장음표시 사용
251쪽
infringere tentarunt, ut suam conservarent diis tamen Parisiensis secunda habita an integriorem, tribuentia videlicet Regi sim- no DL v. quae fuerint in ea convocanda plicem consensum, Episcopis vero jus con- partes Principis, frigide admodum explicati veniendi. Verum ea praesumptio repressa his verbis : Cum in uriam Parisius ad invi est quoties potestate sua uti Reges volue- talionem Domini Regis gloriosessimi Childerunt, quam legitimam esse agnovit Grego- berii venissemus. Synodus vero Turonensis rius magnus. secunda habita anno DL xvii. nihil heic Anno D xx xv habita fuit Synodus Ata spectat praeter conniventiam consensum vernensis eorum Episcoporum qui in regno que Principis r α propter Christi auspice Theodeberti erant, in regno scilicet Au- in Turonica civisue, concilio concordante, Iumstrasiorum , veluti Treverensis, Agrippi- ra conniventiam gloriosissimi Domini Chariserinensis, Metensis , Virdunensis, de aliquot ri Regis annuentis, coadunati. Sed Episcopi
Episcoporum regni Burgundionum , quod illi multam de te suspicionem injiciunt in
abolitum anno DXXXIII. inter Reges hac causa. Quippe apertius animi sui sen- Francorum fuerat divisum. Synodus illa se exprimentes , non quidem ratione ha- Arvernensis, prima omnium imminuere coe- bita Principis tunc regnantis, sed Clodo-pit regiam auctoritatem. Tantum enim ab- vel primi, qui dili ante mortuus erat, cinest ut se coactam fateatur jussu Principis, jusque res gestat ceteris Principibus exem- quemadmodum a duabus synodis superio- plo esse debent , non dubitant scribere in
xibus pronuntiatum fuerat, ut etiam dicant canone xx I. illum supplicasse Episcopis Couen τω. iis
Episcopi se congregatos fuisse a Spiritu ut ad Synodum Aurelianensem conveni sancto, cum consensu Regis Theodeberet , rent. Et tamen epistola synodica illius
multum videlicet recedentes consuetudi. synodi contrarium evincit, cum in ea ιιπι ιι -nne Conciliorum generalium , quorum pa- Patres ingenue fateantur se jussu Clodovestres profitebantur se literis Imperato - fuisse congregatos in urbe Aurelianensi. rum congregatos fuisse in nomine Spiritus VIII. At Concilium Matisconense sancti , non autem Spiritu sancto. Cum primum, & secundum , itemque Valenti- in nomine Domini, inquit Concilium Ar- num secundum , Parisiense quintum & C vernense in praefatione , congregante san- bilonense iis verbis usa sunt quae Regum m viritu, consentiente Domno nostro gloriosis auctoritati respondent , penes quos est jussimo piissimoque Re e Theorinno, in Amorna non solum invitandi Episcopos ad syno- urbe functa snodus conveni re. At Episcopi dum, aut eorum confregationi consentien- Concilij ter iij Aurelianensis robustilis de- di , sed etiam eam subendi & imperandi. primunt auctoritatem regiam. Nullam enim Episcopi Concilii Matisconensis primi, quod mentionem faciunt consensus regij pro con- habitum est anno quingentesimo octuage gregandis Sacerdotibus , sicut nec Aurelia- simo primo, fatentur se congregatos essenense quartum habitum anno quingentesi- ex evocatione glorio imi Domni Gumhramni.
mo quadragesimo primo , nec Parisiense Qui tuquendi modus explicat jus & pote- tertium anno quingentesimo quinquagesi- statem ejus qui Per literas suas convocat mo septimo, neque demum Lugdunense synodum. Sane jus quod Metropolitano
secundum anno quingentesimo sexagesimo competit convocandi Concilij Episcopo septimo , tametsi Gregorius Turonensis in rum suae provinciae , eo vocabulo explica- libro v. hist. cap. xx. scribat illud fuisse co- tur in Concilio Aurelianensi tertio, can. r. actum jussu Regis Gunichramni. Contresari Ad fiam civitatem suos evocet fratres. Tras odum ad urbem Lugdunes sim jussit. ctus est autem hic loquendi modus ex VII. Concilium Parisiense secundum, capite quadragesimo decretorum Papae itemque Turonense secundum , iis verbis Leonis, qui ad Episcopum Thessalonicen- utuntur quae jura quidem Regum non om- sem lilyrici Exarchum ita scribit : In eum ..ti ti, a m Hnino dissimulant, sed ita enervant atque candis oum . te Di pis moderatissimum :tμ
imminuunt ut ni aliunde ratio suppeteret ea esse te volumus. Quare cum synodus Ma- restituendi , dimidium re lae auctoritatis lisconensis fateatur se congregatam esse ex periclitari videatur. Nam licet Concilium moratios Regis Gunthramni, Prorssis mani- Aurelianense quintum habitum anno Dx Lix. festum est eam in unam conspirare senten- intra temperamenti cujusdam cancellos se tiam cum Episcopis synodi Valentinae s contineat, dum ait , Clementissimus Prin- cundae habitae anno quingentesimo octua-ceps, triumphorum titulis invictissmus, Dom- gesimo quarto , qui scribunt mediocrita' nus Childebenus Rex, pro amore fareae fidei tem suam in urbe Valentina convenisseo statu religionis , in Aurelianen urbe com iuxta imperium gloriosissimi Gunibra i Regis. irregavit in unum D mini Saccrdotes , H-- IX. Magni momenti est secunda synodus
252쪽
Matisconensis. Quippe cum regnum Fran- congreganda synodo mitteret cum suis lita corum in tres partes divisum estet inter fi- teris.lios Clotarq , earum unam Guntramnus sub Synodi demum Parisiensis quintae patres vocabulo regni Burgundionum obtinebat ue quae anno sexcentesimo decimo quinto ce ceteras, quae Austra sta&Ncustria diceban- lobrata est, agnoscunt se congregatos essetur, fratres ejus suo jure possidebant. Cupiit ex evocatione gloriosissimi Principis Domni Cloaautem Guntramnus ut omnes regni sui Epis- tactas Regis, cui Neustria de Burgundia copi simul congrega ntur; eamque ob cau- parebant. Quin & synodus Cabilonensssam eis praecepit ut ad Matisconensem ur- habita anno sexcentesimo quinquagesimo bem accederent. Nequis vero id a me gra- cui interfuerunt Episcopi Burgundionum
tis dictam putet, auctorem laudabo Gre- dc Neustriae, coacta est tam ex communi omiagorium Turonensem , cujus ea sunt verba nium veruntate quam ex evocatione vel ordina-
in libro vi i t. cap. xx. historiae : Episcopi time gloriose Fimi Domni Cudoves Resis , qui ex jussu Regis Gunichnumni apud Mati conensem duo illa regna possidebat. Et in epistola sya urbem collecti sunt. Praefatio vero synodi te- nodica Concilij patres aiunt i Suod olbriosis statur ei interfuisse omnes Episcopos qui in Domnus Clariveus Rex in uiae Cabilono G noda regno Guntramni erant constituti : Gaude- le praecepit esse Concili mmus γὰd omnes Episcopi qui in regno gloriose X. Suffciunt, opinor, ista quae diximus, Domini Guntramni Regis episcopali sun ntur ut dissicilibus & morosis ingeniis persiuaderi honore, in uno se conspiciunt coadunati Conci- possit magnam Regibus auctoritatem com- fio. Inter eos gutem in primis videre est Me- petere ad convocanda Concilia . cujus tan- tropolitanos Lugdunensem , Viennensem, ta Vis est, ut Episcopi teneantur accedere Rothomagensem, Burdegalensem , Seno- ad synodum quam Rex celebrandam indinensetara , Bituricensem, vesontionensem, Xerit. Necessitatem illam parendi mandatis Ebredunensem , dc Tarantasiensem. Illud Principis docet illustus locus apud Grego- Episcoporum corpus jubet in canone ulti- rium Turonensem. Narrat ille Childe movi Conoelium nationale, quod univer- tum Regem Austrasiorum suis literis anno , Ucat ,efunMurn phrasim Africanorum, D x c. evocasse Episcopos regni sui ad urbem id est, Concilium ex universis regni provin- Virdunensem, ut accusatio adρersiis is, tertio quoque anno celebretur ι ea ta- dium Remensem Archiepiscopum instituta. men lege, ut id fiat iussu Principis, qui lo- judicaretur. Ac licci iter illud plurimum cum commodum assignabit, situm velut in incommodi adserret Episcopis, ob intole-
R i: Episcoporum: Hoc adim- rabilem hyemis asperitatern , pluvias , &ρ' esellicituinis sit Metropolitani Lugdunensis fluminum inundationem, tamen, ut ait Gr Oscop/ , un i cum dissos ione magnifici Prim gorius, praeceptioni regiae obsistere nequi-cipis nossι prius desistentis locum meditereri verunt. Rex Episcopos accersiri ad eju examineum ad quιm omnes Episcopi sine labore ala- nationem praecepit , si luet ut ab initio mensis cres congregentur Patres Marisconensis vo . octati apud Viridunensm urbem ademe dele
sabulum dispositionis quod in legibus Co- dirigens visiolas, ut sunt diximus, ad
stola sancti Leonis ad Pulcheriam qui eo no ad discutiendum in urbe supradicta adesse utitur ut significet Iussa Imperatoris data pro deberent. Erunt autem pluvia malida sista
voluit congregara, nostra videretur praesentia δε- n μι--.Nilulominus dissimul dum non
Enatum Presbterum , ct sium. meum Hila- cauta conventus, quae nota Se Zbebant,
,. Ph f se et in literis convocationis exprimerentur. Nam
se cere . Episcopo tutem Lugdu- in eo casu Mapinius Episcopus Remensis adneia si curam delegant petendi & obtinendi Nicetium Treverorum Episcopum scribens
morari sole bat Quoniam vero Concilium, pis: Indicamus nos literas L nostri Restis Theo Principis desiderium sataetebat ei Epis- desalia excepisse ut in Tuliensi tide die
a. ---0 h00ς st/Πx iΠ pr*- ω im evocationis declarantes , reciprocantepa. Iatione, placuit ut ipse regia diplomata pro gina indicavimus nos illuc accedere non debere,
253쪽
quia causam conitionemq. e nos constabat igno rare. Iteratis scriptis edocuit cyc.
I. Gregorius magnus agnoscis auctoruatem Rerum Fran orum 1κ convocantis Conc. his. II. Impe aiores tostibant auctoritatem conto candi Concilia exιraoruinaria.Sed id non exclud Militeras Metropolanorum ad cι metiaciales Episcopos. κιque Piamar harum ad AI tropolitanos Proba
tur ex Concilii, sphus o oechalcedonensi.
politanorum non sum isociabitis. IV. I tim ius obi nibat in Gallia, quandiu conciliorum convocatio penes RII i fuit. ἁ- id si Summus Pontifex eam curam ad D traherιι ' Prudentia Gregorar magnι laudat Regum ιn eo auciori as probatur ex epistola S g berii Regis ad Desideri u Epsopum Cadurcιnsem qua explicatur. I I. Hilarus Papa Leontio Are at/nsi Discito contulit totestatem convocandi Coneilia ex dive mprovinciis. Symmachus Papa uti a progressus est. VII. Vigitius Auxanio Arelatensi ionc si usum Pall1 ct aut oritatem convocandιδεν nodum omnium Episcoporum Gallicano um. Ea l gatio stata me ei bus Retis Childeberti ; in cujus quoqu grati m τι--riatum suum idem Pontifex contulit Aureliano, --κ successiori. Arelas prima cainctis Iunarum Galliae Ecclesiarum ditia a Iustiniano. V II L. Pelsius primus Sapaudo Arelatensi non
tribuit aperte axctoritatem coudocandorum Conratio
m c. Legatio illa data trecibus Regis hildeberii. Ex verbis Pelag, colligitur non admodum habiuos in honore Arelaten es Epscopos , tametsi Vicarr esse ηι
I x. Gregorius dignitatem Vicar, tribuens I irri- ιιa Arelatensi, non evagarus s extra veteres Dei.
I. ED ut omnis cavillandi via iis praecludatur qui hoc Episcoporum erga Reges obsequium ab adulatione proficisci
exiitimare possient, urar auctoritate Gregorij magni: qui cupiens abolere pravam cone . t b. '. suetudinem quae In regni, Burgundiae & Au
invaluerat adverssis canones . vendi- ω , - tionem scilicet ordinationum, synodum ha--2--οῦ ι. .. beri ea de causa jussit anno DXcax. literis datis ad Suagrium Epis opum Augusto dunentem, AEt seri una Lugdunensem, Virgilium Arelatens ira & Desiderium Uiemnensem. Quyniam ver5 optime noverat quaenam in Q nciliis convocandis esset Principum auctoritas, lieic subsistere noluit, sed eandem ob causam literas ad Reginam
lsrunichil dem . quae Regum avia erat, Icripsit, quibus, Excellentia ejus affectu pater o salutata, petit ut jussione regia synodum fieri conitituat. Et quia Syagrio Augustodunensi Epii copo, intimo Regum amico, sollicitudinem synodi cella brandae delegaverat,
Brun tu idem Orat ut ei commodas aures
praebeat supplicanti, cenaque ope sua adjuvet ad extirpandum hoc malum μ. Salutantes Lib. 7 λυι.
ex Pontiam τι ram pate no ictu, petimus ut de huius pravitatis emendat one Deum et obis
placabilem Iaciatis. Et ni nulla deis. eps valeat occassone ιommitti, BIAorim fleri fossio regia constituat. Infra: Turam τινο or scitu in mu Ams di, quam flendam decromimus, fratri coepisubque Syagrio , quem vorium proprium novimus , 5feci. Qier delegare ιδε avimus quem petimus ut uticantom silenter audire ct ope Ioare dignemini cu Eandem ob causam scribens ad Reges Thc odoricum MTheodebertum , verbis utitur disertulimis, quae ostendunt Summo Pontifici persuasum
fuisse Regibu, competere auctoritatem convocandi synodom : apua de re ut magnum om. O,.-. nipotenti Domino munus valeatis emcrre .s
dum congregari praecipite. Et quoniam Concilium illud, quod san eius Gregorius justissime expetebat , non statim convocatum fuit, literas anno sexcentesimo primo scripsit ad Virgilium Episcio. copum Arelatentem & AEtherium Lugdu nensem, quibus eos hortatus cst ut ivno - ldi convocationem urgerent. Interim ad malint..
Theodoricum Regem Burgundionum scri- L5.bans , illum rursus hortatur ut synodum congregari jubeat : Iterata vos , pro τι amagna mercede, adhortatione puls mus tit Gngregari nodum jubeatis. Item in epistola m . ad Clotarium Regem : Petimus ut pro mer cede ut a congregari s norim satiaris. Et ad P, Reginam Brunichildem : Itaque nodum congregari praec/pite.
II. Possiet heic aliquis suspicari quandam
in iis epistolis esse conti adiectionem, aut sal tem aliquatenus imminui auctoritatem re
iam, quod Gregorius praecipiat Metr9po-itanis Arelatensi , Viennensi , & Lugdunensi , & Syagrio Augustodunens Episcopo, ut synodum congregent. Verum si ratio politiae ecclesiasticae quae ipsis Imperatorum temporibus in usu crat expendariar,
manifestum erit mirificam in eo capite mille sacerdoth & imperij concordiam, & modum agendi, quo illi utebantur . in Gallia fui si e
continuatum aevo beati Gregorij. Imper tores enim , qui citra omnem controversam possidebant auctoritatem congregandi Concilia extraordinaria , ei tamen eum modum adhibebat ut mandata eorum non cxc uis
254쪽
&Jmper ij Lib. VI. Cap. XIX. 24s
derent literas Metropolitanorum ad Episco- tores qui Concilio Oecumenico inter taepos comprovinciales, neque literas Patriar' deberent. Hunc ordinem tenuit Theodo
chartim ad Metropolitanos , qui post prae- sius pro congregatione Concilij Ephesiniceptionem principis, munere suo fungeban- secundi, ut discimus ex ejus epistola ad Dios
tur. Nam convocatio illa non exigebat prae- corum Patriarcham Alexandrinum, cum ii, sentiam omnium Episcoporum tanquam eundem modum scripsisset reliquis Patriar-
absoluid necessariam , sed majoris eorum chis: Igitur es tua sanctiωs , sumptis secum δε- t n. τ Husa, partis , qui a collegis suis delegabantur; cem reverendi 1 is iiesropolitis Episcopis , qui quod alij in provinciis commorari cogeren- sub tua degunt D acesi, O aliis similiter decem cca. tur . sive pro ecclesiastico ministerio , seu sanctu Oscopis proximu Calendis Aet etiam ob infirmam valetudinem. ita nam- s Ephesum metropolim Asiae convenire atqueque fieri consuevisse colligitur ex collatione ulta dilatione festinet. diversarum epistolarum 4mperarorum M Patriarchae igitur Metropolitanos con-Coneiliorum. Exemplo sit Concilium Ephe- vocabant cum literis suis, quae in Conciliis sinum Oecumenicum tertium, quod lireris Africanis vocantur tractoriae, ij vero Epis Imperatoris Theodosj indictum est ad copos, secundum auctoritatem praeceptio unumquemque Metropolitanum missi ; qui- nis imperatoriae. Duas illas res mirabili so bus praecipiebatur ut Metropolitani cer um tertia junxit Concilium CP. secundum m- Episcoporum numerum ex sua prouuacia cumem cum in sua epistola synodica , ubi pa- adducerent,rursumque nonnullos illic relin- tres aiunt se a Concilio occidentali evocatos querent proministerio ecclesiastico. , ic enim fuisse Romam cum literis Imperatoris: Nos nos docet epistola Theodosij ad Cyrillum velut membra propria per Deo inantissimi Impe- .
xyhes. Coma. Episcopum Alexandrinum: Tua picta ---ope, rutoris Eurus accersivistis.
'U' '' iam dabit . ut ad Ephesiorum civitatem accur- Ex iis quae dicta sunt inani sest E colligi --, nonnullosique, quos nimirum idomo I G- tur litera, Principum & Metropolitanorum eatis . sanctissimos protincia suae Episicopos ab- non esse dissociabiles, & utrarumque usum ducat; ita ut neque necessar, sanctissimis ejus obtinuisse in convocandis Conciliis, ita in-dim protincta Ecclesiis desint , ncque ν rur- men ut literae I atriarcharum & Metropoli
iam qui ad eam rem apti censebuntur , in fa- tanorum executioni mandarentur in consecra uenori daesderentur. De indicta autem san- quentiam literarum Principis.. mssima nodo nos serenitas ad omnes omnia I V. Idem mos obtinuit in Gallia, quan-nι Deo dilectos Episivos Metropolitanos liseras diu nulla illic auctoritaci fuit, praeter regiam, FH D. Imperator Marcianus literas convo- quae superior esset Metropolitanis Galliacatorias Concilisi Chalcedonensis misit ad rum, quaeque convocandorum Conciliorum Metropolitanos, jubens ut cum cerro Epis- curam in se traheret; ut constat ex iis quae coporum numero ad civitatem Nicamam huc usque vidimuς observata fuisse in cel accederent. Tua sanctos cum qiabas approba- bratione omnium synodorum Sed quandoc .iliatu. u. verit Episcapis sub suo sacerdotio constitutis Summus Pontifex , qui Metropolitanorum ad mi moraram Nicaenam civitarem advenire sit perior est . cuique jus competit jubendis inet. ut Concilium nationale habeatur , corum III. Acceptis litteris , Metropolitani convocationem faciebat, aequum erat ut lo- congregabant synodos suarum provincia- cum illic obtineret qui dignitati & auctorum , quae legatis consensius suos dabant, ut ritati ejus debebatur. Gregorius porro mag- colligitur ex epistola synodica Concilii CP. nus , vir non statim ob sanctitatem mo- Oecumenici secundi, in qua patres dicunt rum & eruditionem clarus , sed etiam ob se nullum alium ab Episcopis qui manserant prudentiam admirabilem intelligentiamque in provinciis consentium habere quam ut politiae ecclesiasticae , eo temperamento Constantinopolim accedant pro celebran- usus est quod adhiberi conveniebat ad condo Concilio . ide6que sibi liberum non esse servanda jura sedis apostolicae & Principum. Romam proficisci , quo eos occidentale Recensens quippe abusus qui in Gallia in-
Concilium evocabat cum literis Imperato- valuerant adversus Canones, jubet ut Con-ris: De hoc uno Concilio celebrando consensum cilium ea de causa habeatur intra Gallias, Epi coporum qui in provinciis manserant uni no- cujus convocandi sollicitudinem delegathisium attulimus. Metropolitanis. Sed eo dem tempore cupit
Aliquando Imperatores literas fias C - & postulat ut Rex utatur suo jure nimirum cliij convocatorias mittebant ad Patriar- ut is aectoritate sua synodum haberi praeci chas , ij vero dein mandata sua ad Metro- piat, literis ad Metropolitanos missis , vel politanos , synodumque patriarchalem etiam ad singulos Episcopos, si Regi ita vi congregabant, in qua delegabantur cogni- sum fuerit expedire. Metropolitani vero,
255쪽
post regiam praeceptionem , congregare debebant suas synodos pro celebratione Concilij, mentione insuper facta pontificia: perimilionis. Sed in primis observandum est delesationem illam sancti Gregorij non debuisse mandari executioni, secundum quod ipse praeceperat, donec regia jussio accederet Ob eandem caulam. Quare Concilium illud quod Summus Pontifex constituerat, habitum non fuit, tametsi ille id vehemen-rer urgeret, quoniam Reges ejus congregationem non praeceperunt. Assirmare itaque licet concursium auctoritatis pontificiae firmasse potestatem Metropolitanorum pro congregatione Conciliorum in ordine eccle-
fastico, sed non violasse jus regium , quod versatur in politia exteriori & in protectio nἴ Ecclesiae , praesertim caen congregatio
ita fieret auctoritate Summi Pontificis ut necessaria esset regia jussio. Contra vero consensus Pontificis non erat necessarius quando synodus congregabatur auctoritate Principis.
V. Ceterum ut concludam hoc caput, α ut praeterea testatior fiat auctoritas Re- Sum in convocandis Conciliis, addam hoc loco epistolam Sigeberti Regis Austrasiorum scriptam circa annum sexcentesimum
quinquagesimum ad Desiderium Episcopum Cadurcensem t in qua ei significat relatum sibi fuisse X l taleiadum Episco-Pum evocasse comprovinciales Episcopos ad Concilium in regno habendum, sed nullam ejuscemodi consili j mentionem fecisse apud Regem. Cupere se quidem, exemplo
Regum decessorum suorum, observare canones ecclesiasticos , attamen ex procerum suorum consilio statuisse tolerandum non
esse ut Episcopi sibi subjecti Concilium ut
tum in regno celebrent, quin prius ipse admoneatur. Quod si ostendatur regiae majestati congregationem illam utilem futuram, sive pro itatu ecclesiastico , sive etiam pro regni utilitate , non denegaturum consensionem suam. Quapropter Desiderio suadet ne ad synodum illam accedat. Desideri autem, cum Cadurcorum antistes esset, non pertinebat ad regnum Sigeberti, licet inter intimos esset ejus Principis, ut constat ex alia ejusdem Regis ad ipsum epistola. λ- ledus vero , qui provinciae suae Episcopos
convocaverat, Bituriguimantist serat, quorum metropoli contributa erat Divona Cadurcorum , & ad regnum Bur undiae spectabat, cuius Rex tunc erat Clodoveus secundus. istius autem Uulfoledi Epis 3pi Ecclesiae Bituricensis subscriptio deprehenditur in Concilio Cabilonensi quod anno Dc L. Rex Clodoveus congregavit. Insolens videri posset hujus Metropo litani praesumptio, qui Episcopos suffraganeos suos extra
provinciam suam evocavit synodali conventui internituros , nisi ratio habeatur canonum apostolicorum, Constantinopolitanorum,dc Antiochensium,qui permittunt Epiucopis unius provinciae ad aliam transire, si ii teris Metropolitani, qui eorum ope indigeat, evocentur. Ex quibus id conficitur, Episcopum Bituri censem ab . Episcopis regni Austra forum rogatum esse ut ad quandam civitatem conveniret, in qua synodus major haberi posset , evistimantes ita licere fieri secundum Canones. Verum jam observavimus communicationem illam Episcoporum fuisse interruptam ob divisionem regnorum; cui praeterea locus non erat, sicuti nec celebrationi Concilij nationalis unius regni,nisi jussio regia praecessisset. Utriusque norum capitum probatio extat in epistola Sigeber. ti. Tametsii , eo casu , prohibitio unius ab
alio pendeat, id est , si Concilium Episcoporum unius regni haberi non possit, tequitur Episcopos alterius regni ac illud convenire non posse. Haec sunt verba Sigeberti: Licet nos statuta Canonum ct ecclesiasticas regulas, sicut parentes nos i in Dei nomen conservarunt, ita ct nos consem are optamus,tamenaeum ad nostram antea notitiam non fuit perlatum , sic nobis cum muris proceribus convenit,
ui sine nostra Fientia snodale Concilium in re
nostro non agatur , nec ad dictas Kal. Septembris sella convunctio Sacerdotum, ex his qui ad nostrum ditionem pertinere nosiuntur , non tur. Postea vero onori uno tempore , se nobis antea denuntiatur, utrum pro flatu eccles ira, e etiam pro qualibet rationabili conditione, conventio esse de cverit , non abnuimus ; sieramen , ut diximus, utin nostri prius deferatur
VI. Potestas illa convocandorum in Galalia Conciliorum , qua Summi Pontifices fruebantur, exigit ut paulo altilis scrutemur eam quam pro eadem causa communica bant cum Episcopis Arelatensibus. Hilarus Papa, providens dissipationem Galliarum, earund cmque in diversa regna sectionem, obstituras communicationi Episcoporum inter se, Leontio Arelatensi Episcopo con 'tulerat facultatem convocandi Concilia hujuscemodi ex totidem provinciis quot posset, ut supra vidimus. Eam Caesario Arela- viae mor Q.
tensi continuavit Symmachus anno quingentesimo decimo quarto, cui praecepit invigilare rebus omnibus quae ad religionem spectant , non solium in provinciis Gallia rum , sed etiam in Hispaniensibus: quoniam ea tempestate provincia Arelatensis, tametsi esset intra Gallias, imperio parebat Regis
256쪽
& Imper ij Lib. VI. Cap. XIX. 247
Desiae Theodorici , penes quem erat admi- gio. Sicut nos, inquit Vigilius ad Auxaniuiunistratio regni Vvisigothorum in Hispania. scribens, pro tua pietatis aufeED. O pra gi Sed postquam civitas Arelatensis in jus Fran- rio limi I lj nostri Regis Childebmi Gribuericorum cessit, Vigilius Papa aut ejus succes na δετεtione mandatis, vice nostras libentisssores nullam A relatensibus Episcopis sollici- ma voluntate contulimas. Post obitum Auxa- tudinem in Hispanias attribuerunt. Verum nij, idem Pontifex vicariatum suum Aure- Symmachus non eo loci substitit ut genera- liano ejus successori tribuit , sed id factum lem tantum religionis curam Caesario com . in gratiam Regis Childeberti, qui ita fieri mitteret, sed insuper ei auctoritatem tri- optaverat: Admini ationem vicumno arum, buit convocandi Concilium Episcoporum, inquit , fraternitati ves, animo libenti com-s religio ita posceret, ut in eo controversae mittimus , quando or mi sacerdoti, con finirentur. Quod si tale negotium emerse- ρtio vos dignor divina esse paria Iudicavit. rit quod illic difficile fuerit terminari , ad O gloriosi prani Childeberii Francorum Regis sedem apostolicam reseratur ab Episcopo Chistiana O Deo placita in perhibendo vobis Arelatensi. Quoad Episcoros Vero ex re- testimonio voluntas accessit. Inde factum ut Iu gionibus Galliarum & Hispaniarum, jube stinianus in rescripto ad Quintam Sγnodum ut ij qui Romam proficisci voluerint , li- Oecumenicam misso , loquens de hoc Au-teras Caesarii secum deferant,ut Summus reliano , dicat eum fuisse Episcopum Arela Ponti sex agnoscat quae sit eorum dignita , ii , quae est prima sanctissmaram Gallia EG εἰ utrum eis communionem suam impertiri clesiarum. quod dein repetitum est in Colla- debeat : Decernimus ut circa ea qua tam in tione septima. Gallia quum in Hisania provinciis de ca se VIII. Vicariatum quoque suum Sapau- religionis emerserint solertia tua fraternitatis do Arelatensi tribuit Pelagius primus, cujus inii let. Eis ratio poposcerit Ir sentiam S tamen auctoritatein ad duo quaedam capita creduam, servata consuetudine uri qui Met AE cocrcere videtur. Primum quidem, ut Pri- dilectionis admonitus aucuritate conveniat. Et mum ubique locum obtineat linter Episcosi Dei adjutorio controverbia incidens amputari pos , tanquam Legatus , & quadam velut potuerit, ipsus hoc meritis applicemus. Alioquin praefectura fungatur in clero, ei tamen aper sentis negotii qualitas ad sedem apostolicam te non tribuens jus convocandorum Concire refrente pervenias. Infra: Si quis de Gallia liorum i Ut sedis nostra Vicarius constitutus, cana via rei sana regionibus ecclesiastici ordinis ad instar nostrum in Galliarum partibus primi atque os, ad nos venire compulsus fuerit, cum Sacerdotis locum obtineas. Alterum est, Vt sin- fraternitatis tua notitia iter peregrinationis arri- gulae personae ecclesiasticae Galliarum finitius; ut nec honor ejus, per ignorantiam , ali- bus excedentes, formatas epistolas a SaPauisquam contumeliam patiatur, O ambiguitate δε- do accipiant. Ad Regem autem Childebe Iul a , a nobis animoscuro in communionis gra- tum scribens ait se precibus ejus dedisse hanctiam possis admitti. Iegationem, secundum petitionem vestram, in-VI1. Anno DXL v. Vigilius Papa vi- quit. Sed magni momenti est clausula quae cariatum suum per Gallias concessit Auxa- sequitur, quae ostendit dignitatem illam panio Episcopo Arelatensi, concesso etiam usu rum gloriae attulisse praedecessoribus Sapauia Pallij. Tribuit autem ei potestatem convo. di. Petit enim a Rege ut quoniam ipse opta- candi synodum omnium Epistolorum Gai, verat ejus Episcopi dignitatem hoc honore licanorum , quos adesse jubet sub poena sun amplificari, non patiatur eum contemni ab pensionis, quam synodus adversus eos de- Episcopis Gallicanis aut ab aliis personis cernet nisi justam excusationem adserant. ecclesiasticis: Ne quem per vices nostras auge- Eo tamen casa tenentur mittere vice sua ri postatastis , in aliqua pane cuique Gallica- Presbyterum aliquem, aut Diaconum , qui norum Sacerdotum vel cujuslilet ecclesiastici o eis nuntiet quae decreta fuerint in illa syno. dinis p rsona , quod non oportet, contumptibilis xs ti v- i do. Et quia necesse es ut aptis Deo propitiante habeatur. ' temporibus Arelatensis Disopus nostris viribas Verba illa indicant Episcopos Arelaten-θη tur, quoties Iudicaverit expedire ut profa- ses, tametsi legationis apostolicae sedis mu- . clanda consolatione communi Episcoporum debeant nere fungerentur, non admodum habitos inc gregari personae, nullus inobedires ejus forte honore. Certe nullum regni generale Con- mandatis sis. Sed observandini est legatio- cilium reperitur ab iis convocatum fuisse,nem illam Arelatensi Episcopo fuisse con prohibentibus nimirum Regibus ac reliquis cessam petente Chideberto Rege. Quippe Metropolitanis. Quinetiam nulli eorum extraordinariae res hujusmodi, quae novita Conciliorum unquam praefuere. Contra, tem inducunt adversus Canones , obtinere Aurelianus Arelatensis post Sacerdotem
ion possunt in regno absque consensu re. Episcopum Lugdunensem subscripsi Con-
257쪽
cilio quinto Aurelianensi anno quingentesimo quadragesimo nono. Quo sortalus allu dit Pelagius , dum Childebertum orat ne patiatur Sapaudum sedis apostolicae Vicarium contemni , ut acciderat praedecessori ejus Aureliano. Ceterum ad corrigenda peccata illa Sapaudias, tametsi recenter ordinatus, praefuit Oncilio Parisiens anno DLv. subscripsitque ante Metropolitanos Viennensem, Biturigensem, Burdegalensem, atque etiam Senonen siem , quamvis synodus haberetur in provincia Senonensi. I X. Anno D x c v. Gregorius magnuS
dignitatem Vicari j continuavit in Virgilio Episcopo Arelatensi, juxta petitionem Regis Childeberti , concessa prorsus illa amplitudine potestatis quam Vigilius repererat, convocandi nimirum Concilia , in quibus
controversae ecclesiasticae terminarentur.
Quod si causa fidei illic ageretur, aut nebo tia inciderent quae dubia essent , aut esus momenti ut in provinciis decidi nequeant, jubet ut ad sedem apostolicam referatur. Praeterea illi hoc tribuit ut personae ecclesiasticae, quae extra Gallias proficisci volent,
teneantur ab eo accipere literas communicatorias.' Attamen facile est agnoscere in tegram convocandorum Conciliorum a
ctoritatem non fuisse penes Virgilium; Iandoquidem ei fanctus Gregorius tresios Episcopos adjunxit, ut supra adnot tum est , & a Legibus postulavit ut synodum intra Gallias haberi juberent. Nihil igitur Virgilio supererat praeter honorem &litudinem Vicaris de quandam velut generalem praefecturam in Ecclesia Gallicana,
de cujus negotiis reserebat ad Summum Pontificem, quocum particularem communicationem habebat.
I. Siser ino synodorum generalium Pirereseon
Orientis O Gallicanarum. II. Inquiritur is originem finoaorum natio istium. Cardinalis Perronιus notatus. Theodosius Im-lerator relationes 'nodicas Iur νιιι , in rebus dubiis, tribuit Discopo Gustantinopolitano. quod caruit esfi lia III. Photi, expositio refutatur, qui omnes θνα- stionei canonicas tribui puro Episcopo Constantinopolitano IV. Me δερκοdii generalibus Africa. Nicaena Synodus explicata. Dion sus Exgutii emendatus. V. In Contilio unit ersati Africa iram iuν de causis communibus. Ceto a protinoalibus θnodis re-ti .ebantur discmiendae. Uuae sim causa communes. I. V DAnt canones Africans quoad cansas presbyterorum. Comitiantur canonet. VI I. A Conciliis universatibus Africa non I cebat appellare ad trosmarina juricia , neque etiama trovincιHabui.
I. X TE R et M ut persecto intelligere poc
v simus quaenam esset auctoritas Coniaciliorum generalium Diccceseos Gallicanae, non inhaerendum est omnino canoni secundo Concilij Constantinopolitani, qui synodis quinque Dioeceseon Orientis supremam auctoritatem tribuit decernendi de omni re quae ad disciplinam ecclesiasticam pertinet. Nam duae synodi, AEgyptiaca nimirum, dc Antiochena, patriarchases erant , reliqua vero tres, Pontica, Asiana, & Thracica, quae suis quaeque Exarchis parebant, attributae sunt jurisdicioni Episcopi CP. ad constituendum Concilium patriarcliatus C P. juxta canonem xxv m. Concilij Chalc donensis. Itaque cum illae synodi Dioece-seon suo quaeque Patriarchae lit bessi ni, carum auctoritas suprema prorsus esse debuit, neque fieri poterat ut ab alia quapiam jurindictione penderent. Concilia autem patriarchalia semel in anno habenda esse sancivearat Iustinianus, eoque accedere Metropolitani tenebantur loco & die quem Patriarcha constituisset', iudicaturi in eis quaesti nes ad fidem vel ad disciplinam spectantes, sive in prima cognitione adversu ς Metropolitanos , aut etiam ob appellationes a sententiis Episcoporum. At synodorum Gallicanarum tanta esse auctoritas non potuit, cum
patriarchales non essent. Quinimo climGalliae essent in Occidente , auctoritatem sedis apostolicae colebant, ad eanaque necessario respicere tenebantur. Sed eo temperamento res gerebantur ut reverentia illa nihil detraheret de suprema Conciliorum potestate in quibusdam capitibus ι quemadmodum celebratio Conciliorum universalium regni nihil adimebat de juribus synodorum provincialium. II. Utraque harum propositionum plurimum dissicultatis habere videtur. Et tamen utraque verissima est. Nam materiae dissiciles, quaeque, chira maximi momenti essent, in synodis provincialibus definiri nequibant , deliberabantur finiebanturque in synodo uniuscujusque Dice cscos Ius a tem illud melius explicari non potest q/iain auctoritate legum quae synodis illis Dicece sanis initium dederunt. Impp. Honorius de Theodosius, in rescripto dato ad Philip
pum Praefectum praetorio Illyrici orientalis, Jubent ut omni innovatione cessante, id est,
pervasonibus secularis jurisdictionis vel
etiam Synodi Dioecesianae , antiqui canon Obtineant in una versis provinciis Illurici.
258쪽
δc Imper ij Lib. VI Cap. XX. 249
Qubd si aliquid ambiguum aut dubium nem istius Diccceseos,etiam quoad r seccle- emerserit. re ervari jubent iudicio conven- siasticas, distraheret ab Occidente , a quotus generalis Episcoporum Diccceseos Illy- avulsa fuerat in dispositione civili, & unitai ricianae, quem vocant conventum sacerdo- Imperio Orientali. Ceterum exemplum il- talem. quo etiam nomine dicebantur coe- lud, e praerosativa veteris Romae petitum, tus generales pro rebus politicis congrega- ostendit relationes causarum dissicilium adii. Addunt tamen in gratiam Episcopi Con- sedem apostolicam nulti consueville a Con
stantinopolitani, ne dubiae causae definiantur cilio generali Dioeces eos Ill)ricianae, vel ab co inconsulto , quoniam privilegiis veteris Episcopo Thessalonicen si , qui Exarchus: Romae fruitur. Omni innovatione cessiste vetu- I styrici Episcopi que Romani Vicarius erat. ' ε' tem es eanones prisinos ecclesiasticos per om- Idipsum probant epistolae Papae Leonis prines ubrici provincias servari praecipimus. Tum mi ad Anastasium Episcopum Thessalonita ita testit Cod ex Theodosianus ὶ si quid δε- censem , in quibus praecipitur ut eae relata bi iridemersierii. id oporteat non a que si en- Dp fiant , si causa quae finiri non potuit mitia viri reverendissimi sacrosancta legis antistitii sJnodo provinciali, nec in Concilio dein
urbis Con antinopolitanae, quae Romae veteri=8 - generali potuerit terminari. Vnde praetereara arima Diatur, contentui facerdotati sanctoque Colligitur clausulam legi Theodosianae inser 1,dicio reservari. Antiqui canones , de qui- tam in gratiam Episcopi Constantinopolita-bus loquitur illa lex, alij non sunt praeter Ni- m irritam fuisse , nec executioni mandatam. caenos in quibus statutum est ut causae ec. Sane Concilium Chalcedonense , cum se-clesiasticae 1udicentur a st nodis uniuscujus. dem Constantinopolitanam in patriarchaiaque provinciae , omni earum cognitione tum eveheret , nullam ei potestatem tri- prorsus interdicta cuilibet alij jurii dictioni buit in provincias Illyrici; quae patriarcha- ecclesiasticae de seculari. Hi canones haud- tui Romano semper adhaeserunt, donec Oc- , dubie violati fuerant in Illyrico , sive a Prae- casione haeresiis Monothelitariis ab eo di- secto praetorio, sive a si nodo generali Dicta stra sunt circa annum septingentesiices eos, quae synodorum particularium juri L mum . . dictionem convellebat. Id autem esse veri si III. Eam legem Photius Patriarcha mile suadent ea quae sequuntur: Tumsi quid Constantinopolitanus , dignitatis suae augendulietatis emerserit; id est, si tunc , quando dae cupidus, alio vertit, vim apertam verbis
videlicet particulares provinciae causas traia legis inferens. Ejus quippe sensium hunc essectant secundum Canones , incidat aliquod ait, canonica judicia ab λrchiepit copo Con dubium , definiatur in conventu generali stantinopolitano & ab ejus synodo definien.
siisse latam a Theodosio per subreptionem δου , as ἔχι προέραα --ἐήν ῆ- Exxa Attici Episcopi Constantinopolitani, qui men Imperator iubet ut judicia illa ferantur apud Principem conquestus sit de Episco- a synodo Illyriciana, cum consilio Episcopipis Illyrici . qui reverentiam Attico deneia Constantinopolitani. Ea nihilominus lege gabant contra antiquam consiuetudinem & ejusque explicatione usi sunt Graeci ad di canones ecclesiasticos . id est , canonem strahendam ab Illyrico Bulgariam , aevo tertium Constantinopolitanum , quo secum Photij, quae resecta fuit a Dioecesi Romana,
dus dignitatis gradus Episcopo CP. decer- & subjecta patriarchatui Constantinopolia I . V.
nebatur, quod esset nova Roma. Sentenia tan .
tia haec adversatur canoni quem vir illustris. IV. Sed ut redeamus unde digressi sumus, sinus laudat , quo nulla jurisdictio tribui- ad auctoritatem videlicet Conciliorum getur Episcopo Constantinopolitano , scd tan- neralium, necesse est ut lucem materia haec tum honoris praerogativa , 'aesertim cum accipiat a Conciliis Africanis. Canon ita- nulla Dioeceseos Illyricianae mentio fiat in que decimus Africanus docet Concilium hoc canone . quae vel unica allegatio pessum- universale Africae semel in anno debere fie- dediti et consilium Attici. Sanheo praecipue ri ad definiendas causas ecclesiasticas , ut tendere videtur sententia legis ut componat Nicaena synodus statuit: Con mandum es in vid. lib. s. e. iurisdictiones synodorum provincialium Il- hac Dodo hi fecundum saluta Nicaena proster ' lyrici ac Dioeceseos Illyricianae , per occa- causis ecclesiasticas , quae ad perniciem ple- 'sionem autem Princeps , ornandi Episco- bium faele meierascunt , singulis quibusique an-pi CP . cupidus , novum jus introducit in nis Concilium convocet ar : ad quod emnes pro-
ejus gratiam, jus nimirum relationis. Quod vinciae qua primas sedes habent , de Conciliis ea in primis de causa fecit ut communio. suis binos, aut quantas delegerim , Di vos mi Tom. II. ii
259쪽
rant f ut congi rgato conventu , psena possit esse auctoritas. Vbi Observandum est, opportu - ΔΕ admodum Afros uti canonibus Nicaenis, ut generalis conventus Africae auctoritatem firment. Quamvis enim Nicaena SI- nodus, si verba ejus recte expendantur, synodi tantum Episcoporum unius provinciae mentionem faciat, quae a Metropolitano convocetur, attamen evidens est synodum quae ex quinque aut sex provinciis convenerit minoris auctoritatis non futuram ex
eo capite qu5d & frequentior fuerit & illustrior. Atque adeo Concilium generale Afri. cae spectandum est non secundiim ipsa verba canonum Nicaeae , sed juxta stensum &mentem eorundem canonum . Eidem fun-dmento innititur secunda Synodus Oecua menica, chira Dioeces eon corpora constituens, ait hinc eventurum ut causae eccle si asticae tractentur in synodis provinciarum,seeundum Nicaenam Synodum. Hinc pariter factum ut Hincmarus Remensis Archiepiscopu', eorum patrum menti aemulatus,l ersaepe auctoritatem Conciliorum genera tum Ecclesiae Gallicanae deducat a Concilio Nicaeno , quod ea revera sint Concilia provincialia, tametsi ex quibusdam provinciis constituta. Quippe provinciae cuilibet
liberum est aliam convocare , juxta canones apostolicos, Antiochenos, & Constantinopolitanos. Zonaras, in commentario ad hunc canonem Africanum, qui est x x i. in ejus Collectione, cum non satis animadverteret eo loco agi de synodo generali Africae,
non autem de synodo unius tantum provinciae , pravam admodum explicationem pro posuit, nimirum, eo canone juberi ut Metropolitanus duos Episcopos ex comprovincialibus suis deleget, qui ejus auctoritatem in synodo illa repraesentent, tanquam Vica
Canonis integrum non refert. sed synopsim tantum Dionrsij Exigui Graece versam iquae docet debere Metropolitanos semel unoquoque anno ad synodum accedere,eπος συνοδον οἰ-r rium Vnde colligendum est eum canonem intelligi debere de synodo liniversali, ad quam Metropolitani adesse tenentur cum legatis suarum provinciarum. Porro ope istius versionis Graecae corrigenda est hoc modo synopsis Dionysiana: Vt per annos sivulos pes omnes
provincias ad Concilium Metropolitani conveniant. Rejiciendaque est lectio editionis Parisiensis anni MD cxxxvii l. quae ita haber,
U. Concilium autem illud universale Africae nullas alias causas ad suam cognitio. nem trahebat quam eas quae communeserant omni clero Africano ; ceteras vero , quae particulares erant, uniuscujusque provinciae definitioni permittebat. Distinctio illa
extat in canone x c v. Collectionis Canonum Africanorum: Placuit ut non sis ultra fatigandis fratribus anniversaria necessisas s sed quoties exegerit causa communis, id es, totius Africa , undecunque ad hanc sedem de hae redata literae fuerim, congregandam esse synodum in ea promimia ubi Fportunitar persuaseris. Causa autem qua communes non sunt, in suia provinciis Iudicemur. In eo porro consistit difficultas , quaenam dicerentur causae communes. Balsamo in commentariis ad hunc can ne ait causas communes esse illas quae dogmaticae sunt διJιιαriisti nαqquas privatis opponit,id est,controversis quae interClericos aut Episcopos emergunt. Verum explicatio haec
habet adhuc aliquid difficultatis, es que non 'convenit cum reliquis canonibus Africanis.
Certum quidem est causas dogmaticas id est, eas quae fidem respiciunt, primas csse inter communes. sic Pelagis haeresis damnata est in Concilio Carthaginensi generali:de qua relatum est ad Innocentium primum. Sed aliae
quoque causae in eum numerum referuntur,
nimirum, controversia quae circa jurisdictionem accensa est inter Ecclesias Africanas &Summos Pontifices. quae in Conciliis universalibus Africae disceptata cst. Canones
quorum auctoritate ordinabatur politia ecclesiastica decernebantur iis Conciliis generalibus. In accusationibus vero ad veriastis Episcopos prima causae cognitio, prout reo libebat, ad synodum provinciae deferri poterat , vel ad Concilium universale ,
ut patet ex canone I x. & L X x v I I. Itaque omnes illae causae annum rantur communibus.
V I. Quoad causas vero Presbyterorum, variant canones Africani. Quippe cxxv. ex Concilio Mileuitano desumptus , eis liberum esse decernit appellare a judiciis
Episcoporum suorum ad Africana Conritia, vel ad Primates provinciarum suarum. Id ipsum etiam scribit Concilium Africanum in epistola ad Celestinum Papam t oicuique concessum est, s Iudicio offensus fuerit cognitoram,
ad Concilia sua provinciae mel etiam animesale provocare. Et nihilominus canone xxviii.
prohibentur ne ad alios appellent quam
ad Primates I.arum provinciarum. Varietas illa explicanda est ope canonis x c v. quo decisio causarum quae communes non vide ibsunt permittitur synodo uniuscujusque pro- 'vinciae , causarum vero communium , synodo generali , adeo ut si judicium latum
adversus Presbyterum aut quemlibet oclero in causam generalem vertatur ob in-
260쪽
commoda quae inde loqui possent, tum appellatio Presbyteri aut Clerici judicari de hei in Concilio generali Africae. Exempli
causa, si lis moveatur circa caput aliquod nondum satis perspicud explicatum in can nibus. Si is adversus quem accusatio insti.
ruta est, vir sit tali dignitate praeditus , ut si judicium ejus fieret in provinciis , timendum
foret ne tumultus in eis excitarentur. Vel
si ob illud judicium oriretur conflictio juris dictionis ;
quemadmodum accidit in causa --etii.
Apiarii presbyteri. Aut tandem ob aliquam
aliam causam similem. Tunc enim, ut dixi,
appellatio Presbyteri aut Clerici judicanda Θμι-μest in Cone illo generali Afric*- δες si 0' IV mri niti m in la Hisitim agatur de executione canonum , dς mne lis nomastabanιων , μι iuxta caΜon, quoitim sententia dubitari non ponat circa definitioises. Id m n lemur Cone Iia Gauιcana. negotium noviter emergens , tum appella- V. Induaktur eako,es au quo Iudiι Hilarm. tio terminanda est in unaquaque provincia, De coitimone Canoκum Du'A Exuui. Liber C neque licet a Concilio provinciali provo- nonum vocatur a Gregorio Turonosi. care ad universale. Secundiam illam regu 'MAcundum a- ruarii Passum
lam legimus appellationem Palladij laici, γquia Triserio Episcopo suo excommun/c xus VII. De Cin moriora inuin Gallicanorum. Um'. fuerat, itemque appellationem Exuperan- riu obtinebani in Hispania. iij Presbyteri, cui interdictum erat Rinctionibus suis,ob gravitatem earum suisse judicatas in Concilio Taurinatensi ex diversis provinciis congregato. VII. ludicia vero quae in Conciliis it Iis universalibus A tri cae fiebant, vel etiam in synodis provincialibus , propter causas quae communes erantsuprema prorsus erant, nec ab eis ad transmarina judicia, id est, R inam , appellare licebat. Ad transmarina as rem qui putaverit appellandum , a nullo intra Africam in communione recipiatur. Adeo certa
O N C i L i A generalia Galliarum eo dem nomine nuncupabantur quo
Concilia usi eri alia Africae , ejusdcmque erant auctoritatis. Nam in secunda synodo Matisconensi, quae de hujuscemodi Conciliis loquitur , legimus generale Concilium de universiti, in Turonena vero , quae anno D L x v I i. congregata est , major B dus. Quod imitatum est ex canone x O. Conci-lh Antiocheni, quod majorem synodum vo
cat eam quae extraordinaria erat, convoc
& inviolabilis erat apud Africanos haec re- ta nimirum ab Imperatoribus ad judicandas gula, quoad Presbyteros & reliquos E cle- appellationes eorum qui a judiciis synodiro, ut ad Celestinum Papam scribere non provincialis provocaverant. Concilia isthaec dubitent, Presb terorum quoque o sequentium generalia Galliae condere poterant canones Clericorum improba refugia , sicut te dignum & causas judicare Canones pro libito conde est, repellat sanctitas tua : quia se nulla pa- re poterant modo contrarii non cssunt cano iram de fritione hoc Ecclesia derogatum es Asia nibus Conciliorum generalium, & definitivocant. Nihilominus , quoad appellationes judicio terminare omnes causas ecclesiasticas Episcoporum, ZoZimus Para ejusque suc- quae synodis provincialibus visae essent dissi cessores contendunt apud sedem apostoli ciles Que,d si generali Concilio tanta esse viacam judicandum esse an appellatio admitti deretur dissicultas ut solvi non posset, confiu- debeat. Qubd si justa fuisse appellandi caua tenda erat sedes apostolica. Ea est sententias a videretur. ad Episcopum Romanum per- Hilari Papae in epistola scripta anno cDLxit. tinere jus statuendi ut ea retractetur in pro- ad Episcopos quinque provinciarum Gaio vincia. Verum id accuratE expendimus in liae , Viennensis videlicet , Lugdunensis, dissertatione de judiciis canonicis Episco. utriusque Narbonensis , & Alpium Penni-porum . narum : cui praeiverat Innocentius primus
Praeterea , Concilia universalia Africae ad Victricium Episcopum Rothon agensem condebant canones, qui in auctoritatem reta similia Hilaro scribens de auctoritate syno cepti sunt in Ecclesia universali. Tom. II dorum provincialium , & majores causas ad apostolicam sedem referendas esse. Vt se quid usquam, inquit Hilarus , vel M M duandis Episcopis mel Presbyteris aut cure, libra