장음표시 사용
121쪽
Atam significaviL Ille se ad linnc congressum sive conventum pacificatorium comparavit, tot
tant que ducens naves, ut consenSum conStitutumque suerat, navibus minoribus et celocibus, quaS Supra eum numerum adduxisset, diversis
locis in ora Agdensi relictis. Birhibet ni frequentiores, quam ex pacto, in
conventum adsuerunt, pluribus in dies adfluentibus. Rex Ingius et Hagenus dynasta ad Hvi- tingSoam steterunt, rex Philippus exterius ad Notoam, bonis viris inter utrosque intercedentibus. Postremo ipSi reges inter se collocuti sunt, praesentibus multo pluribus Birhibet norunt, quam Haglorum. Cum rex Ingius consedisset, arctit episcopo et episcopo Nicolao e regione ejuS Se dentibus, rex Philippus ad scamnum accessit et juxta regem Ingium considere voluit, sed Hagenus dynasta eum repulit seque inter eoS medium collocavit. Dein archiepiscopus, regiS Ingii,
episcopuΗ Νicolaus, regis Philippi nomine, de
conditionibus pacis, de quibus inter eoS convenerat, disputare coeperunt utrisque, ut plerumque sit, Suo commodo Servientibus. Longo habito colloquio, decreverunt Birhibet ni, ut Philippus Optandum ditione teneret, praeterea Viliam, ab Suinasundo et Occidentem versus ad amnem Niram vel Hyarbitum, pro dote virginis Kristinae Suerreris filiae; regium nomen deponeret; Sigillum, cui regis nomen impremum erat, redderet; eum titulum et nomen gereret, quod ei rex I giuu concedere voluisset; ad haec obsequium regi Inoo juraret, se Dum tam extra quam intra regni sines cum omnibus copiis ad terram defendendam, Si opus esset, secuturum. Rex Philippus, animadvertens, Birhibein magnum copiarum numerum habere, et quo loco reη suae tunc ement, frustra esse iis obloqui, Sic locutus est:
122쪽
bello ac turbis, quae jam diu tenuerunt, Super- Sedebo, conditioneSque, de quibus antea conSenSi, accipiam unacum ea regni parte, quae mihi concedetur; quicquid deinde nominis adeptus ero, talis Sum, qualis ero, eaque reS peneS regem
Ingium sit. Sigillum autem meum hic loci non est, sed Ostoae apud cancellarium meum; inde vobis repetendum est. Τum rex Ingius: hoc primum tibi nomen ac titulus esto, quod Philippus appellabere. Hoc quoque iisdem conditionibuS conclusum est, ut quae damna hominum rerumve utriusvis subditi accepissent, ea nemo Oxpianda, restituenda, reparandave postularet.
Haec pacificatio jurejurando confirmata est; primo rex Ingius et Hagenus dynasta jurarunt: deinde progressi duodecim utrinque principeS ac praesecti jurarunt, se pacta fideliter ServaturOS. Gun-nar Grynbalius praetor jusjurandum eis praeiviti Sic sinito conventu, Bagii ad naves Se contulerunt. Arn*οm Jonis filius, qui Philippum manu
ducere Solebat, cum ab altero ejus latere incederet, porrigenti manum: tu tibi ipse dux Sis, inquit Postridie Philippus virginem KriStinam regis filiam desponditi Tam inter Birhibetnos quam Baglos ingens
fremitus extitit, quod multi ex ampli imis viris, durante bello, omnium bonorum et pecuniarum jacturam seceranti Quam ob causam id excogitatum consilium est, ut pestate proxime ii Sequenti occidentem versus in Hebudas profecti, praedas agerent, bonaque et pecuniaS repararent; quem in finem utrique naves compararunt. Petrus Stet per et Reidar legatus, qui Margaretam, filiam regis Μagni Erlingidae, in matrimonio habuit, societatem inter se secerunt, ut proxima aestate Hierosolymas navigarent; quo facto digressi sunLVol. 9. Η
123쪽
Rex Ingius Dagsinniim Bonde cum quinque celocibus bene inKtructis orientem versus ΤonS-hergum misit, literas et mandata serentem, ut
regium Philippi sigillum repetereti Qui cum
mandata sua exposuisSet, Philippus respondit, se non priuR Sigillum filium traditurum, quam consiliarii sui et viri primarii conveniment, Dag-finnumque interea ibi commorari jussi L Pauci Apost diebus comitia Ilogensia convocari jussit; hic suis, oppidanis et colonis significavit, quam paciscationem cum rege Ingio secisset: pollicitum eme, Se rogium nomen depositurum, regiumque sigillum traditurum: adesse regis legatum, qui id traditum acciperet: se vero hac de ron unquam suiNNe conSensurum, si Birhibeini fidem praeStitiΝSent, neque frequentiores, quam sui Sset constitutum, ad conventum advenissent. Τum Hagii responderunt, Birhibet nos promissa non servasSe: mala imprecabantur quicunque regis sigillum abalienari paterentur, denuntiantefi Reci, qui accepiSSet, manum praeci RurOS. Dagiinnus, intelligens se regium sigillum non accepturum, adiit ad regem, veniamque redeundi petiit, ut regi suo rem gestam nunciaret.
Cui Philippus: incolumis domum redi, tuoquo
domino renuncia, consiliarios ac ministros meon non permisisse meum sigillum alienari; me contentum esse, quo voluerint tam hujus quam borealis regni partis incolae, nomine vocari; neque pluS regni, quam quod inter me ac Birhibetnos convenit, postulare; quare tibi veniam concedo boream vereus redeundi, ut hoc reSponsum regi et Hageno dynastae perseras. Cum Dagsinnus redisset regique et comiti haec renunciasSet, rex paucis reSpondit, Hagenus vero dynasta ira incensus diras voces mittebat et fremebat; et indignabantur Birhiboini, quod Re PhilippuS regem,
124쪽
ut antea, Salutari jubebat: Bagii enim et Viken-SeS e uni regem appellabant, borealies regni partis incolae non item. Λliquanto post hanc pacificationem complures utrarumque partium dimissionem petierunt; alii domos suas repetierunt, alii ad mercaturam faciendam Se converterunt; et vere proxime insequenti Birhibet ni et Bagii cum duodecim navibus in terras occidentales piraticae faciendae causa navigarunt, in HebudibuS et circumjacentibus insulis praedas egerunt; nam reguli harunt insularum bella inter se gerebanti Insulam sanctam, quam Norvegi ad id tempus Sacrosanctam habuerant, populati sunt. Deinde, dissensione inter eos orta, Societate dissoluta diversis locis intersecti Sunt; quique in Norvegiam redierunt, ob exercitam ab eis piraticam graviter ab epi- Scopis castigati sunLEadem aestate rex Philippus virginem Κristinam regis filiam adducendam curavit, nuptiaS-que Ostote celebravit. Regina Margareta, mater ejus, e X Suecia advenerat, ut nuptiis inter-DSSet, morbumque nacta paucis post nuptias hebdomadibus obiit. Ea magnos landos et praedia, pecunias resque pretioSas in Vermalando et Gothia occidentali possedit, ad quaS pοSSeSSiones curandas et servandas Philippus magnum suorum numerum in Superiores regiones misit. Qui cum in silvam Eidensem ab oriente Silam perveniS-Kent, Socium Se eis adjunxit vir quidam, qui se Halvardum Album vocavit; qui corporis dignitate eos omnes Superavit. Cum in Vermalandum delati essent, ille se modeste et dissimulanter geS- sit; si quid vero de possessionibus reginae ageretur aut di fisereretur, plurimum ejuS auctoritas valuit, omniaque ex ejus arbitrio acta sunt. Cum
125쪽
in Norvegiam redissent, ablatus e conspectu Hal- vardus erat, rex vero Philippus vestibus ejus indutus domum venit Ostoamque intravit; qui a suis magna laetitia exceptuS eSt. Rex Ingius Bergis Se continebat, regiaSque aedeS, quaS arci adjacenteS Bagii inflammarant, aedificandas curavit, cecumque eodem loco, quo ingens ille secus regis Osteni fuerat, ponendum; arcem vero refitaurari non jussi LHac eadem aestate Petrus Stet per et Reidar legatus cum duabus ingentibus navibus, magnoque hominum numero, peregre abierunt, con-
comitantibus uxoribus, Ingeborga et Μargareta regis Magni silia. De quorum peregrinatione multa relata sunL PetruS Stet per ejusque uxor in itinere obierunt; Reidar vero Hierosolymas pervenit et Constantinopolim ad imperatorem re-vemus est, cujus ministeriis diu operam dedit, ibique diem obiit Supremum. Regnante rege Suerrere, dynasta Tomidus' Iad odi filius Orcadensis eum compluribuS insulanorum rebellionem advemus eum secerant,
seque Oskeggos appellaranti Cum comes ingratiam cum rege Suerrere redierat, constitutum erat, ut omneR praediorum mercedes multaeque
pecuniariae ex Orcadibus et Hellandia ad fiscum regis Norvegici redirent; rexque praesectum Suum, nomine Arnium Loriam, comiti Orcadensi addiderat, cui dynasta Haraldus vivo Suerrere oblο- qui non ausus eSL Sed mortuo statim rege dynasta Arnium Loriam dolo interficiendum curavit, Orcades et Hellandiam cum omnibuη vectigalibus et mercedibus, uti antea usus fuerat, in potestatem suam redegit; ille duobus post annis, quam Ingius rex Norvegiae creatus fuerat, mortuus est. Post eum filii sui Jon et David eo-
126쪽
mites Orcadum facti, Norvegia civilibus bellis
flagrante, provincias more patris obtinuerunt. Ut Vero cognoverunt, pacem inter regeS factam ESSμ, episcopum Rornent in Νοrvegiana miserunt. Hic, rege Ingio et Hageno dynasta Bergis conventis, mandata comitum expoSuit, in gratiam cum eis redire orantium. Εο tandem exitu, ut eorum nomine veniam ab rege et comite impetraret cο- mitibus, aestate proxime niSequenti eos conveniendi et in gratiam redeundi. Eadem aestate, qua Vikingi si. e. praedoneSΝοrvegicii per mure occidentale trajecerunt, postquam reges pacem inter Se fecerant, regii praesecti unacum iis in Orcades et Hellandiam prosecti sunt; proximeque insequenti aeState comitericum epiScopo in Νοrvegiam venerunt, ut in gratiam cum rege et comite redirent, Omnem luerem eorundem arbitrio permiserunt. Ab his decretum ESt, ut graudem pecuniae Summam eXNDl-
Verent, obsides pignori darent, fidemque et Oh sequium interposito jurejurando illis obstringerent. Factum tandem est, ut ab rege Ingio comites Orcadum et Hellandiae constituerentur, iis conditionibus, quae ad extremos vitae eorum dieS
Ragnualdus, rex Monae in Hebudibus, et Gudrodus, Nanoae rex, tributum regibus ΝOrve-gicis longo tempore non pependerant. Cum Vero piratae Νοrvegici, insulam populabundi circum unteS, Omnia incendiis et rapinis vastaviment, regeSquo pacem in Norvegia lactam cognovis-Sent, metu perculsi in Νοrvegiam trajecerunt, ut gratia cum regi Inoo et Hageno dynasta reconciliata, tributorum residua pei solverunt, fidem et obsequium interposito jurejurando polliciti sunt, provincias suas ab rego Νοrvegico fiduciarias acceperunt, bisque gestis domum revelmi Sunt.
127쪽
Erlingus nomen erat viro Farroelisi, qui Seregis Suerreris filium jactavit, matre natus Astriduuoii filia. Is aliquanta manu collecta insulas circumiens magnas turbas excitavit. Idem Septem liberos habui L Deinde praesecti Elnaries nave vectus in Nora egiam trajecit, et se in tutelam Philippi et dominae Κristinae dedidit. Haec eum liberaliter excpptum pro fratre suo agnovit; paucis vero poSt annis, 'cum secari Sibi venam secerat, fluxu sanguinis interii LRegi Ingio filius notus erat, nomine Guttor-mus, matre Gyrida, natus anno Secundo postquam rex Ingius imperium capessiverati Hagetius dynasta et domina Κristitia filium habuerunt, nomine juvenem Κnutum, Guttorino aliquanto natu
Hagenus dynastia, aegre serens, quod regio
nomine non uteretur, cum cetera omnia Sibi cum fratre communia essent, clam ac Secreto cum
amplissimis regni viris pactus est, ut regium sibi nomen darent, Simulans fratrem ea re contentum soro atque id concessurum. Quod cum Omnes libenter probassent, eumque ad eam dignitatem satis idoneum esse teStarentur, r in non omnino celavit. Quod cum rex Ingius animadverteret, certiSque nunciiS accepisset, quibus adjutoribus comes hoc in negotio maxime uteretur, omnibus Suis ad concionem convocatis, coram praesentibuSita verba secit: haud parvi momenti res eSt, quae me, qui in comitiis aut frequentia hominum verba sacere non Sum solitus, prodire in concionem impulit; quam rem Sic exponere Velim, ut VOS
OmneS, quid loquar quidque sentiam, intelligere et percipere poNSitis. Certis auctoribus comperi, fratrem Hagenum dynastam cum multis principibus aulicisque pactum esse, ut sibi regium nomen darent, multosque id libenter pollicitos, di-
128쪽
centeS, id quod verum est, eum ad id lioli minus idoneum eSSe, quam me. Se quoque opinari dicit, me nou aegre laturum, cum Philippum appellari regem patiar, si atrem quoque sui imperii regem, aeque ut me, appellari. Sed notum Omnibus est, me fratremque meum Philippo regium nomen in I vitingsoa abrogasse, eumque in verban0Stra jurasSe, quam ob rem hujus quidem tituli usurpatio ei dedecori potius quam honori est. Ego vero regium nomen in comitiis inrensibus accepi, mihi omnis populus, tam Hagenus dynasta et Philippus, quam ceteri, obSequium jure jurando dicto pollicitus est, cum ipse nemini meam fidem obstrinxerim, nisi ut civibus jus inviolatum Servarem. Quam ob rem notum Sit omnibus vobiS, Ine quamdiu vivam non paSSurum, ullum alium, praeter me, regem Nomegiae appellari, si modo jusjurandum mihi datum Servare, mihique adhaerere velitis. Universi dicta ejuS approbarunt Orationemque collaudaruiit, uno ore dicenteS, Se eum sequi eumque Solum pro rege habere velle; gratiasque ei pro verbis Suis egerunt, disertiorem quam opinati eSSent praedicantes. Qua re palam facta, cum HagenuΗ dynasta clandestino consilio de regio nomine Sumendo desistere cogeretur, aliam palam cum amicis rationem tulit, archiepiScopo universiSque epiScopis in suam Sententiam perductiS, petiitque, ut certum aliquod pactum de regno cum fratrefieret, qui id post decessum alterutrius eorum adipisceretur. Objecerunt regi Ingio, quod legitime natus non esset, cum mater Cecilia, vivo
adhuc priori marito, Bordo Guttormi filio nu-
pSiSSet; reponente Ingio, matrem, venia archiepi- Scopi impetrata, novum connubium iniisse. Epi- Scopi contenderunt, eum demum legitimum regem eme, qui legitimo connubio natus nobilique
129쪽
genere ortus eSSet, remque tanto Atudio urgebant, ut rex Ingius pactum cum Hageno dynasta inire cogeretur, his conditionibuS, ut, alterutro mortuo, qui Superviveret, mortuo in regno Succederet; utroque mortuo, qui ex filiis utrorumque legitime emet natus, totum regnum adipisceretur. Quod pactum literis confirmatum, sigillisque regis, cο-
mitis, archiepiscopi Τlioreris, archiepiscopi Erihi, episcopi Nicolai, episcopi Martini munitum eSLIIagenus dynasta aegerrime tulit, Philippum
regem appellari, de eaque re Saepe cum rege Ingio collocutus est. Rex quidem parum ea removebatur, postulante vero comite literas de hac re ad Philippum miserunt, eum hujus nomini SuSurpatione pacta I vitingsoae conventa migrare.
Philippus suos intimos amicos in concilium hac de re adhibuit, qui hortati sunt, ut regio nomine uteretur. Domina Κristina ira commota fremebat, quod rex appellari non auderet, dum alii eum Salutare regem vellenL Rex Philippus eis
amice reScripSit, Se nulla pacta reScindere Velle, neque tamen impedire poSSe, quominuS Se quo quisque vellet nomine appellaret, neque improbare, Si quiS Se regem non Salutareti Et aliquot literis ultro citroque mi SSis eonSensum PS ut iterum Hvitingsoae convenirent cum quinis deni S Bavibus, quarum nulla major eSSet quam quindecim tranStrorum sive intemcalmiorum. Shulius, regis frater, praesecturam Sognensem tenebat; is naves quindecim inter Scalmiorum faciendas curavit, quae naves viginti interscalmiorum magnitudine aequarunt. Quo cognito, Bagii in conventu adesse noluerunL Quo factum eSt, ut hae naves Pacis turbatrices appellarentur. Regina Eristina puerperio mortua eSt, insantem enixa, qui aliquamdiu pοSt mortem ejuS superstes fuit. Dein hic quoque mortuus eKL
130쪽
Quem mortuum Philippus compluribus viris fide dignis conspiciendum dedit, et in comitiis palam
secit, insantem matri suisse superati tem, SperanS, Ne hoc modo omnes facultates ejus retenturum. In communi Τhmndorum tanta erat caritas annonae, ut rex vectigalia ab colonis accipere nequireti De hac re praesecti regii crebro coram rege queSti Sunt, in primia Erihus Foss, praesectuΗ Strindensis. Hunc postremo reX DOnventum colonorum in Strinda habere jussit. Quicum colonos ex omnibus praefecturis convocaSSet, ad regem prosectus, eum hac de re certi ο- rem feciL Itaque rex cum terrestribus navalibusque copiis interiorem Τhrondhelmum prosectus esti Advenerant coloni, plena armatura quasi ad praelium instructi, et Sub rupe conSederant. Rex misSo fratre Shulio, eos descendere et praesente rege in conventu adesse juS- sit. Duod eum sacere nollent, Erihus FoAs equo advectus hortatus est, ut descenderent et coram rege Se Si Sterent, cumque cunctarentur tardiusque Se moverent, colonorum aliquem hastili iu-ter ScapulaS percussit; qui converSus grandi Securi semen Erihi succidit, ut semianimis humi collaberetur. Dein ceteri, arreptis Securi S, hastis et gladiis, ab rupe adversus regem Subito ruebanL Rex, quod cum ipsius colonis pugnare noluit, Signa referri jussit, ipseque cum SutS pedem retulit. Cum vero coloni recedenteS inSequerentur, et aliquot ex regiis interfecissent, Shulius regis frater, regem inclamans hortatuSest, ut adversus colonos, inSequentes jam SuOS-que interficientes, sese verteret; quare reX conversus inferri Signum jussit. Τum colonos su8 sugatosque Birhibeini terra marique peraequebantur. Hanc adversus regem Seditionem, auctoribuS