장음표시 사용
551쪽
illi proportionatus, eum vere competat intelligentiis, non autem homini . Quare non est neeesse, ut consequatur illam felicitatem, quam dicunt animo competere post mortem. Hic admonitum velim Lectorem , ne gravetur, ob repetitas hie responsiones, qua paulo ante etiareeir aut , non enim hoc factum est frustra, sed consulto, ut confutatio magis sit euidens,recenti responsionis memoria, quod, di necessarium non si viris doctis,in exercitatis, tamen, non est inutile fcr tasse enim, hic Liber, in aliquorum manus, incidet qui facile persu in
si illis responsionibus non ita facile postmodum , illas abijcient, nisi
euidens sit valde , ipsarum confutatio, hoc autem,breuitati nihil ossi in Ciet, nam arcu illimo tantum compendio, illas,ubi opportuerit, ad memoriam reuocabimus. In hae responsione Pomponatius primum ah Arist. praeceptore discedit, secundo a veritate, tertio a seipso. Ab Aristotele quidem nam cum Aristoteles ro. Ethicorum, duas ii minis eis licitates proposuisset, nam activam , quae, ad virtutes morales pertinet, de qua Pomponatius sermonem habet, alteram vero contemplativam, quam, idem ab hominibus, aut omnibus, aut saltem qua- Plurimis excludit, activam, nequaquam veram felicitatem esse statuit cum inultis indigeat sed magis intellectivam, di quamuis di. eat, felicitatem hanc proprie conuenire Dijs, tamen ipsius,eriam ho mines participes facit. Haec sunt eius verba Io Eure cap. . uare, Dei
operatio cum beatitudine excen . contemplativa eris, s ex humann ea erit felicissima, qua huic maxime es cognata. Ita igitur ex Ati stotele contra Pom-FGnatium, arguo Actiua felicitas non est vera felicitas hominis. Ergo
ne quem finis, felicitas autem contemplativa quae potius hominis est felicitas , vere homini non competit in hac vita , quia adhuc quieontemplatur, aliquibus indiget, externis saltem , bona corporis valetudine, & alijs, quae ad vitam sunt necessaria, ut Aristoteles idem docuit sto. Eιhico .cap. se in principio Ergo, si anima est mortalis , deest
homini felicitas, ita deest illi proprius finis, proprius enim hoministinis est felicitas cotemplativa;sed dicet Pomponatius,no deest homini felicitas contemplativa humana,quae est cum corpore, & est homini proportionata, quamuis illi desit felicitas intellectuum separat rum, quae cum non sit proportionata homini, neque illi debetur. Ad hoc dicimus, primo peti ab aduersario principiu, cu supponat id, quo est in quaestione,in quaestione autem est, viri debeatur nomini aliqua felicitas post mortem , quod neque quam intelligitur de homine tam quam de toto composito, ira enim dubium non est, non compete
ipsi aliquam fe licitatem, cum cum Positum non remaneatu sed de homilia:
552쪽
mine, quantum ad ipsius animam, quae telicitas, nulla alia proseisto esset quam substantiae separatae,itaque dum ipse assiimit, hane felicitatem, non esse proportionatam homini 1 sed illam tantum, quae est in corpore, assumit quod est in quaestione Praeterea probo, felicitatem quae est in corpore, non esse proportionatam homini, nec veram eius felicitatem, ex Aristotele, sed felicitatem animae separatae tali pacto Felicitas contemplativa, quae competit homini, illi e petit ratione intellectus,qui in ipso est vi Arist. docuit Io labicorum rv. . sed intellectus , qui in ipso est non indiget corpore iris sua operatione,ut idem docuit deseodem loco desa.degeneratione animal. p.LQuinimmo corpus est ipsi impedimento, ut eodem lib. cap.ttestatum reliquit, his verbis .cosemianii vero,nulla huiusmodi rerum, a/ operatione quidem indigentia es, quinfer eontemptitioni se impedimento con fueuerunι, ct r. de animapart. p. Vbi dixit, melius esse intellectui, non cum corpore esse, quam cum corpore. Ergo felicitas contemplarivavera, & quae homini competit, est felicitas animae separatae,in quamuis Aristoteles loeo citato,dicat, hanc felicitatem, non competere homini ut homo est i sed quatenus diuinum aliquid participat, ea men infra, scilicet cap. . In principio capitis, explicans quid intellig. ret, per felicitatem , quae competit homini, ut homo est dicit, talen felicitatem esse felicitatem compositi, felicitatem autem,quae homi ni competit, ratione intellectus, selicitatem appellat, separatam Esego, felicita contemplativa,quae est vera hominis felicitas,in illi com- Petit ratione partis intellectivae, qua, laicitur esse homo est felicitas
separata, non autem coniuncta cum corpore, ut Pomponatius dixit. Quare , si homo hac privabitur,ir: vabitur propria felicitate, fine, qui sibi debetur, ut argumentum pro immortalitate concludebat Clarissima autem sunt Arist. verba citato loco ro.Eιhic. cap quae nou pigebit adscribere Atha connexa cum assembas sunt o circa campositum. ur autur, vinule vero compositi, bumanaesunt o vita igitur, quascundamus traducitur, flauitas,huiusmori erit, mentis autemstparata est Deo aenim hoc rantummodo , ea dictum , nam exquisite tractare, maius es, quam rasem proposito conueniat. Animaduersione autem digna sunt postre. ma verba, quibus Aristoteles, metur quidem. tamquam compersum statuit, dari hanc humanam felicitatem separatam, reliqua autem , quae ad ipsam pertinent, reticui me, tamquam, quid maius, quod transcendit moralem conliderationem, aut etiam naturale humani ratiocinii vires. Distedit etiam Pomponatius a veritate, veritas
enim est, in hac vita non posse reperiti clam fulcitatem, cum sit multis
553쪽
multis obnoxia ealamitatibus,& multis malis implicita,tum eorporis, tum animi, ut quilibet cuiuscunq; sortis,in conditionis experitur, ita,
Quod si aliquibus id contingit, ut sine ulla molestia, & angore,vitam traducant, qui rarissimi sunt, unus aut alter in multis saeculis. cui Iuuenalis inquit. Rara avis in terris nigro millima Cymo Tamen, neque vere felices sunt,dum in hae vita versantur Et Tatio
est, quia felicitas, debet esse stabilis .in secura, persectio enim tria quiete est, non in motu, dum autem qui ' in vita est, est in motu, α in via,non autem in termino, quapropter, etiam si sit felix poterit a suo statu decidere , feri miser, ut Priamo contigit,&Creso, qui potius dicti fuerunt miseri, quam felices, quia ipsorum felicitas noxia suit stabilis quod bene de se ipso cecinit Boetius noster lib. I. de comsolatione Philosophiae, metro primo his Carminibus.
utamefelicem, toties iactassis amici' Eui cecidi ,sabili non erat illegrais. Et Solon, neminem dicendum esse felicem, ante extremam diem existimauit sed post mortem solummodo, hominem beatum appellari tuto posse, quia tunc extra omnia mala, infortunia collocatus sit, ut Arist. refert i. UMoralium cap. D. Non ergo potest esse hominis ni selicitas haec compositi, quae pertinet ad praesentem vitam, curiis sit plena multis miseriis, de adulterina felicitas, Remanet igitur inconcussum argumentum . Si anima non erit immortalis, homo privabitur felicitate, quae est eius finis . Nec minus in hoc eodem a seipso distedit,&sibi ipsi, Pomponatius contradicit, multis enim in locis huius vitae miseriam 4 calamitatem deplorat, nec solum corpus nobis adesse inter caetera reliquorum animalium maxime debile, & mo hosum , verum etiam, ingenium imbecille ad intelligendum, itauim strum scire , sit magis ignorare, cintelligere sit potius umbra quam intelligere prauum adoperandum,& ad vitia pronum, ac promptum, ad virtutes autem segne,in refractarium, nullum enim aliud animal, ambitione,in auaritia tentatur nullum crudelitati,in libidini magis seruit. Multis inquam in locis, hominis ac praesentis vitae infelicitatem testatur sed potissimum libiae immortalitate anima cap. Ia. His verbis. Auod sulcaiar nos multum vitificare intestictum hamanam . cam 12sem vix ωmbram inielisiam asprmaminci huic quirim dicitur Pud cre comparando ipsum melligenti, umbra est, quod etiam docta Aris in tractatibus de anima. in a. uetu's .c., non emm ιν avelutar inlccctuata Id rarisnatuore
554쪽
Diedeas enim simplic intu tu omnia intueιών , a raιiocinaιio compossis ediscasu es tam tempore, qua omnia artessama super imperfectione, or ma-rerialitate eius sunt enim hae condιιιο ne materiae. Sa vero usum intellectum humanum comparauerιs, ad catera generabilia e corruptibilia primum gradum nobilitatis obtinebis, quamquam eoum si imbecillimum, o fere infinitis infirmitalibus obnoxium deterioris conditionis, quam sint fere omnes beata vi optime, Plinius secundulis libro naturalis hiariri manifeμι. Adde insuper quod homo, vel es abiectus, vel alijs dominatur squidem subiectui est, considere seam pestimam sortem, M. Mirum autem est, quanam ratione si ipse hoc in loco consessus suit, hominem esse deterioris conditionis,qua sint fere omnes bestiae, pa Io post tamen sui oblitus in hae eadem responsione conatus fuit soluere validissimum illud argumentum . Si anima est mortalis nec alia Post praesentem est vita, magis miseri sumus, quam caetera omni animalia, quo eodem argumento, tamquam verissimo usus fuit Beatissimus Apostolus Paulus, prima ad Corinthios dicens. S in hac μυ tantum in Christo sperames simus, miserabilioressumus, omnibus hominibu .
Patet itaque Pomponatium, in hac responsione, & ab Aristotele, a veritate,& tandem etia a seipso discessisse. Cum vero ipse quoque huius solutionis insuilicientiam, & falsitatem aduertisset, secundam attulit dicens. Hominem nequaquam priuari ea est citate, quae conue. ni uniuersae speciei, quamuis non quilibet participet ea, quae competit partibus aliquibus praestantioribus, quemadmodum, omnia membra conspirant ad integram operationem vitaIem totius corporis,in si Non omnia, exerceant munia, c operationes principum , sed singula suum proprium, ieculiare munus,cui sent destinata At haec responsio, non minus est falsa,in contra Arist. doctrinar , tunc enim homo non posset consequi aliam felicitatem, quam felicitatem politicam ex hoc autem, duo sequuntur absurda, unum, quod felicitas contemplativa, quam vere, & proprie felicitatem Arist. appellauit, non competeret homini Alterum vero, quod singuli ho mi. nes felicitate carerent propria, & ita proprio fine prima sequela est euidens, nam felicitas contemplativa competit certis ac singularibus hominibus, quinimmo paucissimis, non autem omnibus, altera quO-que probatur, nam felicitas totius est perfectio totius non autem partium, absurdum autem est cum singuli homines sint capaces felicitatis, ipsam, singulis non praeberi. Videns haec aduersarius;conatus fuit occurrere sed magis absurda protulit, dixit enim quemlibet hominc messe participem operationiis , cuiuilibet intel in , noli solum factivi.
555쪽
& activi, verum etiam, speculativi, quare , desquemlibet hominer esse participem euiussibet scientiae speculativae de Physicae, Matheismaticae .in Metaphysicae. Haec sunt eius verba cap.ritimo libri dein,
His lita Ac digesis dicamus , quod omnes homines ad huiusmiah emeonsequendum, iuben in tribus inresiectibus, communicare specula tuo videtice practico su operativo o ctivo. Nustus etenιm homo es , nos orbatus Ois ιate debita constitutus, qui aliquid horum intelffectuum non habeat, veluι nati iam est membrum, quod sensuine, o calore naturali non parιιcset,'n qns Ietenim homo habe aliquid de speculatione, o forte in unaquaque scιe ιι ομ-υιiua, quia sitempri cipia, qua . viscunda Metaphsicorum iacitur, μην ficuti ianua domar, quas nultas ignorat quis enim es qui prima principia, veluti, de quοιbe dicitur esse, vel non esse, non contingi smul, idem esse, ornon esse, ignore 'taui omnino Dei ignarus ect, entis, nius, veri boni, o Me de reliquis, quo nimis onerosum esse percurrere. De naturali quoque mainnistrum es, cum ista subiacean sensibus, qua primo, intellictui occurrum Ist thematica quoque ita elarum es videre i eum sine numerir, or figuris, visa humana duci non possici omneu homines hora , dies , menses , C anno
cogno ηι multas alia qua in i pronomici ne ιjs. Non minuis nisca eus sit, aliquid de visionibus cognostr qua es opus perspectiva. φῆμ ασμ de concentibus, quod ad Musicam spectaι. uid diram autem de Rector is ea, em Dialectica, quandoquidem Aristoteles in prooemio Rectorica dicit, pro
pie quod, ct modo quodam omnes participant ambabus. Haec Pomponatius, quid autem stultius est, quam dicere, omnes homines,participare operationem,intellectus speculatiui,in scire,etiarusticos & baiulos, omnem scientiam, cum Aristoteles dixerit, Gintellectu secundum prudentiam, qui longe inferior est speculativo ipsum non omnibus hominibus inessies, ut apud ipsum est legeres, a de anima ιμ. M. Et hae pro consulatione huius responsionis dictata sint satis Erat seeunda responsio Pomponatii, ad secundum argumenturmidesumptum ex sortitudine, dicebatur enim . destrui fortitudinis virtutem si anima sit mortalis, nullus enim deberet mortem eligere ι sed potius, quodlibet flagitium admittere cum mors in tali casu sit extremum omnium malorum, nam homo omnino desineret in nihilum a quo natura abhorret i secunda inquam, Pomponati responsio ad hoc, erat negando consequentiam i ad probationem vero dicebat alarii non eligi mortema sed virtutem siue actum virtuosum, in quo est maius bonum, quam in paulo longiori vita, nec respui vitam, sed vitium
556쪽
tium respui,magis quam mortem;cum vitium sit maius malum, quamnis. Hoc autem eonfirmauerat tum dicto Socratis, in Apologi qui dixit mortem non esse timendam siue anima sit mortalis.siue immortali-um etiam multorum brutorum exemplo quae natura duee, usque ad mortem pugnant ela pro alijs vitam oppetunt aut obtur. pitudinem deponunt ut de Camelo qui cum matre e mcubuit. Aristotele referente, eontra hane respontionem dicimus,falsum esse quod ab aduersario assumitur, scilicet maius malum esse vitium, quε mortem, maius bonum esse actum virtuosum, quam vitam etiam breuem H autem ita probo Ens,in bonum tonuertuntur. Ergo
quod habet aliquam entitatem quamuis in aliquo defietat abent est minus malum ,quam sita pliciter non ens, quod omninam dicit e rentiam entis 3 sed supposita animi mortalitate mors est omninae
rentia entis, quia homo abit in nihilum ergo mora est simpliciter. non ens Vitium autem siue actus vitiosius,cum ratione actus Physici. latens.quamuis ratione peccati, deformitatis,deficiat abente, non in simpliciter, non ens, Ergo vitium siue actus vitiosus, est minus m Ium quam mors. Erςo non esset magis rugiendum vitium,quam mora. ut inquit Pomponarius, neque magis eligenda esset virtus eum morte, quam quaelibet breuis vita, cum vitio. Quinimmo cum actus quilibet vitiosus, sit actus Physicus quantum ad entitatem sua,non erit malusι
sed eatenus erit malus, quatenus defieit a regula, α lege, aut naturae aut Dei, qui est auctor naturae, aut hominum qui regunrur a Deo Tain Ies autem omnes leges;2 pponunt, di statuunt animi immortalitatem, lex enim natura ,etiam est a Deo a quo coelum in tota natura depe . det, vi Aristoteles confitetur Ia-etaph pars.sue autem Dei ver religio est, omnis autem religi , ut etiam Pomponatius confitetur
animam supponit immortalem, sine hoc enim principio, omnis religio corruit, lex autem hominum quaelibet;religionem aliquam habet
aut veram, aut apparentem i veram si a Deo directi, rillumin ii sunt, apparentem autem,si Dei Iumine careant. Ex hoc vero fit, v Philosophi omnes,tum morales, qui naturae leges sequuntur,tumio litiei, qui humanas sanimas immortales statuant in bonum in virtute. malum autem in vitio collocent quales fuerunt Stoici, di Platonici non ergo Pomponatius, neque alius quiuis, qui animum statuit corinruptibilem ι tantum virtutem potest extollere,in vitium damnare, ut pro virtute consequenda, aut vitio deuitando etiam mortem oppetere debeamus. Quid enim Epicureis, de virtutibus, vel viiijs cur bonum in voluptate coestituant, malum autem in eius contrario Testimo.
557쪽
stimonium vero Meratis, quod ipse asseris non est ad remi non in loquitur Socrates,ex proprie sententia; sed arguens ad hominem ut legenti patet; empla autem torum quae usque ad mortem pugnant, neque etiam ipsa, sunt in propositostalia enim non propter vi
tutem,cuius non iant capacia sed propter vietum,aut vitam pugnant. ut Aristot dixit Heras animal. cap. i. in fine. Ad id vero, de Camelo. de Equo Regis Scytaru in , quorum unus post concubitum cur matre Camelarium ob scelus indignatus. defixo morsu occidit alte uero ob eaclam causam se praecis item dedit, quorum meminit Arist. μή hissa in V cap. r. Dssimus,de irimo ad primum hoc fac tum fui ea
naturali instinctu absquς cognitione natura enim Cameli nunquata cum matre coeunt, ut ibidem Arist. inquit,quod vero occiderit Cama. larium factum fuisse puto, ob indignationem. eo quod vim illi intulit. aut etiam verberauit, quod verisimile est, retulit enim mihi amicus fide dignus, equum verberatu vehgmentius, paulo post molendinari suum dominum, qui ipsum ver herauerat, morsibus occidisse, in Liti ore Ariminensis Maris, ades obstinata vindicta, ut miserum in 'aue, multis passibus iuga progressum, prosequutus fuerit,di extractum ad littus, lacerauerit ob hoc igitur,factum existimauerim, non autem conscientia sceleris Ita enim dicendum esset Camelum illum fuisse praeditum intellectu M magis quam multi homines , qui hoc committunt anter quos fuit Nero, qui tamen conscientia sceleris se non occidit,quinimmo, ut aliqui reserunt apud Persas,in alios Barbaros olim erat socconsuetum. Et quamuis Aristoteles illud affirmet, tamen dicendum est, loquutum fuisse ad vulgi sententiam , ut in ex teticis illi mos est, ad alte tum vero de equo dicendum est, illud di inestum fuisse fortuito, cum aliter semper succedat, semper enim sine discrimin equi matres ineunt, yt caeteras equas, nec facti penitet. Tertia vero responsio Pomponati ad tertium argumentum . deis sumptum ex diuina prouidentia, de iustitia, quo dicebatur, si animus esset mortalis, aut dicendum fore, Deum no cognoscere haec inferiora, eum mali in hac vita felices quam plurimi sint, boni autem miseri, aut ipsum esse iniustum, qui haec videns permittat, aut haec non Proubdere sed omnia casui, fortunae committere. Tquia inquam responsio erat uenegando pariter. ut ante sequelam, rationem reddebat,quia duplex est, virtutis praemium,duplex etiam viiij poena,essentiale praemium,quod inseparabile est, virtus ipsa ,sua secundum virtute m operatio, hoc non deest homini etiam si animus mortalis sit,uirtus enim sibi ipsi sussicit a.d felicitatem. Et sentialis vero
558쪽
De immortalitate an in abrum s 3
ocena, itium ipsum siue actio vitiosa, quod patibulliinest, vis, improbi hominis, Ic hoc non deest parite fleti Lm s anima sit moris talis Macci dentale praera luam honores, opulen si , isdiapi inna, siue animi siue eorporis i nec non accidentalis poeἡa v mfamira muciatus, supplicia quibus si probi, aut improbi careant, nullum eieabsurdum cum accidentalia sint , di extim se ea im possint pariter adesse,& abeste . Ad hae diei mus, e ba esse hae ei Pomponati j nenia atque inane nugas.quas ipse nolsinet ex Dibra quotus qui ' hominum est, quis la virtutis conicientia contentus, absq; praemiori vel spe praemij sta felicem reputet inter aerumnas,in miserias , interdni res in crucia. uR vana est '& ampullo laritoico tum illa indolentia carnei enim suis muli, non lapideisl Ieque fimp natius ipse quamuis valde Doctus PhiloΘotuis, de bonis ,e erevo, moribus instructus , seselicem repuis abat cum morbi affligerern in ornarijs doloribus cruciaretur; sed conditionem suam, ut ipse set ibit lamentabatur Quinimm,mul tis,Sancti viri, Dei turrim Mauda hiles serui, more humano locuti, de inaequali hac in praesenti vita praemiorum , atque poenarum retribu tionescum Deo ausi sunt expostulare; inter quos Ieremias Propheta
s utem, quare Inquit, Exi arim, ut cumsterem hoc, labor eis, ante me, i , Donecontrem ran anua aratim Dei is intestigum in nouissimis eorum.
Sed aduersus Philosophum. Philolisphicis armis pugnemus Sophisma est.& falsitas in hac Pomponati responsione statuit enim praemiuintrinsecum, em sussiciens virtuti, poenam intrinsecam esse sal 5eientem vitio. Qiiod quidem secundum Aristotelem, caeteros Phi
losophos, est falsum in acticia enim,veluti in factivis, in quibus du-
559쪽
lex hie finis reperitur, finis intrinsecus non habet rationem te miti . quia non habet rationem optimi. propterea, semper dirigitur ad mnem extrinsecum tanquam ad sinem ultimum,qui habet rationem optimi , ut verbi gratia. Medici finis intrinsecus.qui est, bene mederi non est, te inns operationis Medici,quia dirigitur ad sanitatem, qua ast finis ultimus inextrinsecus, sine quo actio Medici non est conis quuta suam persectionemramplieiter ita dicendum est, de vittu
mon est consequuta virtus, aut homo virtute praeditu sussi eientem fiis oem,& suffieiens praemium ex actu virtuti nisi ex hoe eonsequatur is licitatem, heatitudinem quae si sit satus honorsi omni aggrega. tione Perfectus, in Mo ita comparari non potest, quare de Aristotelea felicitatem moralem.nequaquam veram felicitatem,aut lassicientem appellauit,ut nuper monstrauimus , ut autem dictum est , de praemio Firtutia, ita di ur de poena viiij, quod non est iudiciens ipsi poena intrinseca. nisi adst etiam extrinseca,quod patet ex prauis,ac scelestio minibus, qui conscientia steterum nouam ciuntur, iuxta illud. Quinimmo Quare,oc Iuuenalis de Mario,homine seeleratissimo inquit, rosa ira. M a a M. Maria Abis is fuit. Djι
Ad quam argumentum deductum excommuni omnium ho minum , degum consensu,qui coneorditer statuunt,animas immoris tales,nihil autem ramosum, est ex toto talsum, d impossibile est, o m. nea homines deeipi. Dupliciter aduersarius respondet, primo negans esse impossibile omnes homines decipi, quinimm hoc dicit esse ne-eessarium ex auctoritate Platonis, quod confirmat experientia, sal, eem enim maior hominum pars certissime decipitur, eum omnes homines nam ex tribus legibus seciuantur. aut Christi, aut Moysis,aut linumethes, certissimum autem est solam Christi legem esse veram. zeliquas autem,esse falsas i ergo, maior pars hominum decipitur Ad in ne responsionem, dicimus quod quamuis omnes homines,in ali. quibus decipiantur, tamen non in omnibus decipiuntur,nullus enim
homo decipitur, in principijs communibus neque periti decipiuntur
in suis artibus vi scientijs, quinimmo, nullus dicitur sciens nisi certo sciat, ita esse et nouit nec posse aliter rem se habere, ut Aristoteleas. ser---ex. . dixit,in inter scientias sunt quaedam,quae ob praessa
etiam certitudinis, simpliciter disciplime appellantur, hoc est, Math
560쪽
Uticae, ut Geometria WArit me tiea, in quibus non potest esse mceptio Adde quod aliqua est notitia, in qua melius sumus dispostiquam si essemus scientes ut dicebat Philosophus, primo posteriorude habitu, notitia principiorum cuiuslibet scientiamnter quae conis numeranda sunt, quae in sacris Seripturis sunt tradita , de quibus suismus magis certi; quam de qualibet scientia, cum notum sit, a Deo fuisse reuelata, hoc autem comprobatum est , euidentia Miraculorum. False igitur, in impudenter,dictum est a Pomponatio, necessarium esse, ut omnes homines decipiantur, quamuis enim decipiantur inamultis, tamen non decipiuntur in omnibus. Quod autem in hoc ar ticulo praecise de immortalitate Animae,non decipiantur, inde patet,
quod Lex Christi Saluatoris Nostri, de qua sumus certi, quod est vGrissima, illam amrmat, Verum autem, Vero non est contrarium, quinis immo, ex hoc arguitur,immortalitate manimorum habere notissimaveritatem quod reliquae Leges quamuis in reliquis a nostia i quae vera est, dissentiant, in hoe tamen cum ipsae cordant. Quare non declinpiuntur in hoc, quamuis decipiantur, in caeteris. Secundo respondet fuisse hoc, statutum a Legislatoribus. Ob bonum publicum, ut Populos, bonos facerent,& in ossicio continerent. Ergo omnes Legissatores
fuerunt mendaces fraudulenti, & peruersi deceptores, o omnea
homines fuerunt stulti,in bardi, tot Saeculis,qui hanc deceptionem , non aduerterunt in pro legibus vitam hilariter prodiderunt. Hoecerte, non modo fallium cie perniciosissimum .diabolicum est commensum, igne potius quam calamo expungendum. Fuerat quintum Argumentum,ex ijs,quae auctoritate grauissimordhominum, de animabus mortuorum tum circa sepulchra, tum aliis in locis visis circumferuntur , nec non , de iis qui post morter invitam redierunt, quos alato, & Plinius Historicus,commem rant. Huic argumento, Pomponatius respondebat, negans tales A Paritiones, aut si cocedendae sint ob auctoritatem eorum,qui eas ref runt, dicit tales,cireum uagantes non fuisse animas. sed spectra, Idola, efformata caelesti siderum virtute omnia enim quae nobis videntutra iracula, auctoritate Alexandri,fieri possunt a coelo;si enim nos diebmus haec fieri ab Intelligenti jsionis. aut malis, quas Angelos aut D mones appellamus, sine orbibus, quanto magis dicendum est, haec posse fieri ab ijsdem Intelligenti is, cum suis orbibus,quibus tamquam organis utuntur . Hoc autem eo magis affirmandum dicit,quia Coelum aiora his portenta efficere aptum est, ut, est, locutio pueri statim