장음표시 사용
21쪽
ilatim civi ravit inclis rem qui in libris quamplurimis innu-scriptis perpetuo eonspicitur in iis vocabulis quae nunc per u scribuntur : Atque hinc est quod mos olim in valuerit, qui etiam adhuc non raro retinetur, scribendi γ γ ,γ', pro the, that, rem, M. Cambro Britanni sonum illum per G, hunc per ab perpetuo scribunt; nisi quod aliqui melius scribi posse contendunt per qui non tamen obtinuerunt ut mos olim receptus
Nos autem ut dictum est uirumque sonum promiscue scribimus per ia: Sed mile quidem; eum neuter eorum sit sta compositus, sed plane simplex, a sonis literarum foedeodem fere modo defleetentes quo dc u 1 sonis literarum p&b. Fateor tamen qua ratione pros scribitur ph, eadem etiam M, G, aeri scribi posse: ut nempe literarum aspiratarum initas simul & Deilectio ab iis a quibus oriuntur aliquatenus innuatur. Compositum autem ex his literis senuinum sonu omnino alium esse quam qui est literarum aspiratarunt, patet ex vocibus G-lam, Cha ham, mi ha si ham, Madham , νωδh se , IN hea , CD hinn, Me ham, Item in O ham, bis heia, hoPhear vhil, divise , άν---, mi sap, aes es, Esd ram, Masdam, Caias , IVlfheret, omnino sonos audimus quam quos vulgo sci ibimus per c s. h. Utrumque autem sonum quem nos per u scribimus, GaIli, Belgae, aliique non pauci,
vix aut ne vix proserunt; dum illum autem proserre conantur, Galli plerumque si Belgaeae, alii nonniinquam s substituunt. Neutiquam tamen est difficile genuinos hosce senos proferre siquis eorum sormationem paulo attentam observet; nempe, omnibus eodem modo manentibus acii prolaturus quis esset literas si ae, nisi quod spiritus erumpere permutatur: caveatur autem ne, etiam non attendenti, assurgat aliquantulum linguae pars extremitati proxima, adeoque literas S dc Z iniciat: ut enim Eadi, sic Zadae; ut jam dicemus.
Si eandem literam D pronunciaturus, spiritum sulti ri se a di quasiperrimiam protrudat, selevata quidem in illum sinem linguae parte extremitati proxima,) formatur Latinorum Graecorum ζ ; Hebraeorum ; Arabum quem sonum etiam Angli per . exprimunt.
Nonnunquam tamen Angli etiam literam S sicut & Galli eodem seno proferunt: praesertim ubi inter duas vocales tmnitur , & in fine dictionis: ut in masure , -- luptas ; ease, otium; Ates, leges; &c. Et, quod fere Iblenne est, ubi ex Nomine per L durum in ultima syllaba pronunciato, fit verbum; hoc verbum per s molle hoc est, per e pronunciatur: Sic a Ause , domus; at est, pediculus; a mowe, mus; aprice, Pr tium ; a se, consilium; chse, contiguum; Aresse, aes; glasse, Vitrum; paye, gramen ἔoes, pinguedo; a soce, vellus ; per j durum: at D μου, in domum recipere; to Line,
Pediculos caprare; romonse, captare mures; ιο ise, aestimare; Io a esse, consulere ; totare, conjungere; to Huae, obaerare; to lubere; per s molle prc untur. ω & eodem modo etiam aliae literae analogam deviationem sertiuntur; nam ex Nom,
spiritus; - b, pannus; per sonos duriores prolatis: fiunt Verbato G uxorem quaerere; D bis, vivere; D sime, litigare; D tatae, bisecare; D calve, vitulum parere ; to In salvum reddere; to Mearae, spirare ; to the, vestire Itali literam Z praesertim geminatamὶ non raro tortius proserunt, ut Hebraeorum x velta; atque eodem sono proferunt non pauci in vocibus Latinis i ante ti sequente etiam alia vocali: Nempe Traia , Henetiae, M. Aeruntur Haraa, Menemae, M.
Eidem literae D, vel si placet in literae iv, se ungere etiam licet duas aliaet
literas eadem sede, nempe in Palato, formatas: L N Has autem literis Daut N, potius quam literae L subjungo; propter laryngis concussionem, de spiritus ad nares emissionem, H his proferendis fiunt; quarum litera Tquar ab ea descendunt omnes, sunt incapaces. Litera L formatur, si literas D vel tu prolaturus1piritum a latere sive altero, sive utroque in in buccam leviter emittat, di per buccarum aestinus ad aperta labia, adjuncto etiam linguae tremore. Estque hujus literae apud omnes ni fisior ὶ gentes idem senus: nempe ut Hebricorum'; Griccorum MHabent autem Cambr Britanni alium etiam sonum huic quidem Mnem, sed sertiorem, quem per a solbunt, ut a litera I distinguant; sbiritu nempe multo sortius in buccas extriisse: Unde sit senus f umosior,&quasi ex ta conflatus. Apud alias gentes senus ille quantum scioὶ non auditur, nisi forte apud Hispanox
Litera quae canina dici consaevit in formatur etiam in Palato: s nempe extremitas linguae, literam D vel P pronunciaturae, . introrsum taxa spiritum
22쪽
exiturum sorti quidem dc frequenti concussione verberet: Ex quo conflictu tremulo, horridus ille sonus auditur. Estque hujus litem senus apud omnes idem : Nempe ut Hebricorum. ; Graecorum ρ.
Cambro Britanni huic literie fietquenter subjungunt h; eorumque m re Midet Graeco- RLrum easpirato. Americanos serunt, Abet obae conterminos, aut eorum Ialtem magnam
partem,ὶ literas L&. R pronunciare non polle, scd ipsorum loco N substituere ; adeoque N Nun dicere pro LMs r.
Literam vel c durum, pronunciatum, sis mo subtilisυιν-ipat, & stri-- o metius compressias, sormatur Graecorum χ Hebiaeorum chesi; Arabum Cha r cte pronunciata; in ta forte sub raphatum, sed vix ei Nostratibus: senus nempe medius inter C exH.
Estque hic sonus Germanis familiaris, ut &Cambro Britannis; utrique per ch scribunt. Apud Anglos penitus desuevit 1 nostrum enim es alio longe sseno profertur, ut post dicetur.
Si vero pinv ιιυ mea; spiritus, S minus compressias ob laxiorem linguae
positionem & latiorem exitum, in formatur Latinorum Hebraeorum & Ar bum He; Graecorum spiritus aspiratus. que hic sonus plerisque gentibus familiaris. Galli sepe scribunt h, sed raro pronunc, ant. Non differt, sisno prioris literie, nisi quod illic spiritus fortiori conatu &per an- stiorem quasi rimulam exeat ideoque Aspiratio duplex dici sistrat; γ hie vero liberius A quasi per foramen latius.
Graeci, quasi non esset litera quoniam exiguus quidem sonus est ris rationem dixerunt & saltem nunc dierum in in literarum directa linea non scribunt sed literae vertici imponunt; verum olim in ipsa literarum serie vocalibus praeponebant, at consonae ri ni filior, postponebant:) atque hinc est quod apud eos Heli centenarii numeri nota; quod enim nunc .s, scribitur, olim scribebam H Getis. In aliis linguis nil video cur non pro donlbna habeatur: Non enim, quia ipsius sonus ab aliquibus praesertim Gallis in inter pronuntiandum aliquando omittatur, ideo literacensenda non est; illud enim & multis lueris est commune, praesertim Hebraeorum si rumque Orientalium in literis quiescentibus &.. , ne opus sit Gallorum hae in re nimiam licentiam attingere ; in Neque etiam quod, apud Latinos Poetas, ipsius interventio, voculium elisonem non impediebat; nam neque nec olim S, impedimento erant quominus ejusmodi contractio fieret. Fateor tamen Latinos hac in re musque Graecorum aemulos suille, ut merito dubium videri pollit num ipsi h pro litera habuiste censendi sint necne;
praesertim cum Grammaticos reclamantes videam.
Literam γ seu G durum ) pronunciaturo, si spiritus arctius compressis per sibtiliorem quasi rim m exeat formatur sonus qui per o exprimitur.
olim protuliste sentio: at nunc dierum, quamvis scripturam retineant, sonum tamen feretatus omittunt: Boreales tamen, praeserti Scotti, icte adhuc retinent, seu potius ipsius sonum h substituunt. Hiberni in ipsorum th hunc senum exaele exhibent, ut meri lactis; M. Differt a Germanorum ch sicut ipsumtae; directione nempe spiritus partim ad nares, quam nec c nec ch omnino patiuntur. Germani tamen easdem voces fere per chieribunt, quas Angli per gh; eorum enim mihi, rectit, lietiit, felliten, incliter, respondeat nostris urges, right, erit, hi, dogiter; aliaque sunt similia non pauca. Latini, Graeci, Hebraei, α Ara i sonum hunc non agnoscunt, nisi forte Hebraeorum GHis raphatum sic ferri debeati Persae eo sono suum Gus pronunciant, quod tribus superne punctis ab
Arabum Aes distinguitur. Si vero libretis di quasi ' Lutii ro inen exeat spiritus; formatur Anglorum v I cmsonam Germanorum I consona; Arabum Te; quo seno etiam HebraeorumDiseu 2M multi prominciandum contendunt. Sono nempe vocalis i exilis raptis sine pronunciatae admodum assinis est.
Ideoque Diphthongi ut vocantur ) ai, et, oi: vel ν, eri ori fere promiscue scribuntur perici F: apud Anglos praeserum & Gallos. Est autem sonus ille, qui pro vocali sub unctiva censetur, revera Consi,na ; eodem nempe prorsus modo senabitur litera r in syra ,
- ; M priorem syllabam ubi pro vocali habebitur sive ad polleribrem subi
23쪽
liabebitur pro con ira reseratur; nempe sive sitia D: prying, sive Ia-yng, Par scillam assinitatem agnoscimus inter ω seu a pingue in & m, quae est inter i exiis Sy. De utrisque videatur ac tissimus Gaiah tis in Sed & alibi etiam3 pro i non raro ponitur, ubi scilicet i v is est, pnxsertim in dicti num fine: quo casu non modo antiquiores Angi Saxones, sed & per multa secula qui ipsis successici uni Ai gla, lituram , quocio pio vocali ι poneretur, puncto sit perne posito semper notabant, hoc modo ,- ο ν 3 Affinitatem autem maximam esse huius litene cum g&gri indenuniicitum est, quod ea quae nunc per ah laribimus fgh rught,mmes, . in manuscriptis libris saepissime per 3 consisnam stri pra legunus, codem nempe charactere quo 'aere, M Triplicem nempe habuerunt figuram; unam p pω qua nunc scribitur iri ut supra dictum est; alteram ρ quae loco ι voca sesebat pinsi, ct , priori non nisi puncto supra posito distinguebatur ; & re tam 3 quam pro' consona per imo scribebant, quae etiam in illis vocibus ut dictum est reperitur quae nunc pergo scribuntur: Hunc autem characterem, prout tune pingi stacta nescientes sors in posteriores librarii, ipsius loco characterem laterae et scedit limo errore id, stituerunt: unde ira illa vocabulorum laus, dcc prore ethi, NI, M. sitia Potius pro Ibinrosum, prout tunc nempe per consenam scribi iblebant) in imprecta Cha i alior aque vetoum poetarum libris conspiciuntur. Longe melius doctus usu es M lii in iram Arabicae α Saxonicae apud Cantabrigiensci olim Prosessor 3 Musa divoces per A scribit in Venerabilis Hi artis Euse sis, aliisque s. aptis, Saxonice ab illo editis : ubi cnilite, milite, Eurii, dic. pastim occurrunt quae nunc Iught, metit, scribuutur. Addo etiam, ea ipsa vocabula non pauca quae nunc apud nos per ν sermuntur, a Saxonibus olim atque etiamnum ut plurimum a Germanis per g se re iunium, uestia enim, ri occido δεα telum Μ, ais, dies; ram, pluvia: aliaque innumera, partim apud Anglo-Saxones, parum a Germanis dicuntur se H γ Et conua, mul quae nunc per g scribunuasi fuerunt olim peri inta; ut lierum; agyns, contra; DAEn, datum; dcc Olim assens, Moro xx.
Et si Amaaxonum Uenos, Geii , satis , linum est primo Anglorum emi , postea Giptum; atque jam tandem promiscue imi re, vel resto. Atine taliteranos casinitam, in omnes eniri Iavi, corumque - πεν rem pro A , ori in in suas lamilias seu classita distribui. omota
u exiti. tabules Palatinae Gutturales
24쪽
De Sonis Compsisitis. hREliqui seni omnes sunt plane Compositi; quamvis eorum nonnulli pro
simplicibus vulgo habeantur. C, M. Diphthongi, quae vocantur, ut, et, oi, fu, eu, ou, vel ori μ' enim, σπ, reel e
Pronunciatae, componuntur ex Vocesibus Praepositivis, di Consenantibus V di is quae tamen pro Vocalibus Subjunctivis vulgo habentur. '
Nempe in ah au, vel, a , Nyeponitur a exile: in ei vel em eicemininum ; in m velem, e masculinum : an in ι , velis, Mia, praeponitur aliquando b apertum, ut in An
niorum puer ; ist, nuga; s , anima ; poculum; ὶ aliquando . obscurum, ut in Anglorum bin, coquo ; inii, labor; MI, oleum ; AH, globus; -, bubo ; M. quanquam
non negem etiam horum nonnulla a quibusdam per o apertum pronunciari. Quod autem contendant aliqui consisnas F, , nihil dis re a vocalibus η ἡ, seu ut nostri scribunt) e oo, raptim pronunciatis; manifestum esse errorem Mile deprehendet, qui formationem Vocum ne & uis curiosius attenderit, praesertim si eandem repetat aliquoties ;ὶ quippe observabit, sisno Consenae ad tequentis voralis sonum non transiri nisi Urganorum manifesto motu adcoque nova positi me in interveniente, quod in iterandis s,
Has autem vulgo didias Diphthongos in variis linguis varias sortiri a genuino sono
defectiones non ignoro ; de quibus nunc agendum non est: poterunt autem illi omnes in
ter senos a nobis traditos ab iis quorum id interest in singulis linguis , reperiri adeoque
Anglorum ἱ longum seu pingue, est plane senus compositus ex e Reminino L
di consena ; estque idem omnino senus cum Graecorum M.
Anglorum; consena vel g molle, vel etiam Q ; componitur ex consenis θ. 1
Nam eorum Iar, discordia; δεν, gaudium; geni, generosus ; Ae , habitatio, seu locus commorandi; M. sbnant Oar, θ', stenti, haemg, &c. Atque eodem sono profertur Arabum Guim ; quae litera quamvis ab Hebraeorum 6 Umes descendat, non tamen ipsius senum retinet: & Italorum GP.
Gallorum I consena, vel g molle, componitur ex consenis q).
Nam eorum is ego, aetas, M. sunt ve, M. Hunc sonum Peria per suum lcribunt; quod tribus superne punctis ab Arabum ae dignoscitur. At Germanorum Iconiis , est senus plane simplex; idem nempe cum Anglorum ν' ut supra dictum est
AnglorumR ; Gallorum'; Germanorum sta ; Hebraeorum di Arabum Ibin; se,cli,st
lanant f. '. Nam Gallorum chamri e carnetra; Ansiorum & Germanorum schini, pudor: si dis vini hyst ouam. Cambro-Britanni hunc sonum per i scribunt, cum nota productionis in vocali sequente: ideoque apud illos u Johannes ) est vox monosyllaba: at
Anglorum ch vel im, senat V. ,
Nam innis homis ; r ches, divitiae; M. sonant πι- rae, risses, M. Moc sono Italilaum c proserunt ante vocalcs e&t. Persae huic sono exprimendo, praeter Arabum alphabetum, assiimunt suunt che, quod tribus inferne punctis ab Arabum Cyim distinguunt. Savoci Anglicanae laxus, sigillatim praernantur ae,i,s et, sunt stem, ν , Dem, Zyemn est, Anglorumjem Judaeus, cheis massico, ut os ado; & Gallorum ι lusus. Quaiyllabis au r, pneposuerit Aa, sormabir Gallorum Ganger, hoc est 1--οer; at si praeposuerit 6 ae, formabit Anglorum obviger, hoc est Van-δ r. . ' D a ' Non
25쪽
Non ignoro, esse qui velint, in Anglorum che audiri sonum L, quasi changer sinaretur is arici ei ;) verum ego, inc ger non alios senos audio quam tramister ; atque ad aliorum aures provoco, num non, qui hos protulerit, Anglorum chaeter exari pronunciaveriti Germani scribunt per sch: Quibus II nnbaus profertur ut nostriun Gum linge.
x Latinomina' di aliarum sere gentium in X, & Graecorum componuntur ex
Plane lueram Hebraei, aliique Orientales, non agnoscunt, sed ipsius loco lueras simpli ces scribunt ex quibus componitur: Quod etiam non raro faciunt Germani; eorum nempe octi bos, maias octa, Iechs sex, βαυ sextus, M. sum Anglis G, mra , , sext. Cambro- Britanni hune sonum, per υ, se per scribunt.
v. Latinorum olim pro G ponebatur: isibebant enim promiscue casen
Nunc apud plenilque gentes eundem plane sonum simplicem obtinet quem Graecorum as unde denuxit, in aut Latinorum C: essetque litera plane superflua si C genuinum. suum iisnum sani et retineret; ideoque Cambro Britanni i quibus literie e sinus ubique constans est literam non habent; ut nec alii aliqui. Galli pro eo ponunt ' Vel P.
in Latinorum Z olim pro G, vel potius cim, scriptum fuisse recte contemsit
At nune dierum ubi subjungitur litera n in plane idem senat ac C vel A , estque lucta superfluae Cambro Britanni hanc literam non agnoscunt; sta pro P semper ponunt ceto vel chis. Et Anglo-Saxones scribebant hoc est Cuaen ) quod nos Quen scribimus. ψω Anglorum a 'b pronunciatur omnino ut his. Idem nempe nant Anglorum utit & Gallorum μ' sed sensu longe divers, Ans Saxones olim literam h priori loco posuerunt; qui autem factum sit ut Angli postponant, plane nescio: se pro eorum hraei, lapila, ὶ Gunt Angli Ait, ita: at Seoti etiam flain, mia. Est autem obs rvatu non indignum, consonas & - licet non attendentibus, & ino,
servatas, plerumque inter pronunciandum subqungi consonis affinibus ante astines vocales. Nempein subjungitur sepe Gutturalibus comonis, sequente vocali palatina: sonantur enim cau polliam, get a uiro, bis incipio, Sc. ata scriberentur sero, bet m : cius enim transire , test lingua ab nis gutturalibus consonis ad vocales piutinas ibi mandas, quin quis, etiamsi nolit, pronunciabitin : sic, pro can. pol sum, audies Scotos & Bore les Anglos, dicentes, Meridionales, Hura . &licii alias: in At antae alias vocales non item; ut in ca I voco, ga. fel, go eo, a bombarda, g e anser, corne v ro,&c. in subsungitur nonnunquam consonis labialibus o b, pr sertim ante o apertum, ut inpia olla, puer, boue coquo, dcc quae sonantur acii scripta cilcnt purosi buru', b Mo, M. sed neque semper, neque ab omnibus sicesieruntur.
Latinorum ; Anglorum ea, Oo, dc quandoque ei, is, , , itemn , quibus similes apud alias gentes reperiuntur ;) quanquam duplicibus cli racteti s stlibantur, sunt tamen i saltem praenit nunc dierum pronunciari stalant in seni simplices: prout sitis in locis sapra ostendimus.
Atque hactenus stam literarum omnes, qui ubique fere gentium occurrunt, iam simplicis quam com sitos, quantum mihi suis re videtur, exposui: & vix quidem ullos audiri credo quin pollini ad explicatorum aliquos reduci.
Notandum tamen est, apud varias gentes nonnihil diversitatis inter pronunciandum reperiri, quae non tam singularum literarum, quam totius potius liquelae communis in assectio. Angli nempe totam pronunciationeni quasi promovent verius anteriorem Oris PM tem, & fauci laus apertioribus loquuntur; unde dc seni fiunt distinctiores. Germani potius retrahunt verius posteri rem oris partem di gutturis imum; unde fortius & magis strenue pronunciant. Galli pineius ad palatum omnia formant, & faucibus minus dilatatis; vade pronunciatio evadit minus distincta, de quasi admisto murmure conius . Item.
26쪽
Item ι Itali, & praesertim Hispani, productiori tenore Ioquuntur; Galli maria Properantur ; Angli tenore medio. Galli, di Moti eorum annuli, in peritariim di clausetarum postremas syllabas elevant seu acuunt ι An d munequae non tam singulram vocum, quam totius sententiae ten ris est in o. Aliaque hu), odi etiam apud alias Gentes distamin cubM si prout se res Gert, oeservanda, relinquo.
28쪽
De linguae Anglicanae pronunciatione.
SERMONIS Anglicani rudimenta traditurus, 1 Liseru, earumque apud
nos prenunciatione, exordium siumendum esse duco. Ideoque ex g nerali qui praecessit De Loyuela tractatu quaedam seligenda fiant, aliaque quae ad hanc linguam speciatim spectant adjungenda. Sunt apud nos Literarum claua res hi qui Muuntur. . a. b. c. d. e. f. g. h. i, j. h. l. m. n. O. P. q. r. si s. t. v, U. W. X. y. E. Consenarum pleraeque nihil dissicultatis habent quo minus a quibusvis pro nuncientur, cum eundem habeant apud nos sonum, quem S alibi sere ubique gentium oesinent: praesertim q, sic De Paucis tamen qua tam sint monenda.c ante vocales e, i, L aut etiam Apostrophum absentis e non raro indicem, in cubique mollius senatur; ut literas genuino seno prolatat alibi semper durius, di suo senos nempe ut Graecorum αGalli e mollius, quandoque per ς scribunt, quem characterem etiam apud nos non incommode adhiberi poste sentio: eo tamen minor est novi charaeteris necessitas, quia regula tradita nullam t quam scio patitur exceptionem ; quoties enim e durum sonandum Occurreret ante vocales e, ν,' perpetuo vel adjungitur vel substituitur ,L; ut in seps rivo, α'
pestiue ii se sita ira, tubsiti, piolis o publicus M. nam putaque M. est potius scriptio milies quam Anelieana; Galli vero ideo substituunt qu quia literam non habent. Hinc est quod a an is, jam olim factum est dum Latinorum e sonum situm fortem& genuinum retinebat in alit icientia, peritia, transeunte e in ne, sis I scriberetur, legeretur I; ut, pro Itio, jamji. dicimus : ) at instino scientia) quanquam ab eodem
Robulo Latino, & sensu fere eodem, retinemus Latinorum e literam, quia jam mollitis ferendam, uis Sic, latinisat publicatio) retinemus e literam licet fortius pro-Riendam, ut ii, in quoniam i uitur a litera: at vero 'bliso si scriberetur pulsive tram seme terminatione Latina in Anglorum e,ὶ legereturpabi se; quapropter ves pro c substituunt l, scribuntque mili A squo retineatur ibruor sisnus literae e; vel eidem si cibunt, scribuntque 'bc e; malilviis umetis, Mori , P su , aliaque multa. Sic , caro, felem gicimus cis retento si) sed catulum, a L Ito substituto , quoniam ante vocalem i. Sic cinatim dicimus a cariis, sed accendere in D l O. At vero com puro, seu recomparo; aut, quod ego malim, a rreenseo, male scribi int plurimi ta m - perch) cum mina ratio suppetit cur, pro si substitueretur , ante vocalem O. Scribendum ita
que vel mon quasi a rmenso, vel u ce retentum utamus i in pn quasi , ruens quod & olim fietum puto: hippe in nullo quod memini vocabulo Anglicano, occur rit E ante vocales a, 'u; nec c d urius proserendum ante δε hin. sed, illic semper cii atque hic ἡ.
29쪽
i De pronunciatione. CI. I. s.
si vero e sibi sorsin mollius sonare vellent, s pura in fine syllabae, vel ante consenam, aut vocales 'quin adiungunt e mutum, quo ibnus mollior indicetur : ut chance casu, --cement promotio, isma violentus, M. Quod & poste factum est, mollius proferendam ante ' ' &- ut in George, quo 1 gerae cistinguatur,ὶ pro quo Itali, fu, fungum j; ut intim , similibus. .
S acuto di stridulo seno profertur ubi genuinum situm sonum obtinet: At ubi dictionem claudit, serescii-r; & ubi media inter duas vocales aut sp,
thongos occurrit, non raro, obs-ius seu mollius profertur a ut ob Hanc ego literam, quoties milius proferenda est, breviori charactere non male scribi posse putaverim, ut his suus, . me consido; alibi longiori, ut Usse sibilo, adesse cons
lium. ιQuatuor monosyllaba nee enim plura memini s sinate durum habent ;yes ita vir mandi partacula, ms hin usu sic, sta nos. Nam qui scribunt nee 6 cvmes, itines, M. pro ne se e non neces larium, Ῥmesse delicatia, segesnes levitas, M. vel saltem proinae Ac VAetines, omnino errant; ex dii h liabis enim futiunt monosyllata, sentenim Meaeses acus, curares monetae, si tin vel QMneth fulgurat, monosyllaba per emulum. At qui scribunt ζ renes, fises, M. Progoeram se viridi ias, Ita e accuratio, sit btilitas, adhuc errorem duplicanti
Tante x, sequente alia vocali, senatur ut I stridulum: Alibi suum senum
retinet. Illud potissimum in vocibus quae , Latinis descendunt, non tamen in Elis illis, conspicitur. Sic natim natio, potio potio, meaeuario meditatio, exspuitiau exspatior, M sisnam tur naso, meae ua . exspa te, M. At in remm quaestio, innisu mixtio, c-- eombustio, sesian Milypium, & sicubi alias ι sequatur lateras I vel x, genuinum situm sonum obtineti
X senatur, ut es vel ξ Graecorum.
Qua de re Gallos praesertim monendos vellem, qui solent sonum e sapprimere. Sed &Hispani mollius quam par est eam lueram proferunt; lare ut nostrum M. Sic Hisbanorum Seres nostri pronunciant stirem
IVGnatur, ulti in vocibus Latinis quamώ, lis γ' suadest, aliisse posto tis
Hane literam nos pro consona semper reputamus; sono tamen non multum dissert di L fert tamen γ a Germanorum vocali 4 pingui, raptissime pronunciata. Praecedit, apud nos. non modo quasvis vocales, si saltem v excipias, sed dc consonam r. Suhungitur confodnis1 & M ; ut μοι careo, uot ibam, inter hyems, mini sistebam, vos, ira, o rhescribo, mi curvatus, m no, traju suadeo, Macari perversis; at postg & potius substituitur' ut aequaint assiesco, anguisb angor, seu dolor acris, M.) Sequitur etiam vocales ' e, o, cum quibus quasi in diphthongum coalescit, eodem prorsus modo quo u, ut μω siis, μω sero, uera vidi, feto pauci, M. Pr Medit etiam literam A sed revera post illam senatur; raden quando, vorat quid , dic. sonantur Moen, burat, M.
T consena , apud nos, senatur ut Germanorum j consona; seno nempe quam proxime accedente ad Enum vocalis r raptissime prolatati
Arabes' per suum 1e, sicut per suum uror, exprimunt. Praededit s in syllabae ini tio in solas vocales, praeseriam ' ο; easque sinuitur & cum illis quasi diphthongeseit eodem modo & sono quo ι: idem nenim sonant an e G or, ac ri, ei, ω; sed in fine dictionc frequentius per ' scribuntur, in medio 1 epius per i. Sed D nonnunquam vices sustinet vocalis i; praesertim in dietionum fine. Nam μωnus e scribimus mers misericordia, commiseratio, M. ac mercie, iis, M. In medio di nis rarius pro i occurrit, nisi in vocibus quae , Gnecis descendunt per o scriptas. Quoties autem pro vocali censenda est haec litera, super uncto notari optaverim, hoe modo , ut a conso adistinguatur ; quod olim iactum suisse video; saltem apud Angi Saxones,& post eos j antiquiores Anglos; ut in Manuscriptis libris liquet. V conssem prosertur apud nos eodem seno quo apud Gallos, Hisparim, R los, aliosque: sono nempe ad literam Proxime accedente. Deserim
30쪽
Gr. I. I. De Pronunciaticine. 17
Dilierunt enim o V, eodem modo quo P&S. Scribitur nunc dierum fere semper diverso charactere δε ut ab ti vocali distinguatur. Praecedit apud nos .las vocales, & quidem omnes; non autem consoliam ν ut apud Gallis, nec Iulii pud Belgas: sequitur non modo vocales, stati contonas 4 r, in quidem syllabae . parte posteriora, scit sequente e muto, aut ipsius vice apostropho, ne Vocalis censeretur; in ut etiam Vanus, veri vena, etsi me virtus, luce vitium, isaee vox, et ar vulgaris, ibam habeo, imis linquo, me vivo, i e no, caris stulpo, cines vituli, M.
y cons a durius apud nos staratur quam apud se que alios; nempe ut I,
Productiori charaetere nunc dicrum pingi solet, hoc modoo ; ut distinguatur ab i vocali. llabam semper inchoat, dc solis vocalibus immediate praeponitur: I ames Jacobus, Ires
Galfridus, hyy Iovi dis, jum s dio. Nam siquando sonus ille in sylla um fine pro
nunciandus occi irrit, per g molle, aut etiam exprimitur, sequente tamen e muto ut mollior sbnus lueta: g mmiatur; ut extas, rige iuror, Enmeleee scientia, M.
G genuino sono prolatum senat ut Graecorum γ: Sed ante vocales Ghr, a aut apostrophuna ausentis e indicem in plerumque, nec semper tamen, mollius est tur; eodem nempe seno quo j consona.
Quoties autem molliori sono proserendum sis, optarem ego ut puncto supra posito notetur, hoc modo g, quo , g duro distinguatur: quod exteris tinguam nostram a istantibus maximo esset alumento. In vocibus arru dono, fratre condono, gra acquiro, Ibget obliviscor, berat gigno, erucastro, legis incipio, regether simul, eorumque derivatis, genuinum sonum retinet; aliisque vocibus Germanicae origini L Item in ceter ira, h-ger lames, Hor moras necto, e ger acris, Gniger acetum, furaret Thrasonam glorior, I gger ebriorum more vacillo, . Prer sica, & siqua sint alia quae pergeter scribuntur. It cm in derivatis 1 et longus, in Urias, magnus, bet mendico, i et cano, semg alter' aliisque quorum primitiva in gduro terminantur. In quibusdam sublunpitur u vel si icut apud Gallos ut sonus ibinortitera: g innuatur, ut puto donum, gula ductor, guiu reatui puta dolus, tulit deauro, i gure castra, I ue ungua, tues hospes, se e conjecturam tacto, G i spiritus, GULberi, propriis nominibus,3 aliisque ibri ut aliquot; in quibus u nihil sonat, ut neque in emo, b iliaret dico. B nonnunquam reticetur; ut in aeut debitum , d ubi dubito, Sae. R
Vinalium Characteres seni R e, i, 'u; di Iproi. Qiae plerumque cum
syllabam claudunt, producuntur; secus autem ut plurimum corripiuntur. Et quidem, hac in re, videmur Hebraeos imitari: quibus quoties syllaba in vocati desinit, est ea vocalis plerumque) longa nisi accentu ibne sublevetur; sin consonante claudatur syllaba, vocalis sui plurimum ) brevis est sestem nisi intercedat accentus. , Atque
haec videtur genuina linguae nostiae ratio antiqua. Verum, prout nunc Merum se res habet, plurima hic monenda veniunt. Et primo quidem, Plurima vocabula quae vel nunc desinunt, vel desinebant olim, in es minino quod Jam degenerat in e mutum, in plurium erant syllabarum quam nunc sunti Utta D, -- , ὁ ne, b ne, νο ne, mille, distyllaba tuerunt, quae niuic habentur pro monosyllabis; adeoque vocalis prior syllabam terminabat, eratque igitur censenda longa. Absue hinc etiamnum obtinet, uti it lam pro monosyllabis haDeamur, quod vocalis prima in me, i, k,bare, re, re, fare,krein 'ia produci censeatur propter e finale; quae in ων, πιέ mi, bari et arpar,far lator M. compiunt uni eo quod in illis syllabam olim ' E a terminaverit: