Aulus Gellius. Auli Gellii Noctes Atticae, qua fieri potuit recognitione, ad optima exemplaria nouissime bona fide redditae. Cun gemino indice, et Graecorum dictionum uersione

발행: 1565년

분량: 739페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

401쪽

oculos domini fortὰ iret, obtentu togae tangam se amicιens, ne uideretur ὰ domino,Obstitisset. deinde furtis omnibus,quae nec mani ficta appel ru poenam imposuerunt dupli. Id etiam memini is Ariston gere me in lib. Aristonis iureconsulti,haud quaqua iurecon- indocti uiri: apud ueteres Aegyptios quod geno olertes sufium si cnitisse , ct in cognitione rerum indaganda sag eitum. ces urto omnia fuisse licita, impunita . Apud IacedM- tacedaemonios quoque , sobrios illas ct acres uiros,

Iaud ia longinqua es,

non pauci neque ignobiles scriptores, qui de moribus legibusque eorum memorias condiderunt , ius atque usumfuisse furandi dicunt: idque a iuuentute eorum,nen ob turpia lucra, neque adsumptu libidinipraebendum, comparandum ue opulentiam ,sed

pro exercitio dis plinaque rei bellicae factitatum quod O furani solertia O ametudo, acueret,

obfirmaretque animos adolescentium, ad insidii. rum astus, ct ad uigilandi tolerantia oe obrependi celeritatem. Sed enim M. Cato in oratione, quam de nati militibus diuidunda scripsit, uehementibus , illustribus uerbis de impunitate peculatus,

Pulchra atque licentia conqueritur. Ea uerba,quoniamn

M'Cii. impeη dplacuerunt, ad cripsimus Fures inquit, ,h. priuatorum furturum, in nemo atque in compedibus aetatem agunto fures publici in auro atque in pMrpura. Quam cam autem, es quam religiosὰ dprudentissimis uiris quid esset furtum definitum sit, praeter dum non puto: nequis eum solum esse si

402쪽

rem putet, qui occultὰ tollit,aut clam surripit.Vemba flunt Sabini ex libro iuris ciuilis secundo: Qui alienam rem attrectauit, cum id se inuito domino facere iudicare deberet, furti tenetur. Item alio capiate: Qui alienum tacens lucri faciundi causa suffulit, furti obstringitur: siue scit cuius sit, siue nescit. Haec quidem sic in eo quo nunc dixi lib. Sabinus scripsit,ae rebus furti faciendi causa attrectatis.Sed meminisse debemus, secundum ea quae supra scripsi,furtu sine usta quoque attrectatione feri posse: sola mente atque animo ut furtum fiat, amitente. ocirca ne id quidem Sabinus dubitare se ait, quin dominus furti sit condemnandus, qui seruosuo uti furtum faceret, imper in A. G a L L II Furti qui

teneatur,

Sabino autore.

403쪽

LIBER DUODECIMUS.

Dissertatio Phavorini philosophi,qua suasit nobili minae,ut liberos qlios peperisset,non nutricum adhabitarum,sed suo sibi lacte aleret. Cap. I.

V NTIA T v M quonda est Pha-vorino philosopho,nobis praesemtibus,uxorem auditoris sectatorisque sui paululum anes enixa, a uitumq; eum esse nato lio. mus,inquit,et puerperam usum, O patri gratulatum. Is enim erat loci senatori, familia nobiliori. Imus una, O qui tum aderamus, prosecutiq; eum sumus ad domum quo pergebat, oecum eo ui introgressi sumus. Tum in primis aedibus complexus hominem, congratulatusque asperit: atque ibi percontatus est, qudm diutinum puerperium, quam laboriosi nixus fuissent: puesiam uedefessam labore ac uigilia, somnu capere cognouit. Fabulari innituit prolixius. Et nibit,inqui dubito, quin filium lacte suo nutritura set. Sed cu- terpue larcendum esse ei diceret, adhibendasq; puero

404쪽

L I a E R ΣII. puero nutrices: ne ad dolores,quos in enitendo tulisset, munus quoque nutricationis graue ac dissicile accederet: Oro te nquit mulier,sine eam totam integram esse marrem fili' fui. Quod V enici hoc con- . tra naturam imperfectum atque dimidiatum matris genus,peperisse, ac satim a esse abiecisse'aluisse in utero sanguine suo nescio quid quod non uideret:

non alere nunc Iuo lacte,quod uideat iam uiuentem, iam hominem, iam matris ossicia implorantem' tu quoque, inquit, putas naturam foeminis mammarum ubera quasi quosdam naevulos uenustiores, non liberorum alendorum, sed ornandipectoris causa dedisse' sic enim quod a uobis scilicet abes, pleraeque tuae prodigio se mulieres fontem illum sanctifymum corporis generis hi mani educatorem arefacere, extinguere,cum periculo qμoque auersi, comruptique lactis laborant: tanquam pulchritudinis sibi insignia deueniset. Quod quidem faciunt eadem uecordia,qua quibusda commentitiis fraudibus nituntur, ut fortus quoque ipsi in corpore suo concepti aboriantur: ne aequor illud uentris irrugetur,ac de grauitate oneris, O labore partus fatiscat. Quod cum sit publica detestatione communiq; odio dignum,in ipsis hominem primordiis, dum fingitur, dum animatur , inter ipsas artificis natura manus interfecti iris quantulum hinc abest, iam per fectum, iam genitum,iam filiam proprii atque consueti, atque cogniti sanguinis alimonia priuare'Sed nihil interes hoc enim dicituro dum alatur O u, uas, cuius id lacte fiat. Cur igitur se, qui hoc di-

405쪽

cit,si in capessendis naturae sensibus tam obsurduit non id quoque nihil interesse puta cuius in corpore,cηrusique ex sanguine concretus homo ct coalitus βοὶ An qui aspiritu multo O colore exalbuit, non id sanguis eri nunc in uberibus, qui in ut ro fuit ton ne hac quoque in re solertia naturaeuidens eis, quod postea quam sanguis ille πλfex in penetralibus suis omne corpus hominis finxit, aduentante iam partus tempore, in supernasse parteis profert ad fouenda uitae atq; lucis rudimenta praesto est,ct recens natis notum O f ly hisu ossertaeuamobrem nonfrustra cre- est sicuti ualeat,adfingendas animi atq; comporis similitudines,uis ct natura seminis: non secus ad eandem rem, lactis quoq; ingenia oe proprietates ualere. p in hominibus idsolum sed in pecu dibus quoq; animaduersum. Namsi ovium lacte haedi, aut caprarum agni alerentur : constat fermὰ in his lanam duriorem in illis capillum gigni teneri rem.In arboribus etiam O frugibus maior plerun- oe potestas es ad earum indolem uel detrectandum, uel augendam, aquarum atq; terrarum

qu alunt,quam ipsius, quod iacitur feminis. Ac sepe uideas, arborem laetam O nitentem, in locum aliam transpositam, deterioris terrae succo deperis

D. Q malum 9 igitur ratio eri, nobilitatem

istam nati modo hominis, corpusq; cr animum kneia ingenitis primordiis inchoatum, insitivo de generique alimento lactis alieni corrumpere' pr

sertim si ista, quam ad praebendum lac tunc, M. hibebitis,

406쪽

hibebitis, aut serua,aut seruilis: ct ut plerum7; solet, externa atque barbarae nationis si improba, set informis , si impudica , si temulenta est. Nampi l ranq; sine discrimine, quaecunque id temporis lactas est, adbiberi solet. Patiemurne igitur infantem hunc nostro pernicioso contagio infici: spiritum ducere in animum aeque in corpus suum ex corpore est animo deterrimo' Id hercle ipsum est, quo spe numero miramur quosdam,pudicarum mulierum lia beros, parentum suorum neque corporibus, neque animis similes exi Iere.Scitὸ igitur ein peritὰ noller Maro,quod cum uersus illos Homeri consectaretur.

non partitionem sola,tanquam illam quam illa sequebatur,sed alituram quoq; feram ct saeuam criminatus eu. Addidit enim hoc desuo. - Hyrcanaeq; admorunt ubera tigres.suoniam uidelicet in moribus inolescendis,magnam ferὸ partem ingenium altricis, O natura lasiis isnet,qua iam a principio imbuta paterni sieminis co- cretione, ex matris etiam corpore, ct animo recentem indolem configurat. Et praeter haec autem quis

illud etiam negligere a Zernaris possit, quod qμα partus suos . erunt ablegantq; a sese, O alijs nu

triendos dedunt: uinculum illud , coagulum j, animi atque amoris, quo parentes cuisu filiis natura consociat,interscindunt, aut ceru quide diluunt δε- urat ;.m ubi infantis aliorsum dati,facta ex oriι

Macro lib. s.ca.

407쪽

lis amolitio Gruigor ille maternae fimantiae se sim atq; paulatim restinguitur , omnisq; impatis tillimae solicitudinis Irepitus costilescit:Neque Inmito minor amandati ad nutricem aliam fili , quam morte amissi obliuio est. Ipsos quoque infantis assiectio animi,amoris, consuetudinis,in ea sola,unde alitur,occupatur: ct proinde cui R expositis usu ueni0 matris quae genuit, neque sensum ustum, neque desiderium capit. Ac propterea obliteratis, O abolitis natiuae pietatis elementis: quicquid ita e cati liberi a re patrem atque matrem uidentur, maignam ferὰ partem non naturalis ille amor foed ciuilis O opinabilis. Haec Phavorinum dicentem audiui Graeca oratione: cuius sementias communis utilitatis gratia, quantum meminisse potui, retuli. oeuitates uerd, O copias, libertat puerboru, Latina omnis facundia uix quidem indipiscipotu

rit mea tenuitas nequaquam. Quod Anneus Seneca indicans ,de Ennio,deq; M. Tullio,leui sutiliq; iudicio fuit. Cap. II.

g Anneo Seneca partim existimant, ut descriptore minime utili: cuius libros attingere, nullum pretium operae seu, quod oratio eius uulgaris uideatur,ev pro tritaeres atquesententia aut inepto

inani me impetu sint, aut leui quasi dicaci argutia:eruditio autem uernacula, plebeia,nihilq; ex ueterum scriptis habens neque gratiae neque digni ratis. Alij uerῖ elegantiae quidem in uerbis parum esse non inficias eunt.sed rerum, O quas dicat, scientiam

408쪽

scientiam doctrinamque ei non deesse dicunt: O in uitiis morum obiurgandis sucritatemgrauitatem . que non invenustam . Mihi de omni eius ingenio, deque omni scripto,iudicium censuramque facere nonecessum essed quod de M. Cicerone, ct rannio, O P. Vergilio iudicauit, ea res cuiusmodi sit, ad considerat, dum ponemus. In libro enim xx I I. epistolarum moralium, quas ad Lucilium composuit, deridiculos uersus Q,Ennium de Cethego antiquo uirofecisse hos dicit. --olli popularibus olim

cui cum uiuebant homines, atque agitabant,

Flos delibutas populis, ct suada medulla. Ac deindescribit de iisdem uersibus uerba haec:Ad ror eloquentissimos uiros deditos Ennio, pro optimis ridicula laudasse. Cicero certὰ inter bonos eius uersus hos refert. Atque id etiam de Cicerone dicit: Non miror, inquit, fuisse qui hos uersus scribereticum fuerit qui laudaret: nisi fortὰ Cicero

summus orator agebat causam suam, uolebat hos uersus uideri bonos. Postea hoc etiam addidit insulsis Z : Apud ipsum quoque, inquit, Ciceronem

inuenies etiam in prosa oratione quHam,ex quibo intelligas,illum non perdidisse operam, quod Enniudegit.Pouit deinde quae apud Ciceronem reprehendidit quasi Enniana, quod ita scripserit in libris de

republica, quod Menelao Laconi q/uedam uit suo uiloquens iucunditas , quod alio in loco dixerit, breviloquentiam in duendo colat./que ibi nuga tor

409쪽

xor homo, Ciceronis errores deprecatur: O honfuit , inquit , Ciceronis hoc intium, sed temporis. Necesse erat haec dici, cum illa legerentur.Deinde adscribit, Ciceronem hac ipsa interposuisse, ad est Uiendam infamiam nimis lascius orationis, O nitidae. De Virgilio quoque eodem in loco uerba sec ponit : Vergilius quoque nocter non ex alia causa duros quosdam uersus, enormes, et aliquid supra mensuram trahentes interposuit, quam ut Ennianuspopulus agnosceret in nouo carmine antiquitatis aliquid. Sed iam uerborum Seneca piget.

Haec tamen inepti, O insipidi, O insulse hominis iocosa non praeteribo. Quidam sunt, inquiit, tam magni sensus Q Enni': ut licet scripti sint

inter hircosos, possunt tamen inter unguentatos placere. Et cum reprehendisset uersus,quos supra de Cethego posivimus: qui huiuscemodi,inquit, uersus amant,liceat sibi O eos et, admiratri Sotherici lectos. Dignus sand Seneca uideatur sectione acm-dio adolescentium, qui bonorem, εolorems ueteris orationis Somerici lectis compararit: quasi minuemae scilicet gratia, ct relictis iam contemptisque. Audias tamen commemorari ac referri pauca γηdam, quae ipse idem Seneca bene diserit quale est illud, quod in bominem auarum ct auidum, pecuniae sitientem dixit. Quid enim refert quantum habeasZmulto illud plus est,quῖd non habes . L ene hoc san bene. Sed adolescentium indolem non tam iuuat,suae bene dicta sunt,qua inseruat,que pess me:

multo magis si plura sint,qua deteriorassint.

410쪽

Et quaedam in his non pro ενόηακ MLτε aliquo rei parua aesimplicis,sed in re ancipiti pro consilio db

cuntur.

Lictoris uocabulum qua ratione eoneeptum orrim'q; super eo diuersae sententiae Valgij Rus, & Tuliij Ciceronis liberti acceptae. Cap. Ii I. Valgius

Astius Rufus in secundo libroru,quos inscrip- Rusus. sit de rebus per epistolam quaesitis:lictorem dia iactor cit a ligando appellatum esse: quod cώm magistra rus populi Romani uirgis quempiam uerberari iusAθη crura eius O manu: ligari uinciris a uiatoresolitasinteisq: qui ex colregio uiatorum octium ligandi haberet Glictor si appellatur. Vtitui ead eam rem testimonio M. Tullii: uerbaque elua refert ex oratione , quae dicta est pro C. Rabirio: Lictor cinquit colliga manus. Hac ita Valgius,ctnos sanὲ cum illo sentimus. Sed Tyro Tullius ceronis libertus ictorem uel asino, uel a licio diactum scripsit. Licio enim transuerso, quod linium appellatur, qui magistralibus inquio praeminiserabant,cincti erant. Si quis autem est, quipropterea

putet probabilius esse, quod dixit Tyro, quoniam prima syllaba in lictore, sicuti in licio producta est, ct in eo verbo,quod en isto,correpta est nihil ad rFissa pertinet. Nain sica ligando lictor, ut a legendo

lecto , ct a uincendo uictor, a tuendo tutor, astruendosructo productis,quae corripiebantur,uocalibus dicta sunt.

SEARCH

MENU NAVIGATION