De Hermeneuticis apud Syros Aristoteleis Io. Georgius Ern. Hoffmann scripsit

121쪽

αλλ' mα - κατα νασις. P. , Aliquid significana ut dictio dixit, in ' quia non omnes partes eius significantes sunt ut dictio. Sunt enim ei Vl- si, i labae, i quae, si Reparantur, non sunt gignificativae. 'uς ινα ις αλλ' οὐχως καταιναπις vocat vel nomen vel Verbum, ea quae sunt partes affirmationis aut negationis. Ar. λέγω θὲ OAν ανθρωπος σημαιαι μεν ri, is hs αλλ' οὐχ εἰ tirris η ουκ ἔστα Pr. t Vult dicere, ,homo aliquid significare, non autem affirmationem aut negationem. Illud enim εοπιν pro assimatione posuit et illud ουχ ε ν pro negatione. An αλλ' ichεσται κατά νασυς ρ ἀπόφασκ ἰαν τι προ- . Pr. Vult dicere: Quum additur ei verbum aliquod, tum aut uegatio aut affirmatio est. Ar. αλλ' inhio ουχι του ανθρωπου συλλαβη μία. t m. Dicit autem: Non, hyy si additur ei

una syllaba nomini aut verbo ), haeci efficit affirmationem aut negationem. Ar. ' τι θὲ λογος απις μὲν σημαντικος, Ουχ ως προνον ὀὲ. V Pr. Vult dicere: orationem non esse organum facultatis Vocia naturalisis in nobis. Et propterea non eat naturalis, ut diximus t supra D . Ar. α λ Ga zmρ ειρηται, κατα or Θυ v. Pr. Mictum autem ab eo est non nominatim illud: κατὰ συνΘ κν esse orationem, sed per iacultatem

implieiteJ ' id dixit eo quod dixit: ,cuius pars significat ut dictio .

Id autem, cui hoc est, κατα- est. M. ἀποφαντικος δὲ Ου πας. 37 a

re Probus dicit. Accedit ad definiendum, quid i sit oratio apophantice

et ait, apophanticen esse, in quo verum aut faelsum dicere exstet. Ac porro, quia de oratione eius disputatio est, vult designare eam multis et ait: ' , Egi Oratio apophantica aut ponens aut tollens . rii Ac deinceps: δ' ,apophanticen esse vocem gignificantem de eo, utrum sit laliquid an non sit, secundum temporum divisionem . His omnibus vult designare orationem apophanticen. Ac dicit de ea Ρorphyrius, ' genus eam esse affirmationis et negationis. Nam quoniam oratio apophanti eo aut verum aut salsum dicat; affirmatio aut negatio vorum aut salsum dicant: genus esse affirmationis et negationis. Affirmationem autem et negationem M l species esse apophanticae. Alexander autem, in ' respiciens nempe ad secundam et tertiam definitionem dicit, non esse UOphanticen genus. Dioit enim: Quidquid dividitur, quattuor modis dividitur: - ut genus ins , i species - aut ut species in i iudividua - aut ut totalitas in partes - aut ut vox homonyma in diversas significationes, e. gr. VOX ,eanis in ,canem marinum et , canem terrestrem . Et quia oratio in signifieationes 1 diversas dividitur h. e. in affirmationem et negationem, non genus esti l Signifieationes autem diversas esse affirmationem et negationem ae non esse species, demonstrat hinc, quod non possit species in specie esse.

122쪽

Non enim erit homo in bove; atqui negatio in affirmationa est. Propterea non est genus. - Αc respondemus, non esse negationem in affirmatione, quoniam affirmatio contraria est negationi. Ac si l negatio set. io in affirmatione esset, λδ ut dixit Alexander, fieri posset, ut esset contrarium in contrario κατ Dέργειαν. Sin autem καδδυναuιν dicit esse negationem in affirmatione, hoc non impedit, quominus sint species amrmatio nes J et negatio nes 'l. - Αo porro dicit Alexanderi, non esse genus, quia i semper affirmationem praeserat negationi Aristo. - Αe re- is spondemus: Minime vero i Ut specie praestantem posuerat eam, ut positiVam, quia positiva praestat negativae, ut anteponit aliquis hominem, quoad yy' est rationaelis, equo; neque, quoad est animal, anteponit eum.

per affirmationem et negationem definiat, genus autem non per ea, quae sub eo Isuntl, definiatur. - Ac respondemus: Non ut definitio est

hoc genusJ, sed fuit declaranda ex iis, quae sub ipsa Isuntl. Saepenumero enim, cum volumus declarare, quale sit animal, dicimus, E. gr. , rRtionale et irrationale. Attamen, etiam si l sit apophanticae si- Emilitudo cum voce divisa in significationes diversas, ob id, quod dixit eam affirmare aut negare, Don debemus ex una similitudine dicere, apophanticen vocem esse divisam in significationes diversas. - Postquam definivit orationem enuntiativam et diximus, quot definitionibus eam definiverit, caussamque t cur multis eam definiVerit, et dubitationes de eo .ao supervenientes et earum solutionem: dicimus, eum triplieiter dividere

orationem enuntiativam. Atque unam divisionem facit respiciens ad sor-monis relationem, alteram autem, respiciens ad intentionem, aliam autem, respiciens iterum ad sermonis relationem. - Εt facit quidem unam divit r. s sionem respiciens ad relationem sermonis i sic: ἀποφαντικος ἐστι καταφασις. s . iειτα απρφασις η ς σ3nξέσμω εις. - 'Arro νασις et καται σις posuit pro lor.l praedicativa, o autem συαέσμω εα; pro hypothetica h. e. pro supponenti. Coniunctione 3 enim est una oratio supponens. Coniunctio

autem eius t est ,si , ut id quod dicit: Si sol supra terra est, dies est. 5Illud , si enim est coniunctio qua una fit foratiot. Si enim tollitur

hoc ,sis, duae orationes reperiuntur. Per hanc autem divisionem demonstravit, orationem supponentem enuntiativam esse. - Αlteram divi-ir. 1a sionem tacit ad intentionem respiciens t et ait: λογος εῖς απριναν κρς εστι ρ iutν δηλων. πολλοι δὲ ρ .ie πcλλα vi οἱ ασυνθετοι. Una igitur Ieal est quae unum significat, quando non cst aequi Voca; quando autem effertur aequi-Voce, Oratioue A multae sunt, e. gr. ,canis movetur . Hic, quia , canis

123쪽

D. is non unum i gignificat, sed multa, non una oratio est. Ac porro sunt orationes multae non coniunctae illae o. gr. Socrates ambulat. Plato eurrit. 'Si enim fit iis coniunctio cum his, una oratio fiunt: Socrates ambulat et Plato currit. Per hoc enim ,et coniunguntur.

i Et si dicit quis: V Soerates quidem ambulat, i Plato autem currit, una coniunctione sunti Per illud , autem enim coniunguntur. Hac autem divisione docet, quid secundum cogitationem unum et quid multa sintJ. Aliam in ' autem divisionem iacit ad sermonis relationem respiciens : orationem enuntiativam aut simplicem aut compositam esse.

ta Dieit autem in textu libri . definitionem ,hominis non esse i orationem Wra. enuntiativam. - Et haesitant quidam, cur dixerit, definitionem hominis sine additione temporis . non esse orationem enuntiativam' - Αc respondemus: Ne existimaretur ea propter individuitatem tale quid esse. Definitionem enim hominis dicentes non dicimus: Homo animalis est, et taeemus ac deinde dicimus i ,rationalis , sed simul dicimus ,vivus rationalis . - Ac porro dicit in contextu libri: πῆς λογοe ara: φαντικας Πιη in ρήματος ἐστιν xj ἐκ πτμεως ρηματος. Et haesitant quam ob rem non addiderit: ῆ ia k ερ ματος απίστου. Illud enim ,Socrates non ambulat is verbum infinitum de Socrate i praedicavi L - Et respondemus: Non est litat; sed sublationem verbi effecit, ut Socrati το ambulare non competeret, atque est apophasis h. e. aliquid de aliquo tollens. Sin autem fuisset verbum infinitum το non ambulat, non suisset negatio sed affirmatio. Primo enim fit positivum et deinde negativum e. gr. M. ε l dicimus ,Socrates philosophus est et deinde negativum facimus. Item igitur, si infinitum verbum hoc: Socrates non ambulat suisset, positivum fuisset, quod foret κατάφασις, ut didicimus libro. δ' Et haec quidem

1ο supra dixit: l λογος α,ας μὲν σημαντικος, ut possemus discernere eam loratilab aliis ' illis quattuor. Sed quod attinet adJ id quod dicit, esse, ophanticen in eo quod verum aut salsum aggerit , hoc prima V definitio orationis apophanticae est. Ar. οὐ δὲ εν απασιν ἰμάρχει. iὲ am. Ut enim diximus: in illis quattuor non est verum aut salsum dicere. 11 Ar. Εσ τι δὲ πρῶτος l εἰς λογος α ποεναντικος κατάφασις εἶτα ἀποινασις Mi o Ira συνδέσμου σῆ. δ' Pr. Hic primam divisionem dicit: hanc quidem esse categoricam, illam autem hypotheticam. Affirmationem enim et negationem pro categorica posuit M. Quia positivum prius est negativo. Ar. οἱ 1 . N Θ'αλλοι παντες συνδέσμω εις. Pr. Hypothetica enim i coniunctionem habete. gr. ,Si . Ar. καὶ γαρ ρ του ανΘρωπου λογος 3. Pr. λογον forationeml iri

124쪽

11, is definitionem eius vocati Ar. δἰ ο τι οὲ εν τι ἔσπιν αλλ' diu πολλα Gον πεζον δίπουν' i οὐ γαρ το νεγγυς εἰρῆσΘαι εἰς ἐστίν ale - ἔ- δε Τουτρ αλλης πραγμαυίας εἰπεῖν. Pr. Dixit autem hoc: Cur l oratio h. e. definitio ea quam dixit: ,Αnimal rationale mortale gradiens una est nec multa 2 Alienae tractationis est hoc, cuius caussam in libro Meta-ir, ii phygicorum tradit nobis. Ar. ' ρυ γαρ το συνεγγυς I αμα P P 'Jδιο εις ἐστιν. H. Etiam hic iterum quaerimus cur commemorarit definitionem hominis . l Ac respondemus: Quod sunt ei loris 16 dictionesi multae. No quis existimaret vel hane orationem apophinticen esse, quoniam continenter et unii diceretur: propterea mentionem ira ir de ea socii. M. το μὲν ουν ονοuα καὶ ρῆμα φασις ἔσω μονον, ἐπειδη ουκ ἐστίν τι ει πειν Ουτω, δηλουσα ri Ea 41ωνῆ -υ l απρωγένεσΘαι xj ἐρωτωντος τινος n uae, Mi iαλλ' αυτον προαιρουμενον. Pr. Id quod ait hoc est: Non potest diei verum aut falsum per φασιν solum, neque cum interrogatur quis neque cum non interrogatur, sed si sponte sua loquitur. Quisquis kM enim verum aut i bsalsum dicit, aut dum percontatur quis .io verum aut salsum dicit, aut sualet, is sponte dicit, nemine ipsum interrogante. Ar. τουτων δὲ ἡ απλῆ εσπιν ἀπο νανας Αν τὶ κατα τινος η τι απο τινος. H. Hic divisionem tertiam dicit: - hane quidem esse simplicem, illam autem compositam. Eo ipso autem l etiam 1ο definitionem secundam enuntiationis indieavit. Ait enim esse enunti tionem aut aliquid de aliquo aut aliquid ab aliquo h. e. aut κατά νασιν aut αποφασιν. Illam autem ex his compositam, Orationem compositamir. ra esse. Ar. ἔστι δὲ η μὲν απλῆ ἀπρηγανσις diuini σν μαπική περὶ του υπαρχαντι ii μ i l ὐπαρχειν - οἱ πονοι διερηντeu spmpri. i κατα χρονων διαιρεσινl 337. is Pr. Ηle porro definitionem tertiam dicit: socundum temporum divi-

sionem. V Divisionem autem temporum vocat illud praesens et praeir. rs teritum et futurum. M. κατάφαπις δέ ἐστιv ἀποφανσίς rivos κατα πινος. Pr. Hic affirmationem definiti Dicit autem, esse ammationem apo-ir, as phansin alicuius de aliquo. l M. απο νασις δέ ἐστιv αποφανσίς τινος απο κτινος. H. Ρossumus autem pro , ἀποψγανσις definitionem eius ponere et

dicere: Affirmatio est oratio, in qua verum aut falsum dicero est, disma aliquid do aliquo. Item autem etiam de apophasi: apophasin emo or tionem , in qua Verum aut salsum dicero siti l Potest onim aliquis do meo, quod est, dicere , uir, et ,non fuit et do eo quod futurum tr. 2s est ,erit et ,non erit . Ar. ἐμεὶ δέ ἐστιν απο φαίνεσΘαι το υπάρχον μη υπάρχον καὶ το μὴ υπάρχον - υπάρχον καὶ το υπάρχον Us υπάρχον καὶ το μη l υπάρχον ύη μη υπάρχον. H. De antiphasi Vult disputare Iohinc. - Et quaeritur, cur non antea indicarit, cum exordiretur, se

125쪽

esse disputaturum de ea, ut de verbo et nomino ceterisquo illis quae definiverit 2 - Ac respondemus: Hoc nomen ,ἀm iutiniς ipse invenit; M, Satque no obscuritatem poneret indo ab initio, quasi l aliquid ignotum dicturus fuisset, nove turbaret auditum tironis nomine peregrino, propterea non prius posuit nomen antiphasis quam definivisset eam. Amans autem brevitatis, simul domonstrat et esse eam et quid sit.

Dieit Onim: Si fiori potest, ut do oo ' quod est, dicamus, id esse et

M. 5 non esge et de eo quod non est, idem l eodem modo: esse et non esse, etiam omnino cuique negationi est affirmatio; item autem cuique firmationi est negatio. Haec autem est αντi Νεως h. e. ,pugna δη affirmationis et negationis. Haec autem omnino fiti Omnino est igitur αντ 1ο ινασις. - Ae definit antiphasin ita: αντι utiri; est pugna amrmationis i et

negationis secundum veritatem et falsitatem. Sed quia βε thnae stafinino a m -- euota non stati uoque enimi quaelibet negatio salsa iacit adversus ammationem

contradictionem. ,Homo enim ,animal nop est cum ,Homo bipes est ,

contradictio non est; sed contradictio fit, quando idem thomoJ praedica-

is tus est, et idem subiectus esti l o. g. Socrates ambulat et Socrates non ambulat. Iam idem praedicatum floga κα πορούμενονl h. e. ambulare

κατα του αυτ υ υποκειμώου positum est et sublatum h. e. ab eodem Socrate., Idem praedicatum dixi, ne existimes, hanc esse contradictionem: Socrates Et ambulat, Socrates non dormit; fieri enim potest, i ut ambae verae sint, quia non idem praedicatum ab eodem subiecto sustuli. ,Idem subiectum dixi, ne existimetur contradictio: Socrates ambulat, Plato non ambidatiniam hae enim similiter possunt verae esse, quia, quamvis idem prae is dicatum, tamen non ab l eodem subiecto sustuli. ,Non β' aequivoce autem ψη ηιω μως δὲ ). Non ad stliam atque aliam rom h. Non ad aliam atque aliam partem'. Eodem tempo A. a) Aequi vocitas Uy autem positum, quia potest verum dicero aliquis dicens: ,Aiax singulariter pugnavit contra Hectorem et ,Aiax singulariter non pugnavit contra Hectorem . Quam- ad vis enim idem l subiectum et idem praedicatum, h. autem e. idem Verbum de eodem nomine et positum est et sublatum; tamen propter Requivocitatem possunt verae esso ambae. Duo enim fuerant Aiaces in pugna Troiae. Et alter quidem pugnavit solus cum Hectore; alter 5 autem non. Potest autem etiam verbum esse i aequivoce o. gr. ,Caecus videt et M ,Caecus non videt . Hoc enim ,non videt significat hoc:,non videt oculis ot illud, ,videt animo , possuntque vora esse fimbo. Sed quando contradictio fit, nec subiectum nec praedicatum ullo modo

aequivoco esse oporteti - M ,Non ad aliud et aliud dixi β' quoniam Dissitired by Corale

126쪽

si l dicis, numerum novem dimidium esse et numerum novem dimidium set, snon esse, si ad octodecim non ambo resera, fieri potest ut vera sint.

Ad octodecim enim fretatumi est dimidium; ad quindecim autem non iest dimidium. - c) ,Non ad aliam atque aliam partem positum est, ''quia si dicis: Aethiops Indusin niger i est, Aethiops non est niger, neque in ad eandem partem ireserensi dicis, fieri potest ut vera sint ambo. Niger enim est in corporo, albus autem in dentibus. - d) ,Eodem

tempore positum est, quia si dicis: Socrates ambulavit, Socrates non ambulavit ' neque accipis eodem tempore, Verum esse potest. Heri enim ambulavit; l nudius tertius sortasse non ambulavit. Oportet βin autem is nos accipere eodem modo praedicatum in affirmatione, quomodo suerat in negatione. Sin contra, non fieri potest ut ambae verae sint. Nam si

dico de adolescente, esse eum grammaticum, et, non esse grammaticum, possum verum dicere, cum essero ,esse quidem secundum potentiam, ,non

autem l ,esse seeundum acturi. Oporint igitur, ut dictum est, ambas is aut potentii aut actu esse: Si in affirmatione secundum actum, etiam in negatione secundum actum; ac si potentii, potentia. Dobemus igitur haec omnia colligere et dicere: Est definitio contradictionis: Pugna affirmationis et negationis, eiusdem l de eodem, non aequivoce, non ad asaliam atque aliam rem, eodem tempore, i. e., cum ipsum id quod praedicatur et id quod positum est, eodem modo effertur. - Tum enim fiunt affirmatio et negatio contrariae secundum veritatem et salsitatem.

7 a 28 καὶ περὶ τρυς εκτος του νῖν ' ρνους ωσα-- l α παν αν δέχοιτο o κατε νησέ ao τις απρφmata, καὶ ρ απεφησε κατα νῆσαι. m. Καὶ περι τους ἐκτος του νῖν χρονους vocat tempus praeteritum et suturum, νυν autem hoc praesens. Dieit Τρ ergo hoc: Potest aliquis de eo quod est' dicere, id suisse et non esse ; et do eo quod non .suit, i dicere, id fuisse et non M. iesse' et de eo quod futurum est, suturum esse et non suturum esse. IIa ai A. tium δηλον ora πάση καταφάσει add. Syr. Τημ εστιν αποφασις

ἀντικειμένη καὶ πασπι απο γάσει κατάφασι . Probus dicit. Dicit ergo, ex his perspectum esse, omni affirmationi utique esse contradicentem negationem; l item autem etiam negationi affirmationem. sExplieit sectio prima. 'V Porro Metio secunda libri de protari eius quod positum est et eius

quod solum praedicatur. Quaerimus autem ante hanc sectionem tria quaedam, quae pro

sunt nobis in ea. t Qui sint numeri protasium, qui possint esse in ea; io et aliquid de prosdiorismo, et quomodo fiat quidem affirmatio negatio.

127쪽

Αo primum k yy dicamus de numero protagium. Protasis enim aut particularis est aut, universalis. Universalis autem aut habet προσδιορισμιόν, M. is aut non habet προσδιορισμον. - Εt ea cui est i προσδiορισμός, aut προσδιορισuος particularis est ei, aut universalis. Ac fiunt quattuor proinses, l) Protagis particularis e. m. Socrates ambulati 2) Protagis cui non est προσδιορισμος, B. gr. Homo ambulat, et 3ὶ ea, cui est προσδιορισμος particularis e. gr. Unus homo ambulat. 4) et ea cui est προσὸιορισμος N l universalis e. gr. Omnis homo ambulat. - Hae autem quattuor aut definitae sunt aut indefinitae.

i; ἔχει

D. i i k l Definitae quidem e. gr. Socrates ambulati Homo ambulati Unus homo ambulat. Omnis homo ambulati - Indefinitae autem e. gr. Non Socrates ambulat. Non homo ambulati Unus non homo ambulati, Omnis non homo ambulat. Et fiunt octo i proisses. - Hae autem x prolases aut secundum substantiam neceAsariam sunt, aut secundum cou- tingentem aut impossibilom. E. gr. ,Socrates animal est , secundum substantiam necessariam esti ,Homo ambulat autem secundum substantiam contingentem DAL - , IIomo lapis est secundum substantiamio impossibilem esL - Et fiunt viginti quattuor proinses. t Tor enim octo viginti quattuor sunt. Hae autem viginti quattuor aut tempore praesenti sunt, aut praeterito aut latum: fiuutque septuaginta et duae proisses. - Ter enim viginti quattuor septuaginta duae fiunti Rursus autem hae septuaginta duae aut negationes sunt aut affirma- is tiones; et fiunt contum quadraginta quattuor i protases. - Secundum autem quaerimus id quod nos esse quaesituros diximus de pros-diorismo. - ProsilioriAmum autem vocat Aristot.l ,Omnis et ,Non unus , ,Unus et ,ΝOu omnis . - Quaerimus autem septem quaedam:

128쪽

Definitionem prosdiorismi; quot sint; et qui sint, vim horum si'; contrarietatem eorum; quomodo Vocentur protases eae quae ab iis Iducunturi; et cur ad ,unus l ,nullus dicamus, neque dicamus ,non unus ut ad D. N , omnis ,non omnis . - Est definitio prosdiorismi: hy' vox quae omni tempore una cum subiecto ordinatur ira, ται J, demonstrans quomodo se habeat praedicatum ad quantitatem subiecti secundum esse aut uon

PDrro Melio tertia qua doeia nos de protasibra compositis i eae eo guod esspositum et eo quod praedicatur et eae te tis quod inpraedicatum προσκατηγορειταιJ. nEt quaeritur, cur primo de protagibus compositis ... - Sectio quarta. De protari cum modo I modalit e. gr. Socrates puleriter loqui tirhΕt quaeruntur tal nobis septem quaedam: Quid sit modus*... Metio quinta. EI Dareimus i ante eam gulaque quaedam. Qui sit scopus eius et Mutilius et num ait Aristotelis hare sectio et num ita opinetur Aristoteles et num ita opinetur Plato. - ,Scopus igitur sectionis huius hic est ...Hrplieit inseriptio Probi. t In margine: Haec Metio non explicit; aed indieationem Mordii, irectionum volumus literis mandare. )

3. ADNOTATIONES.

Ammonium Hermias filium laudo secundum edit. Venet. 1545. 8' in eategor; perihem; quinque voeesin. Boethium secundum edit. Bagit. Ib70. sol. Pranti . Goschitate der Logik im Abendlande, I. II. Munchen 1855-6I. Br in Brandisi scholia.

1. Haec doctrina e metaphysicorum a cap. II 982 sub fin. prosecta quamvis obiter modo litem, utrum instrumentum philosophia an pars sit, tangit. Etenim quod ἐαυτου χάριν, μέρος est, quod ἐτέρου χαρ , οργανον. Inde peripatetici contendunt, logicam οργανον, non μέρος esse. Amm. in categor. s. o med. IΠροοiλιον τῆς λογικῆ πραγματείας . Philop. ad auia.

serioris aetatis peripateticos τέλος est: οργανα παραρρυναι τῆ φιλοσρ M. εἰς διάγνωσιν αληλίας καὶ ψευθους. Schol. anon. ap. Galen. 'Εαταγων. ed.

Min. p. κή: Pranti I, XI, a. I 20. CL Cramer. Anecd. Par. IV p. 41sqq. Amm. in perih. initio. 2. Scriptor, postquam ros et literas et sui et aliarum gratia osse exemplis Explicavit, eius rei usum in hunc librum debebat continuo

.) Quae in hae versione literis obliquis impressa sunt, in ius. miniato colare scripta Θ tanti

129쪽

3-4 113 referre. Quamquam vocabulo Minera usus, qui logicae finis sit, inserit, id quod recto post enuntiationem demum , perem usque ea λαρο declarasset, ita quidem, ut eam ipsam enuntiatiouem per particulam similemve inciperet, cum enuntiatum Ha inam ab Acin eo efflet incipiendum. 3. IIune morem capita quaedam ante libri lectionem proponendi a Graecis duxit, qua de re es. Amm. eateg. f. 12 V med. sqq. -- f. 13 ins.

Boethium p. 293 in praes libri Ι. Numerus capitum fluctuat ut usus poscit. a) Sex habet: David Armenus in categ. Br 27 24 septimi omissionem excusans διδασκαλικος τραπος 28 4); Io. Philoponus ap. Br 37 9 sq. ubi λέξις salso pro ταξις b) septem: Commentarius in isagog. ΡOrphyri, Syriace o. Paris. 161 sol. 49. ,Septem capita quaerenda sunt initio libri cuiuslibet, scopus, utilitas, ordo, caussa scribendi, divisio capitum, cuius auctoris sit liber, de quo agat ala. Scopus huius libri est, ut edisserat da vocibus philosophicis . V. Renan de philos. peripatetica apud Syros p. 41. Nescio quo iuro S. L. Assemanius in cati codd. bibl. Vatican. III p. 307 hunc commentarium Ammonio tribuat aut Philopono. - Septem pr etiam Io. Philoponus ad analytica ap. Br p. 141 29. c) octo anonymus quidam cod. Coisi. in perih. Br p. 93, quae cum Probianis

σκαλικος τροπος.

130쪽

. o I rivo v Eadem fere ad verbum apud Ammon. ad categ. s. 15 ins. De sententia vid. Ethie. Eudem. II, 11. 1227 v 32. 5. Do fino es. David 27 27. 17 6. Loeus Platonis est Phaedr. P. 237. Περὶ παντος. ω παῖ, μια αρχη τοῖς μολουσι καλῶς βουλευεσΘαι ' εἰδέναι δεῖ περὶ Ου αν η n βουλη ῆ παντος αμαρτανειν αναγκη. Eundem affert David ap. Br 27 28 ita mutatum: επειθη παντα πρὸς τον σκοπον σψροα) ως ψ 'σι και ο Πλατων' ἔ παι, μία ἰοπιν ἀρχη τ χ καλῶς βουλεύσασΘαι ' το ειδέναι περιοῦτου ἐστιν η σκέψις, ῆ του παντoc αμαρτανειν ἀνάγκη et 13 9. Noster ac si legisset: ω παι, μία ἐστιν αρχη των βουλευομένων sσαμένων)' ἡ το εἰδέναι περι ρυ αν μέλλωσι υτευθειν Vel περι Ου αν - η σπουδη Ιαν c. coni. expressum per- του) παντὸς αμαρτανειν ἀνάγκη. Ceterum idem praeceptum

commendat iam Cicero de fin. II, 2. 4, de ome. II, 12. Proclus in Tim. Platon. ad pag. 28 , 84' ed. Schmid p. 198. Sext. Empir. adv. math. VII, 140. Herinias apud Astium sin Phaedri editi) p. 8 8b. - Unde satis constat, sententiam illam in schola Atheniensi philosophi ea tamquam locum communem usurpari solitam esse. 6. Iter facientis exemplum invenis V. Amm. categ. s. 12 med.

έητεραι, επειξη γινώσκοντες οτt γνησιον ἐστι του ἰνδρος το συγγραμμα δια τοὐξίωμα του ανδρος προθυμοτερυος αὐτο αναγινωσκομεν. καὶ γὰρ πολλοι O- εἰσὶ ικανοι κρῖναι, εἰτε καλῶς λχ υρο τα ἰν τω cri γράμματι λεγομενα εἴτε Ου, αλλ'