De Hermeneuticis apud Syros Aristoteleis Io. Georgius Ern. Hoffmann scripsit

131쪽

πρακτικον υπο το Θεωρητινον. Simidis locus de duplici animae vi deque divisione artis philosophicae est ap. m. in praes. Porph. Isag. s. 10 et praecipue 10 . Ex eo tamen non sumpsit Probus, quippe qui opponeret τκν Π mκὴν δύνα-ν τῆ πρακτικῆ non ορεκτικη vel ζωτικὴ et tertium genus e duobus illis mixtum adderet. os Aristo: de anima III cap. 3.el 9. --,μα - ἐβουλατο κοσμπσα .13. Disputatio haee de quinque speciebus orationis omnibus interpretibus Graecis communis est. V. anonym. ap. Br 93 21 sq., Ioannem Italum 94 36; ex animae saeuitatibus ducuntur ap. Leonem Magent.

94 i5, Boethium 291, Ammon. in Porph. isag. s. 30'. Cf. Amm. ad perih. 17 2 ap. Br 108 24, ed. Ven. sol. 52 h. Quos locos iam nanciscor a Pranulo optimo collectos, G. d. L. I. p. bb4. a. 53. 54. Haec igitur divisio peripateticorum est M. Boeth. l. L, stoici alia addunti Be 93 3I, 93h 20, 96 8. Sunt species hae: ἐρωτηματικος Hre a m

κλημος recam ni ευκτικος inuriatam deprecativus; προστακτικ- r cinni mPerstii us ἰ απωναντικος peractandi , enuntiativus. Probus ipso ad 17 2

obitor tantum , ceteras quattuor orationes commemorati Sergius Resa ne is in commentationo de categoriis scod. Petem. 9. f. 84 infinquattuor, omissa Vocativa - - , refert pro εα ωι- praebens Ne . Eandem divisionem etiam ad grammaticos oriacos esse delatam Ioannes barzughbi cod. Peterm. s. sol. 8'b sqq. testis est. Qui quodpi pro 'cina, em eum dei gio praebet, iam eo se alium Graeci translatorem atque Probum esse secutum proditi Comparandi gratia locum subscribo: l . . mue αἰη- ME. . I s. 9 b l meri Δωροει Narem Ndm l . rvio ci x . I . myri l . -- ει rexeti a

132쪽

os adn. 14. et Barhebraei gramm. Nam ut apud veteres Graecos alogica grammatica ars paullatim tantum seiungebatur, sic etiam apud Syros videmus primo cum grammatica logicen Metissime consociatam suisse. 14. V. anonym. ap. Br 93' 26 'Optγe atri fi λογου ἡ πραγματος mi πράξεως ' αλλ' εἰ μὲν λογου, sin, n ποιουμεν τον ερωτηματω A, εἰ δὲ πρά με - , - - in et κλητικω, ει δὲ πράγματος ει μὲν κρειττονος ratis αλ μοὶ τον ευκτικον, εἰ δὲ χειρον ς, a meis redinὶ τον προστακτικον. Ex eodem igitur uterque sonte hausit. Magis etiam xecedit

ad expressiones Amm. in perih. s. 6 2 Br 96 43ὶ ubi in1 b. Exempla e Pshi in sumpta deinceps sunt a) Matth. 11, 28 es. Ioann. 20, 15 b) Ioann. II, 34 e) Luc. 8, 28 d) Reg. α Sam. D20, 21. E quibus locis plurimos Lagardio debeo. Eadem exempla pr

34. Ioann. 95 3.19. Exemplum pr Amm. perih. Br 96 ' 30 ει ημερα ἐπιί, ηλιος υπιργῆν εστιν. Amm. perih. sol 15 . Boeth. p. 291. Inde per totum medium aevum migravit; reperis enim apud Averroem, Pranu H. p. 379 adn. 311. 20. Eandem divisionem apud Graecum investigare potui nullum, qua appareat enuntiationem categorieam a propositione categoriza -- eludi. Videtur autem eam descripsisse e loco simili Ammoni perih. s. 5 Br 96h Αλλης γὰρ προς ἄλλην καπινορικῆι προτμως ἡ ακολου Θίαν η

133쪽

εἰκοτως ἀξιωσει σκοπιD. Addo imprimis sequentia, quae Br omisit, sol

5 sup : λυτο λεν δὲ ημιν in των ειρημLων και η ταξις ανα γαίνεται του βιβλια ' ri γὰρ μεσην ἔχουσι ταξιν οἱ α πλοῖ λογοι, τῶν τε α πλων φωνων καιτων συλλογισμῶν, παραδιδόασι δε τὴν μὲν περι των ἄπλων φωνων λωρίαν αἱ κατ γορι aia, των δὲ περι των απλοῦν λογαν το προκειμενον βιβλιον, των δὲ περὶ των συλλογισμῶν τα αναλυτικα, δῆλον κτλ. Desideras igitur solum ut pro λλογισμων, λογων συμπεπἈγμένων dictum fuerit. Etenim compositas has orationes ad stoicorum enuntiationes compositas reserri, se. αξιωματα

συμπεπλεγμ6α Pranti I, VI a. 122. cum exemplum vetat tum ceterarum doctrinstrum stoicarum fere apud nostrum absentia. Cf. quae dicit ad cap. V in protheoria. Divisionem totam tabula declarati Aβarabb divisionem tantum hypotheticae et categoricae orationis nec plura Praebeti 21. De utilitato commentatores Gre. non disputanti Dicit Amm.ap. Br λ' 2, supersedere se hac disputatione propter eius perspicuitatem. Tritissima ceterum opinio est, anto orationes simplices spropositiones), de quibus hic loci agitur, cognoscendas esse voces gimpi , quales in categoriis tractantur. Deinde demum assi syllogismos esse

procedendum.

22. a) E collocatione trium librorum argumentum petiisse iam Alexander videtur ap. Boeth. 293: Alexander) ,addit quoque hanc caussam, quoniam Aristoteles quidem do syllogismis scribere animatus, nunquam id recte facere potuisset, nisi quaedam de propositionibus adnotaret sqq. CL Br 94 3sq. cl. 13. Argumentum ex habitu sermo

nis χαρακτήρ) habet Boeth. 213 ab Alexandro prosectum. CL Br 37

21. minuti a-- ποικιλα των νοηροιτων p. 67, 13 - b) Ipsius porro aussas et ita quidem enarratas apud neminem investigo. Prompsit igitur aliunde noster. Postrema caussa s, quod convenit personae ) in argumentatione utitur.

23. De ordine cf. adn. 20 fin. Apud alios nihil.

134쪽

24-27

Leonis Magontini apud AJdum inseriptiones. m. Ad quam pannm plitiosubi e reserendus hie liber ait, non disputatur apud commentatores quotquot inspexi. cf. Br 94 26, Vide tameη μγymum apud Renan, de phili peripati vi Syros p. 4 l. 42. 27' , Pausa pr cod minio perspicue exaratum. Quod si 'inus

probes, E duabuη conis turis . re . me cinnam , sectio prima et M inllinis,eommentarius Posteriorem commendo. V. adn. I p. 68. Ne quis vero cum

Bernsteinio in lexico r. chrest. Κirach. Lips. 1836 p. 393 verbi se originem apud Graecos quaerat, votat praeter alia analoeia radicis Ar bic os . Φ. i Aa, tum Vero quod hodie inur Syros Ur- mih enses otiam popula es a Grae*qtum cultu Horsus alieni es verbo eoudio utuntur. 27.. Amm. Br 100 3 sol. 15 ). Η, Ην ἀκολου st. κατὰ τα

135쪽

σει, κανόνι τοιουτω χρώμενος' τὰ παρα παπι τα αυτα οντα, φιτὶ, ταυτα ἐστι

τῆ φυσει . τα δὲ μὴ παρα πασι τα αυτὰ, τα ταυτα ρυ 4νυσει ε&ὶν, αλλὰ Θεσει. Omisso παρα Probus propius aecedit ad Aristotelis verba. M. Post loc. praec. mox Amm. pro tauri fert leonis exemplum

ειει οἶν τα μεν πραγματα καὶ τὰ νήματα παρα πασίν ἐστι τα αυταὶ ' πανταχου γαρ του ανΘρωπου τo αυτρ ειδος καὶ ιππου καὶ λέ ντος, καὶ νοημα ίπα-τως τὸ αυτο παρα πασι περί τε ανθρωπου καὶ λίΘρυ καὶ των αλλων πραγματων fκώτου. ινωναὶ δὲ καὶ γραμματα συ παρα πασι τα αυτα ' φωναῖς τε γὰρ αλλαις

μὲν Ελληνες, αλλαις καὶ Φοίνικες, A inmei δὲ aλλαις χρωνται. ΝΒ. differentiami Post Probus Om, , cur scripta e consensu Bint . 31. Idem pr m. Di 18' 3 sup Br om) Τ ikων δὲ- των τεττάρων,λθω θη πραγματων νοημάτων φωνων καὶ γραμμάτων χαψειν ἐάσας τα παμματα, ως συθὲν ἀναγκαιον εχοπα προς την προσεχη τῶν πραγματων υ γησιν, προηγουμένως ο ινλDοινος βουλεται Θεωρεῖν πιρὶ πραγματων καὶ νοημάΨων, δι'

ων ταυτα γινωσκομεν mox: δια ταυτα ουν τὰ γραμματα παρ- πων

paret igitur quam perverse Probus disseruerit. Primum enim de his quattuor loquens tria tantum affert, namque cogitationes, Voces, scripta. Contra deinde veritatem aut salsitatem in cogitationibus et vocibus compositis concedit, in aetionibus et compositia et simplicibus recte ne-

136쪽

gat; de scriptis nihil, nisi quod postremo pravo intrudit homo σχηματικωτατος istud με ἡ dici retineo , quod Ammonius omisit et quodenuntiati constructionem impediti 32. In his brevior Probus discedetis ab Ammonio, et Boethio divergas variasque de hac re Alexandri sic Porphyri sententias proserenti p. 299 - 301), de diversitate expressionum , τὰ is τῆ φωνὴ et τὰ γραφομενα ab ipsis 4γωναῖς et γράμμασι, non disputat, immo earum diversitatem tollit. Cetorum ne Waltetius quidem I p. 325) mihi videtur reeis distinxisse inter γραφόμενα et γραμματα. E loco enim 359 10 contenditheic τὰ γραφομενα esse elementa scripta, γράμματα autem elementa voce expressa. At enim mox Aristotelis γραμματος vocabulo usus literas sine dubio exprimit, sive elementa scripta, quibus , voces ore prolatas opponiti Itaque si sit aliqua divorsitas, ea est in eo posita, quod verbum γρα νομενα latius patens literarum in verba eoniunctionem coetumque, γραμματα autem singula signa gignificati 33. , Ut diximus . Nam sic cod legendum esse res suadet. 34. Cod. . Emendandum esse fama Liama , ex iis quae insequuntur, pateti - De adα p. 70, 1 v. infra 37. 35. Amm. Br 10Ι 35. ruν μεντοι ταυτα σηροια πρωτωςl , ταυτα λεων τὰ B τη φυονγ , voces ) τουτεστι τά τε ο ματα καὶ rὰ ρ auατα. Probus ων μώτοι per hama explicans, Verbo neutrum pluralis Graecum interpretatur nec ullo modo ἔν πραγματων exprimere vult, quod iis quae p. 70, 4. b. aperte dicit, repugnareti πραγματα --IN, cura . - De RO. p. 70, 2 v. infri 38. 36. Boeth. 218 ed. I. , Vox enim etiam intellectum rei significat et ipsam rem , sed prius intellectum, secundo vero loco rem

significat . Idem paullo post repetit.

37. Consentaneum erat iam xω Pro simpliei - ex x- . tea verum Egi - cie biam a Mia pro , quod repugnat seq. neque ullum sensum praebeti

38. Cod in eos o ; emendari ita, ut oe sit loquentis Aristo. telis signum, adiutus Probi explicatione.

39. Amm. Br 101 3 'Oμοιωματα , .. ταυτα Οε λθει τα παγγα τα τῆς id ης, dein: τινων ὁ ε εστιν ομοιωματα; ῆ ἡηλονότι των πραγμάτων. Similiter noster antea.

137쪽

Vero suffixum in Hera, ex docet, pluralem Scribendum esse unico puncto addito. 43. in eis cur in Mammis mutaverim vide 40.42. Hic locus arguit, haec Probum non ex Ammonio sumpsisse. Neque enim is nec Boethius , naturalia citati Atque Amm. priorem vocis απλως explicationem, scilicet άπλως pro praesenti tempore positam egse, ne stommemorat quidem. Boethius tamen in editione II. nam in edit. I p. 219 ins sqq. sua loquentem verbositas perturbavit) tres enumerat expositiones. Prima , secundum substantiam dicitur, altera, Reeundum praesentiam , quae tamen eadem tempus nominari non debeat, tertia denique an λως - απαττως esse et Oppositum tempori constituto ut heri, cras etc. Praebet enim: , Quocirca quisquis secundum pinesens hoc sermone quod est Esse utitur, simpliciter utitur; qui vero aut praeteritum iungit aut futurum, ille non simplicitor sed iam in ipsum tempus incurrit. Tempora namque ut dictum est) duo ponuntur praeteritum atque futuruml

45. Quoniam de nomino agitur atquo Probus statuit, differentiam intor librum de categoriis et librum de interpretationo positam esse in distinguendis vocibus simplicibus in nomen et verbum, haec disputatio prooemio aptior h. l. instituta egi. Contra Amm. loco magis idoneo continuo post initium libri s. 9 ius: 'Aπορπειε δ' ἔν τις, διὰ τίνα αἰτίαν

138쪽

46. Cod. optimo rex Q secundum pronuntiationem. Vocales enim correptae sive i sive otiam a iuxta consonantem gutturalem vel emphatteam ut u brevis sonant. Quod didici e Syro mecum sermonem iacienti. Neque enim frustra legi Lagardium in Reliquiis iur. occl. Graece

1856 p. 96.

47. Consentaneum erat emendare di, fici λ- , quamquam ne aliae quidem coniecturae deficiunt 48. Φων ν pro genero accipi dicens Probus, quid sibi velit, illustrat Amm. s. 25 Br 102 37. Εν δὲ τῶ αποδεο μενων του eνόματος λογω

Probus videtur legisso ἐμψυχου sine εξ vel potius εμ χος; ἐκδεδ ηται .... προσπεσὸν, nisi Vis imperitiae tribuere quae divorsa sunt. 49. Amm. s. 25 paullo aliter idem. 50. Similiter sed multo loquacius Amm. 27'. 5l. Amm. s. 27 h. Zῶον λογικον λητον. Cetera paullo diverse; sed

de τοιουτ si λόγω ἀτελεῖ προς αποφανσιν οντι loquens recte εσπι omisit, Ρroboretinentu tam obia e . Vocabulo ορος non utitur Amm. neque Boethius, p.

220 et 3l0 diverso exemplo utens, definitionem commemorati 52. Prospicit ad ipsius Aristotelis definitionis illustrationem restrictionemque inde a 16' 23 usquo 16h b, ubi tamen M. verbis minime utitur. Immo vero haec a commentatore ad suum arbitrium ex Aristotcleis effeta, in fine huius disputationis cs adn. 127 a Probo collectarcpetuntur. Ceterum cum in protheoria stet, totius capitis recenset argumentum, Verba Ar. non accurate reserens. Ammonius haec non ita, nee Boethius. 53. De his ap. Amm. s. 34 et res copiosior et verba plura, cs Boeth. 54. Amm. s. 36 om Bo 'Εν θε τουτοις ο 'Αριστοτέλης et ρινει του

139쪽

επεσηα νατο. ρνόματα μὲν τὸ ol μερινον καὶ Ουινὸν καὶ περυσιπον χρον δηλωτικα οντα, αλλ' - αὐτρειν σημαινον rα χρονον τινα, καὶ ρυχι προ- ιο ν t κα- Θαρορ τα ρηματα. τουτων γαρ εκαστον προ γουμένως μὲν ἐνέργειάν τινα ia παΘος σημαινει, κατὰ δευτερον δὲ λόγον καὶ τον χρόνον, καθ' ον ἐνεργειν xi πώχειν συμβεβηκεν ' twσπερ τὸ περιπατῶ πρωτως μὲν 'ν τριανξε του σώματOs κίνησιν Ζηλοῖ, δευτερανς δε γε τον νυν χρονον κτλ. Pro re ριπατῶ Ρr. exemplum Aristotelis proprium ibi α ιν usurpati CL Booth. p. 309. 56. Eandem quaestionem attigit Amm. s. 27 Br 102 3b) qui suoloeo 16 31 Br 108 16sq. copioso exposuit praebuitque, quibus Waligio opitulans Pacium ad hunc locum t 6 25) rosellas, es. Walta Org. I p. 330. Animadvertendum autem, versionem x 16 3I pro μυς

dare re L. τραγίλαφος, quo eodem iam 16 16 erat usa. Qua doro, si scirem quid eodex Parisinus Vatieanusve praeberet, certius possem iudicare. Nunc vero non putom τραγελαφος a translatore in Graeco codice repertum, Red nescio qua negligentia aptioris utique vocabuli iseri loco expressum. Atque quid Probus illo loco expresserit, nisi hinc concludimus, ne scimus quidem. Concludere autem necessario nequimus, videntes τραγε α νον eum in textu per reci. Q, in commentario et remoto quidem Ioco p. 77, 11 per μαω dedisse. Neque tamen, siquid video, istud μῖς expressisset Pr. , nisi in Graeco comm., quem sive Vertit, Sive excerpsit, repperisseti

57. Do definitionis compositiono es. Pranu. I p. 222. 228. 234. Walig. Org. p. 278-279. o. gr. Metaph. 1037 29. 'Ουὀὲν γαρ ἔτερονε οπι εν τω coισμω πλὴν τό τε πρῶτον λεγόμενον γενος καὶ αἱ διαφοραί. v. Porphyr. isag. s. 37' ibd. Amm. comm. s 38'. Πας γαρ ορισμος εκ γώους συγκειται καὶ ὀιο1 νορων συστα - του ρριζομένου. CL idem apud Avicennam

140쪽

Ephesio ap. Br l07η adn. Dicitur autem ab Ammonio s. 32h Br 103 29 Alexander Aphrodisiensis , ο ἐξηγ 'ς syllogismum exposuisse, qui

videatur probaro, solum secundum naturam nomina et verba esse: Ταγαρ ονοματα, ιγοῦσι, καὶ τα ρκυατα φωναι, αἱ δὲ iii ναὶ ει' τα αρα ον ματα καὶ τα ρήματα φύσει. προς ταυτα τρι- ρ κον ori τα ρνοματα καὶ ταρ ματα οὐχ άπλως αν λεγοιντο εἶναι φωναί, α α κατα Hν υλην. κτλ. Hunc

Ammoni locum quodammodo a Prantlio I p. 627 a. 27) dissentiens minime puto Boethio p. 298. 301. 302. 303. 323.3 repugnare, qui una

cum Aspasio , aliqua positione voces significare affirmat, eo equidem nitens argumento, quod iam no dicitur quidem. Alexandrum ipsum probasse, quam hominum examinationi proponit εκαλταιὶ explicatque idem εκτι Θεται) sententiam, sed potius et ipsam, quae ab Ammonio prolata est, resutationem ex AleXandri scripto promptam esse suspicor. Michaelem autem Ephesium. quodsi Br 103h adn.) ο δὲ 'Auxανδρος, inquit, φυσεις μονον αυτα φησι, id cum Leone Magentino s. 5 ex Ammoni loco laudato conclusisse eenSeo. 59. Idem responde Amm. l. modo l. Deinceps Vero , genus nominis , notam συμβολον iacit, ut constituat talem definitionem sol 33 ):.

μυουν, ωσπερ γενος ον. V. Walta Org. II p. 402-404. Qui vero tolleret hanc απορίαν, hic locus est: Met. 1037h 29. Pranti I p. 232. a. 348.)Eι οὐν το γενος ἀ-ῶς μὴ εστι παρὰ τὰ ως γένους ει θη, ἡ εἰ ἔστι μεν, m υληδ' ἐστιν. η μὲν γαρ γενος καὶ υλη κτλ. - CL etiam Amm. ad Porphyr. ling. f. 72 h v. Br 3 V 28. Alsarabium aliosque hanc nominis definitionem crisi perstrinxisse, docet Pranti II, XVI, 37. ibd. 210. 211. 60. Similo quid nostri pr Amm. sol. 33V:'Ως ει τις Θρονον spes leta

라틴어 텍스트