장음표시 사용
371쪽
tum, dicuntur e quia omnes hi magis ceteris possunt. --er Magistratus, qvi per imperia potensiores sunt, quam privati, &c. Non absimiliter Varro libro iv. de Lingua Latina: Magister Destum et quod summa potestas hujus in sevites, Adcensos e ni es summa Populi Romani, Dictritor: a quo is quoqpe Magister populi appetiatus. Relini, qpod minores qnam hi Magi i, dicti Magistratus : ut ab albo, albatus. Antonius Gove- anus de Iurisdictione librost. Magistratus, proprie urbani sunt. Inde dicti, quodquidam veluti populi manseri sunt. Unde Dictator, qui summam , potestatem habebat, Magister Populi appestatur a Marco Tullio libro 3. de Legibus. MAGIsTRA-Tus autem, est a supino verbi magistrare e magisnure vero, a magister: magister, a magis. Nugatur more sito Isidorus, qui Magistrum inde duetiam putat, quod major in statione sit. MAGI sautem, a Graeco-; si Festo fides. Sed non ego credulus illi. Magis, est a Graeco C: pro quo, μεγς dictum fuisse, apparet ex superlativo
Aut, a Latino ser unde ei opponituris Majus autem, a μάζον : quod pro μωζον Veteres usurparivit. Inde apud Hesyllium& Galenum, in Glossariis, μῶμον, est, πλέον, μώ- ζον. Et Phrygiorum lingua, est, ὀ Ζευς.
Sic autem τo magister, .' τὸ mi magis se malum fuit. μεγας, λεγες, magis et ιε
372쪽
improbata. Similiter Latinum magnates, Latinum non est. QVa c e re audiendus vir doctrinae excellentis, Olaus trorrichius, in Cogitationibus
de variis Linguae aetatibus, ubi de voce magnalia. Ceterism, ut pro ii et Poce non pugnaverim vel menter, ita minuri non desino, cur paene omnes vo
c Aulu= Iagnates hodie tamquam Latinum admittavi, agnosiant, usurpent, chm neque Forum Romanum faveat , nec ceteri Lexicographi aucto inrte cerea confirment. Primus mihi scrupulum hunc injecit Parisiis, vir optimus G fiteratis mus, ZE Lm Mcnetius , cum ante, consuetudine vulgi abrepti, de integritate vocis communissimae ne dubitandum quidem censierem. Ex eo, cum inter k-gendum, saepe apud Ciceronem, Livium, aliosque, Optimates ; es apud plautum, Summa es inise ni rem, apud Virgilium'Horatium, Primores ;n quam Magnates, damnare coepi vult caro Mes. Neque hactenus invenio, quemadmodum desperato prope vocabulo succurri rueat, nisi in Saxi Marmoribusque qnaerenda salin. Proinde, si pacat, recognoscat mecum illustris Menetiuae antiquam illam discriptionem a Demstero allatam is Antia iratibus Romanis R 'GLa.Panes . adcap. Φa. Mansiones palatinorum saliorum , a Veteribbus, ob armorum Masnatium custodiam, constis tutas; longanimitate neglectas ; pecunia sita reparaverunt Pontifices Vestae vV. CC. Promagis stro, Ploti, Lacilii, Lucilii. De ea Inscriptione, alius
373쪽
alius erit nobis dicendi locus. Interim hic te
genteS monebimus, το longanimitari non magis Latinum esse, quam τὰ magnates. OMAN cIPIuM.
Florentinus, lege A. de statu Hominum: Mis ripia pero dirita, qu)d ab hostibin manu capiantur. iEt Iustinianus in Institutionibus, Tit. de Iut e personarum: Serpi autem ex eo appestati sunt, qnὸd Imperatores capripos vendere, ac per hoc servarnec occidere solent: qui etiam mancipia dicti sunt, eo φυδdab hostibus manu capiantur. Et Donatus in Adelphos D.iMancipia dicuntur, qvὸd manuesta sint. Recte. similiter Varro libro v. de Lingua Latina: Amanu, manupretium: manci pium , qνδd manu capitur. Et Isidorus I x. q. MANCIPIuM est, jui viamanu capi, subdique potes: ut homo, equus, ovis. Haec enim anima ba flatim ut nata sunt, mancipium esse pumntur. Nam re ea quae in besiarum numero sunt tunc via dentur mancipium esse, Wando capi sine domari coeperint. Ita manceps, quod manu capiat. Ut municeps, quod munia; forceps, quod ferrum, vel ut Scaliger ad Priapeia, quod formum, id est, calidum ferrum; auceps, quod oes capiat.
ulpianus, lege I. de Testamento Militis: Miles autem appellatur, Ael a militia, id es, du8ilia,
374쪽
quam pro nobis sustinente aut a multitudine 2. aut a malo, qPodarcere Milites solente aut a numero mille hominum e ducitum a Graeco verbo S tm- rit malagmate. nam Graeci milis hominum mus -
tudinem ταγμα appellant: quasi millesimum 'quemque diritum. unde i um ducem χρολιαρ vappellant. ' Quot sententiae, totia nugae ; qVa quain etiam Varro libro I v. de Lingua Latina, Militem iustitium a existimat: de Milites,
θν)drrium millium primo obo flebat; ac set lae tribus, Tatiensium, Ramnium, Lucerum, millia singula militum mittebant: & quamqvam Eutro- pius libro I. Rerum Romanarum scribat Romulum mille pugnatores delegisse, quos a numero Milites appellarii. Non melius AElius Stilo, ap ud Festum, Militem a mollitis, per antiphrasim, .
eo quod nihil molle, sed potius asperum quid g rat, deducebat. Inepte quoque Isidorus ix. s. Militia autem a dicta s. an legendum Gamillibus 89 aut a multis, quasi multitia, Moasi
negotium multorum: aut a mole rerum, Fasi imoletia. Graeca est origine: a φλαξ, quod τδηριοπικον significat, teste Hesychio: hoc est, popularem. Quo sensu οπυλεις, & multitudinem populorum, & milites, teste eodem He*chio, V teres appellarimi. οπυλεις, inquit, οἱ H γ πολλὰς λ ους. οἱ θ, συγχους, η-οπλος Οὐ- οὐς. Atque inde in Veteribus Glossis: populares. καὶ οὐτM. Fallitur Philippus Rubenius, qui Elcistorum libro I. capitς IAE. Omendare tςntat, ται-
375쪽
'πιῶτα , Ves, ου παιωται. Etiam hodie apud hos armatam popularium multitudinem Militio cippellamus. Ex factum est milex: vij Ita a les murem , a similitudine tositi suilli, teste Nicandri Scholiaste, appellabant :) ut pesiex, ex-: & deinde miles, ex milex. ξ in S: ut in ses, ex παφαξ: nugas , ex κugax e dies, ex , Alias Militis originatio
onem ipse Iulius Miscesim haud invenit, faetarim
in Muriin Scaevola hoc praefanciverat, &c. Ita Latinus Interpres: unde Iohannes Robertus An, madversionum libro I. capite a. colligebat Lugem hanc Iuliam Miscellaes, ab illius auctore de latore Iulio Miscello nomen habuisse. Contra CujaC,
376쪽
paulo ante dixit, Μισκέλλας, πικλαqος min et . dixit, non μομτης. Ex quo e ci tur Juliam Mi stam non ducere nomen a Julis Misce2. Neque vero ulti Lex ducit nomen ab uno latore duplex, Nec ausis dicere duos esse lo.
rores; Iulium, cae Miscellum; quia nutu fui
Romae gens, aut familia, Miscelia : a Latorum gentilicio nomine Leges nomen accipere fitent. amobrem, ut Legem Papiam, Decimariam diacimin ; s Legem ueliam, Caducariam; aut vicesimariam, aut Iudiciariam, aut Theatralem, an, qua de iam es , im Mistellam similisse diri u resimilius est, a varietne plurium rerum, ac pedisonarum utriusve sexus: ut ι Heres, T. ultimo de Condbeionibus.Demonstrationiblu ; L 3. C. de Indisa viduinate tosienda e ut Siculo Flacco aes mustellum disitur, lex, spe forma aenea: a muli
rum agrorum modo, multarumque personarum,
i sibi acceptra defendunt, numero confuse in ea Hscriptor quasi miscelia confusanea lex: ut cellam quoque s confiilaneam doctrinam Assiin disit: qvalis tua es: es tu ipse, miscebtio. Denique Lex Miscella dicitur , ut Lex Sat ra: ό νη γ, gravit Optime: de ita quoque Antonius Augustinus : cujus haec sunt orba
377쪽
verba in libro de Legibus &Senatusconsultis: I LIAMI sc ELLA, Julio. Miscelia dicta est, ut Insimanus significare videtur XXII. Novesia. Non desunt tumen, qui inter etentur hujsu Legis c gnomen, nona Latore Legis acceptum s sed a --Xtismtillarum rerum coititas, ut Satyram: quod Mihi non dis icet. Nam es id cognomen Iulia gentis nusquam legi et ut esset, potuit ab hac L ge emanare, ut Annalis cognomen. Miscellos imdos Suetonius, in Caligula , factos refert; eadem fortasse ratione appeltatos. Et frustra est Robe tus, qui in Notis ad Notata Mercatoris sententisam suam contra Cujacium adstruere conatur.
Ulpianus, lege et . 6. de Religiosis desumptu
bus fimerum: Mo NuMEN Tu M es, quod memoriae servandae gratia exsat. Florentinus, lege. eodem titulo. Mo NuΜΕNTu Μ, generim
liter res es memoriae causa in posterum prodica: in θω si corpus, vel reliqua, inferantur, flet sepulchrum: si vero nihil eorum 'inferatur, erit monumentum memoria lausa factum, φυ-Graeci κενο-- - anesiam. A monendo videlicet τοmonumentum deductum crediderunt Ulpianus &plorentinus. At vero Hadrianus Imperator a muniendo. MONuM pNTu M autem sepulchri Messe Divus Hadrianus rescri t, quoa monumem
378쪽
svo corpus impositum sit. Verba sutit Macri in ege 37. titulo eodem. Vera est Ulpiani & Fl rentini originatio: cujus quoque meminit Va ro libro 3. de Lingua Latina . MONERE, inquit, a memoria: qrodis qνr monet, proinde sit ac me- 'moria. Sic monimenta, qPae in sepulchris. Et ideo secundum viam: quo pratereunteis admo meantims fuisse, si&s 8 mortaleis. Ab eo, celena, quae scripm ac facta memoriae caum, Μ MNIM E N Τ Λ dicta. Videlicet, ut a doceo, est δε-
.cumen; documentum, sica moneo, monumen , unde monumentum zpro quo posteriores dixere monimentum: V in I converse: ut optimin maximus, & lacrima, ex optumus, & maxumus,&lacrima. Inepte Servius ad X II. AEneidos. M o-Nu MENTΛ, memoria. MONIMENTA
vero, amentis admonitione sunt dicta. Mus Dus MuLIERIS.ulpianus, lege 21. de Auro, argento, mundo,
Ornamentis, &c. legatis a Mundin mulieris, m lius legeretur mulier mundior fit. Continentur eoufecula,mamia, ungventa,vasa um
guenmri res qua similia disi possunt: pelutilia
Batio, risius. Omamentorum haec ἰ vittae, mia irae , se mitrae, calantica, acus cum margaritae quam mulieres habere solent, reticula , crocu noria. Sicut oe mulier Eotes esse munda, non tamen .lore ποῦ
379쪽
ornam: ut solet contingere in his, quae se emundaverint, lota in balneo, neque ste ornaverint: Et comιra, est aliqua ex somno satim ornam, mn tamen 'commundam. Similiter Varro: Mu unus NuLIEBRI s, da Tus a munditia. ORNArus, qOsi ab ore natus. Hinc enim maxime sumitur, od eam deceat. Imqve ob id paratur elecuti . Et Tertullianus de Cultu feminarum, cap. .Hmhitin feminae dupliceinteriem circumfert: cultum s ornatum. Cultum dicimus, quem mundum muliebrem vocante ornatum, quem immundum muliebrem convenit dici. II, in auro, argento, es gemmis, &vestibuου deputatur: iste, in cum capilli, S cutis, o earum partium corporis quae oculos trahunt. Ceterum, in recitatis Ulpiani verbis, pro non tamen commundam, legerat Grotius non tamen commodata et pro quo legendum monet, non tamen emundam et quod interpretatur. Commundam rectum est. Glosia Vet TeS. Communiat. καθ Mρl. Columella libro π II. cap. Ι8. aqva eluenda sunt, communianda.
Paulus, lege i8. de Verborum significationera nuri tribus modis dicitur; uno, donum, M. Tertio, o cium et unde munera militaria, o quo dam milites rerunificos vocari. municipes
380쪽
ita Gellius X v I. II. M u N I c I P E s, sunt cives Romani ex municipiis, legibus suis suo jure utentes, muneris tantum cum Populo Romano honorarii participes: a quo munere capessendo, opesiati videntur. Sed aliter Siculus Flaccus r Municipia, Fidam putant a munitionis. alii a muni centia, eo qu)d munificae essent civirates. Cet rum, pro milites munificos, legendum apud Paulum milites munifices, verisimili conjeetura B daeus & Grotius existimarunt. Ita enim est apud Vegetium l. 2. c. Iy. Fascicularia tamen , id est, lignum, senum, aquam, stramen, etiam legitimi milites in castra porrabant. Munifices enim ab eo appellantur, qvδd haec munia alias munerab ciant. Et capite 7. eluidem libri: Hi sunt miliares principales, qui privilegiis muniuntur. Rel qui munifices appellantur, quia munerafacere militiae coguntur. Etiam apud Sosipatrum: Munia sex, munere fungitur. Et apud Festum: Mun fices vocabantur, qvi non cabant sed munus Re
Paulus, Iege r. de Rebus creditis: Appellam essautem mutui datis ab eo, quia de meo tuum fros ideo F non fiat tuum, non nascitur obtigatio Non absimiliter Nonius Marcellus, capite de Di ferentiis vςrborum: Mu Tuu Ma FENORE hoc distat, ροὰd mutuum sine usuris, senuae cum usuris, μ