicenda i quodammodo. Quinam igitur dicendi est modus melior , nam de actione post videro quam ut Latine , ut plane , ut oris nate , ut ad id , quodcunque agetur , apte , congruenter que dicamus. Atque eorum quidem , quae duo prima dixi , rationem non arbitror exspectari a me , puri , dilucidique sermonis. neque enim eonamur docere eum dicere , qui loqui nesciat a nec sperare , qui Latine non possit, hune ornate esse dictu-llum a neque vero, qui non dicat, quod intelligamus, hune posse , quod admiremur , dicere. Linquamus igitur haec, quae geogitationem habent facilem, usum necessarium . nam alterum traditur literis, doctrinaque puerili ; alterum adhibetur ob eam caussam , ut intelligatur , quid quisque dicat rquod videmus ita esse necessarium , ut tamen δ' eo minu Inihil esse possit. . Sed omnis loquendi e Iegantia , quanquam expolitur
scientia literarum , tamen augetur legendis oratoribus de poetis . sunt enim illi veteres, qui ornare nondum poverantea, quae dicebant, Omnes prope praeclare locuti r quorumh sermone allae facti qui erunt, ne cupientes quidem potexunt loqui, nisi Latine . Neque tamen erit utendum ver,
bis iis, quibus jam consuetudo nostra non utitur , nisi quando ornandi caussa , parce , quod ostendam 1 sed ustatis ita poterit uti, lectissimis ut utatur is, qui in veteribus exit scriptis studiose , di multum volutatus. XI. A T E , U T Latine loquamur, non solum Viden
dum 27. Ea minus nihil esse passν. 7 Minus in hoc Ioeo non est adverbium, sed adiectivum , di hunc sensum essicit: Res est necessaria .
sed tamen omnium rerum in oratore minima r omnino ne es Q
239쪽
dinii est, ut di verba efferamus ea , quae nemo iure repreahendat : & ea sic & casibus , dc temporibus , di genere , de numero conservemus , ut nequid perturbatum, ac discreta pans, aut praeposterum sit: sed etiam lingua , bc spiritus, Mvocis sonus est ipse moderand us ιNolo exprimi literas putidius , nolo obscurari negligentius nolo verba exilitet exanimata exire , nolo inflata Bequasi anhelata gravius . . nam de voce nondum ea dico , quae
sunt actionis , sed hoc , quod mihi eum sermone quasi eon
junctum videtur. Sunt enim certa vitia, quae nemo est, quin effugere cupiat 3 mollis vox , i ut muliebris , aut quasi extra modum absona , atque absurda . est autem vitium , quod nonnulli de industria tonsectantur .
Rustica vox & agrestis quosdam delectat , quo magis antiquitatem , si ita isnet, eorum sermo retinere videatur, ut tuus, Catule , sodalis, L. Cotta, gaudere mihi videtur gravitate linguae , sonoque vocis agresti , di illud quod loqui, tur , priscum visu ita iri putat, si plane fuerit rusticanum . Me autem tuus sonus , & v suavitas ista delectat; omitto verborum , quanquam est ea put : verum id affert latio , docent literae , confirmat consuetudo & legendi, dc loquendi ι sed hanc dieo suavitate iri, quae exit ex ore: quae quidem ut apud Graecos, Atticorum, sie in Latino sermone, hujus est urbis maxime propria ι Athenis jam diu doctrina ipsorum Athenὶensum intexiit, domiellium tantum in illa urbe remanet studiorum , quibus vacant cives, peregrini fruuntur, capti quodam modo nomine urbis & auctoritate : tamen eruditissimos homines Asiaticos quivis Atheniensis indoctus , non verbis, sed sono voeis , nee tam bene, quam suaviter loquendo facile superabit. Nostri minus student literis , quam Latiis ni . tamen ex istis , quos nostis, urbanis, in quibus minimum est literarum , nemo est , quin i iteratissimum togato xum omnium , Q. Valerium Soranum , lenitate vocis , at
que ipso oris pressu & sono secile vineat. XII. QS ARE e u M sit quaedam certῆ vox Roman I ge
netis , x l . Sonus, ct sualitas ista deles. e. Qv I pro suasit 3 ; ut. erat in omnibus libris vulgatis , repossierunt , substititas , quamvis re pertum In codice manuscr. se parum videre deesaraturit . nan &ex iis, quae tertio abhinc versa sequuntur perspicuum est, Ravrras legendum ibi , sed hane diea suam rasem, &e. & ex iliis quas Post ex ins leguntur ibi, nec tam bene, quam suaviter loquenή. s dcce
240쪽
neris urbisque propria , in qua nihil offendi , nihil displieea
re , nihil animadverti possit , nihil sonare , aut olere peregrinum, hanc sequamur: neque solum rusticam asperitatem, sed etiam peregrinam insolentiam fugere discamus . 4s Equidem cum audio socrum meam Lauiam 9 facilius eia
nim mulieres incorruptam antiquitatem conservant , quod multorum sermonis expertes ea tenent semper , quae prima'ν ς LVU didicerunt sed eam se audio , ut Plautum mihi , aut Naevium videar audire. sono ipso vocis ita recto di simplici est, ut nihil ostentationis , aut imitationis afferre videatur : ex quo sic locutum esse eJus patrem Judico , sic majores; nc naspere , ut ille , quem dixi , non vaste , non rustice , non hiulce, sed presse , dc aequabiliter , & leniter. 6 Quare Cotta noster, cujus tu illa lata , Sulpici, nonnunquam imitaris , ut jota literam tollas, & E plenissimum I videtur. dicas , non mihi Oratores antiquos , sed messores I videris Pearce . imitari. Hie cum arrisisset ipse Sulpicius , Sic agam vobiscum , inquit Crassus , ut , quoniam me loqui voluistis , ali , quid de vestris vitiis audiatis. Utinam quidem l inquit ille rid enim ipsum volumus, idque si feceris, multa cui arbitror)hic hodie vitia ponemus o. At enim non sine meo periculo, Crassus inquit , possum , Sulpici, te reprehendere, quoniam Antonius mihi te simillimum dixit sibi videri. Q Tum ille, Tum quod monuit. t idem , ut ea , quae in quoque maxima essent , imitaremur e ex quo vereor , ne nihil sim tu i , nisi λδ supplosionem pedis imitatus, di pauea quaedam verba , & aliquem, si sorte
motum. Ergo ista , inquit Crassus , quae habes a me , non reprehendo , ne meipsum irrideam. sunt autem mea multodi plura , di majora , quam dicis . quae autem sunt aut tua plane s
s. Faeilitis enim mulieres ineor νuptam antiquitatem conservant. V ἔ-
detur. hoc sumpsisse ex Cratylo Platonis , in quo scriptum est:
a Q. Tum ille, Tum quod monuit idem ere. si Lambino fides est habenda , in quodam codice vetusto sequentia aliquot verba ita
a leguntur: TH vera, inquit ille, quoniam monuit idem, ut e 'HAE ira φκο'uo maxima essent imιtaremων, ex qua die. Non puduit, ut Vide S.
Graterum 8c Gronovium hic aliquid dare, quod proxime ad Lam binianam lectione in accedits antea legebatur: Ttim ille, tum 'Μ a m nuιt idem , ut ea in quoiue maxima essent , imitaνemων. Si illi ita Iepererunt in codd. ut ab iisleditum est, eue sicco pede illud transeunt sin minus, quare ita edunt Herbuet. 3 3. Supplosionem pedit. J De ea Turnebus libro x x v I r. Advers. c. 1.