Ulrici Huberi ... Opera minora et rariora, juris publici et privati. Edidit suisque animadversionibus illustravit Abrahamus Wieling ... Tomus primus secundus

발행: 1746년

분량: 540페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

201쪽

23 DE JURE

uo. Sed an violatis quibusdam pactis originalibus , imperantes idcirco excidant Regno, si clausula Commissoria expresse non sit addita, non facile dictu est.2I. Fit autem clausula Commitaria , hoc modo ; Ii is, in quem rei vel juris aliquid transatumes, non set pactis, tunc illam rem vel jus illud , anisum iri. stet. Satis constat, si pa contractibus adjecta non serv Iur,

agi ad reparationem, non ad rescission contractus. - 23. Nam illi plurimum errant, cui inter pacta contractibus adje-α S inter conditiones , 2 quibus

contractus suspenduntur, non distinguunt. , 24. Dicendum igitur : jus removendi Imperantes non oriri ex violatione quorundam pactorum

fundamentalium; sed jus in Ordinem illos redigendi. 23

- 2S. Verumtamen es hoc ce tum est, Tyrannos posse removeri, non tantum eos qui titulo tales dicuntur, sed etiam qui jure constituti in exercitium tyrannidis

degenerant.

α 6. Quid autem sit Urannus,

perplexa disputatio est. Tu nihi errabis, opinor, si dicas: Tyrannum esse in Imperio simpliciter delato , qui bosium animum induit adversus stam populum. 27. Et in Imperio pastis limit to; qui jus sebi delatum notorie atque praefractὸ egreditur , idque exequitur. 28. Egressus notorius inchoat, executio praeffracta abselvit Tyran

num.

29. Ne quis putet, hoc vocabulum selis convenire sanguinariis. 3o. Quando igitur Princeps

non contentus Wredi terminos potestatis sibi delatae, monitus aut rogatus non desistit ; sed iis se nolle teneri demonitrat, in eoque praefractis perseverat, hunc esse rannidis reum, S posse removeri, nulla dubitatio est. 26 3I. Hac ratione Belgarum populi sunt usi, qui plus decennio se intra terminos resistendi continuerunt; antequam Principi suo Imperium abrogarent. 32. Nec id raciendum credidere , nisi postquam τὸ praefracte

multiplici experientia constiterat, cujus rei momenta Decreto Abrogationis sollicite recensuerunt. 2 7 33.

fius ad L.

202쪽

DE JURE

I 33. Ut tamen longi temporis spatio , quod decennio a Juris-Consultis finitur, non sit opus , ad colligendam ejus rei certitudinem; praesertim si quis populus Regem habeat praesentem , ejusque acta testis oculatus inspiciat. 34. Hoc etiam inter Tyrannum populi h9sem, S Pactorum violatorem, interes e merito statuetur. . 3S. Ut qui animum erga populum hostium ultro & ex libidi suscipit, eumque demonstrat, is etiam jure possit occidi; adeoque

si res serat. pet sententiam dam. nari, ut factum est in Neronem.

36. Qui vero pacta duntaxat servare praefracte noluit, in hune Poena , remotio. Imperio , &cautio, ne, redeat, e Iuris quin

que ratione Tufficit. . i I .

37. Denique, personam Principis extra consequentiam remotionis, Π le haberi, nec jurisu, que dignitatis, nec humanitatis, ratio patitur; ut exemplo Davi dis in Saulem recte probatur. 29

Σε) Apud Sueton. cap. 49. Verum minus recte. ante tempora Diocletiani, ius summi imperii Principibus Romanis tribuitur. Vid. Eutropius tib Ix eo. I 6. 19 Vid. Grotius lib. I. cap. IV. I T. n. 6 ibit. Ba b. tkBaelius, Durion. v. 'Da.

C A P. V I I. - Comparatio Mandati , a quo Imperium pendere ,

dieitur, cum 'priore sententia. - . 'FX his rebus expositis denuo satis evidenter intelligitur, nullos populos , Imperium simpliciter deserentes , ita .existimare , se cum Imperantibus contrahere Mandatum, & hos esse Procurat res suos.. 2. Cui bono Leges Fundamen

tales, iura reservata, pacta limbiantia Regiam potestatem, ut his violatis putestas Imperant . M

3. Quin satis indicant populi, inquam, se excipiendo casus certos , quibus Regi negare possint obsequium, ita statuere: quamdiu leges illas servant, non posse

203쪽

DE I URE IMPERIL

iis obsequium a civibus negari, ct sic non esse Mandatum. 4. Denique Mandati , & ali rationis discrimen circa Imperium, non minus est ob oculos in quibusdam Aristocratiis , ut Uen torum exemplo jam pridem illustratum est, quam in singularum.

s. Manifestior, quam in Venetis , datur opposmo Mandati SAlienationis, in florentissima B ramorum. Republ. ubi Summa Poetestas est penes Ordiner. hoc est, Equites S Civitatium Rectores, verissima Aristocratia. 6. Hi per Legatos in unum

coeunt, quos esse Veros Procuratores & Mandatarios ordinum, non ordines ipis, res ipsa de

monstrat.

7. Quia de sin=lis rebus sibi

mandatis, quas nequeant,

instruuntur, denique perpetuo a suis Mandatorisus' dependent. 8. Sed hi Mandatores iterum non sunt mandatarii populorum, ut ab his ita . quemadmodum Procuratores a suis Mandantibus, dependeant.

9. Cujus enim res nulli sunt effectus, hanc in civilibus non

existere certum est: nec tamen

ulla pacta sunt, quibus majorem aliquam potestatem acceperint ordines a Populo.

lo non dependent, quod rationes ei reddere non creuntur, quod Populus formam regiminis mutare

non potestt si

- II. A Deo, une medio, voluit

Grasivin kelius, in Tract. de summa potest. Ordd. Holi. Ig. Sed non est recedendum 1 doctrina Petri Apostoli, quod Imperium sit κτιγις ἀνΘρωπώζ, b mana creatio; licet ad curam divini moderaminis eximie peribnens. set 13. Proinde si volente S com sentiente Populo , ut dictu necess, trium, inde ab antiquo structumi est Imperium. quod Populat nubi lo modo participat, oportet esset simplicem atque inrevocabilem alienationem , a Mandati natura diversistimam. 14. Vi similis cum in Bat

vis Mandato, patrum nostrorum memoria, Conventus ordianum Hilis agobantur. Legati erant Veris Vid. Inmit. Reip. Sest. I. eap. III. I. g. v ς. 3. Potius ab imperio Haneorum haec jura repetuntur, unde ad Comites. Daues. Retas, Imperii vasa los, & ab his ad Orinnas transerunt vino is 3I. Pata demum pria, alica publice conssmata, anno I 648. - . t. π sa.

204쪽

DE JURE

veri Proeuratores , ct Mandum

IS. Nomen idem manet hodi que ς tabulae quibus instrum ad

Comitia mittuntur, vocantur Procurationes, ipsi Procuratores cum

libera, harbare, Plenipotentiarii. I 6. Sed accidit, quo nihil in Iure frequentius, ut re mutata , nomen idem manserit. I7. olim a Mandantibus , qui sunt Immobilium possetares, SSenatus Urbium, dependebant; ad quos de rebus maioris momenti reserebant, nec iis inconsultis quicquam novi decernere pitte

rant.

I 8. Deinde comperto , multitudine Mandantium publica consilia inretiri , placuit, ut annua potestas independenter , ct sine relatione, Legatis daretur. 34 I9. A quo tempore constitutio Legatorum suit transatio juris,quod

habent Constituentes; ita ut Om

transationem Jpris aequὁ seri ad

tempus, ac in perpetuum. - 2I. Non tenentur igitur tales Legati ad rationes reddendas, non possunt ante annum elapsin revo. cari, aut circumscribi , juberi, vetari a Constituentibus: quae s cultates sunt inseparabiles a Mam

22. Cujus quidem 'pothesi nihil periculosius aut Imperantium Majestati inimicius, ct imprimis

a iuris ratione alienius, excogitari potest. 23. Ultimum isthue abunde demonstratum est, ct consepum tiam reliquam ipsa res loquitur. 24. Credendum est equidem, obtestantibus viris egregiis di sentientibus : nunquam illos f vise tumultuanti N seditiosa plabi, quam fatentur esse teterrimam postem S sentinam Civitatum. 23. Sed qualiscunque si Popitus . etsi faex Romuli, si modi, ne eornm jus ad Rempubl. spe- l cives S major pars sint, in Mamctans habeant Plinipotentiarii, sic t datore, ct ejus potestate non di- iam dicti non ut Mam i stinguuntur mores. Quisque liber datarii, sed ut ita loquamur , Cessonam, jus plenum habentes.

sto. Non tamen ultra annale

spatium, quo finito, jus eorum sponte finitur: nihil enim vetat est arbiter & moderator suarum rerum, bonus an malus, prudens an imprudens, nihil interest. 26. Si Populus semper habet fise premam potestatem, si Mandator

205쪽

.st Imperantium i hi debent v πω bus vires S copia ab Oratoribus, πτη σειν, neci aegre ferre, quod a per quas cohibeant tumultuantes; pessimis Dominis pendeant, &lfrustra additur modus ; ne tales repostentibus rationes aut ium snt copis, quibus ipsum opprimere smam Imperii , non habent ne- in servitutem Nigere queant. gandi causam. 32. Haec sunt monita prudena . Quod igitur Mandati Re-itiae; Ius mandatarii a voluntate galis, aut Optimatium Imperit,iMandantis populi pendet , qui Auctores testantur: nihil sibi cumiVel nullas tribuit copias, vel plebe sediliosa, neque nunc, nec quas tribuit, has iterum, ubi vi- unquam alias commercii aut ne-ifum fuerit, adimit. gotii esse velle, bene habet, ac 33. Ut nihil sit manifestius , credi fas est. . quam motus populi rerum domi-28. Sed haec ratio non conve- ni ct mandatoris, si quando manit cum spothes Mandati. In De- jor pars consensit, quicquid etiam mocratid major populi pars, etsi moritur, nullo juris repagulo pessime consulat Imperio, pote-iposte cohiberi. statem Magistratibus optime me- 34. Plane destitutam ratione &ritis abroget, omniaque misceat; ordine sententiam ratione & o jure , tamen suo, licet injuriamidine velle gubernare, tam est ir- committat, utitur. ritum, quam conciliare rem ip-. 29. Idemque juris est , ubi-isam cum philosophia juris, est cunque summa Imperii a Manda-iF αδυ- ων , αγυςατων. to populi , quod est fundamen- 3S. Munt praeterea: infinitis tum Democratia, pendet. modis plura evenisse mala in huma-so. Si plus iuris habet populus, num genus ex eo, quo faena DXanquam ipsi expediat ut de quadam i tur Uannidi; quam quod summa in Belgis civitate scribit Grotius, potestas populo vindicatur. hoc ad juris quaestionem non per- 36. Sed praeter quod tinet; non magis quam prodigen- l mala facile vincunt tyrannidem , tia Patrisfamilias , cui nemo in- ' velim S mihi vicistina credant terdieit, vim dominii instingit. l Oratores politici, me nunquam D-

sue) l vitae Urannidi . sed contemnere 3I. Frustra dantur Imperanti- l populos, qui Imperia simpliciter,

206쪽

DE IURE

a sine exeeptione transferunt in f

37. Laudare me Arbueratias populosque praedicare beatos, quutius sub optimatibus agere licet. 38. Aut si Regno careri non pintest, censeo id agendum, ne pintestas Regum sit effrenis, S n seia lesum. 39. Verum , ut populi, qui sponte se abdicant Imperio , Ii,hilque facultatis reservant, supremam prefatem in Reges S int, mates retinere dicantur ; miror civili judicio praeditos homines non animadvertere, quam sit ali num a ratione juris, ct evidentia

rei gestae. 37

IMPERII. 33

4o. Atque haec ad explicati nem sententiae nostrae, S demonstrationem, quam inconjusta sit contraria, sum re arbitramur. 4i. Ex his quae Maxinium originale , quod omnibus Imperiis det sundamentum, novissime asstruxerunt, nihil quod ullam orpositionis speciem haberet, omis

sum recordamur.

42. Pleraque utrimque concessa transmisimus, qualia cum in toribus ingeminare licet: Utinam

ubivis Gratiam re ipsi simia Salus populi Suprema Lex, 'ut d clarata ejusdem voluntas s Consensus Supremum juri S id genus alia

passim. 36ὶ Ex genio & voluntate euiusque populi id aestimandum esse, prudenter monet

3 omnem vero litem satile eom mei Mnestinis in reatim populi. 3e per omlmpetantium distinreo, perperam vulgo intellecta, ideoque & reprehenta Grotius Las LM III. s. r. n. l. . 3. eodem sensu Sulammam summae potestatis duplex statuiti unum Commune papuli. & alterum proprium Imara Misi prius in iure publicie potestatis. a singulis in civitatem collatae; puterius in exWcit , secundum cuiusque populi leges.sum est.

208쪽

IAC PERIZONII, ANT. F.

O RIGINE ET NATURA

Bum Annam Aeademia Frisaea Magistratum pro concione inivisset.

210쪽

AUDITORES,

Varia Aetate , Dignitare, sit Eruditione romnes praecisuo vivinarum humanarumve Literarum sudiso amore Insignes, ac publice privarimque Honorori.

Ego atque ordine a Majoribus nostris institutum censeo, tui, quicunque

Nasistiatus hujus Academici stationem S insignia vel dimittunt vel suscipiunt, faciant id publice Vestra pro

concione, atque ita occasionem habeant non orationis tantum apud Vos dreendae,

sed & in ea, partim vel reddendae publico, servatae sibi

in administrando hoc mune-P- Α, re rationis, Vel ejus , cui lampada tradunt, admonem

di , quid sui iam sit futurum

ossicii, partim etiam testi-fieandi declarandique palam animi, quo , qui honorem hunc iniit, eum deinceps sit gesturus. Ld habet hoc quoque inter egregia sua utilium

exemplarum documenta,quae imputare nobis queat Romana illa Urbs , sapientia sua non minus S prudentia ei, vili , quam sortitudine &sortuna illustris. Nam ct illiecoram omni popula adibatur quotannis summum, sed legitimum tamen , tantae CLvitatis imperium, Consulatus, ct incusabatur in libera quidem Rep. ut nefas, S contra imperii maiestatem factum, immo in ipsis notabatur Camsaribus, ut alienum a morbbM majorum, si qui consulatum extra Urbem ct comesonem Quiritium inivissenti

Romae illud, ct Rostris , ct

populi totius oculis erat damdum. Teste eo jurabat in s. Leges novus Consul, probareque illi suum animum nitebatur, suamque fidem, commemorando , si nobili quidem esset S antiqua mriundus prosapia , quicquid sui Generis Auctores Propugatoresque e Rep. unquam

SEARCH

MENU NAVIGATION