장음표시 사용
51쪽
usu crucis paro ethialis, de tollendis abusibus , qui forte irrepserunt, de juribus funerariis inter Ecclesias, & clericos dividendis ab. Quin etiam laici imperio episcopalis fori Coguntur ad praestandas oblationes, quae dari solent, nisi eae sponte
i) Cap. ς de Decim. Concilium Tridentinum Sess.
2s cap. I 2 de Reform. Σ) Vetus est regula, ut Ecclesia moderetur, & regat quae ad fidelium sepulturam pertinent, ejusque legi-hus designetur locus, in quo illorum cadavera sepelienda sunt. Confer Concilium Bracarense I, quod aliis est II, can. I 8 tom. 6 col. saa. Coll. Labbari, Arelatense VI can. 2I tom. 9 col. 32I , Moguntinum I in ean. 18caus. I 3 qu. 2, & Moguntinum II in ean. 3I er socaus. I 3 qu. 2, Agrippinense Seu Coloniense in ean. 28 dist. I de Consecro, item Theodulphum .Episcopum Aure Iian. in Capitulare ad sua Parochia Sacerdotes c. 9, apud Labbaeum t. 9 eol. 186, Hincmarum Remensem in Capitulis, quae edidit an. 8s 2 cap. I 2 apud Labbaeum tom. Io col. 3 ed. Ven. , Attonem Vercellensem jn Capitular. canon. cap. 23 , apud Dacherium Virileg. tom. 8 pag. Io ed. Paris. 1668 , Decretalium titulum de Sepulturis, aliaque Sexcenta monumenta, ex quibus Patet, Semper ab Ecclesia de fidelium sepultura leges fuisse constituto.
f. VII. Denique ecclesiastico soro additie
sunt Causae, quae Clericorum vitam, & instituta respiciunt, itemque Causae de rebus Ecclesiae alie
nandis, de ejus immunitate, similibusque juribus , ac privilegiis ci). Iure decretalium etiam profa- na negocia, quibus jusjurandum adjunctum est, propter religionem, ad ecclesiasticum judicem deferenda sunt a . Generatim Vero non agitur ad-Versus Contractum , quem quis jurejurando firmavit,. nisi primum ejus laxato vinculo, quod ab
52쪽
Ecclesiastica potestate iustis de causis fieri solet, agendi potestas data sit 3).
i) Consule Gagitardum Inst. Iur. eanon. lib. 3 t.
3) Vide Gonetale2 eit. cap. I de Iurejur. n. IΟω- Olim & contractus stipulatio, quae saepe coram eccleSiasticis notariis fiebat, plures laicorum lites ad episcopale judicium deserebat . Notariorum episcopalium usus antiquissimus in Ecclesia est, ut patet ex actis Conciliorum ,& ostendit Valesius in Not. ad Socrat. Histor. Eccles. L. y cap. 22 p g. 2FI edit. Tauris. I 7 7. Confer etiam S. Gregorium M. in Sacrament. opp. tom. 3 col. 7O, MMenardum in Not. 3oo col. 3 43 ed. Paris. I7os. In Capitulare Caroli Μ. an. 8os cap. 3 apud Balutium Capi-.
tutum est ut unusquisque: Episcopus, θ' Abbas, Or sι Comites suum Notarium habeant, quod etiam Ca
tum est in Capitular. lib. 6 cap. 216 ibid. col. 64 . Erant autem Episcopales Notarii. ex ordine clericorum , - quin etiam erant Subdiaconi, Diaconi, Presbyteri, cujus quidem rei multa eollegerunt testimonia, & monumenta Τhomassinus Vet. Ur nov. Eccl. discipi. par. I lib. di cap. 1o6, & Muratorius Antiq. Italic. dissert. I 2. Innocentius III Ep. I 29 lib. I tom. 2 pag. s66 ed. Balutii Issa clericos in sacris ordinibus constitutos notarii m nus vetuit exercere, quod cum dedecore ordinis ecclesiastici saeculari curiae servirent, atque in profanis negociis versarentur. Sed Thomassinus lor. eit. num. 8 simplicibus clericis nunquam notarii officium vetitum suisse co tendit , imo ne ipsis quidem Presbyteris, cum de ecclesiasticis rebus ageretur. Certe in profanis quoque negociis notarii ecclesiastici, quod plus fidei ,& peritiae haberent, saepissime adhibeti solebant; & hinc plures causae,
quae propter rem ipsam , aut personas laici tribunalis propriae fuissent, a Iudice ecclesiastico Cognoscebantur. SD nodus Τridentina cap. Io Sess. 22 de Reform. Cum animadverteret , quod ex notariorum imperitia plurima damna, & multarum occasio litium oriatur, statuit, ut possit Episcopus quoscumque notarios, etiamsi apostolica, imis
periώli , aut regi auctoritate creati fuerint , etiam tum
53쪽
auam delegatus Sedis Apostolica, examia atione adhibi-ra , eorum susscientiam serutari, illisque non idoneis repertis, aut quandocumque in osscio delinquentibus, osscii ejus in negotiis, litibus , sy' eausis ecclesiasticis, spiritualibus exereendi Asum perpetuo, aut ad tempus prohibere, neque eorum appellatio laterdictionem Osedinarii suspendat. Quod etiam sancivit Benedictus XIUConst. Ad militantis 8 9. 33 tit. I ejus Bullar. pag.
, VIII. Ex his autem , quas descripsi , Cau sis spiritualibus quaedam majores , gravioresque sunt; quarum judicium Summo Pontifici servatum est I). Hujusmodi sunt controversiae de fide ,
resque omnes, quae ad disciplinam, rectamque gubernationem, & statum pertinent Ecclesiae unive sae . Non enim una omnibus fides esse potest sine judicio , ct auctoritate ejus , quem Christus unitatis centrum constituit, & a quo disjuncta Ecclesiae membra copulantur; neque alius Cogere omnes potest ad eamdem disciplinam, certamque adminio
strationem, nisi qui toti Ecelesiae praepositus est,& in omnes habet jurisdictionem.
i) De majoribus quidem causis, qua semper Ap
stolicae Sedis judicio reservatae fuerunt, innumera Sunt testimonia, & antiquitatis monumenta. Multa ea de re dixi lib. I tit. 3 seel. I nat. 4 p. I 72. Addam nunc Petrum Chrysologum Ep. as ad Euthstch. inter Leonin. t. I eol. 777 ed. Balterin .; Iulium I P. Ep. I ad Eusebium apud Coustantium Ep. Pontis Roman. col. 3 86, Innocentium I Ep. 3o ad Conril. Miletatan. num. ,eol. 896 ib. Ep. 37 ad Felic. Nucerin. num. I col. 9IO, Sixtum III Ep. IO ad tot. Ehris. Disc. num. 3 ib. caLI 272 , Virgilium M. 7 ad Auson. Arelat. apud Labbarum tom. s col. 13oo Gelasium in Commonitor. ad Faustum
in Elem. Iur. Can. P. Amori. tom. I p. so 2 ed. Ferrar.
1763 , Gregorium M. Ep. 7 lib. 3 col. 63o Ep. 14 lib. s opp. tom. 2 col. 784 ed. Paris. I7os, Ailatium M. 3 ad Metr. GaIl. apud Labbaeum tom. 1 cα 66 1 Gre
54쪽
rom. 9 Concil. col. 6 82 Ven. ed. , Avitum Viennensem M. 36 in Biblioth. v. tom. 9 p. s78 ed. Lugdun. , S mmenum Histor. lib. 6 cap. 22 pag. 24s ed. Cantabri 172o. Ejusdem quoque rei in ecclesiastica historia certis- Sima monumenta sunt. Huc enim spectant, quae de Irenaeo, de Dionysio Alexantano, de Patribus Concilii A tiocheni , qui propter errores Montani, & Sabellianorum. Sedis Apostolicae iudieium postularunt, narrat Eusebius Histor. lib. s cap. 3 π 4, . lib. 7 cap. s , est' 26 pisai 3 3χε π 336 ed. Cantabrig. I72o, de proposita a
se contra Arianos legatione ad Damasum P. Basilius M. 69 ad Athana s. D. Alex. opp. tom. 3 p. I 6I , Or Ep.7o p. I73 ed. Paris. I73o, de Alexandro Episcopo Al xandrino, Liberius v. Constant. uum. apud CouSta lium col. 626, de Gallorum ac Venetentium relationibo ad Silvestrum, deque legato ad semetipsum ex Oriente misso propter haeresim Apollinarii, Damasus u. y ac orient. , Er Ep. I apud eumdem Coustantium col. 488. s7I , de controversia Spiritus Sancti Romanae EcGaiae judicio definita, Sozomenus Histor. lib. 6 cap. 12 p. a s ed. Cantabrig. I 72o de Ioanne Hierosolymitano, Venerio Mediolanensi, Theophilo Alexandrino, Anastasius: IEp. 2 ad Ioannem Verosolym. apud eumdem musta aium col. 723 , & Hieronymus Ep. 78 ad Pammach. OrMarcellam opp. tom. 3 col. Π77 ed. Vallarsii Heram de causa Pelagii Epist. Conc. Carthaginensis inter Epistolas Innocentii I Ep. 26 apud eumdem Coustantium cia. 87Ier Ep. 28 col. 87s, quaeque ipse Innocentius I scripsit in M. 29 ad Concil. Carthag. eol. 838, π Ep. 3o eol.
s par. I col. 6 s ubi ea de re dicit haec: Iam enim daea causa duo concilia missu sunt ad Sedem Apostoliacam, unde etiam rescripta venerunt, causa finita est;
Atinam aliquando finiatur error. Similiter orta haeresi Nestorii Cyrillus Alexandrinus epistolam, quae extat apud Coustantium col. Io 86, ad Caelestinum Pontificem misit , quod longa Ecclesiarum consuetudo suadet , uehujusmodi res cum Sanctitate tua communicentur , in
quaestione Monachorum Scytarum literas ad Hormium dedit Iustinianus Imperator apud Labbarum Colle a. Comincit. tom. ς col. 6 9, de orta propter libros Fausti controversia ad eumdem Hormisdam Possessor Episcopus Α-
55쪽
hleanus loc. eis. eol. 66I ; Cinarius ArelatensIs propteri osdem libros ad Felicem IV, ad quem missa legatio
ι est, & cujus suC SSOr ea, quae synodo statuta fuerant, tonfirmavit rit. tom. s Coneil. col. 8o9. Confer etiam. Iustinianum Imp. Ep. ad Dan. II P., & ipsius Ioannis
ad eumdem Iustinianum Ep. 2 tom. s Concit. col. 88ς π 8 o Collect. Labbaei edit. Ven. 8c Constantinum Po- nonatum Imp. Epist. od Leonem II apud Labbatum tom. Cone. col. II 42. Omitto cetera, ne langus Sim; cum Praesertim multa, eaque praeclara testimonia de Sedis Apostolicae decisionibus in rebus fidei, ac disciplina eollegerit Cl. Mamachius ad Auctorem op. Quid est Papa v. 3 tom. I pag. 237 seq. Τantum addam literas, quas ad Iunocentium X P. dedit Clerus Gallicanus, ut de Iai
senii proposirionibus et aram, Certamque sententiam ferret, ealiginem omnem, ut ipsi inquiunt, discuteret, animos fluctuantes componeret , dissidia prohiberet , Eeclesia franquillitatem, splendoremque rest tueret. Extant hae iterae in opere, cui titulus Histoire des Cinq. propnsitions de Ian senius tom. 3 Resueti. des praees p. 6 evouxa 7o2 atque ira exordiuntur e majores causas ad Sedem Apostolicam referre solemnis Ecclesia mos est, quam
fides Petri nunquam deficiens perpetuo retineri pro jure suo postulat . AEqvissima huic legi obsequentes de gr
missimo eirca Religionem negotio Sanctitati tua scriben- um esse censuimus. Ad majores causas, quae Sedi Ap molicae reservatae Sunt, pertinet etiam confirmatio OMNnum Regularium , de qua late disserit Mamachius Ioe. eis. s. I 4 p. 272 se , eorumque exemptio de qua egi I. Isin Io g. 3 not. I 4 π s p. 16s 366. Sanctorum ea nonietatio, )e qua agit Mamachius loc. eit. g. I 3 p. 26 seq. , ipseque etiam disserui lib. I tit. 3 -cy. I g. r 6 p. I 66, legum ecclesiasticarum relaxatio, de qua dictum est cit. g. Is p. 16o, Sc disputat Balterinius de Potest.
eeeles. Sum. Pontis cap. 3 g. 2 p. 42 ed. August. Vimael. I 77o, noVarum Ecclesiarum cathedralium erectiones, antiquarum uniones, ac divisiones, quarum , ne sim nimius, testimonia non colligam. Satis erit indicare Thomassinum Vet. er nov. Eccles. disciplin. tom. 2 par. Ilib. I c. 39 S s Or s8, Zaccariam Anti-Febron. tom. 3 par. 2 lib. I cap. 7, Mamachium Ioc. eit. v. 3 9. I p. ao8 seq. , a quibus luculentissima harum rerum testimonia collecta sunt. Apte, & egregie S. Be narduS Ep. I 3I opp.rom. I p. II 8 edit. Mn. 178I. Plin
56쪽
nitudo siquidem potestatis super uniuersas orbas EecI sias singulari prerogativa Apostolica Sedi donata est. Qui igitur huic potestati resistit, Dei ordinationi resistit . Potest si utile judicaverit, novos ordinare visco patus , ubi hactenus non fuerunt. Potest inter eos, qui sunt, aιios deprimere , alios sublimare, prout ratio sibi ai verit, ita ut de Episcopis ereare Archiepiscoposticeat, π e converso, si necesse visum fuerit. Conseretiam quae a me dicta sunt lib. I tit. 3 sect. I pag. I 64 seq. , ubi cuncta exposui, quae Summo Pontifici ex suprema eius potestate reservata sunt. Late quoque de majoribus causis agit Altaserra de Iurisd. lib. Io per tot., &David des Iugemens canoniques chap. I s Art. 3.3. IX. Causae vero temporales, & profanae ad ecclesiasticum forum pertinent, Cum clericus in jus voratur, quoniam actor rei forum sequi debet ci). Quare in his controversiis si Clericus actor est adversus laicum, judex item laicus eligendus est, nisi sorte aliud ferat locorum Consuetudo ca); contra si clericus a laico in judicium du- Citur, totum judicium ab ecclesiastico conficiendum est. Quod sori privilegium ita adhaeret Per-
Soni S Clericorum, ut eo ne volentes quidem ipsi
i) Leg. 3 Codie. Ubi in rem actio, Leg. 2 Cod. de
Iurisdict. Cap. s Er 8 de For. competen. Est haec VetuS quidem Ecclesiae regula; ac recte Ambrosius in Actis Concilii Aquiluensis opp. Ambros. t. s p. s II ed. Ve net. I 78 I. Sacerdotes, inquit, de lateis judic re debent , non laici de sacerdotibus. Et paulo p t: erube scemus , ut videatur qui sacerdotium sibi vindιcat, Iaicis esse damnatus; ac per hoc quoque, in hoc ipio
damnandus est, qui larcorum expectat sententiam , cum
magis de laicis sacerdotes debeant judicare. Quo qui dem concilio damnatus est Palladius Episcopus, qui lai mrum judicium postulabat. Videndi sunt etiam Athana
Sius Histor. Arian. ad Monach. n. 12 opp. tom I p 397 ed. Patav. 1777. Hilarius lib. 1 ad Constant. Πα
57쪽
3 π Contr. Constant. num. Is tom. 1 ea. s3 s U' s 7ς Veron. I73o, Lucifer Calaritanus pro Athanas. lib. I p. 6I Venet. 4778, Concilium Mileuitanum eam I9 tom. 3 col. 381' collec . Labbaei, suo etiam honore privat clericos , qui a Principe petierint , ut sibi in aliqua causa sarcolares judices attribuat. Atque hic quidem verus , S germanus esse videtur sensus can. II ' I x Con cilii Antiocheni I tom. 1 col. 18o eit. collec . , quem canonem Antonius Augustinus de Emendat. Gratian. lib. I dial. II opp. tom. 3 p. 6 ed. Luca, & Baronius auan. 34I num. 28 t. 4 p. 37 ed. Lura minus recte putant ab Arianis editum contra S. Athanasium , & eumdem esse canonem, quem Chryso,tomo ejus adversarii objece runt , qaemque ipse ejusque de sensores consequenti aetate rejecerunt. Quod recte ostendit Emmanuel Schelestratus de Concit. Antioch. p. 1 I, qui late demonstrat , longe alium esse arianum emonem contra Athanasium conditum , ac pΠstea Chrysostomo Objectum , & hunc Antiochenum canonem plane consentaneum esse reCeptae antiquae Eccle,iae disciplinae. Neque solum cum inter clericum , & laicum lis erat, clericus nonnisi ad ecclesiasti- eum judicem vocari debebat. Concilium Agathense cania 32 t. s col. s 26 est. collect. Multa ea de re sunt in C pitularibus Regum Francorum apud Balutium Capitularibus Caroli M. Iib. s cap. 378 er eap. 39o π I. scap. Is 6 lib. 7 cap. I9 tom. I col. 6o 6o6 634 7Oned. Venet. I 772, & multa etiam apud Herardum in Cainpitulis eap. 7 Ο 8 apud Labbarum tom. Io eol. 6I , itemque apud Hi acinarum Remensem , qui peculiarem ea de re tractatum edidit, quem misit ad Caiolum Calvum , S quo demonstravit, nemini liceie ad laicum iudicem
clerieum vocare. Hic tractatus extat tom. a ejus opp. p. 3I6 ed. Sirmondi Paris. I 7 3 , ex eoque Patet , eam
semper fuisse & antiquae, & recentioris Ecclesiae disciplinam , ut nullus clericus ad laicum judicem duceretur . Late hoc argumentum persecutiis sum tit. I hujus libri. 1 Vide Benedictum XIV Inst. eccles. iust. 6O. 3) Iustiniani constitutione in Leg. so Cod. de Epia
scopo cy' eleris. poterat clericus in conseribendo instrumento pacisci non usurum se fori prascriptione ob regulam iuris antiqui omnes licentiam habere his, qua pro se indulta sunt, renunciare ; unde & mulier Vellejano Leg. xli. g. pen. F., π Leg. 23 Cod. ad Vellejan. , &Rinceps, qui solutus eat Iesibus Leg. 3I F. de Leg. ,
58쪽
Zm a 3 1s de Leg. 3 suo interdum privilegIo renunciat 'Leg. 4 Cod. de Legib. Leg. 4 Cod. ad Leg. Falcid. g. ult. Iust. Quib. mod. testam. Uerum Innocentii III rescripto in cap. Ia de For. eo an prohibentur clerichprivilegio seri renunciare, quod sapientissime constitutum est, ut Ordinis dignitati consuleretur. Non enim seri Privilegium peculiare privilegium est, quod privatam attingit per Onam unius, alteriusve clerici, sed ad commodum , decusque pertinet ordinis ecclesiastici univerἀi. P test sane unusquisque pacisci contra ius peculiare , quoa Privatam personam respicit eique renunciare cap. 6 , πde Privileg. , cap. I 6 π Σ3 de Regular. , ut o 'ta edistinguit Innocentius III in eit. eap. in , atque ita inotelligenda est Iustiniani constitutio in Lib. xo Cod. de diis. Verum fori privilegium non peculiare, ac privatum est, sed ad totum pertinet ordinem clericorum, ideoque clericus ei renunciare non potest in Pemiciem
juris ecclesiastici, ut inquit Honorius III cap. 4 de Iu- dic. apud Cironium V Compilat. pagin. 97 edition. Vindob. I 76 I. Ecclesiastica persona non solum invita, sed etiam voluuiaria non possunt, ut judicium subeant f culare, pacisci, cum non sit personale hoc beneficium,
cui renunciari valeat, sed indultum potius. toti collegio ecclesiastico, cui privatorum pacto derogari non potest. Sane qaemadmodum laicorum judicia, sorumque publicum turbari vetat Ecclesia, ita forum suum turbari non sinit & hoc non . est contra legem agere, sed legi Dcrre. ub sidium , uti dicItur iis e. x de Pris. Late Innocentii re- Scriptum contra Cujacium do for. comp. in De Ferat. c p. Ia opp. tom. 6 col. 778 ed. Venet. I 78 tueatur Ciro nius in Decretati paratiti. de Pactis, & Gonetaleχ ἱn ein cap. II de For. eompeti, & contra Fevretium Altaserra de Iurisd. eccles. lib. 3 cap. q.
f. X. Ex causis clericorum quaedam sunt majo- res, quae ad Episcopos pertinent, & hae Summi Ponti stris judicio reservatae sunt. Non enim decet sab inferioribus clericis judicari graviora negocia Episcoporum, quorum tanta, ac tam praeclara dignitas est. Lex quidem Ecclesiae supra Episcopos Posuit Metropolita , & Patriarchas, sed ea nihil de
iraXit de jure, & potestate Summi Pontificis, quem i
59쪽
Quare suo jure, & omnino ex potestate divinitus in Episcopos accepta Romani Pontifices eorum sibi causas reseevarunt; & haec sane antiquissima est, ac perpetua Patrum traditione firmata EccIesiae Consuetudo. Sunt autem majores hae Causae confirmationes ca), translationes 3 ,. depositio
i) Agam ea de re latius tu tit. de appellationibus s. XVIII. ad D.
αὶ Episcoporum eiecit pones semper confirmari consueverunt a Summis Pontificibus, qui id praestabant aut electi mnSe ratione, . aut consensu ante , vel Post ConSecrationem dato. Hoc tamen inter Orientem, & Occidentem discrimen stasse observat P. Blanchius i. I par. I l. 3 c. ψ g. p. s i 3, quod in Oriente id fieri sinebant a Patriarchis, quos tamen ipsi Pontifices confirma bant , age ut qui ab iis confirmatus non esset, verus Pa triarcha non haberetur, id patet ex iis, quae gesta Sunt a Theodosio M., qui ad Damasum legationem misit, ut Nectarius Patriarcha Constantinopolitanus ab eo confirma retur , cujus rei p claruin testimonium est in Epist. Is S. Bonifacii ad Rufum apud Coustantium eos. Io 3 ; item ex actis S. Leonis, qui Anatolium Constantinopolitanum, Proterium Alexandrinum , Maximum Antiochenum P tryarchas confirmavit Leo M. epist. 69 Io Io I 27 I 2PI3o ad Theodos. π Pulcher. opp. tom. I col. Iooy r Isr 2 7 I 2 I 2s 6 ed. Ba Ierin. Veneri, & Concilium Cha cedonense Acy. Io tom. A Cone. eol. Is 99 collec . Labbae . Simplicius Ioannem Alexandrinum , & Calendionem Antiochenum Patriarchas confirmavit, ut constat ex ejus Epist χε ad Acaelum, tr Epist. II tom. s concis col. II 2 crii 3 Collect. Labbaei. Flavita Constantinopolitanus non consentit sine Romano viseopo introna Tarι, ut testantur L -beratus Βνeviar. cap. I 8 p. I 27 eL. Garner. Paris. I 67s ,& Felix P. Epist. I 3. tom. ς conc. col. 2Io collect. Lab-baei. Ipse Felix Euphemium orthodoxum agnovit, sed eum Episcopum haberi noluit, nisi priniam ab se confirmatus fuisset, uti narrant Theopha S Chronograth. e. 116 εα
60쪽
9 p. 68s rom. 2 ed. Paris. I 63o, idque etian educitur ex Felicis Epist. I ad Halassium Archimaudri tomis sconc. col. 2I3 couech. Labbaei. Huc etiam refer quod de Agapito P. memoriar prodidit Liberatus Brevi r. cap. 21pv. lΑΙ cit. ed. Paris. I 67s, quodque Ioanni Philadelphensi scribit Marti rus I Epist. s t. 7 cono. ces. 22 collea. Labbari. Ipse Michael Roussetius, qui certe nimii in Sedem Apostolicam studii suspectus haberi non poteSt, ρο- testatem haic Sammi Pontificis agnoscit; imo Hist. Pon-ris jurisd. lib. 2 num. 1 a scribit haec: Θιod si nou sa pius, aut ubsolutius hanc prarogati Dam exercuit Papa), tribuendum est illius modestia, qui non putaυit summa sua potestate utendum, nisi ubi necessitas exigeret. Alia ex Oriente exempla collegerunt Hallier de Sacr. eleriti erora. par. 3 seci. y cap. art. 3 p. 6O ed. Rom. I I xM P. Blanchius est. lom. s par. I p. y I3 π sI8. In Oc-Cidente vero non tantum Primatus, sed etiam Patriarcha tus iure Episcoporum ordinationes, quae olim confirmatio nis loco erant, semper a Sede Apostolrca fieri consueverunt . Celebre in primis est ea de re testimonium Innocentii I Epist. 2s ad Decent. Eugubiu. apud Coustantium
col. 8s6. Si quando ab aliis Episcopis in Occidente abso lutae sunt Episcoporum ordinationes, id cum venia, Scauctoritate Sedis Apostolicae factum est. Ita Aletropolitis
Aquilejensi, & Mediolanensi, quod ob dissicultatem itineris ineommodum esset, eos ab Apostolico ordinari, pese missum est, ut ipsi sese invicem ordinarent, Pelagius I in Fragm. Epist. ad Ioannem Patricium in t . 6 conci
La hi col. 481 ed Venet. Quod adeo verum est, ut in iis quoque Ecclesiis Romani Pontifices jus suum agnoverint,& Gregorius M., ut patet ex Epist. 3o lib. 3 ore. tom. 1eol. 6 6 ed. Paris. Iros, Ioannem Subdiaconum Legatum miserit, ut Mediolanensis Episcopi electioni praeesset, &nostra, inquit, auctoritatis assensu a propriis Episcopis facias eonsecrare. Similiter Ecclesia Ravennatensis, qua V saeculo a Summo Pontifice Μetropolis est constituta , illius ordinationi subficiebatur, uti colligitur ex Ioanne Ravennae Episc. in Epist. ad Gregorium M. lib. 3 Epist. s eol. 6 o eit. ed. , & Agnello in Vit. Mariniani par. 1 pag. 2o r , tar in Vin Theod. pag. 3I9 par. 1 ed. Mutim, quem in locum Bacchinii notae videndae sunt. Episcoporum ordinationeS, quae a Ravennatensi Μetropesita fiebant,