장음표시 사용
381쪽
ut augustiorem humana sibi assererent originem. Hinc etiam pro Deo cultum fuisse ab AEgyptiis f prisca aetate, recentiore
autem ac sequiore, a Borussis, Samogithis, et Calecutensibus, ossius probat, vines Babyloniis h a Peruanis i Dei lymbolum praebuisse demonstrati Egyptiosaeque ac Phoenices, serpentes e oonia μονας bonos ac felice genio appellasse Εvsas nivs autor est h). Idque non adeo mirum, cum serpentiurn nonnullos, i noxios, quosdam etiam φιλαν ούπος, laudatus toties ossius ι commemoret. Hinc RisTANus m eos, ceu genios felicitatis, magnitudinis, potentiae, victoriarum, salutis tutelae, prudentiae, id litatis, philanthropiae, concordiae, vigilantiae , castitatis divinitatis, celebrat mactenus quidem notiones hujus signi benignae. Sed tot etiam praesto sunt infestae, quando C As PAR EvANTivs nyserpentem ho
stilitatis, dissidii, seditionis, bellique
h lib. Y eap. IO. p. i lib. III. eap. 3 extrem. lib. f. de praepar Evang. eap. VII. o lib. IV., 112. m ap. LAURENT BEGERUM de nummis o tensium serpentiferis p. 1. 4n In triumpho Austriae Fervinandi, in urbem AntNeviam, apud cit BEGERUM p. s.
382쪽
gnum esse late probat, ac velut in Mercurii caduceo pacis insigni angves gemini, virga media divisi hostes sejunctos, pacemque factam esse designant ita min
tur, per geminos angves geminasis exitiales Roniani imperii factione d signari Iae victoria media dirimantur, Antonio ilicet Augusti armis ad Actium superato,
adeoque Asia, cui Antonius praefuerat, recepta, ut nummi habet epigraphe. Istud vero, quod de caduceo Mercurii asserebatur, in quo serpentes hostium divisorum gerunt figuram, Plinii quoque confirmari testimonio O potest. Hinc εος, discordia,
viperis capite redimita p) pingebatur: fraus pariter, hominis justi imagine . reliquo
corpore serpentino, cauda in scorpii acu. leum abeunte q repraesentabatur. In tanta jam rerum adumbratarum confusione
Qturba, viso serpentis symbolo lector vel spectator, dispiciat num invenipi, quo pedem figat n. Nihil autem ambi. guitatis vel tricarum in aeneo, quem de pertica suspendit in castris Moses, deprehendet Nihil hic ex arbitrio Mosis nihil ex superstitiosorum magistrorum institutio-ne, nihil ad imitationem AEgyptiorum, sed 4 divi.
383쪽
divinis gesta omnia auspiciis, divino jussu
peracta, reperies. Habes occasionem, immissos in tumultuantem dc contra Deψm rebellem populum presteres, magnam in populo stragem edentes v. s. 6. habes disertum supremi Numinis mandatum, de conflando. 6 in sublime erigendo aenei serpentis signo eiusque aspectuis usu v. v. 8 ubi cave, vim quandam magicam, aeneo serpenti, ad exemplum Egyptiacorum format symbolorum cum MARDHAΜo tribuas, quod viri docti commentum, post laesi v Μ rheta As NAGiv M s laudatus supra DE YLiNGivssi solide
profligavit. Ac ne cum IEAN D'ESPAGNE, BUR MANNO VITRINGA haesites, num
Christus ipse signo aeneo istho adumbratus fuerit, cum prestere simulacra gesserint Diaboli idem vir dostissimus dextreexpedivit. Habes denique significationem
mysticam a Servatore ipso luculenter expositam Io III. Iq. s. Vae Israelitarum simul edocet iam fiducialemque recordationem, qua salutem non modo corporis ictio ardentis, sed conscientiae cumprimis sauciae requiemin medelam, in Messia adipiscebantur. Age ergo Medissere, quaevola, quod vestigium, ex impura AEgyptio
384쪽
Ham doctrina, vel profana ceterarum gentium superstitione, circa sanctum hoc aedivinum animadverti queat symboluma 1 et si potius adstipulamur cujus verbis
dicendi facimus finem quis non rndignetur, tantum religionis nostra sacramentum, tam foetum mulicis significationibus, tam plenum δε- Iutaris doAlrina, cum impiis vaηissima artis proliis, quocunque demum modo, comparari r Coronidem adhuc imponere liceat, ex Λ-RINGA RoWa Subterr T II. Lib. V. e. q. g.
3. f. qui fragmina serpentis aenei, quem in pulverem contudisse, abolevisse Hishiam regem Iudae, sacra pagina Reg.
XIIX. 4 memorat, ab RNvLPH Mediolanensi Archiepiscopo, ex dono Ni CK-vuo Ri Constantinopolitani, templo LAM-n Rosi ibidem illata hodie prostare refert. in superstitionem feminarum Mediolanensium , quae aegrotantes infantes suos fer II. Paschatis ρ hunc serpentem sperestitutionis sistunt notatum a AB ILLO-mio vide Muset Italici p. I 6.
385쪽
S. I. eviviscit in vicinia, sopita aliquamdiu,
se de essicacia ministerii impiorum, controversia, quae olim non minus, quam absis quinquaginta annis, ecclesiae purioris doctoribus copiosissimam tribuit ansem imo
praecepit necessitatem contra Donatistas, Macheros, inanaticos quosvis , inelium praesertim, utin Pietistas, veritatem explicandi tuendique Numeramus, alios inter fere innumeros, praesertim BA iERu de cacia ministerii per malos administrati, HANNE CRENIvΜ ad ac art. V. n. 6 pag. 18s. ECHTi vi es ora T. O de oratoris ecclesiastici virtutibus , nec non de falsa irregenitorum circa res sacras notitia. 'i-s TORPIves, colleg. disp. EvHANNvΜ, II. de
386쪽
da audiendis doctoribus 'pocritis. GRuNEN BER Giv Dei ministro impio, ct ex recentissimis BA, Μ G AR de pietate
ministri ecclesia ab auditore caute examinanda,
malios esse multos. Quibus omnibus
curae cordique fuit Separatismum cavere, conscientias piorum consolari Mid maxime cavere ne quis suam salutem ex doctorum pie te suspenderet. Novimus quidem, quod convitiandi libido hosve illos-Ve permoverit pugnantes, pro emcacia ministerii impiorum, puriores Theologos acerbissime calumniari, quasi statum suum impiumis carnalem legere solummodo annitantur, metuque, ne quid ipsi ex sua perdant auctoritate, impiorum doctorum existant defensores. Sed sunt ferendae pia patientiais vincendae hae cum aliis iniurnae. quas contra disse itientes fortissimas allegare poteris testes, non amore Christi, sed fastu suo regi eosdem atque impelli Gravissimae enim adsunt causae tuendi doctrinam non, quod ministerium impii doctoris effectum eundem semper ubique actu producat, quem pii doctoris producit ministerium quis enim de effectu, qui per
innumera impedimenta, non minus ex
parte auditoris, quam ex parte docentis facile prohibetur , statuet 8 sed quod ministerium impii, doctrinae coelestis gnari, non heterodoxi, nec studio veritatem evertentis
387쪽
tentis aut celantis, essicacia polleat eadem, qua ossicium pii ministri, nimirum non- conversos convertendi, conversos in fide roborandiis spirituale incrementum promovendi. Ecquis enim de fide sua aut gratiae statu certus erit, si impii ministri ministerium ad fidem perducere nequit omnino. Vtimur omnes ministerio aliorum. Quis vero ita audax, ut tuto pro doctore vel uno spondeat eundem vere plumis conversum Nemo certe nisi Deus virtute pollet hypocritas a vere fidelibus secernendi. Fallitur homo non minus in iudicio amoris, quam in iudicio cautelae.
Fluctuans igitur, incertus de statu suo gratiae relinquitur, qui thesi subscribit: impium mmistrum convertere non posse &ad Christum perducere.
Controversiam quidem ipsam sub incudem revocare nec operae pretium esse opinamur, nec huius tori, ubi prolixioribus disputationibus locus non relinquitur.
Abundant bibliothecae solidissimis iisque eruditissimis hujus quaestionis discussionibus. Vnum solum ad quod provocare dissentientes sedulo solent, scripturae testimonium illustrabimus, inquisituri utrum christo est Adri nequeat ut impius misister im-
388쪽
piam alium invertat, o ministerialite ad salutem perdueat. Hac enim de re quaestio solummodo existit. Neutiquam de eo: utrumne impius per scandala vitae destruat plerumque quod doctrina struit. Neutiquam de eo: utrumne in vulgus nota ministri impietas obicem ponat assensui auditorum. Nec de eo, utrumne impius, cui constientiae nulla cura dolose doctrinam dispensandi ansam ex propria turpitudine, aut aliis causis desumere queat. Etenim, qui inter di utandum ad has exceptiones refugiunt, statum controversiae deserunt, studio emolliendi quae durius ab his vel illis prolata erant, fucum solum vendunt. De sola possibilitate quaeritur, utrum per ministerium impii possit converti alius, adeoque ministerium impii essica sit in se sua natura.
Non aliud quoddam scripturae testimo
nium fortius contra hanc essicaciam ministerii impiorum is quidem ratione possibilitatis convertendi, pugnare videtur, illo Christi effato Matth. XV. αφετε--ους. ο γο εισι τυ*λοι Τυφών τυφλος- τυφ- λον - ἡγη, ἀμφοτεροι ις βοθυνον πεσουν- τα . Dissentientibus igitur idem illud sem
per in ore esse solet Equidem a partium studio
389쪽
sudio alieni, facile largimur, quod non omnibus, in substrata causa hoc dictum allegantibus propositum sit simpliciter e
ficaciam omnem ministerio impiorum denegare, tamen strenuo adfirmamus, quod omnis ad hoc dictum in substrata causa ProVocans, necessario teneatur impossibilitatem convertendi asserere, ni surda ratione se hoc dictum allegasse confiteri voluerit. Vt enim sumus proni, ut quemvis, suas hypotheses explicantem, emollien . tem tanquam optimum propriorum verborum interpretem audiamus ita, si quis solam dissicultatemis impedimenta, ex ministerio impii oriunda, asserere se profitetur, non possumus non eundem praesumere vel callide sese tegentem vel de re diseserentem, quam non intelligit ipse, quo ties ad allegatum dictum in nae causa provocat. Haec enim est emphasis hujus effati, ut, supposito quod de impiis impio. rum doctoribus hic agatur, simpliciter iapossibilitas negetur, quod impius impium ducere possit ad salutem. s. v. Adagium est allegatum nostrum dictum,
scriptoribus etiam profanis non insolens, ut habent SCROTaeus de adcliis . TER TULLIANUM allegans adversus haereticor
390쪽
Fius in cinus Phid ad h. l. Adagiorum au. tem, vere talium iste est usus, ut axioma. tum vices expleant, recte observante SCHO ΤΥ l. c. praes de adagiorum nomineo usu. Est enim adagium non quodvis populari sermone tritum, sed quod antiquitate pariter eruditione commendatur, inde maiestatem tondus addit sermoni,
fatente ERAsΜ in proteg. in uas chiliades proverb. Sicuti etiam Rusius in admonitione ad lectorem proverbiis praemissa bene monet proverbia esse alia vere talia alia proverbiis solum milia. Et cum classem suam primam proverbiis vere talibus destinat, dictum nostrum ad hanc classem refert. l. III. n. Ia. Ex his consequitur, cum omne axioma de re non nisi certa, indubia necessario vera, non vero de re aliquando solum 6 ex accidente affirmanda vel ne .ganda, probabili, dubia agat agere
possit, ut ea res quae per proverbium nostrum insinuatur, ex mente loquentis non
ut contingens, probabilis tantum ex accidente vera, sed de re indubia semper&necessario vera intelligi debeat. Asierit igitur Salvator ducem in via coecum, alium coecum ducere simpliciter non posse, quia semper