장음표시 사용
531쪽
Multιmodi, quam sint scite hoe aderia e risiis Semina sepem eodem v nune μην redine psa e memor tamen .d quimin deprendere mente Inter enim iecta ect mi pauses 'etes Deerrarunt passim motin ab eo bin omnes Debet enim, missis cum sinu, agres seorum es Vsa que esse in eo ram tempore , eus, a 'μι
reum, cui possis incommoda concitiari Hae eadem quibin arari nus se , a te fuisse: Scire licea nobis nihi esse in morte timendum e miserum fleri, qui non Hrrisse neq- ω Diserre annusto fuerit iam His autem carminibus ostendit nihil ad nos pertinere, anima sit immortalis, cum nos minime superstites simus .in quia Py. agorici,in Platonici, qui animam posuerunt immortalem, eandem post aliquot secula iterum incorpora re rsuram ι dicebant,eodem argumento quo postea usus fuit Petrus Pomponatius, ut ante dixi- huiusmodi ostendit pariter, nihil ad nos pertinere huiusmodi animae, re gressum, cum ex eo nos tuturi non simus sed aliquis alius fiendus erit. Huic argument cum PIatone,in Aristotele respondemus. Superstite animo, nos etiam superstites diei maior enim, ac potior nostri pars, est animus, quare si a digniori denominatio fienda est nostro animo immortali remanente; etiam no immortales manere dicendum erit, id autem Iuculanter docet Socrates, apud Platonem in phoedone Mab hac sententia non aborruisse Arist. docet Themistius Uriainima, idem Arist. Io. emoribus cap. r. - σ, inquit, vitam quae ex intellecta undis traducitur, homini iucundissimam esse siquidem maxime id homo est. tiamuis igitur cori pus mi missuperi tite intellastu, nos nequaquam mori, sed maiorem nostri partem libitinam vitare, non solum cum Platone,& Aristotele,verum etiam eum oratio dicere possumus. ut Lucretio, Poetae,in Epicureos Horatisi pariter Poetam Epicureia obiiciamus qui et sude fama,& celebritate fur nominis, quae mansura eratinermonem haberet , tamen ista loquutus est, ut etiam seimum se .cundum meliorem sua Pariem , futurum humortalem dixerit Odesa.
532쪽
Regab , ιιu ramidum abius Euod non imber adax , non Aque impotens Psit diruere, aut innumerabitis
Annorum series, o fuga emporum
Non omnis morιar, mutias pars mei Vitabis libitinam inque ego ροβerAE crescam Lude recens, dum Capitolium Scande eam tacιι virgine Pontifex D car, qua violens Asrepit ausidas E qua pauper aqua munus agrestium Regnator populorum, ex humiti potena Princeps Aeolium Carmen , ad mos
Deduxisse moris,sem superbiam di sitam meritis, edi mihi Delphica
Lauro cinge volens Melpomene comam.
Ita,ex Et nichrum sapientum sententia, Lucretio responderi posset ι sed nos Christiani, alit et,& verius respondebimus . Multum qui de tria.&,alde multum,conserre nobis immortalitatem animal, quandoquidem,non solum eorum, qui iuste vixerunt, animae a corpore separatae, beatam vitam degenis sed etiam aliquando,summi Dei potentiata corpus pristinum reassument, idem omnino numero,cum quo perpetuo vitam traducent, felicissimam si bene invita egerint si auter male,erumnosissimam. Quia vero Lucretius, omnes homines conotrarium sentire videbat, omnes enim timent,in perhorrescunt mala, aut dedecora,quae ipsi defunctis, aut etiam iptorum cadaueribus, co- tingere possunt. Necnon lamentantur carentiam eorum, quibus in vita antea fruebantur,quasi ullus maneat post mortem sensus, defunctis, quo possint haec omnia percipere proptereavi ipsis occurrit reliquo eiusdem es libri Carmine ostendens inane utrumque esse,& metu malorum, quae vivens homo, tanquam etiam post mortem ad futura sibi fingit,in lamentationem,ob carentiam honorum,quorum pari,ceps esse non potest, pari enim ratione, quis timere posset frigus marmorei sepulchri, quo includitur, aestum ignis quo crematur,ac Iace rationem corporis,a canibus,vel obscenis volucribus, lamentari de beret, malorum carentiam, aclon tum mariturum , se scilicet fame, ac siti,infamia, contumesia,veluti nunc aliqui lamentatur, post mortem se carituros dulci uxoris complexu ,in natorsi ac suaui a mi
corum consuetudine,in plausu populi , vel etiam nidore culinae, α
533쪽
fragrantia poculorum Libet autem is haec: Catmina adstri reis. quamuis aliquanto prolixiora, ob fingulare artificium .d grauissimi
Poetae , aut versificatoris eloquentiam.
Proinde Mise ideas hominem miserarier immns monem fore, ut autputrefiat corpore poni ut flammis interea malim ferarum Scire licet non sincerum sonere atque se esse cum aliquem cordi simulam γamuis neget ipsi Credere se quemquam bifensem in mortefuturum Non sit opinor2 enim dat, quod promittit, abunder se radictius, e ita se tollit se eicit
Sed facis esses quiddam super instim Vsse
Visus enim sibi cum proponi quiseque fulsrum Corpus uti volucres lateren in morte sermine se miseret neque enim se vendirat hilum Nec remoue,siis a proiecto orpore o. illum se fluit,sensessu conιaminata ans Hinc indignatur se mortalem esse creatum de vide in vera nudium fore mori alium se ui possit -uu sibi se utere peremptum Stanssciscemem nee ticerari 'iue dolore Nam sin morιd malum es malis mosi aeraromnactari, non inuenio qui non racerbu-IDibus impositum calidis torrescere flammiri u in melle situm suscari atque rigerr lore, ca- in semmo gelidi cubat a res M. Veteriuὸ superne obtrisum pondere terra Aliam non domin accipietis lata, neque m Optima, nee dulces occurrent ostia nati 'argere, se tacita pectus iactatue tangent, Non poteris aeris tibi fortibus esse . aiis Praesidio miser omiser, aiunt, omnia ademit a dies in a tibi ot praemia vita Idad in his rebas non addant, nee tibi earum Iam desiderium vide rerum insive una ;Σαώbene silideant ani- , ιι ιsq. sequantur: Dissoluan animi magno Mangore mecus Tu quidem v es iato opitus Ic eris aui
. acia super es,cunctis priuatus inbus agris
534쪽
A uos ννιβο cine seram te prope basio Insertabilise destibimus aure mi tu dies nobis, rorem, e pectore demungia ab ho quar, quarendum est, quid ramarim supere adsomnum se res redis aque quieum Cur quisquam arerno possi rabescere iactam etiam serium ubi discubuere tenendi Pocula sepe homines, o inumbram ora ereonis Ex animo, is dicam breuis his es fructus homilta Iam Derit neque post unquam euocareoticebis Tanquam in morae mali eum primis, hocss eorum quodsiis exura miseros,atque arida serra aut alia cuius desiderium insidea res Ne sebi enim quisquam tum se visam requiris cum pariter mens o corpus sepita quiescumriam licet aternam pre nosse essesoporem P eride eriam mini nos a cis Eum Erramen haud quaquam minus Mnesilia ter aura. Longe aibsensiferis primordia mositas errans Ruin tonum Amo , ex semno, F colligis ipse Multo igitur manem minus ad nos esse puιandum Si minus estores, quam quod nihil esse isdemm
Maior enim turba sectus , materiai Consequitur lato, nec quissuam expergis Ἀκυι
Deniques vocem rerum amra repente
Musar hoc alicui minum se increpe ipsamictili tantopere eis murratis, quodnimisagris Lucribas indulges 'quid monem e gemis, ac nese m si grata fui ros mira anu acta prιorim non omnia pertusum congem quasi in vas Commoda perflaxere, atque ingrau interiere Cumaeo τι plenas vi convii ,ecedis '
equo animo evissecuram Bul e quieum e Sin ea, quam Ius eumque eriperiereprofuse missis ense eis, cur amplius addere quaeris Rasum, quodpereumate, o ingratum occida omne Nec portu οὐ nem facis. atque laboris
535쪽
Si tibi non annis corpus iam marcet, et nur Uecti tinguen . eadem tamen omnι resan . Omnia perges visendo, vincere secti Atque etiam potius , Axamnquams moritur Σμid respondeamus, ni issam intendere litem Naturam, est veram verbis exponere eassem ' inqui bisum lamentetur, miser amplius aquorion meruo inclamet magis . O voce increpet aerist Grandior, hic veros iam steriors queratur i Aufer abhine tisrimas baratro, o eompesce que elat Omnia perfructu visalpremia, marceo Sed quia semper aues, quod abest prasentia temnis Imperfecta tibi ela a B ingratas vita . . E nec opinanti mors ad eaput admiis ante Auam satur. ac plenus sis scedere rerum
me aliena tua tamen aetate omnia miιte
aequo animos agedum, iam alijs concede necesse est Iurei opinor agat, iure incησα, in iras Cedis enim re um nouitate, ensrusa Gustar Semper, o ex alijs bud reparaνe necesses Nec quicquam in baratriinx nec tartara, aecidit atra Materies opus es. v cre rara pine scis uae ramo omnia te vita perfunctasquentur ' . Nee minus ergo ame haec quam ω, cecido cadent Sic aliud ex alio nunquam desiuit oriri yitas mancupio, nulli datur omnibus sis Respice item qaam nil adnos, anteacta et arDmporis Herni fueris, quam assimur ante Hoc igitur speculum nobis nasi ea inuri Temporis exponit poct morte-denique ninra, Numquid ibi horribile apparet num tris videι- Euisquam 'nonne omnisomno securim extatisque ea nimirum quaecumque Acherum prosendo Prodiia sun esse, in vita sm omnia nolis Ne miser impenden magnum timeriame saxum Tantalus di fama est casse formidine orpens;
536쪽
Nee Dium , volucres ineunt Acherunte sacentem
Ne quod sub magno Heno pectore quicquam
Perpetuam aratem possunt reperme rosecto Q uamlibet, immani proiectu eorporis exιet Aut non sin nouem dispensis iugeν membris obtineaιιsed qui terrai totius Orbem
Aut alia quavis finduat tu Hm eurarimbin in visa quoque nobis a re oculos es, ctu puere a popvu Iasier, saeua secureis Imbibit, semper misHινniam roredit Nam petere' rerum , quod inade es, nec ara -ρο- μιρα in eo semper ἀπι- suferre laborem me es aduerso κιηum, rodere monte saxum, quod tamen a summo iam vertice rursem Voluitur, o plani raptim peti aequora campi meinde animi ingrati, naturam passere semper
irasque explere bos rebus saιiares nunquam, diuod faciunt nobis, annoru- tempora tareum Cum redeunt μι-s ferunι, varios depores Nee tamen explemur, vitai factom unquam me, ut opinor, adeΗ - furente pueris, Euod memorant titicem pertusum ongerere in- , 'u' tamen explere , nusta ratione potesvut Cerberus, eo furia, iam vero, o lucis egenini Tartarin horriferos erructos fucom actin,
Hae neque sunt quam neque ἀμ' e prasini Sed meim in visa poenarum pro malesectum insignibin insign. fleuriss luela
Carcer, o horribilis de faxo iactu Horsum Verbera carnifices, robus, pix, lamina taeda diu tamen, etsi absum a mem sibi constra smmamrauens adboe,ssmulos, orreis fugessis, Ne videt intem, qui terminus esse malorum
Posis, ne quis par aram denique Mis
537쪽
Lumina sis oculis etiam boavi A cus reliqua Iui, Lor mattis . vim tu fui improbe re Inde al matii Reges, remm 'unus Occiderunt magnis, qui genti semperi armuuli quoque ipse υν- , qui quo vim per mare moxnum Drauu riem dedu legionis ιν per Amma peribus sat a docuit, superare iacu- Et contempsit aquas seultans, murmura ροπώLumine adempto animam morisundo corpore sedui ades besti fiamen cana m horror
Ossa deducierrae proinde ac semul , mox esse i
Sponte sua lato evin obvius Missici e se Epicurus obia decase l-- visam genus humana ingenis seperauis . omnes
Praes νιπxit Belis exori s via Hianus Sorra vera dabitabis, indignabere obiret ortu cui vita es, prope iam,mo,atque videntit m somno partem majorem, coateris avi It wgilans star/is, nec omnia cernere es e
Sinicitams geris, assa formidi e meninem pnec reperire potes, qvid si tibi sepe mala cum Ebrius veteris , multis misee viaque cinis,
Atque amma muri finitans, errore vagaris
S possent homines proinde, M semire vid-naeiss nesse anismo quod se grauitate fatiget E quisus id fiat causis, quoque noscere, unde
rarita maticianwm moles, in periure coUumus it -- gerent ut nunc pleram a vitam
538쪽
cibum sectis quasi frre . ardentibus an mos ne remis uilis, cum timina vilia Aut abis an famnam grauis atque obtiara uaris, Aurem, properans Vrbem petit, aque reui
se quissu modo fugit. at ρον scilices, v M uere haud potis est , ingratia haeret Mariurio terea morbi quia ea m-- rene ageramvis benes videat 3am rebus qui ne recinu tuνam primum sudeat, eo fere rerum memoris Herni, quoniam non univi ha Ambgιιαν satus; in quo fit morratibus omnis aera pose mortem. qua rogat cuma, manenda Derique tame re in dubi se, trepidare periclis a maia nos subivι vira rania cupidor νι quidem finis vira mortatibus a MNec deuirari iam- Οιe, quin obeamus naurea versamur ibidem, aique Uu-us sique Sed dum abes, quod auemas id exuperare videtur Caura pose abuae cum eoaetingis Eud auemas, Ei iis aqua tene , vim semper hianuas Pinera in dubio es nunam quam vehat arastauidue fra nobis rasus, quine exitus inrit e prorsum viram ducendo demimus hilum Tempore de monis, nee detiserare valemus di minus Use Hu ,possimus morte perem βProinde lices quot vis, inuenta condere uia
Mora aterna ramen nihilominus ilia manebit Nee minas illi diu, iam non erit echodramo
Lumine, lux em vita fecit, illi Meninuae, vique annis, qua multu occidit arie. Haec Lucretius tamquam colossine apposuit siuae impietata. Quibus protecto timorem illum mortis,4 Acheruntis prinopitem dare ac funditus extirpare conatus fuit quena initio libri dixerat. Vitam humanam, ab imo turbareanec immerito, quandoquidem metetus ille qui prohibet illicitarum voIuptatum usum,Eprcureisio
539쪽
prorsus argumentum, contra immortalitatem Homo Lucretio fimi
iis,sicut ovum ouo, hic in dialogo, quo docet modum lugendi mo tuos,irridens immortalitatem, sinxit mortuum filium patri apparuisi se .apud eum conquestum , quod suis lamentationibus , nimis molestus esset , rogasse , ne amplius eum lamentaretur , aut si lamentaturus esset, id faceret, ut par erat, modum autem ostendit,
nempe esse inconueniens, ut diceret Fili miter, qui in obscuro se-Pulcro iaces, nunc meis cares in amarae parentis blanditijs,, t exedunt vermes , quandoquidem ipse careret oculis mi prere tenebras, non perciperet, neque plorum blanditias aut et mimma morsus, defunctus iam sentire posset quod si lugere vellet ita lugere deberet , fili cui non amplius molestus erit Pedagogus neque socii criminationem aut insidias intentabunt, neque impudica meretrix, aut perditus leno, fraudem molistur, aut obscenus scurra, mendacia actinget, aut fraudulentus numularius, foenus aceruabit, fili qui Παγα, amplius esuries,neque sities, neque algebis amplius, meam iracundia non experieris,in satellitum audaciam, atrannorum truculentam rabiem,vitasti. Atque ita,eodem prorsus argumento quo Lucretius, Lucianus theus, ostendit, nullum post mortem homini super es malum, nec bonum , aeque ac ante ortum , nihil horum ipsi contingere
potuit 1 sed de Luciano non mirum, quandoquidem ipse, ubique sui ti-
millimus, deitatem, ac religionem omnem exibilat Valde misandum est, Senecam moralem cognominatum, Eloicum, huic eidem, impietati subscripsisse 'Hic enim Disos . ad Lucilium, ita inquit. t fors es non esse , id quale sit, iam fio, hoc erit o me, quod ante masti is quid in hac re tormenti est , necesse es, est fuisse antequam prodiremus ιn lusem atquι nugam sensimus, tunc vexationem ι Rogo non fluitissimum dicu Agnis existime lucerna peius esse , cum exιincta eis, quam antequam accendereιur Nos quoque, o accendimuris extinguimur. medio in tempore , aliquid patimur utrinque ero, alia securita es, in hac enim mi Lucio , nisi fasior erramus, quod mortem iudicamus sequi eum ista, o praecesserit, o se quuturas , quicquid ante nos mi , mors est, quid enim refert, utrum non
incipιαν, an desinas viri que rei, hic es essectui non esse Haec tamen,' alia aduersariorum Sophismata , nihil solidam Philosophiam tangunt, neque de animi immortalitate hilum auferunt. omnia enim que dicta sunt, ostendunt perire post mortem ea, quae ad compositum pertinent , ut sunt operationes vegetandi, ac sentiendi. aliae quae eiusdem sunt rationis, non autem, eas operationes
animae, quae suis ipsius propriae, ut sunt intelligere in velinquar
540쪽
e eludunt, perire, post mortem compositum, quod etiam intellexit Seneca, non autem , potissimam eius partem, quae est animus, ut saepe diximus. Valida igitur sunt talia, apud Epicureos, aestiales homines, qui nullam aliam in homine operationem conspicantur, quam corporalem, at apud veros Philosoph's,qui aliam, in homine,
operationem agnoscunt, in qua non communicat, actio corporalis, ut Arist. noster dixit nullius momenti sunt. haec pro solutione, eorum, quae ab ad uersa rijs omnibus,tum peripateticis, tum etiam alteriuscuiuscunq; sectae,contra animi immortalitatem,asseruntur. Diuino fauente , atque aspirante numine dicta sint. In quibus , si quid boni. aut laudabilis Lector inueniat, id Dotum, ad patrem luminum, referat,siquid vero malsi, aut repraehensone dignu;ingenij mei tenuitatem,in humanae scientiae tenebras, excuser
Alia pro immortalitate animi argumenta Pomponat 'ad eadem responsiones proponuntur.
D finem iam,disputatio mea, peruenerat,ntia
serim me Pomponatij audacia, iterum Prouocaret fidi i s Hic,in calce Bbri,de immortalitate animae. v of Octo adhue proposuit argumenta,quibus,cerintissime.animi immortalitas demonstratur, noamplius, ex Aristotelis doctrina sed ex tei natura, Qveritate , quae pari, non dicar contentione sed pertinacia oppugnare comnatus fuit, pari sophismatum versutia, atque calliditate hidere. Iterum igitur, pro veritate certabirmis MPomponati j responsiones. non solum verae Philosophiae dimentaneas sed etiam ab Aristotelis doctrina,quam ipse,tanti facit, alienas emea pertissime demonstrabimus. Primum est ex fine, si namque animus humanus esset mortalis.cariturus esset homo felicitate, tuo fine;consequens est absiardum,&impossibile ergo,&antecedens priorem autem sequelam probat,quia telicitas ad id pertinet, quod est potius, quare ad animam magis, quam ad corpus,ad corpus enim no pertinebit . nisi ratione animae exanimae autem saevitatibus , quae sunt vegetalis, senties in nitelligens , vegetalis excluditur , quae cogniti x Vasat,ac Pariter. I cena,quae communia istatutis Euololare