장음표시 사용
311쪽
Milonem aeelpiat, recte habere visum est, ut singulis annis in unaqua isque Provincia bis in anno Synodi fiant, ut cum omnes Provincite ,,Εpiscopi in eumdem locum communiter conVeniant, ejusmodi quaeis sestiones examinentur, & sic quos Episcopum offendisse constiterit, j, seste esse a congregatione separati apud omnes videantur, donec Epiis sescoporum congregationi Videatur pro iis humaniorem proferre sentenatiam. Incredibile est, quantum Anti- Romani laborent ad concluis sonem, quae hoc in canone non continetur, extorquendam, scilicet Episeoporum Synodis hie ultimatum concedi judicium sine ullo ad supre. mam Sedem recursu, aut appellatione.
g. 2. At enimvero tranquilla mente hune canonem perpendens Lector, multa videbit huic violentae torsioni contraria. Imo Ex ipsa textus littera apparet, non hic de judicandis Episcopis, neque de caussis fidei agi, sed tantum de criminibus inseriorum sive ex Clero, sive ex popu- Io , hinc nequidem de caustis majoribus. Perabsurda est Dupinii ea villa. tio , etiam episcopales caussas hic subintelligi, quia in numero plurali ab Dis opis dicuntur judicatae, hoc est a synodo Episcoporum, cum
Clericorum inferiorum, vel Laicorum caulae tantum ab uno Episcopo judicari consueverint, quasi vero UulgariS mos sermonis non esset numerum indeterminatum, seu pluralem saepe pro determinato, seu singulari
adhibere, e. g. dici solet Episcopi hoc possunt, loco quilibet segularis Episcopus hoc potest. Sed & ipsi Nicaeni Patres expresse in contextu de fingularis Episcopi judicio se loqui manifestant. st do Patres id tantum decreverunt de ordinariis criminum judiciis: cum enim in unius Epiastopi, forsitan passione incitati sententia firmam non ponerent fidueiam, hinc singulis annis convocationem Synodorum praescripserunt: de extraordinario appellationis judicio a summa Sede fercndo ne e verbulum Patres: abstrahere autem, Vel reticere aliquid, nondum est negare. atio Postquam bis per singulos annos celebrari provinciales Synodie essarunt, eumdem hunc canonem eo ipso dudum cessisse necesse est. 4to Quod demum praecipuum est, appellationem ad apostolicam Petri Cathedram hoc canone non fuisse exclusam positive constat. Partim id
ex eo apparet, quia ad anteriorem Apostolorum, ut vocantur, cano. nem ibi respicitur, qui tantum inter Episcopos diversarum Provincia-um inter se aequales voluit, ut nempe ab uno Episcopo excommunica. tus
312쪽
is alio non reeipiatur: ad romanum vero Pontificem, ceu Episcopoarum omnium Caput injuriam passos semper confugisse, jam ex factis Λnteni carnia demonstratum est. Partim etiam ex proxime subsequentibus Nicaenum, iisque certissimis documentis patet, ipsum voluisse Concilium, ut jura summi Pontificis sarta tecta serventur. Ita praeter Sardicenses Patres, de quibus paulo postea, Iulius, Bonifacius, Innocentius, quos vide supra Art. I, 93. S, T, & sngulariter romana Synodus sub Felice III testantur: se Domino ad B. Petrum dicente, tu es P istrus, θ' super hane Petram aedi abo Ecclesiam meam &c. Quam vocem sesequentes trecenti decem , & octo SS. Patres apud Nicaeam congregati,,confirmationem rerum, atque Authoritatem sanctae romanae Ecclesia ridetulerunt: quam utramque usque ad aetatem nostram successiones omistines Christi gratia praestante custodiunt.
Antioeheni cujusdam Concilii, ut vulgo creditur, de anno 34rduos eanones post Petrum de Marca, & Dupinium Febronius opponit. Canon XIV ordinat, si in caussa Episcopi provincialis synodus divisa fuerit, Metropolitanus plures ex vicinia Episcopos ad priores judices
advocet, a quibus, quod justum fuerit, adprobetur. Canon XV vero, ut totius Synodi unanimo consensu damnatus Episcopus apud alios mi. nime judicetur, sed firma concordantium ex Provincia judicum maneat Authoritas. Atque hos canones ab ipso Chalcedonensi concilio dicunt approbatos: unde jam concludunt, Episcoporum caussas comprovincia. lium , aut finitimorum judicio fuisse omnimodo terminatas, ut nullus posthac appellationis loeus ad superius quodcumque ecclesiasticum truhunal relinqueretur. Ad hujus Obscuri Concilii canones triplicem eruis ditorum responsionem proseram, quarum quaelibet motam ab adversariis dissicultatem facile superabit.
Prima est illorum , qui Antiochenos hos canones aut integros ab Arianis saltem occultis in odium S. Athanasi, & romanae Ecclesiae profectos cum Zal Keinio existimant, aut ex duabus Synodis Antiocheanis, una Eusebianorum a. 34I, altera orthodoXOrum ante annum 33s habita commixtos cum Tillemontio, & Bartholo judicant, ita ut duo excitati canones opinione veros millima ad Authores Arianos reserendi. O O videan- Dissilirod by GOrale
313쪽
videantur; ceteri autem, quos Chaleedonense concillum adoptavit, totam suam inde trahant Authoritatem. Altera est responsio, quam apud Beveregium ') vel ipsi dant graeci canonum interpretes, Aristae. nus, Matthaeus Blastores, ac Theodorus Balsamon, hos Orientalium canones Antiochenos a Sardicensi Synodo justore, F bumaniore seruentia fuisse sublatos, vel intelligendos elle tantum de tali synodo, quam ipso Pontifex jam probaverit, ut Balsamon ait, de Θnodo, a qua non detur appellatio, uti a Papa.
Ut vero largissimus sim, cum FT. Balteriniis ) tertium admitto, a catholicis Autiochenae Provinciae Episcopis a. 332 Sede vacante hos canones fuisse consectos, ubi autem nec verbulum de appellatione ad supremam Sedem, de qua ibi quae itio non orat, sed juribus summi Sacerdotis intactis, tantum de provincialium Synodorum judiciis rite ordinandis tractabatur, ita ut can. XIV in diversitate opinionum synoda- Iis revisio novis judicibus adjunctis praeciperetur: haec autem revisio . provincialis in casu consensus omnium judicum can. XU negaretur.
Quis dicat propterea romani Pontificis divina jura fuisse restricta Τ Memoratu sane digna sunt ipsa Balteriniorum verba ): illud impri-ismis animadvertimus, eo canone XU non omnem appellationem, seu tractationem expungi, sed solum in casu consensus omnium Episcopo. rum unius Provinciae denegari illud novum iudicium e vicinae Provim ciae Episcopis instituendum, quod antecedenti canone concellium me. Drat. De jure autem appellationis, aut retractationis in pleniori Syn Mo, aut in alio tribunali superiore ne verbum quidem. Deinde eo. solum casu novum judicium laudato eanone XV excluditur, quo cri- ea adeo sit manifestum, ut ne uno quidem Episcopo discrepante Omnes in condemnationem consentiant. Id in legitimis judiciis nul- ,,la praecipitantia, praeventione nulla institutis non solet accidere, nisi cum reus vel consessiis. est, vel saltem convictus, quo quidem casurialiquot etiam civiles leges tum antiquae, tum recentiores appellationem Uetant. - Ceterum si in iis quoque circumstantiis, quibus aliquis L Episcopus omnium licet Episcoporum suae Provinciae sententia condemin atus , aliquo nomine se gravatum sentiat, Omnis appellatio, aut judi-
314쪽
-judieii renovatio ean. XU sublata eredatur; idem canon hoc sane semissu nec a graeca, nee a latina Ecclesia umquam receptus suit. ac pro. onde tum in Oriente, tum in Occidente appellationum causize semper. Muiguere, &Sardicensium posteriorum canonum praevaluit Authoritas, qui dum appellationibus aditum patere sanxerunt, hunc Antiochenum ca-
onem emendarunt, simulque apostolicae sedis juri in appellationibus
Sane Antiochenos hos canones, e quod aliquos eorum Chalceis donense Concilium adoptavit, ad mentem ejusdem Concilii exponi oportet, ut merito doctiss. Antonius de Simeonibus contra Dupinium animadvertit ' : Quamobrem canones illos non ex Antiochenorum is sorte Arianorum Episcoporum, sed cx Chalcedonensium Patrum essententia exponendos esse omnes intelligunt: qui quidem haud dubie Asibi persuasum habebant, summum Pontificem de totius Ecclesiae cauLissis, sive per appellationem, sive alio quocumque modo ad apostoli., cam Sedem delatis posse judicare. Quod ut clarius ostendatur, ani--madvertendum est, Theodoretum Cyrensem Episcopum ab orientali ASynodo damnatum ad S. Leonem M. provocasse, a quo cum sui stet abis olutus, re postea ad chalcedonense Comitium delata nequaquam Pa-- res declararunt, a Synodis ad rom. Pontificum provocationem non sedari, quemadmodum liquido declarassent, si id verum esse existimasissent; sed potius. suere pro sessi, Sedi apostolicae orientalium Synod serum sententias irritas laciendi osse potestatem. Hac de causia Leo- em M. laudibus concelebrant, quod Theodoretum restituisset. Archiepise φο Leoni multos annos 3 pos Deum Leo judicavit. De hac Leonis sontentia judices non semel in eodem Concilio , praecipue
se Act. I in haec verba loquuntur: Glorios Di judicet, X Ampius mus, . Senatus dixertint, ingrediatur Reverendissimus Epistopus Theodoretus, ut fit, particeps nodi, quia θ' restituit ei Episcopatum Minctissimus Archiepiseopus
Leo. Cognoscebant igitur Chalcedonenses patres ex Occidente, Orien- ,,teque provocari ad romanum Pontificem polle, ut etiam Eutychetis, Flaviani exemplo nuper experti erant: idcirco dubitari non potest, ,,quin ii Antiochenos canones recipiendo nullum praejudicium Sedi apo. stolicae fieri arbitrati sint.
De rom. Ponti f. judiciaria potestate T. 2, C. go,,ο.
315쪽
Ad sardieense Coneilium nune ordine devolvimur. Qui ad rem spectant, sequentes sunt canones, quos Herveto interprete ex Graeco versos, ut amplius adversariis satisfaciam, in uno latere, in altero ex latina editione Dionysii Exigui hic conspici eudos propono.
negotio condemnandus suerit visus, ut putet, non malam, sed honam caussam habere, ut etiam rursus judicium renovetur, si Vestrae dilectioni videtur, Petri Ap stoli memoriam honoremus, ut ab iis, qui judicaverunt, scribatur Julio Episcopo urbis Romae, & per propinquos Provinciar Episcopos, si opus sit, judicium renovetur, &cognitores ipse praebeat. Si autem probare non potest caussam ejus esse talem, ut eam rursus judicari opus sit, quae semel sunt judicata, non infirmentur, sed rata sit lata
Versio graeca. Gaudentius Episcopus dixit, si videtur, necesse est adjici huic sententiae, quam sincera dilectione plenam protulisti, ut si quis Episcopus fuerit depositus judicio Episcorum, qui sunt in vicinia, & dieat rursus sibi desensionis negotium
Quod si aliquis Episcoporum judicatus fuerit in aliqua caussa, &putat se caussam bonam habere, ut iterum Concilium renovetur, si vobis placet, S. Petri memoriam honoremus, ut scribatur ab his, qui caussam examinarunt, Iulio romano Episcopo, & si judicaverit renovandum esse judicium, reno vetur, & det judices: si autem
probaverit talem caussam esse, ut non resti centur ea, quae acta sunt, quae decreverit, confirmata erunt,
si hoc omnibus placet. Respondit Synodus: placet.
Editio latina. Gaudentius Episeopus dixit, addendum, si placet, huic sententiae, quam plenam sanctitate protulisti, ut cum aliquis Episcopus depositus fuerit coram Episcoporum judicio, qui in vicinis locis commorantur,& proclamaverit agendum sibi negotium in urbe Roma, alter Epi- Dissilirod by GOrale
316쪽
dram alius substituatur, quam ro. seopus in ejus cathedra post ap. manus Episcopus caussa cognita pellationem ejus, qui Videtur deis sententiam tulerit. positus esse, omnino non ordinetur, nisi caussa fuerit in judicio Episcopi romani determinata.
Verso groeca. Osius Episcopus dixit, plaeuit, ut si quis Episcopus delatus lacrit,& congregati ejusdem regionis Episcopi eum gradu mo Uerint, ae Ue-
Iuli appellans eonfugerit ad Beati Dsmum Rom. Ecclesiae Episcopum,& velit ipsum audire, & justum
esse existimaverit ejus rei examinationem renovari; Cocpiscopis scri- here dignetur, qui sunt propinqui Provinciae, ut ipsi diligenter, &accurate singula perscrutentur, &ex veritatis fide de re sententiam ferant. Si quis autem postulet suum negotium rursus audiri, &ad ejus supplicationem romanum Episcopum movere visum fuerit, ut e proprio latere Presbyteros
mittat, si in potestate ipsus id, Quod illi placuerit, & si decreverit
Hom. Episcopus aliquos oporteremitti, qui cum Episcopis sint judicaturi, habentes Authoritatem ejus, a quo missi sunt, & hoc ponendum est: si autem sufficere crediderit ad rei cognitionem Episcopi lege Episcopii sententiam, faciet, quod prudentissimo ejus consilio recte ha. here videbitur. Ο ΟΕditio Iat in s. Osius Episcopus dixit: plaeuit autem, ut si Episcopus accusatus fuerit, ik judicaverint congregati Episcopi regionis ipsius, & de gradu suo eum dejecerint, si appella. verit, qui dejectus, & confugerit ad Episcopum Rom. Ecclesiae, &voluerit se audiri, si justum putaverit, ut renovetur judietum, vel discussionis examen scribere his Episcopis dignetur, qui in finitima, &propinqua Provincia sunt, ut ipsi diligenter omnia requirant, & juxta fidem veritatis definiant. Quodsi is, qui rogat suam caussam ite.
rum audiri, deprecatione sua moverit Episcopum romanum, ut de latere suo Presbyterum mittat, erit
in potestate Episcopi, quid velit,& quid aestimet; & si decreverit
mittendos esse, qui praesentes cum Episcopis judicent, habentes ejus Authoritatem, a quo destinati sunt, erit in suo arbitrio. Si vero creodiderit Episcopos lassicere, ut ne. gotio terminum imponant, faciet, quod sapientissimo consilio suo ju.
317쪽
Hos eanones attento animo consideranti, Quesnellianae, Dupi. iii ante, & Febronianae cavillationes facile, ut sumus evanescent: a P a tribus squidem Catholicis non tantum Occidentis, sed & septuaginta& amplius Orientis contra Eusebianos, ut Videtur, conditi sunt: illi enim s. Athanasii hostes insensissimi eidem a se injuste condemnato om nem restitutionis viam Occludere eonabantur, propterea adversus Julium P. graves querelas proponentes, quod iste Orientalium Synodo rum jura violasset jam judicatas ab illis caussas denuo ad suum tribunal trahendo; iniquum id esse praetendentes, sed sicut orientales Episcopi eaussas ab occidentalibus desinitas pro validis habuissent, ita neque Oeacidentales , neque ipse adeo Ponti seX Orientalium judicia retractare de herent, quasi vero romano Pontifici, tamquam universa: Ecclesiae Ca pili , & Primati suprema in Orientem jurisdictio non compoteret. Ut hisce Haereticorum iniquis gravaminibus Os Obstruerent Sardi censes or thodoxi Patres, non solum innocentiam Athanasi declarare, eumque restituere decreverant, sed & EusebiaΠa graVamina retundere, atque observantiam summo Sacerdoti debitam canonicis etiam institutis firma re : quem in finem hosce tres canones consecerunt, jam singilatim a
Prout tertii canonis Verba satis indicant, nondum hic de vera,& propria appellatione damnati ad summam sedem sermo est, sed de se. eundo judicio synodali, quod vi canonum petere Episcopus poterat pri. ma cognitione provincialis synodi damnatus , s putaret se bonam habere eaustini, ad quod secundum judicium, propinqui extra provinciales Episeopi vocari solebant. in hoc casu , uti dicitur , secundae instantiae, nondum pontificia authoritate judicabatur: attamen Sardicensis Synodi Praeses , Osius expedire putabat, ut lite inter comprovinciales Episcopos orta neutra pars litigans ex alia Provincia judicem evocaret, sed ut praeter generalem reVerentiam supremo Capiti debitam S. Petri memoria, quam deprimere Eusebiani studebant, in eo specialitor honoraretur, ut haec caussa, utpote graVior, cum de damnando Episcopo agerctur, ab ipsis judicibus provincialibus, seu primae instantiae ad romanum Pontificem referretur, in cujus arbitrio staret, ex finitimis Episcopis judices denominare, de quorum aequitate priesumeret. Huc respicere videtur,
318쪽
quod iidem Patres in synodica epistola ad Iulium P. scripserunt: Moptiissimum & valde congruentissimum esse videbitur, sis ad caput, id est, Aad Petri Apostoli Sedem de singulis quibusque Provinciis Domini re se.
ant Sacerdotes. -- Ergo de relatione caussarum, nondum de appellatione hic agitur: ac merito FF. Balterinii Observarunt, tantum hoc tertio canone, ubi de relatione ipsorum judicum, a Patribus Sardicensibus a hiberi sormulam: S. Petri memoriam honoremus, neutiquam Uero in aliis cano. nibus, ubi de damnati appellatione sermo est, quia hic non reverentialem
tantum honorem, sed jus strictum summae Sed is agnoverunt. A vero igitur plane alienum est, quod post Petrum de Marca plurimi ad na
seam recoquunt: hunc tertium Sardi censem canonem esse primam ori.
ginem quasi gratuiti juris pontificii circa suscipiendas appellationes , de
iis enim nondum hoc canone agebatur. g. Ita Quartum nune canonem explicemus, qui prioris additamentum est de tertia, ut riunt, instantia, seu Vera jam, & propria appellatione damnati a secundo judicio extra provincialium judicum ad romanum Pontificem. Nihil in eo statuitur de jure Pontificis appellatio. nes sulcipiendi, sed hoc pro certo jam supposito tantum ordinatur, ut alter in locum depositi non subrogrtur, antequam romanus Episcopus caussa cognita sententiam tulerit. Haec ipsius graeci textus verba sunt plane directoria, ita ut nugas sabulentur Petri de Marca assecta, dum tantum hic apud priores judices novis additis revisonem volunt indica.ri : caussam enim cognoscere, & 1ententiam serre, quod utique in teristio jam tribunali proprium jus appellationis indicat, expresse romano Pontifici tribuitur. Clarior autem adhuc est latinus textus, qui agenis dum in urbe Roma negoιium, tis caussam in judicio romani Episcopi terminan. . dam asserit. Atque haec latina lectio non solum in omnibus M septis Dionysii Exigui, verum etiam in aliarum collectionum sex peranti quia codicibus invenitur, imo ipsum originale exemplar, Sardicensium cano. num latino sermone suisse conceptum validia certe argumentis probant
319쪽
I. II. Quinto emone Gaudentii sermonem de formali damnati Epi seopi appellatione ad Papam excipiens Osius ita est prosecutus, ut siduis a Synodo provinciali depositus vel in secunda jam instantia ad romanum Pontificem appellando id sibi vult graeca expresso ut oppe
lans coniugerit; ab ejusdem voluntate dependeat, an, & quomodo velit alterum concedi judicium, scilicet an Pontifex propinquae tantum Provinetae Episcopos ut judices velit nominare , an dignum testimet ad preees appellantis, qui suspectos habet finitimos iudices, e proprio latere Legatos mittere, qui eum Episcopis judieent, & qui NB. ponti meiam in judicio authoritatem prae Episcopis obtineant. In aprico positum est, utroque hoc quarto, & quinto canone agi de formali appellatione ad superius Episcopis, idque pontificium tribunal, eamque appeliationem, ut licitam a Patribus Sardicensibus agnosci, ac prae supponi, neutiquam vero noViter institui. Ex quo apparet, quam false & in eis pie Dupinius garriat, quod Ponti sex romanus non de caussa ipsa judia eat . sed tantum de Episcoporum judicio; quasi istud dijudieare, non foret ipsam rejudicare, & resormare posse caussam . Caussam ab Episeopis jam judicatam recognoscere, iterumque desuper aut in tertia Romae per se ipsum instantia, aut in secunda per Legatos in partibus semientiam serre, dicite Febronia nil quid est hoc, nisi suprema jurisdictione pontificia in via appellationis judicare Enimvero aut comm nis hominum ratio insaniat necesse est, aut vos verborum inani sucosallitis.
f. II. Nihil ossieit Hinem ari Rhemensis Archiepiscopi interpretatio I,
quod Sardicenses Canones caussam Episcopi in provinciali Synodo j dieati eum Pontificis romani Uicario, vel arbitrio, & Episcoporum, qui jam judicaverunt, & aliorum, qui in propinqua Provincia sunt, judicio praecipiant terminari. Praeterquam enim quod nulla si fides Hinem ari in hac interpretatione, quippe qua usus est ad palliandam suam erga Episcopos arrogantiam, & Violentiam; nec ipse etiam Hiiacmarus negavit, sed potius lassus est cognitionem ejusmodi caussae, etiam in sue unda instantia debuisse ad Papam referri, ut cum ejus arbitrio termi
320쪽
a annaretur. Alia autem plura, utpote a scopo suo aliena HInemam astu. te reticuit, quae Sardi censes Canones eXpresse precipiunt, ut Legatis pontificiis eadem, quae Papae, in judicio Episcoporum authoritas sit, Can. V; sive ut romanus Episcopus post secundum jam jumetum finitumorum judi eum caussa cognita sententiam ferat, can. lU. Quod vero iidem Canones in Oriente, & occidente usu fuerint recepti, mox fiet ex dicendia manifestum.
De factis P οβ ni canis usque ad nonum Seculum. I Guarto igitur lo eo facta Postnicaena, eaque Isidoro Mercatore longe anteriora breviter discutienda sunt, & omissis quidem iis, quae de Synodo Constantinopolitana, &Chalcedonensi Dupinius producit quimpe quae cum extra oleas versentur, responsione digna non sunt) appe lationum ulteriorem historiam inprimis ex Oriente repetamus. Eusta. thius Sebastenus Episcopus in Concilio Melitinensi depositus, oiam sibi ipsi, verba sunt Basilii 'b, per quam restitueretur, excogitavit, eam videliaeet, it ad Liberium P. procisceretur. Cum ab eodem litteras, per quas restitueretur, Synodo Tyanensi a. 369 exhibuisset, locum suum pristi. num obtinuit. Natalis Alexandri verba hie sunt memoranda: ANee severo illud tantum suae adversus apostoli eam sedem venerationis arguis entum dederunt omnes Episcopi Diocaeseos Ponticae in Synodo Tya. senensi congregati, Verum etiam eum postea pristinos in errores esset re selapsus Eustathius hominem apostolicae protectionis munitum praesidio 'ita sunt reveriti, ut ipsum damnare, ac exauthorare prius noluerint, 'quam Rom. Pontificem de ejus relapsu monuissent, eumque roganissent, ut illum Canonum ultioni permitteret, ut constat ex laudataris. Basilii epistola D. g. 2. Falso opponit Dupinius, Eustathium missum fuisse ad Liberium,
non ut ageret de sua restitutione, sed tamquam Legatum Synodi Lampsace .a Mist. 7 . ''b Ad Sec. A. Differt. 23, Propos. a.