장음표시 사용
21쪽
Dε Gallia Romanorum pro incia.
Hispaniam citeriorem accepit App. Iber. c. 44, Polyb. XXXV, 3),
alter Italiam cum Gallia coniunctam, praetorem, qui ita supererat, quaestioni repetundarum ex SC. tunc institutae Liv. ep. XLVII in operam dedisse opinor. Tum annis l52 et 151 alterum consulum in Hispania pugnasse scimus, illo M. Claudium Marcellum App. Iber. c. 48; Polyb. XXXV, 2), hoc L. Licinium Lucullum Liv. epit. XLVIII; App. Iber. c. As),
duo reliqui consules quas provincias Sortiti sint, non certo illud quidem traditur, sed Galliam et Italiam accepisse cumox aliorum annorum similitudine probabile est, tum quodammodo confirmatur auctoritate Obseq. c. ii, qui anno l52 prospere adversus Gallos dimicatum esse scribit. Eandem autem provinciarum diviAionem anno l50, de quo nihil traditur, fuisse merito suspicatur Pigh. Annal. II, p. 44 l. At anno l49 cum bollum Punicum gravissimum urgeret, utrique consuli, et L. Marcio Censorino et M.' Manilio scimus provinciam Africam obvenisse App. Punic. 75; Liv. epit. XLVII);
quare cum eodem tempore in Macedonia cum Andrisco a P. Iuventio Thalna pugnatum sit Comment. epigraph. II, p. 163 , quam provinciarum distributionem suisse censebimus 3 Nimirum hanc, ut quattuor praetores sortirentur Hispanias duas, Sardiniam, Siciliam, quique Romae superesset urbanuS nam P. Iuventium peregrinum fuisse iudico, quem saepe ad externas expeditiones missum esse multis exemplis novimus , eadem ratione qua Olim consules, Italiam et Galliam regeret. Insequenti autem anno l48 alterum ex consulibus L. Pisonem constat cum Positis in Africa dimicasse App. Punic. e. li 0 , ut alteri Sp. Postumio Albino Italia relinqueretur, quem tamen non minus recte Galliae praefuisse coniicit Pigh. p. 450; nam ab hoc consulo viam Postumiam ab Genua Veronam esse munitam ostendit Borghesius in Diurn. Aread. ann. l821, 2 p. 220. Praetorum autem hae tunc erant provinciae, ut L. Mancinus
Siciliam et classem obtineret App. l. l.), Q. Metellus peregrinam iutisdictionem et Macedoniam Liv. epit. L; Comment. epigraph. II p. 163 , C. Plautius Hypsaeus Hispaniam ulteriorem Liv. epit. LII), reliqui, quorum nomina ignorantur, urbem, Sardiniam, Hispaniam citeriorem. Tum anno 147 alter Diuili od by Cooste
22쪽
Do Gallia Romanorum provincia.
consulum P. Scipio extra sortem Asrieam nccepit App. Punio. o. 1l2; Liv. epit. LI), unus praetorum Serranus clasgem App. I. I. c. llii, reliqua con Sueto more divisa sunt, ut altor consul C. Livius Italiam et Galliam, ex praetoribus unus utramque iurisdictionem, reliqui duas Hispanias, Sardiniam, Siciliam obtinerent, nisi sorte eum, qui Siciliam rexit, simul classi praesuisse iurisdictionemque vetere consuetudine divisam fuisso putabimus. Denique anno 146 facilis est provinciarum distributio; nam in Africa omnibus imperium prorogatum e88
constat. Itaque consulum unus L. Μummius Μacedoniam
accepit, alter Italiam et Galliam, ex prnotoribus duo urbanas iurisdictionos, reliqui Hispanias, Siciliam, Sardiniam ; in ulteriore quidem Hispania C. Nigidium Figulum praetorem hoc anno ab Viriatho superatum esse scimus fauet. de vir. ili.). Atque haec ita erant, dum quattuor morunt populi Romani provinciae, in quarum annua sortitione nullum Galliae provinciae locum relinqui ostondimus. Iam Carthagine Corinthoque dirutis novae provinciae additae sunt, quae Rnnuos praesides postularent, sed non tot additae sunt, quot existimavit Pighius, cuius opinio eum vulgo prObnretur, magnorum errorum causa extitit. Qui cum Graeciam, quam nos in Comment.
epigraph. Vol. II p. i5 ι cum Macedonia, quamdiu lihora fuit
respublica, coniunctam suisse docuimus, pro peculiari provincia constitueret, item Galliam provinciam, quae multo post instituta egi, tune iam fuisse existimstret, quoniam octo omnino offici obat provincias in duo consules et quattuor praetores nam duos negotia urbana occupabant) quotannis dividendas, necessario
eo deductus est, ut, quod Ciceronis aetate moris erat, ut prae tores exacto magistratu in provincias proficiscerentur, id iam hoc temporo institutum ogge coniiceret. Nos nunc hoc animadvertimus , in provinciarum quidem ratione nullam prorsus
e88e Causam, cur praetorum munera tune mutata esse eorumque
imperium quotannis prorogari conguevisse statuamus. Nam
etsi anno 145 nova accessit provincia Africa Comment. epig. Vol. II. p. 164 , ut iam omnino essent quinque, Hispaniae duae, Sicilia, Sardinia, Africa, facile tamen eae quattuor, qui
praeter urbanas iurisdictiones reliqui erant, praetoribus divido-Diuitiam by Cooste
23쪽
Da Gallia Romanorum pro in i .
bantur, quia Hispaniae Viriathi seditione turbatae eximiam
quandam curam postulabant: quas propterea plus quam decem annos, dum Viriatho caeso dirutaque Numantia capita ipsa belli sublata sunt, consulares suisse prorogatisque imperatorum imperiis regi consuevisse videmus. Itaque anno 145 alter consulum Q. Fabius Maximus Hispaniam ulteriorem accepit, citoriorem C. Laelius praetor, reliqui tres praetores Asrieam, Siciliam, Sardiniam, duo urbanas provincia8. Eademque ratio servata est anno 144, cum consules, qui ad bellum parum apti viderontur, vetore more Italiam et Galliam acceperunt Ualor.
Max. VI, 4, 2 , Hispaniam ulteriorem prorogato imperio Q. Fabius, citeriorem ignotus aliquis praetor, Q. Marcius Rex porogrinam iurisdictionem Frontin. de aquaed. c. T), reliqui urbanam provinciam, Africam, Siciliam, Sardiniam obtinuerunt. Tum anno 143 sexta laeta est provincia Macedonia, quo anno incortum videri potest quae luerit sortitio. Sed quinque tamen ex iis video fuisse praetorias, Hispaniam ulteriorem, quam
succedens Q. Fabio accepit Quinctius ille, de quo App. Hisp. c. 66 narint, qui ab Pigh. II p. 471 parum recte in Q. Pompeium mutatur, Africam, Macedoniam, Siciliam, Sardiniam, ut unus tantum praetor ad utramque iurisdictionem administrandam in urbe versaretur M. Aemilius Lepidus Frontin. I. I.
c. 7), idem, qui anno 137 consul fuit. Nec mihi utriusque
urbanae provinciae coniunctio discedere videtur a veri similitudine, propterea quod Q. Marcio ad aquae ductum, quem inceperat, perficiendum novo more imperium per hunc annum prorogatum es8e scimus. Sed hoc quidem sit dubium: illud certissime ex consularium provinciarum divisione perspicimus, Galliam hoc anno nondum fuisse provinciam. Nam ex consulibus unum Q. Caecilium Metellum Hispaniam citeriorem cum bello Celtiberico sortitum esse cognoscimus ex Liv. epit.
LIII, App. Hisp. c. 66, Valer. Ilax. IX, 3, 7; alterum App. Claudium Pulchrum cum Salassis, gente Alpina, pugna8Sescribunt Liv. l. 1., oros. V, 4, cf. Valer. Max. V, 4, 6. Quare si ulla tunc fuisset provincia Gallia, hanc sortiri debuit, sed sortitum esse Italiam scribit Dio D. LXXIX: ὁ Κλαυ6inc δ
24쪽
Ds Gallia Romanorum pro in iR.
Gallia nondum suit provincia, certe quinquennio quod insequitur non magis esse potuit. Nam cum in Hispania grave bellum,
quod annuis imperatorum vicibus non recte administrari posge videretur, eXarsisset, sic institutum est, ut utraque provincia et consularis esset et per biennium a proconsulibus obtineretur.
Quare qui citeriorem Hispaniam anno 143 sortitus est Q. Metellus, idem anno 142 tenuit, post eum Q. Pompeiu8, cos. anni sit, tum M. Popillius Laenas, cos. anni 139; ulteriorem
habuit Q. Fabius Servilianus annis 142 et 14l, Q. Servilius
Caepio ab anno l40, D. Iunius Brutus, cos. anni 138. Toto hoc tempore quae reliquarum provinciarum divisio suerit, non difficito est dictu: siquidem quattuor praetores Africam, ΜΑ- cedoniam, Siciliam, Sardiniam accipiebant, qui relinquebantur duo, urbanas iurisdictiones; Gallia quidem latet sub Italiae nomine, quam alter congulum administrabat. Neque deinceps provinciarum distributio ullam habet difficultatem. Nam D. Iunius in Hispania ulteriore imperium retinuit usque ad annum 133 a. Chr. , quo eum triumphasse et in App. Hisp. o. 99, qui victorias eius ante Scipionis victorias collocat, et ex Eutrop. IV, l9, qui item eius triumphum, colligo. Quare cum
Hispaniae citeriori belloque Numantino anno 137 C. Hostilius Mancinus et M. Aemilius Lepidus cos. Liv. epit. LV; App. Hisp. c. 80), anno 136 P. Furius Philus cos. Val. Max. III, 7, b), anno 13b Q. Calpurnius Piso cos. App. Hisp. c. 633, ab anno 134 per triennium P. Seipio Africanus Liv. epit. LIX; Cic. Phil. XI, 8; App. Hisp. c. 98 praeessent, quattuor modo provinciae, quas praetores aequaliter regerent, Supererant. Atque
hoc tempore sunt etiam quaedam haud dubia indicia, quae Galliam Cisalpinam cum Italia prorsus in unius provinciae corpus coniunctam suisse ostendant. Nam ut annis 138 et 137 alteros ex consulibus, P. Scipionem Nasicam et Μ. Aemilium Lepidum Italiam provinciam accepigge in eaque Gallorum quoque populos reXisse, satis probabiliter ex reliquorum annorum similitudine coniicimus, item anno 136 Sex. Atilium Ser
25쪽
De Gallia Romanorum provinci .
provinciam habuisse recto statuemus, quem tRmen eundem ex
nobili inscriptiono do finibus Atestinorum et Vicetinorum iudicasse discimus. Imperavit igitur in ipso consulatu et in Italia ot in Gallia. Tum anno lab Ser. Fulvius Flaccus cos. narratur in Illyrico Vardaeos subegisse Liv. epit. LVI) neque eum Macedoniae praefuisse putabimus nam Illyrici nullam propriam provinciam fuisse ostendimus in Comment. epigraph. Vol. II p. l84), propterea quod ipso illo anno ei M. Cosconius praetor praefuit Comment. l. l. p. l65), ut Italiam ei provinciam obvenisso, sed bellum cum populo Galliae vicino gessisse videamus. Id pers cutus est etiam ingequenti anno; nam C. Fulvius Flaccus, etsi sorte Galliam acceperat, tamen inprovinciam non abiit, quia M. Plautio ΙΙypsaeo a servis in Sicilia victo auxilium ferre iussus est Flor. II, 7; Liv. epit. LVI). At anno I 33 cum Hispaniae a veteribus imper
toribus obtinerentur, plures prope Videntur suisse praetorea quam provinciae. Etenim Siciliam Obvenisse constat alteri consulum L. Calpurnio Pisoni Oros. V, 9; Valer. Max. II, 7, 9 ,
ut P. Mucio Scaevolae Italiam cum Gallia obtigisse, praetores autem praeter cum, qui urbanam iurisdictionem habebat, duos in Italia fuisse existimem illos, a quibus Oros. V, 9 servorum soditiones in Campania compressas esse scribit. Nam qua hereditate ad populum Romanum pervenit Asia, tunc quidem extra ordinem P. Scipioni Nasicae tradita ab anno demum 13 linter ordinarias provincias recenseri coepit. Quare anno l32, cum Hispaniam citeriorem P. Africanus pro consule, Siciliam P. Rupilius cos. Liv. epit. LIXὶ teneret, ipsae quattuor reliquae erant provinciae, quas quattuor praetores sine ulla imperii prorogatione acceperunt. Aliorum autem ex consulibus P. Popillium
Laenatem Secundum eam, quae saepe observata est, similitudinem Italiam cum Gallia rexisse existimabimus. Eaque similitudo praeclaro duobus Popillii titulis confirmatur. Quorum unus ad Padum prope Hadriam repertus apud Momingenium in museo Rhenano anni 1854 p. t 4 l) celebrat viam prope Hadriam a Popillio illo munitam, alter Pollanus, qui olim ab Oreli. n. 3308, nuper a Frid. Rit schelio in programmate anni 18bd editus est, ἀκεραλος illo quidem est, sed recte a Manneri.
26쪽
Ds Gallia Romanorum provinein.
geogr. tom. IX p. 2, p. 146 et proximo oditoro oldom homini tribuitur. In quo cum Ρ. Popillius vel eos. Vel procos. nam hoc ad idem prorsus redit) narretur viam publicam in Italia
inferiore secisse, congulem, qui Italiae praeesset, eundem Galliam Cisalpinam curasse intelligimus: quae res tam aperta egi, ut no Mommsenium quidem, quamvis aliud agentem, in mus. Rhen. l. l. p. 144 prorsus fugeret, modo ne de provincia Arimino, quae nulla unquam proprie provincia fuit, dixisset, quodque aliquando factum esse putabat, semper sui Age statuisset. Insequenti autem anno lal a. Chr. cum alter cos. P. Licinius Crassus Asiam sorte accepisset Liv. epit. LIX, Cic. Phil. XI, 8 , Siciliam P. Rupilius pro cos. teneret, unius provinoiae prorogatione opus erat, quae qua in provincia acciderit nescimus; itemque anno 13s, cum Asia M. Perpernae cos. Obvenit Liv. ep. LIX. . Galliae quidem neutro anno fit mentio, quam
cum Italia ab altero cos. administratam esse censebimus. Verum
anno 129 haud dubium traditur indicium, quo Gallixe condicio
quae fuerit cognoscamus. Etenim ex consulibus tunc M' Aquillium congiat Asiam esse sortitum ac tenuiage usque ad annum 126, alter C. Sempronius Tuditanus Romae mansit; quare cum controversiae de III viris ex lege Sempronia creatis ortae essent, P. Scipio in senatu suasit, ut iudicia de agris publicis privatisque ad eum, qui in urbe erat, consulem Tuditanum deserrentur. Recepit rem consul, sed expertus et difficilem eam
osso et odiosam in Illyricum abiit App. boli. civ. I, 19), unde de Iapydibus mense Octobri triumphavit stast. Capitol., Liv. epit. LIX, App. Illyr. c. 10). Quomodo igitur ei iudicia
illa deseres poterant, nisi in Italia mansurus esset y quomodo rursus line lege aut senatus consulto sic enim traditur in Illyricum proficisci atque inde ante anni exitum cum triumpho recedere, nisi Gallia tunc prorgus cum Italia coniuncta uni imperatori paruisset y Biennii insequentis nulla prope nobis memoria relicta est neque anno l26 Gallia quidem commemoratur; ut anno 12b Liv. epit. LX tradit Fulvium Flaeeum cos. cum Massilienaibus auxilio Inissus esset, Transalpinis
Liguribus bellum intulisse, unde triumphans anno 123 rediit fast. Capitol.); eundem autem App. bell. civ. I, 2 l, quia
27쪽
De Gallia Romanorum provinciΕ.
simul III vir agris ex lege Sempronia assignandis esset, cum legem de civitate sociis danda ferre coepisset, magnos tumultus excitasso, neque ab similitudine veri abhorret, eum, ne rempublicam perturbaret, ab optimatibus motum esse, ut urbΘrelicta bellum illud sugciperet. Sed, sive sua sponte abiit sive senatus impulsu, hoc fieri non potuisse patet, si suum praesidem Gallia habuisset nec cum Italia in unius provinciae sortem coniuncta suisset. Quamquam autem, ut diximus, M. Fulvius pro cos. in Gallia mansit, tamen anno 124 uterque consulum C. Cassius Longinus et C. Sextius Calvinus eandem provinciam sortiti Gallis Transalpinis bellum intulerunt Eutrop. IV, 22 : quae res aliam Galliae ψ aliam reliquarum provinciarum condicionem suisse ostendit. In his quamdiu liberasuit respublica Romana, nunquam accidit, ut duo essent eodem tempore praesides; sed quamvis magnum immineret bellum, et in Hispania ot in Africa et in Macedonia, singulos gemper tuendo imperio Romano praesectos esse invonimus. Una Italia hoo habuit iuris, ut a pluribus eodem tempore imperatoribus defenderetur; quare quod et hoc anno et deinceps complures simul eum Gallis bellum gessisse constat, haud dubio indicio erit, eos non ad formam provinciarum populi Romani constitutos, sed Italiae quodammodo iure usos esse. Etenim etiam anno 123, qui priore anno prosecti erant, prorogato imperio pro consulibus in Gallia remanserunt quibus necessit T. Quinctius Flamininus cos., qui tamen cum propter seditiones domesticas per maiorem anni sui partem in urbe versandum sibi esse intelligeret, prorogandi pro consulibus imperii occasionem dedit. Hoc autem sere anno a C. Graccho lege Sempronia illam provinciarum Romanorum mutationem, quam Pighius ceterique post eum viri docti parum recte ad annum 146 retulerunt, in- Etitutam esse existimo, ut praetores postquam Romae iurisdictionem habuissent, in provincias proficiscerentur pro Praetoribus. Vidimus enim prorogationes imperiorum, quae Vetere
more rarae erant nec sere usurpabantur, nisi morante successore, proximis quae antecedunt temporibus frequentiores fieri ac facile apparebat, eas, cum iam septem essent provinciae ordinariae quasi, non posse evitari, nisi numerum praetorum am- Duiligeo by Cooste
28쪽
Da Gallia Romanorum provincia. El
plificari placeret, id quod non placebat. Accedebant bolla
Gallica, quae unius vel etiam duorum imperatorum perpetuam Curam poscerent, praeterea rerum urbanarum ingravescens moles, quae consules abegso non pateretur. Denique iurisdictio urbana, quae diu iam binorum praetorum urbanorum tempus explorat, institutis quaestionibus perpetuis tanta iam facta erat,
ut ne quattuor quidem illi, qui proprie provinciis destinati
erant, praetores per magistratus sui annum abesse posse viderontur. Quae cum ita sint, nullum equidem tempus reperio, quo probabilius sit illam quam dixi praetorii muneris mutationem su8ceptam esse, quam hoc C. Gracchi, quem praesertim constet de provinciis legem tulisse. De qua quae traduntur, etsi ad sortitionem tantum pertinent et ad consulares provincias, exiguam tamen rerum Romanarum scientiam prodat, si sola a C. Graccho sancita nec quicquam aliud lege Sempronia de provinciis eomprehensum esse putet. Sed pluribus haec persequi non est huius loci: ipsam rei mentionem cum tam multa de provinciarum sortitione diceremus, inserre non videbatur esse inutile.
Illud unum adiicio, cum C. Marii praetura, de qua in Comment. Opigraph. Vol. II p. 176 diximus, primum certum exemplum exhibeat, quo praetorem exacto magistratu in provinciam prosectum esse discamus, lapidem illum Pollanum P. Popillii, quem paulo supra citavimus, ultimum videri esse exemplum, quod praetorem in ipso magistratus anno provinciae praefuisse ostendat. Gloriatur enim ille se praetorem in Sicilia fugitivos Italicorum conquisisse ac reddidisse homines DCCCCXVII. Fuit igitur in praetura ipsa Siciliae praeses. Sed quando suit ΤΑnno 132 C. Fulvium cos. eo missum esse constat Liv. epit. LVI , ante eum quattuor praetores PMum prospere pugnarant cum Servis, quos Flor. II, 7 nominat, Manlius, Lentulus, Piso, L. Hypsaeus Diod. Fragm. XXXIV , qui quadriennio ante Siciliam tenuerant. Sequitur, ut P. Popillius anno 139 vel 140 praetor Siciliam rexerit; nam iam tunc quaodam servilis seditionis semina in insula fuisso Diodori l. c. narratio significat. Inter hunc igitur P. Popillium et C. Marium media prope est lex Sempronia, qua prorogandi praetorum imperii consuetudinem institutam e8se putamus, non
29쪽
De Gallia Romanorum provinci .
necessitatem ullam ganeitam. Permisit, opinor, C. Gracchus senatui populoquo Romano, si ros ita serret, praetores in urbe retinere, tum eXacto magistratus anno provinciis praeficero ; sed quod licuerat initio, id propter negotiorum provinciarumque multitudinem paulatim in eum morem abiit, a quo nunquam recederetur. Sed haec postquam breviter attigimus, cursum disputationis nostrae persequamur. Biennio
igitur insequenti, quod est annis 12'2 et 121 a. Chr. , alteros ex consulibus, Cn. Domitium Ahenobarbum ot Q. Fabium Maximum Allobrogicum, in Gallia Transalpina pugnas8e oonstat Cic. p. Fontoto c. 12), collegas corum, C. Fannium Strabonom et L. Opimium in urbe versatos; sed quia praeter eos, quos in Gallia fuisse modo diximus, ibidem superiores cos. prorogato imperio remanserunt nam anno 122 C. Sextius proconsule novam coloniam Aquas Sextias condidit Liv. opit. LXI , anno 12l Cn. Domitius pro cos. cum Allobrogibus prospere dimicavit Liv. opit. LXI) et domum anno 118 triumphum egit , ne hinc quidem ullam tunc provinciam miliam fuisse colligemus. Anni 120 quae consulares provinciae suerint, non traditur, sed cum deinceps hanc plerumquo divisionem suisso videam, ut unus consulum externam provinciam, altor Italiam acciperet, P. Manilium alicui, cuius nomen perierit, provinciae praefuisse, C. Papirium Carbonem in Italia mansisse suspicor; hunc enim et in ipso magistratu causam pro L. Opimio dixisso Cio. do orat. II, 2bi et anno post cum consulatu decessisset, a L. Licinio Crasso accusatum esse constat. Anno autem ill L. Caecilium Metellum Delmaticum cos. Macedonia , L. Aurelium Cottam, collegam eius, Italias imperasse docuimus in Comment. epigraph. Uol. II p. li6 eundemque Cottam, quamvis Italiae praeesset, in Gallia tamen bellum gessisso scribit App. Illyr. IV. Similiterque anno li8 M. Porcius Cato Africam sortitus est Geli. Noct. Att. XIII, is, iiij, Q. Marcius Rox Italia accepta in Gallia Stoenos, gentem Alpinam, Vicit Liv. epit. LXII). Tum anno lii uterquo consulum in Italia videtur mansisse; nam L. Caecilium Metellum Diadematum in Italia viam Salinam resecisse docet Horghesius in Bulloti. Inst. arch. anni 1833 p. 103, nee Q. Mucium Scaevolam pro-
30쪽
Do Gallia Romanorum provineia. 19
habito est alii externae provinciae praesuisse praeter Asiam,ox qua ab T. Albucio accusatus est Cic. Brut. c. 26 et 30).Praosuit autem ei anno 120 nam Cic. do orat. II, 67 L. Soptumuleium, C. Graechi interfectorem, ab eo petisse narrat, ut so in Asiam 'pinosectum duceret, nec id multo post caedem Gracchi a eidere potuit , non anno 12l, ut Pigh. Annal. III p. 69 existimat, ac cum Praetura eam fuisse coniunctam ipse significat apud Cic. do orat. I, l7, 75, ubi se cum praetor Rhodum venisset, cum Apollonio collocutum egae ait, item Cicero de fin. I, 3, 9, qui oum praetorem Athenia fuisse scribit. Quo utroque loco cum non pro praetore, ut proprie debebat, sed praetor appolletur, dubitari potest, an non ex praetura, quod lege Sempronia licuisse diximus, sed ipso
praeturae anno externam provinciam acceperit. Sed hoc quid omin ortum esse videatur; illud silentio scriptorum convincitur, in consulatu Q. Mucium non excessisse Italia. Anno 116
Q. Fabium Eburnum cos. Μacedoniae praesuisse ipsi in Comment. epigr. Vol. II p. 167 demonstravimus, ut collegam eius, de quo tacetur, C. Licinium Getam Italiae et Galli
praefuisse existimem ad eandem ration m , qua anno 1 lo consules M. Caecilium Metellum Sardiniam rexisse, M. Aemilium Scaurum cum Gallis Camis pugnasse ex fastis Capitolinis
constat. Triumphavit autem hic ipse Scaurus eius anni, quo consulatum gessit, mense Decembri, quae magna nobi8 significatio erit, non uam, quae proprie appelletur, provinciam tune suisse Galliam, ex qua ante anni sui exitum non licebat proconsuli decedere, sed cum Italia coniunctam S aurumque cum comitiorum habendorum causa redisset, simul triumphasse.
Sequuntur anno 1 14 M'. Acilius Balbua C. Porcius Cato oos., ex quibus hic Macedoniam rexit vide Commentat. Θpigraph. Vol. II p. 170), illo, ut coniicio, domi manens Italiam et Galliae quicquid Romanorum armis Subactum erat, tenuit. Neque enim certo Pighio in Annal. Vol. III p. 105 credemus, qui hoc ipso anno Galliam Narbonensem in provinciae formam