장음표시 사용
51쪽
's m Haec, cum ego Praetor Rhodum venissem , de cum m nua: summo illo doctore istius discipi inae Apollonio , ea , quae a Panaetio aeceperam , contulissem : irrisit ille quidem , ut
solebat, Philosophiam , atque contemsit, multaque non tam fraviter dixit, quam sacete . tua autem fuit oratio ejusmodi, non ut ullam artem , doctrinamve contemneres, sed ut omnes comites ac ministras oratoris esse diceres.
θε Quas ego , si quis sit unus complexus omnes , idem que si, saeui ad eas u facultates istam vornatim mae orationis adjunxerit ιtatem . non possum dicere , eum non egrestum quendam homi-ης- ς ε nem , atque admirandum fore. sed is , si quis esset, aut si d. etiam unquam fuisseti aut vero si esse posset, tu esses unus' profecto , qui ec meo judicio , dc omnium , vix ullam cete
ris oratoribus f pace horum dixerim ) laudem reliquisti. νγ Verum si tibi ipsi nihil deest . quod in forensibus re
bus , civilibusque versetur , quin scias, neque eam tamen scientiam , quam adJungis Oratori, complexus es videamus i ne plus ei tribuas , quam res di Veritas ipsa concedat .
νὴ Hic Crassu , Memento, inquit, me non de mea, sed r. a. de oratoris facultate dixisse. Quid enim nos aut didicimus , aut scire potuimus, qui ante aci agendum , quam ad cognoscendum venimus , quos in foro , quos in ambitione , quos in Republica, quos in amicorum negotiis res ipsa ante con- secit, quam possemus aliquid de rebus tantis suspicari. α Quod si tibi tantum in nobis videtur esse, quibus etiamsi ingenium , ut tu putas, non maxime defuit, doctrina certὸ , P Iidi di otium , di hercule etiam studium illud p discendi acerri φ hq ' mum defuit i quid censes, 4' si ad alicujus ingenium vel majus illa , quae ego non attigi, accesserint, qualem ill 'mici quantum oratorem futurum . . . Isti XVIII. Tu M ANTONIUS , Probas mihi , inquit , ista , Crasse , quae dicis: nec dubito, quin multa locuple . tior in dieondo futurus si, squis omnium rerum atque artium rationem , naturamque comprehenderit.
i i 4ύd primum id difficile est factu i praesertim in hae nostra i
vitas 3. Verum si tibi ipsi nihi1 deest. J Μ s. liber habet unde si tibi, quod
sane in hac argumentatione convςnientius. Grouom. s. si ad oti ius ingenium . . ula . . aecuserint. ) Praepositionem ad in Mato non vidi i qua tamen ut solet Cicero passim in hac lo .cutione vel , sic habes lib. v. ad Atticum ep. s. auarm ση emminutu Pareas accedere sina his impediman is . Adde , quod ex in
eomparabili Medicato codice vulgavi ad librum iv. ad Herenn. as.
52쪽
Hii, nostrisque oecupationibus t deinde illud etiam verendum est , ne abstrahamur ab hac exercitatione , & consu
tudine dieendi populari, & forensi. Aliud enim mihi quoddam genus orationis esse videtur eorum hominum , de quibus paulo ante dixisti, quamvis illi ornate , & graviter aut de natura rerum, aut de humanis rebus loquantur. Nitidum quoddam genus est verborum , di laetum : sed palaestrae magis, &olei, quam hujus civilis turbae, ae fori. Namque egomet, qui sero , ac leviter Graecas literas at- gatigissem, tamen cum proconsule in Ciliciam pro fiet scens Athenas venissem , complures tum ibi dies sum propter navigandi q dissicultatem commoratus r sed , cum quotidie '' meeum haberem homines doctissimos , eos fere ipsos , qui My.
abs te modo sunt nominati, Fo cumque hoc, nescio quomodo, apud eos increbuisset , me in causis majoribus, sicuti te, solere versari , H pro se quisque ut poterat, 3 de ossicio & ratione oratoris disputabat. Horum alii, sicut iste ipse Mnesarchus, hos, quos nos soratores vocaremus , nihil esse dieebat , nisi quosdam operarios lingua celeri di exercitata r oratorem autem , nisi qui sapiens esset , esse neminem: atque ipsam eloquentiam, quod ex bene dicendi scientia constaret, unam quandam esse virtutem .&, qui unam Virtutem haberet, omnes habere e easque ipsas esse inter se aequales & pares t ita , qui τ easque esset eloquens, eum virtutes omnes haber , atque esse sa- .pientem. Sed haec erat spinosa quaedam & exilis oratio, longeque a nostris sensibus abhorrebat s Carneades vero multo uberius iisdem de rebus loqueba- 84tur: non quo aperiret sententiam suam hic eni m mos erat scharma- patrius Academiae , adversari sempest omnibus in disputantae r
do in sed e tum maxime tamen hoc significabat, eos, qui e Gun,
ci apposita non extabat in scripto , quam addidine suspicor eos, qui quod in eadem periodo ita lolute τὰ cum his. occurreret, grain abantur e quod tamen facere Ciceronem demonstravi ad 1. In
r. Pro se quisquν ων paterat, de inelo. Editio vetultior, pro se ηα quisqMe p. erar, neque aliter Pall. priore . nam teri. α Μenim. r. se quione pararax ; sine uri quart. quintus, dcc. pro se qui ne e - , manyum qui ΜΦ pore a . Gulielmius putabat lassicere , pro so isque , de incio ere. omissis intermediis. ω. Per.
a. ne incis di ratione. ι ΜS. di decoratione . Manifesta deprava.
tio simul de via ad manum Ciceronis, quam filisse PutOct de ra- ηοε, ut patebit ex illis, quae collegi ad M. Herenn. 13. Gronου. B 4 3 3. Disiti su by Cooste
53쪽
ahetores nominarentur, & qui dicendi praecepta traderent, . nihil plane tenere , neque posse quenquam facultatem a GP. XCII, sequi dicendi , nisi qui Philosophorum inventa didicisset . 8s XIX. Dissu TABANT contra diserti homines, Athe nienses, & in Republica causisque versati, inquis erat etiam is , qui nuper Romae fuit, Menedemus , hospes meus equi cum diceret esse quandam prudentiam , quae vertaretur Ψ diuiseri in perspiciendis rationibus constituendarum , &v regenda-daruin . rum rerum publicarum, S 3 excitabatur homo promtus , μυς . ab homine abundanti doctrina , & quadam incredibili varietate rerum & copia. Omnes enim partes illius ipsius prudentiae petendas esse a Philosophia docebat, neque ea , qua
statuerentur in Republica de diis immortalibus , de disciplina juventutis , de justitia , de patientia , de tempeIantia , de modo rerum omnium , ceteraque , sine quibus civitates aut esse , ani bene moratae esse non possent, so uia quam in eorum inveniri libellis . Quod si tantam vim retum maximarum arte sua rhetorici ill; doctores complecterentur 3 quaerebat , cur de proin
in iis , & de epilogis , & de linjusmodi nugis c sic enim appellabat reserti essent eorum libri : de ei vitatibus institu- . endis , de scribendis legibus, de aequitate , de justitia, si sus de frangendis cupiditatibus , de conformandis ho-
ema sapit minum moribus , litera a in eorum libris nulla inveniretur. Grui. Ipsa vero praecepta sic illudere solebat , ut ostenderet , non modo eos illius expertes esse prudentiae, quam sibi atsἡ ἡὰζ iniseerent, sed ne hanc quidem ipsam dicendi rationem acam. viam nosse . Caput enim esse arbitrabatur Oratoris : D ur de
et, di ut, ipsis , apud quos ageret, talis , qualem se ipse optaret, vide-Gμβ ἰ retur. id fieri vitae dignitate,de qua nihil rhetorici isti doctores in praeceptis suis reliquissent : & uti eorum , qui audia ita Lam. rent, sic aiscerentur animi, ut eos assci vellet orator:quod a alii. item fieri nullo modo posse, nisi cognosceret is, qui diceret,
quot s 3. Exeitabatur homo promtus. Hotomanus lib. 11. Observ. cap. s. conjiciebat excipiebatur; quod arripuit Lambinus. sorte ex- mirabatur, inquit Gulielmius, sed non opus crat aliquid mutare.
s . UJuam in eorum ... Iibellis. Per contemptum ita dicuntur Rhemium scripta infra cap. a3, neque aliter Pal. pr. sec. Μem mi ani , Pithoeanus. vulgati prius, tu eorum libris. Idem . S . Et uti eorum, qui audirent, sic ascerentur animi ) Μs. Θ uti ei, qui aua. sic allicerentur animi. Quam lectionem ne io quis aut cur mutaverit, cum non aliter liac verba citet Niaolius in v. Actor. Grono s 6. E. Disitigod by Cooule
54쪽
'lint inodis hominum mentes, & quibus rebus,& quo genere
orationis in quamque partem moverentur . Haec autem esse
penitus in media Philosophia retrusa , atque abdita , b quae isti Rhetores ne primoribus quidem labris attigissent .
si Ea Menedemus exemplis magis, quam argumentis , Onabatur refellere. memoriter enim multa IF ex orationibus Demosthenis praeclare scripta pronuntians , docebat, illum in animis vel judicum , vel populi, in omnem partem dicendo permovendis , non suisse ignarum , quibus ea Iebus consequeretur , quae negarct illα sine Philosophia quemquam scire posse .
XX. cHUIc RESPONDEBAT, non se negare , Demosthenem sumnam prudentiam, summamque vim habuita
se dicendi : sed sive ille hoc ingenio potuisset, sive, id quod
constaret , Platonis studiosus audiendi suisset ι non , quid ille potuisset, sed quid isti docerent, esse quaerendum .
Saepe etiam in eam partem serebatur oratione , ut d omnino disputaret , nullam artem esse dicendi : idque cum argumentis docuerλt , quod ita nati essemus , 9 ut
s s. Ea I fenedemus exemplis magis, quam arshmentis, ere.) Quae de Philosophia morali Carneades obiecit , videtur recepisse Μenedemus . Ea sunt enim , quae nemo nisi nugator improbus neget . omnibus perspicuum est, neminem sine scientia civili, & aliqua ratione morum , in consiliis & judiciis bene versari poste , nisi sorte quasi mutilum corpus alterius sibi adjungat caput . De ra tione naturae controversia esse potest . Nam permulti histriones krtium imperiti , gestu ac voce populo decusserunt lacrymaablulti oratores aut cicatrice detecta , aut imagine monstrata , aut cadavere producto , aut sublato cum sanguine pugione , aut infantibus excitatis , forum & concionem gemitu compleverunt. Quinetiam fere omnes intelligunt, quibus homo quisque rebus m veri soleat: cur autem moveatur, qua vi naturae , qua qualitate , 'da quantitate , quo gradu, quo actu, nihil ad dicentem sacere videtur . Nequis igitur miretur, quare potius de posteriore parte Μenedemus , quam de parte priore contendat . Nec sine ratione est quod exemplis , non argumentis , utitur . Philosophi rati num vi saepius nituntur, quoniam primos requirent fontes. Orator populo notiora, cuiusmodi sunt exempla , aptiora sibi putat. Ea argumenta Carneadis Menedemus exemplis magis Demosthenis , quam subtilibus Philosophorum argumentis coabatut , hoc est, dissicili conatu moliebatur, refutare. strebatis. 37. Eae orationibus Demosthenis . ) Pith. liber. Demshoui , ut &infra libro xx. cap. a 3. filium fosse Demostheni . antique , ut 6calicubi Perieli pro Perietis . Grutet. 38. Ut omnino distularet . Perspicue in ΜS. reper I ut omnimodis dis utaret , quod contemni vix potest. vide quae notavit Pater ad librum iit. farnil. epist. Ia. Gro v.
55쪽
petendum, dc adversarios minaciter terrere possemus , ω rem gestam exponere , di id , quod intenderemus, confir- ' mare , & id , quod contra diceretur, refellere , & ad extremum deprecari aliquid, & conqueri s quibus in rebus omnis oratorum versaretur facultas : & quod eonsuetudo , exercitatioque & intelligendi prudentiam acueret , & et quendi celeritatem incitaret: tum etiam exemplorum copia qui nitebatur. Nam primum quasi dedἰta opera neminem scriptorem arritis ne mediocriter quidem disertum fuisse dicebat , eum re Ieteret usque a Corace nescio quo , & Tisia , quos artis iI- ius inventores di principes fuisse constaret: eloquentissi mos autem homines , qui ista nee didicissent, nee omnino e selia. curassent, innumerabiles quosdam nominabat r in
P.are. . quibus etiam si ve s ille irridens, sive quod ita putaret,s illudens atque ita audisset. me g in illo numero , qui illa non didi-
T-ii. cissem , di tamen ut ipse dicebat possem aliquid in dieen
num.delis do , proferebat. Quorum illi alterum facile assentiebat , Lamb. nihil me didicisse r in altero autem me illudi ab eo , aut etiam ipsum errare arbitrabar . Αrtem vero negabat esse ullam , nisi quae cognitis, penitusque perspectis, di in unum exitum spectantibus, de nunquam fallentibus rebus contineretur . Haec autem omnia quae tractarentur ab oratoribus, dubia esse & incerta I cum, dicerentur ab iis, qui ea omnia non plane di tenerent, ech ς audirentur ab iis, quibus non fetentia esset tradenda, sed
exigui temporis aut sal a , aut certe obscura opimo .
. . Quid multa sic mihi tumi persuadere videbatur, ne-i persua que artificium ullum esse dicendἰ, neque quenquam posse , deri. Ms. nisi qui illa , quae a doctissimis hominibus in Philoso-S phia dicerentur, cognosset, aut callide aut copiose dicere.
sy. Ut in brandiri , er supplieirer insinuare iis , a quibus . Venet I, ωρ ct blandiri supplici er iis, a quibus, quae Iectio comprobatur mihi , praesertim adstipulantibus vetustissimis editionum libris. Non possum tamen satis confidenter illam alteram rejicere , quipp. quae nihil vitii prae se ferre videatur. Cameνaν. Vulgatam exhibent nulli mss. praeter fere Palat. pr. in quo tamen subtiliter , quod de in uno Μemmiano, nisi quod ibi insinuari. at alter is suppIiciterer subtiliter his a quo quid esset petendum . Pith. habet, ct suppliei erquibus, omissis aliis. quomodo item pene Pall. ceteri , m quibus .e ct blandiri supplieiter iis a quibus dici quod de in editione principe , neque displicet Mimis . Gruter. εὐ. x ἐ
56쪽
so Quibus dieere k Carneades solebat, ingenium tuum , Crasse , vehementer admirans me sibi perfacilem in I audiendo , te perpugnacem in disputando esse visum . XXI. TUM Q.V Ε E s o hac eadem opinione adductus , seripsi etiam illud quodam in libello , qui ine imprudente , di invito excidit, di pervenit in manus hominum , disertos
me cognosse nonnullos , eloquentem adhuc neminem rquod eum statuebam disertum , qui posset satis acute atque dilucide apud medioeres homines ex communi quadam h minum opinione in dicere: eloquentem vero,qui mirabilius, di magnificentius augere posset, atque ornare quae vellet, omnesque omnium rerum quae ad dicendum pertinerent, fontes animo ac memoria contineret. Id si est dissicile nobis , qui si ante, quam, ad distendum ingressi sumus, obrui mur ambitione dc soro; sit tamen in re positum , atque
Ego enim , quantum auguror eonjectura , quantaque ingenia in nostris hominibus esse video , non despero fore aliis quem aliquando , qui di studio acriore , quam nos sumuS, atque sui mus , di otio ae facultate discendi majore , ae ma. turiore , dc labore atque industria superiore , eum se ad audiendum , legendum , scribendumque n dediderit , existat talis orator , qualem quaerimus: qui jure non solum di se tus , sed etiam eloquens dici possit: qui tamen , mea sententia , aut hic est jam Crassus , aut, si quis pari fuerit ingenio , pluraque quam hic, Fc audierit, de lectitarit, &ieripserit, paulum huic aliquid poterit addere . Hoc loco Sulpicius , Insperanti mihi, inquit, & Cottae, sed valde optanti utrique nostrum , cecidit , ut in istum se monem , Crasse, delaberemini. Nobis enim huc venientibus jucundum satis sere videbatur , si , cum vos de rebus aliis loqueremini, tamen nos aliquid ex sermone vestro memoria is ignum excipere possemus 3 ut vero penitus in eam ipsam totius hujus ver studii , vel artifieii, vel facultatis disputationem pene intimam veniretis , vix optandum nobis videbatur.
so. mibus dieero caνneadas cte. in Lambinus edidie. auibus adita σεν. Carneades solebat , quod est conjectaneum Hotomani . Gulietam ius malebat : a quibus dieera Carn. scilicet copiose de callide dicentibus. Gru .st. Gente, quam ad dissendum. Ita legendum indicavit Hotomanus libro ar. Obserri cap. s. Confirmatque Palat. teri. quartus, forte & sequentes, sed non libuit ulterius consulere, cum habe te in testimonium duorum. Idem. - li Char
57쪽
Ego enim, qui ab ineunte aetate incensus esse iii stud Ictu triusque vestrum , Crassi vero etiam amore , cum ab ec, nusquam discederem , verbum ex eo nunquam elicere potui de o vi ac ratione dicendi, cum & per memetipsum egi λsem , & per Drusum saepe tentassem : quo in genere , tu sAntoni vere loquar ) numquam mihi percunctanti , aut quaerenti aliquid , de suisti , di persaepe me , quae soleres ita dicendo observare , docuisti. - Nunc quoniam uterque vestrum pate sic It ea tum rerum ipsarum aditum, quas quaerimus, di quoniam princeps Crasissus ejus sermonis ordiendi fuit, date nobis hanc veniam, urea, quae sentitis de omni genere dicendi, subtiliter persequamini. Quod quidem si erit a vobis impetratum, magnam habebo , Crasse , huic palaestrae dc Tusculano tuo gratiam , di longe Academiae illi ac Lyceo tuum hoc suburbanu ira
XXII. TUM ILLE, Immo vero , inquit, Sulpici , rogemus Antonium , qui & potest facere, quod requiris ,& consuevit , ut te audio dicere. Nam me qui deni semper a genere hoc toto sermonis refugisse , dc tibi clipientiatque instanti saepissime negasse , tute paulo ante dixisti . Quod ego non superbia , neque inhumanitate faciebam,
sis neque quo tuo studio rectissimo , atque optimo non ob sequi vellem , praesertim cum te unum ex omnibus addi cendum maxime natum , aptumque cognossem , sed mehercule istius disputationis insolentia , atque earum rertim νβψ quae quas P traduntur in arte , inscitia . Tum
arce a sa. Meademia illi ae L eeo. De his locis adeundus Perizon. actAElian. I x. c. xo. atque alii , quos citat. Breviter Academiam tangit Porpllyrius de Adstin. lib. t. s. 36. IJλατων δε τόν 'Aκαδ α αννικερν ειλετο , ου μονον ερημον και πορiω -χω,ον , α α παε, φασιν, ε πλοτον. Her S. 63. Neque quo tuo studio r. a, o. non obsequi sellam . Alii hic legerunt neque quod , ut norant Lambinus de Gothosredus . Ego etsi non resistam mutationi , quam induxerunt i tamen cum i nΜS. ipse esperiar legi ne qui tuo , un Ice veram lectionem reor nec qui tuo. Non enim dubito, quin similiter in aliis rasstis extet; modo consulantur. Coelius lib. Vm. fam. epist. x s. Ecquando tu homιnem ineptιorem quam tuum Pompeium vidista , qui tantas tu ν-bas, qui tam nugax esset, commorat 2 r. quo tam nugax esset; ut ipso appareret turpissimus. Etiam mox ΜS. uam qua tu non potaris. Gron. σε. aeua quas traduutur tu arte, ν cientia. J Haud aliter Pith.&Μem. unus. nam Pal. pr.traderentur . sec. tradentur . Verum alteri Μemmiano abest in arte, recte. nam pradere artis verbum est, ut liquet ex cap. 28. infra item libro II. cap. ra. initio . Grseteri
58쪽
L1nER PRIMUS. 2.9 Tum Cotta , Quoniam id , quod dissicillimum nobis vi- ios
debatur , ut omnino de hi S rebus , Craise , loquerere , assecuti sumus : de reliquo jam nostra culpa fuerit, si te , nisi omnia , quae percunctati erimus , explicaris , dimiserimus . Deliis, credo, rebus, inquit Crassus, sis ut in cretioni- ρ κbus scribi solet, ina IBUS S cIAM, POTERO E . Tum ille, Namque quod tu non poteris, aut nescies, quis IOInostrum tam impudens est , qui se scire, aut posse postulet piam vero , ista conditione , dum mihi liceat ne ilare , posse quod non potero, & fateri nescire quod nesciam , licet , inquit Crassus, , vestro arbitratu percunctemini. 66 Atque , inquit Sulpicius , hoc primum ex te , de quo tot modo Antonius exposuit, quid sentia S , quaerimus r existi- qmesne artem aliquam esse dicendi. Quid λ mihi nunc vos , propo- inquit Crassus , tanquam alicui Graeculo otioso & loquaci, nixi. -& tortalle docto , atque erudito , quaestiunculam , de quam eo arbitratu loquar, q ponitis p Quando enim me ista curasse , ε s. Ut in eretionibus scribi solet . Cum in aliis libris manu scruptis reperissein scriptum , eertionibus , in aliis . crassi erat onibus, an aliis , certιονιbus : ego cretionabus reposui , praesertim cum me in in illem iam pridem ita a Fr. Duareno esse emendatum . Est autem eretio, ut docet Ulpianus . Titui. aa. Is d. s. Varro f. de ling. Lat. II. ad Attic. . certorum dierum spatium , quod datur heredi ad deliberandum, utrum expediat adire hereditatem , necne: veluti Titius heres esto , cernitoque hereditatem in die inbus centum proximis , quibus scierit, poteritque , nisi ita crevexit, exheres esto . Lambis. Est autem cernere , non modo constituere se heredem esse s ut Varro 6. ling. Latim explicat verum etiam legitima cretionis verba dicere , hunc in modum 4
Cum me Manius heredem instituerit eam hereditatem cerno, adeoque
Ulp. 32. Cretio duplex: vulgaris, in qua adliciebantur haec verba, M IBUS SCIAM POTERO M E : Continua, in qua non adjicie bantur Ulp. tita a 3. Unde his verbis , quibus sciam poteroque , tempus bonorum possest . admittendae utile , nec continuum osten ditur l. a. ff. quis ordo in bonorum pusus. Gothos Est quidem a conjectura Francisci Duarent , lib. it. Disput. Anniversari . cap. a , sed cui proxime accedunt mn . nostri . nam est in Pal. pr.
sec. certistribus , in tert. quart. 1 ext. sept. cruιombus , Pith. certio nibus vulgata praefert condιιιο nibus, cui insistens Rob. Titius, fingebat eou dictionibus lib. viri. Locor. Controversor. cap. a. sed inconsiderate . Gruter. 66. Ostque, inquit Sulpicius, hoe prιmum ex te, de quo modo Mn-
tomus exposui x ctc.) Vetus editio, Miqui inq. Sαν. hoc ostendi quod modo Mnt. quod & in nonnullis nisi . sed variante littera , ostende meliores . tamen Pall. habent tantum, Miqui inquit hoc ostende quomodo ; neque aliter Alemmii' liber. nam Suffrid. nostri codd. Mi qi ιι, inqui x Sulpicius , hoc primum extende quod modo , forsan non male ; hactenus, dum deinde expuneamus, quid sentiar qua rimus. Idem.
59쪽
rasse , aut cogitasse arbitramini , εc non semper irr; cile potius eorum hominum impudentiam , qui eum in schola aia sedissent, ex magna hominum frequentia dicere juberent ,
ios Quod primum ferunt Leont Inum sec; sse Gorg;am i quἱ permagnum quiddam suscipere , ac profiter; videbat ut , eum se ad omnia , de quibus quisque audire vellet , esse paratum denuntiaret. Postea vero vulgo hoe Aeete edepetunt, hodieque faciunt, ut nulla sit res, neque tanta, neque tam improvisa , neque tam nova, de qua r se non omnia,
quae dici possunt , profiteantur esse dIcturos . Io4 Quod si te, Cotta, arbitrarer, aut te, sulpiel, de i Isrebus audite velle , adduxissem huc Graecum aliquem , qui suos Pa. s nos istiusmodi disputation bus delectaret ε quod ne nune quidem diffle Ile iactu est . Est enim apud M. Pisonem , ado. lescenteni jam huic studio deditum , summo hominem in senio, nostrique cupidissimum , 47 peripateticus Staseas,nomo nohἱs sane familiaris, &, ut inter homines peritoseonstare video, in illo suo genere omnium princeps. XXIII. QUEM TU, inquit, mihi, Mucius, stasiam ι φ quem peripatet leum narras gerendus est tἱbi mos adolescenistibus, Crasse r qui non Graeci al;eujus quotidianam loquacitatem sine usu , neque ex scholis cantilenam requirunt, sed ex homine omnium sapIentissimo atque eloquentissimo ,
atque ex eo, quἱ non in libellIs, sed in maxim Is eausis, Min hoe domie illo imperii & gloriae , sit consilio lἱnguaque prInceps, cujus vestigia persequi cupiunt, ejus sentenistiam scist Itantur olos, Equidem te cum in dἱcendo semper putavἱ deum, tum
vero tibi nunquam eloquentiae majorem trἰbui laudem , qu m humanitatis e qua nune te uti vel maxἱ me deeer, ne que defugere eam disputationem , ad quam te duo ε' Exeelis lentis ingenii adolescentes cupIunt accedete . Ego
ε . peripatetieus Lasas Huius staseae aliIs etiam Ioc Is memin e CIcero. Vid. de Finibus lib. v. e. 3. 3e as. Apud alios veteres scriptores nulla, quod equidem scis, hujus mentio fit. Herbiam. σε Cuius oestigia persequi cupiant cuius vestigia sui peνsequi ea pianr scriptum est in quibusdam vett. librIs, cum in vulgatis de . sit qui, vox ad illustrandam sententiani necessaria. Ursin.
60쪽
2so vero , inquit, istis obsequi studeo , neque gravabor io
breviter meo more , quid quaque de re sentiam , dicere. At primum illud quoniam auctoritatem tuam neolisere , Scaevola , sis mihi esse non puto in respondeo , mihi dicendi aur nullam artem , aut pertenuem videri, sed omnem esse eontentionem inter homines doctos in verbi controver- P. CXI v. ita positam . Nam si ars ita defin Itur, ut paulo ante exposuit Antonius, Iosex rebus penitus perspectis , planeque cognitis, atque ab opinionis arbitrio sejunctis, scientiaque comprehensis; non mihi videtur ars oratoris esse ulla. Sunt enim varia , & ad vulgarem popularemque sensum accommodata , omnia genera hujus forensis no strae dictionis . Sin autem ea , quae observata sunt in usu , ae ratione dia toseendi, haec ab hominibus callidis, ae peritis animadversa , ac notata , verbis designata , generibus illustrata , partibus
distributa sunt: id quod fieri potuisse video ὶ non intelli go , quamobrem non , si minus illa subtili definitione , at
hac vulgari opinione, ars esse videatur. Sed sive est ars, sive artis quaedam similitudo , non est quidem ea negligenda : verum intelligendum est , alia quaedam ad consequendam eloquentiam esse majora . XXIV. TUM ARTO MIus vehementer se t assent Ire Do rasio dixit, quod neque ita amplecteretur artem, ut ii t aman. solerent, qui omnem vim dicendi in arte ponerent, neque Iursum eam totam , sicut elerique Philosophi sacerent, te pudiaret. Sed existimo , inquit, gratum te his, Crasse , aci ut um , si ista exposueris . quae putas ad dicendum plus, quam ipsam artem posse prodesse . Dicam equidem , quoniam institui, petamque a vobἰs , ii rinquit, ne has meas ineptias efferatis r quanquam moderabor ipse, ne, ut quidam magister , atque artifex , sed quasi unus e togatorum numero , atque ex sorensi usu homo mediocris , neque omnino ludis, videar, non ipse 70 aliquid v a me promsisse , sed fortuito in sermonem vestrum incidisse . Equi-
o. liquid a me pνο-Us, sed spretis is sermonem vesteam inci. δε . Alii ediderunt tramVθ. . sed quidquid id se , non secus e si qui sortuito in aliorum sermonem ineidentes aliquid in -- tum Proserunt , non ex se promant , Ec promere dici debeant. quo quid absurdius Egregie Μ . mihi surgessie premisisse. quod trissimum di commodillimum, ut per se patere parest. Gra .