Quis est Petrus? : seu, Qualis Petri primatus? Liber theologico-canonico catholicus

321쪽

291 ---plaeenae, ut Papam ad eommunionem Episcoporum semiarianorum amplectendam adduceret. Dupliei enim ex caussa inter Legatos Lampsa. cenae Synodi Eustathius ad Liberium proficiscebatur , tum ut ipse, utri pote depositus, pro vero Episcopo a Papa reciperetur, teste S. Basilio, tum ut synodus ex Semiarianis congregata, & propterea Papae meritossispecta ab illo exposita fide pro eatholica haberetur. Falsum quoque Dupinii figmentum est, Eustathium non fuisse Sedi suae a Liberio remis tutum, sed tantum per litteras ejus fidem commendatam: nam secum attulit Pontificis epistoIam, per quam restitui jussus eIt, prout S. Insilius testatur: Epiuolam vitulis, per quam restitueretur.

S. Ioannes Chrysostomus in Synodo ad Quereum a Theophilo

Alexandrino inique damnatus ad Innoeentium I romanum Pontificem a inpellavit: non minus Theophilus quoque Romam Legatos misit, qui definitivam inde sententiam referrent, prout patet ex epistola Honorii Imperatoria ad Arcadium Imperatorem Orientis Pontifex depositionem Chrysostomi in synodo lactam reprobavit, nullamque declaravit. In-

furiam Ambrosio Camaldulensi Monacho Dupinius facit, quasi ille Palladii id testantis textum originarium ad extollendam Rom. Pontificis authoritatem mala fida fuisset interpretatus: aeque enim at Dumnio arridet, graeca vox atΘετησας simpliciter improbantem significat, sed potius, quod apud scapulam invenitur, & contextus exigit, reprobratem, obretantem, aliquid pro nulla decernentem, seu cum Authoritate improbantem.

Neque etiam obstat, quod Innocentius ultimum de Chrysostomi innocentia judicium ferre nondum voluerit, sed in Epistola ad Clerum,

pulumque novam petierit synodalem cognitionem, utpote quα sola talium procellarum motus sopire poset. Nam Pontifex eontentus primum judicium stat Authoritate irritum fecisse, pro sua prudentia integram caussae hujus cognitionem Concilio reservavit, quod expediens sibi videbatur, ut veritate facti in aprico posita orientalium Episcoporum di-Visba animos ad unitatem reduceret, & meliora Imperatori persuadere ad opprimendam innocentiam jam disposito. Dupinius autem falso contendit non ad Pontificem, sed ad Synodum provoeasse Chryso mum, eoquod in epistola a Innocentium seripserit: Lices ab us 69-

mus,

322쪽

mus , N ad Synodum appellaremus. Ad magnam enim, & legitimam Epi. seo potum Synodum Chrysostomus provocaVit, antequam ab illa Pseudo. synodo ad Quercum damnaretur: nondum ergo haec propria fuerat a pellatio, quippe quae judicio nondum Iato locum habere nequiti P stea vero ab exilio revocatus S. Chrysostomus novam ab Imperatore Synodum petiit, non ut Sedi suae restitueretur, utpote jam restitutus, sed ut demonstrata sua innocentia suorum inimicorum facinora justa ultione punirentur. Insuper Febronii vana est objectio, quod Chrymis stomus suas litteras non ad solum Pontificem, sed simul ad Episcopos alios Italiae direxerit D. Istud enim propterea factum , quia Episcopi illi oecidentales pro more illorum temporum in Concilio congregati unum cum, & sub Papa tribunal constituebant: hinc observante Fleurio chrysostomus initio suarum litterarum ad solum loquitur Pontificem, in ine autem ad plures sermonem convertit η' . Solus certe pontifex suerat, a quo Synodi occidentales eminentiorem suam traXere authoritatem.

N S. Nee vero a judicio dumtaxat Theophili, sed & ab athera E pl.

seoporum Constantinopoli collectorum Synodo ad Innoeentium P. Chensostomus adpellavit ita scribens: DObsecro, ut scribatis ροη , quod haec tam inique iacta & absentibus nobis, & non declinantibus jud, ἰ eium, non habeant robur, sicut neque sua natura habent. Illi autem,' qui inique egerunt, poenae ecclesiasticδrum legum subjaceant: nobis ''vero, qui nec convicti, nec redarguti, nec habiti ut rei, litteris vis. stris, & eharitate vestra, aliorumque, quorum scilicet & antea socio.' tate' tuebamur, frui concedite. Etsi S. Chrysostomus acta Synodi natura sua sine robore esse agnosceret; ad pontificiam tamen auilaomtatem confugit, ut invalida declararentur. Nee porro Innocentio lueuisset cum Episcopo synodali sententia deposito communionem habere,

quod ecclesiastica lege Episcopis prohibitum suerat, nisi superior Pomtificis in ipsas Synodos jurisdictio ubique nota suisset.

323쪽

Itaque sententiam in hac serenda synodo adversus S. Chrysostomum latam aeque rescidit Ponti sex, ac illam prioris: id constat ex Dialogo Palladii, ubi Theodorus Rom. Ecclesiae Diaconus refert Verba Commonitorii ab Innocentio P. Legatis dati, quos e suo latere constantinopolin miserat, ut adessent Concilio ad illius caussae plenam discuΩsionem celebrando: in hoc autem Commonitorio isthare inter alta Ieguntur: DNon oportere Ioannem judicium aggredi, nisi illi prius E

Delesia, communioque redderetur, ut omnis dilationis evasione subi,

ista sua sponte concilium ingredi posset. M Atque haec Pontificis sententia tanti habebatur, ut teste Theodoreto Episcopi Oeeidentis non prius eum Episcopis AEgypti, & orientis, & Bosphori, atque Thraciae communicare voluerint , quam nomen illius Sanctissimi Viri Ioannis Chrysostomi in tabulis, in quibus nomina Episcoporum continebantur, retulissent: hine & Arsacium ejus Successorem ne salutare quidem dignati sunt. Quod hoe loco Natalis Alexander observat, dignum sane O, serUatu est, hoc argumentum ex appellatione S. Ioannis Chrysostomi depromtum eo majoris esse roboris, quod ejus, etsi Episcopi orientalis, caussa non esset res fidei, sed merae disciplinae. Quare eorum evan scit distinctio, qui tantum in fidei caussis ad unitatem necessariis Pontificis Authoritatem admittere velle videntur, eamdem vero negant, Per negantque in rebus disciplinae, utpote sine quibus salva possit essentialis unitas totius Ecclesiae corporis consistere. In rebus gravioris momenti, etiamsi tantum disciplinaribus intervenire semper potuisse summum Pontificem ex historia omnium Seculorum quam certissime constat: neque Episcoporum est, quippe in seriorum, definire, quasnam caussas sua interventione dignas summus Pontifex possit, aut velit judicare.

S. T.

Aliud Constantinopolitani Patriarchae ad apostolieam sedem apopellantis exemplum suppeditat S. Flavianus, qui in Conciliabulo Ephesno damnatus libellum appellationis Papae Legatis obtulit, cujus rei

coaeva extant testimonia omni exceptione majora. In eo Omnes Con

veniunt, ut ipse fatetur Dupinius, sed cum Quesnello contendit, Fluvianum non ad Pontificis, sed oecumenici Concilii judicium appellasse, idque

324쪽

go idque ex ipso Leone persuadere nituntur, qui lieet suae Authoritatis studiosissimus nul libi dicit appellationem ad se suisse interpostam, imo ex presse in epistola ad Imperatorem scribit, ex eo, quod Flavianus appellarit, generalem Synodum esse convocandam, & hoc necessario postularivi Canonum Nicaenorum, seu potius, ut multis videtur, Sardicensium. Praeterea ex litteris Placidiae Imperatricis ad Theodosium patet, quod FIavianus non solum ad apostolicam Sedem , sed & ad remes Discopos illa. rum partium provocaverit. His, si quae sunt, difficultatibus levi bra. ehio dissolvendis eum FP. Balteriniis tria opponimus ex historielamonumentis illorum temporum mox demonstranda. Imo S. Flavi, num revera ad Λuthoritatem apostolicae Sedis appellasse, non vero

adversariorum sensu ad universale Concilium , quas necessiarium & supremum in sua caussa tribunal, sine quo Pontificis Authoritas innassiciens suisset. et do S. Leonem P. accepto appellationis libello statim apostolica Authoritate decrevisse nulla esse acta Conciliabuli Ephesini. 3tis Eum dem alia plane ex caussa Concilium generale indixisse, quam quod ad illud Flavianus appellaverit.

Ae primum quidem ex verbis S. Leonis sat clare colligi potest: Quia F nofri Legati) fideliter reclamarunt, θ' eisdem libellum appellatim nr Flauianus Episcopus dedit ). Cum enim Leo asserat, Legatis suis amaviano libellum appellationis suisse traditum; quid est hoc, si eortuum sincere interroges, nisi ad Ie, seu ad apostolicam Ponti fieis Avis

thoritatem a S. Flaviano fuisse appellatum' Ad quam enim aliam conmis erit Flavianus Authoritatem, nisi ad eam, cujus Legatis libellum apis pellationis tradidit Certe naturalis is senius est, quem si negaveris, mentem tuam praejudicio, aut odio adversus S. Sedem captam ostendis. Quemellus plane somniat, dum Legatos illos non tantum summi Pomtisi eis, verum etiam universae Ecclesiae occidentalis nomine deputatos

fuisse contendit. Cur vero, ait, Flaviantis nomen Donis non interposuit punde quaeso, id Quesnello constat, siquidem ipsa S. Flaviani appellatio ad nos haud pervenit 7 Nonne judicandus est, eius nomen interposuime, cujus Legatis suam appellationem obtulit Nonne merito creditur e, dem fuisse sormula Flaviani, qua in simili caussa Theodoritus Cyri Episcopus expresse ad S. Leonem appellavit At ego apostolicae Ue.

325쪽

Ioadtiae sedis expecto sententiam & oro, atque obtestor Sanctitatem tuam.' ut mihi rectinn, ae justum tribunal Vestrum invocanti, opem serat, ju. 'beatque ad vos venire, & doctrinam meam apostolinis vestigiis inlis, serentem ostendere. His adde aliud ipsius Flaviani documentum, quo sensa sua de pontificia Authoritate in recognoscendis orientalium qu que judiciis clare expresserat. Cum enim ex litteris S. Leonis didiei Dset Eutyehen in Synodo depositum ad romanum Pontificem appellasist non solum ad illum acta synodi transmisit, sed & totam caussam elus judicio NB. sine necessitate concilii universalis definiendam subje. Et hisee verbis 'b: DPropriam faciens communem causiam, & sanct rum Melesiarum disciplinam Amul decernere ''b in damnationem ad veristius eum regulariter factam, & per propria scripta dignare. - Causia ''enim eget solummodo Vesta solasio, atque defensione qua debeatis consensu proprio ad tranquillitatem, & pacem cuncta perducere. Si e enim haeresis, quae surrexit, & turbae, quae jam propter eam factae sunt, facillime destruentur, Deo cooperante per Vostras sacratissimas litto. ras. Removebitur autem & Concilium, quod fieri divulgatur, quate. 'nus nequaquam ubique lanctissimae turbentur Ecclesiae.

g. 9.

sunt & alii indubii testes appellationis a Flaviano ad Leonem P.

interpositae. Liberatus sexti seculi Scriptor Carthaginensis ex documenistis quae ipse inspexerat, ita narrat : Flavianus emcra se prolata femtentia per ejus Legatos Sedem apostolicam libello appellavit. Praeclarum in hane rem testimonium dat pariter epistola Ualentiniani Imperatoris ad Theodosium η' η : GDebemus dignitatem propriae venerationis B. Ap stolo Petro intemeratam, & in nostris temporibus conservare, quat 'nus beatissimus romanae civitatis Episcopus, cui Principatum Sacerdo i super omnes antiquitas contulit, locum habuit, ac facultatem de 'fide & Sacerdotibus judicare. - Hujus enim rei gratia secundum solemnitatem choe est consuetudinem) Conciliorum, & Constantinopo, litanus Episcopus m. EUM per libellos appellavit. Hoc testim in

monium

D Epist. 26. Id est . sententiam similam ferre, quem sensum vox meea dat συμ

326쪽

sos monium adeo evidens est, ut Petro de Marea vel invito veritatis eoi, fessionem expresserit D: Flavianum'vero ad Leonem P. provocasse tradito Legatis libella manifeste preMtur ex episola Valentiniari: & paulo post, Κ.helium appellationis tradidit Legatis summi Pontimis, sic tamen, ut ad solum Pontificem romanum provocaverit. Observari etiam eum FF. Balterinita meretur appellationis rationem ab Imperatore in eo reponi, quia sum. mus Ponti sex vi Principatur, seu Primatus sui potestatem habet de M N Meerdotibus judicandi. Nec refert, quod forte Flavianus una cum Pontifice ad romanae Synodi Miseopos stiam appellationem inscripserit, ut eolligi videtur ex Gallae Placidiae ad filium Theodosium epistola '' , in qua legitur Flavianum ad apostolicam Sedem, & ad omnes Epise pos harum partium, id est, cum Leone P. in Synodo congregatos apopellasse. Haec enim romana Synodus non aliunde, nisi ab ipsa Petri apostoliea Sede suam traxerat Authoritatem i mos quippe antiquus summorum Pontificum fuerat in gravioribus caussis Synodos Romae cogere, ne soli per se ipsos praecipiti quodam impetu sine congrua deliberatione negotia peregisse viderentur. Quamobrem etsi Flavianus ad judicium romanae Synodi caussam suam per Legatos pontificios direxerit; certum est tamen, ab eo superiorem hujus tribunalis Authoritatem non alium cle, quam ab apostolica Sede Petri fuisse derivatam: unum erat enim ad apostoli eae sedis Smodum, sive judicium appellasse. Hine merito doctissimus Manli in Animadversoniluis ad Dissert. a8 Natalis Alexam dri da jure appellationum haec scribit: GTam aperta sunt documenta, quae ,,S. Flavianum appellationem suam ad solum romanim Pontificem inte siposti ille ostendunt, ut hostem. veritatis se prodat, quicumque hoc

gam dem rem confirmat, alterumque smul punctum I. 7 e vim Et epistola Hilarii Diaeoni ad Pulcheriam Augustam, scilicet cccepto

appellationis libello S. Leonem statim apostolica Authoritate decrevit , nulla esse acta Pseudo synodi Ephesum Formalia sunt epistolae ' ):-Vestra itaque veneranda Clementia eognoscat, a praefato Papa cum Oinni oceidentali ' scilicet illa romana nodo reprobata omnia, quae in Epheso contra canones per tumultus, & odia secularia a Dioscoro ' sigp,

327쪽

piseopo gesta sunt. & nulla ratione haee in his partibus suscipi posse, quae Aper potentiam praedicti non sine laesione fidei, & praejudicio sanctissimi

se Uiri, innoxiique Flaviani commissa sunt. Haec sane ut jure o, servant FF. Balterinii, decretoriam sanctionem a Leone P. pro Flavi no editam in romana Synodo significant. Idem confirmatur ipsius Leonis epistolis 44, 4s, So, di II ex eadem Synodo in Orientem missis, in quibus assirmat Flavianum in suo communione, ac proinde in Constantinopolitana Sede persistere, irritoqua esse, quaecumque Ephesi acta, &omnia in eodem statu esse oportere, in quo ante. judicium illud orienis talium fuerunt. Hinc etiam in concilio Chalcedonensi Act. Io cum Iectio Actorum Ephesii peteretur a Iudicibus; Legati pontificii eamdem impedierunt hanc asserentes rationem, quae maximi ponderis est: Quia

a Beatisimo, F Apostolico romana urbis Episcopo Omnia, qua ibi gesa sunt, .ma fluvi habita. N B. Si Flavianus ad universale concilium appellasset, & sine hoc Leoni jus non fuisset deeernendi in causia Flavinianes; Pontifex Ephesina Acta privatim quidem, sicut quivis alius Episcopus

irrita judicare potuisset, neutiquam vero id in Synodo sua tanta Auth ritate idefinire, ut suam sententiam pro norma Ecclesiis praescriheret, omnesque, qui Ephesinis gestis assensum dederint, nec poenitentia resi- puerint, Ecclesiae communione privaret, prout patet ex Leon. Epist. δ'

quod certe apostolicam Authoritatem suisse interpositam demonstrati Ηis aecedit, quod acta ejusdem Conciliabuli Ephesini in eaussa Theodoreti pariter S. Leo apostolicae Sed is judicio reformaverit, prout constat tum ex ejus Epist. Ieto, tum ex Chalcedonensis Synodi Act. I, ubi Iudices dixerunt: Ingrediatur N Reverendissimus Episcopus Theodoretus, ut D Particeps nodi, quia S restituit ei Epistopatum Sancti us ArctDepiscopus Leo. Iidem Iudices pro Theodoreto Concilii sententiam postularunt, sicut S Sanui mus Leo Arabiepiseopus judicavit, quibus totum concinens Concilium respondit: Ps Deum Leo judieauit. Quodsi verum est in Theodoreti caussa, in qua, quid Leo re ipsa scripserit, ignoramus; cum FF. Balteriniis concludo, id multo magis fatendum esse in appellatione Flaviani, ob quam & Synodus Romae coacta, quae Ephemna gesta rescidit, & litterae e Synodo illa romana emissae sunt, quibus S. Flavinianus inique depositus, ct pro vero Constantinopolitano Εp,

scopo habendus decernitur. 6. IaDissilirod by Gorale

328쪽

' ἰJι - Restat nune tertio loco ostendendum, quod S. Leo Ionge alia ex ratione universale Concilium desideraverit, quam quia ad illud Fla. vi anus appellavit. Enimvero si quis dissiciles illius temporis eireumῶstantias mente tranquilla pensitet; is facili negotio intelliget, cur Leoeelebrandum judicaverit universale concilium, non eam fuisse juris, sed facti necessitatem. Etsi enim satis aperte iniqua essent Ephesini Ia. i trocini di adversus S. Flavinianum acta Vel ipso Quem ello iudice; illa tamen ves ut justa per Eutychianorum Episcoporum violentiam ab Imperatore Theodosio suffultam vindicabantur. Hinc iniqua vis non tam jure erat declaranda, quippe quod parum in effectu profecisset; quam majori quadam veluti violentia, scilicet universi orbis judicio retum denda: ineque id solum suerat s. Leoni agendum , ut Flavianus exul pro innocente ab orthodoxis haberetur; sed potius, ut actu eficeret, ipsum extincta hostili persecutione ab exilio revocari, suisque oviculis restitui. Remedium igitur effem pro curandis scandalis per Eutychi,

nam perfidiam Imperatore patrocinante excitatis necessarium videbatur; neque aliud id esse Leo M. perspexerat, quam ut in oecumeni eo eum Oecidentalibus conventu pars orientalium pertinax confunderetur, R ejiceretur; pars vero alia, quae per inscitiam in errore versabatur, meliora edoceretur, demum alia pars, praepotentium metu abrepta, prout semper debiles dantur animi, ad rectum tramitem reduceretur,& vel maxime, ut Imperator Theodosius circumventum se, deceptumque eonspiciens suum ab iniquia Patrocinium subtraheret. Propterea in oecidente conventum fieri Pontifex volebat, ubi aliis Augustis impedrantibus , omni violentiae periculo submoto factiosi homines nihil po Glant, sicque cuncta securius componerstatur. .rixque hoc animi sui conis filium, non tam ob luridicam declarationem, quam ob remedium scan. datorum oecum enicam Synodum convocandi S. Leo in ipsis ad Theodoosium litteris manifeste aperuit, & his quidem verbis ' : Generalem, Synodum jubeatis, intra Italiam celebrari, quae omnes offensones itaseaut repellat, aut mitiget, ne aliquid ustra sit vel in fide dubium, -vel in charitate divisum, convenientibus utique orientalium Provino larum Episcopis, quorum si qui superati minis, atque injuriis a veri. inatis tramite deviarunt, salutaribus remediis in integrum revocentur,

329쪽

ipsique, quorum est eausia durior, si consiliis melioribus aequiescant.

ωab Ecclesiae unitate non excidant. Atque iterum D : ,,Conci. Dcilium universale intra Italiam - clementia Uestra concedat, ut in Dunum convenientibus omnibus his, qui aut ignorantia, aut timore Aprolapsi sunt, correctionis remediis consulatur. Eni ut non dubiistet Pontifex de errore Eutychianorum, quasi suspensa fide usque ad Concilii decisionem, sed tantum solicitus sit de e caci remedio erran. tes corrigendi.

At inquiunt, non tantum facti; sed & juris necessitatem Leo ex appellatione Flaviani derivavit cit. Epist. 44: -Quia & nostri fideliter

Dreclamarunt, & eisdem libellum appellationis Flavianus Episcopus dedit; generalem Synodum jubeatis intra Italiam celebrari.-- Εt pauo Io infra: Ps appellationem interpositam boe necessario postulari. Respou deo: si Leonis M. cpistolam attente legas; duo, observabis a S. Pon tifice simul petita fuisse, & generalam Synodum, & eam quidem intra Baliam: primum, ut' efiicax remedium scandalis afferret, prout modo vidimus & haee facti necessitas erat: alterum vero, ut ex jure appella tionis a Flaviano interpositae Theodosium refelleret, ob Ephesinae SP di praetensam Authoritatem obstina eius resistentem; hare sane Impera ratori opposita, quod ipsus libenter assero, fuit juris necessitas, quam merito S. Pontifex post appellationem ad la lactam contra Pseudoso dum Ephesinam ex Nicaenis, aut Sardicensibus ea nonibus allegavit his Verbis: Quam autem post appellationem Elamimi hoc necessario postuletur, c nonum Nicaea habitorum decreta testantur. Illa porro Sardicensia decreta, ut vulgo creditur, quae Leo excitavit, nequaquam ad universale conucilium, sed tantum ad apostoli eae Sed is judicium apppellationis viam Ostendunt. Haec genuina est S. Leonis interpretatio, cur post appellationem necesserium dixerit Contilium, NB. intra Italiam celebrandum, ut Pote quod a praesentia sua, & Authoritate ultimati judicii robur acqui-xere deberet. Non erit supressuum hic dicta de canonibus Sardicens-bus Art. 3, g. 7 relegere. Nulla ergo Pontifici suit necessitas generata Concilium celebrandi; scd Imperatori Concilium post appellationem exinspectandi, in quo pinti is Auturitas ultima tam sententiam enunciaret. Propterea ut pontificia Authoritas in reassumendo judicio liberior esset; id intra Italiam fieri S. Leo postulavit. . S. Ιε D Epist. 69. Dissiligod by GOrale

330쪽

Praeter ipsas s. Leonis epistolas habemus & alios ejusdem eo,

aevos, summique momenti interpretes, Ualentinianum Imperatorem,

qui ad Theodosium seripsit ' : set me ergo postulanti Papaea annue

re non negavi, quatenus' ad tuam Mansuetudinem meam petitionem ingererem, ut praedictus Saeerdos: Leo) congregatis ex omni ome,,etiam reliquis Sacerdotibus m. intra Italiam omni praejudicio submo ,sio , a principio omnem caussam , quae Vertitur, solicita probatione Acognoscens sententiam serat. Non is Imperator dixit, ut congregati ex toto orbe Saeerdotes omnes, sed ut praedictus Sacerdos, S. Leo sententiam serat, cui scilicet, ut paulo ante praemiserat; ob Principatum Sacerdotii competeret de fide, S Sacerdotibus judicare. Similiter Placidia Augusta ad eumdem Theodosium, generale concilium intra Italiam postulans se expressit 'b: ἡUt secundum formam, & definitionem apo- Astoli eae Sedis, quam etiam nos tamquam praecellentem similiter vene. ό,ramur, in statu Sacerdotii illaeso manente per omnia Flaviano, adue,concilium apostolicae Sedis judicium transmittatur, in qua primus ille, ,,qui coelestes claves dignus suit accipere , Prineipatum Episcopatus or. navit. M Demum nee alio sensu eadem Imperatrix Pulcheriae seri

psit ηηη : ,, Ad apostolicam sedem, in qua primus Apostolorum B. Peis inrus, qui etiam claves regnorum caelestium suscipiens, Principatum rixenuit, Episcopatus calii Episcoporum caussa remittatur.-

β. IS. Consecta igitur res est: Sanctissimi viri, & Episcopi a synodis

orientalibus inique damnati ad sanctam apostolicam Sedem romanam a pellarunt, ab eaque recepti, & restituti sunt, prout Gelasius P. testatur φηηD: se Apostolica Sedes frequenter more maiorum, etiam sine ulis ista Synodo praecedente, & absolvendi, quos Synodus inique damna-Averat, & damnandi nulla existente synodo, quos oportuit, habuie facultatem. sanctae memoriae quippe Athanasium synodus orientalisseabdixerat; quem tamen exceptum Sedes apostolica, quia damnationi AGraecorum non consensat, absolvit. Sanctae memoriae nihilominus o Ioannem Constantinopolitanum Synodus etiam catholicorum Praesulum se certe damnarat, quem simili modo Sedes apostolica etiam sola, quia

Epist. 33 ad Episcop. Dardam