장음표시 사용
241쪽
tesimo vigesimo nono , provincialis item sum P ripercnt, nisi or nos eorundem Concilio erat , sed tamen canones ibos edidit adver- -n probabiles sententias observare decernerent. sus Pelagianos, juxta capitula ab apostolica n e ct in tertio Toletano Concilio universalis e transmissa, ut adnotatum est in praefa- cycium est : civi Concilia orthodoxoram Epistione sγnodi. Eodem anno Vasensis SynO- rum in ona janms is a uatuor Conciliis diis in eadem provincia suos etiam canones neu recipit, anathcma sis. Praeclare autem edidit. Synodus Antisti odorensis ab Auna- admonet idem auctor persaepe magnos 3echario Episcopo celebrata anno DXC. cum egregios viros his Conciliis interfuisse, ae' Abbatibuς & Presbyteris suae dioec eos, sicut temerarium esset contradicere opinio-NLv. canones edidit, tametsi unius Episco- ni illustrium horum virorum ita toleran-pi synodux esset. Concilium Metense habi- dam prorslis non esse corum contumaciam tum anno octingentesimo octuagesimo Octa- qui nolunt obsequi decretis ex sententia vo, in quo x iii. canones editi sunt, pro- multorum sapientium statutis: Ergo, inquit, vinciale item est, celebratum ab Archiepis- multorum sapientium Iudicio non acquiescere copo Treverensi cum suis suffraganeis Episc mulio magis es intolerabile , in his duntaxat copis provinciae Belgica . Concilium T O- capitulis quae praedictis authenticis flaturis nonneianum prope Augustam Suessionum con- a versantur , sed institutioni Christiani religio- vocatum fuit ab Heriveo Archiepiscopo nis practildubio fragantan Remensi , cui interfuerunt Episcopi prO- XIII. Quapropter merito reprehen- vinciae Remensis. In eo editi sunt canones dendus est Gratianus , qui novum jus in
quindecim. troducere conatus est, in Decreto suo , ni
Hispanis quoque magni momenti semper mirum , posse quidem Concilia haec cauia visi sunt canones editi in suis Conciliis pro- fas judicare , & criminibus debitas poenas
vincialibus. Argumento erunt Concilium irrogare, non tamen novos canones conis
Eliberitanum anno ccc v. coactum , in quo re, non constituere aliquid , et si definire , ut decreti sunt canones octuaginta & eo amo ipse loquitur in dist. x v ii l. Itaque auctor plius, Caesaraugustanum in provincia Tarra- Glossae eum aperte redarguit, qui ita scribit coirensi habitum anno trecentesimo octua - ad hunc locum : Illud non est verum. uitagesimo, Bracarensia primum & secundum Episcopi bene condere possunt canones episcopa- in Gallaecia habita annis quingentesmo se- les, O Archiepiscopus provinciales. Se de ma-xagesimo tertio & septuagesimo secundo, joribus negotiis non possunt aliquid statuere.& Lucensia ejusdem provinciae & eodem Exceptio illa Glossae aperit genuinum sen- ferme tempore celebrata, quae provinciam sum capitis Concilia, ex quo Gratianus sen illam in duas metropoles diviserunt tempo- tentiae suae fundamentum mutuatus est,
re Regum Suevorum, Narbonense habitum qu6dque descriptum est ex Apologetico En anno D Lxxx ix. sub Recaredo Rege, oui nodij Ticinensiis. Sed caput illud a me ex Narbonensem provinciam obtinebat velut plicatum est in dissertatione de judiciis ea membrum coronae Hisipanicae, Hispalense nonacis Episcoporum.
primum anno D x C. & secundum anno Sanc Doctores nostrae aetatis non con D cxv . cui praefuit Isidorus Metropoli- tradicunt huic auctoritati Conciliorum protanus cujusque canones reseruntur ab Ivone vincialium, modo eorum decreta consenta
S G ratiano. nea sint juri communi id est duri quod in De-Sane adeo verum est&manifestum inesse cretalibus continetur , juxta receptum lo- Conciliis provincialibus auctoritatem ad quendi modum. Tamen dissimulandum non condendos canones ut de ipse auctor Apolo. est Cardinales Congregationis institutae progetici pro Decretis Gregorij VII. editis in explicatione Concilij I ridentini auctorita-
Concilio Romano anno M L X X 1 v. tamet- tem illam quibusdam limitibus circumscrip si prorsus addictus Gregorio, veritatem it, sta, vim apertam inserendo verbis decretitam constituat inter axiomata disciplinae Tridentinae Synodi, clim declarant Conci canonicae. Ait enim decreta Conciliolum lia provincialia publicanda non esse a me Oecumenicorum observanda esse velut le- quam sedes apostolica consulatur : Decreta es evangelicas, dein rationem etiam haben- quae in Conciliis provincialibus conduntur , pu-am canonum in synodis provincialibus edi- blicari non debent in Uulto Romano Pont se. torum modo contrarij non sint canonibus Sed Declarationes illae vim legi, non obtuConciliorum, quandoquidem eas bis in an- nent in Galba. no celebrari praecipiunt canones Nicaeni, Constantinopolitam , & Chalcedonenses:
alia Concilia fieri priscipioni. IEo in ca f
242쪽
I. Conrilia provincialia celebrari desieram tempore Concili1 Clalcedonensis. Idem de sua aetate t stantur Iustinianus, Zonaras, Balsamo , ct Mat-1Mus Zialiares.
II. Hujus desuetudinis dirigo ribetur institutioi
Conciliorum patriarchaltium ; qua singulis annas cel bra Mur , ct quibus omnes Metropotitans interesse tenebari r. Canon Concili, octava omnιno conduus adveralis Episcopos ciameauos. Verkm Conedium ἐμιAd receptum non fuit in Gallia. III. 2 uii .s Eecissa occidentalis retinuis morem et Iebrandorum Conciliorum provinciatium. Cur tandem ab iis relebrandιι abstinuerant Episcopi.Eorum Am restituere textavit Innocentius III. irrito e
V. Edidium Blesens praeju ut concilia provin
Halia tento quaque anno habeantur. Verum πιιιI , rum observat,m est huc usique. Et tamen valde otia dum esset κι celebrandorum c. Mitiorum provinci Ilum consuetudo rι vocaretur.
I. C I quis autem curiose inquirat quibus Itandem de causis celebrari desierint
Concilia provincialia , reperiet morbum hunc in universa Ecclesia , non solum occidentaIi , sed etiam orientali, grassatum esse, atque adeo causam debere esse commu nem. Adnotatum namque est in can xl x.
Synodi Chalcedonenss Concilia illa desiisse
celebrari per illas tempestates: Pervenit ad aures nos as quod in provinciis satura Epissoporum Concilia minime celebrentur, or ex hoc I rima negligantur ecclesiasticarum causarum . quae correctione indigent. Sed exprobratio iliata . ab Oecumenico Concilio facta , parum profuit. Quippe Iustinianus octuagellinum
post annum aditionet in Novella cxxxv H. canones qui praecipiunt celebrationem Conciliorum provincialium observatos non fuisse usque aci aetatem suam : ' ando aurem quod in Canonibus cautum est Synodis sanctis Amorum vi coporum per singulas provincias congregandis huc usique minime observatum est. Apud Graecos , congregandorum Conciliorum provincialium statuta renovata sunt auctoritate canonum Synodi in Trullo de secundae Nicaenae. Attamen ZOnaras observavit ea adeo aetate sua id est , ad annum M CL xxx. in neglecta fuisse in Oriente, ut nuspiam ea Concilia haberentur. Qiipd Balcamo quoque, qui anno M c X c. Vivebat, pro aetate sua testatur , & pro sua item Matthaeus Blastares, qui circa annum Μ c cc. storuit. Tom. II.
II. Ac mihi quidem inquirenti in causas hujus desiletudinis, nulla alia occurrit praeter celebrationem Conciliorum patriarchalium, quae sinsulis annis congregabantur a Patriarcha, cuique interesse debebant M tropolitani juxta canones Concilij CP. de Novellam constitutionem Iustiniani, qui Metropolitanos istiusmodi brevi descriptione explicat. Episcopi, inquit qui a Patriar cha ordinantur, & ipsi jus habent alios o dinandi , id est, Metropolitani, ut explicat Photius in Nomocanone. Quapropter tollenda est negatio quae adjecta est in contextu Novellae, hi qui non habenι us alios Eli copos ordinandi ι ac prorsus legendum , qui habeni jus. Illud autem incommodum ex eo sequebatur, quod Concilia illa generalia patriarchatus impediebant ne particul res provinciarum lynodi haberentur , ut in Concilio Octavo Oecumenico propositum est. At Synodus octava difficultatem sustulit , jubendo ut si utraque Concilia haberi non possint , Metropolitani teneantur praeserre Concilium patriarchale, ad quod
accedere teneantur cum evocati fuerint a Patriarcha. in hoc enim Concilio judicandas esse omnes causas, non solum unius provinciae, sed etiam totius patriarchatus. Quo unico decreto tacite concessa est libertas abstinendi a celebratione Conciliorum provincialium. Clausulae quae sequuntur in canone , additae sunt in gratiam Patriarcharum. Quippe jubetur ut Metropolitani nullam rationem habeant mandatorum Principum, si sorte contingeret eos vetari ne ad Synodum Patriarchae accederent. Et quia in Occidente omnes Metropolitani non consecrabantur Patriarcha, statuitur ut omnes Metropolitani , qui aut impositionem manuum aut Pallium a Patriarcha acceperint , teneantur accedere ad ejus Concilium. Duo illa capita ostendunt canonem iLlum adversus Episcopos Gallicanos decretum esse juxta suggestiones Lesatorum pomtificiorum. Ih autem eo consilio illum canonem condi procurarunt, ut a Concilio Oricumenico firmata esse videretur Nicolai primi nova molitio sexennio ante prolata. Tum ut Episcopos Gallicanos hac sententati a percelli procurarent: qui, ne ad Concilia ordinaria patriarchatus Romani convenire cogerentur, & ut impositas Episcopis Italiae conditiones detrectarent, eas excusationes 4dserebant, neque accipere se manuum
impositionem ab Episcopo Romano & praeterea a Principibus impediri net ad synodos illas accedant. Convellebat Iraeterea idem canon aliam consuetudinem Galliae , quoad Concilia generalia regni. qua de re dicetur
243쪽
in alio loco hujus dissertationis. Verum ci perent, Episcopi omnem horum Conci i,. Concilium illud receptum non fuit in Gallia, liorunx curam ariecerunt, quae nihil aliud ut Ademarus Cabanensis adnotavit, quod ipsis adserebant quam sumptus & dedecus quaedam capita edictisset contra antiquos Eorum usum Innocentius III. decreto Con canones , tum pro imaginum adoratione, cliij Lateranensis restituere tentavit sicut tum etiam in gratiam Summi Pontificis , ut olim, inquit, a sanctis patribus noscitur insti ait hic auctor: In quas odori imagini sao' mmm, Meirapolitani singulis annis cum si frarundis aliter quam orthodoxi Doctores ansedes' guraeis suis proincialia non omitiani Concilianierant saluerunti quaedam etiam pro favore Ro- lebrare s in quibus de corrigendis excessibus mani Ponti cis , qui eorum votis de imagini- O morsius reformandis, praesertim in chro di sus adorandis annuit , quaedam contra an tquos ligentem habeant eam Dei timore tractatam eis canones o conIra decreta patrum; M quii am Nori las , maxime quae salutae sunt in nodum legerit, inveniet. Itaque ex congre- hoc generali Concilio, reugentes, ut eas faciant satione Conciliorum patriarchalium con- observari.
sequebatur per consequentiam pene neces- Decretum illud omni essiectu caruit, quia fariam celebratio Conciliorum provincia- remedium non adhibebat malo quod ortum lium. Sed aliunde eisdem Conciliis ingens erat ex cessatione celebrandorum Concilio pernicies imminebat. Quippe appellari pO- rum provincialium. Durandus Episcopus Miterat ab eorum judiciis ad Concilium pa- malensis, qui centum post antris scribebar triarchale, quod etiam persaepe invocabatur, fidem facit hujus desuetudinis , deque ea
omisso medio. Octava Synodus huic morbo conqueritur : Cum in Concilio Nicaeno cavea Durandii dem
medicinam adhibere tentavit canone xxvI. tur quὸd per singulas putantias bis in anno Gramquo suprema in Presbyteros judicia permit- Episcoporum Contilium teneatur, ut quae corriem tuntur synodis Metropolitanorum. Verum da O reformanda in qualibet provincia fuerint transmissa hujus canonis observatio effecit corrigantur se reformentur, ct dictum salubre ut synodi provinciales prors is desierint in constitutum non servetur, videretur utile quod Criente; ut ex Tonarae, Balsamonis, dc Bla- per pravidentiam Conci* executioni debilae man-
staris testimonio constat. daretur.
III. Diutius in Ecclesia occidentali vi- I V. Synodus Basileensis praecipit ut ea
guit consuetudo celebrandorum Concilio- Concilia celebrentur ι quorum praecipuum rum provincialium, quoniam eorum aucto- fructum esse putat inquisitionem vitae, moritatem fartam te stamque esse voluit Occi- rum,dc conversationis Episcoporum, lectio-dens usque ad nonum seculum. Sed statim num Canonum, dc ut eorum qui negligun- atque Summi Pontifices abolere tentarunt tur observatio praescribatur in provincia.
supremam eorum in judicando potestatem, Par cura fuit Concili j Tridentini, quod ea Ginest. τ M. comminati sunt Episcopi se ab eis celebran- Concilia jubet tertio quoque anno cele cur ' idis, quod inutilia futura sint, abstenturos. brari. Hic est enim sensus Hinc mari, Caroli Cal- U. Eorum Conciliorum sanctitati aemu ο -- δε vi nomine scribentis ad Ioannem octavum, latur edictum Blesense, quod praecipit ut 'iqui Presbyterorum ab Episcopis suis depo- Archiepiscopi synodos suarum provincia sitorum dc rursum in synodis provincialibus rum habeant tertio quoque anno, in quibus damnatorum appellationes recipiebat : Ni- provideatur disciplinae, morum correctionihil prodes eos lid est, Episcopos 2 secundum politiae ecclesiasticae , dc institutioni Semina
seras canones ct decreta sedis Romanae Ponti riorum dc Scholarum , secundum formam in cum pro accusatis Presbyteris de manifestis cri- sanctis decretis praescriptam. Magistratibus minibus comprovinciales Episcoporum nodos autem adimit potestatem impediendi cele- frequentare ; sed faciet licenter qui ue Presby- brationem horum Conciliorum. Quod si ierarum quod libet. Unde se fuerit redargutus, Contingat a rebus pro disciplina dc corre- veniat Romam. Et quia pro singulis Presbyteris ctione morum illic decretis appellari tan- Episcopi transalpini regulariter judicatis missos quam ab abusu, decernit ut eorum executio trigere or actionum documenta scribere non retardari non possit praetextu illius appella-
valent, nec resium necessarias personas tune lionii. Verum nihil horum observatum est producere, ducialiter poterit mentiens quivique hucusque ; quae tamen prorsus obtinere dein centiam suam asserere , cum non erit. qui berent, resecatis & resicissis iis malis qiue ha-mcndacia ejus possit reflure. Cum itaque rum synodorum celebrationem interrupe- Summi Ponῖifices pertinaciter contendissent runt. Sanc res eo temperamento constitui
appellari posse ad sedem apostolicam, non posse videtur quod nec pontificiam auctori- solum a sententiis definitivis, sed etiam ab larem Ledat nec regiam. instructione, ac hujusmodi appellationes re.
244쪽
prehendebat Dioecesim Thracicam, ex pro-- vinciis sex conflatam, in qua Constantino-
I. De Conciliis nationalibus. Inquiritur in eorum originem. Se variis Diaecesibus Imperij Occidentatiser orientalis. II. Earum Diaereseon admini batio explicatur. Orgo IInodorum nationalium tribuenda est legi
nm notatus. Variae significationes vocis Dioecesis. Πα ικια quid. Ejus varia significationes. III. Lex ilia mire placuις personis ecclesiasticis; cujus instituito firmata est canone secundo Concilis
V. Occidens jam inde a Constantisto habuit sua
Concilia nationalia. Fruatur de Africa.
dum. Idem obtinuit in ceteris Diarcu bus Occidentιs.
R E TER Concilia provincialia, quae I ex provinciae unius Episcopis constabant , alia quoque diu in Gallia perviguere,
quae vulgo Nationalia vocantur , ex pluribus
provinciis conflata. Quippe Ecclesia Gallicana eo jure semper usa est ut in unum coriapus congregari posset, quoties agebatur de negotiis ecclesiasticis statum totius regni contingentibus. Neminem adhuc auctorem legi qui horum Conciliorum originem adnotaverit. Ea tamen in antiquis Conciliis & in legibus Imperatorum deprehendere licet, si quis hanc curam suscipere velit. Verum ut
id facilius fieri possit, observandum est in
antecessum Imperatorem Constantinum Imperii sui administrationem partitum esse,subquatuor Praefectis praetorio, in diversa provinciarum corpora, quae in legibus vocantur Diarcses, id est, administrationes, quae sub erant speciali administrationi Vicari j cujus dam Praefectorum praetorio vel Proconsulis, aut alius magistratus cujus splendida esset administratio. Imperium occidentale comprehendebat septem Dioecesses sive regiones. Sub Praefecto nitimirum praetorio Galliarum, Dioecesis Gallicana, quae constabat ex X v i I. provinciis Galliarum , Dioecesis Britanniarum, ex quinque provinciis, Dioecesis Hispaniarum , ex septem provinciis. Sub Praefecto praetorio Italiae , Dice cessAfricana, ex provinciis sex ; Dioeces s Italica , cujus caput erat Mediolanum, ex provinciis septem; Dioecesis Romana, ex decem provinciis. Sub Praefecto praetorio Illyrici, Dioecesis Illyriciana, in qua XV D.
provinciae. Imperium vero orientale com-
Tom. II polis fuit, Dioecesim Ponticam, in qua provinciae undecim , Dioecesim Asianam,in qua fixo vinciae totidem , & Dioecesim orienta-em , ubi Antiochia, in qua provinciae quindecim. Quatuor illae Dioecesses parebant Praefecto praetorio Orientis. Dioecesis vero AEgyptiaca, quae sex provincias complectebatur, suberat Praefecto Augustali. Sed aetate Theodos' senioris huic Imperio adjecta est portio quaedam Illyrici, quod ea ratione divisum est in duas Dioecesses, in Illyricum
videlicet orientale, cujus metropolis The salonica, cui contributae undecim provinciae.& occidentale, cujus caput fuit Sirmium, ita eoque sex provinciae, sub Praefecto praeto
rio Italiae, ut patet ex Actis Concilij Aqui
leiensis. II. Itaque in unaquaque Dioecesi aderat Vicarius Praesecti praetorio, aut Proconsul,
sive alius quispiam magistratus illustris, qui
universarum harum . provinciarum curam
gerebat, & jus apud eas dicebat, juxta mores illarum tempestatum, in publicis earum
provinciarum conventibus, agendo convc
tus juridicos. Eandem in Ecclesiam consuetudinem invehi concesserunt Imperatores, id est, ut Episcopi conventus provinciarum Muniversae Diceceseos agerent, in quibus causas suas finirent. Eam consuetudinem lege sua, quae extat in Codice Theodosiano, firmarunt Impp. Valens, Gratianus, &. Valentinianus. In ea lege Concilia unius regionis seu Dioeceseos' quae nunc Nationalia vocantur, conceptis verbis fieri jubentur , tametsi interpretatio Aniani, cui perspecta non erat vis vocabuli parceseos, procul a sententia
legis recedat, cum eam cocrcere voluerit
aa synodos ordinarias Eniscoporum. ' imos est causarum civiliam, Arim in negotiis eccle
iusticis obtinendi sint , ut si qua sunt ex quia
bosdam dissensionibus levibivique defetis ad religionis observantiam pertinentia , locis suis Oa se e Diaereseos synodis audiantur. Quoniam vero diversitas significationum vocabuli Diaereseos lectorem remorari posset, monemus eam appellationem hodie tribui territatorio uniuscujusque episcopatus , exemplo canonum Africanorum , qui eo sensu Dioeceseos vocem usurpant. qui usus ab iis manavit ad synodos Galliarum & Hispaniarum, usque ad nostrain aetatem. At in legibus Codice Theodosiano comprehensis, in Codice & Novellis Iustiniani, & in canonibus
Graecis, Διοικηας sive Diaeresis semper accipitur pro tractu quodam & diversarum provinciarum collectione, provincia vero, pro collectione plurimorum episcoparuum. I
245쪽
tegrum autem episcopatus territorium Grae- quod eorum institutio non adeo valuit aeci vocant σαροι Hίου sive para'ciam. quam VO- in Oriente, ubi unaquaeque Dioecesis suum cem Dionysius Exiguus conservavit in sua Primatem habebat, sive Exarchum reliquo i v.. Canonum versione. Unde factum ut ea VOX, rum Metropolitanorum , qui post editum il-Grii . H. istas, sive parochIa Vitio librariornm, persaepe in lum canonem eos propria auctoritate evo
canonibus Latinis significet territorium epis- care poterat absque speciali perinissione Im copatus , deinde ver b prorsus versia est ad peratoris, eodem jure quo Patriarchae contasgnificandum id quod nos hodie parochiam vocare poterant Synodos patriarchales. vocamus. V. Et in Occidente quidem, jam a Con II I. Leκ illa Codicis Theodosiani mire stantino , deprehenduntur Synodi Dicece accepta fuit personis ecclesiasticis , qui exi- seon, sive Concilia regionalia. Sed antiqua
stimarunt necessarium in primis esse ut no- eorum forma non adeo nota est ac orienta
vus canon conderetur, quo institutio haec lium , si Synodos Africanas excipias. Episco sngillatim explicaretur. Quamobrem Eccle- pus enim Carthaginis jure suo convocaresae corpus in Dioeceses distributum est cano- poterat coetum Concili j generalis totius ne secundo Concilij Constantinopolitani, Africae, quo particulares provinciarum sy- quod anno C C C L x x x I. celebratum est. nodi a Primatibus suis congregatae legatos
Hic enim canon supremam integrae uniuscu- mittebant. quod ea de causa Concilium unita videlib s.c.3.s.t.
jusque Uioeceseos synodo auctoritatem tri- versale dicebatur, ut patet ex capite x I x. debuit regendi & administrandi omnia nego- XX. canonum Africanorum. Interdum verotia ecclesiastica provinciarum quae contine- Episcopi, praeter legatos provinciarum, ma-bantur in ea Dioecesi, sub ἡubernatione ta- jorem Episcoporum partem ad synodum men Primatis sive Exarchi Diocceseos; evocabant prout causae gravitas postulaba quemadmodum accurato explicui in differa ut videre est in epistola Concilij Carthagiatatione de judiciis canonicis Episcoporum, nensis ad Bonifacium Papam, quae nomine& aliquatenus attigi in capite primo hujus Episcoporum Africanorum inscripta est qui
libri. praesentes adfuimus numero cc VII. G omni
IV. Sed duo in primis heic observanda Concilio Africae. sunt quae nuspiam hactenus explicavi. Pri- VI. Ceterae Occidentis Dioeceses eodem ntium enim observandum est canonem illum modo congregabantur. Sane ex epistola antecedere institutionem patriarchalis Dice- Damasi ad Synodum Illyricianam , dc ex ea Ceseos Constantinopolitanae quae septuagin- quam Synodus Illyriciana scripsit ad Synota tant lim post annis facta est in Concilio dum Alianam, quae extat apud Theodore- Chalcedonensi. Itaque toto illo septuagin- tum, colligitur Episcopos hujus Dioecestosta annorum latervallo tres Dioecesianae sy- Illyricianae constituisse suam synodum. Prinodi in Oriente erant Oecumenici Con- teream Concilio Ephesin O Africa Sc Illyri- e. ii i saecliij decreto approbatae, Thracica scilicet, cum distinguuntur a Synodo occidentali ui epist. ad Pontica, & Asiana, quae nulli Patriarchae urbis Romae. Hispanicas autem proqincias ad γ' -' ''r parebant , adeoque non erant synodi pa- Concilia nationalia convenire solitas pro triarchales, sed Dioecesianae tantum, aut bant Acta Concilij primi Toletani, quoci an regionales. Nam quoad duas alias Dioece- no quadringentesimo celebratum est. Dior ses Imperi j orientalis, AEgyptum videlicet, Cesis Italica, quae septem provincias comple& Orientem propriE dictum, suis illae Pa- ciebatur, auctoritati suberat Episcopi Me triarchis suberant, Oriens nimirum Antio- diolanensis. Dioecesis vero Vrbicaria , quae cheno, SE AEgyptus Alexandrino. Ex ob- ex Φcem provinciis constabat, ad ordin servatione ista, cujus integras probationes riam synodum patriarchalem Summi Pontiasseram in dissertatione de patriarcham ficis pertinebat , ad quam etiam, seculo quin- Constantinopolitano , pendet alterum ca- to, pertinebat universa Italia.
put nostrarum observationum, nempe, ca
none secundi Concilij de Dioecesibus tantum Imperi j orientalis agi, nulla prorsus mentione facta Dioeceseon Occidentis: quia clim synodus illa ex solius Orientis Episcopis constaret, noluit condere canones pro gubernatione Ecclesiarum occidentalium.
Hinc factum ut Concilia illa Dioecesana non adeo illustria sitit in Occidente, eaque deprehendere res sit non minimi laboris. Atque id eo magis observare convenit,
I. Affendum nunρ de Dradis cyassicanis. I L Stante Imperio , Episcopi Galliarum unum Inodι corpus constituebant. Probatur ex Concitio Agrippinensi, Arelatensi, ct aliis. III. SInοdm Gadiarum, corpus erat separatum a 'Mymana finodo. Vtriusque dignitai par vis ot Episcopis Ilbrio.
246쪽
' IV. Trabissilὸ est πιιινοροι-η. Treverensis au- congregati sunt in civitate Arelatensii , ubi Πιλι ιὸ eoooeari rum consuevisse Concilia πηιι- - Paulinus Episcopus Treverensis depostustia 9AIIia. I. eoum Hibus μιraordinariis scus ri--, quod damnationi Athanasi consenti- erat auctoνιιπι Imper t. re noluisset. Biennio post iidem Epistopi convenerunt apud Biterras , ubi sanctus
V I. Episeopus Araiateos contendebat olim ause pertinere potestatem cis eroda si odi generalis Galliarum. Origo hujus ambitionis investigatur. Ser
rem provincia, quanam. VII. Quid Patroclo Arelatensi concesserit Fata Zoa imm. Ejus an Imtatem intendu IN. Va
exarchatum Chima ι- aθιraverant. Eis concessa au- Horisti congregandinum Conciliorum ex tιuribus provinciis.
IX. Quod Leo primus fer in t sterum teluit: imminuta a moa m dignitate sedis Arelatensis. Constituitur epocha SHodi secunda Atelatensis. Posit Iarai Armitosis obitum Leo alip - ου uis dit. nitatem illius suis. X. Primus omnium Hilarus Papa Arelatensibus Discuis iri μοι potestatem convocanda Conciuium
, disteri G v N n v xi nunc de Synodis Gallicanis, quod eae sint praecipuus hu-3us Gil sertationis scopus. Verum ut id ex o dine fiat, considerandi sunt conventus generales Episcoporum Galliae, sive in Impe rio, sive postquam Franci Gallias occupataverunt , regnumque esse fecerunt. Quo niam vero racies ecclesiasticae politiae mul
tis mutationibus obnoxia fuit nub Regibu, nostris, agam primum seorsim de Concilii, generalibus Galliae sub prima dynastia, dein sub secunda & tertia, usque ad hanc nostram aetatem; & in primis duo quaedam accurat dexaminabo , cum eorum circumstantiis,
quanam videlicet auctoritate Concilia illa congregarentur, quamve illa potestatem ha. berent quoad materias ecclesiasticas. II. Stante Imperio, Episcopi Galliarum unum synodi corpus constituebant, aeque ac Episcori aliarum Dioeceston de quibus paulo ante sermonem institui. Sane Concilium Agrippinense habitum anno cccXLVI. adverssis Euphratam illius urbis Episcopum, qui illic ob Arrianam .haeresim damnatuς est , constabat ex provinciis Treverensi, Agrippinensi, Mogumina , Remens, Senonensi, Rotliomagensi, & Vesontionensi, ut colligitur ex subscriptionibus Episcoporum. Anno ccc Lot. Episcopi Galliarum missi is est, Anione Saturnini Episcopi Arelatensis. Sulpitius Severus , cui memoriam horum duorum Conciliorum debemus, scribit ea fuisse conflata ex Episcopis Gallia-xum : Ceterum a minis , tum apud Arelat m, ac Biterras, oppida Galliarum, Concilia fuere. Anno etiam ccc LYD. corpus Episcoporum Gallicanorum congregatum est in civitate Parisiensi , ubi formula fidei in Ariminensi Concilio proposita, quae usitae sive consubstantialitatis vocabulum suppriiDe-baz, revocata est, & Saturninus Arelatensi depositus. Certe synodicam suam episto iam ad Episcopos orientales miserunt sub titulo Episcoporii in Gallicanorum , ad cujus calcem iis verbis utuntur quibus testatum voluerunt auctoritatem suam extendi
ruimus intra Gallias putaverit rexitendum, a
communione ac sede suertit, sis abjiciensis.
Infra: Saturninum excommunicatum ab omnibus
Gallicanis uisivis caritas velisa cognos r. III. Magni momenti est istud exemplum. Illustrius tamen est illud quod sequitur. Constat ex professione fidei Synodi ila lyricianae , quae extat apud Theodoretum uni cum epistola Valentis Imperatoris ad Synodum Dioeces eos Asianae, habitam fuisse Synodum Romae anno trecentesimo se xagesimo quarto , itemque aliam eodem tempore in Gallia , quarum fidem ample eruntur Episcopi Illyriciani. Duo quaedam hinc colliguntur quae scire oporteat. Pri mum , Synodum Galliarum separatrem coriapus fuisse a Romana synodo. Deinde, utriunque synodi rationem habitam ab Episcopis Illyricianis , quasi aequalitas quaedam esset
inter eas: Nos autem non aliter semimus atque duo Concilia, quorum alterum jam Roma, ais ram habetur in Galila.
IV. Difficile est pronuntiare quanam auctoritate corpus illud Episcoporum Gallicanorum coiret per illas tempestates. Attamen quoniam civitas Treverensis erat sedes praesecturae Galliarum , ut ex AusonqMosella constat, ob quod vocata est metropolis Galliarum , ut testatur Athanasius, sus picari fortasse liceret penes Episcopum illius urbis fuisse auctoritatem primi Metropolitani , quo nomine ad eum pertineret potestas congregandorum omnium Episcoporum. Assirmare certe licet Imperatores
aut Vicarios Praesecti praetorio Galliarum,
247쪽
qui semel in anno civiles Galliarum conven- bus Galliis, vel ex quinque provinciis tan tus agebant propter neῖotia publica juxta tum, quae tum temporis speciale reipublicae formam in legibus praescriptam . conven- corpus constituebant in Galliis i interim de tus quoque Episcoporum permisisse , quos Agreuo , quem indebite ad presbter. 'adu ipsi literis suis haberi jubebant , quoties ro- consceni e commemoras, quid reti ioni nostrae gabantur a Metropolitanis. Quod in Orien- po sum praestare reverentius qu. m ut de hoc ipso, te M Occidente obtinebat ante quam Con- cujuscemodi esse videatur, catholici jussireni Satacilium CP. habitum anno c cc L x x x I. Sy- cerdotes ρ Iuorum conventum ex opportunitate
nodo, Dioecesion vertisset in iuris dictionem omnitim vel erus intra Gazas , vel qui intraordinariam . quam institutionem ab Impe- αuinque promiscias commorantur , in qua eleratore Theodosio confirmari procuravit. gerint urbe constituam. Idem Imperator Ma-Quirpe certum est omnia Concilia, excep- ximus congregavit Concilium Burdigalensetis ordinariis, jussit Imperatorum convoca- anno ccc Lxxxv. adversus haeresim Pris ta fuisse, id est , Concilia Oecumenica, Con- cilliani , ad quod convenerunt Episcopi Galia obe ius iii i ixi t.
cilia uniuscujusque Dicece os, ta Concilia harum & Hispaniarum , ut Sulpitius Seu
extraordinaria ex variis Dioecesibus compo rus testatur. sta , tametsi Oecumenica non essent. Sanc V I. Episcopus Arelatensis olim conten- Constantinus Imperator Synodum Arela- debat ad se pertinere potestatem congreganiensem coegit anno c cc x I v. in causa Do- sinodi generalis Galliarum. Sed ambi- .
natistarum , qui appellaverant a judicio tio nus repressa est ἱ Leone Summo Ponti quod Melchiades Papa cum Episcopis col- fice, qui conatum ejus improbavit tanquam legis suis tulerat secund im Caecilianum Elis- ratione destitutum. Et quoniam jus illud copum Carthaginensiem. Necessaria illic sibi rursum vindicare studuerunt Episcopierat auctoritas Principis , quoniam synodus Arelatenses in prima Regum nostrorum dy- illa coiistabat ex legatis Diceces eon Gallia- nastia, cui etiam constituendo alictoritatem rum , Britanniarum, Hispaniarum, Africae, suam adhibuerunt Summi Pontifices, operaeci Italiae , ut patet ex subscriptionibus. pretium est altius scrutari quo fundamento
Concilium celebratum anno ccc LXXX i. Jus illud inniteretur. 'sertim cum ma- in civitate Aquileiensi, quae a Dioecesi Ita- teria haec nondum fatis explicata sit. Exci-lica pendebat , cujus caput erant urbs dc sa a Vandalis urbe Treverorum , Honorius 1. Episcopus Mediolanensis , decreto Impera. Imperator sedem praefecturae Galliarum toris Gratiani convenit, juxta preces sancti transtulit Arelatem, α Matrem omnium Gal- Ambrose , ad damnandos duos Episcopos liarum vocavit, id est, Galliarum metropolim. Arrianos. Ad illud convenerunt aliquot quo titulo antea honestabatur civitasTreve
Episcopi Italiae , Pannoniae, quae Illyrici renss. Aba deinde constitutione quae edita provincia erat, & legati Dioeces eon Gal- est a Nicolao Cusano , Scaligero , & Si
liarum de Africae. Itaque quoniam conven- mondo ) decernit ut conventus ordinariustus erat extraordinarius, necessaria fuit au- Septem provinciarum in ea urbe habeatur
choritas Imperatoris. Quamobrem recte ad ordinandam politiam. Corpus illud Sep Ambrosius in Actis hujus Concilij ait: Nos tem provinciarum constabat, ut fidem fa- in Occidentis partibus constituti , convenimus ciunt veteres Notitiae , ex provincia Vien- ad Aquileiensium civitarem , juxta Imperatoris nensi, Narbonensi prima & secunda, pro . praeceptum. Quin etiam synodica epistola ad vincia Alpium , Novem populania, & utra- Principes nima idipsum testatur : Gratias que Aquitania , additis videlicet ad Quin- agimus vobis, clementissimi Principes, qu odo que provincias aliis duabus. Quoniam vero fidei ve arae studium probavissis , qui ad rem Qignitas quae civitatibus competebat in Oretendas altercationes congregare studuisis sacer- dine civili, facile communicabatur episse
dotati Concilium. Infra : Omnes prope ex om- patibus earum urbium , incessit Episcopum va sapiath
nibus provinciis occidentalibus misis adfuere Arelatensem ambitio sbi vindicandi titulum 'y ' legaris. primi Metropolitani Galliarum. V. Sed quod propius spectat ad res no- VII. Sanu Patroclus Arelatensis Epis stras , conventus Episcoporum Galbae asi copus eam dignitatem impetrare tentavit a solitos auctoritate imperatoria probat epi- Zoaimo Pontifice Romano , qui exiguam stola Maximi Imperatoris, qua Siricio PM eius portionem ei concessit , edicto ne ulla' '' pae respondet. Conquestus erat ille apud persona ecclesiastica, cujuscunque gradus ea Principem de Agretio quodam, qui indebi. foret, Romam aliove accederet absque epite consecutus erat gradum presbyter'. Res- stola formata Metropolitani Arelatensis , s ς ipsit Princeps, se, ut difficultatem illam qua testatum universis fieret quem gradum 'in '' solvat, congregaturum sinodum ex omni- illa persona obtineret in Ecclesia. Eo pacta
248쪽
Zoetimus cum eo communicavit unam ex sumptionem Hilarij, vetuitque ne deinceps praerogativis quas Africani canones Metro- synodos ex variis provinciis cogeret. Suis politano deberi testantur supra Episcopos inquit Leo in epistola Lxxxi x. ad Episcopos& clerum provinciae. Sed privilegium illud provinciae Viennensis ὶ unaquaeque promticia coercitum fuit ad unicum hoc caput jurium sit contenta Conciliis, nec ultra Hilarius audeat metropoliticorum , nulla congregandorum convenius indicere synodales. Sed heic obiter Conciliorum Galliae potestate concessa, ac adnotandum est, posse ex iis quae dicta sunt praeterea Patroclo tantlim conceditur , ea constitui epocham Concili j Arelatensis se- ratione, ut ad successores non transmitta- cundi, quae viro clarissimo Sirmondo ignotur, meritorum eius steriali contemplatione, in- ta fuit , eique occasionem dedit scribendi qui Zoetimus. Merito igitur reprehendendi exploratum hactensu de tempore hujus Combsunt Episcopi provinciae Arelatensis , dum Mihil esse. Conlocandum est in ediate post in libello quem Leoni primo obtulerunt, Concilium Vasiense, quod anno cox Lir. aiunt eam auctoritatem sedi Arelatensi com- celebratum est , & ante annum cox L v. petere quam verbis admodum magnificis quo scripta est epistola Leonis adversus Hi explicant contra tenorem rescripti : Vι om- larium. Porro Hilario adempta insuper est nes Gallias, At apostolicae sedis vice mandata, a Leone dignitas metropolitana , ac Uienia sub omni eccisastica regula contineret. In p. nensi Episcopo adjudicata. Attamen idem Valentinianus III. auctoritatem Patrocli Ponti sex eandem provinciam , post Hilarij i. es, i,,: Episcopi Arelatensis intendit, lege data, obitum , divisit in duas, relicta Episcopo qua Mus jurisdictioni subdidit Epistopos Viennensi cura quinque civitatum, reliquis Galliarum qui Pelagi j erroribus adhaere- autem tributis Ravennio recens ad epis co-rent patum Arelatentem electo. Ac praeterea, V III. Privilegia isthaec personalia Are- restituendae huic urbi veteris dignitatis cu- latensibi s Episcopis concessa, quae aliunde pidus, Ravennio jus quoddam eximium tri- confirmata fuerant 1 Zoetimo quoad ordi- buit quod primo Metropolitano competit, idon. m. o. nationes Episcoporum provinciae Viennen- denuntiandi nimirum reliquis Episcopis ressis & utriusque Narbonensis, tametsi dein in Concilio definitas. Eam namque illi cu- Bonifacius Papa ea extendi prohibuit ad ram commisit , missa ad eum celebri illa primam Narbonensem , viam aperuerunt epistola qua controversas de mysterio do ambitioni eorum , adeo ut ad exarchatum minicae incarnationis decidit, edicto ut eam Galliarum aspirare ausi sint. Hanc ob rem communicaret cum Episcopis Galliarum, Hilarius Arelatensis Episcopus in secunda qui dein Leoni gratias egerunt. synodo Arelatens decerni procuravit penes X. Primus omnium Hilarus Papa Are-- . Episcopum illius urbis futuram potestatem latensibus Episcopis jus M auctoritatem tri- ειε .ών. congregandi synodum Galliarum , quoties buit convocandi Concilium Galliarum. An. ita illi visum seret expedire. Hic est enim no namque quadringentesimo sexagesimo sensius canonis xvi r i. ut ejus verba satis in. secundo sussit ut Leontius Arelatensis Epic dicant i Ad Arelatensis usui arbitrium s- copus synodum ex provinciis quae congre-
nodus con reganda : ad quam urbem ex omnibus gari possent convocaret. Per an itaque u , νά, ,
mundi partibus, praecipue Gallicanis , subsancti singulos, inquit, ex provinciis quibus poteris r , Marini tempore legimus celebrarum fuisse Con- congregari , habeatur episcopale Concilium ; ita talium atque conventum. Sed in eo capite cab ut opportunis locis atque temporibus , secundum lide agit hic canon , cum constet primum dispositionem fratris se coepiscopi nostri Leonιν, illud Concilium Arelatense anno c c c x i v. cui silicitudinem in congregandis fratribus δε- convocatum fuisse ab Imperatore Constan- legavimus , Metropolitanis per literas uus aitino. Excipi posset, synodum illam Arela- monitis celebretur. tensem fuisse tantum ex provincia Viennen- XI. Ceterum hactenus placuerit exalnusi, ideoque canonem illum intelligi tantum nare quanam auctoritate sub Imperatoribus debere de conventu synodi provincialis, Romanis convocata suerint generalia Gal-
quae arbitrio Arelatensis Episcopi permittitur. Verum aperte constat eam Synodum constitisse ex pluribus provinciis , & ex diversis Metropolitanis , de quibus compo
nendis agitur in XLII. S I. v I. canonibus.
Vnde sequitur, canonem x v iii. voluisseliarum Concilia. Quippe irruptiones Fran corum, Gotthorum, & Burgundionum, qui majorem Galliarum partem ab Imperio resecuerant, multum dissicultatis attulere communicationi antistitum: quae aliunde valde erat interrupta , ob hoc quod auctoritas tribuere auctoritatem convocandi synodum pontificia ad congregandas synodos esset plurium provinciarium. penes Episcopum Arelatensem Romano im-
IX. at Leo primus serre non potuit prae- perio subjectum. Recth igitur Papa Hila-
249쪽
rus ad Leontium scribit ut synodum habeat cum Episcopis provinciarum quae congregari poterunt. Ceterum ut membrum hoc concludam , aio synodos generales Galliarum congregari solitas ab Imperatoribus vel eorum auctoritate , Episcopum vero
Arelatensem sibi vindicare volui ue jus illas convocandi, sed a Leone Papa repressum fuisse, Hilarum deinde Episcopo Arelatensi delegasse sollicitudinem congregandi quos
posset Episcopos, id est, qui a Regibus ene
rentur accedere ad synodos. X II. Nam eo tempore Reges Gotthi, partim jure belli, partim CX pactis, occupaverant aliquot provincias; quarum fines ita propagaverunt ut per illas tempestates ponsederint utramque Aquitaniam, & Novem- Populaniam, utramque Narbonensem , &rovinciam Alpium. Burgundionibus pareant Lugdunenses Viennenses, & Vesontio Denses. Franci verό reliquum Galliarum oc- Cupabant. Constat ergo non potuisse illa rempestate congregari corpus Epistoporum Gallicanorum. Ob diversitatem regnorum. Cujus rei illustre testimonium extat in epistola Aviti Epistopi Viennenss ad Senatores Vrbis Romae scripta anno quingentesi. mo tertis, Primum enim illis sismii at do. lorem quem conceperat ex judicio Romae lato adverstis Papam Symmachum , tum se apud eos excusat quod ipse solus inter Epiccopos Galliarum hanc epistolam scribat,
quod regnorum divisio impediat eorum Conventum. Assirmat tamen literas ad se ab omnibuς collegis suis missas, quibus eum orant ut scribendae istius epistolae curam in se suscipiat M. Vettimus ut quae in causa communi supplicari oporret, amplitudo me a congregatorum Galliae Sacerdotum relatione cognosceret. Sed quoniam hujus quoque isti non potes reddit provincia prae xis regnorum determinara limitibus , quamprimum sentici prece posco ne celeberrimo redivi vestra pagina haec Hiquod moveas , quasi ab uno dictata, fastidium; quoniam a cunctis Gallicanis fratribas meis ad hoc ipsum non miri per mandata quam per literas
oneratus, quecumque a vobis omne. amlimus,
Disivi ad eam convenerι ι. III. Conventus ille extraordinarius erat; id ἄ-que convocandus a Rege. Itaque a Clodoveo convocatur est.
IV. Post uisum Curivet, regnum eius druis, man tetrarchias. Vira que um portio, egnum dιe batur , velut regnum Chii deberti. Marcham Chil de
belli vocat Mar1 Chiron con. Amonense Conculum, Sortem.
V. Variatum temtoris fuere Valliarum Contina. 1πι interdum constabant ex Discopis tinatisrsa
Ua ιιa, interiam vero ex Episcopis unius regni. non I. Conciti. II i. Aurei nensis e ticatus. VI. Concilium Aurelianens secundum congregatum Dis fusi. Regum. Explicatur immuriniso qua insequentibus Conciliis accidit circa iura regia. Pria
VII. Temperamento Ua snadus fecunda Paria sensis, isιmquι secunda Turonensiis. VIII. Sequentia Concilia iis verbis usa fune qua Rrium auctoritati reoondent. Evocationis vox
IX. Concilium Matiscone Ue ficundum congregatum est jusseu Gunt mm RVια Ea tmersareum omnes Episcopι regni Surgundici. In eo statutrum est
μι tertio quoque anuo Concitium telibretur una cum
Hse ilione Princivit. Vox dispositio explicatur. C
nantur patres novam Patria νcha dignitatem tribuere
clodoleo secundo. X. Discopi tenentur accedere σι ρκodum quam Rex indixerit. Probatur ex insigni loco Gregor Tronos. In litem tamen convocationis exprimo eram causa ob quaa convenius praecipiebatur.
I. A T TAMEN licEt corpus Gallia-II. rum in synodo congregari non posset, provinciae quae uni Regi parebant syn dum componebant absque ulla permissione Episcoporum alienarum provinciarum , ut constat ex Synodo Apathensi , quae anno quingentesimo sexto habita est permissa Alarici Regis Vulsigotthorum, tametsi Arrianus esset: Cum in nomine Domini, ex peramissu Domini noctri gloriosissimi, magni con- is mi , piissimisue Regis, in civitate Agathens octa B aeus comenisset. In subscriptionibus autem leguntur nomina Metropolitani Arelatensis, Narbonensis, Burdegalensis, Elusani, Bituricensis, & Vi rh Metropolitani Turonensis , itemque plurimorum Episcoporum earundem provinciarum quae regnum Tolosanum constituebant. Nullas porro Epistopus regni Francorum aut Burgundionum et synodo interfuit; neque etiam ex Hispania, tametsi magna illius pars Regis Alarici imperio pareret. Suspicandi tamen locus heic esset Petrum Episcopum
de Palatio, qui synodo huic subseripsit' -
jus civitatis vocabulum ad nullam urbem referri
250쪽
referri potest earum quae pendebant a me- Sane praefatio Concili j Aurelianensis doce: tropolibus supra memoratis in fuisse ex Hispa- illud a Clodoveo Rege convocatum esse. nis , e Palentis nimirum , silve Palentia, Quae quod in primis quaerebamus. civitas erat episcopalis in provincia Cartha- IV. Post obitum Clodovet, regnum eius ginensi , qui cum forte Tolosae degeret in divisium est in tetrarchias, ita tamen ut unus comitatu Alarici, Synodo Agathensi potuit quisque liberorum ejus retinuerit nomen
interesse. Regis Francorum. Portiones autem eorum
Srnodus Epaonensis , itemque Lugdu- distinguebantur ex nomine Regis, exemplinensis habitae fuerunt anno D x v i I. ab Epis- causa regnum Childeberii , vel Ckt- , ut
copis regni Burgundionum quibus nulli rese patet ex epistolis i Vistilio Papa scripti, ni Francorum Episcopi adfuere. ad Epis pol μb regno Childebini Regis per
II. Ouod attinet ad Episcopos qui Galba constitutos. Vetus Chronicon Marii, Francorum dominationi parebant , prima uniuscujusque portionis tractum Marcham eorum synodus suit Aurelianensis prima , nuncupat, ut Marcham Ch ldebent. Id vero quae ex praecepto Clodovei Regis habita sortem nominat Concilium Arvernense ba est post excisum regnum Vrisigoti horum bitum anno D xxxvi i i. in epistola ad Re adjectasque imperio Francico quatuor me- gem Theodebertum scripta , qua eum Erintro potes ex iis quas Alaricus obtinebarau- copi rogant ne Clerici aut laici qui subronensem videlicet, Bituricensem, Burdega- unius Regum imperio habitant, facultates lensem, & Elusanam sive Novempopula- amittant quae ipsis competunt in sorte alte-nam. At Narbonensis , excepta civitate rius Rezis 1. Ne dum unius Regis q/ιissue pote-
Tolosana , remansit sub ditione Regum flati ac dominio subjacet, in Aurius sene to Gotthorum in Hispania ; Arelatensis vero, iam amitti rei facultati m. Theodorico Regi Italiae cessit. Consideran- v. Quoniam vero ciuilibet Regum iu da autem est in primis diligenter auctoritas ra regni sui conservare studebat , hinc L hujus Concidi j , quod paulo post habitum ctum est ut Concilia quae tunc remporis ha- est quam Clodoveus Christianam religio- bita sunt, diverse composita sint. Quippenem suscepisset, quoniam ad illius formam interdum ad ea conveniebant Episcopi cxcetera Galliae Concilia celcbrata fuit, tam provinciis omnium resnorum. Verum id in prima Regum nostroruin dInaitia, quam ex Resum consensu fiebat , quela almodum in saecunda. Synodus Sardicensis , quae ex Episcopis Igitur Concilium habitum fuit anno nxi. Orientis & Occidentis constabat, convo- in civitate Aurelianensi ab Episcopis pro cata fuit literis Imperatorum Constantq&vinciarum Galliae quae Regi Clodoveo pa Constantis , qui fratres erant. Aliquando
rebant. Nam praeter Metropolitanum Tu vero Concilia ex iis tant lim Episcopis conronensem, Bituri censem, Burdegalensem,& stabant qui in ejus Regis imperio habita- Elusanum, ac quamplurimos Episcopos ea. bant a quo evocabantur. cuiusmodi sunt rana provinciarum quae recens imperio Clo omnia serE Concilia Gallicana. Ad hoc au-dovei adjectae erant, convenere etiam Me tem ut ea rata essent, necessarium non erat
tropolitanus Rotho magensis & quam pluri ut ei ς Episcopi ex omnibus Galliae provimmi Episcopi provinciarum Senonentis & ciis interessent. Nam canon primus Con- Ea ,-- Remensis. Treverensis tm en, Moguntinus. ciiij tertij Aurelianensis , quo rejiciuntur& Coloniensis non adfuere , nisi fortassis excusationes Episcoporum qui eo praetex-s
hac in parte laborent subscriptiones Epin tu absunt a synodo quod in alterius Prin- tcoporum. cipis sorte seu divisione consistant, intelli III. Quoniam vero conventus ille coia gendus est de synodo uniuscujusque Me- actus erat ex septem provinciis, ideoque tropolitani id est, provinciali. non autem extraordinarius erat, necessarium fuit ut a de Synodo nationali, ut constat ex verbis
Rege convocaretur. Atque id eo magis canonis.
obtinere debuit quod nullus Exarchus aut V I. Concilium Aurelianense secundum primus Metropolitanus esset in regno , congregatum fuit jussu Childeberti ei unctim Arelatensis, cui ea sollicitudo olim que fratrum anno D xxx i i l. quemadmo- delegata fuerat ab Hilaro Papa, Regum dum synodus ipsa fatetur in praefatione rItaliae dominationi subjectus esset; qui an a Cum ex praereptione gloriosessimorum Regam ingulum illum Galliae in regno Italiae annuia Aurelianensem urbem, de oblematione legra c. merabant, velut provinciam particularem, tholica iractaturi , Deo auxiliante conveni Gita ut Gallia provincia diceretur , quemada mus. Vnde patet patres illius synodi agnos modum apud Gotthos Hispanos provincia cere inesse Regi auctoritatem pro convo- Narbonensis vocabatur truci ncia c aEia. catione sinodi. At sequentia Concilia eam