장음표시 사용
412쪽
non exonerant, & phlegmata illa expellunt, ne ita graventur λ eur se non contrahunt, dc sic contenta expellunt, dc per os regerunt Z si pulmo habet motum sibi proprium , nulla ratio est , cur non protinus illa rejiciat, quae sibi noxam inserunt, antequam magn1 copia colligantur, & sie hominem interimant; ita ut certum sit, illos pati tantum in respiratione, nee habere sibi motum proprium, ut Veteres finxerunt. Cur igitur inde oriri potest respiratio dissicilis, si non sunt instruis menta activa respirationis y Responsio ex praedictis eonstat, tune impediri respirationem , quam primum in circuitu , quem fieri debera diximus in respiratione , aliqua conditio impeditur: quia tunc statim totus impeditur circuitus, uti liquet in sequenti schemate . Vide Tab. XXIII. Exempli grati non potest in hae sphaera, vel circulo, dum muscae In
orbem aguntur, musca A moveri.quin eodem momento moveantur &museae B, C, D, hoe est, omnes illius sphaerae, vel circuli partes; nec potest eo ne ipi, punctum, vel muscam Λ, in suo motu impediri dc quiescere, quin simul eodem momento quiescant muscae, vel puncta C, D, hoc est, omnes sphaerae, vel circuli partes: ita etiam in ei reuIo respirationis, non potest sisti aliqua conditio, quin statim si statur totus circuisius, dc respiratio impediatur. Sic in praecedentibus diximus, si viscera abdominIs In suo motu si- santur , nee cedere queant diaphragmati, quod sic una eonditio dc pars circuli impediatur , & si e respiratio impediaturr hoc probavimus historia matronae hydropicae, subito propter desectum respirandi
Secunda, si convulsio oriatur in musculis diaphragmatis , cessiatuna dc quidem praecipua conditio circuli, ac proinde laeditur respiratio.
Tertia, si abdomini ineumbat aliquod pondus, ut venter non possit cedere, dc propullulare, tunc rursus aliqua circuli impeditur conditio, di itidem exoritur dissicultas respirandi. Iuarta , si musiculi abdominis laborent spasmo, ut in Incubo, tunc quidem circuli conditio est impedita, dc respiratio inhibetur. Quinta, si nares & os claudantur , quominus aer intret pulmones, tunc conditio Guaedam laeditur, dc respiratio cessat. Sexta , si catarrhus quidam crassus laryngem obsederit, dc se aeri transitus denegetur ad pulmones , conditio quaedam circuli impeditur, dc respiratici depravatur. Septima , si bronchia dc tellulae pni monum obsessae sint humore pl-tuitosio, glutinoso, impossibile est, ut aer cellulas queat extendere: si non extendantur, non occupant lobi majus spatium, ac proinde thorax non dilatatur dc ampliatur, nec diaphragma deprimit viscera abdominis, ergo cessat respiratio. Ex quibus clard constat, unI eonditione impedita circuitus , illico totam respirationem impediri, dc hominem mori posse; ac proinde . patet ratio . cur ex pulmonibus, phlegmatibus obsessis, queat sequi respiratio dissicilis: quod erat probandum.
413쪽
tione. Motus qua ruor genera in corpore nostro.
nis instrume ra activa dicuntur esse muscuti abae
S Equitur Exspiratio, quae est partim spontanea, seu mechanica, &
a mechanicis motibus dependens; partim etiam voluntaria, hoc est , quae subjacet directioni mentis, ita ut ejus a ctio dicatur mixta , quae fieri potest a corpore Plo, dca corpore dc anima simul. Dantur quatuor genera motils, seu actioms in corpore nostro , ve Ipotius in composito. Primum est mere mechanicus, ad quem nihil confert anima : talis est coctio ciborum, ebsti distributio, oec. Secundum est motus arbitrarius , qui subjacet imperio mentis, qui perficitur directione mentis: talis est locutio, & omnes ilii, qui ex v luntate mentis procedunt. Tertium est mixtus, qui partim est corporeus, seu mechanicus; partim etiam arbitrarius, hoc est, qui potest fieri a solo corpore, & etiam ab interventu directionis animae r talis est exspiratio, ambulatio, ocs miles.suartum est animalir, quando anima contemplatur Deum, se ipsam , omnesque res incorporeas: haec est actio mentis, nee proinde
motus dici potest. Λd tertium igitur referri debet e spiratio, quae fieri potest sine anima , & cum eadem . Sed quomodo fit illa existratio pDicimus , exis rationis offficium deberi musculis abdominis , quod
nemo auctorum hactenus animadvertit. Nostrae assertionis experimenta habemus cuivis obvia, ut cum cito volumus exspirare, aut clamare, vociferari, ridere sortiter, tunc experimur, illos mustulos dolere: hinc dicimus vulgo, th laebre V schier te bersen. Sentimus dolorem in musculis abdominis, quod autem fieri non posset, nisi illi musculi praecipua & activa essent instrumenta. Sic in voluntaria ex piratione notabiliter inflari sentimus abdomi nis musculos , illosque comprimere viscera abdomine contenta, haec di aphragma, illud pulmones, hos aerem contentum , qui proinde expellitur per os: di hoc est totum exspirationis negotium . Λtque ita svidemus, in exspiratione etiam per pulmones, hoc est, per eosdem ae rem expelli, quatenus propellitur a diaphragmate , propulso a visceribus abdominis, a musculis ejusdem compressis. Hic sintellige in inspiratione fluunt spiritus & humores ex diaisphragmate in musculos abdominis, non aliter ac diximus de aliis musculis , eorumque antagonistis , qnod per canales intermedios fluant tritus de humores ex musculo in antagonistam . Hoc ut melius de facili sis intelligatur, solemus similitudinem desumere ex iIlis vastulis seu crateribus porcellanis , ima Rinem aliquam, quae monach in reseri, in sui medio habentibus: si enim illi crateres totaliter replentur, omnis liquor effluet, nihilque in iisdem remanet; si vero modicum infundatur , neque crateres totaliter repleantur , sed tantum ad justam altitudinem , tunc liquor remanet, dc commode hauriri po-κst. Hujus con8ructio est talis: circa monachi pedem est foramen ,
414쪽
tion peetundens fundum vasis, seu crateris, sed assurgit per vestimen tum ejus usque ad ejusdem humeros ei rei ter, constituitque cana Iem. rui per totum monachum excurrit, & in altero sui extremo pertundi eundum crateris: si nune liquor insundatur, ille assurgit in canali dicto, eo usque , quo repletur erater ; si autem ad eam infundatur alti tuli nem,ut superet humeros monachi,per quos diximus excurrere ea ianalem , tunc liquor contentus canali etiam eo assurgit, & sic omnis etfluit, ut ne gutta humoris quidem in vase supersit, per fundum vasis. re se bibi nequit. Cur autem omnis effluat, ratio datur in generali
Physica , ubi docetur, in mni motu eirculum constare debere r sieetiam hie aer a prima gutt1 dee idente propulsus premit secundam . illa tertiam, & si e porro, donec deventum sit ad ultimam liquori huie incumbentem, qui proinde premit liquorem deorsum ad loeum, a priori gutt1 derelictum, replendum; quae pressio aeris tamdiu durat, quamdiu liquoris gutta emuit, & illa tamdiu effluit, quamdiu aliquid
Sie comparatum est eum musculis diaphragmatis, & eorundem antagonistis musculis abdominis, inter quos dantur canales interm dii, quales antea descripsimus, qui sunt instar monachi excavati in crateribus praedictis, per qnos miritus & humores fluunt ex diaphragismate in abdominis musculos, oc reciproce , sed per alios tamen canales ex abdominis musculis in diaphragma. Quamprimum enim diaphragmatis mustuli sunt totaliter repletl.& sic procedit respiratio, tune per canales hos fluunt spiritus & humores ad musculos abdominis, eosque inflant , & sc fit exspiratio,& ex his rursus egrediuntur ad diaphragma, & se porro. Nunc porro varia destendent ab hae exspirationis negotio, ut sunt vari is ab I Locutio, ejusque gradus, ut primo tacita', secundo sae supra ; ter- exspirationetio aperta quarto Ionora ; quinto elamor , seu vociferatio , ere. deste demi-II Risus, ejusque differentia , sardonius, seu eaninus . III Tussis, bM. ejusque speetes, scea & humida. IV Raueedo. V Incubus. VI Fσ-Deatio uterina . VII sternutatio.
De Loquela, ejussique gradibus.
Locutio cum suis gradibus producitur a diversis gradibus Inreme- Pe loqueti,scentiae musculorum abdominis , prementium viscera & per Uvsque gra consequens diaphragma, pulmones, aerem, pro cujus divers 1 allisone ibi . ad palatum & laryngem, varii locutionis gradus producuntur. Si placide aer expe)latur & feriat palatum,tunc locutio fit admodum DuIs , nee in sensum auditos incurrit: s vero paullulum detumescit venter a valentiore compressione musculorum , & sic aer paullo sortius alliditur ad palatum, uvulam, dc reliquas oris partes, tune sonus aliquis auditur, sed levis, de susurrus dieitur: sic dicimur alicui aliquid
In primo gradu nullus sonus auditur, & hom Ines dicuntur eum se . ipso loqui per plateas ambulando, cum anima serio res contemplatur majoris suti putati momenti.
415쪽
H signum est, labia, maxillas, aliasque partes oris, tanquam an tutatae vocis instrumenta requisia,fungi adhue suo ossicio: eum instrumenta respirationis lard delunt,nec huc quicquam c tribuere videntur, tune leniter aer exprimitur ex pulmonibus, quia lenissime contrahuntur musculi abdominis voluntarie.
Veram si susurrus fiat,tune major est aeris expulsio, major compresso abdominis. Si aperta & distincta est locutio , tune major adhuc est illa aeris explosio , violentior abdominis compressio . Si sonora inllat iam , tunc non quidem sortius exprimitur aer, sed laryngis rimula magis di Iatatur, & rotundior fit, & vox gravior producitur . Si clamor dc D efferatio, tunc maxima dc violentissima est aeris exploso, tunc dolor esse incipit in illis musculis abdominis,qui ex Brtissima illa compres
In aegris quando loque Ia est dissicilior, etiam dosor quandoque sentitur in mulculis abdominis, quamvis non sit sortis, sed modica quia in ipsis non tam facilis est inspiratio &exspiratis, propter desectum
spirituum, jam ex morbo consumtorum , ae proinde aer sussiciens ad pulmones non propellitur, qui requiritur ad loquelam sortem proinducendam ; hinc non ni si magno conamine tanta aeris copia inspiratur , qui postea non minori conamine eupIosus vocem sortem
Constituit: sede Iamore homines licet sertissimi & robustissimi delatiniantur, fatigantur, & dolorem in abdominis musculis sentium. Ex his experimentis tam obviis & elatis inierimus vecordiam de stoliditatem veterum . quod ad illa crassa experimenta non attenderint, & ex iis non didicerint aeque, ac nos, negotium exspirationis. Si pulmones ement in caus1 exspirationis , deberent dirigere has
omnes voces, & eortam motas subjacere deberent imperio animae,qnia vocis celeritas & tarditas sormatur a directione mentis, hoc est, a partibus, quae subjacent mentis imperior altercationis enim alia est vox, γ,in commile rationis , quae diversitas proficisci debet a mentis directione. Λt pulmones non subjaeent mentis imperior nemo conscius es de eorum motibus, nemo eos pro arbitrio movere potest, nec motum
s bl habent proprium, ut ex praedictis liquet.'Ergo pulmomes non possunt dici instrumenta exspirationis, & hae vocum & locutionum di versitates aliunde dependere debent; cum ab arbitrio mentis proficiscantur, motus hic est arbitrarias fit pulmones ub arbitrio non jacent, sed muscuIi abdominis, quod unusquisque ex periri potest in se ipso; dum exspirat pro voluntate mentis, statim se tit,hos inflari muscuIos: dc hoc jam patalo ante satis probavimus. His ita se habentibus , sand puer hinc potuisset discere , illos esse vera de genuina respirationis instrumenta , cum hi subjaceant imperio mentis , cum horum actio fiat in exspiratione , cum illi in nimis sequenti Sc violenta exspiratione patiantur , dc cum hi Iaeli exspirationem inhi Mant. Ex jam dictis constat, qu lim pueri is sit Veterum quaestio, num vI- delicet pulmones in inspiratione inflentur,& diaphragma ascendat enum contrarium verum sit λ stant hic experientiae contra experientia Malius hoc, alius ulud expertum habere dicit. Sed quis non videt,ia Ies quaestiones esse sutiles λ cum eκ sectionibus viviFquotidie possent hujus rei experimenta capere, di videre, quod in
416쪽
In Ins ratione pulmones inflentur, dc diaphragma deprimatur; &quod in exspiratione contrarium obtineat.
Ex quibus nunc videmus, quam multum tribuendum sit II lorum exisperimentis, de quibus tamen multum gloriantur r unus assert experimentum pro, alter vero contra ἰ ergo prius, aut posterius salsum esse debet. Sed meretur majorem admirationem illa historia, quae dicIt, puerum locutum fuisse sine lingua: de hac integer est coniicriptus tractatus in Gallia , cui titulus est Aglosso omographia, hoc est , sine tin. sua ονIs Deutio. Quomodo hoc fiat. difficile admodum videtur esse, eum lingua sit vocis instrumentum: debuit sine dubio iIIe puer, radice linguae superstite, adhuc taleS conatus facere, & impendere in paristes aeris, ut inde tales undulationes & modificationes aeris proventistent, quae possent adhuc percipi a consuetis. Restat adhue de isto libello Aglossosomographiae notandum , quod puer ille erat satis ingeniosus , & quod tractu temporis assueverat, multo conatu obscurum motum indere partibus profundis oris, malis, labiisque: his itaque partibus majorem motus di versitatem imprimere poterat illo conatu, quam nos possumus; qui omnes motus collati seis cerunt , ut assueti ipsum intelligere possent, & sic natus ille libet Ius. Alius erat, qui hominem tacite; loquentem, hoc est, partes oris varie moventem intelligere poterat. Hoc ipsium etiam mirum multis videbitur: sine dubio verum hoe est , quod omnes literae ct syllabae faciant suum peculiarem motum in labiis, malis, aliisque oris partibus, ad quos multiplici observatione attendentes possunt dignoscere, quae verba tacitii Proserant, hoe est, quid cogitent. Hic locus esset a Ii quid dicendi δε eausa Muti: sed quIa plures cai fas antea recensuimus, utpote a nativitate surditatis, cur sicit mutum educatio infantis in sylvis, tales infantes postmodum instar avium
Alteram causam addere possumus, vide Iicet para Iysim nervi, IInguam moventis ; qua sublata, locutio fuit restituta. Sequitur loq*elae divermas inter nationes. Hoc totum dependet a diversitate fibri Ilarum , nervorum & Iinguae, tanquam genuinorum instrumentorum Iocutionis. In infantia nostra cum omnia sint tenera, mollia, graeIIta nerv I& muscnli linguam moventes disponuntur cum tempore ad loquelam nostrae matris imitandam: unde postea, cum illae librillae lapsu temporis fuerint crassiores factae & stabiliores, Iinguam nostram non ad quaslibet pronuntiationes vocum possumus accommodare , sed taniat lim ad illam, eni in principio nostrae aetatis assuevimus alii 'ne Iinguis non nisi cum magna dissitnItate assuescimus, nec unquam allam addiscere possumus, quia notabilis disserentia cernitur inter eum , qui eam addidicit,&eum, qui a primis annis eam Ioqui assuevit. Hoc eκ- perimur in Gacis, cui nunquam nostram bene pronuntiare possunt linguam : hoc loenim habet in multis aliis. Tota haec diversitas igitur dependet tantum amnsienIorum & ne vorum linguam moventium fibri Ilis , quae in hoe plures , crassiores iatenuiores, quam in illo existunt.
Hoc ipsum quoque facit, ut nulla reperiauir scriptura, si mi IisaI-
417쪽
terius hominis scripturae: musculorum & nervorum , digitos movenistium , infinita est diversitas, hi fie ab ipsis diversae figurae exarantur. Fae 8rem δι- Μirantur etiam Vulgo maximopere facierum diversitatem , ita ut versi M. nullas duas facies sibi similes invenire queas .
Uerum nos tanta admiratio tenere non debet , qui novimus infinitam esse varietatem ossium multiplicium , faciem nothram constituentium: possunt enim haec ossa numerosa, musculique varii faciei diversimode inter se disponi, ut sic non sit opus, ita hanc diversitatem facierum mirari. Faelerum ruis Facieι rubor in Debementi ira , aliique passione, provenit ex san- bis in tim dis guine inordinate & nimis impetuose moto ad partes : experimur enim, oe iracundis. admodum tunc pulsare, quod indie tum est, sanguinem solito vehementi sis agitari, commoveri, incendi; hinc sanguis ruit eum impetu per omnes nostri corporis partes, ergo etiam per vasa capillaria, per faciem dispersa , quae eum nimis replentur sanguine rubicundo, mirum non est, quod cutis laciei transparens colorem rubicundum ex hibeat . Sanguinis autem ille concitatior motus deduci debet a spiriis tuum nimia copia ex capite , per totum corpus dispersorum , t hine tremores variarum partium oriuntur in valde iracundis & timidis . ergo etiam in cor, &ei annexa vasa distribuitur, qui spiritus suo influxu latera vasorum comprimendo , sanguinem magis propellunt, eique concitatiorem motum imprimunt . Accedit, quod hi spiritus etiam misceantur humoribuc circulantibus , quique proinde magis moventur ab illis spiritibus, volatiliores redduntur , circulumque .
suum ei titis absolvunt. Sed vide de his Cartesum in suo de pastonibus aureo tractatu.
Paetervm Passiimus hic etiam verbo attingere Deierum pulchritudinem , pulchritudo. quam vulgri ponunt in pallore & albore, qui indicant, vasa capillaria esse obstructa , sanguinem rubicundum non ire per illas partes , ac proinde illae partes debitum non accipiunt nutrimentum s hinc possit mus dicere, hanc non posse esse realem pulchritudinem , quam majori jure possemus ponere in insigni harum partium & vasculortim aperti
Nolumus ad pulchritudinem referre illam intensam laeterum rubedinem , sed tant im illam mediocrem , quae magis grata existit. Sed haec non videntur spectare nostrum propositum. ad alia igitur nos
Nunc porro quaestio esse potest , num aliquid potὼs eat ad pulmones ρ me elarum est in porcis, statim postquam laut 3 potarunt, jugulatis: in iis reperimus, potum ad pulmones transisse, prout suerat assumtus. Facile etiam accidere potest, ut per rimulam epiglottidis aliouid liquoris praeterlabentis transeat. Non ita periculosum est hoc, quam si frusta dura in pulmonum bronchia decidant, quod accidere potest modo mox dicendo.
Illa possunt gravia producere symptomata , si illa aliquandiu illie
haesierint. Iuaestio, num aliquid potils
418쪽
DE Risu nos laxamus Veteres, nee putandum, nos eorum esse seria vos, dc ex auctoritate nos esse obligatos illa credere, quae ab ipsis scripta sunt sed tanquam solius veritatis amatores laxemus quoque ingeniosissimum Cartesum hac in parte , cui tam multa debemus rerravit tamen hic Carte a , quod pace magni viri ipsius dictum ,
In tractam suo de pasionibus voluit, risum dirivare a sansui ne in cor copiosius influente dc in pulmones translato; hine aer subito ex pulmonibus explosus faceret vocem sonoram, & frequentem, hoc est, risum; hoc eli , ostia cordis dilatari magis, ut copiosiorem sanguinem
admittant, & in pulmones transmittant. Sed in eo err*vit Cartesius, quod tamen ipsi perfacile condonari mistest , quia currente calamo hunc tractatum conscripsit, nec satis multa experimenta capere potuit, quae ad hoc requirebantur, de quo passim in suis scriptis conqueritur ; pollea mors praematura ipsum abri puit. Nos hunc errorem detegemus, quantum pol sibile erit , dc a I iam causam risus subiti tuemus. Rous videtur esse sonus interruptus , dc cum altus est , ad clamorem accedit: at clamor eli interruptus: ergo non mald dicitur clamoris gradus minor, sed frequentior & celerior. In clamore dolet abdomene non mirum igitur, obtinere in ritu idem, cujus causam vidimus, vel adhuc videbimus . Porro imaginemur nobis, risum e sse speciem quandam convulsi nis, non involuntariae, sed voluntariae: hoc est, risus es quinconva sio , nec proinde tanquam reliquae convulsiones in voluntariae ad morisbum referri. potest: dc ut musici in clavicymbalis suis, digitis suis sciunt tremere claves tremulo motu, & pro dexteritate majore quidam hoc celerrime facere norunt, trammeleren vocant; ita fit in risu , ubi sequela observatur soni dc silantii brevis dc subitanea, alter is natim, ita ut mi istuli abdominis videantur tremere, & sic suo tremulo motu subsultim excutere aerem ex pulmonibus. Nunc videamus, quomodo illa connecti queant cum sanguine ex corde in pulmones
fluente 8 revera debemus fateri, nos hic nullam posse animadvertere connexionem: diκit hoc quidem Cartesus, at non probavit. Deinde si vel hoc concederemus fieri a sanguine in pulmones insuente , quomodo possibile est, ut hoc fiat exinde tam cito δ experimur enim in risu , alternationem fieri decies, aut duodecies in unico pulsu , hoc est, in uno effluxu languinis excorde in pulmones, dc quidem citi s vel tardilis, prout aliquis ad ridendum magis, vel minus est pronus . Si autem in uno pulsu alternatio fiat decies, vel duodecies, tunc sanguis ille non pollet in causa risus esse r quomodo sanguinis influxus posset connecticum pallionibus illis λ quomodo ille gubernabit inspirationem dc exspirationem λ at alternatio in risu est inhibitio Ec acceleratici respirationis, at hoc passiones facere non possunt. Si lentium, seu status intermissionis in risu est, quando tonicus non seris
419쪽
3go DISSERTATIO PHYSICO MEDICA
vatur motus in musculis abdominis & diaphragmatis r quid autem motus ille commune habet cum influxu sanguinis in pulmones , quitantlim patiuntur in inspiratione & exl piratione , uti ex praediciis
Patet pDeinde νisus es voluntarius, potest enim inhiberi de promoveri: at ille influκus sanguinis in pulmones non est voluntarius, nec jacet sub arbitrio mentis, ac proinde causa risus inde deduci nequit. Atque ita rationes nostrae jam allatae nos cogunt dissentire a viris, lieet alias ingeniosissimis. Sola veritas amanda, nec in verba magistri jurandum. De diversita- Hie risus admodum differens es in hominibus , nec duo homineste riserer Din eundem servant tonum ridendo, ita ut caeci possint hominem nosce- euelae. re ex solo risu, vel loquela; & ut ex risu multo possumus cognoscere stultum, sic etiam ex cert, loquela, possumus hominem inter alios
Certum quidem est , quid in omnibus Inter loquendum lingua moveatur, & Inter ridendum musculi abdominis varie moveantur; sed
tamen hae motiones non sunt eaedem, quia organa variant, quorun
mr illae infinitae infinitis modis disserunt, ratione figurae, situs, magnitudinis : non enim sunt aeque longae, crassae, &similiter, semper diversitas in illis reperitur. Sic in seciebus, quam multipleκ animadvertitur disserentia, ita ut non inveniri queant duae facies aequa inles & smiles λ reperiuntur quidem valde s miles, ita ut una ab altera separata, non possit ab alia distingui,& una pro altera saepe sumatur; sed tamen quam primum sibi opponuntur, statim differentia animadvertitur in illis: hoc totum dependet a diversa consorinatione musculorum, divers1 magnitudine, figura, situ eorundem, malas, labia,frontem , Oculos, mentem , cervicem contegentium & constituentium ci rse magna diversitas etiam est in ossibus, faciem constituentibus. Hoc si ita se habeat in iaciebiis, quidni idem obtineat in ore, palato, la-rynge ,& similibus partibus vocem modulantibus 8 in illis cum infi-nsita quoque detur diversitas , quid mirum, oriri exinde in variis hominibus diversam auris reflexionem, & repercussionem, hoe est, locutionem ' ita ut non amplius mirum esse debeat, nos posse aliquem cognoscere ex sol 1 ipsius loquela . Talis etiam datur diversitas in scriptura , ut non duas reperi r squeamus manus sim Iles : hoe totum dependet a diversa musculorum digitorum dispositione & consormatione . Sequitur risus sardonicus, seu caninus, Ita dictus , quia canes habent maximum rictum oris , tendentem aurem versus, quatenus Oseorum retrahitur versus aures, & rictus si magnus.
Hie est in fanis quasi convulsio, & voluntaria : at in aegris est convulsio vera, hoc est,in voluntaria; tunc retrahuntur musculi labiorum versus aures, cum tremulo musculorum abdominis motu, hinc caninus ille risua, in quo dentes admodum visui exhibentur. Nec putandum, musculos abdominis huc totum tribuere, sed tribuunt huc etiam suum musculi diaphragmatis , possent enim sua sponte eollabi musculi abdominis, s non succederent spiritus, tunc suppetias ferret diaphragma ; si tonice illi musculi inflantur, tam diaphragmatis, quIm abdominis, hoc est aequaliter, ut neuter prae .leat, tunc manent suo in statu sui diximus in praecedentibus) musculi
420쪽
dlaphragmatis & abdominis tenent suam longitudinem, & aer emitur manere tamdiu in pulmonum cellulis, 3c tunc est si lentium t sed quamprimum praevalent aut musculi abdominis, aut diaphragmatis, tune alternatu rursus ille eXoritur; quae reciprocatio inflationis muscul rum facit rursus sontim risus. In aegris tamen non semper etiam involuntarius est hie risus tameenim imaginantur sibi rem ridiculam , quae ipses ridere saeit, sed le- viter, t Galli hunc risiim vocant gr, Belgiedgronssent & tune non potest dici convulsio, sed quasi convulso: hie nobis sanis etiam Dequenter accidit, cum rei ridiculae intenti sumus. Versim quando homines morti propinqui incidunt in hunc risum , tune convulsionem denotant, de hoc sensu potest caninus risus pro lethali haberi . uuia
fit Hipporeates dixit, omnes convulsiones lethales In gravibus anfectibus , quia denotant acredinem spirituum dc humorum, quae raro honum afferre videtur in corpore nostro
S Equitur Tussu, eonnatus assectas, quae a Veteribus etiam derivat;
solet a pulmonum motu i sed ubinam sunt illi musculi , qui pulmones movent, qui reveratant sim imaginarii sunt, ac proinde tussis causam etiam deducimus a musculis abdominis. . Etiam Tussis violenta est momentanea aeris excussio , estque vel Rea , vel humida . Numida, quando phlegmata crassia & viscida excutiuntur ab aere ex pulmonum bronchiis expulis , di haec ad os laeum rapiente & attollente; vel si nimis tenuia sunt, rursus decidunt in bronchia. InanIs est, cum aut nihil est in pulmonibus, aut eum catarrhus ad modum tenuis est, ut non queat elevari ad os, quia aer transit eadem. nee ea seeum serre potest : tune enim mald incrassantibus opus e Medici dicunt, ut se phlegmata commodius educi queant. Hi eata rhi sunt salint, fundentra humores, & tenues reddentes. Si ficea est iussu, tune non habet materiam educendam, & tune fruisltra exhibentur thoracica, eclegmata ἱ tunc est convulsio musculorum abdominis, & tunc remedia non thorael, sed his musculis sunt appli- eanda: quod tamen multis, theoriam non intelligentibus , valde abs num videtur. Ex similibus patet, quam si uti Iis bona theoria In pravi, quod tamen multi negant. Haec mustulorum abdominis convulsio oritur ab humoribus aerihus , salinis Ex ae Idis , pungentibus de vellieantibus , illic depositis per vasa illae transeuntia & excurrentiar qui itaque humores temperandi veniunt: aeredo obtundenda emollientibus, quorum sotus externe etiam abdomini applicari possunt, nee non similibus intus corin pus regatur. Hane tussim esse voluntariam , ex eo constare potest, quod saepeto mur excutere, dc re vera etiam excutimus phlegmata, ac proinde