장음표시 사용
421쪽
sectent disciplinam, eo ampa ius patriarchali dignitati submittere metro. politicam debent, quo certius est, Patriarchis olim subjectos Archiepiseopos fuisse. Fueum faciunt curialistae germani, dum Archiepiscopos nostros illis antiquis Patriarchis, sive primi ordinis Archiepiscopis, qui plures alios secundi Ordinis insta se habebant, student aequiparare. f. IO. Dignum adhuc reflexione est, quod illo praecise tempore, quo subsanctis Pontificibus Leone I, & Gregorio I Legatorum romanorum ain thoritas in Oriente praecipue splenduit, Constantinopoli Anatholius. &Joannes Episcopi sederint, quos ut ne superbos dicam , certo tamen conis stat, ultra quam par erat, praerogativae sedis suae studiosos fuisse. Quid rei est, quod tanti illi Episcopi propter sua jura dioece sana, quae Nuntii
quacumque facultate nunc violari creduntur, nulla tunc gravamina moverint, nec conquesti fuerint, in eadem civitate Constantinopolitana duo
tribunalia ecclesiastica erigi, sibique opponi Τ Quid, quod etiam agnita Pontificis Legatione humiles eidem litteras perscripserint Quid, in.
quam, inde concludendum, nisi quod necessario sequitur, olim alia prorsus, quam hodie apud nos multorum sint, Ecclesiae etiam orientalis sensa viguisse de suprema & illimitata summi Sacerdotis in universum orbem jurisdictione, quam etsi absens, suos tamen per Legatos exercere siue viis Ilus controversia posset y
Enimvero tantum aberant sancti illius aevi Episcopi, etiamsi orientales a salsa persuasione, per summi Pontificis Legationem sua divinitus concessa jura violari, ut potius ipsi sanctis desideriis ad curanda Eeeles a vulnera auxiliatricem apostolicae Delegationis operam exoptarint. Testis est S. Basilius Caesareae in Cappadocia Archiepiscopus, qui ad s. Athana- sum scribens declaravit, quantum utilitatis ad primaevam fidei & disciplinae integritatem restituendam ex pontificia Legatione emersurum speraret ): se Uisum est mihi consentaneum, ut scribatur Episcopo Romae, ut quae hic geruntur, consideret, & sententiam suam expromat: & quo. ,,niam difficile est, ut communi ac synodico decreto aliqui illine mittanis ,,tur, ipse sua auctoritate in ista caussa usus, viros eligat ad hoc accom. ,, modos, ut mansuetudine & facilitate ingenii eos, qui distorti & obliqui
422쪽
kapud nos sunt, eorrigant, apte & dispensatorie sermonem attemperantes, ,,omniaque secum habentes, quae in Airimino gesta sunt, ad ea restinis denda, quae illic per vim gesta sunt. g. I 2. Demum de potestate jurisdictionis, eaque stabili, quam Pontifex
suo Nomine Delegatis plena libertate committeret, neminem tunc dubiotasse epistola testatur Constantini Pogonati anno 682 ad Pontificem Leo. nem II data, in qua Imperator pro reVocanda pristina consuetudine mi tendum petit Apocrisiarium , qui Pontificis personam referret in emergent hus siue dogmaticis, sive canonicis, ac prorsus in ecclesiasticis omnihus negotiis. Quam largae Facultates pontificii Nuntii, quas Oriens non respuit, sed dari a Papa petiit seculo ab Isidori decretalibus adhuc puro, id est, septi mol & Germania nunc seculo supra decimum octavo - Lege Uerba Imperatoris apud Harduinum : se Hortamur vestram sanctissimam Summi atem, ut quam primum mittat designatum ab ea Apocrisiarium, ut inseregia nostra urbe degat, & in emergentibus sive dogmaticis, sive canoa icis, ac prorsus in ecclesiasticis omnibus negotiis Vestrae Sanctitatisseexprimat, ac gerat personam. EX Oriente antiquo disce nunc novam, non Occidentis quidem totius, sed Germaniae doctrinam in Curiis Archia episcopalibus dijudicare.
De pontificiis Legationibus in Occidente usque ad S. Bonifacium. f. I. Jam inde a primis seculis in locis a Pontifice romano nimium dissitis, nec uni cuidam Patriarchae, vel Primati subditis, quorum authoriistas jam ab Origine non alia, quam ex illo ubi versali sonte Petri Prima. tus derivata suerat, apostolicae Sed is Uicarii constituebantur, non tantum, quod salso nostrorum quidam asserunt, vi occidentalis Patriarchatus, quasi id juris sanctae Sedi ab hominibus impetratum fuisset, sed vi ipsius apostolici Primatus divino jure fundati, id quod ipsae antiquorum Pontificum litterae non raro profitentur. In tanta, quae hic Oecurrunt, documentorum copia dissicilius est contrahere vela, quam expan
423쪽
expandere. Damasus, stricius, Anastasus seculi quarti Pontisees trototo Illyrico Thc Talonicensem Episcopum tamquam Primatem, hoc est suae apostolicae Authoritatis Vicarium denominarunt, quorum exempla secutus Innocentius I, in eodem munere Anusium jam a suo Antecessore delegatum confirmavit, ita ad eum scribens '): Cui etiam ante Ariores tanti, ac tales viri praedecessores mei Episcopi, id est, sanctae ,,memoriae Damasus, Stricius, atque supra memoratus vir Anastasius)isita detulerunt, ut omnia, quae in iis partibus gererentur, Sanctitati siluae, quae plena justitiae est, traderent cognoscenda ἔ meam quoque Aparvitatem hoc tenere judicium, eamdemque habere voluntatem te decet recognoscere. g. 2. Huiusmodi delegationem pro caussis cognoscendis idem Pontifex Ruso in Thessalonicensi Sede Anysii Succetari concessit, simulque regiones recensuit, ad quas illa Legatio extenderetur, his verbis ηη - , Ut prudentiae, gravitatique tuae committendam curam , t caussasque sesi quae exoriantur per Achajae, Thessaliae, Epiri veteris, Epiri novae' M& Cretae, Daciae mediterraneae, Daciae ripensis, Moesiae, Dardaniae ,,ae Praevali Eccleuas Christo Domino annuente censeam.
g. 3. . Eumdem Rufum ad muneris sui apostolici diligentiam Bonisa.
eius I animat proposita ipsus s. Petri, cujus vice fungeretur, praesentia φη ): Mintuetur enim te, ut epistolis tuis ipse fideliter es locutus
-Beatissimus Petrus Apostolus Oculis suis, qualiter summi Rectoris utat seris ossicio: nee potest tibi esse non proximus, qui Pastor dominiea rum ovium est perpetuus constitutus, aut aliquam ubivis positam Ee. clesiam non curare, in quo universalis Ecclesiae positum legimus lana sed amentum. Te ergo, Frater earissim et Omnis cura respectat earum se Ecclesiarum, quas tibi vice Sedis apostolicae a nobis creditas recogno. sestes, ut & prava corrigas. & dissipata componas, & si quae inter Epi. riscopos eveniant caussae, sub divini judicii timore distin quas, ut credi. istis tibi a Sede apostolica gubernaculis contra omnes suctus nascem ,,tium procellarum juste, & prudenter utaris. S. 4
424쪽
De Anastaso Rufi Suecessore tam in sede es Ionicensi, quam apostoli eo Uicariata ad synodum Episcoporum Xystus P. vl haec scripsit '
MNos Fratri & Coepiscopo nostro Anast 4sio tantum tribuimus, quantum se Deeetaribus ipsius a nostris Decessoribus attributum. Priorum judi- ,,cium sequimur haec constituendo, quae ab his novimus constituta, quin se& ipsum hujus probamus meriti, cujus suerunt illi, qui talia meruerunt. se Nullus obviet salubribus constitutis, nullus praeceptionibus his resultet. Habeant honorem suum Metropolitani singularum provinciarum sal- rivo hujus privilegio, quem honorare debeant amplius honorati. In pro incia sua jus habeant ordinandi, sed hoc inscio, vel invito, quem de omnibus Volumus Ordinationibus consuli, nullus audeat ordinare. AdriThessalonicensem majores caustae reserantur Antistitem. . . . S' S. Quid ad haec tam antiqua Geumenta nostrorum Archiepiscop, rum Curialistae Haee omnia, Munt, sine Metropolitarum aliorumve Epiis coporum praejudicio facta sunt, prout expresse in suis epistolis Pontifices innocentius, Xystus, Leo, aliique declararunt. Bene est, accipio. Tun aergo temporis, hoc est, quinto seculo, etsi satis ampla jurisdictione, qualem vidimus, Pontificis Uicariis delegata, Episcoporum tamen aut M tropoIitarum salva consistere jura ordinaria credebantur. Atqui hoc manifestae salsitatis , imo & iniquitatis convincit hodiernam praetensionem, quasi omnis delegatae jurisdictionis facultas jam sua ex natura episcopalium jurium violatio foret: summo enim Pontifici inaudito attentato prohibetur cum facultate quacumque Nuntium mittere. Quid est hoc, nisi subditos suo capiti dominari, & repugnare ad violentiam usque, toto siquidem Imperio ad resistendum evocato 8 His accedit, quod satente Zal Nei-nio η' , si qui sorte excessus in Delegationibus contigerunt circa res beneficiarias, vel judiciarias, illarum jam facta sit ad aequum restrictio tam per concordata Germaniae, quam per ipsam Ss. Synodum Tridentinam Superest Catholicis ut crodant sanistissimi Papae nostri Pii Vl asserto iaBulla ad Frisingensem Episcopum die i8 Octobr. anno II 86: ,, induci non debes ad ullam formidinem, ne tua ordinari a jura laedantur, cum id accidere omnino non possit, statim ac non aliam auctoritatem habet
425쪽
sinovus Nuntias, quam quae hactenus sine ullo ordinariorum jurium do. δrimento ab aliis Nuntiis fuit exercita.
Neque solum in Illyrico, verum etiam in Gallia, Anglia, Hispania, Sicilia, Pontificis romani auctoritate delegati Primates, seu Sed is apostolicae Uicarii existebant, quos brevitatis studio omnes praeteribo, solis illis pro Gallia exceptis propter singularem nostrae Germaniae, & an. liquissimam a Gallis dependentiam, ita lut non solum profanae, sed & eo elesiasticae politiae apud nos stabilitae sundamentum illa gallicana vide, tur. Quid quod in ipsam adeo Asticam, etsi paulo ante pontificiis Legbtis admodum inimicam, S. Leo Potentium Episcopum misit, qui curasuae
miles gereret ' p Ceterum cum asticana illa controversia adversus ponti. ficium Nuntium quotidie iterum recoquatur, prieter jam dicta Coroll. praee. Artic. 4, 3. 2I in tanta rei, ut illa est, obscuritate vix quidquam videtur historicae veritati, & vel naturali aequitati consormius ad Roma. nos aeque, ac Afros ab iniquis censuris Vindieandos, quam quod lauda. tus Thomassinus scripsit' 'b: se Incomperta prorsus erat Afris tunc Episco. Apis Sardi consis Synodus, quamquam ei adsuisset Gratus CarthaginensisAEpistopus. Itaque non facile venire poterat illis in mentem, Sardicemisses Canones a Zosimo pro Nigaenis sibi Uenditari: quod eo lactum erat, sequod solerent canones semper recentiores codici canonum vetustiorum subjungi, in quo primo loco erant canones Nigaeni, ex quo fiebat, ut
quandoque citarentur omnes nomine Canonum Nigaenoriim. Ita seGregorius Turonensis Canonem Concilii Gangrens s laudavit alieuhi, pro canone Nigreno. Ita dicti sunt Canones Apostolorum, dictae sunt A& apostolicae Constitutiones. Ita Nigae ni Canones dicuntur , qui in isCollectione circumseruntur arabica, quia posterioribus seculis Codici
ACanonum Nigaenorum, vel apostolicorum adtexti sunt recentiores SD odorum Canones, ita ut tota compilatio primaevo semper nomine sedesignaretur Nigaenorum, Vel apostolicorum canonum. F u. Astra sunt orgo Novatores, qui hic aucupati sunt ansam debacchandi infromanos Praesules, cosque hac impetendi quasi conspiratione Epist, seporum Afrorum. Non enim haec erat Afrorum Praesulum conspiratio,
426쪽
A& canonum nescientia, lacile hominibus condonanda ultra maria subis
semotis, A temporum dissicultati, ac Iocorum, per quae tunc non laebiae trajici poterant in regiones longinquas monumenta litterarum: non autem Uenditanda, quasi hinc romanis Pontificibus molestiae quidquam
Acreari possit, a quibus probabile est Afros ipsos addidi eisse, quod ne cierant, & Canones Sardicenses suis addidisse Canonum Collectioni- sebus. Non solum id probabile est, sed vere iactum fuisse eventus docuit, cum brevi postea S. Leonis Legatum Asti receperint.
Haec gallicanus Doctor Thomassinus longe alia, quam quae rein centissimus Bonnensis Mercator falsarum mercium, Hedderichus hostiliter post Centuriatores protestanticos scripsit, Canones Concilii Nigani jam tune a Romanis fuisse corruptos ' . Tanta in certis hominibus co dis malignitas saepe ex crassa rerum ignorantia aut Originem trahit, aut incrementum. Hedderichus certe ignorasse videtur virorum doctissimorum, e. g. Cardinalis SAguirre fortissima argumenta, quibus ille deis monstratum ibat, non tantum viginti Canones a Concilio Nigamo consectos sui fle, etsi forsitan tantum isti in quemdam voluti extraclum sive Summam collecti, & dispertis Ecclesiis communicati suerint; scd Acta hujus Concilii a principio grande volumen implevisse, quod haud dubie Romam perlatum, & longe plura seu deerata voces, seu Canones continuisse, dicendum est. Argumentum, quod prope αναντ ητον dixeris, epistola offert Iulii I, qui a. 342, aliquot ergo annis ante Sardi. censem Synodum ad Episcopos Eusebianos ita rescripsit 'I: Episcopi in magna Synodo Ni Zaena congregati non citra Dei consilium priorisisSynodi acta in alia Synodo disquiri permiserunt, ut qui judicarent, pr
oculis habentes secundum futurum esse judicium, cum omni cautela Drem eX penderent. - Quod si hujusmodi consuetudinem antiquam sa-mne, in magna Synodo memoratam, NB. scriptamque apud UOs valere nolitis, indecora fuerit ejusmodi recusatio. Ubinam in vulgatis Vbginti canonibus Nigaeni concilii hoc scriptum est decretum Coustam lius quidem Nota b contendit, quintum hic intelligi Canonem Ni Zaenum; sed nemo non videt, quantam torturam haec interpretatio & ipsi Canoni inferat, & inde extracto Iulii adversus Eusebianos argumento. CD
Apud Coustant. Epist. Is n. 2.
427쪽
non V onium de singularis Episcopi, forsitan passione ducti, iudicio, e vero de Synodali loqui videtur; neque de alia reformatione judia, quam solum in provinciali Synodo: hine toto suo robore destitum retur, & potius arma adversariis ministraret argumentum Iulii ad suam romanam Synodum orientales evocantis. Praeterea post motam jam Afrorum de appellationibus controversiam, quae S. Leoni ignota esse non poterat, ipse tamen Leo confidenter adhuc ad Canonum ma ha. bitorum decreta provocat ' . Num id amplius fecisset, si solummodo Sardi censes Canones jus illud appellationum memorassent En sabiem magnam dubitandi rationem l
Missa nune hujus litis obscuritate ad clariora redeundum doeuis menta, & specialiter quidem de gallicana Ecclesia, quorum compendii gratia tantum paucissima ex erudit. Sel aggio extraham ). Quinto jam seculo Λrelatensis Episcopus apostolicae Sedis Delegatus, seu Uica. carius fuerat, cui majorum etiam caussarum cognitio permissa, illis tantum exceptis, quas ipse dissicilioribus inplicatas ambagibus definire sua sententia non posset. Manifeste id elucet ex epistolis Zosimi Papae ad Episcopos Galliarum, in quibus diserte scribit, se Arelatensi Epi. scopo in dijudicandis caussis, quae per Gallias exoriri possent, vices suas demandasse: Ad cujus notitiam, se quid illis negotiorum emerserit, referri censuimus, nisi magnitudo caussa no strum requirat examen η . Id ipsum testantur aliorum Pontificum epistolae, uti Leonis, Symmachi, Vigilii, & Pelagii, ne quid de Gregorio M. dicam, de quo solo integrum librum conscribere postum, sed nolim osse diffusus in re omnibus abunde nota, qui vel a limine historiam Ecclesiae salutarint. Legimus quidem controversias inter Galliae Episcopos Arelatensem, & Uiennenissem ortas, cuinam tanta apostolici Uicarii praerogativa competeret, non legimus autem ullius Episcopi contradictionem, qua Pontificis jussure Potestatis Delegatos constituendi vel in dubium vocare quis ausus fuisset; sed potius usque ad S. Bonifacium, ne gallicanae quidem civiis talis Metropolitam, tantum apostolicae Sedis Legatum, Episcopi galli. Cani summa reverentia apostolicis decretis se submiserunt. Unde ad- Paret, quanto mendacio a quibusdam hodie spargatur, Delegationum
Epist. 43 ad Theodosi Antiq. Christ. lnstiti Lib. I, Pars I, Cap. 16. 'Va Epist. I, n. 3.
428쪽
ius pontifieium a Gallia numquam agnitum sui me. Primus est, quem Curialistae archiepiscopales hodie in exemplum adducunt, Bonisam posterior II inc marus. Res mira, superbum hunc Monachum, etsi vera perdoctum, usque ad Archiepiscopatum Rhemensem evectum no .stris diebus adeo laudibus celebrari l De hoc mox plura.
De Germania obseruantia ab incunabulis usque ad Lutheri reformationem.
T It quam firmissima quacumque de re judicia larantur, optimum semper naturae instinctu est visum, in ipsam rei originem, seu fundamentum indagare. Et quamvis Ecclesiarum ad Rhenum antiquior historia densis sit involuta tenebris; id tamen pro certo constat, ante Ludo vicum, noastrum Ba variae ac Germaniae Regem, labente nono seculo illas nullo sibi proprio regiminis jure gavisas, sed gallicano regimini sicut politico, ita& ecclesiastico subditas fuisse. Primam germanicae Ecclesiae propriam lan. dationem nostra exhibet vetus Brioaria. Avita Ducum nostrorum pie. tas, & erga apostolicam Sedem devotio non interrupta serie quasi cum ian. guine transsula, atque hodiernis priecipue diebus resplendens, sicut nunc singulari gloria pro conservandis Ecclesiarum Germaniae juribus sese impendit, ita ea ipsa est, cui plures illarum suam debent existentiam. sun. uationem, dotationem, & respective omnes suam a gallicano jugo libera.
tionem ab IaAd radieem igitur magnae hujus arboris, qualis hodie Eceles a
Germaniae est, ut revertar, ejus plantationis primam epocham invenio seculi octavi initium. Theodo It Brioariae Dux suscepto ad Apostolicum romano itinere redux a. 7l6 Legatos a Pontifico Gregorio II ad se missos Ratis bonae sus epit, Martinianum Episcopum cum duobus aliis, Presbytero uno, altero Diacono, nomen illi Georgius, huic Doro. meus. Hisce Legatis in commissis datum, ut Eeclesias in Brioaria fundarent, rogimen in tres, quatuorve Episcopos dividerent, unumque illorum praecipuum in Archiepiscopum, hoc est, stabilem apostolicae sedis Uicarium instituerent. Res optime consulta in illis temporum dissiduitatibus plenum non potuit effectum sortiri usque ad an-
429쪽
num 739 per novam Legationem. S. Bonifacii, magni Germaniae Apostoli. Tunc tota Bojoariae regio in quatuor episcopales Sedea divisa, ita ut Ioanni Salisburgum, Erimberto Frisinga, Gaubaldo Ratis honti& Wiwiloni Passavium obtingeret, subditis ac reditibus cuilibet Episcopo Dueis Odilonis gratia assignatis, ipsaque jurisdictione spiritu,
li a Gregorio P. III concella. Papam inter, & Ducem solum tota res mutuo consensu consecta irrequ lito vel Imperatore, vel Gallorum Rege 'b: Archiepiscopalis dignitas cum Pallio, quod erat apostolici Ui. cariatus signum, nisi jam tunc, certo posteriori anno 798 Pqntificis Leonis Iu indulto Salisburgensi Episcopo collata. Haec prima bavaricae Ecclesiae, tum vero & aliarum in Germania landatio per apostoli, cam S. Bonifacii delegationem, Episcopis singulis speciali subjectionia juramento sanctae Sedi adstrictis, quod unicum salubre remedium ad praecavendam disciplinae, ac fidei ruinam apostolico viro, S. Bonifaciops perientia docto videbatur. Ab eodem Episcoporum BOIoariae instit
tutio ad romanum Pontificem relata inde confirmationem recepit a Ijunctis ad Episcopos mandatis, ut duas per annum Synodos celebrent, in divinis ossiciis ritus romanae Ecclesiae sequantur, Ethnicorum, αHaereticorum erroribus extinquendis Operam dent, & ΝΒ. quocunque a pontificio Legato ad Concilium uocentur, prompte obtemperent ').
stupeat orbis, Archiepiscopos, qui Eile suum Pontificis indulto debent, quorum dignitas nulla est alia, quam romanae Sedis Delegatio, qua ce sante authoritate illam merito videas, Optesque in umbram evanescere. Archiepiscopos hodie, ne dicam summo Christi Vicario, tantum Primuli, sive Patriarchae suo sese ex adverso opponere, & sub hoc quidem titulo, quasi iurisdictionis delegatae Facultas juribus divinis, iisque illimitatis Ordinariorum repugnaret; quo titulo totam suae existentiae rationem una simul subruunt, ipsique evertunt. De ingratitudine erga suae Dignitatis Authorem, Protectorem, & Conservatorem, ac Patriae Principem mundus judicet. Non est volupe mihi ad sublimiorem sto. pum aspicienti claret autom facile Palatino - Bavari et Electoris jura territori alia defendere Archiepiscoporum invasione temerata ).
430쪽
Amplius oportet s. Bonifacit apostolicam Legationem ad Galliae,
R inserioris Germaniae Provincias persequi. Res Ecclesiarum in mise rimum statum delapsas ipse in suis ad Zachariam P. litteris ita destri. hit ' : -Franci, ut seniores dicunt, plusquam per tempus octoginta Mannorum synodum non secerunt, nec Archiepiscopum '' habuerunt,
isnee Ecclesiae canonica jura alicubi sun dabant, nec renovabant. Moissedo autem maxima ex parte per civitates episcopales Sedes tradita
Asunt Laicis cupidis ad possidendum , vel adulteratis Clericis, Scorta-- oribus, & Publicanis seculariter ad perfruendum. Tantis malis, ut mederentur summi Pontifices, Gregorius II & lli, Zacharias, & Stephantis III , apostolici viri Bonifacii Legatione per continuos triginta sex,& amplius annos usi sunt. Erat Bonifacius, non Gallus natione, nee Germanus, sed Anglus, primum nonnisi Monachus & Presbyter, tum
quidem Episcopus, sed nulli Galliae Sedi adscriptus, amplissima tamen jurisdictione praeditus, ad Concilia Episcopos & Archiepiscopos voe,
hat, iisque praeerat, & nemo Gallieanorum Praesulum sub eo praetextu, quod jura sua ordinaria, & di Vina Violarentur, sese opponere aude.hat. Ne hodie quidem Curialistae archiepiscopales aperta fronte illam germanici Apostoli Legationem audent impugnare; sed neeetariam illis tunc morbis medicinam fuisse fatentur, dum longo tempore Conis cilia pro disciplinae restauratione tam efficacia negligebantur, Canones steri ab Ecclesiis non servabantur, Vicarius nomine summi Pontificis nullus aderat, qui fideliter Romam reserret, aut negligentes, & prinvaricantes corrigeret, Cleri ei dissolutis suis mori hus populum fidelem non aedificabant, sed scandalizabant, Laicique avari vel sibi, vel suis filiis bona ecclesiastica arripiebant. En tam periculoso morbo saluishrem illius temporis medicinam , scilicet pontificiam Legationem l um hodie Germania simili forsitan morbo non laborat, non periclit tur Anne aegrorum est de medici, aut medicinae necessitate judic re An ad mittendum Bonifacium in Gallias summi Pontifices roso mandorum Episcoporum consensum explorare, & exspectare debuerunt ἐne Sed anten siber hie 'genann re grilaeside gnurissiung ber Dispend. vati
Cone. Labb. Veneti Tom. 8. Col. 228. Λrehiepiscopus seu Primas intelligitur, hoc est, apostolicae Sedia Uicarius: nam Metropolitas etiam tune Gallia habebat.