장음표시 사용
221쪽
lII 4. Quis ergo ignorni, omnes illos probatissimos patres, divinum ilhrum se tos. immisse quod Dei illius sid est eius Verbum i qui erat ante omnia in via , in fin temporum sine ulla sui variatione aut mutatione incarnatus fuerit et homo factus de Spiritu sancto et de semper virgine Maria Dei m tre 7 nempe quod personaliter coniunctus Sit carni anima rationali praeditae, ex quibus nostra quoque humana natura subsi Stit, remoto tamen peccato, quod Per se niloqui in humana subsistentia naturaque non computatur: mi enim peccatum infirmitas quaedam morbusque mentis, quae liberi arbitrii sui facultate utens in eumnem cupiditatem semet inellis nat. Reapse huiusmodi infirmitate eorreptus Adam, eogitati nem suarn ad voluptatem demisit, victusque est aviditate fructus illius arboris qua suerat sibi interdictum. rit autem nihil aliud infirmitas, quam sanitatis privatio. Itaque haec infirmitas ne demutatio tu mente sit, quae de recta cogitatione recedit. Quod si homo ad id tantum se intendere vellet quod sanum est Deoque placitum, nec Mocntum existeret nec infirmitus. Porspicuum est. igitur, peccatum, utpote de privatione ac mutatione mentalis sanitntis genitum, Vanum quid Se et V neuum atque impersonale, et substantia carens. Ex quo consequitur ut Adam, toto illo tempore quo in sanitate permansit, id est in divini praerepti observantia, nullum cati vestigium in se habuerit. Cum nutem cogitationem suam spontaneo motu ad delectationis inlecebram vertit, atque illicitae voluptatis factus est famulus, propterea quod a rectitudine iam declinaverat, tune demum notio appellatioque peccati in illo apparuit; quia in eiusdem potestate suerat, utrum peccaret nec ne. Quam ob rein tib immortalitatis beneficio deiectus suit, qui scilicet peccati nubibus divinae imaginis sormam infuscaverat, quam in anima sua rationali gestabat, cum sancti Spiritus influxu redundabat, atque omnis selentiae ne virtutis capax erat. Hoe suit spiraculum illud vitae, quod creator, teste seriptura, in faciem ejus inspiraverat. AN
lamen Deus minnius antea fuerat a in quacumque die com - cleritis ex eo, morte moriemini. . Mortem heie intelligamus non Separationem tantummodo a vita, verum etiam a Deo
222쪽
remotionem qui naturaliter vita est atque immortalitas. Ideo quidam de inspiratis sapientibus scripsit, Deum mortem non secisse. Minitans vero in antecessum praedixerat, quid ex pedieato proventurum foret, ut sic homo in divini praecepti o, servantia pereeverans, Seque in gratia inuta enutriens, atque in divinae participationis Suavitate, morti nuncium remitteret, seque B Deo non Separaret.
S. Nihilominus quum homo peste Set, misericors Deus et suae ereaturae propitius, nequaquam eum crudeliter sest benigne potius damnavit: nam cum propria compositorum sit resolutio, contigit ut illo Del deereis . tu es pulvis et in pu D. verem reverteris u in dissolutionem ea res abiret, quae componendo suerat sormata. Postea inmen per suam divinam inearnationem reddidit Deus homini priscam suam formositatem cum resurreetione. Quid tam faciendum supererat, oheum sanandum qui peccati causa fuerat infirmatus, nisi ut malum illud tolleretur, unde mortalitas orta fuerat 7 Ante praecepti transgressionem, mortem toti homini Deus eoinminatus suerat, si sorte delinqueret, hisce verbis: quo die de arbore comederis, qua tibi interdictum fuit, morte morieris: videlicet ut metu admonitus, suae voluntatis in peccandum impetum cohiberet. Ilox tamen culpa patrata, commotus miserteordia Deus veniam animae rationali concessit, quae ob suam eum ulli natura commixtionem, ad terreni corporis v luptatem semet inelinaverat. Nostri enim plasmatis conscius, pulverisque nativi memor, ut ait psaltes propheta, sententiae partem rescidit, id est decretum dimidiavit, uni corpori modit lem conditionem reservans hisee verbis: . tu es pulvis, et . in pulverem reverteris . . Hinc vero intelligimus, quod si sorte aliquando anima rationalis voce divina omnino damnata fuerit, ea longe fiet a Deo sine ulla spe evigilandi, atque ad illas supernas partes aspirandi unde decidit. Nunc Opus est,
quae diximus, quasi sigillo firmare sanctorum patrum Re -- gistrorum sententiis. Nam si cuncta superius reIata testimo. niorum munimento vallabimus, rem Susceptam npprime eer- tam manifestamque essi lemus, quae his auctoritatibus septa, tamquam ornatu loricoque, invicta Perstabit.
223쪽
G. Athanastus Igitur de quo sanctus Cyrillus ste ait: vir
hic apostolica invictaque mente prBeditus contra vanas ve horum t hians a scelestis haereticis excogitatas depugnavit.
Is instar balsami elaborati et suaviter redolentis, cunctos sub caeli tecto viventes lucunditate sua hilaravit intimoque gaudio delectavit; nemoque est qui reetitudini eius probaeque doctrinae testimonium non praebeat; l hie, inquam , Athanasius in oratione de corporali apparitione filii Del domini aeservatoris nostri Iesu Christi haec scribit: etenim bonus est
Deus, immo sons bonitatis etc. usque ad in mortis eorrupti ne permansuros fui in edit. Athan. maurinia T. I. p. 40. JG ut perspicue corruptionem naturalem mortis nomine ainpellavit , quae nutinam a eorpore separat: nam pmpria eorporis est resolutio; ipsa autem resolutio mors est, id est separatio animae a corpore, seu ab illis rebus quibus constat corpus: etenim non de terra tantummodo humanum corpus compactum suit, verum ex aliis quoque elementis affinibus: id quod manifeste innuit creator formatorque Deus, qui conversa ad Iobum mole sic nil interrogantis more: α num tu. lutum terrae ac Pplui, et sormasti hominem, atque et . quentem DSui Sti eum Super terram Τ . Lutum sine dubio est pulvis illo aqua commixtus, qui partem etiam neris eum Igne coniuncti habet, ex quibus Porpora subsistunt. Porro animal eloquens n formatore suo super terra collocatum , quid aliud denotat nisi hominem rationalem, rationali nnima et corpore simul compactum 7 qui mortis resolutionem non pertulisset, si immortalitatis gratiam pons utus fuisset, et si non antea corruptionem animae, Praeter naturalem Suum Statum, contraxisset, Seque Bd abominandam voluptatem inclinasset, violato praerepto. Etenim doctor utrumque signis leavit, nempe
quod gratia, immortalitas ipsa suit et partiei patio quaedam Dei atque illustratio, dum nit, datam eis gratiam lege et Ioeo
providentissime praemunivisse; vitium nutem ex ipsorum minta malitia ortum, dicente ipso: si declinarent praevariearentur atque improbi fierent. Porro vitium est animae pnfisio, dinclinante mente ad rem illicitam. duum enim dixerit, si doclinarunt, decenter admodum et eonvenientissime motuum li-
224쪽
bertatem denotavit, et quod non praevarieandi potestns ipsis
7. Rem confirmat etiam Cyrillus, liuod nempe non natura sed gratia spoliavit se homo ob suam declinationem. Namque in sua ad Tiberium diaeonum aliosquB fratres epistola. resin lutionem ste definit: - nullam nmisimus earum rerum, quae . nobis naturaliter insitae erant . . In primo autem ad evangelium Iohannis libro ait: α homo igitur animal rationale est,n εx anima terrenaque carno eompositum, et tempore defini- . tum: namque a Deo creatum, mepit existere, ita tamen. ut natura sua neque incorruptibile esset neque indelebile, . quae duo Dei tantummodo propria sunt ete. ut in ed. Au- . bert. Τ. IV. p. 94-9S. y usque ad retinente immortalitatem . nnima. Unt enim earni dierum suit, tu es pulvis et in puI- . verem reverteris . . Idem perspicue dixit sapiens quoque Athanasius in supra dicta oratione, in qua pergit dicere ne demonstrare quae sit illa perenti corruptio n natura allena, quaeque item sit naturalis quae homini necidit per mortem
eorruptio. Sic enim nit: o homo naturn sua mortalis est, quias ex rebus accidentalibus laetus est etc. ut M. p. 4 i. J usque . ad qua re peracta, mortales lacti Sunt homines, ehemen- . tiusque adversus eos corruptio praevaluit, immo hare modiis talitatis conditio ad universum hominum genus propagatau est; tantoque magis viguit .corruptio, quanto Dei ira adver- . sus eos inflammata fuerat propter praecepti transgressi . nem . . Manifeste igitur adfirmat et perspicue docti magister ille apostolicus, mortem hominis rese corruptionem compos
lique eius dissolutionem, quo per illud tempus indutus erat eum ineorruptilillitatis immortalitatisque vratiam amisit, propterea quod legem praeceptumque impositum haud accurate observaverat, sed fraude serpentis et concupiscentiae impulsu cecidit; quod eum ageret, liberum suum exercuit arbitrium; corrupisque est intelligentia eius, ut nit apostolus, atque in hune decidit morbum et corruptionem non naturalem; idque amavit quod minime amandum suerat, elegitque quod volupe ViSum est, utque ita ab officio suo declinavit. Cur ergo nos corruptionis vocabulo unam tantum notionem attribuimus
225쪽
Cur, inquam, illam inntummodo hoc vocabulo appellamus Corruptionem, quae extra naturam est, id est peccatum 7 Et non potius ipsam hominis mortem, hoc est eompositi resolutionem , iusto nominΘ corruptionem naturalem dicimus 38. Sed age sermonem nostrum P Vehentes, ctique ad absurdam usque opinionem urgentes, quid Vero', inquimus, num Deus creator corruptionis est Τ Id nemo nisi stultus dicet: hine enim sequeretur, ut Deus illius eorruptionis auctor esset, quae indebita naturae est, id est peccati. Etenim omnis ereatura mutationi ac xarietati obnoxia est: eontra vero immutabilitas, solius Dei increati propria est cui vita congenita est: ipse enim est qui est. Prosecto virtutes quoque caelestes et angelicae infra Deum lacent, quin ereaturae rationales sunt, mutabiles atque variabiles: idque diabolus palam Deit, nec non alli qui cum eo bonitatem virtutis deseruerunt: etenim qui erant angeli, sponte sua proprium respectum n divina visione averterunt, Bique in superbiam elati, deciderunt in illius mutationis corruptionisque morbum, qui proprius inturae non est. Sed etiam propheta Ezechiel Deum inducti eul-dam Tyri principi sub allegoria, reapSe autem diabolo, Scentem, qualis suisset, et quomodo deinde pulsus, proiectus, et transformatus. Sic ergo Rit: u et P casti, et proiectus esis de monte Del. M tu Cherub de medio lapidum ignis; et
u elevatum est cor tuum propter pulchritudinem tuam, et . eorrupta est sapientia tua eum de re tuo. Propter muli,s tudinem iniquitatum tuarum, in terram proieci te. . Η
quidem loeo igneos lapides dixit virtutes angelieas. Namque et alius propheta Sanctos homines, et qui more angelico vivunt , Sic appellavit dicens: n lapides sancti revoluti suntu super terram. O MOntem vero sanetum appellavit excelsum
Superiorum virtutum coetum, ex quo Cherubim illi, qui armigerorum insi r ministrant, Satanam depulerunt, qui sapientiam suam corruperat, et Superbia abreptus, gradus Suloblitus fuerat: etenim angeli hane habent sapientiam, ut gradus sui non obliviscantur. Quamobrem divinus quoque Canticorum liber has ipsas virtutes appellat intelligentes, simpliora, atque ordinatas. Ergone heic quoque dicendum est, Deum
226쪽
Psse mutationis senNuumque illius corruptiouis uui tor m, qui e praeter naturam est 3 Absit. ipse Pnim creaturarum naturu-rumque variabilium sucior est; naturalis nut ira immutabilitas , uti ius nuturae incrPatae propria est. Attribuertit porro Deus rationabilibus angelis tantum lucis, ut di inu visione gloriaque frui possent; atque ut subsisterent, atque in Deo procul mutatione confirmarentur. Neque id solum, herum etiam ut cum apostolo dicerent 4 pari tris Christi urget nos. Sed istum Satanas, eum relaellantibus aliis virtutibus, aspeetum suum ilh hue beatitudine et gloria spotile B ertisset, ipsi sibi mutationis suorumque sensuum corruptionis onusa extiterunt, fieque in tenebras coniecerunt: namquc ut ten hrae di euntur separatio a itide, sic illu, quae vere mors dicitur, a vera vita transmigratio est. s. Sicut igitur, ob hueteuus exposita, Deum mutabilium ocrenturnrum nitetrarem, non nutem mutationis et corruptionis dicimus, sic etiam constituti hominis, qui nnturuli ter compositus est et mortalis, convenioni issime sat mur Deum esse conditorem, non nutem mortiS, resolutioniS, corruptionisque naturalis. Poterat Pnim homo di, inae imaginis et immortalitatis gratiam conservvre, nisi anteu mens eius mutata, Pteorruptionis morbo correpta suis, 't i cuiusmodi tamen morbii, alienus a natura esti; utque ita pulveri, ut ait Ecclesiastes, resolutionique et naturali morti restitutus homo suit. Nam propria naturne compositae erat resolutio, stati in ne divina gratia spoliata foret: quod Deus ipse deeiuravit dicens: - quia tu pulvis es, et in pul erem re Prieris. . Neque enim dixit: . quia tu nunc pulvis laetus eS, Sed quia tu es, nempe . iles seu revol, eris in id quod tibi naturalitor congenitum . est. M Quippe terrae congruit resolutio, quum tamen non esses passus, Si , estem illam incorruptibilem conservasses, quae corpus indissolubile praestare poterat. Audienda est siquidem magni magistri Athanasit vox docentis, hominem natura sua rese mortalem, utpote laetum de contingentibus rebus: quia tamen imago illiu8 Prat, qui res ni inlitcr est, si visum suum constanter in Deum intendisset, vim utique naturalis corruptionis obtudisset, nique incorruptibilis perna SiS-
227쪽
set, dimitte sapientia: - eustodia legis est constrinatio incor-- ruptionis. Quod nutem angelici quoque spiritus intelli n-tes ne simplices mutationi sint obnoxii, nauxisti Orum sententia iidlirmat. ille enim sapiens divusque lyasillus in epistola ad Amphilochium, Sanctos quoque spiritus egere demonstrat auxilio divini spiritus, dicens : - gradum suum Cum Perae, . rantia bona ponServant, quamquam liberum voluntatis sune . habeant arbitrium; neque unquam a veri honi constantia ,. d ei dent ete. t lib. ue Spiritu S. cup. 16. usque ud a , que ad viri ut 'in vitiumque vertibiles; quamobrem Spiritus - ndiutorio indigent. . Enndona rem brevitor riteque 1 prsat sanctus Cyrillus in sua nil Theodosium imperatorem oratione dicens: . nam quod Suhsistendi principium lini re debuit,
is idem in se insitam habet mutationis proprietatem. DPus nu-- tem qui omnem intelli ni in m ex redit, B ternusque est, quum omni tum laetura tum etinna corruptione alienus r motusque sit, cuiusvis expers mutationis fit. . Sic etiam libro Sexto in Iohannem ait: - Namque id omne quod suctum. suit, corruptibilo est; quod si nondum porruptum fuerit, . non nisi voluntate Dei consor ntur incorruptum. Deus autem n naturalitur ost incorruptibilis atque noternus: quia dotes has . non nh nliena voluntate linhPt, ut m quae creata Sunt, Sed . quia ipse in Sua semper honorum copia VPreatur, inter quitu. neternitas connumeratur. . Id ipsum nit ad Timotheum scribens npostolus: u rex regum , et dominus dominantium, . qui solus habet immortalitatem . . Sociis Vero creaturae immoriales manent Pt incorruptibiles per voluntatem eius et gratiam; eiusque nuxilium requirunt, etiamsi immortBlem naturam, veluti angeli, sortitae sint. Nam Dei tantummodo, propria est immortalitas , ut vere loquamur, qui vita est et subsistentia omnium, et cuiusvis boni donator. Quam rem confirmat Cyrillus homilia xLv. ln Lucam ) dicens: . Sollus
si Deperditi huius ex rilliani operi, non mollicas Partes nos ulga i- mitis ex in ita praesertim Nicolae cal Pna, AA. claM. T X, tibi in pra 'f. p. XVlI. di eruimus, ut in id opus licimiteticum sui rii, nec ne, eluti illud in Iohanni m. Νnne aut ni homiliis r imo ad I, pulunt dicti con-Miliasa apparet.
228쪽
η proprin est excelsae naturae, suseitandi mortuos incultas: sola haec possi tot immortali intem: tib ipsa vero, qui eum-- que ab inseris revocantur, motum vitamque mutuantur. 10. Hactenus demonstratum suit, Deum esSe creaturarum naturarumque mutabilium, non nutem mutationum, auctorem : pariterque naturne quidem mortalis et porruptibilis esseerenior mi non tamen resolutionis, mortis, et corruptionis:
quia lana inde ii principio imperfectioni naturae consuluerat, donata gratia immortalitatis et participationis illuminationisque divinae, quae magna cum caulein conservanda in rut. Sed enim Adam, non conservata line gratia, propterea quod metis eius sponte infirmata fuit vetiti cibi cupiditate, adeo ut immutata fuerit, initiumque corruptionis niliniSPrit, et pereaverit; Adam , inquam, enusa sibi suit reSolutionis naturalisque eo ruptionis, quin compositus erat atque mortalis. ideirco Dei Verhum, plasmatis nostri nuctor, per quod Deus secit omnia , cum unius Suae urntiae benescio eum qui reciderat eripere Voluit, eique in priorem gradum revocato gratiam immortalitatis reddere, linud id violenter egit divina sua potestate utens, sed prout iuris districtio postulat, aequum esse existimni it ut qui cecideriit idem pro se pugnando a suo resuresurgeret. Sod nullius hominis tanta vis erat, ut in hac pugna victor existeret; veluti nulla neque est crentura, quae illud Dei decretum deleri , aleat re tu es pulvis, et in pes, . rem reverteris . . Et tamen hominem de diabolo triumphare oportebat, qui eum deceperat viceratque, mortemque ipsi multo lintea paraverat. Idcirco desperatae rei medicinam fecit linsum Dei Verbum, sapientin virtusque Dei patris, adsumpta sine ulla sui mutatione humanitate, retentaque deitate, ita ut vere sit Deus simul ut homo. Is Satanae fraudem in opput eiusdem retorsit, qui olim hominem deceperat dic ias, lare ut Deus ex aderet, si hetiis cibo diceretur. it. Quum ergo, ut dixi, Susceptum consilium fuisset proelium ineundi propter retexandam humani plasmatis oppres-Sionem , quod naturaliter est porrupti hile ne mortale; ipse hypostatice sibi copulavit victam illum naturiam, quae gratiam immortalitatis stini Serat, ut eum eadem moriali et passibili
229쪽
advorsarium odgrediens, manusque ut Ita dicam conserens, spontanea ne salutari morte iure ne merito Victorinna reportaret stata tame u morte in ea quBe pati poteriit carne sua. Adversarii nutem mortem reΝurrectione Sua publice protelavit, in qua secum universum huminum genus erexit, quia ipse primogenitus noster ex mori uls visus est. Quippe haec Omnia tiostri causa n hiit ac moderabatur, qui in eum cre dimus , et in mortis eius similitudinem baptiramur, eiusque triduanam sepulturam, quatenus il ri potest, trino nostro b ptismate mysticis in i quis imitamur, unde vireS arrhumque
resurrectionis Sumimus, etiamSi mmmunem mortem et elmias quentem naturalem corruptionem experturi sumus. Nova
enim nativitas est hoe baptisma, quod in morte Domini fit, eius videlicol qui mortem in carne Pxperiurus venit, Pt quidem in hac tantummodo, ut scriptum Pst; et Sun r Surrectione mortem destruxit. Quana obrem ud Hebraeos scribens sapientissimus Paulus docet, Dei Verbum naturae ipsi nostracparti ei petisse in eo quod mortis Potestati sul PSt, ut eo mortem oppugniins, Vim illius destrueret, simulque diabolum, qui eiusdem viribus iidversus nos praevaluerat. Ait enim :α quin ergo pueri communieaverunt carni et sanguini, et ipse . similiter participavit eisdem , ut per moriem destrueret eum . qui habet,at mortis imperium, id est diabolum, et libera-- ret eos qui timore mortis per totam vitam obnoxii erantu servituti. . En ut nperte clamat hic gentium doctor, fidolisque divinorum mysteriorum dispensator, ndfirmatque ideo Dei Verbum sormae nostrae, id rei carni et Sunguini, paril-cipasse, quia mortem oppugnare volebat iis rebus, quae modius potestati subsunt, et novum ut dixi certamon pro servitute nostra expedienda patrare. Atque haec ita Se habere, probatissimi quoque reclesiae magistri tradunt; et aliquoties etiam Iohannes Confiniatinopoleos opiscopus, de cuius ore spiritalis undae copia fluebat, aperie testatur, veluti In explanatione epistolae ad Romanos, ubi ait: α est autem hoe grande vl-
. ctoriae signum, quia non alism carnem adsumpsit quam . hiive ipsam humilem etc. usquρ ad sed ei in suae naturae. 1lnibus releuto, triumphum de precato contulit; et resur- η rectione eone Sa , immortalem fecit. π
230쪽
IRI 12. satisne ne igitur tua n Deo insita paritiis consideritvit quid dieant doctores Dei nimirum Verbum salutis nostrae Stalicitum , pugnavit cum morte in Parne mortali, novum tu pro nostra libertate conflictum sustinuit, et vicit, quia r urrectione sua carnem morti obnoxiam, Deit immortalem. EN enim hic doctor de carne Domini munifeste dixit, quod relaia victoria tunc demum eam suscitaverit, se eritque immortalem. Namque et in superioribus idem doctor diserte lineo dixerat: in Chri,tus enim peccatricem PDrnem nou habuit, sed si nilem . pecentriei nostrae; quippe eadem, ne noStrct, natura est,.. sed absque peccato. . Est itaque prorsus explori tum, nullum eorruptionis veStigium, quod quidem a peccato proveniat, in earne Domini extitisse: sanctus enim iam inde a nativitate suit et perento impervius. ΗΘ sacri lihri per Isaiam prophetam palam clamant: quin nia te quam sciat puer bonum aut innium, reprobat malum. Quippe posten dicitur: perentum non secit, nec dolus inventus est iu ore Pius. Fatemur tamen eundem esse corruptioni illi obnoxium quae a morte mi, nec non aliis dolori hus atque passionibus reprehensione minime dignis, neque peccati macula inquinatis: est enim mortalis natura capax mortis, et has omnes infirmitates perpetitur. Nimirum Emmanuel, teste doctore, noluit pro casu nostro visua ac potestate pugnare, Sed iure legitimo ngere, quod sane ei viliter fieri non poterat, nisi in carne pugnasset mortis ea- pace ; quam ita , ictricem resurrectione sua demonstravit, saeta ea imputribili et immortali in qua mortem expertus fuit. Nihilo tamen minus de passionis tempore Sic Isaias propheta loquitur: - non Prat Species ei neque decor, non habuit aspe-- ctum neque pulchritudinem, sed aSpectus eius transforma- . tus suit, et ab hominibus cunctis despectus . . Percussufi et languorem Iaerserens , peccata nostra obtulit super crucem. Quippe crimina nostra si hi imposuerat, quandoquidem ipse solus languores nostros perferre valebat, qui Deus rectine erat cum caro lactus est, et sine ulla commutatione homo similis nobis evasit. Ideoque propheta addidit: o propter peccata se . puli mei venit ad mortem. . Neque id solum, Sed prosequi- ur dicens: sublata est de terra vita eius, qui εγnte des n.