장음표시 사용
21쪽
3. S. I, o na. referens illud Apostoli manus nemini cito imposueris , neque communicaveris peccatis alienis , si ita maxima potest ium animi ,
tum orationis contentione Episcopos admonet. ne ante maturitatem aetasis, ante tempus eaea minis, ante meruum laboris , anιe evertentiam diae linae saeerdotalem honorem tribuere audeant i): pro secio ubi haee prae oculis haberent Episcopi, non adeo freque illos otiosis clericis dioece-ses essent, nequo Ecclesia haberet, unde querseretur de multiplicata quidem gente, non de magnis cata simul laetitia sa). XIlI. instituli ratio vestat plura in hanc rem ad torro: illud tamen hie subnectendum duco, velerem in hoc ea pile Ecclesiae disciplinam nulla in
subiisse mutationem, nequo a pristino flatu aliquantum declinasse. Seculis enim temporibus haud raro identidem. antiquae redintegratae sanctiones Oeeurrunt, uti constat tum ex capitularibus regum Dancorum, et synodispee ea tempora habitis, tum ex c cilio lateranensi lil. can. V., quo vetantur Episcopi aliquem sine eerto titulo in diaconum , rei presbyterum ordinare; id quod Innoeentius III. ad ii 1 podiaconos eliam extendit: aedemum ex concilio tridentino 33 , ubi sane itur, tiι nullus deinceρs clericus saecularis, quamvis alias idoneus siι scientia, moribus, eι aetate, adaacrog ordines promoveatur, nisi prius legitime eonstet, eum beneflcium ecclesiasticum, quod sibι ad vietum honesis sussciat, testitime μossidere. Et alibi ): saneta pynodus vestigiis serti canonia coneιlii chalcedonen insis inhaerendo statuit, ut nullus in posterum ordinetur , qui illi Melesiae aut μω loco, pro euitis uιι luale , avs neeessitate adsumitur , non Gaescribatur, tibi suis fungatur muneribus, nec inoe Iis vagetur sedibus. Non me latet modo laudato cap. II. Paleos tridentinos titulum patrimonii, vel pensionis agnovisse, ne probasso, at illud quoque certum est, eiusmodi litulos ea duntaxat caussa ad .isisse, si id Ecclesias necessitas , vel utilitas postulasset: patrimonium vero vel pensionem oblinenιes ordinari
po3thac non possint,nisi illi, quos Diseopus iudicaverit adsumendos pro
necessimis, vel commoditata Melesiarum suarum. Hae tridentinae Sa Cliones novissima concordalorum lege firmatas, atque adeo ad ordines etiam minores, prianamquct clericalem lonsuram extentas sunt 53.
X lv. Coronidis laudem loeo hic addam auream in hane rem Benedicti X l V. constitutionem, a qua mihi temperato non potui, ubi omnium retro R. Pontificum sapientissimus Papa universos ehristiani o rhis Episcopos ita hortatur: in id mentis vestrae acies primum Hristenda est, ut cum adcu
raso deleelu si elericali militiae adscriba nitio , a quibus merito possiι evectari, tis ita in lege Domini ambulantibus, eι de virtute in uirtutem
evnsibus , eorum vita cunctis afferat venerationem, eι eorum opera μ'
etesiis vestris spiritualem a Foraι utilitatem. Melius enim profecto eει Paucos habere ministros . sed probos , sed idoneos , atque ut ira, quam Plures , qui in aed/yiationem comoris Christi, quod esι Ecelesia, nequidquam sint valιturi. Aposιoli praeceptum , ut ne manus cuiquam n m id propere imponanιur , ιune potissimum aervari necerae esι, tibi da
22쪽
promorandis ad saeros Ordises, et ad me ratirrima mysteris , quistus nAhil est diuinius, vendum Sit.
I. Sacramentum Poenitentias olim ab antiquis Leclesias Patri bills eon. fessio, mantium i ositio, viaticum, secunda tabula post naufragium , laboriosum Baptisma, aliisque adpellatio bus dos ignatum, tribus polissi mum partibus, quasi materia constat, sei licet peceatorum conseSsione, eon. tritione , et salis factione, sive polius proposito satis laetendi: formam vero constituit absolutio, quas antiquitus enunciabatur verbis deprecativis , at seculis temporibus proferri coepit verbis indieali vis, quod et hodie obii. uel, ac Riluale R. praescribit si . II. Prioribus Ecclesiae saeculis,alque adeo sero ad saeeulum usque XII. triplex in Ceclesia viguit poenitentiae genus, se ilicet sollemnis , sius ea uo-nicae, publicae, et privatae. Verum de hoc veteris disciplinae capite lato agemus in nostris anιiquitatibus christianis , uti etiam de canonibus , et libris poeni lenitalibus. Illud hic duntaxat observare praestat, veterem Ecelesiae dis ei plinam in poenitentia sollemni, et publiea iniungenda non se omnino abolitam. Srnodus enim tridentina decernit, ut ubi do eriminibus agatur, quae publice, ei eoram multis sim perpetrata , eondisnam pro modo culpae poenitentiam ρublice iniungi oporteat ain; verum saeuitalem Episcopo tribuit, qua possii publicum poenitentiae genus in aliud secretum commulare, si id conducere iudicaverit. Ad haec sollemnem otiam poenitentiam etiamnum Episcopis in pontis cali exhibet Ecclesia , eiusquo ritum exacto describit, ut pro temporum, locorum, Blque criminum gravi late, et personarum quali late eam reducant. Huic autem initiugendae dies cinerum, quemadmodum publicae absolutioni feria V. in eoena Domini aptissimum iudieatur tempus 3 . S. Carolus Borro maeus ad utriusque publicae , ae sollemnis poenitentiae instaurationem Episcopos, parochosquo hortatur in suis sInodis. III. Septem prioribus Ecclesiae saeculis non modo in stravissimis deliisetis, verum et in minoribus reservata Episcopo erat saeullas poenite ut os re eo ne iliandi 4M. Verum et hae lege idem ea non eum eximit, qui ob erimen oce ullum publicam ab Episeopo impositam poenitentiam iam peregis.set; hic enim poterat absente Episcopo a presbIlero , etiam inconsulto Episcopo, reconciliari. Nam canonicam inter, et simpliciter publieam poe. ni leni iam id discriminis intercedebat, quod illa non uisi ab Episcopo eu bli est in Ceelesia ante opsidem per manuum impositionem iniungore lur, qua peraeta eadem sollemnitate siebat reconciliatio, haec vero pro occultis peccati s quemadmodum secreto ab Episcopo, vel a presbrtero Episcopi aucto.
1 Εugon Ius IV. in decreto pro Armonis : sun. trid. Sess. XIV. de Poenit. cap.
23쪽
ritale imponebatur , ita , G peracta, eliam recone illatio oeculle se hat, et quidem vel ab Episcopo , vel Episcopo absento , ipso etiam inconsulis , usimplici presbItero. Iv lam vero post saeculum VIII. uti publica pro Oeculiis peccatis poo
nitentia in desuetudinem abiit, ita quoquo occultorum criminum poeni leu. tiam presbIteris concessam fuisse crevitum Est, publicorum tantummodo Episcopis reservata. Hoc autem non de omnibus promiscue presbJleris intelligas, sed do iis duntaxat, quibus cura animarum commissa erat, Scilicet parochis. Et quidum Ex eo tempore ius excipiendi fidelium consessiones ipsi honescio parochiali αμεσως immediate adnexum haberi coepit ι .
Atque inde est, quod ad saeeuium usque XIII. quisque adstrictus erat proprio Meerdoti, sive paroelio, aliiv superiori sua peccata consileri, uti pa-iei ex eap. Omnis utrisque aeaeus v) , ubi etiam in hare verba decernitur : si quia aulem alieno saeerdoti nolueriι iusta de eatissa sua consits-ri peccata, licentiam Fraus pos ιυDι, eι obtineat a proprio 3 acerdote, eum aliter ille ipsum non possiι solvere, vel lictare. V. Episcopis, et aliis superioribus, o Ecnon minoribus praelatis exemplis Gregorius IX. primus indisi sil, ut etiam Praeter aut superioris licenιiam Frovidum, et discretum aibi possinι eligere confessarium. Tum idem hie Gregorius fratres praedicatores privilegio si delium consessiones excipi di imperii it 3ὶ , quod dein alii mendicauies , praesertim minores consecuti su ut . Verum eiusmodi privilegium ad ea tempora inauditum quum gravia
praelatos ae parochos inter, et mendicant ses dissidia excitasset. haec pror. Sus evellere, ac omnimode gubmovers inιendens Bonifacius VIlI. sanxit , ut regulares administrandae Poeuile ullae veniam pro idoneis fratribus ab Episcopis, prae lalisve dioece sanis postularent: quod si autem hi renuerent, posseni quorumlibet eonsessiones libere audire 4 . Tum Benedic lugXI. ordinis praedicatorum maluit ordinarios cogere ait impartiendam tres
intra dies designatis a superiore fratribus petitam veniam : quibus elapsia munus Consessarii obire ni sine impedimento 5ὶ. Dein Clemens v. Boni facii constitutionem innovavil 6ὶ : illam vero Benedicti Alexander V. ex ordine minorum restituti ): lum qui secuti sunt R. Ponlinees potius lavere, quam adversari eiusmodi Regularium privilegiis studuerunt. Tandem synodus tridentina decernit 8 : nulliam etiam risularem μosse confeSaiones raecularium etiam sacerdolum audire , nec ad id idoneum repu-
Iari , nisi ad parochiuis beneficium, aul ab Episcopis per eaeamen ,
si illis nidebitur esse necessarium, auι GIιas idoneus iudiceιur, et adser faιionem, quae gratis detur, Obι ineat e privile&iis, et consuetussino qua cunque eιiam immemorabili non Obsιan ιι bus.
V l. Modo indieala illa mendicantium privilegia nonnisi salvo parochi, si vo proprii sacerdotis iure sunt intelligenda: lum quod in privilegiis salvum
Semper censetur ius tertii, tum vero praecipue, quia eo sensu privilegia si in Trid. sess. XXI. do res. eap. IV. - a) Cap. XII. do Poenit; et remis. sa) Bulla data Anagniao IV. Kal. Octob. I 227. 3ὶ cap. ll. do sepult. in extravax. comm . - Extravng. comm cap. I. de pri vilegiis. - 5) clomoni. dumum II de sepulturis. - 6ὶ Coasti t. regnana in eaece Laiδ. - Τ) Sess. XXIII. du res. cap. XV.
24쪽
illa interpretati sunt II. Ponlisiecs , ae praesertim Martinus V., ct Xystus1V. Ille enim in bulla an . igSi. expresse declarat , quod ii, qui fratribus coustebuntur , suis presbyteris parochialibus consileri , saltem semel iuativo, prout concitium generiale statuit, teneantur. ΙΙie vero praecipit si), ut ipsi mendi eantes docere desistant, haud teneri parochia nos, saltem Pa Schiatis lempore, proprio sacerdoti poccata sua consileri: quia, ait, de iure tenetur parochianus saltem in Paschale Aroserio consteri sacerdoti. Piu res sInodi etiam post concilium triden linum an liquam consuetudinem Se mel saltem in anno proprio parocho consilendi inviolate servandam decre-voro a . Porro ipsum et sanctissimus Arelii piscopus Burromaeus in sua sJ- nodo dioecesana XI. Parochis imperat, ut faciles se μraebeant in conSeu tiendo paroe hiatibus suis, de quibus nulla sit suspicio, ut ad alios coni Sarias probatos se conferant. I. fruodus provincialis neapolitana haede re sic decernit: servetur constitvlιο fel. reo. Innocentia III. , ut Sal rem Semel in anno proprio sacerdoti, vel alteri tib Ordinario a robato, Sinctuli peccata sua confleantur sub poenis iba contentis, atque aliis arbιιrio nostro pendendis. Profecto postrema haec verba salis indicant
eam fuisse concilii sententiam , nimirum parocho saltem constare debere Suos parochia nos annuae consessionis praecepto secisse salis.
Vii. Igitur iure novissimo in singulis dioecesibus Episcopi, parochi, aliique, quibus pnimarum cura concredita est, Sacramenti Poonitentiae ministri sunt ordinarii, et proprii , colori vero sive presbyteri. Sive regulares illud iuro veluti extraordinario, et delegato administrant. Tum parochi visui beneficii saeuitalem habent cxcipiendi consessiones suorum parochiano rum etiam extra propriam parochiam , atque adeo dioecesim , celeri vero presbIteri, nisi re ipsa ab Episcopo adprobati sint, consessiones excipere vetantur, et quamvis ab Episcopo fuerint adprobati, altamen dum in alienis parochiis hoc Sacrumentum ministrare usu veneris, a Parocho ,
vel ab Ordinario lieentiam ministrandi impetrenι 33. Quinimmo his
Episcopi pro suo arbitrio limitatam ad tempus, personas, et materiam eon cedere solent facultatem. Plerumque ad sex menses imperiiri solet, et aliquando pro viris lanium ratione aetatis. Ad haec ut plurimum consessiones monialium excipiuntur, quibus exquisito consessario opus est, nonnullique casus atroces, quos sibi Episcopus reServat 4). Sunt quoque casus veteri
consuetudino II. Pontifici reservati, a quibus ut quis absolvi potuisset, olim Boina in eundum fuit. At hodie Episcopis, nonnullisque presbrieris lacullos de iisdem absolvendis a Romano Pontifice impertiri solet. VIII. Do casibus R. Pontifici reservatis, uti quoque de reservulis Ar chiopiseopo neapolitano opportunius in institutionibus moralibus . illud hiulantummodo observare iuvat, reservationum utilitatem in eo praecipue po
Silam esse, ut homines perpensa absolutionis dissicultate, ab illis criminibus dbhorreant. Poeni lentiarius veluti Episcopi delegatus est, ut de iis cogno Eeal, et absolvat. In mortis autem articulo quilibet presbyter a quibuscimque , etiam Papae reservatis, criminibus morti proximum absolvit, modo
25쪽
is quaedam poenitentiae signa edat. Sed ne fraudi loeus sit, a groli an is omnia, ut hoc Sacramento se muniant, admoneantur, praesertim a medicis, quibus praee tum esι si) ut au avrolos adducti, antequam illorum curam ousciniant, eos moneant, ut idoneo confessario sua peccata conf-teantur , alioquin ultra ιriduum ad eos visitandos non accedunt iuris constitutionem Pii V, quia valde praeposterum est, neylaesa nobilioris, ac semper duriaturae animae cura, curando momentaneo pulveri runt pere inrigilare. IX. Non desunt auctores, inter quos Ioannes Morinus sa) , qui docent olim apud latinos etia in diaconos consessiones in extremo vitae periculo excepisse, lapsisque dedisse reconciliationem, atquct absolutionem a peccatis, pruShIl ero absente. Huic sententiae prora, et puppis est illud Cypriani 3ὶ . ubi haec habet i): si incommodo aliquo, eι ins mitatis yericulo
Oeervati fuerint, non easpectata praesentia nostra apud presbyterum quemcunque praesentem, vel si praesens non fuerit, apud diaconum quoque eaeomologesim facere delicti sui possint, et mmriti eis in poenitentiam imposita veniant ad dominum cum pace, quam dari martyres litteris ad nos factis desidera vel tin ι. At voro Carolus Blaselius vir cl. de ite Canoni ea
bene inerentissimus post expositas, reiectas lues plures theologorum, canoni filarumque in producitim locum interpretationes. suam adfert, qua contendit 3prianum lanium modo ex o mologesim diaconis tribuisse, hoc est ea eremonias, ritusque ab Ecclesia praeseriplos, qui tertium publicae poenitentia gradum constituebant, scilicol prostrationem, graecis adpellatum υποπτω- σιο ς haud vero manuum impositionem, quam absolutio a peccatis eo mi labatur, quamque diacono non tribuit Cyprianus 5) naue quidem interpretationem a Pometio 6) Balvetio et . Pelavio 8ὶ, aliisque salis indieatam, iam produxerat in suis theologicis disciplinis Ioannes Laurentius Berli 93. At
vero eandem vir egregie doctus in modo indicata dissertatione petitis undique ex auli quis Patribus, at quo adeo ab ipso Cypriano argumentis mire adstruit, eruditisque animadversionibus illustrat. Tum pluri hus idem ol. auctor inquirit num quisquis sacerdos, litet ex continunicatus, et degradatus, valide urgente mortis periculo absolvat , ad haec quodnam mortis perieulum revera urgens diei possit erudite explicat. Modo indicatae in hanerem disser lationes omnino adeundae. X. lam vero illud, quam maxime possunt, Episcopis curandum est, nequam diligentissimo providon dum, ne remere sacerdotes ad confesSiones audiendas admittantur, sed curam adhibeant non mediocrem , ut tam Raeculares, quam resulares clerici eaeaclissime de vita, moribus , et doctrina eaeamine niur, et probentur, ne vel caeeo caecum ducente ambo inso Ceam cadant, si scien Ita desis sio . XI. Tum consessariis haud Φevibus intentalis poenis graviter mandat, no i Eodem syn. prov. neap. ibid.
26쪽
petant, aut eaeigant a poenitentibus poetiniam, aliudque temporciis Iu
crum, Sive ob poenitentium pro peccatis perferendam , sive quod res ει ι restitulioni oblisala, sine pro votorum commutatione, arve Pro celebra
tione NisSarum, nec omnino quidquam quonia quae3uo eolore
I. Extremae Unctionis ministros sacrae liliora o solos presb3leros aperte produnt et et ex traditione Ecclesiae non nisi parochus, vel eius delegatus illam iure administrat. Regulares sub poena excommunicationis latae senientiae, et Sedi Apostolicae reservatae, vetantur hoc Sacramentum clericis, vel laicis ministraro 3). Apud graeeos moro ab Ecclesia lalina nunquam improbato non Episcopi modo, verum et simplices presbIleri, ne potissimum parochi sacrum oleum conficiunt, ac benedicunt ij. Verum in Ecclesia latina ex antiquissima consuetudine nonnisi Episcopi hanc consecrationem, sive benedictionem peragunt. II. Extrema unctio quibusnam ministranda sit perbelle exponit I. synodus provincialis neapoli lana cap. XVIII: υι autem Meramentum hoo
neque sania comore ministrandum est, nec iamiam ingreSSuris mare
venιortim vi turbatum, nee Paullo post yraelium commissur ιδ, nec cu is damnatis, nec denique infantibus nondum rationis usu praedιιιs et ita neque eis denectandum est, quibus, mortifero vulnere acceγω, mortιδ ιm minet perieulum, sine superveniense febre correpti, sive vulnere ιGntiam e vitia decedant, etsi nec peccata confessione e lare, nec Eue arιδιium 3umere potuerunt, modo tamen ostenderis ι signa poenitenιiae Tum parochis mandat, ut aegroto, dum in logeis est sensibus illud conserant, nec in eum articulum temporis disseratur , in quo infirmus Sendu Omnι οβ'ret, Meque Neverandae sanilotis. III. Sanctum oleum ad hoc Sacramentum, et ad baptismum necessarium quotannis renovandum est, et a parochis, ne sacrilegio violari posSit, ea , qua par est, diligentia vasis argenteis bene elausis repositum servandum est, et quidem patenti in loco a eornu Evangelii prope aram maximBmela e munito, quae a solo paroeho servetur, ostiolo vero inscribatur: δG
IV. Quamvis non eadem semper fuerit Eeelesias disciplina, ut baeo ,
aut illa corporis membra stala lege sacro oleo intingerentur; quum tuler dum aut dumtaxat peelus, aut membrum quod maiori dolore eruciaretur , inuDgi consuevisse videamus, pluribus tamen abhinc saeculis mos invaluit, ut Deu li, aures, os, manus, tum et pedes, ac renes oblinerentur. Ita ni tu ale Romanum praescribit: at ibidem subnectitur honestatis ergo tu mu' lieribus renum unctionem esse omittendam, quod quidem et in viris ber ij Eadem syn. prov. neap. ibid. - -) loeobi V. 34.- 3) Clement. I. de privileg: clement. II. de sepuli. s) U0R
In notis ad Rituale graecorum.
27쪽
vandum iubetur, si eo morbo laborat infrinus, ut non sine ineommodo moveri possit. Quod landem ad formam, qua hoc Sacramentum consertur, nil inet, ea olim indicativa potius suisse videtur, licet orationem aliquo modo compleoleretur, at deinde tu deprecativam immutata est, quam et probavit fruodus tridentina, et omnino adhibendam decrevit si .
DE SAc RAMENTO MATRIMON II. Matrimonium ritu ab Ecelesia praeseriplo logi lime a fidelibus contra.
Elum verum esse novae legis Saeramentum adversus recentiores haereticos
s3 nodus triden lina di finivit . , , tum et theologi argumentis o sacris Lit ieris, veteri lup Ecclesiae traditione deductis su se demonstrant. Matrimonium iri sariam dividi solet, scilicet ut aliud sit legitimum, h. o secundum leges gentium legitimo contractum, aliud ralum, h. e. inter fideles sollemnitale ah Εeclesia sane ita initum, aliud denique eonsumma tim, h. e. ubi matrimonio iam celebrato carnalis inter sponsos aceesserit coniun
II. Matrimonium ceu novae Logis Sacramentum duobus potissimum conflat, scilicet mutuo eo ut ratio ullum consensu, et parochi, ne trium, vel Salintem duorum lestium pra sentia Mutuus consensus , qui et ollieiens matrimonii caussa dicitur ab Eugenio Papa IV. in decreto pro Armenis, neces. Sum Omnino non est, ut verbis exprimatur, sed salis erit, ubi signis, et nutibus manifestabitur. 4O. Quum vero signa haud raro dubia sint, ei aequivoca, hinc non nisi necessitale quadam modo urgento admittenda sunt. Alinque adeo, ut certius des conse usu constet, parochi curent claram, nullisquaambiguitatibus obnoxiam verborum formulam hi contractu matrimoniali adhibere. II l. Christus Matrimonii coniraelum ad Sacramenti rationem elevans ipsiusmel ουσι αυ naturam non immulavit, qua de re sicuti caeteri eoo tractus, ita et matrimonium per procuratorem reet perficitur, qui tamen habeat ad hoc speciale mandalum. Quinimmo singulare quid in hoc contractu do- eernilur 5 , scilicet, ut si dominus mandalum revoea verit, et hanc revorationem, tam inauda larius, quam ea, eum qua contractus ineundus est, ignorantes contractum ipsum celebraverint, adhue lamen nullus est, et in. alidus. IV. Matrimonium ex sui natura requirii consensum de praesenti: qua de re, conditione de praeterito, vel de praesenti adiecta, matrimonium validum erit, vel nullum, quoad adiectae conditionis veritas constabit, vel salsitas: inde enim de consensu uirum adsuerit, au desuerit, reelissime iudicatur. Τum conditione de suturo adiecta contractus sponsalium polius
est, quam matrimonium s). Unde eouditione impleta novus requiritur con. r) Sess. XI v. cap. I. - Sess. XX lv. de Sacr. Matrim. eap. I - 3) cap. VII. do divortiis.- 4ὶ Cap. XXIlI. do sponsalibus. 5ὶ In cap. sin. de proeuratoribus in VI. - 6ὶ Gongalea ad eii p. III. ds cυnditionibus adpositis.
28쪽
sensus, praesertim post synodi tridentini sane lionem, coram paroelio, ottos libus renovandus. Iam vero quum ex eiusmodi eonditionalis matrimoniis quam plurimae exoriri possint implicatae quaestiones, merito quidem velita Sunt, neque a parocho, ut coram se contrahantur, ad millenda. V. Cultus, quem filii familias parentibus de boni, requirit, ut in matrimoniis ineundis parentum quoquo exquiratur conssensus, qui lamon tibi de-ESse contingat, matrimonium invalidum non orit si). Atqui eiusmodi matrimonia sin consensu parentum Ecclesia iustis iniis ex caussis merito semper est deles tala χὶ Adhaee Princi pos etiam suis legibus illa gravibus in . tentalis poenis prohibuero Unde iure Deapolitano filii familias volantur
matrimonia in se iis parentibus inire. VI. Ex antiquissima Ecclesiae disciplina matrimonia non nisi eo ram Epiis Scopo, vel sacerdoto celobranda. Tertulliantis coniunctiones, occultas, id est non prius apud Ecclesiam professas, moechias, et fornicationis nomine suis spectas traducit δ).Αlque adeo anto Tertullianum s. Ignatius Martyr epistola ad Polycarpum scripserat: decet vero, ut diacentes Daeo res, et nuben tes cum Discopi arbitrio coniunctantur, ut nuptiae tuae a Domini praeceptum sint, non autem ad conetviscentiam. Id ipsum secutis temporibus non modo canones ecclesiastici, verum et sanctiones civiles praescripsere, si quidem iure meritissimo ob gravia, quae ex clandestinis coniugiis ut plurimum mala exoriri consu vere. VII. Quum voro repolitae hi ius modi leges salis non essent refraenandae hominum cupiditati, s7 nodus iridontina ui officacius tanto malo remedium adhiberet, in hunc modum sanxit ): quι abier, quam PraeSente Parocho, rei alio sacerdote de i sius parochi. seu ordinarii licentia, et duobus. vel tribus testibus matrimonitim contrahere adtenIabunt, eos s. synodus ad sic contrahensim omnino inhabiles reddis: et huiusmodi eontraelus irritos, et nullos esse decerniι, prout eos Praesensi deereto irritos facis,eι annulla ι. Igitur matrimonia clandestina, quae olim veli in tantummodo erant, iure novissimo nulla etiam sunt, ei irrita.
Vili. Ubi vir, et mulier in diversis parochiis dogant, licet synodus tridentina non definiverit coram quo parocho matrimonium celebrandum sit, tamen ut plurimum ex poeuliaribus locorum statutis coram parocho mulieris Matrimonia celebrantur 5). Tum non nisi paroehus domicilii ad matrimonium legitime advocatur, scilicet parochus illius paroelitae, in qua mulier tu Ita communem, ac vulgarem loquondi modum domicilium haberovensetur; quamvis non ita fixum, ut perpetuo ibi manere intendat. Et ubi in duabus parochiis Ita inhabitet, ut in utraque ex aequo domicilium habero censeatur, poterit ex duobus parochis alterutrum seligere. t X. Vagos quod spectat, qui proprium domicilii Parochum non habent, ex pynodi tridentinae praescripto I, haud sacile ad matrimonia nd millendi. I. parochis ea vendum, ne illorum matrimoniis intersint, nisi prius diligentem inquisitionem secerint, et ro ad Ordinarium dolata, ab eo licentiam id iaciendi obtinuerint. 3, ubi alteruter ex sponsis fixum alicubi domicilium r)Syn. trid. sess. XXIV. do res. matrim. cap. I. - g Syn. trid. ib d. 3J Lib. de pudicitia. - ) Soss. XXl V. de res, matr. ev. 4. Fj l. un. prov. neop. cap. XI. o by Cooule
29쪽
habeat, coram huius loci parocho matrimonium est contrahendum, eo quod si e triden lino deerelo salis sat, quod proprii paroelii praesentiam requirit.
Porro 4, ubi uterque sponsorum revera vagus Sit, ac neuter proprium ulla ratione parochum habere videatur, attamen coram Parocho omnino matrimonium est contrahendum, ut validum sit. 5 , demum vagi ad matrimonium non admittendi, nisi saltem adtestationibus Pasiorum, ubi novissimam sedem habuerint, probent se omni matrimonii, aut sponsalium vinculo es
X. Paroelius alteri sacerdoti saeuitalem adsistendi matrimonio sive scri-plo, sive voce delegare potest: at vero requiritur, ut id speciatim exprimal, ad eoui, x nonnullorum sententia satis data non censeatur, si parochus generatim alicui dot facultatem omnia Sacramenta administrandi. Episcopus etiam non modo ipse matrimoniis per universam dioecesim adsistere potest, verum et alteri etiam sacerstoli id committere non velatur, et quidem eliam invito parocho, id quod non nisi raro, et gravi urgente necessi tale faciendum, ne videatur parochus vel uti iuro suo expoliari. XI Tres quoque, aut saltem duo testes requiruntur, qui matrimonio simul praesentes sint, ut matrimonium sil validum ex eiusdem iridentini praescripto. Quum vero tridentini Patres nullam testium qualitatem expresserint, hine eommuniter tradunt canonistae quoscunque lestes admitti posse, modo mentis compotes, alque intelligendo sint, quid agatur. Neque enim Salis est, ut parochus, ac testes corporaliter sint praesentes, Sed moralis etiam eorundem praesentia requiritur, scilicet ut sciant, et intelligant
quid ogatur, ipsoru inque testimonio matrimonium probari possit. Qua dctro I. concilium provinciale Deapoli lanu in cap XL. parocho iniungit, ut librum habeat, in quo coniugum, et testium, nomina, cta nomina etiam , Patris mine, Hem, et locum contracti matrimonii describat, quem HlUeu-ιer spuu se custodiat.
De risibus Sacramenti matrimonii XII. Matrimonium peeuliaribus quibusdam saeris rilibus iam inde ab antiquis Ceelesiae temporibus celebrari consuevisse lum ex pluribus constat, lum vel maxime ex nuper indicatis s. Ignalii, et Tertulliani locis. Praecipui sunt x, ut in Ecclesia celebretur I): et licet sInodus tridentina . , ac I. provincialis neapoli lana tantummodo de benedictiono in Leelesia suscipienda loquantur, ex antiqua lamen consuetudine pluribus synodicis constitutionibus firmata ipsamet matrimonia Donnisi in Ecclesia, quae Sacramen torum proprius locus est, contrahenda sa).2. Sponsos iam Ecclesiam ingressos parochus, postquam paueis de indissolubili matrimonii vinculo, aliisquo matrimonii oneribus admonuerit, eos lom formula Rituali romano praescripta inierroget sigillatim de consensu quem elara , et intelligibili voce etiam sigillatim pronunciabunt. 3. Data sibi uirinque a sponsis fide, iisdemque dexteras iuvicem iunge u Capitularia rog. Dane. lib. VII. cap. x7s. - su) SIu. dioezeses. Dea P stu,
30쪽
libus paroclius formula eodem Riluali praeseripla eosdem coniungἰl dicens:
ego couiuncto, Ple. 4. Tum parochus benedicit annulum, et aqua benedicta aspergit, quem sponsus de manu sacerdolis acceptum imponit in digito annulari sinistra manus sponsae , Saeerdote dicente et in nomine Patris, etc. An liquissimum in Ecclesia annuli nuptialis ritum demonstra ni vetusta Ecclesiae monumenta n pud Baronium ad ann. 5 7. 5. His expletis , si benedieendas sint nuptiae, ex Biluali romano paro-ehus Missam pro sponso, et sponsa celebrat, striae binas Orationes pOSi orationem dominicam, et alteram anto populi hune dictions in super sponsos Deo landendas continet, quae benedictionis loco sunt. Verum in quibusdam provinciis nuptiarum benedictio Missam praecedit, quem morem FI nodus ridentina non improbal: namque ibid. ev. I. haec habet: si quae Provinetae aliis ultra praedic Ias liaudabilibus consuetudinibus, eι caeremoniis hae in re utuntur, eas omnino reIineri s. synosis vehementer optat. 6. Demum Sacerdos sermone stravi sponsos moneat, ut sibι invicem servent fidem: orationis tempore, ae praeserlim ieiuniorum , et solemnitatum casti maneanιr et vir urorem, atque vaeor virum Hlictaι, eι intimore Dei permaneant. Postea eos admeryal aqua benedicta , eι dicto placeat tibi s. Trinitas, det benedictionem i).7. Demum parochus manu sua describat in libro matrimoniorum nomin coniugum, et testium, aliaque, uti nuper ex sInodo neapolitano provinetali observavimus.
De sponsalibus XIII. Matrimonium debent pra eodero sponsalia , promissio scilicet sollemnis, et iurata de matrimonio, quati docum lite alteri id placuerit, ineundo, unde dicuntur sponsalia de suturo, quum aliquando ipsum Matrimonium sponsalium nomine designatum oeeurrat, adiecta tamen distinctionis gratia voeula de presenti. Sponsalia non clandos lino, at publice, hoc est coram Parocho alterutrius eoniugis inpunda: porro ut plurimum coram parocho
sponsalia iniri solent, id quod Neapoli oblinei. Verum si clandestino celebrentur, lieet illi e ita, tamen sunt valida. Neque enim ut valida sini aliud
requiritur praeter consensum externo sussicienter ea preS um.
XIV. Sponsalia diu ante matrimonium celebrari possunt, immo etiam inter impuberes, modo infantiam egressi consentire possint. Verum hodie sponsalia saltem publica in lor impuberes sino superiorum licentia non ad . mittuntur; quin immo iure neapolitano veliti sunt silii familias eliam sponsalia iniussu parentum inire. XV. I Gelus sponsalium est, ut si promissio reciproca suerit, vel in Seri. piis redacta, pars desieiens coram iudice occlosiastico conveniri, et ad poenam canonicam condemnari possit. Porro ubi P x eiusmodi matrimonio, ad quod alterutra pars per censuras compelli potest, gravia oritura mala timeantur, iudiei ecclesiasti eo satius erit ab consuris alis linere. XV l. Sponsalia i . mutuo consensu uti contrahuntur, ita quoque dissol- i Missale romanum ad calcem Missae pro sponso, et Sponsa. Dissi tred by Coral