Aegidii Menagii Juris civilis amoenitates ad Ludovicum Nublaeum, advocatum Parisiensem

321쪽

ιiu negotii contωbendi, transigendiqyse causa , comflentiumu i inter se agunt. im cisti. conveniredi neu lex diversis locis in unum cogeuno veniu- , ita G qui ex. Hversis animi motibuae in unum consentium. id e i , in unam sementiam

eem dicitur , vela concitatione: vel a conventu uehoc ei a collatione vocum e cum enim in unum plures voces conferuntur, convicium anesiatur, quasi convocium- s Longe aliter Nonius. Com

mctuM, inquit, dictum e is quasi e vicis jocum, qui secundum ignobiliratem loci maledi isjdim jurpibus cavs Peu . Inepta ἐτυμιοόωσι. vera

est, quam Ulpianus postremam rettulit: cuius e iam ; ut & Nonianae; meminit Festuς.CONVICIuΜ, a vicis, in ibinprius halitatum esst, videtur 2 Etam e vel immutata riteris , qPasi . MVocium. Idem Ulpianus, ibidem: Fecisse convicium, non rantum is virietur , qta vociferatin est , --na is quoque qνi contitavis ad vociferationem Aios GNA summisit, ut vociferentur. EX conmm- com nucium, & τραπη rursus, convicium. , Huc sp ictat, quod in Glosis exponitur ζοηcm. Nec aliter: accipiendum , Septeth, . Metiavium, nom- , nonvictahet, apthd Capitolinum in Vita Lucii Veri, & apud Ausoni Un Ephemeris M. Et nemormn convicia picae, a s Ovidium, in , t . . . S , Met

322쪽

Metamorphosi: Et qperuia siemper convicia ranae, apud Columellam, in Poemate de Cultu horto. rum: Et Cantorum convicium, Ciceronem, in Sextiana: itemque, aures convicio defesse, in oratione pro Archia. Eamdem vocem eadem notione usurparunt, Phaedrus I. 6. & III. 15. &Martialis III. -6. Ridicule igitur Laurentius Valla hoc vocis convicii etymon irridet: ipse irridendus, qui a con, & Pitium e sive a con, & pira 3 quasi vitandum, & vituperationis causa factum; τὰ convicium deducit. Vide Defensionem Veterunt Iurisconsilliorum adversus Laurentii Vallae R prehensiones. A convicium autem; ut hoc in transcursu doceam; est Gallicum cohue. Conum

χλαγωγον, ut recte Baslica ad dictam legem 13. de Injuriis: qua de Voce Graeca videndus Cria' eius in Observationibus libro dc capite sexto.

Paulus, i. 3. D. de Damno infecto: DAM M ,& DΛΜNΛTIo, ademptione, q si demissenope patrimonii dicta sunt. Idem legere est apud Varronem I v. de Lingua Latina. Damnum, ademptione, cum minio re factum, quam qνanti constar. Cui etymo subscribit & Cornelius Fromto. Damnum, ingst; demit omnibus. Et Isidonis: Damnum, a diminutione rei vocatum. Falso.

323쪽

afigere. ' VerisismE Maliger ad Varronein , an χανη, id est sumptin, impendii . δατανη, da pinum, te in ι: ut δάω, δάσκω, disico, χάοnees, hisco; - ανη,sis lina; βάmιαν . fusci-mμ, ρυκάνη, runcinas ceψανα , asinae, & similia. Inde, inquit Vossius, verbum dapina e apud Pla tum in Captivis Iv. 2. vers III. H EG I o: Nunc hercle nisi panticinatus pro- ero, fusti peritito .. ERGAsILus: AEternum tibi dapinabo via

rium, sivera autumas. -

Sed ibi forte legendunt1 dis dabo e Wbd in ve semmire quadrat, & τώ p nticinatiu respes idiat: sic

enim omnino legendum cum Salmasio,. ex sectione veteri manticinaris ' novum novo vocabulum oppositum. Est vero DAPsILARE, largiari r ωοτο τύ δαψιλαν. διαψιλης, est Urgin, lasegisor. Glossae Graec Latinae: δαψίλευδμα Iargo, indulgeo e nam largo ibi; est; iar tibγ. Eaedem: δαψιλμα, urgi as, largirudo. 'Sed ad rem. Adispinum est dispisum e a dapnum, da unum. Glossae Veteres: dampnum. θρούια. . ex quo dein 'de damnum e ut AER , sopnπι, 'somnuΥ. Hinc ; quod Scaliger observabat ; rimiam pro' sumptu apud Iuvenalem: Nutu viri cura taurea, nee mentio ses

324쪽

scripsit Gaius loco supra recitato. Sed omnino es a caveo. A caveo, est cavisio, dc ramilior: ut' frbeo, sorbillo. Λ canisio, seu catasior, est cavillatio. Scaliger ad Festum: C A v I L L A R E , ctum a cavendo ,-: proprium eoi Leguleiorum re moratorum verbum. nam Imrisconsultorum , oprium camere. Oνiditu rsio saepe loco capitur Constitius amore:

Quique aliis cavit, non cavet ipse sibi. Tibullac: Haec mihi quae caverem Titio, Deus edidit

Ore.

Hodie inepte , quae canerem Tityo, nugo seημ. At Tibusius se Prudentum more de amore publice resonsurum cuilibet consuenti proponit: quod exsequentibus, re ex nomine Titii apparet: Titiis Iurisconsultis est personat m&-ι11: ut Θεω &Δίων Philosophis: & nidon N Amron, apud Arabes) sedqvi corruperunt, ignorarunt secundam

tertiam conjugationem eamdem apud Veteres fuisse. Ut igituν deminuerunt nomen in Formulariis, iliis Leguleios, non Iurisprudentes vocantes; sici perbum professionis; cum Cavillare, non cavere,

i eos dicebant ; propter tricas' morosas Juris print si M. Sane ita ess, vel unm Tertulitanus satis, dederit; qpi in libro de Corona ait, omnibus modis

eavillandum: idest, cavendum: -ν5ιως πει- εργαώον. Non ergo obscurum , quare in vitium verterit hoc verbum, cum genus hoc hominum male semper auateris.

325쪽

AMOENITAT CAp. XXXIX. 26

Iavolenus, i. c x I. de Verborum significatione -CENfERI ,s consituere , re praecipere. Uno etiam dicere IPlemin, Censeo hoc facias: er Se mei aliquid censuissλ. Bide Censeris nomen ride tur esse tractum. Ita pandectae Florentinae. C E N s E R Ε habent vulgati Codices, & Senatumali nid censuisse: quam postremam lectionem, potiorem existimat Guillelmus Fomerius ad ductam legem cxI. CENfERI Retium est, Censeo pro censeo, dixere Veteres. Ovidius: Hanc probat, re primis dilectam semper ab amnis Est inter comites Martia censa sua Sed & censeri hic legerunt Graeci Interpretes: ve terunt enim K E N Σ E P i, ὁΔ-διαταττ u τι πιι ησου. Ad semet aliqvid censuisse quod atti' net ; Cujacius ad dictam legem, scriptum esse ait in Pandectis Florentinis : Semel aliqvid censuisse qqvam lectionem, inquit, confirmant Basilica: in

Scriptum exhibent Pandectae Florent. Semel ali- θ' iacensuisse : & ita videtur scripsisse Cujacius. Ad etymon quod spectat, aliter Varro apud Mar- .cellum. Itaque , quod hos arbitros instituerunt Populi , Censeres appellantur : irim enim valet censere: arbitrari. Et de L. L. CENso R, ad cujus censionem, id est, arbitrium censeretur Populus. Varronem sequitur Festus : CENs Io,

326쪽

aestimatio e umo Censeres CENfoRΕs diriti, qu)dremsuam quisqve tanti aestimari solituι sit, qνantum illi censuerint. A censit, Censeres' ductos innuit Pomponius l. 2. de Orig. Iuris.

UIp. l. I. Unde cognati: COGNATI ab eo figenti sunt, quasi ex uno nati : aut, uti Labeo ait, quasi commune nassendi inistam habuerint. Mo- dest. l. . de Gradib. COGNATI ab eo diripumntur, qpὰd qPasi una, communite=ve nati, vel ab

eo sim orIr, progeniti Pesint. Paulus, l.Io.tit.eodem: Nom n coguntionis a Graeca voce dictum videtur rom si ἰῶς enim illi vocant , qvos nos cognatos appellamus. Isidorus: Cognati diciti, quia uni re ipsi Propinquitate cognationis conjunm. Recte:

Iustin. Instit. de Actionita Appelirimu in rem actiones, vindicationes: in personam vero aritiones quibus dare faccre oportere intenditur, condictiones. Condicere enim ess denunciare prisca lingvs. Nunc vero abussive di imm condictionem amonem in personam esse, qna actor intendit dari ioportere,&c. Respexit hunc locum A ctor Glossarum : Denunciatis , condissilio, inter diectum. C o H D I CE R E, est denunciare, prisce, nunc vero Condictionem omnem in personam actionem dicimus. Lexicon Latin GPe-

327쪽

Paulus, l. Io. de Grad. Eos vero es eas, qui ve ex sonoribus mui, nataeve sunt, consobrinos, coii brinas, quasi consororinos. Justin. Inst. de Grad. cogna Sed quulam recte CONSOBRINos eos proprie dici putumi, stri ex dua in sororibus progem ntur, quasi conserorinos. Donatus in Andr. 3. 3. Sobrini ,sunt όonsobrinorum filii e v rum, ut alii purant , de sororibuae natio ursine se brini, quasi sororimi. lii Sprus y. 6. Consobrini ve- νὰ vocati, qui aut ex sorore re rure , aut ex duabus sororibus sunt naei r quas conserotini. Et Glosiae: Consobrwus e qua onsororinus e ἀνεψιὸς,

ficationem quod pttinet, sic Marcellus: CONs o-B Rr Ni, ex duabuου MUti Proribus e de qui ι em empla multa sint in antiqvis Auctoritas: m ximpia ADunio,'Iuris vetustissimis Scripto Ahus. Quidam tamen consebrinos vocarunt clin ortim fratrum filios. Fuit autem sta consobrim non exseconsororimu ted ex is consorinus ,si malum: hoc modo: sora, unde Italicum soria sorinus,&εσαν&mi τῶ Boobrim , CONSOBRD

Pomponius, l. r. ω. de Origine Iuris: Eri

, aetis

Disiti ad Coost

328쪽

actis deinde Regibus , Consues constituti sunt duo, ;senes quos summum jus uti esset, lege rogatum es. Dicti sunt ab eo, qνὰdplurimum Reipublicae conse

terent. Similite atque aliter,Varro I v. de L.L. Consul nominatin, qu)dconsulere Populum cs S natum debet. nisi illic potius unde Actius ait in Bruto, QUI RECTE CONsu LAT, Crassu LP u A T. inam primo loco Varro posuit στυμό- τη ι, eam rivulus est in libris de Vita Populi Romani, teste Nonio in lib. de Proprietate Semmonis. Consulum'Praetorum proprieras, ροὰ consulant, espraeantpopulis , auritortate Vare nis ostenditur, de Vita PopuliRomani libro a. didsdem dicebantur Consules,'Praetores 2 ροὰd prae-isent Populo,Praetores et qPὰ consuerent Senatu Consules. Cicero 3. de Legibus: Regio impreio duo sunto e lique, praeeundo , judica o , consilenisi Praetores, Iudices, Consura, anestantur. Flore libro I. cap. q. CONSULE 'M E anesiamis Populus Romanus, ut consulerest' civibus suis meminissent. Eruditius Quintilianus I. 6. Sime Consul a consulendo, an a judicando e nam G hoc, consulere Veteres anesiarunt. unde adhuc remanet iliud, Rogat, boni consulas, idiar, bonum judices. Bon iconsule: id est, in bonam partem accipe : boni causa factum esse judica; statue. Festus: Comsu LAs, Antiqviponebant, non tantum pro consilivmpeta sed etiamprojudices, ct Artuas. Utra harum originationum sit verior, non facile dix rm. Verior ea videtur Vossio, quae est ab os

329쪽

AMOENITAT. CAP. XXXIX. 271

cio: ut scilicet Consul inde dictus fuerit, quod consuleret Senatum. Eum vide in Elymologico. Utut est, Consulis nomen ita se atum videtur: Consulo, consulm dc-Consul. Vel sic, ut placet Guyeto: συμζολ γ, consolus,

CONSuL, οπμζουλιον, c ὀζολον, consilium, com filium. μζουλω, συμ&λα , consulo. Sed quomo-- do B. in S. transeat, non satis Video. . CONTRACTus IN NOMINAT us. Non inveniendo nomen invenit: ut de planta, quae Graecisanon os dicitur, dixit eleganter Plinius, libro 27. cap. . De eo contractu legendi I risconsultFItali, quorum est haec Vox. CONTu BERNALEM tvide in TABERNA. CONTu ΜΑΣ. Hermogenianus, i. 3. de re Iudicata: CON-Tu MAx, ese, a i tribus edicitis propositis , vel uno pro tribus, pyodvulgo peremptorium anestatur, vel literis moratur , praesentiamsi facere conte-'mnit. s Cujacius Observationum x v M I. 3o. ubi de hac contumacis abs Hermogeniano tradita definitione: Et ait, i contemMis, contumacem, - ετυμλογων : ut Velius Longin ait in contumaci potat a contemne - do:

330쪽

do: mmetsi Nisu contumacem per Usurari osen λθ scribi, a tumore. Et ira in Glossis o κα-φυ-

riam : CONTUMELIAM autem, a contemnendo. Iustinianus in Institutionibus, Titulo de Iim jariis : Generaliter INJuRIA dicitur omne quod -n jure sit. Jecialiter , alias CONTu MELIA; quae a contemnendo dirita ecte quam Graeci υ ν Appellant. Item Seneca de Constantia Sapientis capite XI. CONTu MELIA, a contemptu dicta est: qvia nemo, nisi qPem contempsit, tali injuria

notat. nemo autem majorem, melioremo contemnit, etiamsi facit aliquid quod contemnentes so- 'lent. Melius a contumeo, ut quae ab animo fastu turgenti fieri soleat. & analogiae etiam convenientius. Unde contumia in Glossis quae sub Isidori no mine editae sunt, contumelia exponitur. Idem Issidorus Orig. lib. x. Contumeliosus, quia velox est, es tumet in verbis injuriae. Tumeo autem est acplutat, id tumore qua de re videndus Voniusi in Elymologico. CONvEN TI O. - Ulpianus,l. I. de Pactis : CONVENTIONI sverbum generale in ; ad omnia pertinens , de θν huc