장음표시 사용
291쪽
De adquirendis , atque alienandis rebus eeeIesarum , locorumque religiosorum .
DE bonis ab ecclesiis , locisque religio
sis adquirendis , illud principio tenendum licere principi nimiam bonorum potissimum immobilium adquirendorum licentiam ecclesiarum, locorumque religiosorum coercere : idque cum primis expedire , atque e re publica esse . Utrumque hoc & ratio suadet, oc ipsa rerum magistra historia demonstrat . Etenim ecclesiae , quod ad res temporales attinet , imperio principis perinde , ac caeteri cives , atque universitates , bc collegia subsunt ; quare princeps potest illis non secus , ac his nimia bonorum comparatione interdicere . Idque non sine ratione , quOniam , ubi ecclesiae , ic loca religiosa nimium ditescunt , cives pauperes sint , necesse est ; quo nihil potest accidere magis perniciosum reipublicae. Historia quoque nos docet in omnibus Christiani orbis regnis nimiam bonorum maxime immobilium adeptionem ecclesiis, & religiosis locis fuisse coErcitam , ut in Anglia , Venetiis , Lusitania, Valentia , Flandria , Gallia , Saxoaia , bc
292쪽
Lἰb. 1II. Cap. m. ' . ostplerisque Germaniae provinciis si) .
Hoc posito videamus, qualem apud nos habuerint ecclesiae , bc religiosa loca bonorum adquirendorum licentiam . Et quidem, ubi imperium ad Constantinum , sequutosque Christianos principes pervenit, ecclesiis , bc . religiosis locis non secus , ac collegiis licitis permissum est bona seu mobilia, seu sta
bilia adquirere et) . Ea adquirendi licentia sub
Langobardis minime apud nos fuit imminuta , quum nulla in eorum legibus constitutio occurrat , qua id constituatur . Immo Luitprandi lege permittitur minori decem Scocto annis aegroto , atque in mortis periculo res suas , quas voluerit, ecclesiis, bc religiosis locis relinquere ; quod in ea aetate constitutis permissum non erat , si aliis vellent res suas legare s). Quando vero regnum ad Normannos , MSueVos pervenit , utrum ea bonorum adquirendorum licentia ecclesiis , locisve religiosis
i) De Anglia , Se Venetiis id scribit Bodinus
de rep. lib. 5. cap. u. Do Lusitania Molina de iussi & jur. trae . u. De Regno Valentiae Bellu-ga in specul. princi rub. I 4. De Flandria Guic-ciardinus differt. Flandr. De Gallia Ioannes Faber ad L. quoties I 5. C. de rei vindic. De Saxonia Baldus consit. 174. De provinciis Germaniae Gaillus lib. u. obseri cap. 32. sa) L. I. C. de 1acros. eccles s) L. L. lib. u. tit. 29. L. I.
293쪽
o a . Infiniat. μ' eIHI. NeamLsuerit imminuta , clarissimi nostrae aetatis viri non conveniunt. Sane Fridericus ΙΙ. ita edixit:
Fraedeeessorum nostrorum veterum princimu oonsitutisnam , quam antiqua turbatis stra rariti temporis antiquarae, nova μου Ione n
Nantes , edicimus, quod nulli subjectorum no-frorum , clerico , Det lates lieoat de domibus, templi , υσι h pitalis, seu quolliat alio Deo religioso , de quo nos e euriae semitium minime debeatur , possessones hereditarias , Delpatrimoniales vendere , Dei donare inter vivos,
seu aliquo donationis modo , nisi ex aequali auisa permutationis transferre . Tum subdit
in eadem constitutione , si quis quid eisdem religiosis locis ultima voluntate reliquerit; id intra annum vendi , aut locari oportere , alioqui esse publicandum . Μobilia vero iusmodi locis vendi , donari, & legari pos se q) . Locatio vero , quam hoc loco meminit Fridericus non est notus iuris Romani contractus , sed perpetuae alienatiunis genus , de quo dicam libro quinto. Disputant ergo clarissimi viri , quinam fuerint hi Friderici decessores, quorum legimbus stabilium bonorum adeptio religiosis lo
294쪽
J Lἰb. III. Cap. III. 28 3 Dicam breviter quod sentio , & quod coniectura mihi adsequutus videor . Quum apud nos regnabant Langobardi, ecclesiis, lociique omnibus religiosis permisium suit bona mobilia , atque immobilia adquirere , quoniam ea loca perinde, ac caeteri cives, publicis one xibus erant subiecta , nisi quod a militia ei,
sent exemta . At ubi Rogerius rex dominara coepit , militiae onus ad eos , qui . possidebant, redundavit: caetera publica On ra pro facultatum modo cives suoibant : nam, ubi usus venerat , praestatioues imperabantur , quas collectas dixere , quas bc cives . .
N ecclesiae , bc religiosa loca pro facultatibus praestabant . .umque per ea tempora instituti fuissent religiosorum militarium ordines , i cilicet Templariorum , Hospitalariorum , bc Teutonicorum ; quorum priores bona in nostro regno adipisci , bc possidere
coeperunt : atque a publicis oneribus , bc communibus praestationibus se exemtos adserere , quod omnes reditus in peregrinOS., atque infirmos exhibendos , nec non in mistitiam adversus infideles impenderent ; hinc factum , ut iis novae bonorum stabilium adeptiones vetarentur , ne fisci commoda imminuerentur . Quumque id prima Friderici aetate fuisset neglectum , M pleraque stabilia bona Templarii, atque Hospitalarii apud nos comparassent ; idcirco Fridericus id re-unuit , quod sitorum decessorum constitu
295쪽
u84 IUἰt. iuri e ιυII. Neam I. . tionem praeteriti temporis turbatione antiquatam appellat. Igitur ea co. stitutione Pri-dericus minime interdixit omaibus ecclesiis ,& religiosis locis stabilia bona adquirere, lea duntaxat iis , quae se a publicis oneribas ,& communibus pr e stationibus exemta cUntendebant. quod indicat iis verbis, de quo no-srae euriae fervitium minime debeatur . Uerum qiando Andegavi reges dominari coepere , ea prohibitio omnino neglecta eth, atque omnes ecelesiae , bc religiosa loca . Scvel ipsi Templ irii , atque Hospitalarii stabi-Ita bona adquisivere ; potissi num quoa Carolus il . sine ulla distinctione eis fecerit adquirendorum bonorum potestatem , dummo fops Mnes , vel res euriae nou teneantur in aliquo, hoc est modo ea bona seud alia non
sat , ex quibus servitium regi debetur ) .
Hinc factum , ut eX eo tempore noUis rebus assidue comparandis ecelestarum . Mreligiosorum locorum hona in immensum exin Crescerent , ut ni in ima eorum pars civibus relinqueretur , brevique est i suturum , ut ii omnibus stabilibus boni et eaeuerentur . Quae res qu im non parum publico bono Oisceret, Neapolitana civitis saepius a nostris regibus Philippo G. Carolo I 1. ὀc Carolo V1. petiit , ut huic malo Occurreretur , bc novis rebus quaereadis eccletus interdiceretur, sed
5 C. ip. statuimus, quod possessiones 9
296쪽
LIb. III. cap. III. 28sres nunquam feliciter successiit 5). Sed tandem Ferdinandus 1 V. sapientissimus rex, quem I, eus perpetuum s Oipitet , huic malo media
Ferdinandus enim principio quibusdam iacasibus novis bonorum comparatio albus ecclesiis interdixit : tum tertio Idus Februarias anno i7o,. prohibuit , ne notarii in Aliamurano territorio quid relictu in ecclesiis , aut locis religiosis telia mento, aliave ultima voluntate describerent ) : tandem quinto Idus Sempten bres eiuldem anni generat in Vetuit , ne ecclesiae , M religiosa loca quid noviter adquirerent , cuius eius legis tempore non essent in legitima possessione sine ulla contradictione . Adquirendi potestatem secte iis solis i eligiosis locis , quae essent pus, Mpublicis operibus destinata , quaeque a laicis administrarentur se) . Igitur ad hanc legem pertinent ecclesiae,ri monasteria , seu virorum, etiam S. Joannis de Deo , leu seminarum , adhuc ea , qaae
ecclesiasti.a beneficia etiam laici patronatus: item 1odalitia etiam laicoruni : M per putuae capρelianiae , pro quibus instituendis itabilia bona de itinari nequeunt , sed id
297쪽
. Insului. Jur. eιυil. Neapol. oneru heredi debet imperari sy) . Permitti tur vero nova bona adquirere hospitalibus , montibus publicis operibus deputatis, quae a laicis administrantur : item collegiis, sive .conservatoriis sub titulo S. Μariae sine labe conceptae , bc S. Vincentii Ferrerii hujus ur-
L Bona vero , quorum adeptio ecclesiis , Maeligiosis locis vetita est , sunt potissimum xes soli , quas seu ultima voluntate , seu inter vivos quovis contractu comparare nullo modo positat : deinde res seu stabiles , seu mobiles , vel ipsa numerata pecunia , quas iis quavis ultima uoluntate relinqui prohibitum est : denique non licet supra dictisaeeligiosis locis novos annuos reditus compa rare , quos consis coetis nati s appellant ἔnisi duntaxat eu dotibus , quae mulierum monasteriis selvuntur , atque ex sortibus ec-ςlesiis, aut piis locis debitis , eisdemque restitutia licet novos annuos reditus , non V ro bona stabilia comparare et minime vero eis permissum est pecuniam , quae ex bonorum reditibus provenit , in sortem redigere,
atque ex eis novos annuos reditus comparare.
quum ii potius in pauperes alendos , aliosi
298쪽
que pios usus sint impendendi s D J. Non
prohibetur vero his religiosis locis bona , quae possident , reficere , aut in meliorem formam redigere , aut fructuosiora reddere , quemadmodum iis permittitur ex reditibus , quae supersunt, ereditoribus solvere , eaque ratione usurarum praestatione liberari si ) . Quemadmodum etiam vetitum non est feminarum monasteriis petere solutionem alime torum , quae puellis praestita sunr, aut ejus praestationis , quae ad vitam monachis dedebantur vitalitia nuncupantur ) uti etiam licet huiusmodi praustationes monachis , seu maribus , seu seminis noviter constitui , vel
uamvis autem ecclesiae res soli nequeant ne inter vivos quidem quovis contractu comparare ; tamen si id ex caussa aequalis permutationis faciant, permissum est , modo id de regis licentia fiat, ne ea ratione fraus legi nectatur hi q). Ideo moris est, ut in re mutandis ecclesiae bonis cum laicis , ut1 Scin comparandis annuis reditibus , in casibus, in
299쪽
α88 03Itust jur. eIDII. Neapol. in quibus permissum est , consensus accedat fisci patroni Consilii exstirpandis abusibus i stituti , vel subdelegati ab eo in regni pro
Quod autem dictum est ecclesias , bc religiosa loca bona adquirere non posse , quo rum in legitima possessione sine contradicti ne non fuerint ; id ita accipiendum est , ut si contradictio bonorum adeptionem praecesserit, aut eodem tempore facta sit, eam Omnino impediat, ne ea bona amplius eccleliis Dossint adquiri r sin consequuta suerit , iusta, oc probabilis esse debet, ut quaesitam posscssionem vitiosam reddat ex edicto praetaris , ut interdictis de possessione locus esse possest si ο) . Quod si, quum res ecclesiae adquireretur, lis ei ab aliquo fuerit mota , atque in ea iudex possessionem ecclesiae addixerit data dilatione , seu termino super rei pro prietate , olim ad regem erat referen, dum , ut ex adjunctis deliniret , ecclesiae addicenda essent, an non bona, de quibus quaerrebatur : sed hodie eius rei definitio S cro
Qitumque , ubi res emphyleutica ad dominum revertitur, dominus utile rei dominium
300쪽
Lib. III. C.D. III. adquirat ; hinc vetitum est, ne unquam res
ab ecclesiis , locisve religiosis in emphyleusim
datae , ad ea revertantur: sed eae habeantur tanquam propriae emphyleutae , deque iis seu inter vivos , seu ultima voluntate pro arbitrio , adhuc in extraneos disponere possit, modo statutus canon solvatur , quem augeri nullo modo permissum est. Quoa si ejusmo, di res, vel ob canonem per triennium non
solutum id accipio , modo minus temporis spatium non fuerit in constituenda emphyleusiexpressum ) vel ob rem insigniter redditam deteriorem , in commissum inciderit , quibus solis casibus res emphyleuticaria potest. ad ecclesiam reverti; debet ecclesia rem alii in empheysim dare pro eodem canone, solutis ab eo priori emphyleutae emphyleumatis , seu meliorationibus. Et quia locatio ad longum tempus , hoc est ad decennium , pro
emphyleusi a nostris scriptoribus habetur; id , circo in ea idem ius statutum est , modo initio locatio ad decennium facta sit sin) Quare, si cui fundus ad novennium fuerit
Iocatus , ut eo finito liceat condistori ad aliud novennium fundum eadem lege retinere , ea locatio ad longum tempus minime