Aegidii Menagii Juris civilis amoenitates ad Ludovicum Nublaeum, advocatum Parisiensem

381쪽

A M OENI DA T. CAP. 3IIIumitur, &c. Unde honestius mutuum , qu)ἀρb amis o assectu flat meum tuum, usu temporis necessarii. Et Isidorus v. 2F. Mu TuuM, U-- peliatum ect , qvia id qνod a me tibi datur , ex meo tuum fit. Sed aliter, & longe mesius ; im ino optime ; doctissimus Varro librol iv. de Lingua Latina: Si datur, inquit, qvod reddatur, mutuum ento Mutuum, quod Siculi μοῖ πν. Ita scribit Sophron: μοῖτων - μον. QVoino loco Scaliger emendabat, laesi v H μον. hoc est, par pari r nam a Tilιμα, αποινα. . Emendabat & apnd Hesychium; qui hujus vocis meminit; Μοι ν ανπῖμον, ταροι λία

apud Hesychium legitur, μοῖτοι, ενιμοι, μύα Σικελῶς, η-μιῶτον μοχάρον. Var ronis tamen verissimam etymologiam rejicit m gnus Cujacius: cujus haec siint verba in Observat,one 33. libri xi. Verum, ut ad mutui originem red --, qvod dicitur mutuum suappellari, qu)d de meo fiat tuum scire dicitur magis, quam vere,&C. Alpe ita mutuum, si perum amamuae, a mutatione potius nomen habet, qu)d mutetur hoc genere Pecunia cum pecunia, dum par piantis, accipitur re redditur, quia e consisat in his rebus, qraefario murationem re promiscuum usum recipiunt. Hac nominis origo verior, qvam vir tradituria D-risconsultis e vel quae a Varrone, a Siculo verbo μῶτον et ut illo Sophronis loco, ματον ἔνιμον : cui

382쪽

3ΙΣ IlvRI3 CIVILI ss eidem βnt άριλῆς, ενὼμοι. Promerh-- -- rem Siculorum quod adfert, sc emendo, Η . Mιτον es τει Ceterum, cui de leporata nomine idem Vaνro scribitὰ Siculi , qu)d Romἄsine orti, mutui nomen potius inde tulerunt εν- tiatinc Latini. Idemque de unciae & nummi nomin dici potes, quodPollux Siculorum esse scribit C. iacit in sententia video esse doctissimum Turno

bum Advers lib. X. cap. 23. Mutuum, inqVit, a mutatione nomen habet. Nam quod aiunt ex emdici, qvia ex meo tuum flat, belle magMVscite, quam vere dictum arbitror. Quin & eam ceteris praerut 'Voctius in Elymologico: cum propten analogiam, nam a muto, mutuum i ut a Pasios, pascuin, a fari, fatuus 9 ab irrigo, Drieuus3 a no- tum quia similites Graeci άμοιδε

σν, mutuo appellant: ab άμε420, hoc est, malost, alterno Mihi Varroniana etymologia omnino

arridet. Et Varroni in hac re, sinquit, in libroe de Uiuris; qui& ipse in Varronis sententia est ;Etymologiarum peritissimus Salmasius ὶ eo magi&

edendum est, quod nonnisi invitus solet Roma narum dicionum origines e Graeco arcessire P. adeo ut plerumque ineptire malit, ram Veris origines fateri. . . Ex substantivoμοζον, quod est χως ψιωζὸς, factum est ριδωτῶ, a quo Lai 'num mutare a a verbo desunde murare, factum των tuum a ut a Rasio , pascuum; a divido, divi--um, & s milia, ut recte idem Salinasius ibidem

Quod adeo vexum est, inquit, ut Graeci ἀμοιζῆς i

383쪽

ρισιτεον, mutuum. Sic a Moit, tuum. , Ceterum,

in loco Hesychii idem Salmasius ibidem emenda

κελοις' η ἡ ροῶ ν Τιριία, χάρος. Mihi magis placet Linde rogit emendatior μοῖτοιῶντι et ιριια, Σικελοῖς. ut sit Leti μοιτου Siculis, quod Latinis par pari. Eum vide ad Eunuchum Terentii: ubi apud Varronem, reponit similiter, ριῶ τον πιπι μοιτου : &apud Lucianum, in Imaginibus, μῶτον tan μο του - α --μετρω, φοιῶν, ἡλώδον . pro eo quod Vulgo legitur, μυ ον miri

Ulpianus, Iege I. de: Novationibus: Novatis enim a novo nomen accepit, re a nova obligatione. s Vero verius. Novum autem. est a vεον, inserto digamma dSolico, i quod in v consonans mutarunt Latini. . Qua de re inta pluribus in Rivus.

Iulianus, lege s. ad Legem Aquiliani r Ira re nemus est servusi ui eo ictu certum esset moritu-

384쪽

rum e medio deinde 'tempore heres instituitu est, es ostea abatio insuae, decessit. . an cum utro

que de occisor lege Aquilia agi possit 8 Resondit:

cecidisse dicitur pusto areidem, qvi mortis causam crvolibet modo praebuit. lege A ilia ij demum teneri visus est , qui adhibita vi, arvasi manu, causam mortis praebuisset: trudia videlicet iste

premtione vocis a Caedemdo, re a caede.' Το occiadere a caedere factum ignorat nemo. Sed unde caedere e Scaliger de Causis L. L. l. h. c. 2'. a MM- νων deducit: mutatione N in D: ut τέ ω, tendo. Κά, ν est occidere. Euripides: Cocώετε, οι- τῶν EMAων τ la νι v. Placet. Caid

re dicebant Veteres. Vide insta in Pellex.

Pomponius, lege 23'. de Verborum significat, One: Ο Ρ P ID U M, ab ope dicitur et qvod ejus rei causa moenia sint constitum. s Similiter ceteri Scris plores. Varro lib. 1v. de Lingu4 Latina: Max mum aedifirium es OPPIDM M, ab ppe dictum; qu)d munitur opis caum, ubi sit; quod σω sad vitam gerendam, ubi habitent tuto Addit tres Oppida, quod opere munibant moenia, qνὰ ninus essent. Festus: OPPadu M, distum est, pod opem praebet. OPPIDuM, dictum, quod ibi homines opes AH conferunt. Servius in I x. AEneid.. Alii oppidum dici ab oppositione murorum s peiqvὰ hioisinibis locus esset onutus e vel

385쪽

qu)dopes illo munitionis gratiarantestae seum. Etiam Cicero a sed locose; Festo teste. Festi verba haec: OPPIDO Ru M originem optime refert Cis ro libro primo de Gloriar eamqνe anellationen. yrpatione. anesia tam , se exis ah nyνM opem darent ir adjiciens, ut imitetur ineptias Stoicorum. Amplius cogitandum. Anab ολ προ , quod Alem significasse, vero simile est 3 nam Etymolo- .. gus: Μη, --ν - Κελ-MHis. Igitur ολπi' & idem. αλ ri autem ut ἄλπις, Unde Alpes) est excelsus e quod pluribus observamus in Originibus nostris Gallicis. autem. ab ολπ', ita formatum videtur: ολπῖ , ο γ, όλπιδνός, ὁλm ,- oppidus, OPPIDuM: id est, ολπου ὀγκ'. Huς dem originis videtur quibusdam esse & τὸ urbs. - όλπις, ολοῦς, όρβις, ὀρψ, urbs. Oppida antiqvisus in locis excelsis poni selita, nemo est civi nesciat. Vide infra in Urbs.

Ulpianus, lege r. de Pactis: ΡAc Tu M autem a pactione dicitur. Inde etiam pacis nomen anmlatum in. Pactum, pactio, d pax, sunt apago quod a Dorico πάγω , pro pango, dixere Veteres. Priscianus lib. x. Antigri pago quoque dicebant pro pacistor. Occurrit haec vox apu1 . Ciceronem in Rhetoricis ad Herennium: Rem ubi gunt , oramne petunt. Itemin Lege X II.

386쪽

Paritum, est supinum Infinitivi R Pactum ilie Isidorus libro Iri capite a . qRasi Apammum. Pax ero, contradictio astynis vel paras et q2d in recto, apalo, dixere Veteres. Minus recte scaliger de causisL.L. 4 παύω.

Ulpianus, lege 6. de Bonis damnorum: Dium Hadrianm Aquam Braduae ita rescripsis: Panniculariae causa quemadmodum intelligi debeat, ex apso nomine apparet, non enim bona damnatorum pannicularia significari quis probe dixerit: 'u ZOnam circa se habuerit, protinus aliquis si-hi vindicare debebit: sed vestem qui is fuerit indutus, aut numul0s in ventralem, quos victus sui causa in promptu habuerit, aut leves annulos: id est, quae rem non ex dunt aureorum quinqv Alioquin, si quis damnath digito habuerit, aut lardonychica, aut aliam gemmam magni pretii,

vel ii quod chirographum magnae peeuniae in siriunabuerit, nullo jure illud in pannicularia ratione retinebitur. ' ΡANNICuLARIA sum ea, quae in custodiam rece secum attulis spolia o quibώου -- 'rus in, cum is ad unlicium ducitur: in σ ipsa appetiatio ostendit. s Τοpanni artis: mcula o panicula , a panisa e panis , apanu Fcitus: P A N u s facit e utipam panicula. 6

387쪽

niu autem, sivestamus, est a Dorico pro H;ν λ:id est textum.Hesychius: πινγ,υφασμα. Inde τῶν , primum, pro Coma textili ; dcdeindς pro quavis coma : qua postrema notione usurpatur in Vetcti Epigrammate Graeco, quod Thebis in Templo Sancti Lucae legitur, & quod nupex Dulcerus edidit, in ea quam de sua in Graecia peregrinatione scripsit ad me Epistola.

, κλωεσκον άvera τω cim τυμάοω. Comam Farentes c is enim habetur honor mortuis)Tondentes , plorabant insensibile cire pub

Inde & π in1η, pro coma addititia. 2 νόον: ενικη. Id est, π πυκνωμα , ν Coc συς μοι ἔGallice, une tresse de Aepeux. Inde capillamem tum Latinis, pro coma illa Suetonius in Caligula, cap. XI. quin ganeas, a Pe adulteria, capillamento celatus, veste longa noctibus obiret. Petronius: Evocatumque me non minus decoro em Ornavit capistamento. Tertullianus de Cultu feminarum, capite Ia. acute ut selet: Asfigitispr urea nescio quas enormitates sutilium capsi me lorum et nunc in galeri modum, quo vaginam capitis, operculum verticis. Pe candi, similiter, a pilo, Itali & Galli appellant. pilum,pelin; und*Italicum pelo; pelutus, petulicus, peruri γου, peru cm,perrucin, P E R R u C A. Qua de re nos pluri

bus in Originibus ualicis. s Ab qatam

388쪽

Latiuumpamlam pro frugum genere, quod Graecis . Panicum, est lanugine obsitum. Plinius libro I8. capiter. Panicum, a pax, tu dictum, languide nutanG,ωz. Iniad cpanni cula, pro coma illa lanosa in plantis, quam Graeci ἀνθήλην appellant. autem, est a ποώ,

Ceterum, valde notandum quod ait hoc loco Ulpianus, pannicularia esse quae in custodiam r. ceptus secum attulit spolia, & quibus indutus est, cum ad supplicium ducitur: Neque enim ante supplicium vestibus exui debet. Narrat Ammianus lib. 28. Carnificem , vivum exustum, quὁd feminae suidam primariae quam ad mortem ducebat ue indumento, quo vestita erat, ab repto ; ne velamen quidem secreto membroruta iussiciens, retinere permisisset.

Ulpianus, lege 3. de peculio: PE cui Iu Midictum es, asi fida pecunia, istre patrimoniuλ sitam. Inde Glosi, Basilicorum : πικουλι osωσανὼ smλον. Peculium autem ; ut e pecunias formatum a pecu. pestus: Petulta Servorum, apecore item dictum es, ut pecunia P. strumfamiliae. Plutarchus in Ρublicula ; ubi cRomanis: τας Φροόας άουι νά --τ maec: τω ΠΕΚΟΥΛ IA Isidorus XV. I

389쪽

AMOENI TAT. CAP. XXXIX. 319

PE cu Naa, de pecussibus. G propriemtem habebatu nomen e de corio enim pecudum numinisi inridebantur, re signabantur. Et deinde: Omne patrimonium apudAnti os peculiuum, dic batur, a pecudibus, in quibus eorum consabat unia versa substantia. unde pecuarius dicebatur, i erat dives et modo vero pecuniosus. Glo rium: Pecunia. γ τὸ κ τωίν. Inde & peculatus. Festus: PE cu LAT us, fuserum publicum dici coeptus es a pecore, quia ab eo initium ejus fraudis esse coepit: si idem ante, aes, Aut argentum signatum, ob debcta, poena Pupi --4 erat duarum ovium, cs triginta boum. PecmAum igitur ; - ut & pecunias a pecudibus. Similiter Varro. pecudes autem a ποκάδες τ ut recte ad Varronem Scaliger. , ,

Paulus, lege i . de Verborum significatione tLibro Memorialium Misssurius scribit , Pellicem

apud Ant nos ea- habitam, quae cum uxor non esset, cum aliquo tamen vivebat: quam nunc vero

nomine Amicam, paulo is minore Concubinama Agari. Granius Flaccus in libro de Dre Papiariano scribit, pesticem nunc vulgo vocari, qυ cum eo cui uare fit, corpus misceate ροosdam eam, qua uxoris loco sine nuptiis in domo sit, gramκta Graeci vocisvt. PHLex, est a Graeco Noni Marcellus de Propriςtatς sermonis: PE LI s

390쪽

LICIs a' Graeco vocabulo significantiam Sapientes in flexam pumnt: ' quasi απάλλαξ hoc est, ut 'παλλακάς. suod si hoc non est. Sana compositio nominis videri potest. Quo loco ; ut hoc obiter dicam; Sapientes, pro Iurisconsultis videtur Nonius possiisse. Sed ad propositum. Gellius libro IV. Cap. 3. SerPius quoque Sulpiciuae in libro Muem composuit de Dotiburi dec. pellicem autem appesiam probrosa-qne habitam, eam, quae jun-na confvet sepe esset cum eo, in cujus manu manci sioque alii matrimonii causa foret, hac antiqvis Ma Lege ostenditur, quam Numae Regis fuisse acce

lex autem, quasi ταάλλαξ, id est, u Ilennque alia, ita hoc quoque vocabulum de Graeco flexum est. ' Pro παλλαξ, ustirpatum & π, Glossae Veteres: pupa , pupula et atque inde Latinum pellex. A πάλλανι, auem, genitivo τύ πάλλαξ est παπιακὶς, & παλ-