Aegidii Menagii Juris civilis amoenitates ad Ludovicum Nublaeum, advocatum Parisiensem

301쪽

picarum multitudine decertans, victoriam reportarit, id portento propius est. At vero graculos gregatim volitare, jam ex superioribus Arati atque Ulpiani locis ; itemque ex Varroniana etymologia, probatum est. Sed ecce tibi locos plurimos aliorum Scriptorum qui id evincunta Homerus Iliados ρ. Vers. 733. Των νεφ'-κο- .

oυλον--οτε καυσωαν ἰόντα Κιζκον, o, τε or κρηα φονον-ορνiλμιν. Horum autem, sicut sumorum agmen Penit, res graculorum Acurὸ vociferantes, qO do rident accedentem Accipitrem, qui parvis aviculis caedem adfert. Ad quem locum Pseudo - Didymus: Σ.-αγελωπικον ο κολοιος, 'ri φιλάλληλον' ως η -

302쪽

- σ-αγελοι κον. Huc facit quod narrat Amtigonus Carystius Historiae Commentitiae capite ultimo: Theopompum memoriae prodidisse, V netos, qui Adriae litora incolunt, cir tempus sationis dona graculi mittere, nimirum liba p stam: ea qui ferant, ubi obtulerunt graculis, discedere: graculorum autem multitudinem manere

in finibus regionis collectam: duos autem vel tres, advolare, veluti legatos quosdam, aut exploratores. Quod ipsam ex eodem Theopompo, necnon ex Lyco, refert AElianus libro de Animalibus xv III. capite I6. ex quo capite supplendus Antigoni Carystii codex, in sepra memorata historia mutilus. Addit scilicet AElianus, Venetos graculorum multitudinem invitare qua possunt ratione: graculos invitatos, gregatim advolare: atque objectam pastam si comederint, tum demum se pacem ac foedus cum illis habere, Venetos intelligere, sin contempserint, sibi persuasiam

habere, illorum contemptum famem minari. Nam veluti severi, & muneribus incorrupti, exori .etis estis nihil sumen res, in legetes involant,dc

303쪽

AMOENITAL CAP. XXXVIII. ass

acerbe semina praedantur. Qui locus AEliani ad explicandam legem I . D. Locati, quam hoc capite explicandam suscepimus, non parum facit. Constat igitur graculos gmatim volitam. Inde κολοιοὐ ς apud Plutarchum pro gregali. Locus est in libello de Amicorum Multitudine: σα μιν, inquit, ἡ ωκ ἄδεν, κολο δες. Inde δc adverbium Duulatim, a Pomponio Laeto confectum. Cum de altitud ne rui ingenii cogito, non possum non admirari, cur nostri gracularim re sumatim, ut ita loqvar, ad re non advolent, inquit illein epithola ad Angelum Politianum: quae legitur in libro primo Epist larum Politiani. Addo ; κολοιους ab Arato in Diosemetis is πωροφιους, hoc est, Di in tectis degunt , appellari: quod de gasis nostris dici non potest, qui arbores incolunt. Sed in re tam clara tot testimoniis uti, id vero Legentium otio abuti est: ut parum abfuerit, quin ego dum hoc caput relegerem, totiun delerem. Quia tamen scripseram, perire meam lucubrationem nolui. Hanc nostram de graculis Observationem, in suo Eruditorum, quod vocant, Diario, deridem tena Senatorem, deridendum eum ipsi propinavimus in nosti is ad Matherbam Observationibus. Senatori maledicere non licet: remaledicere , jus, fasque est. De

Diuiliatio by Cooste

304쪽

Justis eo Nsu ιτ os nostros fuisse a Stoicis Philosephis imbutos, jam diu est quod magnus actus & praestantissimus Merillius in Observa.

tionum libris animadverterunt. Stoici studiose unde veina ducta essent, exquirebant: sed in illis ducendis inepti fuere: unde etymologias' Di probnepti a passim apud Criticos . inade re nos pluribus in Commentariis nostris in Diogenem Laertium. O P I D u M ; ut imiter imeptias Stoicorum s quod opem daret. Fundamenium Justitiae es fides : id es, dictorum, convent rum e constantia es veritas: ex quo; quamquam hoc viribitur fortasse durius ; tamen aud amisimitariStoicos , qui studiose exquirunt unde verba sint ductas credamus, quia fiat qνod dictum est, appestatam fidem, inquit Tullius. Non feliciores Stoicis in ea parte Grammatices Iurisconsultos fuisse, hoc Caput demonstrabit: in quo etymologias omnes quae in libris Iuris adducuntur, refer us, atqVe examinabimus. Referemus autem ordine alphabetico, ut in iis resereadis ordo aliquis adhibeatur.

Modistinus, i. q. f. s. de Gradibus & adfinibus:

305쪽

AMOENITAT. CAP. XXXIX. 2s7

bus: Adfines fami, viri eae uxoris cognati. dicti ab , quod duae cognationes quae diversae inter se sunt, . per nuptias copulotur , aliora ad alterius cognationis finem accedis. Recte. Festus: A DE IN E s.'agris vicini, spe confiagrinitate conj-rii. Glesia Veteres: ad D. ἡ κατ cia γαμίαν osενης. Adfines hodie in Gallia appellamus cognat rum nostrorum cognatos: les Ea res is nos

Gaius, lege 7. de Legitimis Tutoribus. Sunt autem Adgnati, si per virilis sexin personar c gnatione junecti sunt: goasi a prure cognati. l . Theophilus, titulo de Nuptiis: -σά ώων, άι-ἀρρεγνιας ηαῖν συυαῆόμνοι. Immo ab Mnasendo e quas a b id est, sin ul, n tri.

Gaius. l. a. de Adoptionibus: Generalis enim adoptio duobus reuodis μὰ ur Principis aractoris re, aut Magis inus imperio. Principis auctoriarate adoptamin eos, qpi sui juris sunt: sivae stre es adoptionis dicioraurrogatio: qesa es is pri assioptat, rogatur, id es, interrogatur , an Pelia eum

vem arista turm sit, justum sibi situm esse r er

is qvi adoptatur, rogatur, an id fieri patiatur. Paullo aliter Gellius lib. v. Noctium Attic R rum

306쪽

rum cap. I8. avum in alienam familiam, inpeliberorum locum extranei sumuntur, aut per Pr torum fit, aut per Populum. Evod per Praet9rem fit, ADOPTIO dicitur : quodper Populum, A R RO G Α ΤΙ Ο, &C. Arrogatio autem dicta, quia genus hoc in alienam familiam transitin per Populi rogationem fit. Ejus rogationis perba haec: VELITIs , JuBEΑTis , Qv IAITES , UTI Lucius VALERIus Lucio TITIO TAM Iu RE LEGE Qv E FILI us SIBI SIET, Qv AM S1 Ex Eo P ATRE, MATRE ME FA- iNILI As NATus EssEΤ; UTRIQvE EIVNTAE, NEC Is QvE IN EO POTEsTΑs SIET, UTI ΡATRI ENDO FILIO Es T. HAEC ITA UT ID IxI, ITA Vos, in IRITES, ROGO, ο&C. Gellii ετυμοτης magis arridet: quamquam aliter Iacobus Cujacius: cujus haec sunt verba in ulib.Observationum: Vbn existimo adrogationem* deri interpositasipulatione.Nec enim quae intervenit M.nterrogario in adrogatione ,stipulatio e dum is stri daristat, rogatur an velit eum rvem aristat, ju-

sum sibi filium esse ,mis si adoptatur, an id fieri'

Patiarum, La. D. de Arist. es certior ari

DP Curiata. Cicero pro Domo sua e Te esse imterrogatum, auctor ne esses ut in te Ρ. Fonteius Vitae necisque potestatem haberet, ut in filio. M ae in adrogatione impuberis intervenit sipulario, non interponitur causa constituenda ad gationis sed ne adrogati raudi sit iis adqvos ea res pertrigationis etymologia, qram a Populi rogatione, sive I

307쪽

net. Deniqpe adrogatio ipsa fit nucta in reposita si Hasione.

Papinianus, i. 6. ad L. Iuliam de Adulteriis coercendis: Lex suprum, adulterium promiscuere appetiat. Sed propria

adulterium in nupta committitur,propter partum Iex altero conceptum composito nomine. Etiam Fostus: Mulier, re adultera dicunsur, qvia σ si ad alteram, re haec ad alterum se conferunt. A que eam etymolosiam non disylicere video, Εtymologiarum peritissimo, Gerardo Iohanni Vos, sto: 'quem videsis in Elymologico. Isidorus, quod alterius torum polluat, Adulterum putabat esse dieitam. Atque inde est quod adulterium quidam; vos inter Fungerus; dici putant, quasi ad Atreum torum: sed ut recte Vossius, ab adulter est adulterium, ut a magister ma ferium Broaeus, Antecetar Bituricensis docti mus, adulteν τύ adultin deducebat: Guietus, insignificatu es pravit mu

do. De vera hujus vocis origine, ego amplia deliberandum censeo. E DILI LPomponius, i. r. g. 2I. de Origine latis: δε--

308쪽

que Messent qui aedibus praeessent, is quibus omnia scita sua Plebs deferebat, duos ex Plebe constitus. runt, qui etiam AEdiles appellati sunt. Aliter Pompeius Festus. AE D I L I s initio diritus es, qui adium non tantum sacrarum,sed etiam privata Fum curam gerebat. Posea hoc nomeno ad Ma- gistratus translatum es. Dicitam es autem IEDD . LI s,qu)dad eum Plebi aditus esset. Ita recte hunc locum legit Iosephus Scaliger. Minus recte vulgo: AEdilis initio dictus es Magi atus, qPi,dce. . AEdilis, est. Nam τε aedis: quod pro aedes didicine 'Veteres. AEdis, AEdilis o ut opis, opilis. Ita es autem, ut hoc obiter dicam, ex Graeco antiqvo4 cibo, , quod eadem notione usurpavit piud Virus, teste Eustathio ad Iliados γ. pag. editionis Romanae 38I. α νδαρ' G ολυμπιονίκως κωνως, Ai TOΣ, ἀ γλωπι Σα. ῶον, ' Διος ήτει πανδοκω. Addit, Vocem esse fata vi et cid est, quae in hoc solo loco inveniatur: πολλαὶ isὐ αλλαι μονήρεις πολλαχου Gc' ιει- ωντ . Idem Eustathius ad Iliados u. pag. 7.

Vide in Tu TOR.

309쪽

Ulpianus, i. q. de Verborum signis. PORTus appellatus es locus conclusus , quo importontur

merces, inde exportantur e eaque nihilominue satione conclusa atque munita siunt. Inde angiti

portum dictam es s Non absimiliter Varro lib.

IV. de L. L. AN. I PORTu M; re Mangustum; ab angendo portu. Et Festus: ANGI PORTus,

iter compendiarium in oppido, eo qpod sit angustuι portus. Caelius Calcagninus angiportum ductum quidem ab ango& portus existimabat: sed quatenus portus Antiquis viam significaret. Recte: si verum est portum pro via ab Antiquis fuisse usurpatum quod me latet: nam angipo rin etiam Gnaecla angusta via. ita in Glossis Veteribus exponitur. Scipio Gentilis, a domibus; quas in lege XII. Tabularum portus appellatas dicit, in his verbis, portum e gularum ito 3 ANGIPORΤuM di stum volebat. Est: enim, inquit, angiportus, in opido vicus exitum non habens. Vias illas; ut hoc obiter dicam; qVae eXitum non habent, & quae, ut loquitur Ulpia anus in lege ultima de Locis & itineribus publicis, sine ullo exitu intermoriuntur, fundulas Vocat Varro. FuNDu L. E: a fundo, quod exitum non habet, ac pervium non es iter, inquit ille libro 1m de Lingua Latina, Curi Gallice eas appellamus. At Vossius in Elymologico, an Fortum,

ab angus 3 quod Veteres usurpasse pro compitis

310쪽

in angulum desiiuntibus, ex diminutivo angultu conjiciebat) non veris ab dictum existimabat. Optime. Hic autem & obiter observandum, Ulpianum angiportum, in dies a lege 39. in neutro dixisse. Ita Glossae: Angipo eum. πος : & Varro dicto loco. Observandum & Cujacium ad Tit. Cod. de Operib. pues. vias publicas angiportus,idem esse observare: quod se antea nescisse ait. Notanda& haec Eugraphii ad Eunuch. verba: A N G I P oaeu M, dicimuι angustum oe tortuosum nam anguis modo fleri itur.

BONA.

Ulpian. l. V. de Verb. sign. Naturaliter Bo M A ex eo dicuntur, quod habeant: hoc es, beatos faciant. Beare, es prodesse. Inde Iazol. l. . 83. eodem Tit. Proprie boma dici non possunt, quae plus incommodi, quam commodi habent. Et Barlatim

in Ethicis c. 23. Ut autem non videamur de nominerantism laborare vel, , Commoda nominantes, quae omnes bona appellant, ut vocabuli mutarionea beatitudine videantur segregari. At Festi Abbreviator: B o N A , Me L substantia rerum, dicta sunt, quod digna sint bonis. Nugae. Boses

a Graeco εύς, voce ejusdem significationis. Hoe. sychius: ευς -καλος, μεγZ Inde adverbium os, bene, belD. pro ευς dixerunt