장음표시 사용
271쪽
Azia referum r. Tum d tutatur de tempore huius Conci5j. Reges Franeorum . Imperatores interdum icti . tametsi Imperium ' manum non obtinerent.
De limitibus d νισι os Narbonensis mlenensis. De episcopatu Ausonικῆ ct archiepiscopatu Tarraconensi. Confinium Hispaniae, id est, dioecesit - -
I l CVn Carolo magno politia ecclesia.
I stica restaurata est juxta antiquo, canones, cura & diligentia hujus Principis, qui eos renovari procurabat in generalibus regni conventibus , novsisque condi praecipiebat . si nece istas postularet Quoniam vero Hincinarus Remensiis Archiepiscopus impen e laudavit ordinem in his conventibus observatum aevo Caroli magni, brevis ejus descriptio ineunda est per aversionem, utilis futura ad recte intelligenduiti diversa loca Synodorum, Capitularium , & Vetustorum annalium illius aevi. Adalardus Abbas Corbeiensis , propinquus ec Consilia-N; a . u .rius Caroli magni , librum ediderat De o Palatir , cujus synopsim retulit Hinc- marias : in quo aiebat duos unoquoque an sta no c ataventus haberi solitos ; quorum unus generalis esset, alter vero particularis. Primus constabat ex Episcopis de Abbatibus & Comitibus regni , & in eo disponebatur status politicus in cum annum. Secundus au tem constabat ex antiquioribus Episcopis. α Comitibus, & ex nonnullis etiam ex iis minastris quorum consiliis Princeps utebatur in republica adnimi stranda , in eoque conventu secreto digerebantur ac decernebantur ea quae proponi & statui debebant in proximo conventu generali. Praeterea conventus ille drorum principum ordina- sat negotia quae per annum incidebant, quaeque differri non poterant, sive pro re novandis induciis , aut ob bellum minime cxpectatum , aut ob alias similes occasiones. I l. In his conventibus, praecipueque in generalibus, condebantur statuta de rebus ecclesiallicis de civilibus. Rex enim conventui proponebat nonnulla capitula , de quibus deliberari volebat in conventu , ut disertis verbis adnotavit Hin arus. Hei cautem animadvertere potest lector, in usus, . . . ., xunc apud nos tulisse modum agendi quem H . i. Romani imperatores olim usurpabant , de
quo supra di serui , tum utiam revocari potes exemplum Clodovei primi Reatis Chistiani, qui Synodo Aurelianensi de dii Intulos, id eth, capitula de quibus agi voluit in Concilio. Eundem ordinem sequebatur Carolus magnus. Mox, inquit Hinc-marus in capite xxxiv. ejusdem epistolar, auctoritate regia per denominata ct ordinat. --pitula, quae vel as que ter insuationem Dei inventa, et et undique sili nuntiata post eorum a Pessum id est, postremum conventum habitum praecipuefuerant , eis ad conferendum vel considerandum patefacta sunt.
III. Acceptis capitulis, optimates eXa- .
minabant causas ; ea tamen ratione, ut pe- H met r. c. s.
nes antiquiores esset maxima in censendo auctoritas , eisque juniores consensum Quin adderent. Iuniores tamen interdum loquebantur , sed ut sensus suos potitis promerent quam ut suTragij ferendi jure uterentur. Discussio is illaec viduum aut triduum durabat , delegato palatinis ministerio ut Regis responsa super dubiis propositas ad conventum referrent, donec ad eum delata foret deliberatio synodalis. Tunc vero l/rinceps cana sententiain praeserebat quam aequiorem existimabat, eamque Omnes dein amplectebantur. Donec, inquit Hincmarus in cap. x xxiv. ejusdem epistolae, res sim gulae ad effectum perducta, mori si Principis auditui in hucris Uus obtutibus exponerentur , O qui Did data a Deo sapientia ejus eligeret, omnes sequerentur. I V. Attamen quia di Terentia occurre bat in causis, quarum aliae erant sprituales, aliae vero seculares , quaedam vero mixtae, discrimine etiam aliquo utcbantur in modo deliberandi. Episcopi enim N Abbates seo sim a laicis conveniebant , foris nempe , scoelum serenum cillat, alias intra aedes, ita ut unusquisque suam Curiam haberet discretam ac separatam , ac splendidc ornatam & ειν , . Aa inins ructam , ad quam summo manc conve--ς niebatur. Comites vero & optimates a reliquis laicis discernebantur subselliis honori
rabiliter praeparatis. Inter deliberandum autem , seorsim interdum promebant sententiam suam , interdum simul congregabantur, prout ipsis videbatur , ut se ad genera
causarum accommodarent , quae aut spirituales erant, seculares , aut mixtae : In eorum manebat pate stare quando simul vel quando separati residerent, prout eos Ira Iandae causa qualitas docebat, sive de spiritualibus , e de secularibus, seu etiam commixtis. V. Descriptio haec viam aperit ad genuinum manifestumque s ensium verborum Egin-hardi, cujus scriptio accuratillima est prae omnibus illius aevi annalium scriptoribus. is ergo scribit Pippinum Regem, babaco conἀ
272쪽
& Imperi j Lib. VI. Cap. XXV. 2 63
ventu generali in Gentiliaco villa, synodum alia vero turma consedisse Abbates, regulam habuisse de quaestione Trinitatis & de cultu sancti Benedicti Iegemes , atque tractavies dia imaginum, id est, eum discussioni Episco- ligenter qualiter monachorum vitam in mitioremporuin qui in conventu generali aderant flatum atque augmentum cum Dei gratia perdu- commisisse quaestionem de rebus spirituali- cere potuissent f in tertia demum , Comites, bus. Eadem distinctio adhibenda est verbis qui in eam curam sedulo incumbebant, ut Caroli magni ex Capitulari anni Dcc LXXi X. leges mundanas sive seculares examinarent, dum jubet ut constitutiones patris sui Pip- ec jus cuique suum tribuerent , vulgi justi-
pini observerentur, sive illae quae in placitis rias perquirentes , omniumque adventcnIinmiactae sunt, sive in synodis, id est, de causis citusas diligenter examinanies, modis quibuspo- civilibus de ecclesiasticis : capitula vero qua terant Virias terminantes. Denique Concilialonae memoriae genitor noster in suis placitis cora' isthaec, cum intelligerent quae sint regiae au- situli or in s nodis, consmari volumus. Nam choritatis partes, canones ecclesiasticosa se licet annalium scriptores dc Pippinus V. - editos tradunt Principi ut eos emendet, si ei cena Synodus usurpaverint pro con Ventu ge ita Visum fuerit,si vero eos aequitate niti cxi nerali , attamen utriusque distinctio intro' stimaverit, confirmet. Obsequio autem ii ducta est postquam canonum auctoritas ma- lo defunguntur verbis conceptis , ad cal-nifestius invaluit. Verum quia canones de cem canonum, velut Concilium Arelaten
disciplina lati ad rempublicam spectabant, se dc Turonense; aut in praef. mone, velut materia haec ab Episcopis simul cum laicis Moguntinum de Cabilonense. En verba COntractabatur , nec aliud Episcopis solis per- cith Arelatensis : Haec igitur jub brevitate,
mittebatur quam quaestiones mere spiritua- qμα emendatione digna perseximus, quam bre-les. Sand Capitulare anni Dcc LXXi X. de- vssime adnotatimus , or Domino Imerauricretum est ex sententia Episcoporum , Ab' tr sentanda decrevimus, posentes vus clemen-
batum,& Comitum, cum consensu Regis: iram ut si quid his minus est , ejus prurinita Congregatis in unum syncdali Concilio Ipso' suppleatur ; si quid sicas quam se ratio habet,pis , Abbatibus, virisique instribus ' Comisi- 0us judicio omendetur ; si quid rationabiliter ra-
bus , una cum piissimo Domino nostro,scindam xatum est, ejus adjutorio divina opitulante ue- Dei voluntatem fra causis oppormnis consen- mentia perficiatur. Praefatio autem Concilijserunt. Post conditos canones , contro- Moguntini sic habet ita uatenus ea quae paucis versiae particularium personarum agitaban- perstrinximus capitulis a vesta auctoritate si tur , quas Princeps reservabat cognitio- mentur, si tamen vestra pietas ita dignum esseni conventus generalis, s forte Comes Pa. Iudicaverit se quidquid in eis emendatione du- latinus eas ob aliquam causam noluerat de- num reperitur, vestra magnifica imperialis di-fnire. gnisas Iubeat emendare. Postquam autem ca-VI. Docuit nos ergo Hincmarus ordi. nones illorum Conciliorum ad Carolum de-nem ob servari sblitum illa aetate in conven- lati fuere, eos praesente se examinari jussit tu generali Galliae ad discutiendas causas in conventu generali A quisgranens , ubi eos canonicas, earumque decisionem ab arbi- confirmavit, ut vim legum obtinere possent.
trio Regis pependisse , qui eam pro libito Ita enim docent annales Esin hardi. Consi- confirmabat aut retractabat. Idem agendi tationem qui in singulis id est; synodisj facta
modus probari etiam potest exemplo valde sum collatio corum Imperatore in illo convcnis illustri , quod innititur testimonio omnium habita. Episcoeorum Galliae. Carolus magnus, VII. Qu, vero scire voluerit quanam aetate jam provecta . cupiens integre re- cura negotia tractarentut illa aetate , legat Raurare politiam ecclesiasticam , jussit anno canones Concilij Francosordiensis anno D c cc XI II. ut Episcopi Galliarum con- Dccxciv. celebrati. Constabat illud ex ventus ecclesiasticos agerent in quinque Episcopis omnium provinciarum quae Caro' locis. id est, apud Arelatensem urbem, Mo- li imperio parebant , ex Gallia nimirum,gunt lacensem , Remensem , Turonensem, Germania , dc Italia ; eique praeterea inter, dc Cabilonensem. At Episcopi, gratias agen- erant Theophylactus de Stephanus Episcopi, tes Carolo quod eos congregari jussisset, Hadriani primi Papae Legati. Itaque ei iv quosdam canones condiderunt postquam nodo interfuit legatio sedis apostolicae. Con- causias examinaverant summa cura dc dili- vocatio tamen ejus faeha est jussu Principis. gentia. Concilium enim Moguntinum docet Testis erit Egin hardus, cujus ea sunt verba
eos viros qui in illa synodo aderant, in tres ad annum D ccxciv. Concilium Episcopo turmas fuisse divisos , quarum primam con, rum ex omnibus re ni provinciis con Navit.
:tituebant Episcopi quaerentes remedia ma- Quin de canon primus ejusdem Concilij id lorum in sacris Scripturis ec canonibus , in aperte profitetur : Conjungentibus , DG f
273쪽
vente, apostolica auctoritate, atque pii Fimi Domni nossi Caroli RegisIusone , annus XXVI. principatus sui, cunctis reini Framorum, Iratia, Aquitaniae provincia Episcopis ac Sacem dotibus , o nodali Concilio, inter quos Vsi miti stimus sancto interfuit conventui. Episcopi etiam Italiae qui huic synodo intererant, in libello suo adverssis Elipandum scribunt cana fuisse congregatam decreto Caroli: -- per, illius decreto per diversis provincias regni eius ditioni sesectas summa cetiritare percuriarente , multitudo antistitum sacris obtemperando praeceptis in uuo collegio aggregata pervenit. Praeterea canon primus docet ei Concilio intersitisse Carolum. In epistola autem synodica patres aiunt eum synodo praefuisse.
Quod Legatis non adimit jus praesidendi Episcopis; sed jus regium explicat id est, jus
praesidendi universo coetui : Con regatis in num caritatis conventu . praecipiente O prU-
ente piissimo ct gloriosissimo Domino nostro rato Rege. Effectus autem regiae praesidentiae non in eo solum versabantur ut omnibus praeesset, sied ut ordini judiciorum interlocutionibus suis immineret. Cum enim allata esset in medium epistola Elipandi Archiepiscopi Toletani, cujus praecipuC causa Concilium fuerat congregatum , jussit Carolus ut publica voce legeretur;& oratione habita de materia fidei, adjecit: Iuid -- lis videtur ρ ut adnotant Episcopi Italiae.
insa eap. r . Neque praetermitti debet, eosdem Episcopos scribere Concilium habitum fuisse in au .ia Palat' , juxta morem illius seculi , cujus moris fidem facit Concilium Τullense apud
Saponarias habitum anno Dccc LIX. Vt in eorum palatiis sitiem semel intra biennium generalis Episcoporum conventus agatur.
VIII. Tria quaestionum genera in synodo Francosordiensi agitata fuerunt. Praecipua fuit quaestio fidei , confirmatio nimirum damnationis adversus haeresim Elipandi Archiepiscopi Toletani M Felicis Episcopi Urgellensis decretae in synodo Romana, itemque in Concilio Rati monensi jussit Regis congregato. Asserebant namque Felix& Elipandus Iesum Christum fuisse filium
adoptivum Dei secundum carnem, non aurem filium naturalem. quae haeresis damna tur in primo canone. Agitatum insuper est an secunda synodus Nicaena, quae praeceperat adorationem imaginum, recipienda foret tanquam Septima Synodus Oecumenica. Decretum itaque fuit in canone secundo synodum illam repudiandam esse & damnandam , rejiciendam quoque adorationem imaginum , eamque servitutem repellendam a Christianis. Quoniam vero quaestiones illae pertinebant a1 dogma, sola Episcoporum auctoritate definitae sunt , tametsi Princeps interesset deliberationibus: Omnes
qui sura sanctissimi patres nostri contradjxerunt σc. eradicandam Iutuerunt, consentientes condemnavcrunt , inquiunt canones, qui nullam interim mentionem Principis faciunt in his sententiis damnationis. Sicut e contra, Tassilom Duci Bajoariorum , qui ad synodum accesserat ut veniam a Carolo peteret, venia data est 1 Principe solo. nulla synodi mentione facta: Idcirco Dominas noster misericordia motus praefasso Tassioni gratuito animo ct culpas perpetratas indus t O gratiam suam pleniter concessit. Decretum etiam de moneta solo Regis nomine publicatum est in canone quinto. At regulae canonicae in hoc Concilio editae conceptae sunt sub nomine Regis& Synodi: Statutum est, desisitum est, a Dem no Rege O a sancta Synodo. IX. Praeterea ex hoc Concilio discimus causas communes tractari solitas in synodis generalibus.Nam in ista irnodo controversa quae erat inter Archiepiscopos Viennensem & Arelatensem judicata fuit secundum epistolas veterum Pontificum Romanorum;Tarant asensis vero, Ebredunensis, & Aquensis, sedis apostolicae dispositioni relictae sunt. Accusatio instituta adversus Petrum Epiccopum, laesae majestatis reqm, judicata est a Domno no ro Rege O a sancta synodo. Cau-- sa etiam Gerbodi Episcopi in eodem Concilio Francosordiensi examinata est , cumque ordinationem ejus perperam factam fuisse constitisset , Metropolitanus & Episcopi comprovinciales jussi sunt eum deponere. Canone autem xx xl x. causa Presbyterorum in crimine deprehensorum ab accusatore, de quo aliunde non constaret quam ex assirmatione accusatoris , Episcopo proprio judicanda committitur , vel si is non possit eam finire, remitti jubetur ad Concialium universale, id est, ad synodum generalem Ecclesiae Gallicanae s quod nimirum materia isthaec magni momenti esset, & maxime ambigua in modo agendi. Causae vero uae communes non erant, in provinciis ju-icabantur , juxta legem eapitularium: Causa que communes non sunt, in suis provinciis judicenIur.
STE pHANI B 4 L u Z I I. C d M in paragrapho quinto hujus capitis agatur de haeresii Felicis Episcopi Urgellensis , quae damnata est in Concilio Francosordiensi , visum est heic addere Concilium Narbonense pro eadem caesa. ur inquiunt Acta eius, habitum jussu Hadriam I. & Κatoli Regis, quod sie habet.
274쪽
tus, Domini nostii Iesu Christi& nostra auctoiiii
AN so incarnarionis dominicie Dccxxxxviri. lndictione xii. gloriosssimo quoque Domino Imperatore Xarolo regnante an. xxiii. v. Kal.
Iul. dum pio multis de vadiis ecclesiissicis negotiis,
laesertim pro relicis vigellitanae sedis spiscopi pe
isero dogmate, monente pet suae auctoritatis lit teras Domno Apostolico Adtiano, ac Domino Im petatore pet Missum suum nomine Desdetium. convenissemus urbem Nat bonam intra Baslicam
S. Iusti de Pastoris, ego scilicet Danihel , licet indignus atque peccator . gratia tamen Dei sanctae metropolitanae piae missae uitiis Episcopus . necnon& Elis intus Arelatensis Episcopus . eum pluti motum eo limici venerabilium Episcos tum, una cum aucto ritate Domni Apostolici, Missoque praedicto Dona ni Imperatoris Ratoli, inter celeta quae veraci set mone finem acceperunt otta est querela coram nobis omnibus de patrochia Narbonens . unde praecipien.
te Domino imperatote, subtili examinatione di spe ciali, ob prolixas altercationes . examinari jusserat. De qua Danihel Episcopus pet testes idoneos. Iustum scilicet Agathensem , ct vite iugum Nemaus ensem Episcopum, atque Amicum Maeci lonensem Comi tem . cete ibique quam plures. discutiendo elucidans, totum Redensem pagum supet inedurium . Heli nensem Episcopum iustissim indicavit, & margirem ratiochia Narbonensis ex alia parie usque adsumen qui vocatur Olbus , quandiu vocabulum suum idem Comitatus retiner . lupet ius & insilii sperduxit . plenissimὸ ratione Wismarii Episcopi Bi tet tensis cum praedictis testibus superata. Praeterea idem Danihel Archiepiscopus de Ausonensi patio chia rationem adhibens, ostendit quod nullo inodo
Episcopum ponete illiae potuisset ob paganorum in festationem. & quemadmodum auxiliante Deo petantecessoris sui industriam quondam ibidem haeres, extincta suetit. de quia ejusdem pagi plebs . scutquidam ipsorum in oraesentia retulerunt, nulli pat- rochiae adhaerere vellet nisi Narbonensi, ob princi palitatem tantae sedis praecipuae . Cujus Archiepiseo pi tationem salubrem esse comprobantes, pro praedi ctis commoditatibus, de ne confinio Hispaniae octa sonem tristitiae ingetetemus, unanimiter justo petiarendimus examine ut nulli sedi deinceps sociata ha
Deat ut nisi Naibonens: servata veruntamen aucto
ritate. s per se Episcopum habere nequiverit. Rog
mus igitur eunctos subsequentes nos, & hoe nostrae auctoritatis decieto confirmamus, sancimus, stabili mus . tam de Redens pago , quam etiam de Ausonensi, sive confinio Narbonens de Biterrens, quod est Oibus, ut sicut eotam nobis discussum & eompro batum est, ita ineonvulsum Ee incontaminatum nutatius contradictione valente in perpetuum permaneat. Si quis veto nostram communem eontemnens dissi. nitionem per aliquam itis diam aut subreptionem hoe nostrae simitatis decietum in stegerit, aut aliqua machinatione Violaverit. si ordine ecclesastieo est adunatus , canonica sententia irrecuperabilitet seriatur.
sciat temeratot tanti Concili j ae deereti. Quod silaica potestas in hoe se per atrocitatis violentiam miscuerit, nis temetalia praesumptione se citissime subtraxerit sati, faciendo quod deliquit, digna ultione totius anathematis sit undique de ubique multa
te vigente. Vt autem hoc nostiae firmitatis decretum
cetiiotem roborationis obtineat vigorem, manus no
stiae subscriptione illud robotare studuimus. In Christi nomitie Danihel Dei miseratione sedis Naibonensis metiopolitanae Ecclesiae Episcopus hujus decreti institutione subserit s. Ego Elefantus plimae sedis Arelatensis Episcopus com
Desideratus Diensis Episeopus subselips. Ego salicus Alausisensis Episcopus. Ego Atticho Tolosanae se3is Episcopus consima vi In Dei nomine Dona deus vappencensis Episcopus. Ego Francolinus Conseianensi, Episeopus subsclips. Ego Lupus Cavalionensis Episcopus subscripsi. Ego Ati mundus V eeeicensis Episcopus s. Ego Hiscipio Calcassensis Episcopus sitiscripsi. In Chiisti nomine Magineus Adtensis Episeopus suta scripsi. iteringus Nemausensis Episcopus confirmavi. Pelia Episcopus Vtgellitanae sedi, subset ipsi. Ego sonitus valentinae sedis Episcopus S. Ego Iustus Agatensa F piscopus subscrips. Ego Adaulsus Ietundensis Episcopus subscripsi. In Christi nomine πenedutius Helinens s Episco pus S. Ego Se Bateinonens s Episcorus s. Ego Aut bellus Antipolitanae sedis Episeopus suta seris s. Ego lohannes Cimelanensis Episcopus S. Ego Foroiulens, Episcopus s. FD lohannes Madolonens, F piseopus S. Ego Asinarius v juliensis Epistolus Abraham Commenensae sedis Episcopus s. Ego Amatus Carpentota tinenss Episcopus S. Ego Ragan baldus Diaeonus, Dunensis vocatus Epincopus , S.
Ego Ansebrandus Diaeonus ad vicem Lan debelli Fglinensium Episcopi S. Ego Riecimitus indignus Presbytet ad vicem mise galli sedis Bitet tens; Episcopi s. Ego A tricho Cancellatius, ae s indignus Ptesbyter, noe decretum scripsi die Ec anno quo supra.
ST E pHANI BALuz II. Aeet A Concilii Narbonensis sub Katolo magno
habiti, quae nune damus, edita olim Dei unt Λ cla tiss. viro Gulielmo Catello Senatore Tolosano, ex Chattulario Archiepiscopi Naibonensis. Sed tam foedis tamque multis illi e mendis scatent ut dici vix possit. Esto vero ea ante hos decem annos descripsi ex vetustillima membrana quae aut aetati Laroli suppalest, aut certe non multlim te mota , quantum colligi potest ex charactetum forma & litetis fugientibus. Quanquam autem non dubitem quin ea Acta germa na sint, extεnt ue in eis non obscura vectigia prisci motis , dissimulare tamen nolim dissicultates quae in illis occultunt, quaeque salsi suspicionem nonnullis injicere possunt. Etenim Concilium illud celebratum dicitur anno v ccxxxxvi a. regni vero Κatoli XXIII. Sed si anni eius compurentur ab anno Dec Lxvr a. quo Pippinus vitoli pater de
cessit , omnino annus Dec Lxxxv aD. erat xx.
regni Xatos, contra quam legitur in fronte horum
275쪽
Actoium. Itaque aut fatendum est peccatum heic magno aenovisse Eoiseririri
Eine a librario, aut alia numeranda ratio ineunda est. significem mi ita, ei aby pisti ' I 'Ae ptimum quidem omnium constat inrotum & vel sos regnorum ἡ acat omannum, Pippini filios, dria ante ditiis molia bat ad Cotiei litim pi,hebia a biis 'r' ''' tem appellatos sume Reges Francorum , etiam a se/itim in uniueis, , , -; . . V Pontis cibus Romanis, nimirum ab anno De exiv. Atqui Concilium ri,nexi quo una cum patre uncti sunt in Reges a Stephano habitum est anno he ei. a i, '' ' Papa. sed hoc pacto initium regni Κaroli in ulterio ante delatum Giolo imi bisuri P R'm
ia quam par sit tempora produceretur. Tradunt an- Maior insurgit dissicultas ei εο ς Lnales Flancorum Pippinum anno nec Lxi t. vel sis i silio synodus coiis testata dicit
sisse Comitatus. id est, ut quidem existimo bgui
hauddubie data est Aquitania . Sepi letes se su- ό. . et ' i p φη '
N. m quod ad nomen Imperatoris spectat quod me totos iuri Etas UT'
Xaro o tribuitur x I ii. annas antε quam Imperator lenss , ut nascenti imalo occurreret eum renuntiatus sit , res tanti momenti non est ut quem- Episcoporum suorum. Quoniam veris causa stravisqtiam remorari debeat. Quippe Reges Francorum, erat, Episcopos quoque desse cupiebat ex aliis o
nates, tametsi reveta Imperium Romanum non ob- runt Episcopi edi provinciis Naibonens Ar in oristinerent. Exemplo sit Ludovicus Balbus Karoli mag- Viennensi, Aquensi Elusana & alit,' '
dimplice Balbi filio Regem se fecit. Imperator quo- ctum ut nonnulli sequentium Archiepisco mum Deque dicitur in litem Stephani V. Summi Pontiscis, j iidicij istius memoria interuet , se Narbonenses α ita meliliterae illae non sunt supposititiae, M in vete- Redenses Archiepiscopos dixerint, eodemque no-xmus actis quae extant in arcti ivo monasterii Rivi- mine vocentur in Praeceptis Regum Κaroli Calvi pullentis in Catalonia. Quin & Simplex ipsis Impe- Κarlomanni, de Karoli Simplicis, quae extant in ar rator vocatur in Cliartulatio Ecclesiae Helenensis lib. citivo Archiepiscopi Narbonensis. v. calta vi. Dri si mra donationis sub die Tum retulit Daniel Archiepis opus Naibonensis x ι ι i. A alaad. Maij -- i. quod obiii Larius Im- sbi liberum hactenus non fuisse Episcopum institue perator filius Lu olei, Christo regnante Rege. Hujus re in Ecclesia Ausonensi paganorum infestatiokem. Veio illius Ludoviciis . Transmarinus Imperator de quia eiustem pagi plebs nullum proprium Epita etiam vocatur in actis quibusdam veteribus anno copum h/bere volebat praeter Arelli episeopum Nar- Dccce Lx i v. consectis , quin extant in archivo bonensem. Quod ut melius intelligatur rex simia Ecclesiae Gerundensi, i in quibus de illud observan- repetenda est Transgressi in Hispaniam Ma'uti de Sardum est , ad notiatum illie esse, ea consecta esse impe- raceni neque fanis pepercerunt neque profanis me Lotario Rege, anno o Paeto principatus ejusdem. Hac generali clade perculsa est in primis civitas AuQuare mitum videri non debet quod idem Lotha- sonensis , 'tque ipsa Tarraco, Drovinciae caput Prorius Rex Aligustum se vocat in diplomate dato anno vincia itaque dein subiecta est Metropolitano Nar Dcccc Lxxxi. quod extat in Chartulario monast 'bonensi. tanquam viciniori ;&speetali dioecesi Nar- Ili b. Petra Rodensis apud Emporitanos, itemque in bonensi adjecta dioecesi, Aulonensis . quamvis lotiooh .hipi xi d eodem concessit Ion sterio intervallo di juncta . donee proprium Episeopum rancti Genesii de Fontanis in Comitatu Ruscinonensi. habere posset; cuius instituendi, clam opportunitas Menique . ne siti gula commemorem , in Roberto eveniret, delegata cura est Archiepiscopo Narbonen- quoque Rege imperatoriam dignitatem inesse agno- si. Acta hae e circa annum Dexc. ut patet ex lueti Vr triel galdus loquens de dedicatione Basilicae Lancti bani II. ad Raynerium Legatum; in quibus scrip ... PUqη - - , inquit, evi- tum est Episcopos Tarracon sies metropoli Narbo I ua benedimonis Rex Robertus gloriosus, jus nensi finisse subiecto; iam inde a quadringentis annis...- Archipraesules Gaur eti- In epistola veto ad Bel garium Episcopum Auso m Furaacensem , Leo- nensem. in Tarraconensem metropolim transatum
ilia i , - ' ' 'Π ω si Posset ς Q00d confirmari potest ex eo quod in disset ratione imperatoriam veluti dignitatem in Karolo nostra de episcopatu Eparensi adnotavimus , Esa -
276쪽
tensis urbis excidium referendum esse ad annum cir- dinem Tarracone is Ecclesia reformitur. Quoniam citet o cxei O. post Maurorum in Hispanaas ad- vero Archiepiscopus Nathonensis conquerebatur ventum. Quoniam velo hie mos obtinebat ut sin- gravem sibi in eo factam esse iniuriam , vibant,suli Episcopi . atque etiam Metropolitani , ratio- eum restituit in integrum. litetis datis ad Rayne rem ii ynodis redderent rerum se gestarum, Da - rium Legatum, quae nupet editae nobis sunt,niel Narbonens s Archiepiscopus, gnarus consuetu- . in quibus haec habentur : IH ν cetera traludi ditii . causas attulit ob quas Episcopum instituere cism siba factiam de Tarracon 6 um Ερ δευου-- non potuerat in scelesia Ausonens. Itaque edicunt subiramone per Romanam Eres sam sunt iij. γpatres ut in eo statu maneat donec proprium Episco- intimavis, cum eos Narboxensis mei potis sirrum halaete possit. Probabile est easdem causas ob - --οι quadriuo Os sne aciemus Ecet a restam Mitisse pet multum aevi ne suus Ausonae Episcopus ιιοπι posseaerit. Nostris igitur mira an parillus illis tedaetetur clam ei datus non suerit antistes nisi cen- fungens, Tarracone istis Epis ριο κι ira aue oditia tesmum tandem post annum, hoe est , circa annumectingentesmum octuages mum ecta,um. Tune enim Theotardus Narbonenss Archiepiscopus Gotamarum Ausonensem Episcopum consecravit . ut patet ex Ptaecepto Odonis Regis , & ex Concilio Bat cinonensi habito anno Dee cevi. in causa Ecclesiae Ausonensis nondum edito. Incessit dem Ationem Episcopum Ausonensem ambitio evehendi sedem suam in metto politanam , quod unaquaeque provincia suum Mettopolitanum habere debeat, nullaque tune spes assulgeret testituendae Tarraconis. Ergo eurante Bottello Comite a Ioanne X III. summo Pontifice & praerogativam primae sedis nomEnque Archiepiscopi impetravit ac Pallium. iitque Episcopi provinciae Tarraconentis Episcopo Ausonens dein
ceps obeditent tanquam Metropolatano ; decretoque eodem, adductis exemplis ex R. C tegorio, unitae sunt Ecelesi Ausonet. sis & Tattaconensis, ut eo lothule novae institutioni quaereretur. Datae ea de re literae anno nec ccxxxi. quae extant in archivo Ai.chiepiscopi Tattaconensis. Velum cilira nova hae Archiepiseopi institutio facta est et invocato & inau dito Archiepiscopo Narbonens, cujus valde intere rat. ambitio illa Attonis caruit essectu. Constat enim
Arehiepiseopo, Naibonenses diu post haee tempora usos suisse tute metropolitico in ea provincia citra omnem controversam. Praeterea Fruia, sive Fiugi ser, antistes Ausonensis, qui annis Decccxxxii.& nec ccxxxvii. sedebat, se sol iam vocat Episcopum . non autem Archiepiscopum. Quin & in
Concilio Romano celebrato anno Dccccxcviit.
eo inter alia a Sumento reprobata est Cuadaldi Epis copi Ausonensis, qui Fruiano successerat, ordinatio,
quod ab alio Metropolitano peracta esset quum a suo . id est. Narbonensi , ut explicant Gregorii v.
litetae nondum editae. At Vrbanus secundus episco palem sedem Tatiaconi post longa tempora testituens anno M xxx xxx. saliam esse jubet Narbo
κρη sis Εeel j. 1 titiam , id est, ut ejus metropoli
semper subjecta solet sedes Tattaconensis. Pollicituet tamen est se antiquam dignitatem metrvoliticam tributurum Episcopo Tarraconensi. st Romam auctomate priviIur Tarraconensem pro norim canonice vena eare Na1bonensis antistes nequ verit. Pessumdata fuit hae unica clausula Narbonensis Archiepissicopi auctoritas in provinciam Tarraconensem. Quippe subjectio illa proxinciae Tarraconensis facta suerat Episcopotu decreto &consensu piri ulois, ac praeterea firmata erat consuetudine. Nulla Romanae sedis inter haec mentio. Itaque cilio de privilegio apostolico non constaret, Vtbanus biennio post Betengarium Epis copum Ausonensem transtulit ad metropolim Tarraconensem , concesso etiam usu palli j: eique insu pet indulsit ut Tattaconensem & Ausonensem FG
clesas, quae Ioannis XIII. decreto unitae erant, re
ite tum Ponti sex in eisdem litetis, ut si Naibonensis Alchiepiscopus probare non potuetit sibi primatum
ex ptivilegio competere in provinciam Tartaconensem . Legatus cum principibus terea de restituenda Ecclesia Tarraconens laboret. Interim tamen Ta raconenses Episcopos ea tanquam Mesropolataκo p prio obedire praevito. Obtinueratne id, annon, facile est pronuntiatu. Nam Berengarius interfuit Coniacilio Nemausensi anno uxevi. initio mensis Iulii, tanquam Alchiepiscopus Tattaconenss. st dein iaceps, citra controveitiam, Tarraco suos habuit AG chiepiscopos. Haec, quia subobscura erant , visum est explicati debere; ut vel ex hac unica narratione auctoritas conelliati possit huic Concilio Narbonens. De subiectione potio Eeclesiae Ausonensis ivisum actum ess ii Concilio Balcinonet s anno Dccce vi. S in Concilio habito anno sequenti apud monaste
Ausonens, quae vicina erat Hispaniae. Quamvis enim certum si plo, inciam Tarraconensem uitta pyrenaeos esse , sempitque suisse rottionem H is pania.
tum , tamen quia tum temporis ea Hispaniae pars Regibus Flancolum optimo jure ratebat, & ad eorum regnum pertinebat, I fareis usianua sive Limes Hispakiens dicebatur. quod idem est ae con m times, imae. Eosdem sties Francici regni designant literae Vel metas i Episcopi Helenensis datae Kal. Septembris anno nece ex . quae extam in vetusto Charilitatio Ecclesae Helenensis. In iis enim Heliram ta/us Monasteliolum donans Ecclesiae sua, ait locum illum esse cu- elusus II ffama, in Comitatu Ba cinonex s. Ego igitur exiguus Prasal Delm radas , inquit . in hae etsis διὰ earιonis aia , quam rogatu meo sacra peragunt prascripti Episcopi , egero om
Dila perseveravit apud eas gentes illa regnorum di viaso. Extat quippe in archivo legio Barcinonensi xetus instrumentum, consectum anno septimo tegni philippi I. Restis Franciae . in quo scriptum est A reallum Mironis vendidisse R. Comiti Barcinonensi Castrum de Castrosertis, situm videlicet citra Rubricatum, haud procul ut be Ausonetis . quod illi ad
Venerat ριν laetitioΜ m De qui nosti hoc d/δι de potestat. Sarracιrorum. Et sura hae omae a in e tremas stis misresiarum juxta H. pania, . id est, in extremis pranciei regni finibus. ultra Barcinonem& Ausonam , ad Rubricatum fluvium. Heic enim fuit limes tegni Flanciri, ultra quem Sarra m h
bitabant pet illas tempestates. Igitur ultra Rubiis
277쪽
eatum. Hissipania erat,si loca quaedam excipias admo- Narbonensis utimim. Mirifica enim suit illorum dum v cina orae fiuminis, Monasteriolum videlicet, temporum audacia in corrumpendis urbium nota Minorissam, A. quaedam alia finitima; citra Veso, bus. Vide Sirmondum in Notis.ad Capitula Κaroli M Hisp nisa, quae provincia erat regni Francici. Calvi pag.,, P' μδh-xψu In eodem confinio Hispaniae , citra Rubricatum, sita fuit Egara, sedes olim episcopalis; ubi habitum
fuit Concilium Fgarense anno sexcentesimo decimo quarto Ex ErλNTus J Ejus mentio est in canone viti. Concilii Francosordiensis. H TNEssi si id est, Helenensis. hoc enim verum est nomen. Eit autem civitas Helenensis in Comitatu Ruscinonensi sive Rossitionensi , ut sequens aetas vocavit, aedificata in ruderibus castri Helenensis
I. Reverentia Ecclsa G llicana erga apostolicam
II. De Presseteras gravium criminum reis magna olim quastio fuit quonam modo iudicandi es
; ubi institutus est episcopatus post e,ei mi, i f
Helenensis mutata est in Elnensem. Quod autem ea Ecclesia sita esset in Comitatu Rossitionensi, Episcopi Helenenses frequentissime vocantur Mobonentes in actis veteribus. Vnde in Concilio apud Tusiacum anno Dccc Lx. legitur Ps desindus Rosellensium Episcopus. At Vuenedurij , seu vulnedurii, mentio diserta extat in Chartulatio Helenensi, ubi levi mutatione vocatur Vinedarius ; diciturque sedisse ante Ramnonem , qui sub Ludovico Pio Helenensis antistes fuit. Vtilis autem esse potest hic locus III. Vnde orirentur suspiciones illa docet Nine-marus. Di dis erat accusatio in Presbyterum. IV. Chorepiscoporum ambitio diu turbavis E elisiam Gallicanam. Eos Leo III. a Karoti consu tus vetuit quicquam mμneris episcopcltis vitingere. Tum edicit eos esse pellendos in exilιum.
VI. Principes de rebus arduis referum ad Summos Pontifices. Novum non est decreta Cuma υma- ad emendandos vulgatos Helenensium Episcoporum nae arie in Gallia xcut debὸν
rium usque ad Audesindum illic optime recensiti
po, ct so praefeste Audesii Bdocte. Facta reta ID mori in ea quae supra adnotarioηe evacuationis sub die xvi. Kal. Iaκuari , ais 'iunt, synodo nimirum Gallicanas de πο xxxv I. regnante Carolo Rege , id est , Κarolo bitam sedi apostolicae reverentiam semper Calvo. retinuisse , non ita tamen ut a suis judiciis Ci MELANE N sis J id est, Cemelenensis, in permiserint provocari , cum appellationes
extrema Alpium maritimarum provincia, sub metro- in usum receptae non essent nisi quoad de poli Ebredunensi, haud procul Castro Nicaensi. Ei U-οῦ -
edi praefuit Valerianus siliscopus , cujus tempore e.. .'p i. γγ xa modifica-
Ecclesiae Cemelenensis & Nicaensis unitae sunt aucto nem a me alibi eXplacatam. Reverentiaritate sancti Leonis Papae. igitur synodorum Galliae in eo posita erat M A n o L o M EN s i s J id est, Magaloneia sis in ut consultationes ad Summos Ponti flees prima Naibonensi. Magdalona enim & Madalona mitterent quoties inciderent causae dubiae&diccbatur per illas tempestates, ut nullo negosio pro- graves, vel causam ejus judicio prorsus perbati potest. Porro sedes Maga lonensis jamdiu is Π- mitterent. Causae ad sedem apostolicam
pus. Sunt autem Aturres in Novempopulis ad Atur ximo uperiori capitis, in causa Metropoli rum fluvium , qui postea Adules dici coeperunt. No innorum Ebredunensis & Aquensis. Conamen autem prinissim populi fuit, non oppidi. Oppi- sultationum vero duo illustria exempla ex di enim Aturrensium nomen vicus Iulius; cujus cla- tant in libris Capitularium. Primum respicit
COMMENENs E J id est, Convenarum in Novem- populis , quorum urbs antiquitus Lugdunum. Ceteriim ex hoc loco patet introduci tum coeptam com ruptionem nominis hujus civitatis , quae nunc Cometae dicitur. DuNEN sis J Adnotat Sirmondus. in Notis ad Concilium Aurelianense primum, Episcopos Carnotenses interdum dictos esse Dunenses a Duno castro dioeces eos Carnotenae. Vide librum ii. de concordia sacerdotii imperii cap. IX. j. V.
aliud Chorepis. Presbyteros suspectos
II. Quoad Presbyteros , constat ex Capitularibus dissicultatem illam diei agitatam esse in synodis Gallicanis , a temporibus Pippini Regis, neque tamen unquam fuisse definitam. Agebatur de Presbyteris gravium criminum reis , sed de quibus nondum satis constabat , ipsi ver5 nega-
εο L NεNstuM J id est, Engolisinensium in pr fimus, canone α x x i x. Aquitania secunda. Eam autem iubem vocat 'isti OnciliJ Francosordiensis causam Presbyte- fenani Egit hartus ad annum occcxix. alij E ri horum criminum infamati commissamo am , nonnulli Inculi am , & synodus isthaec esse Episcopo ejus proprio, vel si is eam finire
278쪽
non posset, non remissam quidem ad syno- septem , aut eo ampli vis Presbyterorum, dum provinciae, sed ad Concilium generale itemque hominum nonnullorum bonae fa- seu universale Ecclesiae Gallicanae. Tandem mae, sis purgatum populo comprobare, exemia f. . ' Carolus magnus cupiens confusioni hujusce- plo Leonis Papae. modi modum adhibere, Episcopos aliquot I II. Hincinarus in epistola septima accu. misit ad Leonem tertium Papam , ut cum eo rate explicat hunc agendi modum, Osten- consultarent quid de his Presbyteris agen- ditque Iuspiciones illas fluxisse ex commerdum esset. Episcopos vero de regni proceres clo Presbyterorum cum mulieribus probro- admonuit missam a se esse legationem illam, sis,vel ex eorundem cohabitatione c'pa aliis, statim autem ut redierit, communicaturum neque impositam fuisse accusatori necessita- : cuiuit se esse cum omnibus responsa Pontificis: Vn- tem convincendi reum cujuspiam probroside ad confitiandum patrem nostrum Leonem facinoris. Attamen probatio dissicilis erat , Papam Sacerdotes nostros mittimus sct quidquid quoniam accusatio peragi non poterat ab ac- ab eo vel a seis perceperimus, vobis, una cum cusatore quin eodem tempore septem testes illis quos mittimus , renuntiare non tardabimus. adessent iis dotibus ornati quas ab hujusce-
Interim Episcopos & proceres hortatur ut modi testibus exigunt leges re canones.sedulo negotium illud cxpendant , ut dein Quod si praescriptus testium numerus non ipse eum illis , & cum instructionibus Pon- adusset vel hujusmodi homines essent qui se tificis , decernere possit quod aequum fuerit cundum canones ad accusationem gacerdo visum ad compescendos populorum clamo- tum admitti non possent, mulctaeis dicebares:Vos inerdum vicissim tractate attentius quid tur. Verum id non tollebat si spicionem ex his vobisum constit mus una cum praedicti populorum. Itaque ea demum dimovebatur sancti patrii institutionibus, ut murmur cisset quum Presbyter accusatus se suo& sex Presia pisti. At Leo Pontifex causam definiri juc byterorum sacramento purgabat juxta con- st in synodo Romana. Clim autem ejus suetudinem tum receptam. Ea autem a divo responsio ad Carolum allata esset . eam ipse Petro arcessebatur : qui cum reprehensus in conventu generali regni considerari prae- fuisset quod cum gentibus communicaret, cepit cum consilio Episcoporum, Conti- ut accusationem illam purgaret, usus est sex liariorum, & omnium Deliam , sive Vassai fratrum testimonio: Venerani autem mecum O A -- lorum , decreta est constitutio de ordine te- sex fratres si. nendo quoties hujuscemodi Presbyterorum I V . Veniendum nunc ad causam Choria causae inciderent , quae nomine Imperatoris episcoporum. Saepe in conventibus & sIno-
edita , omnium supra dictorum consensus dis regni controversum fuerat an ordinatio. vide lib. e. v.
continet. Consultu Domni O patris nostra Leo nes Presbyterorum, Diaconorum , & Sub iura i nis Apostolici, ceterorumque Romanae Ecclesia diaconorum a Chorepiscopis peracis, Con- . Episcoporum, O reliquorum Sacerdottim , Ave firmationes baptiχatis tributae, benedictio ' i Orientalium cse Graecorum Patriarcharum, cst mula nes Chrismatis, Ecclesiarum, & virginum 'torum sanciarum Episcoporum cst Sacerdotum, ab iis tentatae, vitiosiae essent, an canonicae. necnon O nostrorum Di oporum omnium, cea Carolus censuit apostolicam sedem esse con. terarumque Sacerdotum G Levitarum auctori sulendam, & inter cetera Arnonis Archi
tale es consense, atque reliquorum Melium cse episcopi ad Leonem tertium delegati man cunctorum Consiliariorum nostrorum consultu, ea data hoc etiam caput adjunxit. Respondit iram est. Sand Princeps Letatos suos pro Pontifex , secundum canones liberum non consultatione ad Leonem mittens. sibi resera esse Chorepiscopis ullam muneris episcopa vaverat auctoritatem decernendi cum sen. lis partem attingere, atque adeo quidquid tentia Concilij Gallicani, de cum institutioni- ab eis praesumptum fuerat, irritum esse Tum bus Papae,non autem juxta institutiones. Sta- decernit Chorepiscopos esse damnandos, id tutum itaque est consultu omnium ut quoties est , deponendos. & in exilium pellendos. . cunque cuiquam sacerdoti crimen imponitur, si Series hujus negotij, itemque illius de quoi e accusator talis fuerit ut recipi debeat, resis- mox diccbamus circa Presbyteros, magnique legitimis gestimoniis convictu, fuerit, momenti est ad ostendendum quonam modo canonice dijudicetar. At si accusator satis pro sie gererent Galli nostri in recipiendis res-bare non posset crimen , negotium pariter criptis Curiae Romanae. Nam poli reditum canonice definiendum. Quod si nihilomi- Arnonis, Imperator conventum generalemnus criminis perpetrati sulpicio gravis in- regni Rati monae egit, ut Leonis responso
haereret animis hominum, purgatio cano- examinaretur.
nica indicitur Presbytero , id est , jubetur U. Hic autem agendi modiis adeo legi- Presbyter, adhibito tactis Evangeliis cacra timus erat ut etiam Leo consenserit synomento tam suo quam trium, quinque, vel dum ea de causa celebrari , non ut illic re-
279쪽
vocaretur in dubium definitio consentanea' -nis si- μω - L Dii, sed , ο
canonibuς, sed ut in publico conventu susci- qm ω frmarum auctoritate apostoti . veretur haec institutio canonica, ejusque de- , ' L Pi um praesentia nihil Afra cernendae rationes subducerentur, quo faethu, ei assentirentur univerii xum ςxi m e κοπι--. Illud se observare τι lti pro u-
ut poena depositionis & eNiliJ adversus tur Leo Papa quarii. ζ δChorepiscopos a Summo Pontifice .decreta temperamento quodam adhibito mollire- 1. V N D E M ordinem tenuit Ludovi tur. Isaque coacto, ut diximu , conventu C, cus Pius, Κaroli maeni filius. Lege, generali, modificata est haec poena a synodo enim sitias & capitula condedat, tribuendae ct ab Imperatore. Statuerunt enim Chor- auctoritati rebus constitutis, in conventibus episcopis remittendam exiiij poenam, & up generalibus, Missosque persaepe suos dirige gradum Presbyterorum tenerent,existiman- bat in provincias ad fovendam eorum exe te, eam modificationem Leoni acceptam cutionem rebellesque puniendos ; ut consore: Praedictos vivum Cheretis os omne Z stat ex epistola ab eo scripta ad Sicharium cepit damnare , ct in exilio detrudi. savc--- Burdegalensem Archiepiscopum pipst lia nes, maxime regni nobis a Deo commissi Epis bitam synodum Aquis ranensem anno cepi cani eodem Amone , permitte te tr ara Dcccxvi. & ex Capitulari ejus tertio Aristolico, mitius tractantes, Iamdicto villa- edito anno octingentesimo vigesimo octavo. nos Di pes into Presbyteros statuerint, in- Anno autem sequenti una cum filio suo Lo quit Κarolus in libro septimo Capitularium. thario praecepit ut antistites regni in qua-Praeterea in eodem conventu suscepta est tuor locis congrega inatur, Moguntiae vide- responso Leonis, & singula edicto Impe- licet, Parisiis, Lugduni, &Tolosae , tractaratoris confirmata sunt : Placuis, sicut Leo- turi de rebus ad religionem Christianam mo nis ripae ct omnium Epimporum nostrorum at- rumque emendationem pertinentibus, acque reliquorum fidelium generali O snodali praeterea fgnificaturi quae virtutum opera consaltu decretamus, ut nullus Chor scopus ossi incumbant Principibus, Episcopis, & cujus-Ceterum heic observandum est decretum libet conditionis hominibus. Data ex eo Papae & definitionem synodi Gallicanae edi- Episcopis Lutetiae congregatis occasio lincto regio, Caroli nomine concepto, promul- unum corpus componendi nonnulla docii. gata hiisse , tametsi res esset omnino spiritu menta valde utilia sub titulo Concilij Pa lis, cum de jure de auctoritate ordinatio- risiensis in duos libros distributi. Horum num ageretur: porro quatuor Conciliorum canones Impe-VI. Ex his autem duo quaedam colligen: rator confirmavit, postquam jussit ejus exa-da sunt. Primum , Regem de rebus arduis ad minati fuerunt in conventu generali apud Suminum Pontificem referre consuevisse, Vvormatiam habito , Omnium tam Episi po- atque adeo auctoritatem Praesidis synodi rum quam fidelium lai coram votis contenim exercuisse. Alterum , novum non esse in Gal- ribus, ut ait Hincmarus; qui addit Legatum lia ut decreta Curiae Romanae non ante vim Gregorij quarti Summi Pontifici, huic
legis apud nos habeant quam Principum rescriptis firmata sint.
Uvormatiensi synodo interfuisse. II. Praesentia hujus Legati necessaria non erat in si 'odo Uvo aliensi ad aluntagendam auctoritatem canonibus in ea conditis , cum Impp. Κarolus magnus SI Ludovicus Pius quamplures alias congregari jus serint citra ullius Legati praesentiam,&cum praeterea vetusti Pontifices agnoverint inesse synodis provincialibus auctoritatem condendi canones. Verum cum Legatus ille incomitatu adesset ob nonnulla negotia, placuit eum interesse in delit, attonibus causarum ecclesiasticarum. Docet autem Egin hardus Legatos ex diveriis regionibu , , ac nominatim ex urbe Romana , ad hunc con ventum V vormatiensem venisse ut res suas expedirent ac conficerent, quae juxta usium illius seculi definiendae erant lex sontentia conventus generalis. Imperator medio A usto vomatiam venit, inquit Egurhardus, iii que
280쪽
Idem dicendum est de Legatis pontificii novi, eo, mali δεηι apuI Vermoriam in generati qui Concilio Compensiensi inter Hierunt an- regna convenatu. no septingentesimo quinquagesimo septimo, III. Sub Carolo Cales imminui expia Regum Georgio nimirum Ducopo Romano, id est, Epic- ignit 1 Nic. μή trimus adse traxit convocatio- copo provinciae Romanae, & Ioanne Saceta Gης i/φrum ue tuereii Principis. AIκm iariis , quorum mentio extat in canone i x. il. - ver Mi mo es AEntiquos.
lius synodi. Nam missi fuerant a Paulo pri- - . . la,
mo ad Pippinum Rςgem, ut eum certio- ω iii. Da sensit senosus Suus M i anκ. M6.a rem facerent de sua electione, amorisque in vers 1 Britonum Eri ροι μιρη .Pippinum sui ac totius populi R aani aluin- Aης - ιο stc Milo Concili generalis Abat audantiam illi ostenderent , ut patet ex epistola ' u P in Fli , iam quando Summus Ponti ae Pauli Pontificis ad Pippinum. m m res . h-beri praeci ριι ι. Probatur aucto. III. Itaque nullos alios canones praesen G Hinc i
tos reperio , praeter Liptinensses sub Carlo' celebrari 1 R. uare δε odus fatetur se congrega manno editos anno septingentesimo quadra- t m fu e I u G auctoritate Nicolai. quo etiam gesimo tertio , & Francosordienses anno Vssu Carolus ad Nicolaum Ierib κι. septingentesimo nonagesimo quarto. Qua- Reme 1 Pr bieri causa ahamve . te ita in re cauld legendus est Benedictus Levita, o ministravit infringenda conditiorum
z:zr zz tularium ait, ut auctoritatem illis concilier, grai a. datam ti se ex. Ium pere sum
ea maxima ex parte Itatuta in conven- ρ eris. .... ag. . tibus quibus Legati sedis apostolicae inter- III. Vol adus gradui suo restitaius in δεηοἱ fuerunt, ea firmantes apostolica auctorita. Sη sonensi . statimn ' ArchiepisWtus B mragesiite. Id enim intelligendum est de tribuspo 'αμ regi tutionii ejus consirmatioκe qtiam stremis Capitularium libris, ut ipsemet Be S-mst Poni sce postula M. Ex eo tempo-
nedictus scribit in fine ultimi lisii. fe anelia.
illo firmatur jus in cujus possessione tunc illi erant, convocandi nimirum Concilia, eo rumque decreta confirmandi, aut modificatione adhibita inflectendi. Lotharius Imperator Capitulare edidit anno DcccxLvo. quod ex legibus Caroli Magni, Ludovici Pij, 'Pippini, de ip sitis Lothari j constat, quod ob- nimus pracsi κι ut Acta senodi arcte sis ad se ἔservari jubet per universum Imperium mul- tantur, nisi injuste fuerit iudicatum,rs-Arari j xleateta eis indicta qui contra venirent. sve Ec g itionem. clesiastici forent, sive laici. in quo Capitu δἰ Nimiani, primus omnium proxuntiavitκ lari quamplurima decreta extant cirea dis - P re ab ut
. . a uuione fessis apostolicae.
ciplinam canonicam Tantum autem abest XLII. Du. loea malὶ intellecta occasionem Hae- ut Leo quartus ea damnet, tanquam a judi- buerunι L. e ρυρι om. Primus privur ex lino ce non comeetenti edita , ut etiam ad Lo- Romana mea a Symmactu Papa. Vera i utus B ditharium scribens profiteatur se observare mmi explicatur. Velle illud Capitulare: De capitulis iupraerep- ὰ se μηδει lo ut eruitur ex epistola Pelauris imperialibus vestris nunc O in aetum nos consimaturos modis omnibus pro stemur.