장음표시 사용
381쪽
,o8 Histor Ecclet. Sec.XVLPars v. hos potius . quam alios hoc judicio edet amplecteris iuu9niam, inquam, hi habent
tam insignem authoritatis notam, ut spiritum eorum authorem esie dubitare nul lo modo possim : de caeteris ver , , quo rum certus non est author, idem astrui re non possim. De iudice tanιroversiarum,
S. Sc. quam asposite Filpotius contra Storium. Quaerit bu: Quem demum judicem adhibebis verbi hujus , quod p dicas inespondit iste i Quem certiorem verbi ju dicem, quam verbum ipsium statucinus ZAnnon , regerit storiis, videtis miseran
dain belluini hujus haeretici ignorantiam Verbum ipsum vult verbi eue judicem. Nam quid loqui verbum poterit Z L Miti .HNisii luculenta authoritate & perspicuis rationibus, quod dixi , sustulciam , meriti, habear haereticus, imperitus,& quicquid denique suaserit tibi splendida bilis. Clisistus Dominus apud Johannem : Verbumajt, quod locutus sum, judicabit in novis simo die Qubd si igitur verbum iudicem
habituri simus, multb nunc minus euri dem nobis iudicem aspernari convenit.
Deinde nihil dubito , quin eo die iudicem hunc a meis partibus habiturus sim ,
qui me absolvet & iustificabit in seculo solcuturo &c. Fox. pag. s68. Consur ulu l
382쪽
Traditionibus humanis interrogatus, an inmnes amplecteretur, respondit: se uapprobare ac recipere ut bonas, qua ad em albquem Eoliticum o civilem referuntur: Cateras vero improbare ac repudiare, cuius generis fini prohibitis coniugis fasia Sacerdotibus ac Monachis. Item interdictum vesiendi carnibuι tertiae diebus, aliaque quisquilia, ac ceremoniah immodi , quibus obligare volant animas , Driam poena peccati mortalis posia: Rer. gestar. lib.lV. pag. 8 9. Gulielmus Neel, Monachus Augumnianus Aurinci an . Chr. I e s a. in Martyrum numerum relatus, de traditio
nibus solid. disseruit. Angeli, inquit, Vsi,
qui Dei throno adstant , ut ad nutum illisera iant , quisue virius Dei in Scriptura vocantur , creatura eius omnium excellentissima , in hoc trahut voluntati Dei obsequantur, missi ad ρυ iam eorum , quos Deus ad hareditatem beata immortalitatis praedestinavit . ut es in Epistola ad Hebraeos, nunquam de suo quicquam hominibus proposuerunt. Propheta deinde, em
cellentia post illis petunssi, os Domini appellati nihil unquam ex se commenti sunt, Christus
383쪽
etiam ipse ,qui hos secutus est, hoc pacto loquitur : Ductrina mea non est mea; sed ejus, qui misit me, Patris': Atque id variis locis iteravit ipse , qui exemplum sanctitatis erat, Filius nempe Dei viventis. Apostoli quoque nihil praeter doctrinam Evangelii sibi commissam, praedicarunt : cujus ea est potentia & virtus, ut salutem afferat omni credenti. At Papa cum suis Praelatis voluit sibi plus dignitatis vel auth ritatis attribuere, qui maximis DEυΜ comtumeliis asticiunt , suas traditiones tueantur. Adeo ut non modo nulla poena in Papatu assiciatur , qui ituprum aut adulterium commiserit, sed etiam ab hominibus laudetur. Verum, si quis sorte huccellam porcinae carnis comederit die
Veneris, aut Crassos abusus eorum reprehenderit , continuo ad supplicium pertrahitur miser ; n. pag. 27O. Primi in Germania inferiori Martyres Henricus mes, ct Iohannes 'chbrogati, putentne peccatum
esse mortale, si quis Patrum,& Pontificis Romani decreta violet i Responderunt: Solis praeceptis divinis hoc esse tribuendum , ut absolvant aut condemnent; IApag. 3 8.Hoxin, Episcopo Londinensi, quasi ille nihil admitteret in EcClesia, praetem quam quod Scriptura sola habet, ipsequel nucle
384쪽
CAp. i . De caus Refor adjuv. seu sociis.
nudis reliquit Christus; regessit: Qui aliud
ducet, quam Christus ipse me docuit, ei
non sum habiturus fidem, Fox. pag. 4sc . Nono articulo Iohanni Borihuicho, Equiti aurato in Scotia an. Chr. I s . per Cardinalem , Episcopos, Abbates, exprobrabatur , quod publice tenuerit, dixerit, affirmarat , praedicarii ct dogmati arat, leges Ecclesia, videlicti sacros Canones, ab Ecclesia Catho ca, Sancita ct Apostolica approbatos , nullius esse
Ariae aut vigoris, inferendo propterea ,- firmando , eadem esse contra legem Dei condita ct excogitata. Ad quae Borihuicm r Absit, inquit, ut quae ab Ecclesia Sancta, &Apostolica approbata sunt, dixerim nullius es e valoris. Nam satis mihi consciussum , Ecclesiam Sanctam & Apostolicam nihil unquam approbasse, nihilque statuisse , aut docuisse , quod ab ipso Domino non didicerit. Testes sunt Apostoli, Petrus & Paulus, quorum alter nihil audet liberE loqui eorum , quae per se non effecit Christus in obedientiam gentium: Alter verb hortatur, ut si quis loquitur, loquatur ut ςloquia DEI. Sed leges damno, quas pro arbitrio sanxerunt suo Romani Pontifices, quas spirituales esse dicunt, ad animam pertinentes, S ad vitam aeternam necessarias. Quando quidem jus cono a dend
385쪽
ι Histor.Eccles. Sec. XVI.Pars V. dendarum legum fuisse Apostolis incogni- tum, ostendunt illorum scripta : deinde totius ore Domini Miniitris Ecclesiae adem. tum sui illa, Scripturae produnt, ut procialabsit omnis a verbo DEI desectionis excusatio ab illis , qui novas aliquas leges, in opulum Dei in trudere praesumunt, quoduce ipsa lucidius multis passim Scripturae locis redditur. Id quod deinceps Christianus ille miles , & vere aureus Eques prolixE deducit, locisquo Scripturae eu, denti stimis nihil contra Scripturam, velut legem, obtrudendum , ostendit ; Id.
pag-I74. De Conribis, Martyrum Cameriacensium consessio luculenta fuit. Uuod autem, inquiunt, attinet ad Conciliorum, quam V siusque adeo iactant,authoritatem,respondemuε, nobis probari quia decretum fuerat ac statutum de capitibus religionu Christiana, modo ex Dei verbo,quod intelligatur pro ei Analogia, cui
Paulus Rom. I 2. docet. Blos vero tantum ea
qua ad stabiliendam Papa Irann dem
facitini Reriin Eccles. gestar lib.XL pag. 3 i4. Confer etiam Fox pag. s6. De Papa cumprimis authortiare frequente & copiose differendum fuit beatis Martyribus. Nobis reliquorum loco unus sit, Eques ille auratus, Scotus, Arrhui
386쪽
. De cause Resor. adjuv. seu sociis. M 3 - , qui per clerum reus in primo statim
limine agebatur Husi: Majestatis Pontificiae,quod negaret Sauctissimum Dominum Papam, ceu vicarium Christi in terris habere, aut exercere tos majorem authoritatem in Christianos, quam alium quemcunque Episcopum vel
Sacerdorem. Ad quae Borthuicus: Suum Do minum,ue nctissimi risuis ornant, haud secus atque praedones facere solent, dum suorum latrociniorum antesignanos probos ubique viros praedicant , cum conflet, Ο
bem capere neminem, qui luxui magis indulgeat, qui turpes delicias avidius secte tur , qui denique omnibus vitiis, ut proditione , homicidiis, rapina, aliisque id genus sceleribus scateat. Porro quod dicunt, Agum in terris vicarium Christi, facile revincetur, ubi palam factum fuerit, ipsum non habere, nec posse exercere majorem authoritatem hi Chri stianos, quam quicunque alius Episcopus vel Sacerdos. Ad vicariatum enim referunt illam, quam tantopere jactant, authoritatem. Ea igitur sublata , corruit vicariatus. ut autem rem aggrediar, in primis ab hujus praeeminentiae assertoribus peto, unde illam volunt esse constitu
387쪽
214 Histor. Eccles. Sec.XVI.Pars V. adeoque super universialem Ecclesiam, quae potestas per successiopem translata est ad Romanos Episcopos. At quam im pudenter mentiuntur, facile percipiet, cui vel una duntaxat est judicii scintilla, ubi
quae ad confirmandam nostram sententiam adducimus Scripturarum testimonia, audierit. i Jorum XV. in Concilio refert Petrus,
si quid est faciendum, & quid opus factu
sit, admonet: Sed idem & alios simulaudit , nec locum tantum concedit dicendae sententiae, sed & arbitrium illis permitatit, & ubi statuerunt, sequitur & obtemporat. Est ne illud habere supra caeterOS au-.Ithoritatem ΘDeinde, cum in priori Epistilascribis ad P.
storesseu Presbyteros, non mandat eX imperio quasi superior: Sed collegas suos facit,& comiter hortatur, ut inter aequales fieri solet. Haec enim sunt illius verba: Pres byteros, qui inter Vos sunt, obsecro, Cui
sum & ego Presbyter , ac testis amictio num Christi, atque idem cotisors gloriae, quae revelabitur, pascite qui in vobis est, gregem Christi. Cur agitur Petri ita vendicant: quam nunquam in se agnovit, aU- thoritatem Θ Sand non dubito, quin P: trus, si hic esset, eadem severitate eorum esset
388쪽
CAp. I. de Cauc Res rimar. adiuv.seu sociis. sesset correpturus amentiam , qua Olim
Moyses, Josua, qui irmoderato Zelo pro ipso flagrabat.Non dubito plerosque in hac ementita Petri authoritate magis inania praesidia,ad fulciendam Paparu Lyrahidem quaerere,quam ut ipsu caeteris praeficiant. Porro, Cum Act.Vlli. jubetur a Colligis
cum Iohanne ire in Samariam, non detrectat.
Ac quod eum mittunt Apostoli , eo declarant se minime eum habere pro superiore. Quod obsequitur, & negotium sibi mandatum suscipit,eo fatetur, sibi cum illis es e Cocietatem, non adversus eOS imperium. Ouod si nihil istorum extaret, una tamen Epipola ad Galatas omnem dubitationem eximere nobis potest , ubi duobus serb capitibus nihil aliud contendit Paulus, quam se honore Apostolatus
Petro esse parem. Primo namquC Commemorat,se ad Petrum Venisse Hierosoly- .mam, non ut subjectionem profiteretur, sed tantum ut testatam omnibus faceret doctrinae consensionem. Petrumque nihil tale postulasse , sed dedisse sibi dexteram societatis, ut communiter in vinea Domuni laborarent r Deinde, sibi non minorem gratiam collatam esse inter gentes, quam . Petro inter Judaeos; denique cum minus fideliter ageret Petrus, fuistis a se correa
389쪽
Num, & reprehensioni paruisse. Haec onania palam faciunt , fuisse aequalitatem inter Paulum & Petrum G & nihilo fuisse plus potestatis Petro in reliquos , quam ipsi in Paulum erat. Atque id ex proses sio agit Paulus, ne quis sibi in Apostolatu,
vel Petrum, vel Johannem anteferat, qui collegae erant,non invicem Domini. Itaque hi Scriptura sici σciunt,ut Petrum caeteris Apostolis superiorem non agnoscam, neque Papam aliis Episcopis. Sed unicum Ecclesiae caput confiteor esse Christum, fundamentum ac sumimim Sa cerdotem , qui unica oblatione perfectos efficit in perpetuum eos, qui sanctificam tur, dicoque confidenter cum Gregorio, qudd, quisquam se universalem Sacerdotem vocat, vel vocari desiderat in elatione sua, Antichristum praecurrit, quia superbiendo se caeteris praeponit. Jam quod
ex veteri lege summum sacerdotium , summum item iudicium , quod Hierosolymis
instituit Deus , allegant , respondeo τSummum illum Pontificem fuisse Christum, in quem jus Sacerdotii nunc translatum est. Nec quisquam tam impudensit,qui in vices hujus honoris illi succedat Quum non in doctrina modo, sed in pro- γstiatione DEI , quam morte sua peregit Chri-
390쪽
CAp. i .de Caus Ref. adjuv.seu sociis. Christus, dc illa intercessione , qua nunc intercedit apud Patrem, hoc consistat Sacerdotium. Qv d porrb ex novo proserunt Testamento Mauh.XVI. Tu es Petrim, oesuper hanc peream O . Hoc li particulariter dictum Petro existimant , facile eis C primnm dc Augustiniti respondebunt, non ideo id fecisse Christum , ut unum hominem aliis praeferret; sed ut sic Ecclesiae unitatem commendaret. Ita enim loquitur Cyprianus : In persena unius hominis Dominus dedit omnibus claves, ua omnium unitatem
denotaret: Hoc utique fuerunt reliqui , quod erat Petrus ,pari consortio prediit, ct honorii cte satis ; sed exercitium ab unitate feri conveniebat, ut Ecclesia Christi una monstretur. Amgustini vero haec sunt verba: S in Perro non esu Ecclesia mysterium , non ei diceret Domi-ηM, Tibi dabo claves regni caelorum. Si enam,sie Prare aectum est , non haber Ecclesia. Si amtem Ecclsa habet, Petrus quando claves am Fit, Eeclesiam totam designavit. Iterum,
cum interrogati essent omnes , solus Petrus responclit: Tu es Christus. Et dici tur: Tibi dabo claves. Quasi ligandi ac bivendi solus acceperit potestatem. Cuσα illud unus pro omnibus dixerit, sic hoc cum omnibus tanquam personam gerens,