Aegidii Menagii Juris civilis amoenitates ad Ludovicum Nublaeum, advocatum Parisiensem

311쪽

πιος ; unde G k; dc-τῶ B, βενος. Imbenu , inusitatum: unde bene & benignis. Item ab Loος, πιος, ον , βονος, est bonus e ut ab. αποτας, βονοὴς , bonitas. Item ab Lγὴς , αμὸς, όνος, ουωος, est isonino quod idem ac bonis. Glos ae: duonm ὐγαθος. Ita bellam & due tam , Bedona & Duesiona, promiscue usiarpata. Varro de L. L. Perduellis sunt hoses. sic perduellum, duellum. iapostea bellum. Ab eadem eam fi Du ELLONA, BELLONA. Cicero in oratore: iIt duellum, bellum,induis, bis,s. Duellium, eum qνi Poenos classe denicis, Belliuiti nominaverunt, cum superiores antasiati essent Duellii. Fabius, ubi de utera B. Necnon eadem fecit ex duello, bellum: unde duellos quidem dicere bellos ausi. Naevium designat, apud quem faciaes virginis Aesiae. Etiam Glossae Fomerii: Amelliuου, Meλqς. Similiter a uis pro dis, ex Graeco δίς, Praeter locum Ciceronis, id Festus testatur. D u 1 s, duas habet significationes: nam oe pro bis ponebatur, re pro dederis. 1 lenus autem & be

Ulpianus in Fragmentis, titulo II. de Caducis rasod is sibi in testamento relictum, ita ut jure civili caperepossit, aliqua ex causa non ceperit, Ca-

312쪽

16 iu RIS CIVILIS ducum appegitur: veluti ceriderit ab eo. Glossae Isidori: CADuc ARIus. Ad qnem pertinent qνa cadunt defuncto aliqro, cui non es qnsuccedat

Gaius, i. χιι. de Verborum fgnificat. Si cis vitur, moretur, re frustretur. Inde es Calumniatores sunt, qpia per fraudem refrustrationem alios vexarent litibuw. inde cavillatio dictis es. ' Optime. Charisius lib. I. CALUMNIA prima correstra stertur e venit enim a

verbo calvor ; hoc es, frustror. Priscianus lib. x SoLvo, Alvi: volvo, volvi: calvo, calvi. unde Saliustius in3. Histor. infinitum p vi protulit'. Contra ille calvi ratus. CALVI, pro decipi. Et postea : Supinum, i in tum convertentia faciarant. V necessariὰ in vocalem redeunter selvi, si lutum s volvi, volutum. Sic debet etiam calvi, calutum facere: qvod tamen in usu non inrent. σputo calumniam ex hoc ese deriνatum. Etiam Nonius Marcellus lib. de Proprietate Sermonis: CALvITu Rae tumes frustratur. tractuma caia vis mimicis, ροὰ sunt omnibus frustratui, ctrc. Et Calumnia, est jurgium alienae litis, a calvendo: decipiendo, dirita. Est autem Oiso, sive calvor, antici viam verbum, quod significat decipio , ut ex superioribus constat. Adde Glossia ituri Graec Latinum: castitur.

313쪽

AMOENITAT. CAP. XXXIX. 26s

, Conige caisitur e aut lege quod dictum pro calvitur. Item Onomasticon Graec Lati- nulla: calvo, calvis. καρο σοφιζορμώ. Etiam Plautus in Casina actu a. scena a. Nam ubi domi sola sum, Sopor manus calvitur. Et Sallustius apud Priscianum lib. x. Contra sisse calvi rartu. Et Lex XII. Tabularum: Si calvitur, pedemve siri is, manum endo jacito. Unde Lucilius. Sinoni capito, in vi eum: si calpitur,endo Iacito. Et Glossae e Glossario Arabic Latino: CALvo. decipio. Ita enim ibi legendum non callo. Quare, non male Ludovicus Carrio Emendationum libro a. capite Ia. & postr eum Hugo Grotius in Florum Sparsione ad Ius Iustinianeum, legebant in dicta lege 133. de Verborum significatione, Si calaritur, idest, moratur,etfru- 'atur. Nec male quoque Hotomanus ad di- stam legem x II. Tabularum, Si crinitur: es moriritur, frustratur. EtTheocorus Marcilius in Interpretamento Legis x I I. Tabularum: Si ca vitur e es, moretur, ae frustretur. Inde calpitas, pro Diistratione, apud Ulpianum in lege λ'. g. F. D. Mandati. I si autem sellionatus crιMine, propter suam calpitatem pluPcrur. Ita vulgati Codices, pro eo quod Florentinus habet castidh

ratem. .

314쪽

scripsit Gaius loco supra recitato. Sed omninoesta caveo. A caveo, est visio, dc camisior ruit sorbeo, sorbillo. Λ cavisio, seu cavisior, est caum Scaliger ad Festum: CAVILLARE, latio. ctum a cavendo ,-: proprium re es Leguleiorum remoratorum verbum. nam ' risconsultorum μroprium cumere. Oνidivae: Isto tape loco capitur Consillius amore:

Quique aliis cavit, non cavet ipse sibi. Tibulla Haec mihi quae caverem Titio, Deus edidit

ore.

Hodie inepte, quae canerem Tityo, nulla sensu. At Tibutas se Prudentum more de amore publice resonsurum cuilibet con enti proponit: qvod amfqPentibus, ex nomine Tyrii appares: TDiau, Iurisconsultis est persona tam πικη: ut Θεων de Διων Philosephis: & Zeidon 2 Amron, apud Arabes ) sedqvi corruperunt, ignonurunt secundam itertiam conjugationem eamdem apud Veteres isse. Ut igitur deminuerunt nomen in Formulariis, idis Leguleios, non Iurisiprudentes vocantes s sicoe perbum professionis ; cum Cavillare, non cavere, eos dicebant; propter trico morosas Iuris prinsigias. Sane ita esse, vel unus Termissianus satis dederit; qui in libro de Corona ait, omnibus modis eavillandum: idest, cavendum: τανδριως εργαώM. Non ergo obscurum, quare in vitium verterit hoc verbum, cum grem hoc hontinum maiae semper audierit.

315쪽

Iavolanus, i. e x I. de Verborum significatione . CENSERI ,s constituere , s praecipere. Unis etiam dicere solemtu, Censeo hoc facias: re Se mei aliquid censuisse. Inde Censeris nomen ride' tur esse tractum. Ita Pandectae Florentinae. C E N s E R E habent vulgati Codices, & Senatumali nid tensiisse: quam postremam lectionem, potiorem existimat Guillelmus Fomerius ad diaetam legem cxI. CENfERI rectam est, Censeo pro censto, dixere Veteres. Ovidius: Hanc probat, es primis dilectam semper ab amnis V inter comites Martia censa suas. Sed & censeri hic legerunt Graeci Interpretes: Ve terunt enim Κ E N Σ Ε Ρ i, διατατήν π ποι xit A. Ad το semet aliquid censerisse quod atti net; Cujacius addictam legem, scriptum esse ait in Pandectis Florentinis : Semel aliqpid censuisse, quam lectionem, inquit, confirmant Basilica: in

quibus est, το κῶ ' εαυών ra m Scriptum exhibent Pandectae Florent. Semetri

idcensuisse : & ita videtur scripsisse Cujacius.

Ad etymon quod spectat, aliter Varro apud Mar- .cessum. Itaque , quod hos arbitros instituerunt Populi, Censeres aneliantur e idi m enim valet censeremarbitrari. Et de L. L. CE N s o R, cujus censionem, id es, arborium censeretis Populus. Varronem sequitur Festus: CENs Io,

316쪽

aestimatio e unde Censeres. CENso AB s di LIGqνὰ remsuam qpisque tanti aestimari solimae sit, qνantum illi censuerint. A censu, Censeres dictos innuit Pomponius i. a. de Orig. Iuris.

UIp. I. I. Unde cognati: COGNATI ab eo as penti sunt, quas ex uno nati : aut, uti Lateo ait, quasi commune nassendi inirium habuerint. Modest. I. q. de Gradib. COGNATI ab eo disiputantur, qpodqPasi una, communite ve nati, vel ab eodem orri, progenitive sint. Paulus, LIo.tit.eodem: Nom n coguntionis a Graeca voce dictum videtur rom si ς enim illi vocant, qPos nos cognatos appellamin. Isidorus: Cognati diriti, quia sunt ipsi Prosinquirate cognationis conjuncti. Recte:

Iustin. Instit. de Actionidi Appestrinis in rem actiones, vindicationes: in personam vero a Biones quibus dare facere oportere intenditur, condi ctiones. Condicere enim ess denunciare prisca tingua. Nunc vero abusive dirimus condictio- Ium a tionem in personam esse, qpia actor intendis darisibi oportere, &c. Respexit hunc locum A ctor Glossarum : Denunciatio , comes tio, interdictum. COH DICERE, est denuncia are, prisce, nunc vero Condictionem omnem in personam actionem dicimus Lexicon Latin

317쪽

Paulus, l. Io. de Grad. Eos Peromeas, qui νε- De ex so ribus muli, naMPe sunt, consebrinos, cons brinas, qυasi consororinos. Justin. Inst. do Grad. cogna . Sed qυidam recte CONSOBRINos eos proprie dici putant , qpi ex dua in sororibus progem ntur, qPasi consorori nos. Donatus in Andr. 3. 3. Sobrini , sunt consobrinorum filii e v νum, ut alii purant, de sororibuου natio uisine se brini, quasis rorinti uidprus '. o. Consobrini Pe- νὰ vocati, qui aut ex sorore sinuste , aut ex div δ us sororibus sunt Maci r quasi consdrotini. Et Glossae: Consobriinus o rva onsororinus e ιενε ιμάδι φων θηλειων. Ad significationem quod attinet, sic Marcellus: CONso-ERINI, ex duabus esti sororibin e de quisiu emempla multa sunt in antiqvis Auctoribus : er m ximpis ADunio,'Iuris vetust mis Scripturn hus. inidam tamen consobrinos vocarunt duorum fratrum filios. Fuit autem το cons Ams, non ex et consororinus ted ex is consorinin, matum : lioc modo sora, uni, Italicum forest 'forinψ,&imoscri τῶ B,sobrimu , CONSOBRI,

Pomponius, i. a. S. 6 dc Origine Iuris: Erit a tis

318쪽

deinde Regibus.Consules consituri sunt duri' senes quos summum jus uti esset, lege rogatum es. Dictisunt ab eo, qνὰdplurimum Reipublicae cons terent. Similiter,atque aliter,Varro I v. de L.L. Consul nominatin, quo consulere Populum re Senatum debet. nisi illic potius unde Antius ait in

F u A T. Quam primo loco Varro potuit ἐκ go. τητα, eam Vutus est in libris de Vita Populi Romani, teste Nonio in lib. de Proprietate Se monis. Consulum'Praetorum proprieras, ροὰ consulant, es praeeantpopulis, auctoriste Vare nis ostenditur, de Vita PopuliRomani libro a. dididem Hcebantur Cons es,'Praetores : qvod praeirent Populo,Praetores: qvod cons erem Senatu Consues. Cicero 3. de Legibus: Regio imperio drio sunto e serve, praeeundo , judicavio , consulendoi Praetores, Iudices, Consura, aneliantur. Florus libro I. cap. q. CONSuLEs.ME appeltimis popu- lin Romanus, ut consitaere se 'civibus suis memini sent. Eruditius inintilianus I. 6. Sitne Consul a . consulendo, an a judicando: nam hoc, consedere Veteres anesiarunt. unde adhuc remanet iliud, Rogat, boni confulas, ideis, bonum judices. Bon iconsule: id est, in bonam partem accipe : boni causa factum esse judica; statue. Festus: Comsu LAs, Ant Piponebant, non tantum pro consi ilium petas, sed etiam projudices, statuas. Utra,' harum originationum sit verior, non facile dix rim. Verior ea videtur Vossio, quae est ab offi-

319쪽

AMOENITAT. CAP. XXXIX. 27Icio: ut scilicet Consul inde dictus fuerit, quod

consuleret Senatum. Eum vide in Elymologico. Ulut nomen ita se atum videtur: Consulo, consulus;β-Consul. Vel sic, ut placet Guyeto: συμδελ , consolus, C O-S u L, consilium, co silium. συριζολω , consulo. Sed quomo-- do B. in S. transeat, non satiS Video. .

Non inveniendo nomen invenit: ut de planta, quae Graecisanonymos dicitur, dixit eleganter Plinius, libro 27. cap. . De eo contraetu legendi Iu risconsuli tali, quorum est haec vox.

Vide in TABERNA. . CONTu ΜΑΣ. Hermogenianus, i. 3. de re Iudicata . CON-Tu MAX, ect, qui tribus eri tis propositis , vel uno pro tribus, quod vulgo peremptorium aneliatur, vel literis evocatur, praesentiam si facere contemnit. Cujacius Observationum x v III. 3o. ubi de hac T contumacis abs Hermogeniano tradita definitione: Es ait, qui contemnis, contumacem, : ut Velius Longus ait in coni maci potat a contemne do z

320쪽

do: inmetsi contumacem per II puraritposse sicribi, a tumore. Et ira in Glossis o

ιη ς. contemptor, spernuliS, contumax. u

Ulpianus, i. I. de Injuriis : IN Iu RIAM' ex eo dict.im, quod jure justitia caret; quasi non j

riam : CONTu MELIAM autem, a contemne

do. Iustinianus in Institutionibus, Titulo de Imjariis : Generaliter INJuRIA dicitur omne quod -n jure sit. Jecialiter , alias CONTu MELIA; ae a contemnendo dicta eLI : 'vam Graeci peliant. Item Seneca de Constantia Sapientis capite XI. CONTu MELIA, a contemptu dicta erit: qvia nemo, nisi qPem contempsit, tali injuria

notat. nemo autem majorem , meliorem contemnit, etiamsi facit aliquid quod contemnentes solent. Melius a contumeo, ut quae ab animo fastu turgenti fieri soleat. & analogiae etiam convenientius. Unde contumia in Glossis quae stib Isid ri no mine editae sunt, contumelia exponitur. Idem Isidorus Orig. lib. x. Contumeliosus, quia velox es, es tumet in perbis injuriae. Tumeo autem est a φυμωx, id tumor e qua de re videndus Vossius in Elymologico. i '