장음표시 사용
151쪽
tu dictum factum inficiuntur provinciae. Aut cujus non steterint comae, qui unius Arii impietate totum pend orbem pcssum datum novit Z Quis non ab stupescat, Mu-aammedis, abjucti mendicabuli ,& medi
lini non tam natalibus . quam fortunis ob- curi , qui nec literas noverat, nec nare,
mancipia jam esse primarios qui,ad gube
nacula sedent gubernatores. Mitto noliri Secub intemperiem, & im elix, quod aliisEinas in agro Dominico git radices, lolium; imo cicutam, aconitum. Quemadmodum autem, Plinio it rum nostro teste , venenum ocyssimum, quale aconitum est; sua se natura prodit, eoque facilius damnum ejus averruncari potest ; illud vero periculosius insidiatur, quo arma ipsa inunguntur, quo numina inficiuntur, & rerum naturae elementa, ipsu quoque, quo vivitur, aer, in pernicie in vertitur: ita ubi error vel absurditate Guasordet, vel notoriam impietatem astricat,
tunc vel E trivio moneri possumus: - , Ubi B litae cx ungue cogniti Et ae re sistunt; ubi Simon Magus Sp. S. dona Pe. unia licitatur: Ubi Jannes S Jambres M i apertum bellum indicunt: Ubi infaustis 4tque in religionis Christianae perniciem
152쪽
ab orco extrusis nominibus Arii, Samosa cent , Pelagii , Socini, Serveti , Mandrata&c. ad scriptum fuerit : Hic niger est,hunc u Christiane caveto ; tunc res in vado ferme est atque portu ; adeo , ut cum Ε
lpiphanio loquamur , μηδεν ἔρσεν - εκεινωνελέγχειν, sine negotio talia confutare. ubitverb, ut idem scribit, error per se ipsum inon ostenditur, ut ne denudatus depre-lhendatur ; sed splendido amiculo ornatus, lut etiam ipsa veritate veriorem se olibbeat imperitioribus per externam appa trentiam, tum Verb demum Theologi osticium, ostendere quid distent aera lupinis; ladeoque pretiosum a vili separare. Nam l& anguis in herba viridi latere potest, dclmonumenta cinere dc pulvere conspersa incautum ludere spectatorem: Audiri vox lJacobi dc extendi manus Mavi: Ipsa quae lin patrocinium fidei dc pietatis Christianaelconcessa sunt arma, elementa,quibus vivi-lvimus, aer, quam haurimus, numiaa qui-lbus utimur, veneno a malefieriatis infici
tristiexperientia discimus. Quid qudd sub
ispecie corporis Dominici, Dominicani odi clinis Monachus, veluti λνα κω μελικυ-lτω , Henricum Imperatorem e medio tol-llere, homo irrclegiosus religioni nulli du lxeritῖ Ut ut ergo Daemonem, cum 'VIUhirsu-
153쪽
hirsutus, villosus hircus hominui se conspectui objecit , vitari facile possit; palpum tamen,ubi in Angelum lucis se transformant , etiam obtrudore potust. Le nis vel vestigia terrunt, at ubi oviculam mentitur, speciosissimh fallit. Hinc Sacra Scriptura impuri & malesanis polluitur glostematis, torquetur, pervertitur, humani cerebri excromentis polluitur. Sata nae impudentissimis strophis, Veterum saepe monumenta corrupta specicso antiquitatis obtentu. Ratio humana, quae tamen nihil nisi quod placet,quod curatum & ad ptatum videtur. Pergimus ad castimonia'. quartam pectoralis Theolosiae gemmam, decus α ornamentum ordinis, Sapphirus enim cui suus in Aharonico thorace locus asserebatur , venereos compescere affectus,& castis praecipvh usui esse perhibeἡtur. Sed & Smaragdum . lapidum iis e
dem structura socium , Venerum rerum impatientem esse , inter omnes Convenit
Sit ergo Theologus castis. id qubd Apostolus Jacobus disertis exigit verbis. Esto, inquit , ii Sinsularu Theolosiae Christianae privilesium. Gentium enim Sacra vel crudelia erant ex limmani sanguinis enusione, vel ob cyrna, Vc ridicula. Dies etiam, qui Deorum honori
154쪽
ierant sacri , talibus eelebrabantur spectaculis , quibus teste inter o Maximo , intem esse Catonem puduit. Syrorum, vicinorumque Arabum & Palaestinorum Numi
mina Chemoschum , Baal pe orem . solis tremenda nominibus impietati incilius & li bidini, quam castimoniae praebuisse hospi tium , antiquitatis scrutatoribus oppido compertum est. Dissicile narratu e et quantum humana licentia tot retri, Secua iis paratragaediarit. At Chrisiana Theo logia alio e thalamo suo prodit schemate, αγνο casta ,sincta , verecunda. Abiit enim Scholas Theologicas fingamus theatrum, fingamus scenicum Senorium Spurcorum sermonum, perditorum morum, illiber litum jocorum i Sint illae potius Gymnasia pietatis, eruditionis promtuaria, Veraeque sanctitatis phrontisteria. Nunquam oculos Theologi a frontali Aharonico ave tant : Ideo laminae aureae verba nin= a rapti Sanctuarium in scripta meminerint, ut ejus se Heri ministros ene, qui Sanctitas ipsa est, non ignorent. Non seri vir bonus in famulitio suo , quos distortorum .
pravitas morum , aut morborum Contagium reddit invisos: & eum, cui Angeii
155쪽
nisterium improborum vel per febrim cogitemus Z Sacerdotes olim Levitici levissumo rei pollutae contactu profanati, & ad obeundum munus inepti, exesse jubebam tur. Ne defunctos quidem promiscub contractare licuit. Quantb ergo majori studio illi, qui Ministri sunt non sed λο-γκὰ λοιπέας, cavebunt, ne vita dissoluta maculas se, veluti sorices prodant, & perniciosissima in Ecclesia Christi carcinomata Z Sancta proinde sit Theologorum sapientia sive in Academiis doceant , sive intemplis. Sancta enim lingua est, cujus illi Interpretes constituuntur. Sancta sunt Scriptura, quarum explicatio officii illis r tione incumbit. Sancta sunt corda, Tem.
pla quippe Sp. S. curae & institutioni e rum commissa ; Sanctas ergo tollant mmnus , quibus sacrificium laudis offerant. Sancti sint perii, ad Evangelium , quod
Sanctum eii, annunciandum. Sancta bia, quibus legem Sanctam, pretiosumqt
verbi divini depositum , religiosb cuit
diant. Sancti tori, quia Dominus eorum Sanctus est. Neque vero animi tantum; sed & calami; non labia , sed etiam labores Theologorum castimoniae litare debent. Nihil vel mente concipiant, vel charta eX-cipiant, quod a Christianorum castissimis castris
156쪽
castris sit indignum. Vae enim illis quorum animi impietate, calami vero vel selle, vel haereticae loliginis succo ita sunt imbuti atque tincti, ut ea, quae aeternis ctius sepulta manerent tenebris , literis committere non verecundentur. Quod quidem malum jam olim in Ecclesiae Eo manete Theologiam casuisticam cumprimis ita impudunter, & prorsus γ ῆ irrepsit, ut ipsi hoc nomine, quibus in Papatu non pro cerebro fungus est, non somel ingemuerint. Mittimus vetera,quando homines plumbei oris, ct ferrei cordis ausi sunt Martyrum, aliorumque sanctorum ita contaminare Historias , ut in iis pene ἡδεν Ἀγu, Quando,qui cordibus,peccato vulneratis medicinam afferre debebant,veluti ungvcs in ulceribus, prodigi sis ea sauciarunt qua tionibus. illud mirari subit, in tanta luce reperiri, quos huius insaniae nondum pudeat , quique ea, quae vel commemorare religio prohibet, non movere tantum ; sed es promovere. publiceque defendere . minimE erubescant. Nota est Theologia moralis Amariti Lomariensis nuper ideologi primarii, quo abortu , insesicissimh obstetricante typographorum argentangina, author honestatis ci castitatis limites ita transsit,
157쪽
ut justistimam iacui alas Partheniis censuram evitare non potuerit. Quae ut modestiae &castarum aurium mentiumque pudori consuleret, propositiones quasdam initialibus tantum vocibus, tanquam scandalosas, propudiosas, nefandas , piarum aurium offensivas, atque a leb ab Ecclesia,
ct ab omni hominum memoria prorsus abolendas, iudicavita utinam veri, iliacos intra muros non peccaretur & extras utinam inter eos, qui quisquiliis veterum Scholasticorum, fumsuribus Spermologorum, Homiliariorum rejectis, meliora didicerunt,meliora etiam sequerentur, aut proserrent saltem: Quinties qui loca conicendunt sermonibus Lacris destinata, aedificationi publicae cocis crata, convitiis omnia conspuunt & calimniis. Qui, cum nihil vel ex arte in promtu sit,uel mutuato subsidio , quo Auditores
suos sive in dogmatum veritate confirment ; sive ad morum probitatem excitent , fraenum mox maledicae laxant Iin guae , ut convitia evomant , histrioniam exerceant, nihilque minus, quam ex Apo- soli mente & monito, eloquiorum divin rum praeconio litent. Haec clades rion superiora tantum S barbarie oppressa af flixit Secula ; sed & nostra aetate Cerina
158쪽
niana potistimum misere vexat atque dilacerat : Ubi , qui ad pacem & concordiam Ecclesiastieam in unione fidei fundamen lique unitate invitantur,cebacchari , convitiis serociatmb tauste in ciuieti μου - ςε, ζl , consecraneos malunt , adeoque Schisima alere , quam hianti, ct horribiliter de tu elo vulneri manum porrigere medicam. Haeccine vero est δε φα -- sapistitia illa Iacobi casta, siancta, verecunda ξ Imb insana haec stultitia est,procaz temeritas, sςu
filis & scenica dicacitas, quae ingenti ha ctenia Ecclesiae damoo,tristique statutis &pacis publicae naufragio , licenter nimis grassata suit Qu in vereor, ne toties jamicti cum Phrygibus demum aliquando sapiamus
atuor coronis unctum fuissae Mosem
p ebraeorum tradunt Magistri, corona Legis, corona Sacerdotii , corona regni, Scorona nominis boni. Quatuor hactenus gemmis coronam Theologicam contemplati estis , Auditores Speciliitissimi, praesulgi clam, Modestia, sortitudine , castitate, ve vitate, quinta restat , intia Cisjtiana.
Oenim Theologus paterfamilias, qui cui que demensum suum assignare debet. infantibus lac sincerum, adultis cibum soli Ami.
159쪽
praemansa quidem in os ingerere pudebit. Vir Dgi est , non Architae crepitaculum, aut tibicen Arabicus. Tuba Jsiraelitica est, non aes resonans aut cymbalum tin niens , ex cujus incerto sono nihil dishas, cla sticum an receptui canatur. Alia Jsrae litarum olim erat industria. Geminus a pud eos obtinuit tubae clangor, quorum alter Π pn dicebatur, nyran alter. Ille vox aequabilis erat; hic fragor citus concisusque. Ille domi, in agitandis caeli bus; hic foris in movendis castris & exci tandis militum ad praeliandum animis, audiebatur. Quod si ergo ille, cui inter J si a elitas tuba erat commissa , ignorare sine praesentissimo confusionis incomodo, non poterat , quid belli conveniat, quid domi; quae festorum, quae armorum essent signa; quantominus Theologicae tubae, confuso docendi ordine impune peccare licebit pQuanquam autem prudentiae GerCendae Theologicae amplissimus pateat Cai pus , duo tamen poti stimum sunt, in qui bus cardo Januae Thologicae vertitur,
falsi. In utraque occurrit, quod Theologum occupare possit. Frustra certe docet, qui non prudenter docet. Prudenter au tem ille doceat, qui neque brevitatis habet
160쪽
bet rationem, neque tractationis Metho dicae, neque perspicuitatis necessaria: i Brevitatem tyrocinium Theologicum vel ideo lamat, quod subactum , memoriaque ex cultum esse debet. Tantum enim possumus,quantum memoria tenemus. Tumul
tuaria est notitia quae saltibus acquiritur, non vero gradibus Systematicis. Qui hoc IsuperciliosE contemnunt consilium , iis non absimiles sunt,qui vel in biviis Mercuriales negligentes statuas, incertis Vagan- itur itineribus, vel in oceano absque pixide
nautica, velis dc remis oberranteS, a nau
fragii se periculo aegre tutos praestant. Sed Methodice ducat viatores suos Theologus; non per ambages, non in devia, aut praecipitia quaestionum curiosarum & inutilium. Eos enim qui per vastos locoru com munium tumultuari. tantum, sine ordine,
sine Methodo disclirrunt campos, aliquid quidem, quasi canes Nilotici, quod vanae gloriolae satisfaciat , com perimus auferre; solidum tamen eos capitum Theologicorum notitiam consequi, non observamus. De aliis, quam quo Soluptas& ingenium eos traxit, interrogati, ita ubique haerent, ut vix scalmum scandere didicisse se prodant, prodigi artis praecones. Persticuitati denique primas de serat Theo. ' logus.