장음표시 사용
301쪽
eensenda est si p) . Quum autem dicimus Itin re emphyleutae rem emphyleuticam , cui voluerit vendere , pliaVe ratione alienare , id ccipiendum est , modo laudemium ec-elesae solvat in iis contractibus , in quibus debetur , si scilicet vel conventum, vel solitum fuit solvi ; quo casu laudemium est quinquagesima pars pretii seto . Et quoniam ecclesiae , religiosa loca nihil novi adquirere possunt ; idcirco bona debitorum, si emtorem non invenerint, ςis addici non possunt : sed a magistratu nomine tribunalis locanda sunt , ut annua pensio ipsis praestetur , donec emtor inventuur ai).Quumque ecclosis omnis nova bonorum adeptio interdicta sit, si quid eis sub conditione relictum , & conditio post superiorem legem exstiterit , iis nihil amplius debetur . Parique ratione, si quis heres fuerit institutus, vel quid cui rhlictum , eiusque fidei commissi sum , ut post mortem ecclesiae restituat , quum onus restitutionis evanuerit, de eo pro arbitrio disponere potest , vel heredibus relinquere saet) . Quod si cuius rei proprieta
302쪽
Lib. III. cap. III. 29 Item ecclesiae , usumfructum alii testator lega- Verit , ne tuDς quidem mortuo fructuario ecclesia usum fructum ad uiret, sed proprietas
usuifructui accedet as) . Quod ita sapientissimus rex ex regulis iuris Romani deci raVerat , ut, si quis esset ex usufluctu heres institutus , & ecclesia heres ex proprietate ;proprietas usuis ructui accresceret , ideoque bona ad huius heredes , 1eu α - testamento, 1eu ab intestato pertinerent . Sin cui legato, aliove particulari titulo uiusfructus relictus esset , & proprietas ecclesiae ; eo mortuo 'bona ad testatoris beredes, 1eu ex testamento , seu ab inteflato redirent et ) . Sed novissimis regiis litteris constilente Regali Camara S. Clarae datis XV. Kal. Septembres anni 1781. generatim statutum est mortuo herede fructuario bona ad legitimos testat ris heredes r*verti : quoniam ecclesiis bonis adquirendis interdictum est , potissimum legitimorum heredum caussa. Praeterea illud quoque constitutum est , si t*stator omnem hereditatem missarum oneri subjecerit , eam heredibus ab intestato dandam esse, qui saltem singuli singulas missas quotannis celebrandas curent 25).
303쪽
epet In intust. Jur. eὶρἱI. Neapol. Ad haec si quis fundos ecclesiae longissimo tempore conductos habuerit , adhuc si conductio per triennia , sexennia , vel no-vennia fuerit renovata ; poterit praelationem in ea conductione postulare , cuius rei cognitio ad magistratum pertinebit , qui ex adiunctis eam decernet , si conductio saltemper triginta annos steterit , & conductoriundos valde meliores reddiderit, ut iaciem
eorum immutav*rit . Verum ea praelatio
obtinere nequit, ubi ecclesia nolu*rit fundos iterum locare seto). Nunc aliqua dic mus de rebus ecclesiae alienandis . R ecclesiae sunt vel mobiles , vel immobiles . Μobiles faςilivs lieoare licet , nisi sint vasa iacra , quae alienari non possunt , nisi ad redimendos captivos , vel ad alendos pauperes tempore famis su7 . Res immobiles vero, cuiusmodi sunt urbana, vel rustica praedia , & quae in his svot mancipia : item annonae civil*s , & annui reditus , quae immobilibus comparantur , alie nari nullo modo possimi : quoniam ea binna ad ecclesiae tuitionem , clericorum , &paupemm exhibitionem perpotuo servanda
sunt ' 6) Collere reg. liti. par. I. tit. I. num. 22. di supp. I. tit. I. num. 8. 32. & 35. & suPP. z.
27) L. lancimus vi. C. de sacrosan. eccl. 'Nove, cap. 3.
304쪽
' Lib. III. cap. Ira 293 sunt . Idque primi constituere Leo, ic An themius , tum Anastasius , bc Iustinianus confirmarunt 28). Alienationis vero nomine non solam rei immobilis distractionem intelligimus , sed Ze hypothecam , bc emphyleusim , bc usu ructus constitutionem , bc Omnem contractum , quo vel res , vel fructus earum deminuuntur sup) .
. Quod si justa subsit caussa , cuiusmodi est
necessitas , pietas , aut utilitas ipsius ecclesiae , alienatio permissa est, modo apud acta fiat , & iusta caussa comprobetur , ut Ana stasius imperator constituit . Quare eX ea constitutione videntur bona immobilia ecclesiarum, & religiosorum locorum non aliter potuisse alienari, quam publici magistratus auctoritate, cui bc iusta alienationis caussa fuit probanda , M apud acta peragenda. In alienatione vero bonorum ecclesiae M oeconomi, bc clericorum , qui in ea erant constituti , consensus exigebatur : uti in alienatione bonorum monasterii consensus erat necessarius, abatis , ic monachorum: atque in alienatio ne bonorum hospitalium, consensus administratoris , ministrorum , te pauperum , seu peregrinorum , seu infirmorum , qui in iis T s erant
305쪽
ας 4 Insitu R iuri eivit. Neapol. erant, qui etiam videntur de iusta alien tio
Verum quoniam Omnium ecclesiarum dioeceseos procuratio ad episcopum pertinuit , episcopus vero nil magni momenti sine pres-b erorum consensu instituere potuit ; hinc merito Concilio Carthaginiensi I. cautum fuit, ne presbyteri in aliqua ecclesia constituti illius res venderent sine consensu episcopi , neque episcopus id faceret sine universo presbyterio igi). Μale quidam ex hoc Carthaginiensis Concilii canone colligunt iustam alienandorum bonorum ecclesiae caussam Olim in synodo provinciali fuisse examinandam , atque ab ea alienationem fuisse permittendam . Etenim canon vetat bonorum ecclesiae alienationem παρα γνωμηv των ιδιωνεπισκοπωv , sine sciemia , sive infitearisus Hopriis episcopis , neque id permittit episcopo --ουτ στης συνοδου , η των ιδιωv πρεσβυτερωv , insciente
nodo , hoc es Propriis presbyteris : η enim Graecis particula explicantis est , quae denotat sve , id es , hoe es . At procedente tempore pro universi praesbyterii , consensus capituli adhibitus est :tum episcopus adhuc sine capituli consensu
rerum ecclesiae alienationem permisit, atque alienationis caussam examinavit ; quod olim ad so) Dict. L. privilagia I p. C. de sacros. eccl.
306쪽
Lib. III. Cap. III. v95 ad publicum magistratum pertinuit . Idque duodecimo saeculo factum est , quum episcoporum crevit iurisdictio, atque tribunalia
habere coeperunt . Tandem Paulus II. anno 1468. Vetuit res ecclesiarum , locorumque
religiosorum sine summi pontificis adsensu alienari : alienationisque nomine etiam locationem ultra triennium comprehendi declaravit , ut ea sine summi pontificis adsensu ne permitteretur sa ) . Eoque iure utebamur , nisi quod locationes ultra triennium sine summi pontificiis adsensu initae non censebantur illicitae , bc saepissime contrahebantur .Quumque ea res regiis iuribus , dc publicorum magistratuum iurisdictioni non parum ossiceret ; merito sapientissimus noster rex alienationes bonorum immobilium ecclesi rum , locorumque religiosorum , saltem , quae sunt laicae procurationis, voluit publica auctoritate celebrari , hoc est laici magistratus , cuius est iustam alienandi caussam
examinare , & probare : tum auctione alienationem permittere.Publicus vero magistratus, cuius auctoritate alienatio facienda , est cuisiusque loci gubernator , si bona non amplius valeant , quam centusses centum : sin valoream summam excedat , ad principem est T 4 re-- 32 Extravag. ambitiosae , de reta eccl. non
307쪽
u96 Institui. iuri eisit. Neapol. reserendum ; ideoque moris est , ut adian sus exigatur fisci patroni , qui adsidet Consilio eaestirpandis abusibus instituto , qui alie nationem comprobet as) Quod si bona alicuius sodalitii fuerint , sodalium quoque consensus exigitur : quem admodum si bona fuerint ecclesiae laici iuris patronatus , patroni consensus necessarius est , sine quo alienatio nullius momenti
De deeimis , aliisque parochorum juribus.
REstat aliquid dicendum de rebus incor poralibus , quale est ius exigendi decimas , similiaque iura ecclesiarum, potissimum
parochialium . Et sane nihil tam naturale est, quam eum , qui a Deo optimo maximo bonis temporalibus donatus est , eisque abundat , aliquid ex iis Deo offerre in pios usus impendendum , quo & ipsum Deum dominum , datoremque omnium bonorum agnoscat lcaltaris ministros , pauperesque exhibeat; hinc merito fideles 1oliti fuere varias oblationes ecclesiis facere , eaeque ab ecclesiae patribus
308쪽
praecipuae fuere oblationes decimae partis frugum , fructuumque fundorum , quae decismae dictas sunt; quaeque ab ecclesiae patri bus sidelibus commendatae sunt, quasi essent iure divino praeceptae . Quae res paulatim effecit , ut in Conciliis decimarum praest
tio fidelibus imperaretur a) . Hinc apud nos civilibus quoque legibus
decimarum praestatio statuta est : etenim
rator decimas ecclesiis solvendas iusseret quin Lotharius voluit, ut , qui tertium moniti decimis solvendis cessassent, primum imgressu ecclesiae prohiberentur: deinde per publicos magistratus ti multa pecuniaria ,& aliis poenis plecterentur Q. Legibus
quoque Normannorum , Sueuorum , atque Andegavorum apud nos decimae fuere imperatae : immo ipsi reges, comites , baro nes decimas praestitere , non modo ex funis
dorum fructibus , sed etiam ex vectigalibus , aliisque exactionibus 5 - Ex
1 Constit. apostolic. lib. u. cap. Ω5.0) v. Thomassin par. a. lib. I. cap. 7. 8:N 9. . ' s) L. L. lib. a. tit. s. L. I. & seqq. 4 L. L. lib. 3. tit. 3. L. 6. 53 Constit. quanto caeteris, de decim. praest. Cap. volumus , & mandamus pu. & Cap. item statuimus, quod comites 93. Legatur Muratorius a tiq. Ital. dissert. 36.
309쪽
Ex his facile intelligi potest decimas ,
uatenus sunt spontaneae oblationes, quae at Uitibus fiunt ecclesiis, ut Deus dominus , & dator. omnium bonorum agnoscatur , clericorum indigentiae consulatur , naturali ,& divino iure esse praeseptas et necessitatem vero omnibus fidelibus earum praestandarum
impositam , & modum definitum, esse juris humani , pontificii scilicet , & civilis , potissimum vero iuris non scripti, ti consumtudinis, quam in singulis locis spectari opor
Quamvis vero iure pontificio , & civili eecimae omnibus sidelibus imperentur ;tamen parochi , & ii, quibus earum exigendarum sus est , haud debent nimium aspere earum exactionem urgere , potissimum a pau peribus , quibus ipsi potius tenentur subveniare, quam ab iis quidpiam exigere . Hinc merito Carolus Borbonius iussit parochos , quibus reditus suppetunt , quibus se , ti ecclesiam tueantur , decimarum exactione abstinere debere , atque ita saepissime Sacrum
Consilium definivit : & Ferdinandus
filius prudenti dimus noster rex generatim iussit parochos , qui in reditu habeant centusses centum pro sua ipsorum exhibitione , bc centusses triginta pro ecclesiae tuitione ,
310쪽
Lib. III. cap. IV. . 9ς decimis exigendis abstinere debere r ea proinhibitione minime esse comprehensas desimas, quae iure dominii exiguntur , quas vulgo praediates appellant: nec etiam esse comprehensas decimas debitas ecclesiis cathedralibus , collegiatis, aliisque pro minimorum exhibitione : nec decimas ab tib di quin busdam clericis beneficia possidentibus et nec quartas decimarum , quas episeopi ab eccle sis dioeceseos exigunt: si de ea re quaestio inciderit, publicos magistratus esse Mdeundos . Permisitque universitatibus supra. dictam summam parochis assignare, oc cIVes decimarum praestatione liberare SJ. - , Illud etiam non omittendum regios fundose,
potissimum , qui sunt in Apulia , eorumque
collanos a decimarum praestatione esse eXem-,
tos ; de qua re olim fuit dubitatum ρ) . st
Non solas decimas fideles ecclesiis obtulere, sed saepissime oblationes faciebant, pctissimum in sacrificio misiae, in sacra mentis recipiendis, atque in defunctorum
sepultura; quae oblat; ones in consuetudinem abiere, atque iis necessitas praestationis addita ; quae hodie iura parochorum nuncus pantur . De iis hae regulae tenendae sunt , in eiusmodi exactionibus cuiusque loci con-