장음표시 사용
111쪽
et- αρχαρε- ομν γυρεως εις μια, γου ραν συνερχομευωω , καὶ καθά ραῖευ τι περι τουτου ὀια ρερ μενων προς αλλτρολα ς, εθει καὶ et ον υ πρψπριον πατριάρχην Θεουπολεως μεγαλης 'Avettρχειας toet τριχον οῦς συνεῖριάγντα καὶ et te, ερωττὶ Θῆγαρο ευrα α μαλλου τυ ι Usiv et o circυμενου ευρισκομεν:v' νυv μιν γαρ καιρον ιζητει ὀια ex εως προς σπο-licaraim lectionum magister, Statim initio nostri congressus, et hodie etiam in medium prosiliens, longum abs rei initio verborum ambitum Oreus, cunctis nudientibus rationes exposuit quarum causa de hoc dogmate dubitabat; omnino his quae dixit significans , se principem eius discidii suisse: ideoque id dogma n se novum existimatum, prorsuS nolle admittere. lam hero eum nos duo patriarchae in hoc dogmate con- Sentirem , nec non et nos archiepiscopi Bulgariae et Cypri, ceterique omnes in Synodo episcopi unanimem sententiam nemine diserepante teneremus, necesse suit etiam electum ei itatis Dei Antiochiae magnae patriarchum Soterichum, qui nin hiscum considebat, propriam Sententiam rogare. Tum Vero, quod quaerebatur, manifrate compertum est. Is enim modo
112쪽
offerri, neque non soli. Interdum ad absurdas sententias divertebat: nam vocabulum offerre, hypostati eam Filio tribuere proprietatem aiebat, nescio unde hanc doctrinnm explSeatus. Recipere autem, Paternae Pereonae propriam quandam adilrmabat esse qualitatem, neque ne ingeniti iidiributum, quod unicum peculiare patris esse intributum ecclesia a vetere traditione accepit. Deinde nitebatur nos quoque in suam Seutentium contrariis syllogismis pertralistre. Si enim, ut ipse ede-
113쪽
7s Surio Dils CONSTANTINOPOL TANA
ἐγγρά ρως ἐκθέμενος, μαθεματι κα θρποβαλεῖν τους μη cυζωῆρργουντας, μὰ θε πιστευ τας &ic in εκκλησία ὀ ει' τυ δεγv arm ev μεσω του βασιλειου et ρυῖε και ιερρυ συνεθραυαυτος αναστὰς -ανεγνωσεν, et αθε προς επος ὀιαλαμβανοι - σαγ' ομοῖρονω τὰ ἱερα και αγία συνοθω erit et&i που Θυσιαν cum suo Patre conglorificatum 7 Atqui ipse cum sit paternae gloriae splendor, in evangelio nit: qui filium non honorat, ne patrem quidem honorat; et ego ne pater unum SumuS.dium denique irascetur sanctus Spiritus, qui cum lus Sem piternus est et in eodem residens throno 3 Minime gentium. Nihil enim in Τrini toto caret honore. Stultus igitur hae Super re ismor, ac paene di herim, stultissimus. Hisce igitur valde doctis sermonibus persuadentibus neque et ad adSensum compellentibus, contentionis suae duritiem ne pertinacium Suro , ix molliens, persuaderi sibi contrarium tandem rei pa us; ne per propriam sententiam Scripto traditam, aliter sentientes neque ecclesiae doctrinam amplectentre mathemati subiecit: quam suam sententiam in medium progreS-sus huius regii sacrique syntarii stans legit, quae ita ad litteram Se habebat: adsentior Suerae Sancineque Synodo in hoc
114쪽
διασκεψαμενοις citu ἡῶν ἐν κρινω περι τρυτρυ, artiset εἰ Θευπασης liρατικῆς αξιας αγαξιος κεκριται ὁ υππρηξιος Αντιρ- dogmate, quod merineium tam quod nunc Osfertur, quam illud si unigenito olim incarnato Verbo oblatum, et tune oblatum fuerit et nunc oneratur, tamquam unum idemque. Et qui minime sic censet, eum anathematim; et Si quid comtrarium reperiatur Seriptum, id pariter anathemutiZο. Soterichus P teugenus subscripsi. His ita compositis, visum est nobis dispiciendum quoque lare de huius ordinatione, nempe utrum oporteret hunc deinceps in ecclesiastico statu manere, vel in ipsum pontificatum promoveri. Statim igitur potentissimus fictuctusque noster imperator , hanc quoque quaestionem minime esse disserendam sua maxima auctoritate annuens, quicquid nobis ranonice sacere placuisset concessit. Putat enim sacrorum divinorumque canonum exactum Observantiam in cunctis tenendum. Ergo communi consilio deliberantibus, omni in posterum sacerdin
115쪽
aeterni huius Patris Verbum liliumque, quem Deum simul et hominem in una persona intelligimus, quo tempore nostram salutem operabatur, ceu magnum primumque pontificem o tulisse semet patri hostiam vivificam et mundo Salutarem; nequaquam tamen, ut certe nonnulli niunt, hostiae particeps vel ipse unigenitus Dei illius fuit qui pro nobis se victimam immaculatam sistebat, vel etiam consubstantialis eidem ultaeque auctor sanctus Spiritus: nequo item oblatam a nobis ex eius instituto hostiam Patri, Filius et Spiritus recipiunt. Quamquam igitur de illa oblatione sic saepe praedicto modo locuta est Scriptura, ut constat; nusquam tamen in eadem divina seriptura truditum quis inveniet, quod hypostatice Ver-hum se obtulerit, id est quod natura divina ipsa per se Patri
116쪽
Ut autem scripta quoque testimonia Sistamus, quae dogmatis huius veritatem evidenter demonstrant, age testeS P cedant irrefutabiles divi patres, qui disertis verbis rem hanc ad liquidum deduxerunt. Atque in primis magnus et in divinis valde versatus Basilius, cuius vocem haud Secus quami ei vocem nuscultamus, in compositae ab eo myStagmiae precibus sic munis te scribit, ubi servatorem Christum alloquitur: dignare, ut a me peccatore et indigno haec tibi dona osserantur. Τu enim es qui offers, et qui Ossereris, et qui recipis, et qui distribuis, Christe Deus noster. Quae verba Chrysostomus in precilius a se editae liturgiae udmittens nullo modo immutavit. Quin etiam miraculis celeberrimus divus Gr gorius in edito n se sermone super evangelim dicto: hic
117쪽
navzιμου τριαθίς. ος και εν τῶ εις τας βασιλἰσσας λογογαυτρυ- τίλλαχου 'ς κατα Xρισtον ιερυντυνης μεμνημενος, ρυτο, ὀιεξει τι ' αΘρει θε ρπ6,ς etc. usque ad ρμρυ Θεος καιήνΘρωπος. 'Aλλα και ο σο ρος Θαθί et ς το mrοστολικο τοv διηγουμευος το λεγου, ρς ρυκ εχει καθ' nu εραυ αναγ- est illius meus dilectus, ad litteram ita uit: hic est nil meus et nmus, idem sacerdos ne victima, idem Osserens et et oblatus, idem immolans et immolatus, idem hostia laetus idemque hostiam recipiens. Consona his Melesiae quoque hierosolymitanae lampas Cyrillus in eo quem de Oecursu Domini scripsit sermone: idem, inquit, est inerilleator, idemque , ictimae receptor. In peret maximus ae divus Cyrillus Alexandriae luminare in suo de mystica caena et lotione sermone, diserte Sic ait: bibam etc. usque aia de venerabili Trinitate tui p. 41. Idem in suo pariter ad reginas sermone, sacerdotio Christi Saepe comm morato, si e prosequitur: nnimiid, eris quomodo etc. usque ad Deus simul et homo iut p. 44.ὶ Praeterea sapiens Theodoretus
ij Hie s Gregorii thaumaturgi loeus excidisse videtur ex calcae Me monis ab eo dieii de Christi haplism , ubi optimo haec 1 eitia quidem quadrant, minime tamen nune leguntur
118쪽
corpus; idem sacerdos et victima; et quatenus Deus, cum P tre et Spiritu donum recipiens. Enarrans autem da vidicum textum, tu SacerdOS in aeternum secundum ordinem Melchisedec, Sic interpretatur: sacrificat nunc quoque Christus de Iuda secundum carnem natus, etsi nihil is offert, sed OD serentium caput est. Corpus enim suum reclesiam appellat. Et sacrificat quidem ut homo, hostinna vero recipit ut Deus. Pauca haec de multis ex divis patribus decerpentes ad evidentem veritatis demonstrationem, in hunc commentarium inSeruimus, prolixitatem verborum vitantes. Licebit autem lucubrare volentibus, ex aliis quoque permultis locis colligere sacri dogmatis demonstrationes. Quum igitur pleni Deo pa-
119쪽
Θυσίας is παvet μείου γαὶ τελειοποιοὶ τριαδι προσαγεσθαι, καl ταυ ηυ ταυτας προσαποδεχε Θαι. 'En εἰ δε eis τυ τῆς του βασιλευ ς μεγαλοvcιαc, ρυδε τῆς καΘ ημας αΘελεικοῦ ς συρritvρῆς καὶ ο μονοι ς, totres tam concorditer de huc re loquBntur, palam est quod cum Christus dominus se ipsum sponte Ancrificio obtulit, quatenus quidem homo erat, se obtulit; quAtenus vero Deus, ipse quoque eum Putre et spiritu hostiam recepit. Atque in hoc propoSita quaestio vertitur, cuius enusa Superiore quoque tempore congre nil suimus. Sic autem omnino credere oportet ecclesiae alumnos et Trinitotis cultores: nempe et olim in passione dominica Verbum theanthropum salutarem hostiam exhi huisse tum Patri, tum ipsi sibi illi Deo nec non Spiritui: a quihus ex nihilo ad existendum productus est homo; qu ipse transgressione sua ossendit; quibus denique per Christi passionem reconciliatus suit. Immo nunc quoque incruentas hostias creatrici rerum omnium et auctriel Trinitati reapse OD serri , easque ab eodem recipi. Quoniam vero seri non poterat quin magnanimus in per
120쪽
καὶ γλυaetin συρορρου Tin Ut συνζυρλπριmzων τα δεδογ- μευα. o των anc et citov διῖασκαλος Νικηρορος ο Βασιλά- tor, itemque nostra concors ae fraterna caterva, horum El-mniorum Satores omni studio detegere atque urguere curaret, qui nempe malum hoc spinosumque semen Orthodoxicte lammento immiscuerunt; uhsurdisque sermonibus ausi sunt dicere , quod rectum ecclesiae dogma Dintorianae vesaniae additamentum sit; quia videlicet putant, quasi in duos Christosiliena xesaniam lin isto modo dividi theanthropum hominem, dum unigenitus filius et Verbum Dei a nobis dicitur osserre
quidem ut homo, reeipere vero quatenus Deus; quocirca optavit imperator, ut singuli vestrum rogarentur de hac re sententiam, nec non quicumque huius eoncilii participes sunt, si modo sint honore diaconatus praediti, interrogentur. Tum quidem eum reliqui omnes honorabiles diaconi, quotquot m. gali huic saeroque throno adstant, uno animo ne voee dogma id confiterentur eique consentirent, Nicolaus Basilares aposto-