Christianus ad aras. Authore R. P. Barth. Iaquinotio è Societate Iesu. Nunc primum prodit in lucem

161쪽

Era vi in schol. in epist.

apertus Θ Brahcmanes Indorum Phialosophi, cum in familiaritatem suam aliquem reciperent,arctiori.illum necessitudinis vinculo ut sibi obstringerent, potabant illum Tantali poculo adeo mirabili, ut licet illi quotidie antequam cubitum irent., eo quisque epoto sitim restinguerenterepleretur tamen de repente instar fontis perennis ora extrema tenus, neC

quidquam.effunderet. Huius crateris meminit D. Hieronymus data ad Paulinum epistola e Philostraro Sophista, cuius certe mihi suspecta est admodum fides.Verurn ut ut sit,quam maius collatum in nos a Christo be- 'neficium extat se per Aras, ubi reapte vitae origo reperitur sempiterna, &quidquid habet natura pulcherri. mum, optimum gratia, gloria pretiosissimum λ Qui certe fons bonorum

Omnium, non modo non exarescit

unquam , sed ne imminuitur quidem, imus nec emuere intermittet usque dum vivent in terris homines eo sa

tiandi. Qv n igitur illi deuincti su musiquid rependendum gratiae, cum

162쪽

' ς'.

ad Altare abiecti hoc salutandi mu- nere perfungemur r3. Quo perfectius fungamur,duo. maxime nobis necessaria stant;vnum, ut hoc beneficium commune omnibus ducamus ad nos sigillatim pertinere; ex quo fiet,ut pro maiore animi sensu gratiarum actio futura sit Deo acceptior. Alterum,ut gratiae , quam verbis retulerimus , vel habuerimus ipsa voluntate, voti quidpiam adiungamus , utpote quibus sit res cum Deo, qui, ut ait David i sacrificium poscit adipatum , & pingue. 6. Quare in referenda gratia animos nostros simul offeremus , profitebimurque obedientiam,ac Constantiam.

in obtemperando legibus,& mandaris. Quod si perparuum istud videbitur , & humile, adhibebuntur etiam, quae ipsi a rebus creatis tribuuntur laudes; adhibebuntur Matris sanctissimae pia in ipsum ossicia, atque ad ipsiusmet in Patrem , quem in terri&honore plurimo affecit,ac tum maXime , cum rem hanc diuinam illi fecit a Prophetis promissam,& ad debitum, illi cultum comaIatam,

163쪽

s 3 6 chrimanus ad Aras,

De Communione spirituali , qua es

actio alia idonea, cui in visendo Sacramento detur opera.

st.bom. I. Ommunio spiritualis,ut hoc xuia. loco accipitur, non est per Aug.tr.- ceptio illa fructuum Christi patien- s si' iis, duae fide fit: nec communicatio

cum apto Deo per gratiam ,Nec adiunctio ipsius Corpori mystico, quod est Ecclesia quem ad sensum transfertur hoc verbum SS. Patribus , cum Christum absollite,& sine Sacra mei ro spectant ό Neque etiam hanC V cem accipio pro consecutrone fructuum,qm e sancta, ac vera Communione capiuntur , uri siepe loquuntur In Αθη Theologi : sed potius hoc nominis eum D, duc It ab oppolii Ione cum illa , quae Tu ρ reipsa , ac veritate fit, estque posita ' ' se non in ipsa corporis Christi cum nOstro coniuirchione , quae fit duntaxat, cum illud in Sacramento manditur sed in copulatione animorum eXci-

164쪽

huius edendi vehementi desiderio a clperfruendum iis donis , quibus assiciuntur ij, qui ad sacras epulas acce- , dunt. Atque ea sic accepta hominis ita est propria , ut nullius praetere esse possit, ne Angeli quidem. In naturam rationis expertem , cum adactiones mentis minime comparatast, nec fides, nec huiusce Sacramenti desiderium , quibus tamen ista Communio continetur, cadere ullo modo possim t. Ab Angelis mysteria omnia ponens in conspectu animi summa felicitate diffusa , lux caliginem omnem ita discutit, nullus ut sit fidei relictus locus ; mens autem ipsa, qua praediti sunt , instrumentis ad pastum, potiimque capessendum cum omnino careat, ab istiusmodi desiderio, quod re praestari non pollet, foretque proi sus inutile, abhorreat necesse est. Hoc ipsum confirmatur a summo Theologiae Magistro his S. . Augustini verbis. Panem de altari spi- DN.3

ritualiter manducate imocentiam ad alia q 'Q

tare portate. Eiar. 6.

Vt enim Angeli, inquit Doctor ille ' Dμη sanctissimus , non intersunt lacris,

165쪽

i 3 8 Christianus ad Aras,

quo aliquid de Altari auferant,ita parest credere ne mente quidem vesci illos pane, qui illic apponitur. i. Est enimuero actio ista & eximia,& perutilis, si recte fiat; euenitque interdum maiorem ex ea fructum,quam

e Sacramentali percipi. Nam e communi Theologorum sententia, in usii Sacramenti duobus modis imperti tuc gratia;vno sola vi,& efficientia Sacramenti propter Christi alit horis proinmerita, non habita ratione praepara tionis eius,qui accedin modo tamen, postquam se introspexerit in mentem suam,culpae nullius lethiserae sibi si conscius ; Altero, pro ratione huius apparatus, qui fide, amore, pio sensu,reuerentia, attentione, & recto

animi proposito continetur. Quyniam autem iste apparatus & per se ab usu Sacramenti disiunctus est, quod gratia, quae illum consequitur

non modo in v stirpatione Sacramen

ti, sed etiam sine ea impertiatur quo a prima differt & non semper est

aequabilis, & uniusmodi: hinc effici-zur gratiam , quae illi respondet non esse semper eamdem, sed nunc mino-

166쪽

Tem,nunc maiorem,imd usque eo augeri aliquando , ut illi praeitet , quae vi urpato Sacramento Consertur.3. Quo postro compertum est , ac planum, si quis ad sacras epulas accederet,non alio apparaIu, quam mentis Durae a graui crimine , & integrae,& si primam illarum gratiarum accepturus estet, eum tamen non affectum iri altera; Contra vero si quis mente solum particeps feret diuinae Synaxeos,at cum eximia sui praeparatione:etsi primam illam gratiam consecuturus non esset,consecuturum t

men esse alteram, quae cum posset primae antecellere , fore ut locupletior euaderet , quam qui sumpsisset ore sacram escam. Accedit eodem, cum hoc admirabile Sacramentumst hoc ipso reliquis praestantius, qubdNon tantum gratiam effundat, sed ipsum gratiae authorem continear, dignissimum illud videri,in quo usurpando singularis tum veneratio, Ium attentio adhibenda sit; Qua non adhibita si accederetur e communi quodam, & vulgari vis,cum incuria, aut ex vanae gloriae studio , aliquove

167쪽

alio minus secto, cerre non de relabeculae & leuioris culpae quid piam. - Fac igitur quod utinam non eueniret crebro in Sacramento uti aliquem hoc statu , consequetur Profecto primum tantum ab rei , Ut gratiam promereat UT , qGae praeparationi reia pondet,ut contra merituruS sh,perinde ac caeteris noxis minoribu poenae temporalis aliquid ; Deinde, quod ad oratiam attines,quae efficitur a Sacra- Marsi, mento, si non impeditur omnino, quae 4 sent, nonnullorum Theologorum est opinio, imminuitur illa quidem certe. G D.is inare facile fiet, ut quispiam alius D. I. unica communione piritali, at fer-m 78 '' uenti plena reuerentiae,& amoris, at

que ad finem bonum directa , plus

multo commeseatur, maioremque,

quam alter,qui sacro in conuiuio versatus est, fructum ferat . inod cetae ad stimulandos,excitandiaque nos ad hanc pietatis exercitationem pluri

mum Valet.

4. Valebit etiam haec animi inductio; hoc communionis genus , quod Occulte fiat,& sine conscio, liberum esse

: O . γ pocrisiis,

168쪽

Caput XV. I Ipocrisis, quae duo Communionem publicam nonnulla possunt aspergere labecula. Hoc deinde ob rationem eamdem habet eximium,quod defendat eum,qui ipso utitur, a voculis, &loquacitate obtrectatorum, qui pietatis ossicium inanem religionem, &crebram diuinae Synaxeos celebrationem interpretantur anilem superstitionem. Qua obtrectatione dum sbi aures obtundi vident non pauci imbecillioris animi, nec ferre satis pos. sunt; illa ut se liberent,malunt carere suo damno pane illo vitae, qui robustorum est cibus .Habet praeterea hoc opportunitatis, quod usurpari commode possit non semel, atque iterum

hebdomada qualibet , sed quam li

buerit creberrime , atque adeo , si quis operaepretium duxerit, diebus singulis saepissime. B. Agatha a Cru- ce,e Tertio S. Dominici Ordine, tan il priuanto diuini conuiuij desiderio tenebatur, illo ut priuari poneret in maXi- Donn. cap. mis molestiis. Quare quibus diebus Vm ' ad sacram Mensam non accedebar, eam usque eo deficiebam vires, ut,

nisi a Magistro accepisset modum

commu

169쪽

t L Christianus ad Aras,

communionis spiritalis, vix potuisset vitam retinere diutius. Verum retinuit hoc via remedio die, noctuque centies , atque ducenties. Huic igitur exercitationi nihil constitutum

temporis, nihil praescriptum numeri ; Tamen , nisi secus suaserit diuinus inductus efficax , & diligenter probatus , qualem sanctae illi Virgini fui illa crediderim , moderatus erit illius usus consilio meo,ne,si crebrior erit,remissurus si animi feruor, fructusque periturus: satis igitur, su-pErque erit, uti aliquoties, ut illis horis, quas statas esse voluimus huic consalutationi.

missationis Tempore.

I. Vtilior pia & audabilis exercitatio : eo etiam maior illi est praestanda opera. Quam in rem putat Doctor Seraphicus adhibedas esse actiones virtutum

duarum,fidei,&chatitatis Quod ipse explicat

170쪽

explicat praeclara sententia,quae cum huic argumento maiorem lucem possit afferre,digna Videtur,quam hic exscribam ipsius verbis. Dicendum quod manducatio primo, S, Bon.& proprie in corporalibus inueni- in η. i xur, & ab illis ad 1piritualia est tran ' i' 'sata : dc ideo si velimus accipera rectam manducationem spiritualem, necesse habemus ad propriam acceptionem vocabuli nos transferre. Norandum ergo, quod licet multiplexactus sit in manducatione corporali annexus , & consequens : iste tamen duplex est,qui est de integritate, masticatio scilicet , & incorporatio,

ut patet aspicientilissi ergo ratio manducationis congrue transfertur ad

spiritualia, oportet haec duo in ea reperiri, & secunddm ea,in quibus haec duo consistunt, manducatio spiritualis attenditur. Spiritualis ergo masticatio est recogitatio cibi, scilicet aarnis Christi pro nobis expositae in 'etium ad redimendum, & in cibum ad

reficiendum. Incorporatio vero attenditur , dum incogitans , charitatis amore ei, quod cogitatur, iungitur,& sic incorporatur :& dum incorpQ