장음표시 사용
121쪽
t ou αρχαρε- ορογυρεως εις μιαν γνωμην σ/ερχου ευω, και κατα μηθεν τι περι τουτρυ θιαξερ μενων προς αλλωλους, εθει καὶ του υπρο ηΤιρυ πατριαρχην Θεουπολεως με γαλης ' Αντιρχειας λὶτηριχον ως συνεθριαζοντα καὶ τ iovem, Θῆναι' ευζα α μαλλου τὶν iis siv to t. ρυμενου ευρισκομεν:W γυv μεν γαρ καιρον ἐζίτει θια es εως προ e απο-licarum lectionum magister, statim initio nostri congressus, et hodie etiam in medium prosiliens, longum abs rei initio verborum B inbitum orsus, cunctis nudientibus rationes expo- Suit quarum causa de hoc dogmate dubito bal; omnino his quae dixit significans, se principem eius discidii suisse: ideoque id dogma a se novum existimatum, prorsus nolle admittere. lam vero cum nos duo patriarchae in hoc dogmate consentiremuS, nec non et nos archiepiscopi Bulgariae et Cypri, ceterique omnes in Synodo episcopi unanimem Sententiam nemine discrepante teneremus, necesse suit etiam electum ei itatis Dei Antiochiae magnae patriarcham Soterichum, qui nobiscum considebat, propriam Sententiam rogare. Tum vero, quod quaerebatur, manifeste compertum est. Is enim modosii Basila is huius ethopoeias seu declamaticium alii iuul edidit Leo Allatius in suis rhetorum excerptis. Manu scriptas vidi in cod vat.14os.
122쪽
rvo τῆ μιακαρία τριαJι λέγει Tm Θυσιαν προστιχΘαι te και προσαγε σΘαι o,ς o λογρς *Θασας διετρανωσεν αν ineu, Ni Tcii Πατρι ucvto. cύτε μονον ελεγε του ζω πρίσαγεψαι, ρυτε ρυ μονω' ποτε de καὶ εἰς ἀλλακρτους Θοξας επιπτε ' τομον γαρ προσαγMv, uncatατικτυ απενεμε τι, υδῶ ἰὸιου.τα, οὐκ lata εν ταυτηυ T. ρΘευ ἀρυis' to Oe nc ρσδεχεσΘαι, τῆς παtρικης -οσζασευ ς ἴὀιον τι και τουτρ ἰτ Θετο γνωρiσαα, Fur α τῆς ἀγεννησιας, εν ἰθιο τα μογην του προαυάρχου πατρος π εκκλKσια παρῖλαβεν εκ πάλαι' rit α θη και ευ- τεῖΘει πιμας προς το θωρ- αυτ ν καre τυλλογιζετο ει γὰρ ειτ, Θοος αυτος qLσιν, ἰὸιμι et ατον ειn zῆς Πατρικτς υπῆ tempus poscebat considerandi ante responsum, quaSi vero tanta temporis intercapedo post huius nd, orsus Christum blasph miae initium, ipsi haud suffecisset nd sani dogmatis cognitionem; modo nutem alia atque alia parum sibi constantia respondebat. Ergo hodie interrogatus a nobis, utrum existimaret beatae Trinitati sacrificium et olim fuisse oblatum et nunc etiam offerri, ut Superior nostra explicavit oratio, an potius soli Patri suisse oblatum; neque soli Patri respondit Osserri, neque non soli. Interdum ud absurdas sententias divertebat: nam vocabulum osserre, hypostaticam Filio tribuere proprietatem aiebat, neScio unde hanc doctrinam explScatus. Recipere Butem, paternae pereonne propriam quandam ndilrmabat esse qualitatem, neque ne ingeniti iidtributum, quod unicum peculiare patris esse adtributum e lesia a vetere traditione necepit. Deinde nitebatur nos quoque in Suam Sententiam contrariis syllogiismis pertrahere. Si enim, ut ipse aie-
123쪽
λισα, καὶ τοῖς ἐλεγχοις βαλλω, αυτορυως ο μεγαλ ρῆυnc καὶ
bat, haud proprium paternae personae esset το recipere, Sed divinae potius ut nos dicimus naturae, absurdum quid con- Sequeretur: esset enim Deus modo Deus, modo nequaquRm. Non enim est sempiterna Ohlatio, sed et sumpta humanitate Posterior, et res erenta eSt: proptereaque receptio quoque in quodam temporis spatio sit. Haec ille aiebat; quasi vero nos Sintueremus eo recipero instar esse cuiusdam desinitionis atque rationis sive pertinere ad essentinini in omprehensibilis et supersubstant talis deitatis; et non potius hanc proprietatem n divina dignitate arceremus. Haec suit antiocheni electi summa Orationis, ne singula ab eo dicta percurrentes, diutius hune Sermonem protrahamus. Sed enim ante nos omnes sapientissimus et augusta P dentia plenus, et aeque ae Salomon divitatus doctam mentemperens . potentissimus et Unctus noster imperator, non detrectavit usque ad dialecticos sermones cum Sotericho deScen-
124쪽
απαγε' ἀλλ' ο υιος ευ τρυτ ii ὀυσχερανεῖ ρυ τω is ιω πατρι παρ' nutibu Ginθοξαζ αις καὶ unu αυτος rπις ορξης Τνέ πα-dere, verbisque nil hortatoriis eundem diu nitebatur a sua Sententia retrahere; nrgumentis etiam urgens pro sua ingenita regali scientia, et modo huc modo illuc ndversarium eontortis epichirematibus versans. Inter cetera amanter illi in mentem revocabat Pauli verba od Corinthios, ut id ipsum vidulicet Omnes dieiimus, et in nobis non sint schismata; qui autem in suo proposito sententiaque pereeverat, id est ecclesiam ei n- turbat, ipse iudicium portabit. His nuditis, quum ille nihl lominus resistendo non desisteret, haec divina doctrina instructus vere potens et Sanctus imperator noster addidit: age luerimus quisunm timor impendeat dicenti, quod consultatantialis et Individua Trinitas hostiam pro nobis oblatam recipiat ; et cuiusnam e tribus personis indignationem formidare queat. Num pater indignabitur huic homini, qui silium neque secum honorandum statuit 7 apage. Num filius aegre seret se
125쪽
εγγρα pHς ἐκθεμενος, αναθόματι καθοποβαλῶν τους μT cυzωῆρον υντας, ελτὲ οἰ πιστει ρυτας ως tri εκκλησια ορκεῖ' et, δεδυ-Lν ευ μεσυ του βασιλειρυ tρ ε καὶ ιεριῶ συνεθραυαυτος ανασzὸς υπανιγνωσεν, ταθε προ Κ επος duαλαμβανουσαW όμο ξρογω ττ ιερα καὶ α για συνοδο εn ὶ τυ, τ Θυσlαυcum suo patre conglorificatum 7 Atqui ipse cum sit paternae gloriae splendor, in evangelio nit: qui filium non honorat, ne patrom quidem honorat; et ego ne pater unum Sumus. I uni denique irascetur sanctus Spiritus, qui cum hiS S-piternus est et in eodem residens throno 3 Minime gentium. Aihil enim in Τri nitrito caret honore. Stultus igitur hac Super re timor, ne paene di χerina, Stulli MimuS. Hisco igitur valde doctis sermonibus persuadentibus a que Et no adsonsum compellentibus, eontentionis suae duritiem ac pertinaciam sero vix molliens, persuaderi Sibi contrurium tamdem rei P Sus; ne per propriani Sententiam scripto traditam, aliter sentientes neque ecclesiae di trinam amplectentes nDB- themati subieeit: quam Suam sententiam in medium progres-Sus huius regii Sacrique syntarii stans legit, quae ita ad litteram se habebat: adsentior fuerae sanetaeque synodo tu hoc Disilired
126쪽
πασγὶς ιερατικῆς αξιας αναξιος κεκριται ὁ υποφοριος 'Αvτιο- dogmate, quod sacrificium tam quod nunc Osfertur, quam illud ab unigenito olim incarnato Verbo oblatum, et tunc
oblatum fuerit et nunc osseratur, tamquam unum idemque. Et qui minime sic censet, eum anathemat ira ; et Si quid contrarium reperiatur Scriptum, id pariter anathematim. Soterichus PanteugenuS SuhSeripSi. His ita compositis, visum est nobis dispiciendum quoque fore de huius ordinatione, nempe utrum oporteret hunc deinceps in ecclesi lico Statu manere, Vel ad ipsum pontificatum promoveri. Statim igitur potentissimus Sanctusque noster imperator , hanc quoque quaestionem minime esse disserendam sua maxima auctoritate annuens, quicquid nobis canonice sacere placuisset concessit. Putat enim sacrorum divinorumque canonum exuetum Observantiam in cunctis tenendam. Ergo communi consilio delitaeruntibus, omni in posterum Sacerdo-
127쪽
K61ντα et ινρυπρλεως επὶ τῆ τί i αυτη υπρΘέσει Θεαρεςως αγαυκαι ευσεβυνς απε* aro. 'Eγω θε ο Βουλγαριας λεγ63 ανατει livat ro παραὁεχ ειναι τρῖτον εχειν ιερωτ ηυ. ἴτι τε τριρυτρυ σκάνδαλαυκατα της εκκλησιας εςήγειρε, και δυ και διάρρροι τουτωρ μαι συνη λctac. σαν. καὶ αγνορυμ ευ ει 'ρος G. Vειαν μετα tali dignitate indignus ludientus est Soterichus Pantet genus Antiochine Dei civitatis electus patriarcha. Quum vero Septem ex noliis in lan nominandi postulassent, ut primo ne uratius de hae ro dispiceremus, deinde in alia sessione sententiam quisque suam proferrent; Ego quidem Constantinopolitanus, non admittendum ad sacerdotium nio hunc, quia iam hiennio non clam neque in ni gulis , Sed manifeste recto dogmati eontradicit. seque publi- eum pravae doctrinae fautorem defensoremque profitetur. Ego Hierosolymitanus idem censeo quod snnotissimus dinminus meus Pt consacerdos Constantinopolitanus de hoe prinposito pie Pt Secundum Dei volunt item statuit. Ego Bulgarus stio fieri non posse ut hie Aaeerdotium retinere Sinatur, quia tantum contra Dei prelusiam scandulum suscitavit, et quia complures huic Se Seolas puto, neMi-
128쪽
musque utrum nd veritatem sincero iudicio reversuri aliquando sint. Quod si iuxta essatum dominicum, homini qui minimum aliquem Christo credentem scandaliraverit, expedit ut lapide molario in eius collum immisso praeeipitetur, et in muris profunditatem iaciatur; qui multos circa dogma scandaligavit, quantae erit poenae obnoxius 7 Insuper ex diversis divinis canonibus satis cognοScitur, hune ad sacerdotium minime admitti posse, inanio deponendum. Ego quoque Cyprius aio, me utpote extraneum. antea quidem non sutis cognovisse quas iste vomit blasphemias adversus ructum ecclesiae dogma. Sed enim ex his quae hodie ipsum audivi dicentem ante regium et ecclesiasticum thronum , non pontificatui tantummodo eum prorsus ineptum ludico, verum etiam diaconati gradu, quem hactenus tenuisse videtur, indignum, ita ut ex hoc etiam eiiciendus videatur.
129쪽
Ego Caesariensis hunc, utpote saepe orthodoxi ne adversatum, ad sacerdotium non admitto. Ego Corinthius iudico hune omni . sacerdotio indignum , utpote irreligiosum et blasphemias non solum mente foventem verum etiam loquentem. Quamvis enim illis nunc anathema dixit, nihilominus sacerdotio et clero exeluditur iuxta magnum Athanasium nlexandrinum in epistola nd Rustinianum episcopum, iuxtnque nitos divinos eanones . Certe Synodi ea sexti concilii desinitio ita partim se habet. 4 His itaque cum omni diligentia curaque eximia a nobis constitutis, definimus nemini licere ni in ira sidstua proferre seu ponscribere, vel componere, neque aliud Symbolum exponere aut docere vel tradere. Et paucis interpositis. Vel novum loquendi genus, seu vocabulorum inventionem invehere, nd dogmatum quae definivimus subversionem. Quod si id laetant episcopi aut clerici, iscopatu Et eleri tu extorres fiant; si monachi
130쪽
tus magni praesertim Athan ii epistola, huic homini omnem ecclesiasticona dignitatem abiudico. Ego Hadrianopolitanus aio, quod si lubentibus divis in- rruptisque evangelistis, sacrisque et divis canonibus, haud licet sacerdotium adsequi homini illi qui vel semel alicuius peccati convictus suerit, cuiusmodi aecidunt hominibus hoc limo et carne circumdatiS, qui liceat ad sacerdotium p V