Quis est Petrus? : seu, Qualis Petri primatus? Liber theologico-canonico catholicus

441쪽

extensione usque ad novissimos annos substitit nemine Arehi - vel Epi scoporum, aut Imperii Principum contradicente. Nequidem Memoriale Salisbugense hujus Hennensis Nuntiaturae tranquillam agnitionem audet impugnare, sed toleratam Vocat, quam nos vidimus in terras Austriae aduocatam, & precibus a Pontifice impetratam. Quaenam catholica au ris serat vocem summi Pastoris ex ore sui Legati resonantem tolerari prout mala nobis odiosa tolerantur non ergo benevole, ac cum obeiadiendi promtitudine excipi y Oves sui Pastoris vocem libenter audiunt non tolerant: pro dolori vox luporum hodie toleranda est. 4.

Tantum pro insigni suae sedis privilegio Archiepiscopi salisbum genses reputabant, quod ab sua semel lata sententia non ad Nuntiaturam amplius, sed immediate ad ipsam apostolicam Sedem vi consuetudiinis appellari deberet. Id, quidquid est privilegii, vel exemtionis a judicio, Archiepiscopus sibi tamquam apostolico Legato Nato hactenus

vindicavit: privilegium vero, aut exemtio communem legem in contrarium supponit. prout axioma est: Exceptio 'mat regulam. Habemus fatentem ZalWeinium η : is Passim in Germania dari appellationes ad ANuntios apostolicos, hinc inde in diversis locis residentes scimus. ,,Uerum in hane usque diem a Sede archiepiscopali nulla fuit eo ne essa appellatio ad Nuntiaturam, scd omnes appellationes recta via ad Pon. Atilices sunt diri endae. Atque hoc jure utitur Ecclesia Salisburgensis ,,saltem ex possessione, & consuetudine immemoriali, numquam intera, rupta, ct in hanc usque diem continuata.

Quod illa Graegii Nuntiatura ab Episcopis Bavariae, ipsoque S,

Iisburgens tranquille agnita fuerit, documentum summe memorabile exhibent Bavari ei Ducis Guillelmi cum ordinariis inita a. Is 83 Concora data, quibus nomine Pontificis Gregorii XII l praeerat Felicianus S. Agathae Episcopus, per superiores Germaniae partes Sedis apostolicae Nun. tius eum potestate Legati a Latere destinatus, p sente in propria pedisona Georgio a Kuenburg, Coadjutore Salisburgensi, aliisque ejusdem Archiepiscopi Suffraganeis. Hoc documentum Idansirius resere, quod sane obmutescere, sed & erubescere faciet Salisburgenses . Ouid. 'gg quod

o Tom. φ, Quaest. Α, Cap. a. q. r. '' German. sacri Tom. 2, p. 639.

442쪽

quod tanta amieitia inter laudatum Gadjutorem, & apostoli eum Nun. tium intercesserit, ut iste in ipsa Metropoli Salisburgensi suae jurisdictionis contentiose exercitium peregerit in caussa Monachorum S. Petri de Patribus Franciscania in locum Sanctimoniallum introducendis ' .

Vana sunt&inania, quae in Memoriali salisburgico opponuntur: omnia enim, & singula illarum oppositionum exempla ascopo di vagantur, cum tantum probent Archi piscopum, ejusque Suffraganeos contra Nuntiorum excellus vigilas Ie, ne in ipsorum jura ordinaria involarent, aut privilegia laederent; neutiquam vero illarum racultatum, quae soli Pontifici reservatae sunt, delegationem impugnasse. E contrario improvidus Concipista se ipsum quali data opera consutat exemplo Joannis Jacobi Archiepiscopi, qui suo in Styria Archipresbytero tantum in mandatis dedit, ut visitationi in Clericorum mores a Nuntio instituendae praesens assistat, & siquid in praejudicium suae Dignitatis Metropoliticae fieri obse varit, cum modestia desuper Nuntium commonefaciat. Ipsam ergo Ui- stationem, quae insignis est Facultatis actus, admisit Archiepiscopus, nec juri suo contrariam judicavit: hoc unicum est, quod volumus; excessus seu abusus cum ordinariorum praejudicio neque Sanctissimus Papa Pius VI permittit, neque nos defendimus. Ultimo loco ut a Memoriali Salisbu gico me breviter expediam; monitum velim Concipitiam, quomodo fidem suam catholicam probet, qui pag. 34 scribens: quod Imperator Nuntio omnem a Pontisce delegatam iuris.lictionem abstulerit, aperte doctrinam tuetur jam ab Ecclesia inter haereticas protestantium damnatam, Principibus jurisdictionem ecclesiaincam competere. Nisi sidem suam probaverit ille Curialista; inter c, tholicos, ct fidei statres eum dein numerare non possumus.

Altera Nuntiatura est illa Helvetiae, quae natales suos s. Carolo Borromaeo debet: quam sancta origo i eam Fleurii Continuator ita describit : ACum gravissimis ex caussis S. Episcopus Mediolanum reverti

cogeretur; summum Pontificem impense rogabat, ut pro reliquis Disericelibus visitatores apostolicos nominare velit: in super eoquod idem hic Sanetus Religionem catholicam apud Helvetios restaurari ardentissim e,,votis desideraret, hinc summis precibus eumdem Papam Obsecrabat, ut

443쪽

42I ad hasee regiones etiam Nuntium Apostoli eum deeerneret, singulari Amunitum Facultate. Igitur Gregorius XIII ad S. Praesulis preces hane securam demandabat Ioanni Francisco Bon homini, Novarens Episcopo M&e. Porro ab illo temporis articulo summus Ponti sex semper Helvetios Nuntii apostolici praesentia honorabat. Ita vel hujus Historici judicio Nuntii apostolici praesentia in quadam regione pro singulari lavore & gratia romani Pontificis habebatur: hinc in Patribus nostris summa crat erga apostolicum Legatum reverentia, qualis in Helvetiis etiamnum est. De S. autem Carolo Borro maeo, qui hujus Nuntiaturae Auctor merito dicen. dus cst, velim, nostrae Germaniae Archiepiscopi nos edoceant, an sanctus ille Mediolanensis Archiepiscopus jura divinitus cum Episcopatu conis juncta intellexerit, atque observarit, an vero secus Τ Baptismus Ioannis ex Deo fuit, an ex hominibus pCum postea Sixtus V pro Helvetiae catholicis statibus Nuntium delegasset Ioannem Sanctorium, Tricari censem Episcopum; is indictis

Ordinum Comitiis, ut funestum Religionis statum in hisce terris curaret, perpetuum foedus inter Sedem apostolicam, & Helvetios pangere niteba. tur, prout in Fleurii historia legitur ' , istam prospero conatus sui suc- cessu, ut Helvetii summam, quam poterant, submissionem polliciti in sacrae Sedis, fideique obsequium semetipsos, sua bona, vitamque devO verent, ac coram altari in genua provoluti, & in ipsa Evangelii verba jurantes sponderent, quod filialem hanc servitutem, cui sponte se man- iparent, fide nnm quam violanda profiteri vellent. ,, Ita latina hujus loci versio, in qua, nisi pharisaica inter predatio accedat, non est, nisi ardens, sed lana tamen fidei suae do votio ad filialem sui erga sanctam Seodem lubjectionem: aliter tamen a quibusdam gallici idiomatis textus originarius producitur, ubi acris censura in Helvetios sertur, quasi ad excesItim inque, ac servilem quamdam speciem mancipii se subjecissent. Quid inde,

si Fleurii Continuator anonymus tam mordacem crisin adverius Helvetios tulerit Τ Notum est, illum scriptorem longe inseriore loco stare, quam Fleurium, qui ipse non raro, praecipue in Dissertationibus, vel prae judicio, vel odio adversus sanctam Sedem abreptus historicam veritatem

laeserat.

444쪽

Non abs re fore iudico brevem digressionem nostris temporibus

opportunam: in illum Fleurianae historiae Continuatorem doctiss. P. Ale. Iexander Carmelita Augustanus, qui eidem operi ultimam manum im. posuit, hane memoratu dignissimam fert censuram η : ,, Id omnino ceri dum est, plura in Continuatore reperiri, quae sane censoria virga peris ostringi merentur: hic enim Author Vituperanda aemulatione Fleurium, ,,cujus historiam continuare voluit, imitari, & assequi studiosus. pariter Aobvia quaevis, dummodo summis pontificibus, aliisque Praesulibus, &MMonachis invidiam accersere possent, s ne Veritatis criterio, absque seselectu ac debita moderatione corradebat, suaeque historiae in trudere,,non erubescebat: quapropter haud paucos, eosque eruditos Censores,,in suum sibi Caput accersebat, quos inter Plur. Rev. atque eximiusis Dom. Stevari Theologiae Licentiatus, Canonicus, atque Ecclesiae Me--ropolitanae Mechliniensis Decanus, nec non librorum Censor de hae Acontinuatione sequens fert judicium: Continuator in suis libris plures,,alias propstiones falsas, malignas, F reprebensione dignas exponit, adeo, ut s omnes referre oporteret, integro volumine necesse foret. Priecipue idem se Censor praeter alia Continuatori objicit, quod maximam illorum ge. sestorum, quae allegat, partem tam ex Authoribus schismatieis & haere- ticis, quam ex aliis hauserit, quorum libri a sacra Sede severe sunt siprohibiti, quales sunt Syuropulus, Orthulnus, Gratius, Clem angius, se Goldast, Caue, Uande rhari, Lensant, Lim bourg, Niem, Panormia istanus, Platina, Dupin, Leti Sc. Eumdem quoque sugillat, eoquod

Acelebres illos quatuor Cleri gallicani Articulos, a. I 682 fahricatos, at seque a Ludovico XlU revocatos amplis elogiis celebret, quomvir hi in perpetuam ignominiam, dedecus, atque Ecclesiae gallicana cons sonem cedant. ,, Denique praeter plura alia, quae idem Censor in praefato historiae Fleu- Arianae Continuatore carpit, merito obser at, quod de pluribus fiam semis Pontificibus, alias tam virtutum merito, quam Sanctitatis Iaude Aceleberrimis indignum in modum disserat, ac prae ceteris Innocem

Mium VIII a Scriptorum potissimis dilaudatum atrocibus calumniis obia uat, adeo ut credi valeat, quod Continuator Philippi Momo. N serieu, qui ceteris magis furios Pontifcum hostes, nec non impudentissmi sua

aeuo calumniatores erant, libros transscrdere volueru ' . Inde Authores

Tom. SI, pag. 6cs. si Iaaee de Fleurii Continuatore; qualis censu. . ra in Viennensem Schmldtium ferenda 2 si Me in viridi, qaid is arido '

445쪽

eognoscere discas, ex quibus, ceu sontibus hausta est scientia, quam plerique nostro aevo inflatis buccis depraedicant. . . Ita Tertia Nuntiatura est Coloniensis, eaque Metropolitanis in se. rioris Germaniae durissimus lapis offensionis. Hujus origo ex propudioso laeto Archiepiscopi Gebhardi de Truchses repetenda est, qui cinea libidine aestuans non solum ipse ab Ecclesia defecit, sed & malis artibus suos subditos ad deficiendum pellicere conabatur. Remedium salutis Colonienses Catholici viva gratulatione adhucdum Nuntiaturae apostolicae in acceptis reserunt. Auscultemus Sanctissimum Papam nostrum, Pium Ul, qui a. 3 7s Nuntium Bellisomum Coloniam delegans, publieo sermone ita rei pudendae historiam narravit: Originem hujus. Aee ad tractum Rheni Legationis non possiamus sine acerbissimo animi ,,sensu mente repetere, quia repetenda ab iniquissimo scelere Gebha sedi Truchses, Archiepiscopi Coloniensis, quem saerilego connubio junctum cum sanctimoniali Agnete Mans se id Gregorius XIlI, Anteces

sor noster pontificio suo decreto exauthoravit, dirisque devovit. AAtque haec caussa fuit, cur non ut antea, extraordinarius Nunis ius solum pro re nata, ac temporum necessitate ad eas Regiones le- Maretur, - sed ab eo tempore decerneretur, ut in iis regionibus or- Pinarius Nuntius constituto sibi ibidem domi ei lio resideret, qui sua praesentia aut mala praecaveret, aut certe nulla interposita mora re- araret. Primus, qui hune in modum ablegaretur, fuit Ioannes Fran- ,,ciscus Bonhomo, Episcopus Vercellensis Haec itaque institutio Nuntiaturae jam ab origine sua ordinariis Nuntiorum Facultatibus praeditae, quod ipse modernus Coloniensis Archiepiscopus in sua Instructione quadragesimali a. I787 latetur, ex eo tempore, quo Nuntius apo.

soli eus propter apostasiam Gebhardi missus est, dispensationes poni, scias ab illo petitas, & lmpetratas suisse. . II. Quam ob rem detecta iam sere tota ars est Memorialis Bonnensis Imperii Principibus oblati, quod originem Nuntiorum a tertio primum Nuntio Coriolano incipit, quasi tantum extraordinarius is Nun. tius

Bonnense illud Memori ite voco, quia neque coloniensis Dioecesia. neque ei vitatis est, sed tantum aulae electoralis.

446쪽

424 msus suisset, septemdecim annorum coalutori Ferdinando Bavarieo ad iunctus, & non sne consensu Electoris Ernesti. ac Capituli a. is psun iee pro illis circumstantiis admissus. Singula haec salsa sunt. Nam Imο Nuntius Bon homo jam a. IS84 cum ordinariis iacultatibus a Gre. potio XIII fuit missus non tantum pro unico, ac transeunte casu, sed pro generali negotio orthodoxae fidei partim restituendae, partim cou. servandae, nec solum ad Ecclesam Coloniensem, sed ut Legationis de eretum habet ), ad Moguntinensem, Trevirensem, Basileensem, Ar. sentinensem, Baderbornensem, Leodiensem, LuXenburgensem, cete rasque inserioris Germaniae, Belgarum, & Duci Cle vensi, & suliaeensi subjectas Provincias. Tantum reparandae religionis negotium non certe unius, alteriusve anni, sed experientia teste, ne unius quidem seculi,& alterius opus fuerat. ado Romanus Ponti sex ad Nuntiaturae hujus institutionem nec Coloniensis, nec alterius cujuscumque Archiis vel

Episcopi consensum petiit, aut exspectavit, sed ossicii sui curam exeraeens potestate sibi a Deo tradita apostolicum Legatum pro fide reparanda in has partes Germaniae misit. Id de ipsa intellige spiritualis ju.risdictionis delegatione; aliter tamen dicendum de residentia corporali, seu de loco, ubi stabilem Sedem erigere Nuntius deberet: hanc Pon tifices numquam sine amicabili compositione cum territorii Domino transacta suis Nuntiis assignarunt. 3tio Coriolanus non solum tamquam extraordinarius Legatus juveni adhue Ferdinando fuit adjunctus, sed in locum Antecessorum tuorum surrogatus, ex aeque, ac illi opportuis nis Facultatibus stabiliter instructus, NB. quibuscum tamen salva subosistere credebatur ordinaria Episcoporum jurisdictio. Tam longe illa tempora a falsa nostrorum aberant persuasione, Legationem cum Fa

Videamus nunc, qua libertate, & tranquillitate apostoliet hi

Nuntii tam intra, quam extra Coloniensem Provinciam suum ministe. rium executi suerint. Bonhomo vita sanctimonia clarus, of rara eruditione, nullisque muneribus corrumpendus Leodii Synodum indixit, Triden.

tinum Concilium publicavit, resormando clero operam dedit, de utilia seeit statuta. Gloriosum hoc de eo testimonium dant Leodiensis Synodi acta : -Synodus Leodiensis an. Christi is 8s Sixti V. P. M. imo,

447쪽

ἡRodulphi Imperatoris pno, sub Emesto, Duce Bavarico, Archiep, sescopo Coloniens, Episcopo Leodiensi Sc. Praesidente Ioanne Franci- sco Bon homio, Episcopo, & comite Vercellensi.

g. 13.

Bonhomini alter Nuntius successit Octavius Frangi pani, qui longo tempore Coloniae resedit, & amplissimam jurisdictionem exercuit, antequam Princeps Bavaricus Ferdinandus in Coadjutorem Archiepisco. pi eligeretur. Is plura decreta concepit in Synodo publicanda, sed

ante a Vocatus a. IS96 illa typis commendavit, atque noviter electo

Coadjutori dedicavit. Quam ampla jurisdictione sub Archiepiscopo Ernesto sit gavisus, ipse in Epistola dedicatoria declarat his verbis: AAd

in veterata igitur quaevis mala perrumpenda, & eradicanda, omnem- Aque nequitiam ex hominum pectoribus profligandam, nihil ex mune. re meo duxi esse valentius, quam ex majorum instituto, ac sacrosan-Acti Concilii Tridentini decreto, & SS. D. Ν. Clementis optima volun--ate Ecclesiam juvandi cogere Cleri Caelum, in assiduum usum revo- are Synodos, inspicere omnium, & maxime hominum ecclesiastico Drum mores, disciplinam revocare neglectam, lapsam & jacentem eri- Mere, adstringere solutam, ornatum atque decorem domus Dei tueri, Momnique spe, studio, atque labore adniti, ut quae sapienter, sancte, & utiliter Canonum, Conciliorumque decretis, ac Patrum statutis, se& definitionibus sancita, praescripta, & mandata sunt, non tam Ora ,sione, aut librorum foliis comprehendantur, quam acri, essi caci, &Aperenni rerum gerendarum studio Uere appareant, & asciuo opere isexhibeantur. Quae mihi, cum in civitate coloni enfi degebam, nonisin votis dumtaxat erant, ac intimo, summoque eordis desiderio, sedisquoque in destinata actione, definitoque consilio, ipsoque operis priniscinctu.

Nuntio Frangi pani suffectus est primum Coriolanus, huic vivente adhuc Ernesto Attilius Amalteus Athenarum Archiepiscopus, Amabteo Antonius Albergati, atque huic a. I 624 Aloysius Carata, singuli ondinariis Nuntiorum Facultatibus instructi. Hodiedum celeberrimus est Carasa, qui Legationis suae decennalis acta Leodii a. I 634 typis publicavit , ex quibus pro variis Dioecesibus excerpta quaedam sunt memoratu

448쪽

dignissima r & quidem pro Wir eburgensi: MCum oborta sui siet eontro vertia inter Herbipotensem Episcopum, & Ful densem Antistitem ne casione jurisdictionis, quam illle usurpabat in S Sixti praeposituram,

Aut pote sitam intra limites propriae Diaeces eos, etsi membrum eratis Abbatiae Ful dentis, & exemta ideo censebatur ab ordinaria Episcopi sepotestate; dedi ad eos ambos sinitimos Principes amicas epistolas, &issum hortatus, ut animo essent mutuo, controversiamque dirimerent Giscum vero nihilominus eam ipsi non sedarent, intercessi authoritate.

MVoluit tunc Herbipotensis Episcopus Legationis meae forum declina- e, quasi ad tribunal Nuntii Viennensis Episcopatus ejus, velut pars sesuperioris Germaniae pertineret; sed ego per epiliolas officiosas, & es.seficaces ostendi, Episcopos quosque suifraganeos ad proprii Metropoliritani Legationem spectare, nisi peculiariter litteris pontificiis ab ea eximan- tur: proinde ipsius Episcopatum spectare ad Nuntium Rheni, ad quem spectat Moguntinus Archiepiscopus, ejus Metropolitanus. Sed & ad-,deci procellam electi Episcopi uerbipotensis a solo Nuntio Rheni foris ari consuevisse; hoc autem esse munus proprii Nuntii, indicari in is Diplomate Gregorii XIV. Quocirca agnovit ille ita esse, finem con-Mtroversiae imposuit, & de eo sponte ad me retulit per litteras sane be- evolas. Saepe etiam, ut dispensationes in gradibus tapedientibus matrimonia impetrarum Romae, perrogavit, & aliquanto post unum e Consiliariis suis caussa ossiciorum pariter, & negotiorum ad me LeOs,dium venire jussit. Pro cilaniensi Arebuistes. se Dispensaverat frequentissime COIo,

istoniensis Archiepiscopus, seu generalis ejus Uicarius, tum ut sacri odi,,dines, si qui eis inaugurari citius deherent, extra consueta temporam conserrentur, tum ut inirentur matrimonia inter consanguineos, &-assines tertio & quarto gradu consanguinitatis, vel assinitatis. Suberatis vero ei persuasio, id ex veteri seu consuetudine, seu praerogativa li. cere: quod cum ego tamen adversari sacris Canonibus non ignora--em, ad summum Pontificem de ea re censui rescrendum esse. Tum vero reperti Romae sunt codices indulti aliquoties concessi ad quin- uennium , vel ab ineunte Pontificatu Pauli U faustae recordationis. MQuo tempore Uicarius alter Episcopatus Leodiensis ferme ex authora tua est, quoniam perinde authoritate propria circa matrimonia dispen. Dipitigod by GO Ie

449쪽

-- G issaverat, nee deinde indultum illud postremis annis suerat renovatum. AEx quo constabat, male suisse initiatos iisdem ordinibus, & male nu Apsisse, quotquot utriusque impedimenti gratiam obtinuerant, & debe-

,,re eos omnes cessare ab Ordinum exerciti O, cessare a matrimonii usu, se& eonscientiae propriae simul, atque honori liberorum consulere. Cois

Aloniae ideo sublatus est ejusmodi pravus potestatis usus, & tum coepi seperinde urgere Leodii, ne Vicarius Episcopi agnatis, qui continge. sirent se ante dictis sanguinitatis, vel assinitatis gradibus, matrimonii ve. Aniam daret; siquidem & ipse facultatis ejus indultum ah apostolica Se.

Ade aliquoties habuerat, quod erat argumentum potestatis delegatae, Momnemque praescriptionis locum ei adimebat. Hinc vero factum est, ut coloniensis Elector eam utramque potestatem supplex a summo

se Pontifice petierit, & ad septennium impetraverit pro Archidioecesi DColoniensi, pariter & pro Dioecesi Leodiensi.

g. I 6.

Pro Moguntina Arabidinem. Ioannes sWicardus Archiepiscopus, lector Moguntinus, & S. R. l. in Germania Archi cancellarius senio meritis plenus diem vitae postremum obierat; & contuleram ideo me seMoguntiam ad Successoris electionem, habueramque obvium extra Mois oguntiae urbem cum aliquot rhedis magnum Decanum, & alios canoni-iscos. Sed quia dilata electio in longiorem diem suerat, ut ii, qui a Merant Canonici, possent redire, atque intereste comitiis, Ascha Ten. Aburgi palatium invisere interea temporis potui: itaque Moguntia digre- odiens transmisso Rheno Seligens adium veni Cum instarent Comitia, is& triduo post essent habenda; sub Conopaeo sedens in consessu Cano-

,,nicorum Ogo par usin habui, & fuit ea Omnium veneratio, ut dicen- ,,tem audierint aperto capite, nec tametsi rogati saepius tegere voluerint. se in qua significatione obsequii manserunt, dum eorum nomine magnus se Decanus gratias ageret, ac saceret spem electionis optimae Adsuit ,,itaque dies electionis, S dum Canonici in Comitio erant, ego ac duo ACaesarei oratores in Odari subselliis ornatis peristromate sedimus, dono , magnus Uecanus ex conclavi egrestus privatim nobis, ac dein e supc--iori loco semel lat me, iterum germanice populo nuntiavit, electum

450쪽

4a 8 se duo in Commentarios omnia retuli, monitaque dedi insuper in codieo sescripta novo Principi, quae ad Optimum regimen Ecclesiae Moguntinae semihi videbantur posse conducere. Habitus vero sum ab ipso Electorosein aula ejus tam honorifice, ut poruerim jam tum conjicere, ita prorsus futurum, quemadmodum pollicebatur, cum diceret mihi abeunti sup seraturum se Antecessores in obsequii reverentia erga S. Sedem. Etli au- istem conabatur me diutius retinere, utpote qui assirmabat videri sibi S. H Petrum in aedibus esse, dum ego aderam Apostolicus Legatus, quanto

maturivi potui, solvi Mnuntia, & secundo Rheno descendi Coloniam.

Veniant nune Curialistae Archiepiscopales, & tranquillam negent jam inde ab initio Coloniensis Nuntiaturae in Imperio agnitionem l Quae in contrarium exempla producit Bonnense Memoriale, in libello Resierimnum ) solidissime scripto jam sunt ad metullam usque ossium denudata, atque inermia plane, nudaque, non sine confusione falsarii Concipistae orbis conspectui proposita. Sicut ille Salisburgensis, ita & hic Bonnensis Concipista monitus sit, nisi fidem suam catholicam revocando, & poenitendo probaverit, se jam inter domesticos fidei a nobis non numerandum, quippe qui g. sa lactum Imperatoris Pontificiae Delegationis jurisdictio. item sua terrestri Auctoritate destruentis probando, item gg. 13 & a I Printcstantium sensa contra pontificiam jurisdictionem amplectendo, sibique propria faciendo in haeresin incidit jam cum Luthero damnatam, Principibus in res spirituales jus competere.

Quam firmum in Imperio fundamentum apostolicae Nuntiaturae habeant, partim ob romanum tribunal semper agnitum, publicisque pMctis & Capitulationibus firmatum, praec. Coroll. 4, partim Ob tranquillam duorum seculorum possessionem, ex modo dictis PLENA IN MERIDIE apparet. Singulariter autem de Nuntiaturis memorandae sunt Capitulationes Caesareae a Ferdinando Romanorum Rege de anno I 653 usque ad re. centissimam Iosephi Il de anno II 64, quarum historiam veluti ab ovo juvat percipere. Antiquissima inter Christianos consuetudo erat, Imperatorum privilegiis munita, ut propter majorem justitiae fiduciam, quam in