Quis est Petrus? : seu, Qualis Petri primatus? Liber theologico-canonico catholicus

281쪽

as 3 dam de Laicis contra canones promoveri ad Episcopatum sinerent R): NIulli Saeerdotum suos liceat ignorare canones, nec quidquam sacere, ,,quod Patrum possit regulis oh viare. Quae enim a nobis res digna se MVabitur, si decretalium norma constitutionum pro aliquorum libitu, licentia populis permissa frangatur Audivimus quasdam civitates Epi- copos sibi petere velle de Laicis Talibus, Fratres charissimi, qui juris nostri, id est, canonum gubernacula custodimus, necesse est ob- , , Viemus, bisque fraternitatem De iram episeolis commonemus, ne quis Laicum ad ordinem Clericatus admittat. S. Leo lactas ab Episcopis ordinationes biga morum, & incontinentiar macula in lamium omnes declarat irritas, ac pro suturo disciplinae custodiam inculcat : Non levi nos incerOrire contrittat quoties aliqua contra constituta canonum, vel ecclesia- sticam disciplinam praesumta, vel commissa cognoscimus: quae, si non qua debemus, vigilantia resecemus, illi, qui nos speculatores esse vo- ,,luit, excusare nou possumus, permittentes sincerum corpus Ecclesiae, quod ab omni purum macula custodire debemus, ambientium improba Dcontagione faedari. Si quis fratrum contra haec saluta venire ten- ,,tauerit, a suo se nouerit oscio submovendum, nec communionis nostrae fui Drum esse confortem, qui socius esse non voluit disciplime. Hilarius P. contra provinciales Episcopos stomachatur, quod Ecclesiae canones relaxa, ire prassumserint, jubetque ): Ut nulli fas sit, sine status sui periculo

vel divinas constitutiones, vel apostolicae Sed is decreta temerare, sisquia nos, qui potissimi Sacerdotis administramus os scia, talium tran ,,grcssionum culpa respiciet, si in caussis Dei desides fuerimus iuventi. Gelasius P. inexorabilis stat pro canonum defensione, ne Episcoporum licentia dissolvantur : ACum nobis contra salutarium reverentiam regularum cupiamus temere nihil licere, & cum Sedes apostolica su- per his omnibus favente Deo, quae paternis canonibus sunt praefixa, sepio devotoque studeat tenere propolito; satis indignum est, quem sequam vel Pontiscum, vel ordinum subsequentium hanc obseruationem refutare, quam B. Petri Sedem sequi videat, & docere: satisque con- veniens sit, ut totum corpus Ecclesiae in hac sibimet observatione com ordet, quam illic vigore conspiciat, ubi Dominus totius Ecclesiae seposuit Principatum. Si qua virtus tolerantia est; quis eam recentio. rum Pontificum non commendet prie illa veterum Antei sidoriana erga Episcopos severitate Τ 6. 4O.

282쪽

Satis quidem illustria haec priorum quinque seculorum documen. ta sunt, quae generalem dispensandi potestatem non penes provinciales Episcopos in Synodo congregatos, minus penes sngularcs sui si e conte. stantur. Restat, ut ultimo loco in facta historica indagem de dispens, tionibus speciesirer circa matrimonii impedimenta. Atque hoc privcipue

Ioco cum doctiss. Thomasino velim observari, eum Diste veteris Ecclesiae spiritum, ut, si quae sorsitan darentur dispensationes, ea: Omnes tunc concederentur, postquam jam in canones peccatum fuerit, &quando emendatio, aut poena luctuosior Ecclesiae, quam ipsum peccatum esse potuerit. Sexto seculo primum occurrit exemplum dispensa. tionis pro ineundo matrimonio a S. Pontifice Gregorio M. concussae: bonus enim Pastor, ne Anglorum gentem noviter ad fidem conversam nimii rigoris metu a via salutis absterreret, leges ecclesiasticas matrimonii mitigendas censuit, & lac adhuc parvulis dandum, usque dum temporis progressu solidioris cibi fierent capaces: hinc in sexta ad Augustinum responsione Neocon Persis hisce ad tertium usque cognationis gradum dispensavit. Hanc sextam Gregorii responsonem Moguntini Censores menstrui in suo pontificiae Bullae ad Rudist. Archie p. Colon. examine ' nescio, an per ignorantiam, an mala s de comm licent cum septima, qua Ponti sex tantum per tolerantiam matrimonia etiam in gradibus jure divino prohibitis jam contracta ita vult permitti, ut conjuges propterea communione sancta non priventur, sed per Sacerdotum instructionem metu divini judicii ad spontancam separationem persuadeantur. Huic, inquam, septimo Pontificis responso, quod non jam legis dispensiatio, sed lacti illiciti tolerantia est, Moguntini aliud, quodammodo simile opponunt Episcoporum in Synodo Aurelianens dea. S38 decretum, can. X: De incestis conjunctionibus ita, quae sunt sestatuta, serventur, ut hi, qui aut modo ad Baptismum Veniunt, aut sequibus Patrum statuta sacerdotali praedicatione antea in notitiam non

,,Venerunt cita pro novitate conversionis, ac fidei suae credimus conis

utendum ut contracta hucusque hujusmodi conjugia non solvantur. Primo intuitu quisque perspicit , non hic de dispensatione agi contra. hendi matrimonii, sed de non solutione jam contracti, & ex jure na. Κ k a turae

'b Leeleliastici iiii Censores, & publici, ut fama fert, Doctores in Sede Metro .

. politana tam irreverenter & atmeiter, adversus sanctam apostolicam Sedem de- hacchantur, ut non supra Febronius, forsitan, si hodie viveret, ncc Lucterus.

283쪽

turae validi, quippe quod ante Baptismum, aut saltem in legis ignoran. tia, eaque invincibili fuit initum: ita Gallicanus Doctor Tournelius D.

Moguntini aliud ejusdem seculi factum ex Gallia producunt. Praetextatus Archiepiscopus Rotho magensis teste Gregorio Turonensi in secundo assinitatis gradu Principem Muroveum dispensaverit. Sed hi

storiam rei placet cx Ficurio referre ' o. Chilpericus Rex Galliae a Regina contra Praetextatum incitatus eumdem in Parisiensi Concilio 4sΕpiscoporum multiplici ex capite accusavit, inprimis quod Merove um Principem cum assine sua matrimonio junxerit. Ea, quae Rex objiciebat, ut Fleurius narrat, Praetextatus inscia atur. En uno verbo soluistum, sectumve nodum i Ucrum dato etiam, quod primum hoc accusationis caput Episcopus suerit consessus; quid inde, nili irregulariter factuin probatur 7 Nonne propterea, quod canones fregerit, reus agebaturi num factum hoc, tamquam episcopalis juris exercitium defendit Gregorius Turonensis absiti tantum is coram Rege ita Praetextati caussam tuitus est, ut ille non contra Ecclesiae canones condemnaretur: nam

ipse Rex simulatorium Pro celsum fatebatur. Egregie huc spectant, quae doctiss. Chardon scripsit ): Uerum est, quod plures inter Principes Millicita matrimonia contra leges Ecclesiae contraxerint, sed non inve-onitur, quod illa manus suas dederit, vel dispensationem concesserit. AQtiodsi quidam Episcopi interdum secerint ex Principum metu, vel Acomplacendi studio; per Constat res suos vituperati, & a sancta sede secorrecti sunt, quae in pluribus oceationibus il renue se opposuit, ut sesanctitatem conjugiorum servaret, & regulas a Patribus hac super reristatutas observari saceret. -

. 42.

Iuvat Moguntinos Scriptores in historiam Gallicanae Ecclesiae,

qua immerito gloriantur, amplius introducere. Ita Natalis Alexander narrat ): se Cum Robertus Rex Francorum Bertham consanguineam Asuam duxisset uxorem, graviter ipsum reprehendit Gregorius U, nee senon Episcopos, qui illicito matrimonio praebuerant assensum, Syno.

284쪽

isdumque Romae eongregavit a. 998, in qua de hujusmodi eonjugio dis,,solvendo actum est. Octo canones in ea editi. Primo statutum, ut isRobertus Rex Bertham, quam contra leges uxorem duxerat, dimitteret, ac septem annorum paenitentia crimen expiaret sub paena anathem,

tis : Bertha eidem paenitentiae addicta. Secundo Erchen baldus Archi. Depiscopus Turoncnsis, qui ipsos conjunxerat, & Episcopi, o bis nu- septiis intersuerant, atque consenserant a communione sui pensi, donee se ad Sedem apostolicam satisfacturi ven rent. Anne Archiepiscopus Turonensis, aliique Galliae Episcopi suam dispensandi potestatem, ceu jure divino sibi propriam contra Pontificis decretum praetenderunt aut num tota Gallicana Ecclesia, quam plenis buccis solent adversarii depraedicare, jurium suorum ignara sui it ubinam ergo tunc Ecclusa, si neque in Gallia extitit, quae veritatem divinae institutionis circa episcopalem potestatem agnovisset y Nonne diaboli fraudibus, id est, Isidori decretalibus, quae priores fuerint Omni haeretico Veneno, corruptam, deceptamque dici oportet univcrsam Ecclesiam Τ bella resormatio episcopalis jurisdietionisi ita quam proxime sicut in Anglia, etiam in Germania sectam Episcopalium haberemus.

g. 43.

Eodem narrante Historico Philippus Galliae Rex, qui primum

Benham Florentii IIollandiae Comitis filiam in matrimonium duxerat, huic postea repudium dedit assinitatem caussatus, pro ea vero Bertra.dam Fulconis Andegavensium Comitis uxorem consanguinitate sibi junctam rapuit, sibique copulavit quibusdam Episcopis adprobantibus, qui sa. vorem Regis divinis, & ecclesiasticis legibus praeposuerant. Ivo Charnotensis, & alii priscae integritatis Antistites nuptias incestas, & adulteras palam improbarunt, earumque celebritati interesse recusarunt. Tanti scandali certior factus Pontifex Urbanus il scripsit ad Galliae Episcopos praecipiens, ut Regem commonerent, & nisi resipisceret, cocle. sasti eae disciplinae severitatem in eum exercerent. Pontifex ipse a. Io94 in Concilio Claromontano praesens Philippum Regem, & Bertradam pellieem de sententia Patrum excommunica vic, regiaque corona privavit. Tanta tunc fuerat Pontificis vel in Gallia Authoritas i Episcopi iidem, vel ejusdem farinae fuerint, qui sicut Philippi Rogis cum Bertrada, ita Comitis Meduani filiae cum suo cognato Comite Moritonio conjugium probaverint. Male facta in exemplum trahi non debent. Cuturum,

Κ x a quod

285쪽

quod Moguntihi allegant famam ex Hildeberti Cenomanensis Epistola sa;

eum apud nos rarior Benedicti ni Beaugendro editio, niihi ad manus non sit, in Spici legio d'Agery, atque etiam apud Ceillier frustra quaesivi, qui posterior tamen omnium epiliolarum contenta extraxit.

Sunt tamen Moguntinis summe memorabilia, quae apud laud. Ceillier in epistolis Hildeberti Cenomanensis Episcopi, dein TuronensisArehiepiscopi inveni. Is ab Archidiacono Dioecesis Saginens s consulistus, an liceret viduae in maritum accipere stat rem prioris sui viri, quocum antea numquam cohabitaverat; neutiquam id licere respondit, quoniam matrimonii essentia non in consummatione, sed in ipso contractusta esset Lib. 2, Epist. I. Archidiacono hac responsione non contento Hildebertus ad ejus Episcopum alteram dedit epistolam, ut ille vetitas nuptias interdiceret, nequaquam Vero quamvis magna adesset ratio, ut Episcopus saltem dispensationem concederet, quae pro illius tempo-poris disciplina nec ab ipso Pontifice danda sperabatur. Postea a. IIo 3 ad Archiepiscopum Rotho magensum scripsit de matrimonio in gradibus cognationis prohibitis, quod nullatenus permittendum esset, etsi bellum hoc modo impediretur, quia malum non licet sacere, ut bonum inde nascatur: ergo malum facinus esse judicavit, ipsique Archiepiscopo prohibitum ecclesiasticas leges violare, etsi causia dispensandi gravissima laret. Epist. I 4

Histoire generale des Autheurs sacrees, & eeclesiastiques. Tom. 22. Interim ex operibus a D. Anton. Beaugendre Parisiiis Irog editis communicatam ae cepi lianc ipsam Itildeberti epiliolam a Ni guntinis excitatam, & ad Arehiepiseopum Rothom agensem scriptam: laaec est: ,,Sicut Sanctitatis vel rae pagina denunciat, Afilia Walteri de Meduana Comitis de Moritonio sanguine proxima praedicatur. APrius autem, quam praelatas personas matrimonii vinculum adstringeret, idem Walterus consanguinitatem mihi submurmurans, quid sentirem, cautius explo ravit. honum sibi videri, si bellum, quo diutius Comes in eum desaevierat, Aintervenientis coniugii charitas terminaret. Addidit praeterea, Vos, vestrosque Comprovinciales ei scripto confirmasse , compendio pacis, & quietis rolirauissim consanguinitatis piaculum. Unde & assensilia Cenomane imis Ecclesiae su--turis nuptiis postulavit, ut ejus quoque Autlioritate conjugio sitae stabilitatem Aacquireret, si quando ei libellus repudii scriberetur. Mihi autem nec extoria ueri assensus, nec persuaderi Potuit, prudentiam vestram in eorum simplici- istatem descendisse, quos redarguit Apostolus dicentes : Iaciamus mis, ut v

286쪽

Porro jam Archiepiscopus factus idem Hildebertus a. II et 7 Con.

cilium provinciale Nanneti celebravit. in quo pro resormatione disci plinae varia sunt statuta, sed ea si deliter pro adprobatione ad Papam Honorium It transmissa: Epist. 3o, 3 I. Sic in Gallia vetus regula ser- rabatur , ut absque romani Pontifcis conssensu nihil in sicci stir decernatur. Demum cum Epii copus Claro montanus II ildebertum Metropolitam consuli allat de Presbytero, qui furem suae vitae minitantem occidisset, re. spondit sibi quidem videri, hunc ad sacras functiones non amplius esse admittendum, se tamen in simili casu decisonem Jancta Sedis exploraturum. Epist. 43. Tantam reverentiam vel primi Galliae Arctii praesules semper erga apostolicam Petri Cathedram fovebant: tantum ab crant a prauum-tione Ecelesiae canones propria Authoritate relaxandi . g. 46.

Aviant bona. Super his ergo, quod ad me pertinuit. sollicitus sui; petentiriassensum dissensum nunciavi, nullius dispensationis intuitu permittens consanistaguineos, aut amnes inhibitarum laedera eontrahere nuptiarum. Huic autem Aconnubio usque ad dissidium resistere, illius erit sollicitudinis, ad euius Pa- oeli iam nupta demigrata cognoscitur. Conservet vos Dominus. Pater sanistactei Ex qua Epistola haec colliguntur. Imo. Si quid provinetales Episcopi promiserint, tantum tolerontia fuit consanguinitatis piaculi. Non eni in piaculum suisset, sed res licita, si dispensandi veram potestatem habuissent. . . Ipse Comes Walteriis Parum fiduciae in hae promissione posuit, cum meis tueret iure filiae libellum repudii dandum: ergo persuasio tunc fuit, firmam ideo needendi potestatem nequidem in totius Provinciae Episcopis, minus penes sngularem quemlibet esse. 3rio. Hildebertus fidem non hahuit Comiti permis sionem Episcoporum asserenti, sud illicitam judicavit & malum facinua. 4to. Imo nuptias etiam contractas, tamen invalidas enunciavit, & episcopalis, seu parochialis sollieitudinis esse sic nuptam a Viro separare. sto. Revera verosimile non est Archiepiscopum Rothom agensem id antea promi sile. aut certe postea de valore suae promissionis dubitavit, secus consilia Hildeberti litteris non petiisset. Consultius hoc exemplo suae caussae contrario Moguntini absti

nuissent.

) Alium iam morem sibi este, Moguntini Scriptores ultro satentur, quantum reis eordor. in oppressione divitis Carthusiae se quidem ad Papam scripsi Ite, sed hujus decisione non exspectata rem interi in exeeutio .i dedisse: & in hoc quidem gloriantur. Uelim, ut hujus facti vel ex antiqua, vel ex Gallicana Ecclesia exemplum proserant. In eamdem rem lectu dignissimae animadversones 1 . Selite tr.wein, protestantici juris eonsulti jam notae sunt.

287쪽

g. 46.

Alia oeeurrit in rem ex Galliis IIistoria. Philippus II, vulgo

Augustus a. II93 Indeburgin Canuti Danorum Regis sororem sibi in uxo rem duxerat, sed postridie ejusdem saltidio assectus novam appetiit con iustem. Ut divortio honestae rationis speciem obduceret, romano Poniatifiei per Oratores suggestit, subreptione quadam se actinem duxisse, vin- euli utpote illegitimi solutioncm postulans. Papa judices ex Clero Gai Ileano delegavit addito hoc mandato, ut caussam secundum canones fovere , ac integerrime judicarent. Illi vero favorem Regis captantes asserta juramento a duobus E piscopis astinitate matrimonium diremerunt, aliamque Regi uxorem, nomine Mariam Ducis Bohemiae filiam jun xerunt. Indigne serens sororis injuriam Rex Daniae apud Caelestinum Illeonquestus est. Pontifex duos in Galliam Legatos misit, qui Regi Authoritate apostolica denunciarent, ut a consuetudine Mariae sibi tempe raret, prioremque conjugem in aulam revocaret. Concilium hae superte Parisiis habitum, sed corruptis tam Episcoporum, quam Abhatum eomprovincialium animis irrita fuit Legatio. Quare Ponti sex ad Mi ehaelem Senonensem Archiepiscopum rescribens, Synodique acta reji-eiens Gallis exprobravit, quod ante tam gravis negotii decisionem semctam sedem non consultassent, quamvis ad eamdem omnes caussae majores secundum firmam canonum regulam, ab Ecclesia Gallicana semper obstruatam referri deberent. Vide apud Chardon ' . Haec ergo antiqua Galliae disciplina, inde a Sardicensi Synodo fideliter observata, qua matrimoniales caussae merito inter graViores censebantur. Si quid sibi ei ea matrimonii impedimenta olim Episcopi licitum putarunt, ut idem Galliae Scriptor observat p. 447: MErat tune solum, si cum impedimento partibus incognito jam enci contractum matrimonium, ita, ut non possent amplius sine gravi scandalo separari. Quam verius necessitatis oeconomiam, sive tolerantiam dixeris, quam dispensationem.

g. 47.

Quaenam secundum recentiorem Galliae disciplinam post conetolium Tridentinum in matrimonii impedimentis Episcoporum sit potestas, ex illorum Synodis datur intelligi. Cab assutius nos ita docet si In Synodo Τuronens a. IS 33 convenientes Omnes hujus amplae Provinciae N is Anti-I Tom. 6 de Matriae. Cap. Io. Notitia e coles Histori ad Secul. I 6.

288쪽

AAntistites, quibus praesidebat Simon a Mail id Turonensis Arelli epise

sepus, se decernunt: is quarto consangtιinitatis S Un.itatis gradu, nee non cognationis sipiritualis prohibitis gradibus Episcopis Aypensare non licere declara semus. His concordat alterum provinciale concilium Tolosanum a. isso his verbis : Quos cognationis gradus impedit, nisi visa prius summi Pontis.,,cis dispensatione, in matrimonii conjunctionem Parochi non recipiant. Albae gallinae filios oportet esse Moguntinos criticos, quibus aliquid vitii in his Conciliis suboluit, quod perspicacissimi Galliae Praesules nondum viis derunt. Horum Antecessores ad normam antiquissimae regulae, ut sine Pontificis e sensu 3nihil in Ecclesiis decernatur, statuta sua cum apostolica Sede communicarunt: id ipsum nunc crimini vertitur sanctae Sedi, quod in his statutis aliqua non tam emendarit, quam Vitiarit. Ergone Galis It cani Praesules brevi post Tridontinum Concilium sic repente caecuti eis rint, ut violata sua jura non agnoverint, aut sc muti canes fuerint, ut contra canonem suo nomine, & eum injuria sibi obtrusum non reis clamarint Finge hoc, si placet, nonne saltem jam susticit, canonem hunc a Gallicanis Episcopis eo tempore, quo Tridentinum in recentissima erat memoria, suisse acceptatum, & hodiedum tranquille observari Noguntini autem illi Concilium exigunt, cui neque Cardinalis, nequo pontificius Legatus praesideat: numquid etiam Concilium, cujus notitiam habere Papae non liceat Τ Suspecta res illorum est, qui supremi Capitis conscicntiam refugiunt. Id, qui velint, non Galliam certe, neque Germaniam catholicam, neque veterem Ecelesiam secum sentientes habebunt. Longe antiquior Isidoro, ipsis Socrate, & Sozomeno antiquior est Catholicorum regula: Ne absque consensu summi Pontiscis quidquam ab Ecesscis decernatur.

IIaee de gallicana circa matrimonii dispensationes disciplina. De

Germaniae Ecclesia ex duodecim primis seculis, nonnisi unum, unicum exemplum Moguntini producunt. Documentum apud illust. Hon thebraium Occurrit ), quo Poppo Trevirens s consultis antea Archiepiscopis Moguntino, & Coloniensi cognationis dispensationem Advocato Thielfrido pro quodam praedio a. Io36 concesserit. Multa in hoc di. ploma

D Histori Trevir. Dipl. Tom. I, P. 3 67.

289쪽

266ploma observatu digna veniunt. Im= cum Bro erus ' non ipsum do.

cumentum, sed breviorem dumtaxat extractum proserat, & prior Honti heimii fides per Fehronium iam vacillet, jure exi i authentica in spe. ctio posset, eo magis, quo in nota apposita Febronianus jam tunc temporis animus su prodit. ais Hoc documentum pro more illius aevi diversis Latii vitiis laborat, ut soloecismis, barbarismis, & copularum irregularitate, ita, ut presis singula verba urgeri nequeant. 3tio Age. hatur de matrimonio jam contracto, & abs dubio consummato, quod patet ex ipsa diplomatis inscriptione, seu Thicisti di petitione, in comsanguineam, quam duxerat in uxorem, sibi retinere siceot, quamque prout.&textus ait, pridem desponsatam habebat. Nec resere, quod tantum deis sponsata vocetur, scilicet quia detecto impedimento non amplius pro legitima conjuge habebatur. 4'ε Bona fide, & ignoranter ambae partes contraxerant impedimento cognationis in sexto gradu quintum attingente postea primum a quibusdam deprehenso. Non propria Authom, te, ut Moguntinis placet, Poppo connubii jura concessit, sed antea, hadbitis conferentiis statuit rem in Concilio decernendam , ad quod convenerant cum Trevirenti Piligrinus coloniensis, Baido Moguntinus Archi episcopi, Rambertus Uirdunensis, aliique plures Epit copi : hinc pro singularibus saltem Episcopis nihil inde juris probaretur. 6ria Factum hoe inter irregularia, seu male facta, nullum jus parientia posset rejici, &quidem propter labem Simoniae, cum videri possent Episcopi ob tanta praedii bona matrimonii veniam dedisse. At ego aequius plane judicium de hisee Episcopis sero, & quod rei caput est. 7 . Respondeo , res Ierier, te laboriose investigata judicatum fuisse pro valore matrimonii,

quod in ignorantia contractum ex jure naturali, non tantum ex gratia

propter praedii bona valeret, ita ut conjuges ne separari quidem pos-

Annal. Treviri Tom. r. p. st 8. promeri testimonium ita sonat: . Per ensis em quoque dies, ut veteri signatum Diplomate invenio, Poppo rogatis in Geon filium Pilierino Coloniensi, & Baidone Moguntinensi, egregia virtute Praeis sulibus. adhibitis etiam provincialibus Episcopis caulsam discussit ThietstidiisTrevirensis Ecclesiae quondam advocati. qui Lucharde quadam matrimonio sibi duncta propinquitatis , & sanguinis necessitudine ad liquidum baud explorata se erat incertum, Id conjugium an ratum, ac legitimum esset. Controverssa porro diligenter, multumque ab Episcopis hic disceptata absolutus deniquoia non dispensarus Τluetfridus, grati ae memoris incio Ecclesiae, cuius am,inoeationis pronuper amplissimum munus sustiniiurat Michlenbaei XII mansos. agrortim haud aspernamia spatia concessit. Tam notabilis cum sit diutit strias Bro verum inter, δι l Ionitieimium; authentica Diplomatis inspectiojure desideratur.

290쪽

sent. Hune senstam exigunt verba: Non solam id stub gratia eoncedi oportora, verum in proesentia similiter manere. Fateor quidem suspicionem Simo niae excitari posse per adjectam caussalem, cum sanctae Dee Ecclesiae tanta praedii bona perditum iri nequaquam debeant. Sed quia latinitatis, & copula. Iarum vitiis hoc diploma manifeste laborat, vel e loco suo transposta est haec caussalis, & jungenda cum prima resolutionis parte sub gratia concedi: vel copula cum idem sibi Vult, ac propter quod, ita ut non ipsaeaussalem effciat, sed sit causialis sequela. Secus enim sub gratia conta. di, & similiter manere oportere, sibi non opponerentur, prout tamen in Diplomate per non solum, verum expresse sibi videntur opponi. Sed pDee me, si velis, hanc Episcoporum sententiam iniquitatis arguas; nolim contentiosus resistere: legitimae autem dispensationis exemplum haud inde eonficies.

q. 49.

Enimvero si attente ponderemus, quam severa illo adhuc tempore cirea matrimonii Leges disciplina sucrit Ecclesiae; quaedam forsitan Epustoporum facta inter irregularia potius attentata recenseri debebunt, quam legitimae dispensationis titulo decorari. Historia seculi XIII maxumum adhuc hujus disciplinae rigorem ostendit: notum est enim, quantae dissicultatis res fuerit, ut Otto IV Imperator ab Innocentio III disponsi, tionem in quarto cognationis gradu impetraret. Caussae aderant gravi ilimae: post horrenda bella eaesi Philippi filia pro rebus pacificandis in uxoremotionis destinanda videbatur Imperii Principibus, Episcopis ipsisque Pontificis legatis Cardinalibus. Tandem non sine summa morositate ad totius ex imperio Cleri, populique preces Pontifex dispensavit, sed austeris cum conditionibus, ut Otto amplissima duo Monasteria fundaret,sngulariter Ecclesiarum omnium defensionem , & bellicam insuper pro terra sancta cxpeditionem susciperet, & universum Imperium largis elee. mosinis, ac serventissimis orationibus sanctae disciplinae vulnus compensaret. Non inutile erit Uane spenii, magni apud adversarios viri notam tum in genere de dispensationibus, tum in specie de matrimoniali hus

hic considerandam dare': AVeterum tenacissimam canonum custo-

Adiam, & summam in dispensando morositatem nullus, vel parum in ,,historia ecclesiastica, & avita Ecclesiae distiplina versatus ignorat, adeo L l a -- - riquidem

I De Dispensata matrima Cap. 41 q. R.