장음표시 사용
381쪽
3o6 AvLI CELLII que res faciebat inequalem multae punitionem. μ' circo pones lege A terina constituti sunt in oves si gulasgris deni,in boues is centum. Minima autem multa ect ouis unius. Suprema multa est eius numeri cuius diximus: ultra quem multam dicere in dies singulos, ius non ect: ct propteria suprema appellatur, id est, summa, oe maxima. Quando igitur nunc quoqMe a magistratibus po. o. more maiorum multa dicitur uel minima, uel suprema,obseruari solet, tit oues genere uirili appellentur. tque ita M. Varro uerba Pc legitim,quibus minima multa dicere-τur,concepit: M. Terentio, quando citatus neq; re- Oui u- spondit,neque excusatus ere,ego ei unum ouem nu eo genere diceretur, negauerunt iusiaci uideri multam. Vocabulum autem ipsummu tae, idem M. Varro in undevicesimo rerum humanarum n'n Latinum , sed Sabinum esse dicit: idque ad suam memoriam mansisse ait in lingua Samnitium, qui punt a Sabinis orti. Sed turba grammaticoruran iuuia,eam κω ' αντ in ut quadam alia, ita hoc quoque duci tradiderunt. Cum autem usus, mos fermonum is sit , ut o ita nunc loquamur, ut plerique ueterum locuti sunt, multam dixit multa dicta estion esse ab re putaui notare,quod M. ato auter dixit. Irim in quarto Originum uerba secsbnt: Imperator no ier si quis extra ordinem depu gnatum iuit, ei multam facit. Poten autem uidere consulta elegantia uitasse uerbum,cum in castris, in exercitu multa feret, non in comitio, nec ad p pulum diceretur.
382쪽
L I B R R XI. 3OTQuod elegantia apud antiquiores, non de amoeniore ingenio, sed de nitidiore cultu atque uictu dicebatur,eaq; in uitio ponebatur. Cap. II.
ELegans homo non dicebatur cum lauder sed id
fere uerbum ad aetate M. Catonis, uiti', non laudis fuit. Est nanque hoc ammaduertere,cum in qu busdam aliys,tum in libro Catonis, qui inscriptus est, Carmen de moribus. Ex quo libro uerba haec sunt . Auaritiam omnia uitia habere putabant: sumptuosus,cupidus,elegans,uitiosus,irritus qui habebatur, is laudabatur. Ex quibus verbis apparet elegantem
dictum antiquitus non ab ingenii elegantia, sed qui nimis lato amoenoque cultu, victuque esset. Postea elegans reprehendi quidem desiit sed laude nulla dignabatur, nisi cuius elegantia erat moderarima. Sic M. Tullius L. Crasso oe s S uola non meram elegantiam, sed multam parsimoniam missam laudi dedit. Crassus cinquit erat parcissimus elegantium: Scaevola parcorum elegantissimus. Praeterea ex eodem libro Catonis , haec etiam sparsim, O interclia commeminimus: Vestiri cinquit infora honestὸ mos erat , domi quod satis erat: equos carius quim co- quos emebant. Poetica arti honos non erat Si quis in ea re studebat,aut sese ad conuiuia applicabat: grassator vocabatur. Illa quoq; ex eodem libro praeclarae ueritatis sententia AE: Nam uita cinquit humana prop8 utifenu est. ferrum si exerceas,conteritur :sino exerceas, i tame rubigo interficit. Item homines exercendo videmus conteris si nihil exerceas,inertia atq; torpedo plus detrimenti facit,qua exercitatio.
383쪽
avLI OELLI et Qualis quanta'; sit Pro particulς uarietas: deq; exemplis eius uarietatis. Cap III.
la=bitris 'si t grbitriis, negotiis ue otium est,ct
i Mootandi corporis gratia aut1patiamur,aut uectamur,quaerere nonnunquim apud memetipsum Ν-ko res eiusmodi,paruas quidem minutasque, o hominibus non bene eruditis V ernabiles,sed ad uet rumscripta penitus noscenda, adscientiam lingus Latinae cum primis necessarias,uelut est,quod foliὸ nuper in Praenestino recessu uespertina ambulatione solus ambulans considerabam: qualis quantaq; esu particularum quarundam in oratione Latina uari Os,quod genus est praepositio,Pro. Aliter enim dici uidebam,Potifices pro collegio decreuisse: aliter, quempiam testem introductum pro testimonio dixisse: aliter M. Catonem in originum III r. praelium factum, depugnatumque pro castris,scripsisse: Oitem in v. Urbes,insulasque omneis pro agro I ria eo esse. Aliter etiam dici, pro aede Castoris: aliter, pro rostris: aliter,pro tribunali: aliter,pro conci ne d atque aliter, ibunum Plebis pro potestate imtercessisse. Sed has omnes dictiones, qui aut omnino fimiles, O pares, aut usquequaque diuersas exin
maret, errare arbitrabar. I bam uarietatem triam
eiusdem quidem fontis, O capitis, non eiusdem tamen esse sinis putabam. Quod profecto facile in resistet,si quis adbibeat ad meditationem suam intentionem : ct habeat ueteris orationis usum,atque notitiam celebriorem. Quem
384쪽
Quem in modum Q. Ennius uersus Euripidis ςmulatus sit. Cap. IIII.
FVripidis uersus sunt in Hecuba,uerbis niecta, breuitate insignes, illustresque. Hecuba est ad Vlysem dicens:
dem Enniani hi sunt: Haec tu, si peruersὰ dices, facilὰ Achivos I
xeris.,' cum opulenti loquuntur pariter , atque ignobiles: Eadem dicta, eademque oratio aequa, non aquὰ
Bene inicut dixi Ennius: sed tamen mobiles, -
De Pyrrhonibus philosophis quaedam, dehe Acad micis strictim notata, deque inter eos 'differentia.
co cognomento in πτι ι appellantur. Id fer phil
me significat quas quaesitores, O consideratores. sophi
385쪽
enim decernunt,nihil constituunt: sedin qu rendo semper considerandoq; siunt, quidnam monianimn rerum de quo decerni constituique possit. re ne uidere quoque plane quicquam,neque audire sese putant: sed ita pati asmique,quasi uideant uel audiat. eaque ipsa quae ajectiones istas in sese ociant, qua- illa, cuiusinodi mi,contantur atq; insistunt. Omniumq; rerum fidem ueritatemque,missis confusisque segnis ueri atq; falsi, ita incomprehensibilem uideri iaiunt: ut quisque homo est non praeceps,neq; iudicij sui prodigus, his utiuerbis debeat, quibus autorem philosophiae istius Drrhonem usum esse tradunt, ov
Indicia enim rei cuiusque, O fynceras proprietates negaηt posse nosci, percipi: idque ipsum docere, atque ostendere multis modis conantur.Super qua re Thavorinus quoque subtilismὸ arguti eq; decem libros compo fuit,quos π έ ων ων προπων inscribit. Vetus autem quaestio, ct a multis scriptoribus G*eis tractata,an quid et quantum inter Pyrrhonios et δε eademicos philosophos intersit. Vtriq; enim in
DKdi, kφεκτικοὶ,α πορκτόκοι dicuntur: quoniam utrismhil virmant,nihilque comprehendi putant. Α eademi omni s rebus perinde uisa fieri dicunt,quas ei. qλαντοιο ιας appellant: non ut rerum ipsarum natura est ,sed afemo animi corporis ue eu eorum, ad quos ea uisa perueniunt. itaque omnes omnino res, qvie sensus hominum mouent, πων προς τι esedicunt. id uerbum signi cat,nihil ese quicquam quod ex sese constet,nec quod habeat uim propria, ct na
386쪽
t I B A.R ' AD Irrturam: sed omnia prorsum ad aliquid referre:talias uideri e Ie,qualis sit eorum species Grinidentur equaliaq; apud sensus nostros quo peruenerunt,creantvir: non apud sese,unde profecta sunt. Cum haec ais tem consi militer tam Pyrrhonii dicant quam Academici: disserre tamen inter sese , ct propter alia quaedam,Cr uelmaximὰ propterea existimati sunt quod Academici quidem ipsum illud nihil ρομ comprehendi,quasi comprehendunt, nihil poste decerni,quasi decernunt: Pyrrhon ne id quidem ullo pacto uideri uerum dicunt,quod nihil ese veru uidetur.
Quod mulieres Romae per Herculem non iurauerint: neque viri per Castorem. Cap. VI.
vieteribus scriptis nes mulieres Romana per Herculem deierant: neque uiri per Castorem .sed cur illa non iurauerunt Herculem,obscurum non est: nam Herculano sacrificio abstinenti r autem uiri castorem iurantes non appellarunt,non facile dictu est. Nusquam igiturscriptum inuenire est,apud uisneos quidem scriptores,aut mehercule foeminam dicere: aut mecastor virum. Aedepol autem,quod rufrurandum per Pollucem est,ct uiro crfoeminae comes mune est. Sed M.Varro asseuerat antiquissimos vi ros neque per Castorem,neque per Postucem deier re solitos sed id iusiurandum fuse tantum foeminarum,ex iniis s Eleusinis acceptum:paulatim tamen, inscitia antiquitatis,uiros dicere aedepol coepisse, factumque esse ita dicendi morem: sed mecastora uiro di in nullo uetere scripto inueniri. .
387쪽
3 IaavLI. ELLII Verbis antiquissimis , relictisque, &desitis minimEutendum. Cap. v DI. aut
Verba no r Ε rbis uti aut minus obsoletis exculcatis H, g;ςR V insolentibus, nouitatisq; durae ct illepida: Iese delictum videtur. Sed molestius equidem culpariusq; esse arbitror, uerba noua, incognita, inaud ta dicere: quam invulgata O Jordentia. N oua autem uideri dico etiam ea,quae sunt inusitata O demia r tametsi sint uetusta. Est adeo id uitium plerumque serae eruditionis,quam Graeci appelιant: ut quod nunqua didiceris,diu ignoraueris: mid scire aliquando cyperis,magnifacias, quo in lococunque o quacunque in re dicere: luti Romae nobis praesentibus,uetus celebratusq; homo in causis, sed repentina ct quasi tumultuaria doctrina praediatus,cum apud p fectum urbis uerba faceret, dicere uelle inopi quendam miseroque uictu uiuere,et furfureum panem stare,uinum; eructum et foetiadum potare: Hic,inquit,eques I manus a indam edic, stores bibit. . pexerunt omnes qui aderat, alius alium, primo tristiores turbato ct requirente
uultu,quitanam illud utriusque uerbi foret: sesi deinde,quasi nescio quid Thuscὰ aut Gallies dixisse uniuersi riserunt. Legerat autem ilici. Iudam ueteres rusticos fruGenti furfurem dixo. Idque a Plauto in comoedia G ea Plauti est quae Astraba inscriptas positum e se. Item Ioces audierat prisca uoce si-Ploee, ut gηί care ini fecem P uinaceis expressam cuti fra
388쪽
gerateque sibi duo uerba ad orationum ornamen raseruauerat.'Alter quoque a lectionibus id nus paucis απειροκαλος , cum aduersarius causa disserri postularet:Rno prytor inquit ObueniJuc Rouin curreo quonam usqua nos bovinator hic demoratu reatque iduoce magna ter quater ue inclamauit, bo-uina or.Commurmuratio fieri coepta est a plerisque qui aderant quas monstrum uerbi admirantibus. At ille iactans ctgestiens : Non enim Lucilium , inquit legistis,qui tergiversitorem bovinatorem di Bouina- .cit. Est autem in Lucis undecimo uersus hic. Hic 'igogus,bovinators ore improbus duro. id senserit dixeritque M. ato de Albino, qui
mo Romanus,Graeca oratione res Romanas, uenia
sibi ante eius linguet imperitiae petita,composuit,
IV uenusteque admodum reprehendisse dicitur
M. Minum M. Cato. Albinus, qui cum L. Lucullo consulfuit, res Rimanas oratione Grsca Maerob. Τscriptitauit. In eius historiae principio scriptum est finς pro Mad hanc sententiam:Nemin succensere sibi con-xenire, i quid in his libris parum composies aut trunus eleganter scriptum foret. 2 am sum inquit
homo Romanus, natus in Latior Graeca oratio a nobis alienissima est. Ideoque ueniam gratiamque malae existimationis,si quid esset erratum, postulauit. Eam cum legisset M.tato:ω tu, inquit, Aule, nimium nugator es cum matuli culpam deprecari, Depere, quam culpa uacare. 2 am petere ueniam Diemus , ri.
389쪽
374 AVLI CELLII aut cum imprudentes errauimus, aut cum eo ust Tibi. peccauimus. t Te, inquit, oro te', quis perpulit uν id committeres: quodpriusquam faceres,peteres ut ignosceretur criptum est hoc in libro Cornelij Nepotis de illastribus uiris.
Historia de legatis Mileti, de Demosthene rhetore,in libris Critolai res eria. Cap. I x.
In anti- Ritolaus scripsit legatos Mileto publicae rei quo libro uenisse Athenas,fortasse an dixerit a haee ilia pet odi gratia: tum qμi pro sesie uerbas ac Merba: sor ret,quos visum erat aduocasse: aduocatos cuti erastasse an di mandatum uerba pro Milesiis ad populum fecisse: ςxu- Demosthene mesoram postulatis acriter ressondisse,neque milesios auxilio dignos,neque ex republica id esse contendisse. Rem in posterum diemprolatam: legatos ad Demosthenem uenisse, magnos opere orasse, uti contra ne diceret: eum pecuniam petivissciet quanta petiuerat abstulisse: postridie caDemo res agi denuo coepta esse Demosthenem lana multa Abga. 'ce ictas; circumuotatu ad populuprodisse et mu,. dixisse se G γχην contra Milesios loqui no quirertum e populo unu exclamasse, Non συναγχην quod Demosthenes patereti rJed ἀργηραγχην esse. Ipse etia Demosthenes, ut ide Critolaus refert, non
id postea concclauit.quingloriae quoque hocsbi asguauit. Na cx n niterrogasset Aristodemum actorem fabularum quantum mercedis, uti ageret,accepisset: ct Arisodemus talentum respondisset et Atego plus, laq4it,accepi,ut tacerem.
390쪽
L: I E E R π r. 3rs Quoii C. Gracchus in oratione sua historiam supra-
scriptam Demadi rhetori, non Demostheni attribuit,uerbaq; ipsius Gracchi relata. Cap. x.
in capite superiore a Critolaoscriptuml diximus super Demosthener id C. Grac- chus in oratione,qua legem Aufeiam dissuasit, in
Demadem contulit uerbis hisce:Nam uos Quirites,
i s uelitis sapientia atque uirtute uti: et si quaeritis,' neminem nostrum inuenietis sne pretio hκε prodi- re.omnes nos, qui uerba facimus, aliquid petimus: neque illius rei causa quisquam ad uos prodit, nisi ut aliquid auferat.Ego ipse,qui apud uos uerba facio uti uestigalia uestra augeatis, quo facilius ue-sra commoda ct remp. administrare possitis, non gratis prodeo. Veru peto a uobis, non pecolam, sed bona existimationem atq; honore. Qui prodeunt dif suasuri,ne hanc legem accipiatis, petunt non hono- rem a uobis,uem a Nicomede pecuniam. Qui suadent ut accipiatis, ii quoq; petunt non a uobis br: nam existimationem:uerum a Mithridate t famili i ritatis suae pretium ct praemium.Qui autem ex eoi dem loco atq; ordine tacet,li uel acerrimi sunt. Na, ab omnibus pretium accipiunt, oe omnes fallunt. i Vos cum putatis eos ab his rebus remotos esse, im- pertitis bona extimationem. Legationes autem ai regibus,cum putant eos sua causa reticere, sumtusi atq; pecunias maximas prybet: uti in terra Grecia. ι Quo in tempore tragoedus gloriae sibi ducebat, tal, tum magnum ob una fabulam datum esse,homo et