장음표시 사용
361쪽
Abram ius Circensis. Romulus Alchidensis. Timotheus Balensis. Eusebius Eleucobilo. Paulus Mariansis.
Marcus Aretusae. Iohannes Carroniensis. Bassianus Corepiscopus. EXPLICIUNT CANO N. CALCIDONENSIS.
Iando Natus Nectarius Constanti Bopolitanae Xeetis, damnat Maaimia sortitus in Ponti-fieatu on seium
T permaneant quae in Nicia sunt legitime , & immobiliter
constituta. De anathemate Arrianorum, Eunomianorum, Machedom
norum , Sabellij, & Apollinaris. De singulis parrociis ordinandis, & de primatu Episcopi m tropolitani. De Maximi indisposita ordinatione. De primatu Ecclesiae Constantinopolitanorum. I xpLICIUNT. Hi Canones expositi sunt ab Episcopis c L. congregati in unum Constantinop lim, quando ordinatus est beatus Nectarius Episcopus, Consulatu piissimi , atquctamatoris Christi Imperatoris nostri Fl. Marciani Aug. II I. Kalend. Nouembres per gratiam Dei, & constitutione piissimorum, & fidelium Imperatorum una cum sancta synodu, in basilica sanctae & victricis martyris Euphemiae contubante eos precibus suis sancta Synodus dixistit. Io u transgredi siὰem in sanctorum
r. T extra terminos non ingerere a V lienos, neque confusionem facere Ecclesus: sed secundum Canones obser
Vt Alexandrinum quidem Episcopum, quae in AEgypto sunt gubernare, seruatis
debeantur rapto, Antiocia, o Gogammopoli. quae in Nicaenis primatus Anthiocenae . lnia Ecclesiae:&Αsiae gubernationis Episcopi, CR GAEqua per A sitam sunt parrocias solum gubernare t Qui vero sunt Ponto Ponticae tantum 1 qui sunt Tractae Traciarum solum
Non vocatos autem Episcopos super parrociam alienam non debere ingredi, ad ordinandum, aut pro aliquibus aliis gubernationibus Ecclesiasticis , seruato quod scriptum est de parrociis Canone& constitutum , & ut per singulas prouincias , prouinciae synodus gubernet, secundam ea quae in Nicia constiti, ta
Quae autem in barbaricis gentibus sunt Ecclesiae Dei, ita gubernari oportet, secundum quod obtinuit a Patribus consuetudo. Constantinopolitanum autem Episco e-ma. pum habere primatum honoris post R - . m. si .
manum Episcopum, pro quod eam esis I
362쪽
De Maximo Cynico, ct adaesem eius in quitates, se delubra etias qua Consuas.
lino tim facta sent. N omnibus placuit, ut neque Maxi-I mum Episcopum fuisse, aut esse, ne que ipsos qui ab eo ordinati sunt, in quocunque gradu clericorum, vel quaelibet facta sunt infirmata esse censemus. De primatu Ecissa Consantinopolita a
ctorum Patrum temunis subiacentes, Ec quem nunc legimus canonem c L. reuerentillimorvin Episcoporum , qui congregati sunt in hanc regiam ciuitatem cognoscentes , haec censuimus
de ' primatum sanctae Ecclesiae Constantinopolitanae ciuitatis iunioris Romae, quia sedis magnae Romae , pro eo quod regnaret, sancti Patres statuerunt ei priumatum , ita nunc εc nos in hoc constitutum firmantes venerabiles C L. primatum reddimus iuniori Romae, rationabiliter iudicantes, ut quae regno & Ω- natu honorificatur ciuitas obtineat , dia firmitatem primatus secundum magnam Romam , M in Ecclesiasticis catas magnificam eam esse , sicut εc Romam, Msecundum post eam esse censemus. Et ut Ponticam , ω Asiam , de Traciam gubernationem Metropolitant,etiam qui barbatu sunt Episcopi a sede supra scribta parrocias eis ordinen tur. Et ut singulum Metropolitanum
memoratas parrocias cum prouinciarum
Episcopis ordinent Episcopum, sicut diuini Cmones censuerunt.
Manus impositionem autem, sicut superius dictum est, a Metropolitanis Episcopis fieri debere, ' electionem autem facere secundum consuetudinem, ad eost erre oportet.
Et subscripserunt. Nectarius Constantinopolitanus Episcopus, statui de subseripsi. Paschasinus Episcopus Lesaeus sanctae Melesiae Rom. statui & subscripsi. Lucentinus presbyter Legatus Ecclesiae Rom. subscripsi. Bonifacius presbyter Legatus Eccle- - Τλω. siae SS. subscripsi , de caeteri subscri-
Cyrillus Hierosolymitanus. Gelasius Caesariensis. Macer Hierocontis. Dionysius Diospolitanus. Priscianus Nicopolitanus. Saturninus Sebastinus. Eustratius Cannuensis. Dannes Deruis. Eugenius Posiam. Illirius Isaudun. Seuerus Amabland .
Optimus Anthiociae. Theumistius Hadrianopolit. Attalus Prostadun. Amantius Adadun. Faustiis Limenu. Iohannes Salagessitanus. Calenicus Thymadun. Eustathius Metropolitanus. Patricius Parimit. Lucius Narpoleos. Iollianus Sotopollit. Per Simplicium presbyterum. Tyrannus presbyter Amuranus.
Oxanius presbyter Apamensis. Helladius presbyter Cunamen. Theosebius Philominas. Per Bassum presbyterum.
Tatianus Meronensis. Pionius Comatis. Eudimus Pataronensis. Patricius Tromardun. Lupicinus Lymemn. Macedo Scindun. Romanus Pasilidun. Hermeus Bubuleuri. antianus Araxit. Virus Primisiae. Eusamus Eucarpiae. PHRYcIAE PACATIANAE. Nectarius Appias. Theodorus Eumeniae. PerProfuturum presbyterum.
Haecdicius Nicomediae. Leontius Cimirun.
Eustasius Nicomediae. Dorotheus Niceae. Olympius Neocaeariae. Theodotus Calcidonensis.
363쪽
Eustatius Prusenus. Pos Tvs AsIAE. Pansopius Hiberonus.
AEtherius Cersonissi. Sebastenus Anchialis.s p AN IAE. Agrius vi ontu. Atarbius per Cyrillum lactorem.
EXPL ICIUNT CANONES CONCILII CONsTANTINOPOLITANORUM.
PLAcietvM est in Concilio habito, in quo credimus posse placere omnibus Catholicis, ut a synodo accepto recedi omnino non debere, quod in conlatione aput omnes integrum recognouimus , nec a fide nos recessuros , quae per Pr phetas a Domino Deo Patre per Christum Dominum docente Spiritu sancto iis Euangelio, de Apostolis omnibus suscepimus per traditionem Patrum, secundum traditionem Apostolorum, quae aput Niciam tractata sunt contra haereses , quae e tempore surrexerunt praepositum est nunc usque permanet, quibus a nobis omni bis nec addendum Uiquid credimus , nec minuere posse manifestum est. Placuit ergo nihil fieri nouum substantia quod Graeci dieunt usiam , nomen quidem in multis sanctis scribturis insinuatum mentibus nostiis obtinere sui de te
364쪽
Graecam versionem adiunxit, & notis illustrauit.
366쪽
NOBILISSIMO AMPLISSIMOQUE VIRO
VM se perioribus annis, AMPLISSIME VIR, restituendo veteri CODICI CANONvM ECCLESIAE v NIV E R S AE operam darem, atque huius generis reliquias ex vetustissimis antiquitatis Ecclesiastica monumentis eruerem , omnibusque vestigiis persequerer , incidi forte in
Coni CEM CANONvM ECCLESIA AFRICA-N AE , quem neglectam iacere miratus sum ; statimqueribus memoriam e tenebris obliuionis reuorare o vindieare decreuir fled cum animus esset, per otium st temporis aηgustias huc usique non licuit. Nune igitur in lucem mitto praelarum illud Ecclesiae Africana monumentum , cui, post Ecclesiae uniuerse non satis laudatum
Codicem , nihil par hodie, nihil sic iam ex antiquitate Ecclesiastica superes rexhibet enim primitiuae Ecclesiae semi, , sciamque priorum temporum difφώ
nam , nunc posterioris aut licentia , corruptioneque degeneris posteritatis propemodum euersam σ collapsam , quam integram'puram diu seruauit Eces Ο Η- cana ; atque indicat quibus ex fontibus Ius Canonicum haustum sit. Vtinam in eam aetatem σformam intuita posteritas fuisset, eoque mentem oculos reflecte-Wnt quicunque de Ecclesia rite restauranda soliciti sunt. Vtinam turbidos novit tis rivulos ia puros hoste fontes reuocarent i, , qui , cum fle antiquitati multum tribuere simulant, optimis illis ac simplicissimis teteris Ecclesiae regulis σ legibus neglectis , alios nobis obtrudum vel jurios , vel adaberinos , vel abortivos aut δε- generes Canones , noua oe barbara decreta fio hominum oe temporum, quibus ambitiose nomen Iuris Canonici astribunt. Huius autem Africanae collectoms editio debetur eximio viro , do bina , prudentia, morumque integri Me ma*imo τύ μυκω Nl COLAO FABRO , qui haud procul a morte , cum meum de Hocodice restituendo institutum audiuisset ter probasset, exemplar Am. maximα serveneranda antiquitatis, suprema volantate tibi relictum , meae fidei commisit, ut post editionem ad te perueniret. me igitur typis expressum , ex iure domino restimo m ossero , cum Notis σ o ruationibus a me additis ad antiquitatis Ecelesiastica, Africanae prae enim , historiam , Iurisique Canonici veteris cognitionem, quas etiam tuo augusto nomini dicare Cr dedicare volui. Nec alteri potui, cἰm
367쪽
illud tua dignitas , es domina , singularisique humanitas , qua fles ausibus
literarum insere , studio que antiquitatis benigne admodum fauere oes υν-ri, βιο quodam iure postulet, cr osci, mei ratio omnino nequirat cr e agitet. eripe itaque benigna fronte, vi R AMPLISSIME, Me anima in te mei pignus, fingulari que obstruantiae qua te colo, monumentum. In istis enim , quae mea sent, si qua sint, ut esse libens avso , leuioris operae , m minime digna qua tuum nomen praeserant, poterit nihilominus oblatio exigua non videri , si magis mei in te animi quam fui preti, aestimatione pendantur. fiuid in Me vere praestiterim , tuum erit iudicium e crsi a te peritis o rerum aestimatore studium meum probari si ro, bonis omnibus stero non improbatum iri , iis potissimum qui antiquae iuri'nudentiae Canonica , veraeque antiquitaris potius quam inanis nouitatis studio tenentur. Nee erit quod aliorum iudicia pertimefiam. Vnicum hoc votum eoncipiam , ut beneuolentia tua non indignus existimer, Deu que optimus maximus te diutissime bono Reipubbeae se stitem feruet σfoueat. Vale Lutetia Parisionum Idib. Septemb.
IN CODICEM CANONUM ECCLESIAE AFRICANAE.
ERIssIMvM est quod Augustinus scripsit, Conciliorum in Ecclesia saluberrimam esse authoritatem. Nec immerito ab omnibus fere Patribus veteris Ecclesiae passim laudata es sacrorum comitiorum publica ac prope necessaria utilitas, quorum formulam & exemplar primi ostenderunt Apostoli in illo Hierosolymitano Concilio, ex uniuersa quae tum erat Ecclesia coacto : ubi grauis quaestio , de legalibus caeremoniis apud Antiochenos exorta, soluta est. Hinc enim , velut e suo fonte , furit in Ecclesia frequens synodorum consuetudo. Mirum ergo videri potest Gregorium Nazianzenum, clarissimum Ecclesiae lumen , de iis tam acerbe scripsisse , ut se alicuius Concilij bonum exitum vidisse neget. Is enim ad quoddam Concilium vocatus, ait se hoc
animo esse , ut omnem Episcoporum conuentum fugeret , -- si *θυμν ' σκόπιν, : cuius rei rationem reddit , quoniam nullius unquam synodi bonum & felicem exitum vidisset, σω μηδεμιαιααὐόδευ-ωδεν Addit praeterea , non tam λύ- κα-ν quam habuisse , hoc est, malorum non tam remedia, quam incrementa ex illis prouenisse. Nonnullas tamen synodos, etiam ante Na-Zianzeni tempora , atque illius aetate , ipse exitus longe optatissimus comprobauit, Nicaenam nempe primam, & Constantinopolitanam pri
368쪽
uit : altera , cui & ipse Nazianaenus interfuit, Macedonium, qui Spiritui sancto diuinitatis aequalitatem denegabat, quam Arius filio detraxerat , impietatis condemnauit. Nec minus feliciter, post ipsius Gregorii aetatem , celebratae sunt cecumenicae synodi, Ephesna contra Nestorium, qui Christum in duas personas diuidebat, & Chalcedonensis contra Eutychem , qui unam tantum in Christo naturam asserere ausus est. Atque horum quatuor priorum Conciliorum tanta fuit apud omnes dignitas & authoritas, ut perinde ac sacrae scripturae susciperentur, singularisque honos , quoad fidei dogmata Videlicet , tanquam eodem ex fonte ducta , haberetur. Id testatur Iustinianus Imp. nouel.
um , Q - i όνM νώ-κ-: Sanctanum quatuor θ nodorum δε-gmata , perinde ae diuinas scripturab accipimus , ct canones sicut leges obseruamus. Eas quoque synodos sacris Orientalium Ecclesiarum diptychis inseri, &in Ecclesia publica voce recitari constituisse author est Euagrius: Q -- lib. 4. eap., inquit , υ τέ-σς σωυοδεμ ζει ν -κλ-iων rapi: ξεα . Id etiam
tradit Uictor Tu nunensis in Chronico . Tamen dubium non est, post Nicaenam synodum , Arij haeresim auctam & corroboratam fuisse, unde & maiora incommoda nata sunt. De quibus Hilarius aduersu
Constantium Imp. scribens , Conici, nobis , inquit, sumus inuicem , post Nisani conuentus θηodum , nihil aliud quam fidem scribi : dam in verbis pugna est, dam de nouitatibus quaestio est, dum de ambiguis occasio est , dum de authoribus querela est, dum de studiis cerramen est , dum in consense in ullas est, tam
alter alteri anathema esse coepit, prope iam nemo Christi est. Et contra Arianos: Merari licet nostrae aetatis laborem , m praesentium temporum stultas opiniones congemiscere , quibus patrocinari Deo humana credantur, σ ad tuendam Christi Ecclesiam ambitione seculari laboratur. Id vero non Concilio tribuendum est, sed hominum improborum φιλονεQωα & cpios iaα, nihilque aliud Nazianzenus, qui pestimis hisce ac turbulentissimis Ecclesiae temporibus vixit, quam de summa suae aetatis nequitia queritur , synodosque refugit, ne maiorum inde malorum occasio nasceretur. - , , inquit,
nandi cupiditates ne ullis quidem verbis explicari queant, citiusque aliquis improbitaiis arcessetur, dum aliis iudicem Iepraebet , quam ut aliorum peruersitatem eomprimat. Propterea memet ipse collegi, animaeque securitatem in sola quiete solitudineque mihi positam iudicavi. Caeterum, ut ad Concilia reuertar , nihil antiquius apud priscae Eeclesiae Patres fuisse videtur , quam ut eorum acta perpetuae memoriae monimentis consignarentur , atque ideo maiores habuisse quosdam certum est , qui ipsa Conciliorum acta canonesque colligerent. Id testatur Socrates de actis Nicaeni Concilij loquens. m , inquit, lib. r. Hlli.
omnium sententia decreta erant, cum cuiusque manu subscripta essent, rata babebantur , . in commentarios referebantur. N paulo post :-ό ν όν Ho
369쪽
κάφως ἐξέφων, , mram μνος, dcc. Sabinus Macedonianorum , qui Heracleam ciuitatem Thraciae incolunt, Epipotus, dum ea, quae varia Epistopomm Conci-xi, P has,ipiis ediderant, in unum volumen colligit. Item , Σαοῦνος πις - Ιοὐλιον Ρ συυ I σιμόδων tam ἔθηκεν. Synodicarum autem collectionum duo genera fuisse constat , quarum primum Conciliorum acta , quae ad dogmata & fidei doctrinam spectant, continebat, de
Conciliorum , qui ad disciplinam Ecclesiasticam sacramque -- ω pertinent , & βic ον υ/ω- in Concilio Chalcedonens nuncupatur. ει Hinc frequens a s et πων &-distinctio apud Graecos Ecclesiasticae Historiae scriptores. Ac Synodalium quidem gestorum monumenta pauca extant, permulta desiderantur, atque utinam omnia integra ad nos peruenissent, iisque vetustissimis primitiuae Ecclesiae reliquiis aetas nostra frueretur , aeque ac veteri illo Codice Canonum, qui in synodo Chalcedonensi , Ecclesiae uniuersiae authoritate probatus est, atque pomea a Iustiniano Imp. confirmatus. Fuit enim in more positum veteri Ecclesiae , ut cum conuenisset Impp. mandato in Conciliis oecumentiacis, quibus & illi per se , vel legatos gloriosissimos magistratus & iudices praeerant, definitiones suas cum literis ad Principes mitteret, quibus Canonum suorum necessariam confirmationem solemni formula petebat ; cuius exemplum extat in epistola synodica Concilii 'ς' Constantinopolitani primi ad Theodosium Imp. -δεδι- τω
uentes Deo debitas gratias, necessario quoque ea quae acta sent insancto Concilio , ad tuam referimus pietatem; nempe quod ex quo tempore iuxta literas tua pietatis Constaminopoli eonvenimus, primum quidem mutuam inter nos concordiam renouauimus : einde Patrum qui Nycaeae congregati fuerunt, fidem confirmauimus . Praeterea etiam ad recte constituendum cir ordinandum flatum em disciplinam Ecclesiarum , certos canones statuimus : qua omnia bule nostro scripto subieci- muri Rogamus igitur tuam clementiam, ut per literas quoque tuae pietatis ratum
habeatur Concili, decretum , ut sicuti literis, quibus nos conuoca' , Ecclesiam bo- ,.d . .' no prsecutus es , ita etiam finem eorum qua decreta sunt, obsignes. Et Socrates postquam ea quae in hac synodo statuta sunt copiose expositit, addit tanquam rem necesIariam , etiam Imperatoris lententia ipsa decreta esse firmata. M ς - ο βααλώ, inquit, a m Constantinum st-ιό.: etiam Imperatorem Nicaeni Concilij decreta confirmasse auctor est Eu- ρ sebius. Sic &ipsi Impp. Theodosius & Ualentinianus uteris ad syno-
τὸ .-' dum Ephesinam per Palladium missis, νή - . inquiunt, πυ- σ c
370쪽
tamentione siclusa, veritat sique studio adhibito Hycuti, ae tum demum a non
pietate eonfirmationem obtinere. de Martianus in edicto de confirmatione tom. i. oti.
gum obtinere sanctos Milesiasticos eanones, qui a sanssis quatuor Conciliis expositisent oe oonfirmati. Quod ait , canones intelligit priorum Conciliorum , hoc est, Ancyrani, Neocaesariensis, Gangrentis . Antiocheni , & Laodicensis, quae una cum ipsis quatuor cecumenicis veteri Codice canonum Ecclesiae uniuersae comprehenduntur, & quorum canones , singulari maiorum prouidentia , ne quid corruptum alienumve irreperet , certa numerorum serie cum canonibus ipsorum quatuor Conciliorum oecumenicorum deuinciuntur, ut unum & idem corpus canonum constituerent, secundum quos, veluti iure communi, Ecclesia uniuersa in synodis cucumenicis iudicabat,&s quis nouum ius illi obtruderet illo codice non comprehensum, velut adulterinum
ac supposititium nulliusque authoritatis , reiiciebat. Quod olim factitarunt Gallicani Episcopi priscorum canonum acerrimi vindices , teste Nicolao primo P. R. qui in epistola quam ad illos scripsit, in codicem epist. i. si Gratiani relata , haec illorum verba recenset: duanquam , inquit, quidam ωμώm fmpserint haud illa duretalia pristorum Pontificum in toto corpore codicu canonum inueniri descripta. Hispani etiam Episcopi quum suis synodis subscriberent, hae formula utebantur , salua auiboritate pristorum ζ' η ticanonum. Qua de re , nec non de authoritate & ordine Conciliorum, quae veteri illo codice continebantur, & de canonum numero, caeterisque collectionibus Graecis & Latinis, alias copiose disseruimus. Neque hoc idcirco dicimus, ut omnem authoritatem posterioribus Con- eao. EGLciliis cocumenicis, & iis quae quibusque saeculis in singulis Dioecesi- bus celebrata sunt, adimendam esse existimemus. Etsi enim non sint eiusdem fidei & dignitatis cum prioribus illis quatuor cecumenicis, nec illorum sanctiones aequali authoritate recipiendae sint, proximum tamen ab istis locum sibi vindicant, & cum primum a Principe recepta sunt & confirmata , ipsa quoque seruanda sunt, sub hac tamen necessaria exceptione , quae in epistola Innocentij III. P. R. ad Petrum ..is . Compostellanum Archiepiscopum , & apud Gratianum extat his verbis , uotuscunque in gestis Conciliorum discors sententia inuenitur, illius Concia Gn. 13. α,1 magis teneatur siententia , cuius aut antiquior aut potior extat authorita3. Cer- ipsum 1.
tum est enim priora Concilia derosare posterioribus, in rebus fidei & ' praecipuis canonibus disciplinae Ecclesiasticae , sectis ac in rebus ciuiliabus fieri solet , in quibus iura posteriora prioribus derogant; non in
caeteris leuioribus , i quae pro varietate locorum & temporum immu-
rari possunt. De quibus accipiendum est quod scripse Augustinus: Concilia , inquit , posteriora prioribus apud posteros praeponuntur. Ir- , I a milia quae per singulia regiones vel prouincias fiant , plenanorum Conciliorum