P. Papinii Statii Ecloga ultima emendatiorem edidit Robertus Unger

91쪽

Adnot. 53.

ligino merso obvius adsor opom. Viso sic funere. Dan. Heinatus: obruis arsurus. Nie. IIoinsius Adv. l V. 4 p. 595: ,,pro a duro editio Parm. ali durum: fortasse scribendum haud dudum viso si e vulnere . Gruterus: Obruis. si durus, viso si vulnere. Gronovius: Obruig. liaud, diro viso sic vulnere carae Conjugis, - siebusta Lini complexus Apollo Conticui t. Marklandus: Obruis indigna vol insolita vel ali dira. Viso sic vulnere. Quorum hoc, quod postremo loco positum est, probatum Duebnero Quechioque ne tanti quidem est, quanti apud Claudianum Rufi ll. 479: quos nollo sateri Viderit, ad rigidi transmittit vorbora fratris, quod

liabent Vatic. sec. tori. Thuan.: ad duri; quis enim in legendis poetarum scriptis vel mediocritor versatus feret inertiam vocis in ista, quam Videmus, sede collocatae pSed si hoc inventum et reliqua satis est sic confutare, utoruatur, quid veri sit in libri Relidigerari memoria hac: aduro justo si vulnero tare - si busta. Constitu-ondae fidei autem hoc initio ac fundamento utendum sest, quod Orpheum et viso conjugis stinere et Ox inseris

frustra reversum solatia Cantando quaesivisse constat

testimoniis non solum Virgilii Georg. IV. 464 et cui loco non intendit Marhlandus p. 409. a, 510 sq., sed etiam Ovidii Mot. X. 88 sq. et Lucani orph. D. Vl. Quaest. de Lucan. Carm. Reliquiis p. 3 et quos Quaest. l. d. p. 4 sq. addidimus, Senecae Hero. Oet. 1090 ad Boethii Cons. Phil. lli. Mois. Mi. 5 p. 782. A. quos sequuti

sunt Sannagarius Eleg. ad Juliam Senensem l. p. 675. Joannes Secundus Silv. p. 331 cs. Franc. Octav. de Cantu Juliae Epigr. p. 139 sq. neque omnino repugnat aut ea res, quod Statio isconspecto conjugis igne Odrysius vates positis ad Strymona plectris obstupuisse tristemquctrogum sine carmine flesso dicitur Silv. V. I, 204, quom locum non praeteriit Holnsius Adv. l. d. p. b95, aut quod neglectum diu ebur ereptaque Nymphis solatio scripsit Claudianus R. rios. ll. Ρraes. 2 cf. Ovid. I. d. 76 sq.), quem imitatus est Titus Stroeta Eleg. ad Cambium P. Dissili os by Cooste

92쪽

1030. Quo posito ac stabilito efficitur a poeta jam hoc

eonsesso inseri om vocem omnem esse atque adeo omnia

verba sordere ea misso addita, ob quae merito videreturrinimius esse avidusquo doloris et in lacrimis justum excessisse pudorem. Qualia sunt haee: i

lu mo caligine mersum Obruis. Abiuro justum, si sun ere carae Conjugis invenit caneret quod - Orpheus.

Ut hoc dicat poeta: si perhibent Thob. X. 366)

Orpheum et Apollinom simili acerbitato conflictatos dulcia tamen carmina sudisse, ogo abjuro hoc iustum os Holns. Adv. Iss. i p. 462. Auet. Q uerul. V. Heius. Ovid. Her. l. 101 p. 14: Nonne hoc justum suit, bustum ut efferret filius Burm. Val. Flaec. V. 499 p. 406.)Ut est in Thebaide VI. 150: En quam seriae putemus

Abjurasso sacrum ot Lemni gentilibus unam Immunem suriis et apud Ennodium Diet. XXVlta. p. 308. D: indomitus Veneris Ao semine oretum Jactat et abjuraus collaudat stemmata divas ot Pacatum Pan. Theod. 41, 1: nee tu dobitam gratiam beneficii infitiator abjuras: nam etsi per te conseceris quae volebas, per fortunam tamen plus adeptus es, quam volebas. Valer. Maxim. Vss. 7, 3: summa cum iniquitate paternum nomen abjuraverat :hoc enim tenent cod. Daniel. Et ii, quos noverat Barthius Stat. l. d. 151 p. 406, qum Venet. praebeat jurga verni. Med. prim. arrogaverat. reliqui abrogaverat, quae librorum discropantia sic enotata fidem facit uobis apud Hyginum sab. 107: arma Achillis abjurgata sunt ab Agamemnone in locum ementiti verbi hoc aufficientibus: abrogata sunt Sed Lupo Epist. XVII.: tussim incurri, quae meatus obstruens Penetotam mihi spirandi facultatem adiuvabat abjugabat potius os. Pric. ap. Oudend. Apul. de Deo Socr. p. 152 , quam αδ nilabat oportuit reddi a Barthio Adv. XIX. 9 p. 949. Verum ne ovager latius, idem quod Statio vitium obvenit Claudiano Vl. Cons. Hon. 110 abjurata.

Med. tQrt. adjurata similiterque vreriatum osse seribendo

93쪽

adjunctus et abjunctus, adductus et abductus confirmabimus Emondd. Prop. lil. 3. Quoniam autem apud Quinii-lianum Decl. lil. 18 p. 74: habdicandiis et ejurandus Witti hoc discrepat: abdicandus et abiurandus eodemque modo adfusus et offusus Ηeins. Usi Flacc. l. 761 p. 131) et apud Lucanum X. 153 abductus, advectus Vratisi. 3), evectus Oxon.) permutata inveniuntur et in Anth. Lat. ll. 185, 5 in cod. Voss. Et jurata, apud Statium Achiil. ll. 187 lt jurata iactum est, quod ante fuerat Eburata, sori se non doerunt, qui simul prae seram ejuro et ipsam Rehdigerant libri memoriam retineant: ejuro, justo si funere carae Conjugis invenit Orpheus quod caneret ipsas Eurydices exsequias distincte dici rati - nam in alia sontentia positum est in Theb. Vl. 175: vulnere funere) justo Exsaturata oculos - aut

Ρarmensem librum sequantur sive sie: ejuro, inviso sive in hunc modum scribendo: ejuro, viso si funere,

ut Lucan. lil. 730: qui funero viso Ρervenit ad puppim. Corin. Iust. lil. 58: viso funere fiebant. Joseph. Jse. VI. 390. Ejurare enim is dicitur, qui jurat, quod desbderetur, a se praestari non posse: ita dicit Paulus tam conus Exo. Fest. p. 58 confirmatque Pithoeus Adv. Subs.ll. 8 p. 105 sq., praeter Pithoeum alii, quos commemorandi locus erit in Emendd. Hop. Vill. 3. Neque enim dubium est, quin vere, id quod diximus Rdnot. v. 38, ab eo, quem non nominavit Oronorius,

restitutum sit funere: declarat, ut omittam loeum Silv. v. I, 202: conspecto conjugis igne μ a Barthio recte atque ordine correctum, vel altera hujus sententiae pars: si busta Lini complexus Apollo. Quamquamne hoc quidem vidit Oronovius Diau. p. 591: serie Orpheus viso diro vulnero carae conjugis, quod serpens talo ejus innixorat, haud invenit dulce sibi quod caneret : ille quidem certo hic non memor Silv.

V. 1. 204: tristemque rogum gino carmine flevit. Funere conjugis Rutem non minus caret reprehensione, quam Lucan. VII. 39: hLacerasset erino soluto Pectora Diuitiaco by Corale

94쪽

Femineum, ceu Bruti funere, Vulgus. Nemesian.

Cyr. 38: isflentes germani sun e re silvas. Ovid. Tristi V. 12, 7: is nostrorum funere ludit.' Eleg. ad Liv. 286: rimnere causa latet et quae attulit Bumannus Lucan. l. d. p. 458. Quamquam dubito, an praeseram, quod apud eundem Statium legimua Silv. V. 3, 85: hQuia non insunere cunctos Heliadum ramos lacrimosaque germina dixit 2 atque apud Silium II. 138: ispater in gemino natorum sun ero Mopsus Correptos arcus ter moesta movit ab ira et VI. 497: Asubito seu stans in funere M. Claudian. Rus. II. 90: isquis non sunesto turbine rerum Aut tantis solvet lacrimis, quos Barbarus illinc, Hinc Rufinus agit 3 Oxon. Leid. Εκc. Wolf. in turbine. Nec quod Rehd. habet justo, quiun prima specie

memoriam attulisset eorum i orum, quos composuit

Oudendo ius Sueton. Aug. 19 p. 184, in justum comvertero vilius fuit negotii: nam cum multa succurrerunt

exempla, quae Bumannus Anth. Lat. I. 80, 22 p. 62es. Prop. II. 25, 61 p. 476 in medium attulit, nos Valg. p. b07 sq. Anal. Prop. p. 99. Quaest. de Lucan. Carm. Reliq. p. 8. add. Emmdd. Prop. IX. 3, tum quod in hoc ipso versu pro duro in Parmensi invenimus durum. Visnm autem quod dubitari potest an fluxerit ex Silv. V. 1, 204: is conspecto conjugis igne ) et justum Heissius Claudian. Rus II. 363 p. 95 permutata novit, visum et jussum, jussum et justum idem Adv. III. 9 p. 461 sq. et plures, ut Bumannus Lucan. Lucan. VII. 37 p. 458. Drahenborchius Sil. XIV. 372. 379 p. 659.660. Bumannus Anth. Lat. V. 113 p. 385. Claudian. IV. cons. Hon. 529: et jussum mentiri nescius ictum. Jun. invisum. Wolf. alii p. 787 visum. Denique Oruterus, qui hoc proposuit: his durus, viso si - , quod et usitate dictum Melas. Ovid. Am. III. 6, 101 p. 496) et hoc ordine: hali durus orpheus, si invenit Maalando tamen visum est hexplicatione ei 0edipo indigere, laudandus idcirco est, quod corrigendi periculum ita sedit, ut ante inspectum a doctis

95쪽

hominibus librum Rohdigeranum vox si emergeret. Cui

quidem saepissime litteraIu: si e nocuisse compertum est

cum aliis exemplis Drah. Liv. XXI. 13, 5 p. 70. Seysfert. Cie. Tusc. I. 2, 3. p. 4 sq. tum ipsius Statii Theb.

II. 24T: si mons accepta. eod. Opt. Barth. sic. VII. 303

Conjectari. XV). Ovidii Her. XIII. 137: sequae sic lacrimosa suorum Fuuera conspiciunt, ubi unus Ρutean.

praebet si. Martialis I. 46, 1: sne si facis. V s. Gud. sic, npud quem eundem X. 21, 5: Sic tua iam dentur sano, Inca carmina, SeXte, Grammaticis pia coant ut sino grammaticis sic enim eum locum describendum esse in Cinnae commentariis obtinebimus)Palat. si, ut Lucan. VII. 24: Sic Romam fortuna dodit Guel fy. si. Claudian. Eutrop. II. 535. 538: Sic me sic te. Jun. si me. ΟXOn. Hi te. Usum autem rius vocis monstrasso sntis Ost Statii illo loco, quem supra diximus, X. 366: Si to tergeminis perhibent variare figuris Illo tuuη, Diana, puer, nunc respice Snltem, Quaeritur. Val. Flacc. V. 642: istacitus milii lueus et agger Quod rudis et sola colimur si gentibus umbra cf. Cort. Lucan. Vill. 549 p. 3D4. O. Arnig. Catuli. Dist. I. 1 p. 2 sq. JO. Arnig. Mamertin. Grat. Act. 26,

o p. 751. V. SI

Vitii manifestum est istud Thracius Orpheus. Quod ut recte positum est ab Ovidio Mot. XI. 92: Ruricolae cepero Phryges vinctumque coronis Ad regem traxero Midam, cui Thracius Orpheus Orgia tradiderat, cum Cecropio Eumolpo cf. Virg. Ecl. IV. 55: ,,Non me carminibus vincat nec Thracius Orpheus Noe Linus. Claudiant Nupt. ΗοD. 234: HMaeonius quaecunque seneX aut Thracius Orpheus. Sen. Med. 358. Potitian. Nutrio. p. 366, ita hoc loco nemo vel leviter admonitus dubitaverit quin sumendum fuerit alterutrum eorum, quae ipse Statius posuit, sive hoc, quod Diqiligod by Coosl

96쪽

legitur Silv. V. 1, 203 Odrysius vates Theb. lV. 181:

Thamyri - Getico vati. Boeth. Cons. Phil. lli. Metr. 12, 6: quondam funera coniugis Vates Threicius gemens. Claudian. R. Pros. ll. Praes. 49: Thracius haec vates

es Silv. ll. 2, 61 Getici gloria plectri et 7, 44. lil. 1, 17 Getica lyra. V. 3, 271 chelyn Odrysiam cs. Sidon.

Apollin. Vl. 2: sestum dum cantibus ortum Personat Ismario Thracia vate chelys. IX. 284: vatem Rhodopeium. XXlli. 121: Thrax vates) sive quod lil. 3,l93: immitem potuit Styga Vincere supplex Thracius Sidon. Apollin. XV. 163: ThraX fidibus legem - temeravit Averni aut quod est in V. l. 24: silvis. comitatus et amnibus Orpheus cf. 3, 16-60. Theb. V. 435: durao similem nil Orphea Thracae. Quum igitur nihil hie

attineat commemorari Orphei patriam, hoc ipsa res cum maxime hortatur, ut quomodo Orpheus cecinerit, apertum0nstretur: illud enim latetur poeta se nihil tanto fulmine dignum reperire omniaque sibi verba sordere: Orpheum quidem in Eurydices sunere carmen non incomptum invenisse atque Apollinem Lini busta dul-eibus quibusdam modis deflevisse. Quare hoc, quod ipsum latinae consuetudini convenientius est, quam isto verborum ordo: is invenit, caneret quod, Thracius

si iii Mnere eBrae Conjugis inventi. eaneret quod lersius, Orpheus

quocum verbis sero concinit, sententia discrepat Bartaeus Heroic. IV. p. 653: non suavius olim Bistonius cecinit vates, cum redderet Orbi Conjugis Eurydices manes ). Exiguo conatu id, quod volumus, emei docent et audiani libri Laud. Ser. 208: fremuit quum Thraciubelli Tempestas. Med. quart. Moret. pr. te reia. Ρnt.

97쪽

Adnot. 54.

trementia. De usu autem ejus vocis squam quidam posthabendam opinabuntur voci gratius) existimatur ex Festo p. 275: tersum diem serenum dictum ab antiquis cs. Barth. Adv. XXXIX. 11 p. 1177. Silv. ll. Prael: vir optime et in omni vitae colore tersissime . Martiat. Vl. 1, 3: libellus Quem si terseris aure dili. gonti, Audebit minus anxius - Caesaris in manus venire. Plin. Εp. Vll. 25, 4: Quam terga omnia3 quam latina 3 quam graeca γ IV. 22, 2: Si elegos ojugin manus Amnpseris, leges opus torsum, molle, jucundum. Quintil. X. 1 p. 908: elegiae tersus atque elegans maximo videtur auctor Tibullus , unde apud Politianum Nutric. p. 271 ost: torsi - pia musa Τibulli et Ρio rium Valerianum do Stud. Condit. p. 1234: torso Τ, bullo . Ceterum haec oratio non magis impersecta est,

quam illa Silv. IV. 4, 102 Conjeci. Mil.): neo enim intemeratius almae Pectus amicitiae et Sil. Xll. 228: Cinyps, quo gratior ora Non fuit. V. 55. Sq.isSic viso) id est ita inepto carmine. Sic busta Lini: sic Apollo in funero Lini cecinit qualecumque

potuit carmen. Sic haec interpretato Domitio adversatur Gronorius Diatr. p. 590 seq.: isApparet hoc maximo queri Statium venam et Verba se deficere. In quo se cum Orpheo et Apolline comparat. Quid est ergo: Orpheus invenit, quod canoret 8 Non invenit erat dicondum. Ut in pietato Abascantii V. I, 202: tristemque rogum sine carmine flevit. Qui unicus locus docet, quomodo hic scribendum sit, nempe haud diro viso sic vulnere. Sic Orpheus viso diro vulnere - haud invenit dulco sibi, quod caneret. Et mox: sic busta Lini complexus Apollo Conticuit sustragaturque Heinsius Adv. l. d. p. 595: Conticuit pro Non tacuit bene editio Parmensis cum Gro novio: certe in Piotate Abascantii Duiliroo by Cooste

98쪽

Adnot. 1 5.

Orpheum dolore oppressum ad busta conjugis tacentem inducit. Rursus Marklandus, quem sequuntur DuebnerusQuechiusque: Quomodo se compararo potuit Statius

Apollini et Orpheo silentibus, quando ipso non silet γnonne enim canit hoc Epicediony nonne dicit do soipso v. 33: juvat heu, juvat illaudabilo carmen sun-dore 3 Ergo necesse est ut comparet se ipsum canentem

hoc Epicedion post mortem pueri Apollini et Orpheo canentibus, huic post mortem Eurydices, illi post mortem Lini et proinde omnino jam salsum est Oronovit haud invenit et Conticuit. Dicit Statius: Quom

modum Orpheus - invenit quod caneret solito quidem carmine longo inserius, tamen dulce sibi saltem, utpoto quod solaretur aegrum amorum et quemadmodum Apollo post lanus Lini non tacuit id est cecinit aliquid: sic ego defuncto hoc puero luctus in carmina verto et voluptatem quandam capio in landendo ignobiliet illaudabili carmine -: hoc me consolor illorum exemplo: meliora non possum, cum abierint usitata copia et inventio et nihil animo occurrat nisi humiles conceptiones et verba sordida et Vulgaria. Hic est sensus satis jam apertus et hinc patet retinendum esse Non tacuit. Quae in errore versari omnia ex iis intelligitur, quae cum de versibus 25. 33 tum do versu 53 edissoruimus. Itaque tollendum jam est istud non tacuit, cui quum praeteri possit ipse Rebdigerant libri non tacui et reliquorum codicum conticui dissensus et auctoritas Cortii Lucan. Vll. 598 p. 232 et quae nos in medium attulimus Valg. p. 87 et vocis non ante con saepe omisino testos Madvigius Emondd. Liv. p. 579 Seyssertusque Cic. Tusc. l. 23, 54 p. 19, salso his patrocinatus est Oronorius p. 591: is estque simile vitium a librariis commissum infra v. 79: quo sospite natos Non cupii: nam ita recto Domitius, cum Ms. haberent Concupii ; hoc ipsum enim a Statio scriptum e8se infra evincemus. Quae quum ita sint, quum non hoc agatur, ut opost lanus Lini cecinisse aliquid Apollinem intelligatur, sed Diuili so by Coos

99쪽

ut sol in no et dulco id carmen 1itisse affirmetur, n0n absurdum est suspicari illud conticuit eo erroro proveniisse, quo apud Ovidium Ain. lil. 9, 24: invita concinuisse lyra in plerisque libris hoc infodit: coimticuisso et Fust. Ul. 342: conticuere molae M in Regio

factum est continuere, quod ipsum concinendi verbo non minus saepe, quam retinere verbo reci non di

Carm. ad Pison. 68, de quo diximus Theh. Parad. p. 431. Cul. 71. Cic. Brut. 46, 171. Quintil. lX. 2 p. 783. Marcian. Ap. lX. 888 p. 690. Draconi. Nexaem. 45 1. Ammian. Murc. XV. 1, 4 p. 43. XlX. 7, 7 p. 186. Oud. Apul. Met. V. p. 367) insidiatum esso tostantur Dudun-dorpius Frontin. ll. 12, 1 p. 30 λ et Drahenborellius Liv. Vl. 36, 9 p. 310. Ut jam appareat hac verborum opus csse descriptione:

si iii ianere earne Coniugis invenit caneret quod tersius Orpheus. Dulee sibi si busta Lini eoinplexus Apollo Concinuit.

Quod idoni sio dixit Ovidius Am. l. d. : Aeli non Dicitur invita concinuisse lyra. Dulce concinuit quidem, ut Calpurn. Eel. IV. 9: Dulco quidem resonas cf. Holiis. Ovid. Rem. Am. 766 p. 763 et Claudian. Prob. et Olybr. 120 p. 13. Wach. et Arntκ. Caton. Dist. l. 27 p. 75. Cort. Lucan. V. 217 p. 599 et t. 353 p. 99. Jacobs. Callisti . Stat. 1. p. 683. Sidon. Apollin. U. 265: Hammon Si s a n c t u m sub Syrte genii i ), dulco

sibi autem ut consummatissimo carminum arbitro cf. COn-jeci. XIX. Sympos. Aenigm. II. 2: arundo - Dulee sonans Musis add. Stat. Silv. V. 3, 16: nil dulee sonantes. Jos. Jscan. VI. 4: toto nil agmine laetum, Dulce nihil ); denique busta complexus, ut Silv. lIl. 5, 52: OXQ-quias amplexa canori Conjugis. Theb. II. 8: Relliquias amplexa virum. Nee vero dissiimuo OX eo, quod in Relidigerano est tacui, posse conjecturam et consilium capi hujus potius ordinis ducendi: si Orpheus in si noro conjugis invenit quod caneret tersius, si Apollo Disiti Cooste

100쪽

busta Lini complexus iuvenit quod sibi dulco essol, inde versus 56 aut sic constituendi: Conticui. Nimius fortasso ut Τlieb. IV. 185: Thamyris damnatus in annos Ore simul citharaque - Conticuit praeceps)aut in hunc modum, quem ego perVelim:

si in funera carae Conjugis invenit eaneret quod lersius Orpheus, Duleo sibi si busta Lini eoin ploxus Apollo. Nuno aevi nimius sortasse avidusque doloris

Dicor.

Nam quum ipsum nimius, sive doloris nimium avidumque dici putas poetam sive nimium et doloris avidum ut a Seneca Ag. 84: Erinnys Nimias semper comitata domos , a Tacito Hist. lΙΙ. 52 nimium Antonium Floroquo li I. 15, 3: jam nimium et potentem altero tribunatu ), habeat, quod displiceat, illa verba,

quao illaborata sunt atque obvia recolenti vel voces carae v. 53. tumulo V. 25 in Rehd. si e proditas: tare. cui nulo es. v. 29 victatus ne jam vocis non iti locumvoeis nune subrogatae testes asseram libros Eumonii pro inst. schol. 19, 5: nunc neternis auspiciis renascuntur. cod. Livin. non et Livii Drah. X. 14, 12 p. 107cf. Hand. Turseil. IV. p. 344, qui de vi et usu vocis nunc explicavit p. 339), et molestiam levant verbi canendi bis positi v. 54. 56 et ipsn dignissima sunt Statio, apud quem logi arma invita capessi Theb. IX. 891. vid. Valg. p. 404 , moestam teneri, propiorona timeri, ingentem sentiri Gron. Diatr. p. l68) et quae nunc praetereo, dicetur alias. His verbis autem praeclare atque apte describi animum poetae simul et nimio dolore impotentis ac deiicientis v. 42 sq.) et ad deos incusandos proni incitatique sic enim Sil. I. b59: clausos acuunt extrema pericli. 113: his acuit stimulis cf. V. 227. Virg. Georg. IV. 436: lupos acuunt balatibus agni. Stat. Silv. V. 2, 25: illum omnes acuunt plausus. Cistudian. B. Gild. 349: juvenem stimulis virtus Exacuit. Columell. X. 105: quaeque Hrof