장음표시 사용
161쪽
Moves Ielehrten orgeben. Concedimus, Apo- nolum ex ascensu in altum inferre descensum in inferiora ante factum, denotare Voluisse. eum, qui in Psalmo ascendisse dicitur non alium esse, quam qui prius ex alto descendit in inseriores partes terrae Ast non crediderimus repugnare, si statuamus. Apostolum ex ascensione generatim tolligere descensum in inferas regiqnes, speciatim autem , cum varius fuerit Christi descensus seu diversae eius partes fuerint, mente volvisse, significas te verbis eum descensum, qui in infimas terrae partes, Vel in subterranea loca phil. II. Io. i. e. ad damnatorum sedes factus sit, est ex ascensione praecis isthunc descensum ad inferos nos concludere haud jubeat. Quid vero si dicamus, Apostolum non simpliciter ex ascensione argumentari, sed ex ea, quam Propheta modo descripserat, ascensione, nimirum, qua captivam duxit captivitatem iEx ea enim colligit Paulus, prius descendisse non Filium Dei ασαρκον in terras, sed Christum, quando in cruce, ut Col. II. Iq. habetur, e medio sustulit chirographum, quod adversus nos erat, triumphum acturus de captivitate eandemque captivam ducturus in ascensione prius debuisse in infimas terrae partes descendere, ut captivaret
captivitatem di coram principatusin potesta.
162쪽
tes traduceret. Attulit haec posteriora ex b. CALovii l. isti r ad h. l. b. I. BENED. CARPEovius' jun in Disp. de Descensu Christi ad inferos ex Eph. IV. . o. g. s. Ex his in proclivi erit dijudicare, num opus
concludendi ratione ab Apostolo adhibita egimus, unde patet , neque Apostolum neque Theologos nostrates simpliciter exi ascensione Christi colligere praecise descensum ejus ad inferos Iudicent itaque lectores, num causae satis fuerit, Logicam in illis heologis sanam desiderare, qui ex c. l. aliis argumentis descensum Christi ad inseros probatum iverunt. Ab iis igitur, si forte noti sint doctissimo viro, qui ex sola ascensione Christi descensum ejus ad inseros evincere si clamant, exigat, per nos licet, ut
163쪽
ut demonstrent, etiam Eliam descendisse ad inferorum sedes. Sed redeundum e diverticulo in viam ad locum, quem vindicandum in praesenti sumsimus, videndumque, utrum hic felicius probatum dederit, quem Theologis nostris exprobravit Logices desectum. Incredibile ipsi videtur, Apostolum hic omni- praesentiam Christi docere voluisse. Duo affert, quae essiciant, ut id persuadere ibi non possit. Primum est, quod ita inepta concludendi ratio Apostolo tribuatur, secundum quam ex eo Christi omnipraesentiam colligat quod ex infimis terrae locis in coelum ascenderit. Alterum est, quod connexa sermonis Paulini receptae suntentiae
De primo ipsum audiamus: dari incit einem missusten Iamie, dar man dem liposte einei sol leti obses imaisten Echinu
ei. N. MiCHAELis satis assecutus esse men
tem Theologorum nostratium. Nempe existimat, illos ex syllogismo quodam quem 'aulum mente formasse eredant omnipretesentiamChristi asserere. Nisi vero insigni
164쪽
insigniter fallimur, haecce mens illi non sedet , sed potius sentiunt, Apostolum simpliciter sine adhibito ratiocinio asseveriue omnipraesentiam Christi, eo quod illum dicit omnia implevisse quam phrasin nihil nisi omnipraesentiam innuere, supra vidimus Agnoscunt interiis impletionem
omnium , ceu finem fructum atque consequens astensionis super omnes coelos a Paulo
indicari, adeoque se argumelitationem ex ascensione Christi non ex descensu ad inserρ Mascensione simul omnipraesentiam ejuω facili deduci posse negotio. Nam
notabis hie ait NFEURBORNIus, quod hie Ostolus loquatur non de ascensione, quatenus notat solam istam sursum versius Christi πορείαν Ο μετο ασιν τοπια ν, sed vel maxime, quatenus onnotat inam Christi exaltationem ad dextram Dei Patris περανα παρτης αρχει Eph. I. at ita ut ei sub pedes omnia sint ubjecta, nee quicquam hinc excipiatur prater eum, qui subiecit ei omnia Cor. XV. 27. Vid. eius
Huc L disserti Theol disp. 3. de Christi, qua
hominis omnipra sentia p. 23. Haec ad dextram Dei exaltatio Tu per omnem principatum evectio omnipotentiamis dominationem Christi universalem infert, quae vero locum non haberest, absque omnipraese
tia si esset Haud quidem ibimus inficias, aliquos Theologorum 'ostrorum hunc loci
165쪽
nostri sensum sisteres Christus descendit SHcendis, ut adeo ascendendo es descendendo impleret omnia, partim coelestia, partim urrestria, partim injerna. Sed hisce innuere volunt,
Christum ubique locorum majestatem suam demonstrasse, ejusque reliquisse vestigia, ut
jam omnes coeli cives, terrae incolae, inferi ipsum adorare vel Dominum agnoscere cogantur. Non autem docuerunt, το implere omnia nil nisi hoc involvere , quod Christus alio tempore in terris, alio apud inferos, alio in coelo visibiliter seu naturaliter se praesentem praebuerit, sed inculcant, Iocutionem hanc omni praesentiam divinam denotare, quae nec localis est nec successiva. Adeoque nec ex successiva locorum coeliis terrae pervagatione omnipraesentiam concludere, nec Paulo istiusmodi conci dendi rationem tribuisse censendi sunt. Veruntamen doctissimus vir per το iust en uno
seu nil nisi successivam ejusmodi terrae a que coeli permeationem intellexit, prout instantia, quam de itinere Magnae Britanniae Regis per varia loca facto dedit, nos condocet. Sicque in ea versatur sententia. nostrates Theologos ex locali eiusmodiis successivo descensuis ascensu Christi omnipraesentiam ejus arguere. Verum ita omni- praesentia Christi crederetur localis, successiva. Ista est BELLAR Hi Ni interpretati0,
166쪽
tatio, qui repletionem omnium de repletione locorum successiva intellexit. Vid. b.
FEURBOR N. l. c. p. 29. st numquid credas, cum BELLAR Μ1NV ex locali &successivo descensulat ascensu Christi localem successivam ejus omnipraesentiam adstruere laboret, Evangelicos interpretes eidem successivae coeli terraeque pervagationi veram divinam, . . illocalem
Christi superstruere omnipraesentiam Quemnam practerit, cogitationes de localidi partibili omnipraesentia Christi a Theologis nostris pro ineptis, crudis crassisa beri constanterque ab iisdem repudiari. illocalem contra Mimpartibilem defendi 'Nescio igitur, qui vir eruditissimus impetrare a se potuerit, ut adeo insulsam sentenistiam nostratibus adscriberet Theologis, vel saltem persuadere aliis conaretur, bonam illos causam male defendisse, neve didicisse tueri , quam cognoverint, veritatem Non poterit dicere, rem sibi non esse nisi cum iis, qui omnipraesentiam Christi e h. L eo inepto modo , quem indicaverit, comprore aggressi sint alios, qui melius eam ex h. l. commonstraverint se linquere illaesos. Etenim simpliciter omnibus qui ex . Largumentum omnipraesentia Christi ducunt, monstrosam eam, quam attulit, probandi rationem imputat,
167쪽
Elegans quidemis laudanda maxime. per se separatim spectetur. 4nome , quam his verbis protulit: φὴ iii etrubi, menti die mεlegungeli de vernulistisisten und
dici vix potest, quam incommodo posita loco fuerit. Cavebit vir celeb ne omnes illos, qui ex h. l. omni praesentiam Jesu nostri firmarunt, pios consessores nostros, Theologos alios immortales veteranos iu bellisDomini milites, Exegetas quibus nos qui nunc vivimus, artem interpretandi Scripturam S. referre in acceptis debemus, pro inscitis fidei propugna ibribus venditet. Si hos velit intactos videbit ne cum umbris pugnet. Verum, alterum, quod clar vir reinceptae nostri loci interpretationi opponit, ut contemplemur, resposcit. Est id contextus, quem isti adversari opinatur sin verba:
168쪽
Nexum sermonis Paulini receptae interpretationi bene respondere, in superioribus, ni fallimur, palam fecimus. Mirum profecto est, aliud videri l. viro, illumque plane fortuitum vel incongruum existimare, de omnipraesentia Christi cogitare ubi de donis, muneribus in eccletia ab ips0 distributis agitur. Num fugere ipsum potest omni- praesentem Christi gubernationem, quam ad dextram Dei exaltatus, super omnes coelos evectias aggressus est, sine qua secaput ecclesiae monst/are non potuit, fundamentum esse largitionis donorum lassicio. rum in ecclesia' Num aliud est quod regius vates docet a Paulo allegatus Nonne de ille dona hominibus erogata ab ascensione Θεανθ ρωπου, scilicet super omnes coelos facta omnipraesentiam secum serente, derivat Cons. Joh. VII. 39. Act. II. 33. Nonne ipse Noster ad v. i. p. 32 ex posteriori
loco agnoscit, necessariam fuisse Christi ascensionem, si distribuenda ab ipso essent Spiritus . dona Num vero ascensionem distributio donorum sequi potuisset nisi per ascensionem plenissime Christus in gloriam intrasset suam & omnipraesens in omnia imperium inchoasset Τ
Praeterea, per quid aliud se magis exerit Salvator in Ecclesia omnipraesentem, quam per operationes gratiae in mentibus
169쪽
ipsi confisis, perque dona Spiritus s. ipsis
credita, tum sanctificantia, tum admini-Brantia Igitur, ubi per Apostolos aliosqRedoctores primae ecclesiae aetatis singularia extraordinaria effecit; ubi per Evangelii Praecones, qui secuti illos sunt, ad orbis usque destructionem secuturi sunt, ordinari operatur in dificationem corporis sui v. a. quid hoc est, nisi implere, quod promisit suis, praesentem se ipsis fore singulis diebus ad temporum usque finem Matth. XXVIII. ult.
Denique homines donis implere est actus praesentiae divinae specialis, quae praesupponit generalem. Qui itaque, quaeso, aliena dici potest cogitatio de omnipraesentia Chri- si, ubi de donis ab ipso donatis disseriturqInterim non assirmant Theologi, Paulum h. l. omnipraesentiam Christi data opera fuse demonstrare, ut ipsis tribi'ere video tur vir lar menti ex inquiens, millen in dies
meisit, quod secus se hapere, supra jam
observavimus. Ceterum jam olim Resormati obtenderunt, iis qui per repletionem omnium omnipraesentiam intelligant, nexum Verborum h. l. haud favere, causati cum Paulus V. . a. agat de ecclesiae impletione, se fusio-
170쪽
fusionem seu largam dationem donorum ad
salutem aeternam necessariorum complexa, v. antegress Io πληρω ν των παπων non
notare impletionem omnium puta universalem per omnipraesens in omnia imperium sed impletionem particularem, nempe re pletionem solius ecclesiae. Quibus regessit h. FEURBORNI Us c. ineptam hanc esse commatum dictorum oppositionem Nam, ita pergit, Paulus v. io describis, ut li- tera evincit in in παντ- πλhωσιν verum in illa non subsistit, sed . o. Ia progreditur ad ecclesiam Christi, quae est in isto toto Universo , de cujus impletione, Io agit , eamque testatur a Chri sto variis multisque muneribus, ad sales te coelestem necessariis, condecorari. Quae igitur Apostolus nexu consentaneo φjunxit illa nos nequaquam disjungere εmulto minus sibi invicem opponere debemus. Ita in aprico esse sentimus memtionem omnipraesentiae Christi factam rei. quam Paulus pertractat, adversam haud esse, maxime potius ipsi esse amnem, secus ae judicat interpres noster. Restat nunc ut in sensum inquiramus,