장음표시 사용
211쪽
1 oo De Superfititione Vitanda,
Anonymus, qui floruit Anno II 6o. Editus in Thesauro Novo Anecdolor. a Clarist. PP. Μartene &Du.rand. Tom. V. In Tractat. ad Versus Iudaeum pag. Is 6s. , , Si Viris is go concepit, non de creatura, sed de Creatore concipiat. Et cum, , omnis conceptus eX carnis Voluptate perVeniat, attestante Prophe. M ta, cui ait o D peccaris concepis me marer mea : nemo concipi.
is tur sine Peccato . Sed ipse Dominus hoc signum daturus est, is quod Virgo concipiat . Ergo conceptus iste sine Peccato erit. - Concipiet itaque cum integritate Uirginitas, non de carne, sedis de Spiritu M .
Innocentius III. Papa circiter Annum II 98. In Sermone de Purificatione Virginis e SIarim autem Spirisus Sanctus supervenis in eam. Prius quidem is eam venera , cum in titero matris animam ejus ab Originali Peccaro mundavis: sed O nunc supervenit in eam, tit earnem ejus a fomise Peccati mundare , quatenus effer sinerva prorsus o macula.
Idem in Sermone de Sancto Ioanne Baptista : Ioannes suis cone pius in eulpa. SOLUS aurem Christus Dir sine culpa conceptus I uterque vero naιur in gratia.
Idem in Sermone de Assumptione Uirginis e BD s scilicet Eva in fuit fine eulpa producta; sed produxit in culpa. Haec aurem videlicet Μaria in Dir in culpa producta, sed sine culpa produxi . Quid verba ista significent, a tanto Pontifice sive Doctore prolata, nemo non intelligit. Infra idem agit de fomite Peccati, & simulo carnis prorsus in Virgine extincto, posiqvam in ea plenitudo Divinitatis corporaliter habitavit. Richardus de S. Laurentio Poenitentiarius Romanus Anno IZ o. In Tractatu de Laudis. Virginis Lib. VII. Cap. Item quod Luna dcc. f. divisa renebris, ubi accommodans, ajunt Salmanti censes, Beata Virgini illa verba: In principio creaυi3 Deus coelum terram, inquit e si Id est Animam & Corpus Μariae. Sed haec terra eratis inanis & vacua ante Gratiam sanctificationis; & erant tenebraeis super faciem abyssi, quia concepta est in Originali ,,. Idem repetit aliis in locis. Guillelmus Durandus Mimat ensis EpiscopuS, cognomento Speculator. Anno I 285. In Rationali divinor. Officior. Lib. VII. Quidam etiam faciunν quiπ- rum Fessum, scilice; de Conceptione Bearae Mariae , dicenres , quod scων celebrarur de morte Sanctorum, non Propter mortem , sed quia unc recepti sunt nuptiis aeternis ; smiliter potes celebrari Festum de Concepἔione, non quia sit concepta, quia in Peccaro es concepta, sed quia
212쪽
Caput rigesimumquartum. 2o r uia mi/ν Domini es eoncepta; afferentes hoc Disse reυelatum euidam
Abbati in naufragio consisuro o quod ramen non es authenricum. Unis
de non es approbandum, cum concepto fueris in PECCATO, Bilice per concubisum maris e Demitrae, de Consecrat. Disin'. firmissme . Verumtamen Δων fueri3 concest a se Peccato, dimissum es ei illud origi. nate Peccatum, cum sanct cara fueris io ω ero, secur er Hieremias, epsenctus Ioannes Baprisa. Tandem ne nimius sim, in hac eadem sententia fuere, uti Sabmanticenses Τheologi animadverterunt , Peνrus Lombardus magiis sex Senientiarum, Hugo de Sancto Claro, Hiberrus magnus, Sancti Doctores seraphicus , er angelicur neque enim hactenus Petrus de Alva, aut alii persuasere Eruditis, Sanctum Doctorem a se discordem fuisse) er Sanctus Bernardinus Senenses, et Sanctus Antoninur. Alios omitto , quos longo catalogo iidem Salmanticenses enumerant I nam qui hactenus commemorati sunt, satis superque ad intelligendum nos perducunt, per tria & decem Secula a Christo nato viguisse, & Communem fuisse in Ecclesia sententiam non eximen tem a Peccato Adami nisi Unum Chrisum Dominum. Surrexit pomea Ioannes Duns Scotus, ordinis Μinorum, qui circiter Annum Igor. Sententiam de Immunitate Uirginis , ante duo Secula levi bus principiis natam, adhuc tamen elumbem, & a praecipuis Themlogis improbatam, propugnavit; suique instituti polieris, immo &aliis non paucis, gratissimam sensim effecit. Is tamen non eo strepitu publicae disputationis, non ea felicitate successus , qualem sub-1equuta Secula, una cum aliis de eodem Scoto fabulis , commenta sunt, sententiae hujus propugnator fuit : immo summa modestia usus Distinct. III. in Lib. III. Sentent. Quaest. I. tria proponit, uti ani madvertit Natalis Alexandere Nempe primo, Deum potuisse facere,u t Virgo numquam fuisse3 in Peccato originali. Secundo, Potuisse facere, ut illa esset in Peccato Originali tantum in uno insanti. Tertio, Potuisse facere, ut illa in eodem Originali esset per aliquod tempus, ac ultimo instanti hujus temporis purgata & sanctificata fuerit . Tum
addit : Quid autem horum trium , quae Uensa sunt esse possibilia,
factum sit , Deus noυit . Si auctoritati Ecclesiis, vel auctori ait Scripturae non repugnat, videtur probabile, quod excellentius es attribu re Mariae o quam postremam sententiam in posterioribus scriptis roboravit . Dixi , non eo mirabili successu , quem apud wad in gum legimus, processisse tunc Scoti opinionem I nam & qui eodem tempore in Anglia floruit Ioannes Baconus , Carmeliticae Scholae princeps, & Doctor Resolutus deinde nuncupatus , circiter Annum
133o. Libro II. Diilinst XXX. Quaestion. I. Petrum quidem Au-
213쪽
teolum sibi opponit, dicentem, quod Beata Virgo Originatem eulpam
non 3raxis de facto, ramen habuit necessitatem conrrahendi : nihil ve ro de Ioanne Duns Scoto habet. Tum ipse Opinionem hanc appellat Haere atauroriam, o nimis devoram; simulque contendit, Pecca. eum Originale in omnes pertransiisse, excepto Christo e quod mulistis confirmare nititur. Accedat & Alvarus Pelagius Ordin. Μinor.& Seoti ipsius discipulus, vix sane per ea tempora ob eruditionem suam admirandus, qui circiter Annum Iggo. Episcopus Silvensis in Lusitania est renuntiatus. Hic autem Lib. II. Cap. LI. de Hanctti Eeciosae, Μagistri sui opinione contempta, scribit: De Matre Chri- si beatissima renen3 Sancti, maxime AEMUinus , quod non peccavis etiam venialiter in hac vita, ramen in originali Perearo Concepra fuis, sicus o cereri homines I quia ab illa sententia patris sui David : Eeis est in iniquitaribus conceρνυι sum , Naim. L. Nuitur excipitur , nisChyistur, qui non de femine humano, sed de Spirisu Sancto conceptus Dii. Tum infra subdit : Er hanc sententiam tenenι Omnes antiqui Neelagi, Alexandeν, Nomor in suo si r3o ρο Secunda , Bonaven rura, Ricbardus, licer quidam novi Theologi a sensa Ecblesiae receden.
stea, sir a Fidelibus e cellata. Tum Sanct earionem Virginis ab Ecclesia doceri ait : ira dicit oratio, quae dicitur in hoc Festo Romae in sancta maria majori : Deus, qui Sanctificarionem Virginis &c. cur vidi er audivi , quum ibi de ista Sancitisearione pradicarem in isti Fesso Sanctificationis, quod D in Doeambri ante Fesam Natalis
peν XV. dies. Dubitat autem Theophilus Raynaudus , in Tractat. de Piet. Lugdun. pag. 3os. an haec scripserit Pelagiust, quum duo jusdem ΜSta haec minime exhibeant. At haec ejus stylum sapiunt ,& illa alii Codices praeferunt. Νeque mirum, si quis contrariae sen
tentiae postea deditus, in ejus Libro describendo haec pauca sibi ingrata expunxerit.
214쪽
Sententia excludentium Debitum a Virgine concordi Tradiatione Patrum eversa . A praestantioribus Theologis impro. fata. Nihilominus Cusentina Civitas adducta ad ritum de ruenda Sanguine suo eadem Debiti exclusione . Ex hoc temerario Volo, quae consectaria fuant.
EX his autem Romanorum Pontificum, minorum Ecclesiae, Sanctorum Patrum, veterumque Theologorum dictis inferebant olim Thomisticae sententiae patroni, Deiparam ipsam minime exclusam fuisse e Decreto Apostoli scribentis o omnes in Adam peccasse. At quum non immerito responderetur, non ita rigide aecipiendas semper esse universales quasdam Saerae Scripturae propositiones, ut eximere ab eis quaedam particularia non liceat, si id suadeant rationes ex ipsa Scriptura legitime deductae: instabant ii y interpret bionem divinarum Liter arum petendam esse concordi sensu Sa ctorum Patrum . Esse vero apud illos Catholicum Dogma : Unum Iesum Chrasum inter bomines expertem fuisse Peccari originalis. Praeterea illos diserte scribere, ideo Christum Dominum a Peccati Ortiginalis lege exemptum fuisse, neque primi hominis maculas conotraxisse, quia non ex commixtione sexuum , non e semine virili , sed de Spiritu Sancto conceptus fuit. Quamobrem quum Maria non eo modo supranaturali, sed communi concepta fuerit: eosque Pe-tavius insignis vir, de Dogmatica Theologia optime meritus, redarguat, qui nimio ardore tuendae Immunitatis Μarianae, Concepti nem ejus essinxere sine Concupiscenιia peractam, atque adeo a communi Naturae humanae lege ac usu alienam : secundum illos Theologos consequebatur, Μariae tribuendam nequaquam fore praeroga
tiVam , per quam Solus divinus ejus Filius a ceteris Hominibus distinctus fuit. Illa nimirum concepta e carne Peccari , 3c non sine Concupiscentia; Christus vero abique ullo Concupiscentiae afflatu,& dumtaxat in fimilitudinem carnis Peccati. Haec illi. Proinde vim
ratiocinationis hujus sentientes, tum antiqui, tum recentiores Theo logi, quibus reverentia erat erga Sanctos Patres, eodemque temPo re pius ardor propugnandae Immaculatae Conceptionis, non aliam
adinvenere viam conciliandi tolerabili aliqua ratione loca Scriptu-
215쪽
rarum, Patrum, ac Veterum Theologorum cum sententia sua, nisi
statuendo in Virgine Debitum Peccati Originalis, atque ab ea exiscludendo Peccatum ipsum ex singulari beneficentia Dei: sub qua conis sideratione adhuc ipsa Virgo distingueretur a Christo , quem liberum non solum a Peccaro, sed etiam a Debito Ecclesia universa fatetur. Rationem hanc exponendi , quod est ad praesentem quaestionem , divinas Literas & Patres, Scotus ipse in g. DistinEL 3. Quaest. prim. indicavit, uti etiam animadvertit Hugo Cabellus Scoti intem pres; ac propterea Theologi reliqui, removentes a Dei para OνVinale Peccatum concordi studio usque ad Annum Io I s. necessarium
duxere, Debitum hoc idem sanctissimae Virgini tribuere e quorum
satis longum catalogum contextum invenias apud stipra laudatos Theologos Salmanticenses. An autem sit haec revera mens Litera.
sum sacrarum, & an lassiciat interpretatio ista, ad rite explicanda tot loca Patrum, ac veterum Theologorum , erit Apostolicae Sed is nos infallibili judicio edocere, si quando controversiam a tot Seculis inter Scotistas & Thom istas ferventem, ad accuratum examen deis ducere, & quid firmissime de ea credendum sit , edicere voluerit. Duo interim explorata habemus: alterum, usque ad tempora Scoti Communem Theologorum sententiam fuisse, negantium Dei parae Immunitatem a Macula originali. Id libere fatentes habemus insignes ac sinceritate praestantes Theologos, quos supra innui . Alterum , usque ad Annum I 6 Is . Communem itidem fuisse Theologorum sententiam , excludi non posse a Deipara Debitum Culpae Originalis, atque ita sensisse omnes ferme, qui pro ejusdem Immunitate a Pec
caro in aciem ante Annum illum Venere.
His positis, judicium prudentiorum esto, quid sentiendum sit de
Theologis iis, qui post illum Annum I 6Is. novam invexere opinionem de Virgine ab ipso Peccati Debiro eximenda. Non utique serenda hujusmodi Sententia, si chorum Sanctorum Patrum, si nubem
Veterum Theologorum, adversantem habet. Ac propterea CardinalisCajetanus, quasi praescius, aliquando emersuros, qui eam propugnare ausuri essent , in Comment. ad Part. I. a. Sancti Τhomae Quaest. 8 I. Art. q. mrexicam eamdem appellavit, cujus judicium Catharinus deinde, & Corduba confirmarunt . Eam praeterea parum rutam in Fide Cardinalis Bellar minus denuntiavit ; & proximam errori , aut parum probabilem censuerunt Medina , Suare Z, Uasqueet, Ualentia, Faber, Canisius, Beccanus, Cailropalaus, Theophylus Ramaudus, Salmanti censes Theologi , & Cardinalis Gottus, ut alios omittam. Quid plura P Auctor est Hurtadus, teste eodem Theophilo Raynaudo in Theolog. an/iqua de vera mar rii notione, numer. 72. ne RO
216쪽
Cisput Vige si quintum. 2 Osmar quidem toleratam fuisse ejusmodi opinionem. Quippe Inquisitio
Romana assertionem illam de semunitate Beatae Virginis a Debito Pe eati Originalis damnavis ti3 Erroneam. Eν Librum P. Fri Ioannis Mariae Zamori, cui situlus de eminentissima Deiρarae perfectione, eo quod assereret eam carentiam Debiνi Peccarum originale contrasendi, voluii esse veritae lectionis. Nihilo tamen secius, ut vidimus, indoismita ingenia, sive Novitatis nimium amica, sive in Pietatis rebus audacter intemperantia, fractis quibusque repagulis, & Patrum aeveterum omnium Theologorum contempta auctoritate, pergunt hanc Mipsam opinionem in Scholis ac Libris fovere atque disseminare , quum tamen ipsam iniuriosam Christo fateri cogamur, Quem Solum Sine Peccaro fuisse , universa antiquitas agnovit . Propterea heicobtestor ego sapientes quosvis, ut seposito omni partium Studio, adhibitaque diligenti consideratione, jam tamdem perspiciant, an non
piorum hujusmodi Novatorum licentia, atque inconsultus zelus in dedecus , & in perniciem conspiret matris nostrae Ecclesiae . Praecepit sacra Synodus Tridentina Sest. IV. ων nemo suae priadentiae in nixus , in rebus Fidei oe' morum, ad aedificationem doctrinae Cui soli. eae pertinen/ium, conrra Unanimem Consensum Patrum, imam Sacram Scripturam interpretari audeat. Consonant in eamdem sententiam Patrum dicta, sed potissimum, quae Vincentius Lirinensis in aureo suo Commonitorio scripsit, monens, in Ecclesia Dei non Nova ,
sed Nove, dumtaxat Dogmata tradi posse . Novae enim omnes sententiae de rebus a Revelatione Dei pendentibus, aut ineptae, aut temerariae sunt , aut denique Haereticum virus continere facile possunt. Quare is addit Cap. IX. Adnunriare ergo aliquid Christonis Catholicir, praeIer id quod acceperunt, numquam licuit, numquam ID cet, numquam licebit. Et sane qui sibi facultatem arrogant proponendi & praedicandi novam doctrinam , quae nullo sacrarum Literarum, aut antiquae Traditionis fundamento nitatur, ii sibi licere putant, quod ne ipsa quidem Apostolica Sedes & Concilia Oecumenia a licere sibi putant. Praeterea idem Lirinensis referens literas Stephani I. Papte inquit e Denique in Epistola, quae tunc ad
Africam miΤa es, hir verbis lunaeti e NIHIL NOVANDUM EDSE : NISI QUOD TRADITUM EST. Intelligebat enim vir sanctus o prudens, nihil aliud rationem Pietaris admistere, nis υι omnia qua si e o Par bus suscepta forent, eadem fide stiis constquarentur nosque Relistionem non qua vellemias ducere , sed potius qua illa ducerer, sequi oportere e idque obse ρνυνium C, seiunae mo-
217쪽
ao 6 De superstitione Vitanda,
estque ΤheoIogorum omnium, qui recta sapiunt, in sententiis ad Theo. logiam pertinentibus super omnia inquirere , quid habeant divina Scripturae, & quae sit de illarum sensibus mens Sanctorum Patrum& quid ferat Traditio, ex iisdem Patribus haurienda. Haec sunt arma Ecclesiae : hisce illa utitur adversus Haereticos , ut de eorum male sana doctrina triumphet. Si fieri posset id autem numquam
futurum Christus pollicitus eii) ut a nobis contemneretur Traditio Patrum, dilaberemur & nos in teterrimum Chaos Haereticorum , . pugnaque perennis inter nos & illos soret, numquam vero spes iusta vietoriae. Nam ubi eo redacta res Brer I ut nos, aeque ac illi ex ingenio nostro latueremus Dogmata, contra, aut secus quam habet
Traditio Sanctorum Patrum squod faciunt Sectarii) & ad unam
Scripturam atque antelligentiam nostram , explosa eorumdem Pa. trum anterpretatione, alter alterum provocaret et utrique suam moris dicus praeferrent sententiam; neque alia superesset ratio evincendi quaenam ex iis esset Vera ac potior appellanda. Nos ideo invicti ad. versus Haereticorum conatus , quod eis tum Scripturae loca tum concordem eorum interpretationem, Traditionis ope in Ecclesia Dei lex vatam, objicere possumus e quam Traditionem considendam, vel
apte Sanctus Irenaeus proximus Apostolicis temporibus iussit . Neque erum ad nos pertinet, neque licet, innovare aliquid in doctrina Fi. dei; neque Revelatio nova nobis exspectanda; sed illud tantummodo retinendum, & sancte colligendum atque custodiendum , quod olim Deus revelavit, ad nos per Literas sacras, per Concilia, &Patres, testes integerrimos Revelationis non scriptae , transmissum est. Neque Pietatis augendae, obtentu fas est contra mentem Sancto-Tum noVa dogmata procudere e quis enim nisi superbus & audax plus scire ac sapere se putet , quam Sancti Ecclesiae Doctores , ac propiores fonti Revelationis divinar λ Propterea illos etiam Uincen. tius Lirinensis arguebat, qui tum pios prae reliquis se putant, quum IN OVas gravis momenti Opiniones invehunt. quibus Sanctoruni Patrum documenta obsistunt. Mirari saris nequeo sita ille Ca 3. XXI. γνώnIam quorumdam hominum vesaniam, tantam excaecarae menIis imp etatem , ranIam ρωνemo errandi libidinem, υι contenti non μι , νradιta semel o accepta anriquistis credendi regulo. Sed NOVA ac
NOVA in diem quaerant, semperque stestant ALIO ID RFLIGIGNI ADDERE, MUTARE, DETRAHERE e quas non coelesyrUo ma, quod femei revelatum est, sufficiat &c.
Quo igitur nomine digni sint, qui Anno Is I s. tradere coeperunt novitiam hanc doctrinam , scilicet, ne Debitum quidem Pecisis oriagrnalis tribuendum esse Mariae, Sapientes tandem judicabunt, Mum,
218쪽
munitatis Μarianae tutela plus cordi fuisse noscitur, agnoverint necessariam hujus saltem Debiti consessionem , ut Redemptionis neces.sitatem in Virgine tueamur , dc ut Apostoli auctoritas, de Patrum interpretatio, aliqua ratione subsistant. Neque enim locus heic re. liquus est speciosae illi doctrinae , perfectiorem modum Redemptionis esse , Virginem a conrrabendo Debiro praeservatam , quam a Debito liberaram fuisse. Nam, uti supra nos docuit Romanus Pontifex Zossimus, Nullus, nisi qui Peccari seret ur es, Liber sicitur , nec Redemptus dici potest, nisi qui vere Per Peccatum fueris avre caprivas. Et Saninis Leo Μagnus Papa Sermon. I. de Nativitate Domini e
Sicut Nullum a reatu liberum reperis, ita procliberandis omnibus venit.
Itaque nullus dubito, quin quicumque animo ac ingenio ab affecti. bus praeviis, atque ab anticipatis judiciis expurgato, opinionem hactenus commemoratam perpenderit, plane intolerandam in Ecclesia Dei appellet. Attamen aliquid etiam gravius hac ipsa de caussa exerendum est, quod me impulit ad corollarium hoc postremum adjiciendum , hoc est ad colligenda tot Patrum ac Theologorum veterum vota I dc quod prudentibus stuporem fortalsis Sc horrorem incutiat, nobisque luculentius aperiat, quid audere possit inconsultus novandi ardor, Sc improvida Pietatis amplificandae cupiditas. Non solum placuit ac placet nonnullis periculosae huic opinioni adhaerere, eamque in Scholas imperterrite invehere; inventi sunt etiam, qui pro ejus tutela Vitam se daturos voverunt. Testem habeo Auctorem Historiae Conceptionis Virgineae, qui Libro IX. Cap. XVI. tradit, Cu- sentinam Civitatem in Calabria primariam Anno Iss6. Votum emisisse de propugnanda Immunitate Virginis non solum a Peccaso Origianali feci etiam ab illius Debiro: dc quidem Sanguine etiam St Vita . Voti quoque sermulam refert, a Syndico Urbis illius concepti, nomine Reipublicae , omniumque Civium tam praesturium, quam furor rum. Egregium sane Votum, quo Populus indoctus, Sc impotens ad discernenda momenta ejusmodi quaestionum, ad mortem subeundam obligatur, posterosque ipsos rei inscios tam ferali obligatione constri. ctos decernit. En formulae Cusentinae verba: Promisrimur πjuramus, radiis sanctis Evangeliis, nos docturos, professuros, ac propugnaturos , Mariam semper Virginem. Dei matrem , ET Dominam nostram , in Comeestrione sua non solum non contraxisse Perearum originale , sed ne ipsius quidem Debirum, quum 3ransfundi nequeor infelix hereditas Adami in illam, quae ux Mater futura Verbi aeterni praevisa fuis in signo anrec denti Adamum. E3 Vnum juramen o eonfirmamus res candi HANCVE.
219쪽
dio 8 De Superstitisne Vitanda,
VERITATE SANGUINE O VITA, er curandi, ut idem a reliquis sui. Ita ille Auctor, qui insuetum hoc Votum veluti rarissimae Pie tatis prodigium suspiciens, addit o Nei cbe Cosenda se vaniaraia ad reni altra Clita dei Mondo I menire un franii voro di niv ahra se temge. Neque legetur, subdo ego, dum Christi Fideles accuratius in
rem ipsam introspiciant, & sapere pergant . . Equidem infimus in domo Dei sum I attamen quando omnium est Fiis delium , Ecclesiam Dei matrem nostram, ejusque doctrinam germanam tueri, libera heic voce ajo, freno tamdem Opus esse ad compescenis da Ingenia sub Pietatis specie extra orbitas verae Pietatis decurrentia.
Addo, manifeste imprudens, nullum , ac irritum esse hujusmodi Vo. tum, neque sine scelere Vitam profundi posse pro tuenda opinione, quae nequaquam Probabilis, immo Falsa ex dictis censenda est . Evidens quippe esse sincerus quisque rerum aestimator deprehendet, veteres Patres, sinter quos duo eximii tum doctrina tum sanctitate Pon. tifices Μaximi Leo I. & Gregorius Μagnus praeter Leonem IV.& Ambrosius, & Augustinus, & Anselmus, & Thomas,& Bonaventura, Ecclesiae Doctores non solum ignorasse praerogativam
hanc a Novatoribus piis Dei parae attributam, sed ita loquutos fuisse, ut aperte destruant saltem sententiam auferentium a Beata Virgine Debitum Peccati Originatis. Quonam ergo abibit veneratio semper habita in Ecclesia Dei, semperque habenda unanimi Sanctorum Patrum Traditioni λ Et quaenam Prudentia fuerit pro tam fallaci sententia discrimini Uitam exponere ρ Immo quum nefas sit atque Peccatum pro Opinionum , licet Piarum, tutela tormentis&securibus suum caput offerre; quisnam, rogo, a crimine excusaret pro h jusmodi etiam non serenda opinione occumbentem λ Neque plura adte-Xere volo, spe ductus fore , ut haec intimius perpendant, quibus &major sapientia est, & ferventior cura decernendi remedia, si quando perspiciant, ab intemperantibus ingeniis, & in excessus Pietatis incaute
declinantibus, perniciosa dogmata venditari, ac temere homines in mortem impelli. Ad Parthenotimum potius redeat oratio, a quo tu benter rescirem , probetne ipse , an improbet Cusentinorum sententiam De debito Virginis, eorumque Votum Sanguinarium. Si probat equid aliud restat, nisi ut demum fateatur, conculcari impune posse Traditionem concordem Sanctorum Patrum, & nihil referre Catholicae Ecclesiae; si quisquam aspernatus sententiam , quae apud Patres ,& veteres quosque Theologos, Communis fuit, Novam atque Oppo si tam excogitet ac doceat I & licere quamcumque Opinionem tueri, dum Pietatis lineamenta praeferat immo & pro illa propugnanda honeste Sanguinem fundi posse , atque inde sperari Martyrii coronam λ
220쪽
Caput rigesimumsextum. , 2C9Si consectaria haec ille devorare in animum induxerit , jam nullum
ultra cum eo certamen Volo ; sed Videat ille, quei gravissimam a sacris Iudicibus censuram effugere possit. Quod si Culei inorum pinionem ac Votum Parthenotimus aversatur, habet ille in hoe uno exemplo , unde intelligat primo , quam inanes querelas ad vetius Lam indum commoverit, quasi piaculum fuerit, Sanguinarium paucorum Siculorum Uotum non revereri, quando a nonnullis Theologis, & quidem Catholicis, ad in ventum, ac populo propinatum fuit
mirabile hoc & magnanimum Vitae contemnendae consilium . Certe qui Cusentinis auctores fuere emittendi paris , immo magis etiam magnanimi Voti, Cerdones non erant. Theologos fuisse nemo non agnoscit; & nihilominus quis eorum audaciam ferat , aut excuset λSecundo hinc discet Parthenotimus, raram avem in terris non esse
nonnullorum ambitionem, qui in rebus Pietatis , sive quod plus sapere quam reliqui sibi persuadeant, si ve quod Novitate Opinionum famam majoris intelligentiae ac Pietatis conquirant, in excessus Pietatis erumpunt, quos certe & Ecclesiia Catholica odit, & Prudentia eliminandos jubet . Tertio deprehendet Parthenotimus, quanta in posterum fides habenda sit professioni toties a se inculcatae , scilicet
Voventes tutelam Immaculatae Conceptionis , non morituros pro
tuenda Veritate illius sententiae, sed pro Pierare, quae ines actui opinativo pro Fesso Conceprionis ab Ecclesia praescripto E e. Scilicet sensit ille, non immerito improbatum fuisse a Lamindo consilium subeundae
mortis caussa propugnandae sententiae , quae adhuc inter opiniones conclusa certam nobis Veritatem rei exhibere non potest . En Cu-
sentinum Populum diserte jurantem, se Sanguinem fortiter effusurum pro res canda Veritate Immunitatis non solum a Peccato , sed & a Debito. Idem quoque velle Siculos in concipiendo suo Voto Sangui. nario pro tutela Immunitatis a Peccato, mihi persuadent eorum foris mulae, quibus frustra medicamentum adhibet Theologus noster. Denique possent Cusentini ad eadem effugia se convertere , per quae Parthenotimus evadere se posse confidit, protestando , sibi quoque persuasum, non dubiam, sed Certam esse sententiam suam de eraclusione Debiti centenos Theologos a Petro de Alva recensitos pro eadem pugnare; atque illam, teste Auctore Historiae Conceptionis, saltem apud Hispanos Communiorem esse in Scholis r abhorrere ab honore Virginis deformem Debiti illius maculam I ac proinde se
mori paratos pro νvenda Sanctirare Mariana, ρνο euha s honore δε- ιtur, pro observando Voro, a cujus observantia descere crimen es . Si Cusentinorum Votum, uti nuper effinxi, a Parthenotimo neutiquam probatur, frivolas etiam, nulliusque Ponderis reputet, Oportet, e D et rum