장음표시 사용
261쪽
loci Curicis sciendis contra praecepta AE stolica prioribus patrum statutis videmus emi .serventur admissam, aut in eorum conversatione trocedente tempore licentia ex nimia labentis qui equum reprobatur communi omnium octo' scuti libertate praesumpta , Iutis saluberrimis ritie nsecrauri infra : Nec cuiquam licebit a sentiremω. Hinc factum ut praefationes ona regatis evagars quas sibi juxta canonum des L nium Conciliorum hanc cautionem continones unita fraternitas in commune prae eri s neant, velle se canones antiquos renovare cum imminente quotannis examine , ita singuli & novos condere ad evellenda nova mala 'actus seos dirigent, ut his disicuso Iudico op- Et in epistola tractoria Aviti Episcopi Vienatur maris debeat quam timcri. In dirimo is nensis, qua collegas suos evocat ad Conci
Λὶ graviori tus causis , O qua illic non potue- lium Epaonense , legitur id Concilium e
rivi terminari, a potica sedis sentcntia cons - de causa convocari ut animi omnium revolatiis. ' centur ad memoriam antiquorum canonum,
II. Tria quaedam observanda fiunt in hoc & ut novi condantur, si res ita ferati Iussum A .. visa decreto. Primum quidem, Summum illum es , quautum reor , ut constitiuis prioribus sub Pontificem diseriis verbis confirmare cele- communis praesinitae opportunitate tractatis Ino brationem Conciliorum ex diversis provin- 'is smul nou que, prout ordo collocutionis inciis congregatorum , contra quam Visum venerit, vel in uemus vetera, vel, si nicesse erat praedecesibribus Hus Innocentio dc est, etiam nostra jungamus. Eadem fuit sen Leoni. Hi quippe edixerant ut unaquaeque tentia Concilij Arvernensis habiti anno provincia suis specialibus Conciliis conten D xxxv. cuius ea sunt verba : Id nobis rata esset , in quibus causae terminarentur, tionabile visum est , at quamvis ecclesiasticae
neque licere ad alias provincias convolare. regula tene omnia comprehendant , ramen quae-Quod eo consilio , ut ego quidem exiiii - aeam vel adderemur nova, vel repeteremur an mo, actum est ut ea arte facilius flecterent GPa.
provinciales ad considendam statim Roma- v. Canones antiqui , ad quos alludit nam sedem. suis unaquaque provincia si cum Hilarus, nulli alij sunt praeter eos qui contenta Conciliis, inquit Leo. Ne alti uiliceat, tinentur in Collectione quae canone primo inquit Innocentius , ad alias ta volare ρυ- Concilij Chalcedonensis recepta est, id est,
vincias. canones Nicaeni, Ancyrani , Neocaesarien-
III. Secundum caput in eo constat quod sies, Gangren sies, Antiocheni , Laodiceni, Concilium illud generale jubetur celebrari & Constantinopolitani, ne interim Chalce- semel in anno , ter annos sin us , non au- donenses omittam. quae Collectio Latindiem bis, vehit synodi provinciales. quod ad versa est tempore Concili j Chalcedonen- formam Concilij universalis Africae institu- sis. Sed quoniam transsatio ista confusa erat tum est. Ad ea decreta alludit Synodus Aga- &indigesta, Dionysus Exiguus, natione Scy- vAMB. i. Δι, thensis, cum praecipit ut Concilium Episco- tha, & Abbas apud Romam , novam ver 7 porum regni Gotthici, ex quibus illa con- sonem aggressus est aevo Iustiniani Impera stabat, renovetur annis singulis, secundum toris , quae statim obviis ulnis excepta est ab
constituta patrum : Synodum ctiam juxta con- Ecclesia Romana, ut testatur Cassiodorus isti uia Patram singulis annis placuit cev Na- Ex Graecis exemplaribus canones ecclesiasticos ri. Falluntur autem qui in eo canone agi moribus sis , ut erat planus atque disertus putant de Conciliis provincialibus;nisi osten- magna eloquentia luce compo uit. quod hodie Uudant in praecedentibus canonibus celebra- celeberimo Ecclesia Romana compliaritur. Cete-tionem eonina Conciliorum semel tantum riim sussicere visa non est Dionysio Collectio
in anno iussam, quemadmodum L I. ca- canonum Graecorum . itaque ut eam inte-
non Agathensis stipponit. Id quod probari grana esse efficeret. canones Sardicenses a d- non potest nisi quoad Concilia generalia, ut didit, de Collectionem canonuit. Africano-
dixi. Tempus autem illud ad triennium coeta rum, praeter quinquaginta canones aposto-cet canon vigesimus Concili j Matisconensis licos,qui prima statim fronte occurrunt apud secundi, perperam a nonnullis intellectus de Dionysium. Constat integra haec Collectio synodis provincialibus: Ad synodum post tri ex ccc Lxxi i. canonibus: quos statim sub-
reticum tempus omnes conveniant, id est, ex Om- sequuntur decreta Pontificum Romanorumnibus provinciis quae tum coluerant. Siricii, Innocenti j , Zoetimi, Celestini, Leo-IV. Tertium caput, quod est magni mo- nis, Celas' & Hilari. Corpus illud canonum menti , consistit in modificatione quam fa- & epistolarum decretalium statim in una ver-cit Hilarus, nimirum ut regulae quae in his si, Occidente obtinuit ad dirimendas lites ec- Conciliis promulgabuntur , sint Iuxta C inclesiasticas , praecipue vero in Gallia, ut pa-κonum definitionei. Eadem est sententia Con- tet ex Gregorio Turonens, qui illud vocat v; . DIM 1.ciiij Venetici in epistola synodica : Vtqui in librum Canonum. ς ε s,
262쪽
VI. Ex iis quae dicta sunt colligi potest an ab aliis r victi , ad honerem redire non Dani Hilaro Papae & Episcopis Gallicanis possunt.
naentem fuisse ut debitam antiquis canoni- Ecclesiarum communicatio efiiciebat ut in riti inus in veteri collectione comprehensis re- Hispanus quoque vim legis obtinerent Ca- verentiam custodirent, & ut suos tantum nones Gallicani, ut patet ex Concilio Taria conderent ad interpretationem & s upple- raconensi habito anno I xvii. quod eos mentum antiquorum, quibus derogari non recipit quoad monachorum statum I nonum poterat. Canones itaque novi secundum au- ante omnia Gallicanor m, inquit, de eis consso.
oritatis gradum obtinebant post antiquos, rutione semata. quia Concilia regionalia cedere debent COm ciliis plenariis Ecclesiae universalis, ut sanctus Augustinus scribit: I a Concilia, inquit, quae Icr gutas regiones vel provincias font, plenanorum Conciliorum auctoritati quae sunt ex unitis orbe Christiano sine ullis ambagibus cedunt. Quare Agobardus Archiepiscopus Lugdunensis praeclare dicebat de Cataoni bus Ecclesiae Gallicanae, canonum Gallica-
nosum sanctiones non esse passin aequali mea. Theodosii eo risisti.H- ριιιι 1βιωκώ Sinsans auctoritate recipiendas, ut Nicani, Chalce- Oecumenis . donensis ct ceterorum generalium ex totius ii I S Aureliamυι trima tractavit de mundi eouKns cελ; Notorum O recepto um - - Rcge pransiuis, a P. Ερ ρ,
Ad Uisia congrua veneratione Z ' L ., m - τι,. .sii. xiij. Visuram des nitiones iri illi g o με I V. Ivim is , . s isoti C p. sub Me non inteniuntur . Mes sit eis adhibenda reli gione Eebita. Canones illos vocavi novos post Concilium Vasense anni Dx xl x. cujus ea sunt verba ex praefatione t Et quamvis em nia quae a sancIis Sacer otibus vel Clericis ob friari deleant se a liqui novcui canones contorre probentur cita VII. Eorum canonum collectio fiebat qui conditi erant ab universa Ecclesia Gal- sirimati . Oxo,um Conciser Parisienses diuim, Delicana, vel a quadam ejus portione, sive in electionibus Epscopo m. De venia Cis reorum. De
Francorum, sive etiam in provincia GJlli ta δε Mia ct ijsilio Epso erum est' na regni Italiae, in qua habitae tuere S Tnodi ut misi, .eis . sis re smmo avia M ac δι mArati sicanae & aliae qua dam provinciales , . ρὸν .m, reissa si ii. De Opio lus viduarumhique eanones recipiebamur ab Episcopis isώι m.hιὰ --. aliarum provinciarum, cons. cha collcctione VIII. Ps tanditas canonei, et batur de iudieiis sub nomine Gallicanorum Canonum. Id do- -usarum. cet epistola encyclica Caesari j Episcopi Are /x Donciliis gener tibus tractabantur ea a
crimini sebitam quod Episcopo Reiens Contumelioso objiciebatur, qui descripti I. CED praeter modificationem a me sint ex Collectione Dionysianai quibus ad- o paulo ante explicatam circa conve-dit Caesarius canonem nonum Concilij Ni- nientiam novorum N antiquorum canonum, cami, & dein titulum hunc apponit : μα- necessarium insuper erat, ad executionem piunt noli Canonam Gallicani. Addit qucaque eorum publicam, ut Regum nostrorum au- canonem qu. rtum Valentinum , nonumque choritate firmarentur. Quo in capite ij jure vati ih. e., Concilij primi Aurelianensis, tum xx O t. Imperatorum utebantur , quibus successe- Amusicam primi, & xxi i. Concilij Epao- rant in provinciis quae , cadente imperio, vitinensis. Dcinum his verbis epistolam suam regiae Francorum corona: ccii rant. Epis- concludit: Ecce manis stigmp constat quia ρ- copi vero Gallicani eundem ordinem servacundum quod O Tituti antiquorum patrum,--- sed bant quem veteres Episcopi in Conciliis uni-G nes Gallicam continere mi dentur , CD- versalibus congregati tenuerant, petendo ni-rici in adulterio deprehensi , oi iasi confissi, mirum confirmationem decretorum ab In
263쪽
peratoribus, sive pro damnatione baresco , ii , id est, Capitibus a Rege propositis, cu
sive etiam ero constitutione disciplinae ec- ju Iudicio submittunt canones a synodo con- clesiasticie. in quibus tamen discrimen ob- dNO ,quorum confirmationem petunt: uia, serkare licet. Nam vis & robur definitionum inquiunt in epistola ad Clodoveum Regem,. . a. ita. . . . . in materia fideι non pendent ab auctoritate twJ ad Nogionis catholuae olom gloriose principum sed ab ecclesiastica : quae sola dei G excitat ut sindotalis mentis potest judicare de jure, & ad quam pertinet f Sac do es de rebus nec artistractaturus inquirere an opinio Ouae controvertitur,l - ω μ um collis Iu eritis, fecundum molanta retica sit, an orthodoxa , adeo ut, quoad iis vcsra consultationem O titulos quos dedi hoc, nullae aliae sint auctoritatis regiae par- sis ea qua nobis visum est definitione res vite, , quum decreta de fide confirmat, nisi d mmita ut si ea quae nos paruimns etiam ve ut supreniam tuitionem impertiar executiO- pro recta esse judicio comprobantur, tanti comni rerum iudicatarum , ibique poeni, eccle- senses Regis ac Domini majori auctoritate serasiasticis addat seculares, exiiij videlicet, pu- vandam tantorum meIsmentiam Sacerdotum. blicationis ultimi supplici j. Quantum au- At non fortuito , aut per occasionem, synotem ad canones, cum ij legum loco sint, & dus deliberat de materia a Rege proposita, instituta perpetua, quae spectant ad subditos sed quia inter jura regia S hoc etiam exi-
Principum, sive Clericos , sive laicos, no- mium est ut Conciliorum cognitionem Prin-vamque politiam introducant in disposi- cipes intra certos limites coerceant, servatotionem civilem , valde interest Principum quoque ordine praescripto. Modus hic agenia ne eorum ante executionem permittant di deprehenditur in literis imperatorisTheo
quam eos consideraverint , ut sciant an do' pro convocatione Concilij Ephesinia liquid in eis contineatur quod laedat utili- primi atque item secundi, in quibus praescri-
ratem publicam aut jura de tranquillitatem Dit materias de quibus tractari oporteat.Pr Imperii. Quare confirmatio horum cano- xis autem illius instituti extat in Chalcedo nim decernenda est a Principe cum cogni- nens Synodo, quae coacta quidem erat adtione caus e , quandoquidem eis vim legis definiendam causam fidei , sed clim ad caus . tublicae in regno tribuit acceptatio & con- rum particularium judicium ventum est, sive sensius Principis, tanquam capitis populo- adversus Dioscorum , sive aliam ob causam, rum, & confirmatio etiam , tanquam Princi- tum in Achis leguntur nonnullorum libelli pis qui superiorem non agnoscit. Marciano Imperatori oblati petentium ut ς I Vetus illa consuetudo probari potest eorum causae judicentur in Concilio una' tum ex praxi, tum etiam ex eclictis Constan- cum rescripto Principis. tini, Theodo , Marciani, de Iustiniani Im- IV. Singularis est in hac materia aucto- vitae Iib. .e. peratorum i qui confirmaverunt decreta ritas Concilii CP. sub Mena. Imperator εConcilij Nicaeni Constantinopolitani, Ephe- Iustinianus in ea urbe synodum congregave sni, Chalcedonensis.&Constantinopolita- rat anno DXxxvi. ex Episcopi, quatuor pani sub Agapeto & Mena. Verum sussicit, triachaluum Ecclesiae orientalis adjudican quod ad praesiens institutum attinet, epistola das accusationes quas adversus Anthimum
synodica Concili j CP. Oecumenici secundi EpiscopumTrapezuntinum proponebat Mais ad Theodosium Imperatorem , in qua patres rianus Archimandrita. Postquam is judicio aiunt se ex officio teneri ad relationem eo- synodi dejectus luit, Episcopi patriarchatus in quae in synodo gesta sunt Principi mit- Antiocheni, itemque non ulli alij Episcopi,
rendam, adduntque se damnasse haereses monachi, ac Clerici, enixe di cum acclama- subortas adversus caibolicam fidem, ac prae- tionibus extraordinariis a Mena Patriarchaterea quasdam regulas pro disciplina Eccle- effagitarunt ut statim sententiam damnatio sae constituendas decrevisse, quas epistolae nis Rc anathema pronuntiaret adversus Se- adjungunt. Quapropter clementiam Princi- verum Episcopum Antiochenum, Petrumpis orant ut ea confirmare dignetur. Eo - Episcopum Apameae, & Zoaram monamus itaque tuam clementiam us per tit quo- chum , complices haereseos Anthimi. Atque tuae pietatis confirmetur Conril δε cium; ut Menas, qui videbat literas Principis pro cuti Hieris, Dum nos cinvocasti, E lsam convocatione Concalij, solius Anthimi men honore prosecutus es, ita etiam Incm cst μ' sua tionem facere respondet reserendum esse de
decreta seni iasignes. hac petitione ad Principem. Nam, addit ille, Il I. Quoad vero praxim Ecclesiae Galli- nihil eorum quae in sancti,fima Ecclesia momen. canae, illust v, exemplum prosera non potest tur convenit eripraeter sententiam cryussum ip-
quam epistola synodica Concili j Aurelaanen- sus. Rogamus itaque vestrum caritatem in pr sis primi, quod ceterorum forma & exem- sentiarum quisere , ut nos tempus accipiamus plar esse debet. Tractant enim patres de tatu. referre ad pias se as aures ea qua a vobis μαμ
264쪽
tum Principes coiirmasse canones in syno
mata fuerunt. Tum in Actione quinta extant libelli Iustiniano oblati ab Episcopis secundae Syriae de ab Archimandritis; quibus eum orant ut jubeat Menae Patriarchae&synodo ut judicium peragant adversus illos i reti cos. Post quae mandatum Principis exiit, delatum ad synodum per Theodorum Referenda riam, qui detulit fium Vus mandat'm, quo j tu sancta vestrae nodo ut ea omnia disiuitascua libesio continentur ι ut aiunt monachi in
libello suo ad synodum. U. Eo fundamento patres Concilii Quinti Oecumenici Visilium Papam per Leaatos
orarunt ut ad synodum accessieret . simul cum iis tractaturus de Tribus Capitulis. Materia enim isthaec proposita Concilio Iustiniano in literis fuerat ab Imperatorei. Convocationis. Adhortantes vero eum id est,
Vigilium ) convenire una nobisium, se tracta -- νὸ δ disy ncte de Tribus CapitMtis, de quibus piis tia usurpando, jubet ut si electus fuerit dig. sim,s Imperaur nos ejurique beatitudincm in nus, ordinetur secundum mandatum Prin dis editos, sed etiam eis addere solitos mota discationes, in iis praecipue capitibus quae vim auctoritatis regiae de jurisdictioni, secu laris infringebant. Edixerat Concilium illud , in primo canone, Episcopum esse eligendum a Metropolitano & Episcopis comprovincialibus, itemque 1 clero te populo
civitatis. Si vero aliquis Prentia ordinaretur, ejus ordinationem fore nullam. Et in noni, qui novare tentabat adversus antiquos canones & jura regia, modificationem adhibet edichum Clotari j. Quippe jubet ut electio fiat a clero & populo, non autem a
Metropolitano & comprovincialibus Epiccopis, 1 quibus ordinationem peragi praeci pit juxta a iti quos canones. Ad conservan, da autem iura regia , quorum dignitatem violare velle videtur lynodus vocem poten-sdriptis inierrogavit.
V I. Ex quibus colligi potest patres Coniaciiij Aurelianensis sectitos esse exemplum obsequq Principibus exhibiti ab antiquis Episcopis. quare dubitandum non est quin
Clodoveus ir nodum illam confirmaverit, tametsi edictum ejus non extet, quod ea
Principes ab Episcopis discere debeant quae ad doctrinam fidei vel morum spectant, ut
audiant ex ore patrum quo scrum est, ut ait concilium quintum Aurelianense in praefatione. Tenentur enim praeterea Principes auetoritate sua exteriori fulcire documenta quae consentanea sunt sacrae Scripturae de traditioni. Canones autem de disciplina conditi confirmari debent pro bono liatus ecclesiastici qui regiae protectioni subjacet Caremus adiorum Principum edictis pro confirmatione canonum daris,quod sumce re persae te crederent si eos verbo firma
rent, eorumque executionem permitterent.
Attamen non adeo sumus infelices in hae quoque parte quin supersint illustria aliquot exempla hujus moris. Primum enim proferri potest declaratio Episcoporum in urbe Pi clavensi congregatorum anno DXC. adju. dicandam eausam monialium Pictavensium, qui aiunt causas religionis communicandasciue Regibus regionis, ut illis quodammodo
socientur, & eorum decreto firmentur: Propitia divinitate piis atque catholicis populo δε-tis Principibus, quibus concessa est regio, rem1φω causas suas patefacit religio, intelligens, crasncto participante Spiritu , eorum qui δε- minantur se sciari se constabiliri decreto. V II. Edictum Clotarij Regis, quo canOnes Concilij Parisiensis habiti anno D cxxv. confirmantur, expressius ostendit non so- cipis , vel certe si e palatio eligatur, juxta
merita doctrinamque suam Ordinetur. Ceterum ea modiscatio iis verbis concepta est quae simul canonis confirmationem continent : Ideoque definitionis nostri est ut Can
num flatata in omnibus consimentur, O quod per tempora ex hoc praetermissumes, vel dehiscperpetualiter observetur ; ita ut uisivo decedente, in loco i us qui a Metropolitano ordinari debet cum provincialitus, a cero O populo eligatur. Et si per a condigna fuerit, per ordinationem Principis ordinetur. V I cenὸ si de palatio eligitur,ler meritum pes doctrina
Canone tertio prohibetur Clericis, sub poena depositionis, ne Principem aut ullam aliam potestatem adeant , omisso proprio Episcopo , nisi si ad eos accedant pro olati nenis enia. Clausula illa duo quaedam significat, veniam scilicet criminis , quoad leges publicas, & postulationem Episcopo faciendam pro indulgentia, remissione, aut moderatione poenitentiae. Exemplo esse potest Chil debertus,qui Episcoporum clementiam imploravit pro Chrodiel de Ee Basina
apud Gregorium Turonensem, it cmque Rex ciuis . Tin m.
Sigismundus pro Stephano in Concilio Luga dunensi. At edictum addit recipiendum eae Dr Clericum ab Episcopo suo, si Principis epi stolam ad eum deserat, quacunque tandem de causa Principem imploraverit : Ets pro
qualibet causa principem expetierit, C, cum ip-
s Principis usula ad Episcopum Jam fuerit reverses, excusatus recipiat tir. Hac modificatione edicti Clota ij usus est Caroluς Calvus anno octingentesimo quadragesimo tertio in causa Presbyterorum Septimaniae,
qui opprimi se a suis Episcopis querebantur;
265쪽
Vi Discopi nullam inquie udinem sive exprobrationem Presbyteris, aut apertὶ ingerendo, aut alia qualibet occasione maci inanis , pro eo quod δε ad nos hac vice reclamare venerunt, inferant;
quia longa oppressio hujusmodi itineris cos fecit
selire laborem. Canon quartus magni momenti est ad extollendam j lirisdictionem ecclesiasticam in detrimentum secularis. Ejus haec sunt verba:
Ut nullus Iudicum neque Presbyterum neque Diaconum vel Clericum ullum aut Iuniores Ec
cle ne siemia Ponti cis per se di ingat,
aut damnare praesumat. αuod si fecerit, ab Ecclesia cui isuriam scisse diis itur tamdiu si
sequestratus quandiu reatum suum corrigat se emendet. Quid Episcopi velint recte explicat hic canon. At eoictum causas aistinguit,&utriusque iurisdustionis terminos accurat Eadmodum praescribit. Nam discrimen esse docet inter causas civiles & criminales, item i que inter Prcsbyteros, Diaconos, & Clericos inferioris ordinis. De causis civilibus Clericorum, cujuscunque ordinis sint, seculares judices non posse cognoscere, nisi si causa citra omnem controversiam fuerit evi dens & manifesta , exceptis nihilominus Presbyteris & Diaconis , quorum omnes causae civiles ab Episcopis eorum omnino iudicandae sunt. Qii ad causas vero crimina les omnium Clericorum , si capitales essent, examinandas esset judicibus secularibus si mul cum Episcopis. Quod si causa vertatur inter hominem Ecclesiae addictum cujusmo di viros Iuniores Ecclesiae vocat hic canon, &hominem liberum , judicandam esse in au .dientia publica a Praeposito Ecclesiae & judice publico. Haec sunt verba edicti : Vt nul tu judicam de quolibet ordine Clericos de cisi libus causis , praeter criminalia negoti per sed frangere aut damnare praesumat, nis convincistur manifesus; excepto Presbytero, aut Diacono.
Pi vero coniicti fuerint de crimine capitali, juxta Canones d ringantur, o cum Ponti ci. bus examinentur. α uod si causa inter personam publicam ct homines Ecclesiae fleterit , pariterabutraque parte Praepositi Ecclesiarum O Iudex publicus in odientia publica positi ea debeant ju. duare. Causas criminales judicibus seculari bus reservaverat Concilium Matisconenserimum anno D L x x x I. cujus ea sunt vera in canone septimo: Abrisue causa crimina.
ti, id es, homicidio, furto, aut maleficio. Synodus vero Pictavensis, apud Gregorium Turonensem , crimina capitalia his tribus vocabulis comprehendit, adalterium, homicidium , δέ maleficitam. Verum materia saec non est hujus loci. In praesentiarum satis erit adnotare modificationem canonis edicto Clo tars introduciam : cui accepta referri debet origo instituti quo Clericos gravium criminum reos, quae nunc frivile ara dicuntur, a
judice ecclesiastico & seculari conjunctim judicari apud nos invaluit. Canon quintus Episcoporum jurisdictioni absolute submittit quae litones de statu &libertate libertorum, adeo ut Episcopis licere edicat. eos excommunicatione plectere qui libertos revocare conarentur ad pristinam servilem conditionem, nisi rationem
actus sui reddant Episcopo aut Praeposito Ecclesiae. Edictum vero nihil Episcopo tribuit praeter protectionem libertorum , 5cut praesens sit in judicio quod in ea causa feret judex publicus i Libertos a Sacerdoti sjuxta textus chartarum ingenuitatis defendendos , nec abrique praesentia Episivi aut Praepositi Ecclesiae esse judicandos, vel ad publicum remorandos. Ceterum hujus loci auctoritate modificatus quoque censeri potest canon septimus Concilij Matisconensis secundi, quod omnem judicibus secularibus cognitionem ademit in hac materia, nisi si Episcopo visum fuerit cos in audientiam accersere.
Si edictum illud extaret integrum , alias proderet modificationes aut explicationes lurium regiorum , 5c fortassis ob similem diligentiam amissa sunt edicta aliorum P in cipum. Ex hoc autem edicto colligi potest Reges confirmasse decreta Conciliorum cum cognitione causae, tum non ita severe accipienda esse verba canonum , quando de jurisdictione seculari agunt, ut ab iis disce
dere nefas esse putemus vel transversum unguem idi contra, aequum esse ut explicentur,
ac terminis quibusdam circumscribantur, eaque modificatio adhibeatur quae legibus antiquis & Principum possessioni congruar, ne regia auctoritas detrimentum patiatur. Ea porro regula in primis uti oportebit quoad posteriorum seculorum Concilia quae maxime tentarunt imminuere regiam potestatem in res de personas ecclesiasticas. Sed observandurn hauddubie est edichum illud Clotarij, quo nonnulla alia capita continentur, latum non esse per vim , sed ex sententia & consilio Episcoporum & optimatum regni, ut ex ipsis edicti verbis constat:
Quicunque vero hanc deliberationem, quam eum Ponti cibus vel tam magnis viris optimatibus aui fidelius nostris in synodali Concilio instituimus , temerare praesumserit, in laseum capitali sententia judicetur; qualiteν ali, non δε-
beant similia perpetrare. αuam auctor tatem vel edictum perpetuis tumoribus valiturum, manus 'ae subfriptionibus decrevimus roborandum. Adeo autem acceptum illud fuit personis ecclesiasticis ut Synodus Remensis congre-
266쪽
sata anno D cxxx. excommunicationi sub- - ι - - ο - . - νοῦ
dat judices qui aut canones ipsos in contemptum hujus edicti aut edictum ipsum violabunt. Solebat enim disciplina illius se culi, quo poenitentiae publicae in usu erant, eos judices aliasive personas , ex consensu Regum , excommunicatione plectere quos eorum edicta poenae capitali subjiciebant.
Iudices , inquit Synodus Remensis, qui seper
auctoritate O edicto dominico canonum satura contemnent, vel edictam iEud dominicum quodque altius scrutantur an Regibus liceat judices ecclesiasticos dare in causa ecesesiasti. ca, quod intelligerent canonem centesimum quartum Africanum eam au rara tem agnovisse in Imperatoribus Igitur judicium fertur, non solum a Metropolitano provinciae , sed etiam ab Episcopis alienarum provinciarum ad unicam laanc causam iudicandam congregatis jussu Principum , ad cujus solius cognitionem coerciti sint i Et quia, inquiunt Episcopi , ex j
P risius fictam es miolaverint aut contem e- si si e potesatis Warae , cum ad Picfamam civirint.placuit eos communione privari. In ejus- ω cm pro conditionibus monaster, sancta recor.
dem Concili j Remensis canone xx excommunicantur ij qui miduas vel puellas
Domino consecratas rapuerint etiam per aucto
ritatem regiam. Quod ea de causa praecipiatur, quoniam edictum Clotar' irrita esse decernit hujusmodi rescripta , dc raptores qui sibi jungunt moniales poenae capitali subjicit. VIII. Postquam canones conditi erant,
dationis Rade eundis convenimus, ut altercati
nes inser Abbatissam 9usdem monastery σ m nactas ipsis disceptantibus unoscere deberemus, evocatis partibus cte. In calce autem epistolae, restituta Abbatissa , excommunicatic
ue Chrodiel de & complicibus ejus, adiaunt: Haec nos pro vestra iubpone, quod ad ecclesiasticum spectat ordinem, circumspectis canoribus . abiaque personarum aliqua acceptione, de causarum judiciis agebatur. Id docet ca- se gerimus peregisse. Venia tamen cis data non primus Concilij Arvernensis habiti am est , rogante Childeberto Rege , in Con
tensis : In primis placuit ut quoties secundum satura patrum sancia synodus congregatur, nul-cilio quod eodem anno convenit in civitate Metensii : Vιrisique Rex veniam impertiri deprecatus est ; σ sic in communionem reis Ius Episcoporum aliquam prius causem suggerere ceptae. audeat quam ea quae ad emendation- vitae , Examen Regulae sancti Columbani quam adserueritatem rerulae, ad animae remedia perti.
I X. Existimandum est causas in his Conaciliis tractari consuevisse secundum distinctionem in canonibus Africanis prolatam, id est , in eis tractatum non fui ne nisi de causis communibus dc magni momenti, veluti fidei, disciplinae, aut accusationum adversus Episcopos, sive institutae illae essent ob eorum mores, sive etiam ob vitia ordina tionum. Iam enim ostendi auctoritate quam. plurium canonum Ecclesiae Gallicanae cauasas Presbyterorum lc aliorum Clericorum, atque etiam causas civiles Episcoporum, judicari solitas in synodis provincialibus citra appellationem. Sed praeter accusationes agversus Episcopos nonnullae etiam causae magni momenti in synodo diversarum provinciarum judicabantur jussu Princi pum. Exemplo erit gravis controversia quae exarsit inter Chrodieldem filiam Chariberti Regis monialem in monasterio beatae Radegundis Pictavensis & Leuboveram Abbatissam i quae controversia judicata est
in Concilio Pictaven si ab Episcopis quos
ea de causa congregaverant Guntramnus& Childebertus Reges. In epistola autem sua ad Reges missa , qua eorum sententia continetur, Episcopi confitentur se congregatos esse ab iis ad judicium illius causae , ne- Tom. II. multi arguebant superstitionis, peractum est anno D cxxvii. in Synodo generali Episcoporum regni Bungundici, quod complectebatur medietatem fere provinciarum Galliae, ab Episcopis a Clotario Rege conis
vocatis , qui statuit ut 6 Mati examinatione tora m 3. probarentur. Infra : Tunc emanante regali au- ne is 'curitate, multi jam Burgundia Episcapi in δεί- ς xi urbis Marisconensis urbis conveniunt. Audoenus Rothomagensis Archiepiscopus narrat in vita sancti Eligij quendam hae vi in . O in . reticum Monothelitam e Graecia profu-
gum , in Galliam se contulisse, & apud
Augustodunensem urbem clanculum do cuisse pravam suam doctrinam, Regemque Clodoveum secundum congregasse Concilium apud urbem Aurelianensem anno D cxLv. in quo haereticus ille damnatus suit, A pulsus e regno, exemplaque sententiae adversiis ipsum latae per singulas civitates commeasse.
Quinquennio post, id est, anno sexcen. resimo quadragetimo nono , eam haeresim Martinus Papa primus damnavit in Con cilio Romano , cujus Acta misit ad Aman dum Trajectensem Episcopum, ut Hu, cura damnatio in eo Concilio decreta fi maretur consensione Episcoporum illarum
partium in synodo congregatorum : AG Matri , pr.
que synodali conventione omniam fratrum O
267쪽
episcopolum nostrorum partiam illaram effisa , secundum tenorem encyclia a nobis i recti scripta una cum subsicriptionissas vestris
noli mei desinunda concelebrent, confirmantes atque consentientes eis ιγω pro orthodoxa fide O aefructione haereticorum vesaniae nuper exorta a
lia. Reges tui e convocabant Concilia generalia, eo Frimque canones confirmabant. Cone,lium Toletanum tertium convocatum est a Reearedo Rege, qua canones ejus edicto suo confirmavit. Tum temporιs Gallia Narbonensis pertinebri ad regnum H pania. Cin thita Rex coormavit Concilium Toletannm quin
I I. Discvi IL ani distinguebant causas qua
tractanda eram in Concilio generali ab 1is qua pertim-banι ad cogniιionem Conciliorum proυιncialium.Pro batur ex Concilio Toletano quarao. III. Concitium Talti kum octavum iubes ut drostas iudiciorum referatur ad Concitium unive falι Hispaniar ι m.
I. π Τ E R. u M ne quis existimet Reges V nostros excessisse limites auctorita tis suae, cum generalia regni Concilia con Vocabant , eorumque canones confirmabant , adferam exemplum Hispaniarum, in quas eadem praxis introducta est statim at que Recareclus Rex, Gotthicae stirpis, Hurato Arrianismo, catholicam religionem amplexus est. Is ergo Concilium Toletanum tertium congregavit anno quingentesimo octuagesimo nono , cui interfuerunt Episcopi sex provinciarum Hispaniae, aut per se, aut per legatos suos, scilicet Toletanae, Hispalensis, Bracarensis , Emerit ensis, Tarraconensis, & Narbonensis, quae tum pertinebat ad regnum Hispaniae. Vnde factum ut Concilium illud , itemque alia generalia , dicatur Synodus Discoporum totius Hispania cse Galliae. Editi sunt in eo Concilio canones xx II i. quos edicto suo confirmavit Recaredus, eorumque titulos ei inseruit
Capitula enim qua nostris sensibus placita, ese disiciplinae congrua , a raesenti constripta sunt synodo, in omni aucraritare sive Clericorumve laicorum , sive quorumcunque omnium observentur se maneant. Infra e Has simnes conissituriones ecclesiasticas, quas summatim brevi-urque perstrinximus, sicut plenius in canone continentur , manere perenni flabilitare sinci mus. Subscriptio autem ejus ita habet: Maavius Recoedus Rex hanc deliberationem, quam
cum sancta definivimus si nodo, confirmans seb- siriasi .Tum subscribunt Metropolitani Ep:ς copi ,& absentium Legati, LX . numero. Concilium porro Toletanum quintum anno sexcentesimo trigesimo sexto edicto suo confirmavit Rex Cinthila. II. Exemplo Africae & Galliarum, His paniarum Episcopi distinguebant causas quae tractandae crant in Concilio generali ab iis quae pertinebant ad cosnitionem Conciliorum provincialium. Diserte id docet canon tertius Concilii Toletani quarti a Rege Si.
senando convocati anno sexcentesimo trigesimo tertio, cui praefuit Isidorus Hispalensis i Si cavs Mei est, aut quilibet alia Ecclesiae communis , generalis totius Hispaniae ct Galliae nodus convocetur.Si τero nec ges de nec de communi utilitate tractatitur , speciale eris Conciliνm uniuscuyusique provincia, ubi Metropolitanus elegerit . feragendum. III. In Concilio octavo Toletano ha bito anno D coii. jussu Regis Recesuvinthi, canone xi. nova quaedam causa reservatur Concilio universali, videlicet chira in quaestione quapiam reperitur diversitas judiciorum : Vt illic de Hiestate judiciorum ρυ- tensa lites habeant terminum ubi Spiritus sanctus universalem coadunaverit caerum. Dc in
Concilium jubet ut universi canones horum Conciliorum, generalia tuta, inviolabiliter
I. Ignoratio canonum pessumdedit e fastieam politiam sub finem prima Regum nostrorum 'nastia.
Inde fatium αι nonnulla gentes in limite Rhenι ad idololat νιam convertereκι-. Ea de causa missus in Germaniam Bonifacim I quem Gre πιμι fecundus Papa commendauu Karolo Martello. Obluerata ervi in regno A rasorum consuetudo celebrandorum conciatorum. II. Carumannus oux Francorum convocavit Concilium Lipimense, cuius etiam decreta consermamir. Sonifacius. Milllas sancti Petri. Decernu autem Cartimaunus iuxta lanctorum canones.
III. Pιπιnus conlocavit S nodum Suessonensem , cuius canones edi ιι sum Db nomine Pippim ;quemadmodum Lutinenses ob nomaue Cartimoni. Solus Psyinus diu decernit confirmationem caκ-um, cum consilio ceterinum. De aneliinionibus tanquam ab ab M. Vox iua Vel imodum aequivalet conIun. ei Om El. Servi Dei, id est,inbbates. IV. Zacharias Papa cundia confirmavit qua apud Liplinas ct Suessionem acta fuerant. Auctoruatem suam vocat commonitionem, Prire tum ureo, medi tionem. Expenduntur verba Zachariae. V. Pivinus Rex nodum Uernensem cor gregat. none quarto pracιρitur ut bis in anno celebresursus νι. ubicunque Domnus Rex julli rit, in ejus
268쪽
II. Existimari posset Boni sacio pontificia praeceptione fulto competivisse auctoritatem congregandi Concitu Episcoporum Galliae. verum aetatis illius politia aliud obtinebat, quae nihil de jure Regum detr hi patiebatur in gratiam Ecclasiae Romanae, cui satis concedi videbatur, si Legatus Concilium celebraret cum Episcopis. Quapropter Carion annus, penes quem erat regia auctoritas tempore Childerici Regis, Lippinas evocavit Bonifacium Legatum apostolica: sedis aliosque Episcopos & eorum Presbyteros, ut eorum consiliis juvaretur ad resti tuendam religionem , quae sub aliis Principibus pessumdata fuerat. Fgo, inquit ille in praefatione Concili j Liptinensis, Carlom.rn-nus Dux se Princeps Francoram anno ab Iucaria natione Domini Dccx Li cam consilio vorum Dei G optimatum meorum, Et vos qvi in regno meo seni. cum Irest teris ad Concilium
ct Synodum pro timore Christi congregavi. id --- -- est, Sonifacium Archiepi sum sirc. ni mihi con-Turbulenta bella quae post annum sex- Istium dedissent quomodo lex Dei ct ecclesiastica
praesentia. Prima se du , regia dicebatur; alia, ecclesiastica. Ad nimam conseniebant Episvi σ ρ
V I. Convenius meois Ma ιν revocatus ad Mamm in Cincitio Compendiensi. Conventui voca. batur Campus. Emendat s annales Fraxcιo. VII. A H. vel res conventus fuat mense Maio i iugeiunt. C. ventus Francorum interdum vocaκων Placitum, Concilium, Conventus, Synodus, O . Colloquium. In ras tractabantur causa eretesiastica O crodo. sexventus Gentiliaceos examinavis qua- μιηι m de ιrocissione Spiritus Ianeti ct de cultu ima
probabunt auctoritatem regiam pro convocatione Conciliorum , itemque pro confirmatione aut modificatione canonum. centesimuin sexagesimum ui flammata sunt in regno , tantam confusionem attulerunt inpolitia Ecclesiae Gallicanae ut canones prorsus ignorarentur; eoque pacto, cellatio ab corum executione aliquatenus excusabatur,
Ob inscientiam Episcoporum. Hinc factum ut vita hominum non sol i paulo solutior esset, sed ad superstitiones etiam inclinaret, nonnullique in limite Rheni fluminis adcrem, , .s , idololatriam converterentur. Gregorius se
cundus Pontifex Romanus, intelligens sibi . . ob dignitatem sedis suae imminere curam universalis Ecclesiae, Legatum in Germaniam misit Bonifacium, ut illic Operam dataret conversioni paganorum ; eum porro commendavit Carolo Martello Duci Francorum , qui eum sub sua provectione siusce pit anno septingentesimo vigesimo secundo. Optimus ille Episcopus magnos progressus religio recuperetur, quae in diebus praeteritorum i f.ua corruit. lnutilis autem sutura est opera nostra si probare velimus statuta lau-jus Concili j a Principe confirmata tu ille, clim decretum publicatum sit ejus nomine, de consilio Episcoporum&optinaatum. Ca- non primus illius Concili j ejus ela momenti ut nostram quoque curam requirat. Ait
quippe Princeps se constituisse Episcopos in civitatibus, eisque praeposuisse Bonifacium Archiepiscopum, qui est Missus S. Petri , bona sua Ecclesiis restituisse, suis reditibus privasse, regradasse, M. ad poenitentiam compulisse falsos Presbyteros, Diaconsisque, MClericos dissolutos. Tum clausulam addit quae regulam probat a nobis propositam
quoad convocationem Conciliorum & de cretorum confirmationem: S at uim que peramios singulos synodum congregaris ut nobistro fecit in Germania. Dein Carlomanno Duci sentibus, nonum decreta Gustae Iura restau
Francorum, Caroli Martelli filio persuasit ut synodum congregaret in regno Austrasiae, quod Carlomanno evenerat. Obliterata erat in ea regione Conciliorum celebratio,
clim nullum illic habitum suisset elapsis jam sexaginta & eo amplius annis , quod nimirum nullus illic fuisset Archiepiscopus quicorum convocationem faceret, episcopatus
vero dati essent utendi laicis; aut personis quidem Ecclesiasticis commissi, sed adulte ris, & dii lutis , ut ad Zachariain Papam scripsit Boni iacius anno septingentesimo quadragestitio tertio. Respondet Zacharias laudare se desiderium Carlomanni , Legatumque jubet celebrare svnodum : Praecipimus, inquit, celebrares dum T . II. remar. se religio Choliana emendetur. Deinde hin quibusdam capitibus nonuulla jubet de obsequio Presbyterorum erga Episcopos in functionibus ecclesii asticis, castigatione Pres byterorum di luto ni, & quibusdam aliis rebus. Utitur autem iis verbis quae ius linia nus frequenter usurpat in Novellis constitutationibus, quaeque in usuim hodie recepta sunt in Regum nostrorum constitutionibus:
Decernimus uxta sanctorum canones.
III. Pippinus , frater Carlomanni, Dux& Princeps Francorum , penes quem regia auctoritas erat in regnis Burgundiae&Neustriae, synodum dinno sequenti Dcc XLI v. congregavit in urbe Suessionensi , ad restituendam disciplinam canonicam in has regio-
269쪽
nibus. Eodem autem jure in hac synodo usus est quo frater ejus in Austrasia usus erat. Praecepit enim ut antiqui canones observaren tur ;& nonnulla statuta edidit cum consilio Episcoporum S optimatum rcgni, pro constituendis Episcopis per civitates , dc pro recta gubernatione Clericorum,monachorum,& laicorum. Hi autem canones sub nomine Pipemi eduntur, quemadmodum Liptinenses sub nomine Carlomanni. Propterea nos,inquit Pippinus, una cum consensu spiscoporum, e Saceia tum , seu servorum Dei,'optimatum meorum consilio , decrevimus at aramis singulis synodum renovare debeamus. Reliqui ait tem canones eodem modo concepti sunt Consiluimus, Statuimus, Diximus. Quod non ea mente dictum velim ut ea explicatione removere velim Episicopos a conditione canonum , a it corum auctoritatem imminuere,
sed ut ostendam ad Principes pertinere jus
consentiendi canonibus, eosque auctoritate sua firmandi. Explicatio enim haec, quae statim occurrit, cum sit apertissima, colligitur praeterea ex verbis ultimi canonison quo poena decernitur adversus eos qui canones illos violarent ab Episcopis cum consensu Principis & optimatum decretos. Quo loco injecta est mentio consensus Principis A Conflij ejus. Quantum autem ad confirmationem , deprehenditur quidem illa in sin gulis canonibus, sed Princeps solus eam de
cernit cum consilio ceterorum. Quibus addo , ut timuin il lum canonem tribuere Principi. Episcopis, & Comitibus id est, Partamen
to Franciae, auctoritatem puniendi violato res horum canonum Suessionensium. in quo extat exemplar appellationum tanquam ab abusu , quae nunc apud nos usu quotidiano recipiuntur. qua de re dixi alibi. Si quis contra hoc decretum,inquit Synodus, quia x X III. iscopi cum aliis Sacerdotibus via semis Dei, una cum consensu Principis Pippini, vel optimatum Francorum consilio, constituerunt, transgredi mel le m irrumpere voluerit vel de pex rit, iudicaκdus si ab sts Principe mel Episcopis vel Comitibus, ct componat secundum quod in lege scriptum est, unu utrique juxta ordinem suum.Vox illa mi apud meaiae aetatis scriptores aequivalet conjunctioni Er. Itaque quum legis in hoc canone, vel Episcopis vel Comitibus, intelligendum est, o F sicopis O Co mi ilus. Item Sacerdotibus, velferiis Dei ; id est simis Dei, hoc est. Abbatibus. IV. At Zacharias Pontifex, cum Acta horum Conciliorum ad se a Bonifacio nulla recepisset, non damnavit temeritatis auctoritatem a Cario manno& Pippino usurpatam in his synodis. Contra, cuncta quae in eis stativa fuerant approbavit. Recte autem auctoritatem sitam distinguit ab auctoritate Principum. Quippe suam vocat commonitionem ;Principum vero, mediationem. Legato autem suo potestatem tribuit monencii synodum de vitiis quae in Ecclesia erant. Episcopos autem, Duces, & Comites admonet ut Legati consilia sequantur, ejusque commonitionibus obediant, remediumque una cum Principibus adhibere satagant malis quae in. clero erant. Heic autem consideranda est mira potestatum concordia, clim unusquisnque juxta gradum suum laboraret pro reformatione Ecclesiae: Referente nobis, inquit Zacharias , reverendi simo atque sanctis: mo fratre vostra Bonifacio Archiepiscopo quod dum senodus aggregata esset in provincia vestra juxta nostram commonitionem, mediantibus Istiis msris Pippino O Carlemanno Principilus et stris, peragente etiam vicem nos m Metropo litano Bonifacio , Dominus illuminasset corda us a cum Principibus vestris in praeccationem ejus, ut omnibus commonitionibus ejus obediretis, or fisos Oschismat eos O homicida, O
fornicarios a vobis expelleretis Sacerites, omnipotenti Deo gratias egimus circ. Epistola porro illa inscripta est universo clero Ducibusque de Comitibus Franciae, qui sus Ggia sita contulerant in conditione horum c
V Praeclara haec initia pro restituenda disciplina canonica Pippini auctoritate firmata sunt postquam unctus est in Regem, tamets continua bella quae gessit cum Hu-naldo & maifario Ducibus Aquitani aemul tum incommodaverint pio ac generoso consilio Pippini pro reformatione Ecclesiae succepto. Hinc illae querelae Pippini in Concilio generali Vernensi, in quo universos pone Galbanum Episcopos congregavit anno septingentesimo quinquagesimo quinto,
nonnullosque in eo canones condi procuravit interim valituros donec revocata pace licitum ei foret cuncta restituere secundum antiquos canones. Unicuique civitati dari
jubetur Episcopus. Tum quibusdam deleg tur minasterium Metropolitanorum, donec plenilis statui possit. Canon quartus praecipit ut unoquoque anpo duae synodi celebrentur ; prima , mense primo, Kalendis Martiis, ubicunque Domnus Rex Iusserit, in ejus p sentia i secunda vero, Glendis Octobris, in urbe Suessionensi , vel ubi ab Episcopis statutum fuerit in praecedenti Concilio. Heie autem observandum est primam synodum eam esse quae snodus regia dicebatur aliam vero , o uorum ecclesiastica . Prima ergo illa synodus non solum ex Episcopis constabat, sed etiam ex optimatibus & CO- mitibus regni , in qua omnium suffragiis
270쪽
& Imper ij Lib. VI. Cap. X XV. 261
condebantur statuta ad disponendam poli- congregavit Episcopos & optimates regnitiam ecclesiasticam de civilem, quae postea in villa Gentiliacensi , in agro Parisiensi: confirmabantur a Rege. Quod probari po- ubi quaestione, de procellione Spiritus fantest ex inscriptione Concilia Compendien- ni & de cultu imaginum examinatae sunt,
sis habiti anno occLvi i. quod apud Com- ut Eginhardus testat ir in annalibus : Rexpendium palatium publicum in generali totali 'Pippinus, conventu in Gentiliato vilia congrega conventu celebratum est. Cui contentanea sunt tris dum de 'si quaestione trabuit. Ex episto verba Eginhardi in annalibus . ubi tunc populi la vero Pauli Papae ad Pippinum discimus fui generatim conventum babuit. eam synodum constitii se ex aggregarii Sacer VI. In hoc Concilio Compendiensi mu- dotibus atque optimatibus. V III. Secundus ver5 conventus, a Synodo Vernensi imperatus , constare debebat ex Metropolitanis, Episcopis, Abbatibus , & Presbyteris. Sed novos canonestatum est tempus hujus conventus , qui Kalendis Martiis habendus erat juxta canonem Synodi Uernensis. Nam Pippinus cum Kalendis Maii praecepit haberi, ut docer Fredegarius i Pippinus Aurelianis placitum suum condere non debebat , eamque tantum cuia campo Mario , quod inc primui pro cin o Mar- ram suscipiebat , ut veterum observationi
ue Francorum .isi, tis ρro utilitare Francorum influuit , tinens, multis maneribus a Francis O proceribus dita.
tus est Conventus hoc loco vocatur Campus, eo qubdin campo ageretur , ut docet Eginhardus. Unde apud Gregorium Turo- - nensem libro ii. cap. x x v ii. & in antiquis invigilaret , dc hominum vitia corrigeret. Ita docet canon quintus Concilij Vernen
si , in quo statutum est ut illi qui monasteriis praelunt, si peccaverint, definitivo de creto corrigantur a Concilio , postqtiam Episcopi& Metropolitani irrita opera fuis-
chronicis vocatur Campus Manius. Campus set. Quod si conventus hujuscemodi cano ille Martius in Maium mutatus est a Pippi- l ., no in hoc Con ςilio Compendiens. Quod probatur auctoritate annalium Francicorum ab Andrea Duchesnio editorum; in quibus habetur conventum qui mense Martio agi consueverat, haberi deincepsjussum esse mense Maio . idque ita institutuin eo tem
pore quo Tassito Dux Bajoariae ad Regem Pippinum accessit , ejusque se vassallum pro-Dilus est. Anno DccL v. inquiunt annales Francici
nes aliquos edebant, si non ante vim legis obtinebant quam in regio Consilio examia nati sunt entdc Regis edicto confirmati.
I. Sub Larati magno politia ecclesiastica restau- venit Thasio ad Martis campo. Et rata est. Duplex uem conveni s unoqueque ἀηno muraverant Martis campum in mense Malo. AtDbjectio Thasiilonis facta est in conventu Compendiensi, qui in annum septjngentesimum quinquagesimum quintum incidit, ut testatur Egin hardus in annalibus. Quare emendandus est error qui irrepsit in annales Francicos paulo ante laudatos ; in quibus scriptum est Tassi lonem accessisse ad Pippinum anno DccLv. legendumque anno
VII. Angli veteres exemplum Francorum secuti, conventus suos, quos Partamenta vocant, mense Maio agi jusserunt; ut patet ex legibus sancti Edvvardi. Conventus autem hic Francicus diverse vocatur invetustis annalibus, Placitum videlicet, Concilium, Conventus, Synodus, Zc Colloquium. In eo, ut dixi, tractabantur cause ecclesiasti cx & civiles, ut colligere possumus ex ca- Irmavit,
celebrabatur ejus evo. Liber Adalari De ordine
II. In his e nventibus conati Mur statuta Aribus e Iesiasticis O civ litus. Larians magκus eon ventui proponebat catusa de quibus deliberari τ ι bat. III. Acceptis capitμtis, optimates examinabant causas. Principis auctoritas quoad cos. iura in his
ve tibus d liberabam seorsim a laicis , imerdum eo tun tim , tro gentre causa qua tractabatur. eba
nonibus Concilii Compendiensis, S ex quaestionibus propositis in Concilio Gentilia. cens anno septingentesmo sexagesimo septimo. Nam cum Legati Pippini & Summi Pontificis ex urbe Constantinopolitana re iactent una cum Legatis Graecorum, Rex