장음표시 사용
41쪽
Παντε οπ ς λογυγρα ει το δογιια. καὶ παριστησι τῶς βου- fuit nugacis Sententia Aretorii. Alii contra udfirmabant, ipsi quoque Filio factam esse oblationem, utpote uni et indiviso Trinitatis summae consorti. Qui tunc igitur eloquentiae gloria gaudebant, priori sententiae adhaerebant. Erunt autem hi: Soterichus Panteugenus, patriarcha designatus Antiochiae Syriacae , eius videlicet quam Orontes alluit, et Zephyrus ventus peritat; Eustathius Dyrrachii episcopus, BaSilares, atque Nicephorus, et Thessalonicae episcopus Michael, qui omnes gradu suo moti fuerunt. Atque ex his partim quidem secreto mussabant, partim vero fidenter ae manifeste sententias in enuntiabant, ne multitudinis nuribus oecinebant. Demum Soterichus Panteugenus dogma suum scripto tradidit, et cuique
si in Solarichiis dieitur adhuc diaconus in hac ipm quam vulgamus fiynodo. Porro in eatalogo mΑ. codicum S sortiatiorum se . vat. rm. 20 levi ego noli iam etiam alterius operis imius viri, qua libenter lectores imperitor, nempe: Soterichi diaconi constantinopolitani tractatuaue generatione aeterna fili Dei, et Pro defensione Poeabuli, guo πις est betitus Basilιua, qui carnem Domini voearat Θ.6φoeox, Id Hi'chtielem patriarcham. Michaelem intellige secundum, qui EDdem con Stantinopolitanam abdicavit anno Christi MCXLVI. id est docemnio antelianc synodum quae damnavit Soterielium 2ὶ Quatuor hi, cum nonnullis diaconis, lavi e Soterichi, die iniuretiam in graeco scholio quod Nicetae cho alae codici appingitur
42쪽
volenti noscendum obtulit, in quam videlicet ipse sententiam fleeteret; ae Platonis imitatus dialogos, huiusmodi disputationem instituit. PHIO. - Compertum mihi est, nuper duos in synodo diaconos de quodam dogmate inter se contendisse; atque horum utrique savisse aliquos ex his qui apud nos doctrinae primatum tenent. Verumtamen cupienti mihi sermonum argumenta cognoscere, nondum licuit. Sed num tu, Venerande amice, num tu inquam intereras ΤSOTERICUS. - Εquidem intersui, mi iucundissime, et nm rum orationem perquam attente auscultavi: neque tamen his delectatus sum, quia plus contentionis quam considerationis habebant: immo huius seditionis auctoribus subirmeebar, quia quum res divinae silentio potius transmittendae sint, prout illarum abstrusa natura postulat, et patrum monita Sustdent, es tamdiu definita praetergrediuntur, et silentio a veteribus preSSa SuScitant; neque praeceptum sapientis euiusdam utri
43쪽
in ment in revocant, qui soli et igni res divinas comparans, monebat, ne rectum contra Solem visum intendamus, connivere enim utque hel Seere oculos ne esse est; non idcirco tamen ab hoc pulcherrimo aspectu abstinendum, Sed eo caute Duendum, quantum licet: item igni non osse admodum proximandum, ne eoinhuramur, nihilominus haud nimis procul consistendum, si certe calore frui olumus. PHIL. - Quam bene, o carum caput, de divinis iudiensi Prorsus enim in his religiose ngendum Pst, et curiosius similium omittendum. Quin adeo medicorum servanda est de hellebori usu praeseriptio, quem crasso frusto Sumptum Purgationem facere niunt; comminutum autem, utentem Susχ- eare. Sed enim illorum audaciam accusare iam desinamus, qui iuvenili impetu mediam lineam, ut laconice cum ipsis loquar, praetervecti sunt. Τu vero praedictorum orationem mihi nBrra.
44쪽
αμαρetriam Φιλ. - 'sac δεινον τι λεγεις εὶ ναι τὸ τρυ εἱ ρυτος; Σωτ. - O- ci θα ειπε iv eit' αγυρημα ει τε παοαΠτωuα ει γαρ ρυτως Anev ως ο Θεος λογος γενομενος ανΘρωπcς αυτος ως Θυτης καta zm προσλέιν προσεν χεν, αυτος SOT. - Oratio, ut paucis dicam, erat huiusmodi: quod videlicet adsumpta a Verbo natura, sanguinem suum non Soli Patri verum etiam Unigeniti deitati obtulerit. Dictum hoe, eum nil multos tum etiam aliquot virtute et doctrina pol-Ientes viros turbavit, quia non solum religiosis nostratium rudimentis nitenum erat, verum etiam quin nestorianam divisionem invehebat. Si enim ex his naturis altera offert, altera vero excipit, prorsus necesse est et illam quae offert, saeerdotis et saeris leuti instar, appellari a nobis pereonam: rursusque illam naturam, quae uti Deus int, victimam excipit, Personam pariter nominari. Hoc autem est mortiferum Νωstorii crimen. PHIL. - 0uam periculose hoc existimas ab eo metum ΤsoT. - Utrum inscitiam appellem an errorem, nescio. Si enim dixisset, quod Deus Verbum, factus homo, ipse quidem tamquam sacerdos , ratione humanitatis adsumpta , --
45쪽
τὰν προσλη μεῖσαν Τυσιν, αλλ' αυτρυ του Θεαυθρ- v συγ-tτρα Xριστον et cv moetLριου Θυσίαν προσενεγκειν, σκεπτερυεἰ καὶ etsi αυtου Θεοτητι προσήνεκται To TυΘεν. Φιλ. - 'Αλλα προτερο αυτος εἰπε τι n δ' ἴσον, ο ἐγχχα- λουαευρς τίς αὐetsi, ναι Θρθει ν του λογου etcυT κατα ευτῆerisidium obtulerit; idemque ipse tamquam victima seeundum carnem oblatus merit; atque idem denique tamquam Deus rem oblatam exreperit, seronta ubique pereona nctionibus naturarum necommoda; hoe etiam pacto paene dixerim, minime tutum esse sermonem huiusmodi: verum enimvero distinctas naturas dicere unamquamque per se operari. Seposita velut Persona, id demum periculosum est, et dissimitate summa laborans. Utinam vero neque is qui dicebat, neque eius auditores sententiam hanc animo imbibanti Quamobrem utpote absurdam, neque prolixa resutatione egentem, multum eam valere iubeamus. Verum si Gnrmetur, haud quidem ab ad- Sumpta natura, sed ab ipso theandri eo servatore Christo salutarem hostiam suisse oblatam, dispiciendum superest, utrum is suae quoque ipsius divinitati sacrificium secerit. Pul L. - Τu vero apprime dic mihi, quid ille, et quamdiu dixerit, quis et sit adversatus, quaenam argumenti huius domonstratio fuerit.
46쪽
ego quantum memini reseram. Quoniam, aiebat, Deus Verbum sacrificium quodvis sanctificat atque perficit, quid ni propriae quoque carnis sacrificium sanctificasse credendus sit 3 Haud porro aliter Sanctificavit, quam propriae deitati osserendo. PHIL - Quid ergo hae super re sentiendum nobis est Utrum metis auscultandum, nee ne ΤSOT. - Minime gentium, o hone; neque enim vera haec videtur oratio. Etenim nos ita potius disserimus: quandoquidem Verbum carni hypostatice unitum, ipsam sanctificavit perfecitque, cur opus erat ut per oblationem suae ipsius del-tati faciendam, illam sanetinearet Cur eandem perficeret, quae superne omni immunis fiebat vel voluntario peccato, Vel ex origine naturali contractor Hoe et igitur tantummodo do erat , ut Patri ceu sacrificium offerretur; quam rem Servator sanet uicationis nomine expressit, cum passioni proximus Rie-
47쪽
hat: ego sanetis leo me ipsum propter eos. Patet ego, duplicem esse Setinetissentionem, niteram quam ipse carni contulit eum ei hypostatice unitus est, alteram vero quam per Scteriscium operatus est quod Patri obtulit. Pil a L. - Atqui si cnrnem, diret aliquis, unione sua iam Sanctificaverat, cur nitera sanctificatione hol perseetione opus fuit SOT. - Longius a propost O tiam, optimo Philo, aberrare me dicendo cogis; attamen tui causa hunc laborem Suscipiam. Iis qui invicem reconciliantur mos est mutui nliquid muneris, quaSi conglutinatae amicitiae arrham, impertiri. Quoniam itaque et nos, Post Dei offensam , re Onciliari eidem oportebat, is quidem morem suae bonitalis minime omittens, primus ipse Deus Verbum, qui ab initio subsistebat, substantia nostra Sus Ppin, Decentorum remissionem nobis largitus est, atque ex antiqua fraude eripuit, multis mirisque collatis beneficiis.
48쪽
ῆναι 'υ Θυσιαυ λεγειν etsi Θεω λογω; et ινος γορ τιμῖν προς του τρυ εθει καταλλαγης, cς εξ αυζῆς τρον κατηλλαττεντης Aci. εως; πως θε cin. αυρητον λεγειυ ὀιὰ τῆς Θυσίας ταυ ης αὐτον εαυτῶ καIαλλα τε σΘοας n etxv μευ εξ τμων Sed quia etiam Patrem, qui adoptione nos dignabatur, aliquid a nobis accipere aequum erat, nobis autem nihil purum aderat, aut Dei maiestate dignum, peceato omnia commaculante, idcirco ipsum theandricum Verbum, paupertatem no tram ceu mediator supplens, humanitatis forma indutus, suum obtulit Sanguinem, , ictimiam immaculatam , Salutarem hostiam, ad nos cum Patre reconciliandos enicacissimam. Quam rem saepe declarat divus Paulus: iustificati enim, ait, in sanguine silii, per ipsum salvi erimus. Et rursus: qui inimici eramus, reconciliati sumus per sanguinem filii eius. Quid ni ergo valde sit absurdum dicere, sacrificium hoc Deo Verbo fuisse oblatum 7 Quid enim ipsum necesse erat reconciliari nobis, qui iam inde ab eo tempore, quo se carni coniunxit, nobis erat reconciliatus 7 Cur rumus non sit instinum, per huiusmodi sacrificium sibimet ipsum esse reconciliatum 7Αut naturam quidem eius ex nobis Sumptam, Pacem habers
49쪽
κατα tυπου Θυσιας ο λεγιμεν τεσσαρα τινα περι inv lv nobiscum; eiusdem vero dei intem humanitati unitam, oportere nobis per sacrificium reeonciliari Τ Quasi cum Paulo dicamus : num divisus est Christus 3 ita ut pars eius, am lea; pars vero alia, adversaria sit 3PH L. - At enim, si quod Patri offertur, per Deum Vedibum offertur; nemo enim, uti scriptum est, ad Patrem Venit nisi per me; quomodo fieri poterat ut hoc sacrisi elum osserretur, nisi antea ipsius Unigeniti deitati fuisset oblatum NOT. - Non Verbi deitas, o sodes, namque ad ipsum Orationem meam converto, sed theandrleum ipsummet Verbum, ceu in adsumpta natura pontifex, et tunc proprium Sanguinem obtulit, et nunc fulvatos Patri osseri, ut gratia sua del- fleet : hic quippe est oblationis sinis. Intelliges autem quod dicimus vel ex illo quod in figura flebat si eriseio. Nam quatuor in figurali illo speetabantur, oblatio, consecratio, PI
50쪽
elevatum denique expiabatur. Sicut ergo dici nequit, quod osseratur id quod iam expiatum fuerit et Deo unitum, ita ne Servatoris quidem sanguinem, utpote ab eius deitate indivisum , dici potest quod naturae ipsi met asetissime unitae o
Piii L. - Αt si Patris deitati sacrificium offertur, eadem amtem Unigeniti quoque est deitas, quid quaeso oritat, quominus idem Unigeniti quoque deitati offerri dicatur 7SOT. - Sane eandem, o bone, deitatem indivisam in tribus personis latemur. Attamen, quod saepe diximus, et Dune quinque repetere nos haud piget, non naturae sed personae Patris facta est oblatio; ita ut et ouerens, pereonaliter obtulerit; pariterque recipiens nonnisi personaliter aceeperit. Quamobrem