장음표시 사용
281쪽
vim regiae auctoritatis infringere solent, di- di consultu Dominus Rex Carolus in cone lis visionein item imperij Francorum inter tres memorato Uu Sucssionis civitatem sacro proto. fratres, viam aperuisse ad introducendas no- seii conventui, coram Melibos suis in eodem vitates in hac materia. Nam Episcopi I Re- palatio Vermeria relegi fecit soab omnibus con
get evocati frequentius quam sub Carolo se Uzer fiscepta sunt, ct accepta. Synodus
magno & Ludovico Pio celebraverunt sy- quoque Tullensiis anno Dccc Lix. habita nodos ex diversis provinciis, seorsim a ge' fuit coram Regibus, qui confirmarunt ca nerali regni conventu, in quibus judicabant nones in ea conditos. Item DuZiacens, ha Causas graves Episicoporum nempe ac Pres- bita anno octingentesimo septuagesi obyterorum & Diaconorum , si res tanti quarto, nutu divino se sanctione Caroli Regis. momenti esset , ut constat ex synodis Mo- III. Sub Carolo Calvo introduci coepe- . sunt ina, Suessonens, Valentinensi , Tul- re ingentes novitates in gratiam sedis apo lensibus duabus apud Saporarias & apud Tu- stolicae & in detrimentum regiae auctorita tum , aliisque. Interdum vero ultra pro- tis. Etenim Nicolaus primus Pontifex Rogrediebantur. Quippe in synodis illis cano- manus ad se traxit immediatam convocati Ones & statuta condebant. Verum ij non ante nem Conciliorum absque literis Principis, vim constituti obtinere poterant quam in Aliud tamen obtinuerat quoad Concilium conventu regio approbata fuissent. Hinc na- Francosordiense: quod auctoritate quidemta controversia quae post Concilium Mel- Pontificis Romani cςlebratum fuerat co- dense excitata est anno octingentesimo qua- ram Legatis ejus, sed Caroli magni jusso-dragesimo sexto. Nam cum Episcopi illic ne convocaxum , missis quaquaversum Ii. condidissent Lxxix. canones . jusssit Rex teris.
eos ad se deserti , ac dein eos examinari prae- IV. San E diffiteri nolim inesse Summo cepit in conventu generali habito in villa Pontifici auc oritatem convocandi Concili j Sparnaco ad Matronam fluvium , in quo ex intra Gallias Ai id Ecclesiae utilitas postula
procerum regni consilio statutum eth no- verit. Neque enim me latet synodum Suecvemdecim tantum ex illis canonibus obser- sionensem, quae anno octingentesimo sic xavandos esse: Ex omnibus illis capitulis haec tam gesimo sexto congregata est, eam auctoriturar ob manda es complacenda Abi collegerunt, talem asnoscere in sede apostolica. Scribens c- c.Κα or Episcopis scripti tradiderunt, dicentes non enim ad Nicolaum primum adversus Epis amplius de eorum capitalis quam lyra es ista copos Britonum, qui obedientiam Metropo- velle cum Principe ob mare. Ad hanc haud- hiano Turonensi debitam abjecerant, ait cos dubie modificationem alludunt Episcopi in nolle prorsus convenire ad generales regis canone ultimo hujus synodi, qui post decre- ni synodos, neque legatos aut literas mitte- tum Sparnacen se additus est ceteris , in quo re, etiam tum cum Summus Pontifex carum Regem hortantur ut saltem observet capi- congregationem fieri praecipiebat ad discu tuta recenter ab ipso decreta cum Episcopis tiendas causas emergentes .atque ideo minus mansique ejus confirmata : Vt autem capitu- serendum esse qu5d Episcopi illi nulla ratiola qu.e Domino mediatore communiter decrevi- ne prohiberentur ad eas accedere, non obpe
sis, o manu propria consi mastis, punitur οἷ- ricula in mari, aut propter asperitatem monia fieret elis M. Praeterea eum orant ut observa. tium, non longo regionum intervallo disiari in futurum jubeat poenas ab iis decretas juncti. Sed neque ad generalitatis nostrasno adversiis raptores sponsarum alienarum, it- dum, inquit Synodus Suessionensi; ad Nico. que decretum ea de re suum ceteris cano- laum Papam scribens, si quando vos latus nibus qui recepti ab eo erant adderet: Hoc vestri auctoritas nostram fraternitatem pro qui diptima ,s complacet, adnectatur. Poenae illae busiibet emergentibus vel imminentitus n/gotiis anathematis extant in canone L X v I i l. 0- ad regandam δε rnit, illorum praesenti im, Da nodi Meldensis, qui octavum & decimum lo- gatos, literas, cum infra sinam occiduae Gallia
cum occupat inter eos quos obsiemandOS commorentur, c nec Iuga montium, nec marinum
censuit conventus Sparnacensis. Icla i , sed neque gravis intercapedo terrarum II. Synodus Suessonensis , quae anno convolare prohibeat, nostra unanimitati qatm- Dccc LI I i. congregata est ex quinque prO- quam habere meruimus.
vinciis, reverentilis constitit intra limites V. Itaque illud solum aio, hunc ordinem ad aequi. Convocata illa suerat a Carolo Calvo ea usque tempora observatum esse in Gallia, Rege, nullsimque canonem condidit eXtra ut Regis auctoritate fieret convocatio Con materiam a Principe propositam ; canones cilij generalis regni, non solum semel in an autem ejus admissi & c firmati sunt in con- n aut quando ita Principi videbatur expedi- ventu stenerali regni habito apud Verme- re, sed etiam quando summus Pontifex prae- dem anno i sed O capitula qua γυ- cipieb c synodum haberi in regno , cujus, celebratio
282쪽
celebratio differebatur , donec consensus stitutionem , quae multis de causis nulla Principis accederet, ejusque ipse convoca- erat & irrita. Eorum namque ordinationem tionem literis suis faceret; ut supra proba- in dubium revocaverat Hincinatus Archiis
tum est exemplo beati Gregorij. Eadem est episcopus Remensis , Ebbonis successbr. sententia Hinc mari, tum viventis , qui in Quare illi anno octingentesimo quinquage epistola sexta docet Episcopos provinciarum si ino tertio querelam ea de re suam detu- Galliae congregari solitos, si fraterna caritas ierunt ad synodum Suessionensem, permis nos invitiserit, potiusque iugio apostolicasidis su Caroli congregatam, qui locum ac dieii O praeceptio Domini nos i Caroli Imperatoris celebrationis indixerat : Episcopis iuxta in- Augusti nos adfradum , sicut praecipiunt regu- stana canonum synodum celebrare volentitus,le, vocare decreverit pro talibus quae sone pro- annuis idem Rex Caraus , eo lue ad urbem vinciali nequiterint examine definiri , maxi- Satisionum X. Calendas Maias convenire pra-mὸ in causa Mei vel generalis religionis , - cepit , ut legitur in praefatione ejus dein sy-cut in apostolica sedis Pontificam cur in vi solis nodi. In ea autem declaratum fuit judicio legimus Augustorum. Guoniam Imperatorum synodi & judicum qui inter adversarios con-
auctoritate convocatas generales sine os se in Venerant , horum Clericorum ordinatio-
historiis ecclesiasticis se in epistilis apostolicass- nem esse nullam. At Nicolaus , delata ad .dis Ponti cum reperimus. Et sanctus Gregorim se eorundem Clericorum querela, trede Reges Francorum synodos in Gallicis cst Belgicu cim p5st annis jussit eam causam retractari provinciis convocare spe commonuit in Concilio senerali Episcoporum Galliae, VI. At Nicolaus primus sequi noluit quos ad eandem urbem Sueuionensem con exemplum beati Gregorij; sed sua auctori- venire praecepit , addito conceptis verbis,
rate conceptis verbis synodum Suessionen. quod si Clerici depositi a judicio hujussem celebrari jussit anno octingentesimo Concilij ad sedem apostolicam appellarent, sexapesimo sexto, locumque & tempus quo eorum causa judicanda esset apud urbem ea habenda esset praescripsit in eristola Romam , quo Hinc marias ac Clerici Vica-
scripta ad Archiepiscopos M Episcopos rios suos mittere possent. Quo loci animad- Galliarum. Praecepimus vos, inquit Nicolaus vertere licet tria atrocia vulnera inflicta ad Herardum Turonensem Archiepiscopum esse auctoritati Conciliorum generalium scribens , una cum ceteris Archiepiscopu O Galliae , contra praescripta canonum. Pri- Episcopis GaIlia umor Neustria G. apud Suef mum enim decernitur reviso causae adver senicam urbem pariter conmenire. Attamen li siis Presbyteros judicatae in Concilio con
teras quoque ad Carolum Calvum scripsit, fregato ex diversis provinciis , cum tamen,
quibus eum faceret certiorem constitutio. Iuxta canones, eorum causae in his Concinis sitae. Sed id tactum est ea tantum mente his judicandae sint definitivo decreto. Tum ut Is executionem urgeret auctoritate sua. reis relinquitur potestas appellandi a judi. Hinc fictum ut epistola synodica Concilii cio post revisionem lato. Istud vero con Suessionensis alio verborum sensiti concepta rrarium est legibus de canonibus Sardicensi quam canon primus Concili j Franco- sibus, etiamsi de Episcoporum depositio
fordiensis, quod, ut habet canon, auctorita- ne ageretur. Tertio, partes Romam evo-
ω apostolica O Iussione regia congregatum cantur, id est, Hincinarus Archiepiscopus est. Concilia vero Suessionensita patres faten- Remensis, & Clerici dejecti , cum tamen tur se congregatos esse jussu Nicolai, nulla appellationes, etiam Episcoporum, ad pro- Princinis mentione. θεodus, inquiunt, Suef vincialia judicia remitti debeant juxtasionis halia jussu se auctoritate sanctist iapo canones Sardi censes. Sane ad vitandam solatus vestri. Quin & Carolus ipse in ept conflictionem jurisdictionis Sunodus Sues- stola ad Nicolaum scripta, quae extat in sionensis , sequuta modum ab Hiiacmaro Actis ejusdem Concili j , asnoscit eam sy- propositum in Schedula ab eo porrecta sy
nodum fuisse convocatam sussu Pontificis: nodo, ad Nicolaum scripsit se, manenter I si leo η synodo praeceptione vestra coniugata. auctoritate judiciorum secundum canone, ' VII. Occaso celebrandae hujus synodi latorum , consensisse votis pontificiis , id aliam quoque instingendorum canonum est, ut Clerici illi gradibus suis restituan Causam invexit, quae plurimum detraxit de tur ex speciali aratia & intuitu miseri auctoritate Conciliorum Galliae. Concilium cordiae. Sed addunt patres monitionem enim illud congregatum fuit ex universis Quae magni momenti est, cavere nimirum regni provinciis, ad examinandam deposi- debere Nicolaum ne ex hoc synodi ob rionem Voliadi aliorumque Clericorum ab sequio emergat pernicies disciplinae ec- Ebbone Archiepiscopo Remensi ordinato clesiasticae, provideatque ne exemplum il-rum post depositionem ejus de pravam re- lud trahatur in consequentiam ab iis Qui
283쪽
sed ostendendum erat necessariam esse eorum praesentiam in Conciliis. Primus omnium Nicolaus in medium protulit propositionem unde petita est haec consequentia.
Nam in sermone habito Romae in nilia Natalis Domini, qui relatus est in Conci lio Romano quod anno Ois ingentesimo se xagesimo quinto celebratum est, post judicatam causam Rothadi Episcopi Suessionen sis, qui depositus fuerat in synodo generali Sylva nectensi , assirmavit neminem posse synodum generalem convocare absque jus sione sedis apostolicae : Cuyus rei gratia facto Concilio generali, quod stne apostolicae Gipraecepto naui fas est vocant, M. Axioma illud , quod extenditur ad omnia Concilia quae neque episcopalia sunt neque provincialia , sumptum est ex decretis supposititiis Papae Iulij, quae extant in collectione Isido
ri Mercatoris , cujus auctoritatem imio uiserre non poterat Nicolaus, ut ostendi in cap. v. 9 vl.&cap. vi. F. i libri terti,
XIll. Certum quidem est duo loca mal Eintellem occasionem praebuisse huic propositioni. Primus est, Concilium Romanum
tertium sub Srmmacho , in cujus Achis legitur quod clim Theodoricus Rex Italia: sy-hodum generalem Italiae convocasset ad judicandam accusationem institutam adver-ssis Symmachum , Episcopi provinciarum Liguriae, Amiliae, & Venetiarum, Romam ad Concilium proficiscentes, ac per Raven-riam iter agentes, ubi Rex morabatur, ei suggesserunt Symmachum Papam, tametsi reus esset, debuisse convocare Concilium,
'sum qui dicebatur imperitus debuisses nodum
convocare. Certis exprobratio illa locum habebat quoad italiam , neque recipienda ecset in aliis regnis : quia Concilium patriar. chale convocandum est a Patriarcha. N a nullo alio convocari potest secundum Caianones. Ideoque ad Papam Symmachum, non autem ad Regem, spectabat evocatio
Episcoporum Italiae qui per illas tempestares patriarchalem synodum Romanam con stituebant. XIV. Secundus locus eruitur ex episto la Pelagi j secundi adver,us Ioannem Patriarcham Constantinopolitanum, qui se dicebat Episcopum universalem , eoque ritu. lo, quem indebite usurpabat , Concilium generale inscio Pelagio convocare praesump. ierat, ad quod non solum Episcopos Orientis invitaverat, sed etiam occidentales, evOcato nimirum Episcopo Thessalonicensi atque Episcopis Graecis qui ad patriarchatum Romanum spectabant. Relatum est ad apost licam sedem , inquit Pelagius secundus in epistola octava, quae est ad Episcopos qui Tom. II.
ad Synodum Constantinopolim conveniunr, Ioannem Cosantinopolitanum Episcopum universatim se scribere , τὐ ue ex hac sua pr
Iumptione ad synodum convocare generalem, cum generalium synodorum convocandi auctoritas
apostolicae, edi beati Petri sit iradita. Nullus Pontificum Romanorum ante Pelagium sibi arrogaverat auctoritatem convocandi
Concilia. Vtcunque tamen se res habear, constat Pelagium eo loco contendere ad sO-lam sedem apostolicam pertinere jus con vocandi Concilium omnium patriarcharuum, exclusis prorsus ab eo jure Episcopo CP. & reliquis Patriarchis. Et haud lubi EIoannes Constantinopolitaniis egrediebatur limites suae aucuritatis , quod evocare praesumeret episcopos qui erant extra luam Duxcesim,contra canonem secundum Con
cilii Oecumenici secundi. Sed hoc praecipuum ac magnificum pro Pelasio erat,quod in epistola genuina Papae Iulis ad synodum Antiochenam scriptum si, non quidem
competere Romano Pontifici jus convocandi Concilia generalia, cum ea auctoritas pertineret ad imperatores sed canones Ecclesiae generales condi non posse absque ejus sentcntia, αιευ - γνώμη ηπιονιζειν Gς C. Mo σίας. Haec sunt verba Graeca , quae sic versa sunt irr historia Tripartita: Non debere ab que sententia Romani Ponti eis Concilia ce lebrari. Vnde Papa Pelagius haec verba hausti Maliis denuo Vsoticis se canonicis atque ecclesiasticis i mimor regulis non debere absque sentemia Romani Pontificis Concilia celebrari.
X V. Sed quemadmodum verissimuni est non posse Concilia celebrari absque senten tia Epis copi Romani, ita absurdum est regulam illam porripere ad Concilia Dioece-
lana si ve regionalia contra mendem antiquitatis. quod tamen e tendit Nicolaus Papa. Equidem collectio Canonum quae ab Adriano primo data est Angit ramno Episc po Metensi docet Concilia provincialia pro epolitione Episcoporum convocari debetare a Summo Pontifice. Vnde Ivo & Gratianus occasionem arripuerunt tribuendi soli Summo Pontifici auctoritatem convocandi
synodos. At H incinarus, qui & decreta supposititia Iulii & capitula Angit ramno data
viderat. tria quaedam assirmat. Primum,
canones Conciliorum servandos prae istis epistolis. Secundum, Metropolitanos, quum Concilia provincialia aut nationalia celebrant, ita agere vi auctoritatis sancti Petri. quae omnibus Apostolis communicata est& Episcopis eorum successoribus. Tertium,
verba illarum epistolarum de quorum sue
jam tum dubitabatur, tametsi satis non con-
284쪽
staret eas esse siuppostitias j intelligi debere de conventu generali Ecclesiae in causa fi . dei i Constat ergo de generali dei causa hoe dixisse apostolicam sedem. Alibi vero ostendit
Regibus Francorum competere jus convO- candi generalia regni Concilia. quasi voluerit opponere doctrinam Galliarum novae Nicolai ambitioni. Probabile est Legatos Hadriani secundi in Octava Synodo conatos esse infringere jura Regum nostrorum circa convocationem Conciliorum, quem admodum diversa alia eorundem jura pulsare tentaverant juxta propositiones N icolai primi, ut observavi supra. Versim nihil aliud Obtinere potuerunt quam ut canone septimo decerneretur adversus pragim Galliae, quae volebat ut generalia regni Concilia haberentur in palatio, eam propositionem falsam
esse, Non posse nodum absue principali prae .
sentia celebrari. Qui ' etiam pronuntiatum est non decere prorsus Principes interesse synodis, nisi sint Oecumenicae.
I. Noni fices Dmani Legatos perpetuos in GaI
lia ι Murae tentarum , firmanda auctoritati fua. Nihil in antiquitate via tentatum advenis iura Pi incιρum aut Conciliorum.
II. Vicara fera apostolicae. Primates oe Srimicerm dicti ab Hoemara. III. 'Druonis Episcos Afraensiti vieiniatus e fectu earnit , repugnantibus Episcopis Vallicanis. Trafuit synodo ad Theodonu-villam. Datum ιd
nob litatι eius, non aurem legationi.
IV. Cur Etseon Gallicam hule nova Dragonis dignitati intercesserant. Nimirum ob conditiones in rescripto de legatione ejus adjectas, proni.s adversas Lib rtati Ecclesia si Ilicana. V. Ansegis Arct hiscui Senone is legationem
admittere nolunt Episcopa Gallicani quamvis aer ter id urgeret Carolus Calvus. Hocmarus Remensis
xobilem epistolam ferit' adveni s ambitum Anse-gs, Rostram item Arelatensis Archivisiva legatio
VI. Ckm Pontifices semani miderent Elisura Gallicanos ferre non posse ut jur perpetua prodentia
Gallicanas Episcopis oncederetur, exteros miserunt. Fradoaetans exiticatus.
I. ED ut ad legationes redeamus , cum Summi Pontifices intelligerent initam hoc pacto esse optimam rationem conservandae suae auctoritatis in Gallia, Legatos in ea perpetuos instituere tentarunt; optimumque propterea factu visum est legationem iis viris tribuere quorum esset amplissima dignitas. quique praecipua apud Reges auctoritate dc gratia florerent. Iam antea in capite vigesimo hujus libri exam nazius est vicariatus Episcoporum Arelatensium , ostensumque nullius illum roboris fuisse sub Imperatoribus Romanis, neque etiam sub prima Regum nostrorum dynastia. Sub secunda dein Bonifacius Archiepiscopus Moguntinus a sede apostolica mimis est ad erudiendos in fide populos Germaniae, idolis addictos, & ut Episcopos in Gallia restitui procuraret i qui vicariatum suum exercuit cum consensu Regum nostrorum MEpiscoporum quorum intererat, nulla injuria facta juri Principum aut Conciliorum. Sic enim ad Zachariam Pontificem Romanum scribit idem Bonifacius: Notum M ρα remitati vestrae quia postquam indigno mihi mandastis in provincia Francorum, sicut O i rogaverunt Sacerdotes, Concilios dati cycon ventui praesse. II. interfecto autem in Frisia Bonifacio ab infidelibus anno septingentesimo quinquagesimo quarto , Galliae per nonaginta annos nullum habuere Primatem. Interim jura Metropolitanorum conservata fuere. Ecclesiasticae verb causae definiebantur secund&n canones & decreta sedis apostolicae Pontificum & Principum suorum dic positionem , ut verbis Hincmari utar, qui apostolicae sedis Vicarium Primatem &Primicerium vocat. Hactenus, inquit, provis cra o I nae temporibus Pippinι Rexis, o caro. iam.
li ac Ludovici Imperatorum, sine hoc Primis ris vel Primare a sede apostolica d legato annos circiter x x iri. legendum xc iit. in mansera
runt ι est Metropolitanis simulis seo jure servara apostolica sedis favore O Principum horum dis
postione , secundum sacros canones cse decreta 0us m peris Ponti cum, quaeque fuerunt axem da venerabiles Episcopi per auctoritatem canonum secrorum se decreta sedis Romana Pontificum
III. Drogo Caroli Magni filius ex con- va. ii, in icubina & Metensis Episcopus hanc Vicarqdignitatem renovare studens in Gallia eam ' 'a Papa Sergio obtinuit anno octingentesimo quadragesimo quarto. Verum obtineri non potuit ab Episcopis Gallicanis ut libe ram ei Vicarij apostolici auctoritatem permitterent. Et de consensu quidem Regum nepotum suorum Primum locum obtinuit in synodo ad Theodonis villam. Vertim cum negotium illud propositum fuisset in Concilio Vernensi, pro solo jure praesidendi, de
praelatione reverendissimi Drogonis, pronuntiatum est in canone xa. de hoc acturos Epiccopos in proximo conventu Episcoporum
Galliae & Germaniae . in quo inquiri posset
an ei praerogativae consensum suum adhibere velint Metropolitani reliquique antistites.
285쪽
& Imperij Lib. VI. Cap. XXIX. 277
nim si ria e in , A A si convocatione synodorum de in aliis causis
In antecessum tamen synodus ait quod si dignitas haec alicui committi ponit , nihilque arcanae ambitionis in ea lateat prae-τer eam quae praetenditur , ct non atia quam quae pratendita ν latet causa , id est, Praesidentiam , videri eum honorem nemini potius tribui posse quam Drogoni, qui & Episcopis communione sacerdotij s
Ciatus erat , dc excellentiae Principum privilegio propinquatis. Hincmarus autem testatur ambitionem illam effectu caruisse, obetaoc quod si quorum intererat consensum ci suum adhibere .noluerunt. aeuia assectu ecclesiasticis , cum Ecclesiae utilitas ita postulaverit: Tum jubet ut decreta sedis apostolicae communicentur Episcopis ab Ante giso Vicario i qui, si necessitas ingruat, cu rabit ad Summum Pontificem mittere relationem eorum quae acta fuerint , ut secundum ejus relationem ipse majores dissicilioresque causas defit ire possit. Singulari porro industria , ut dixi, confectum est rescrip tum Pontificis. Illud ab Episcopis in Concilio Pontigonensi eodem anno congregatis suscipi contendit ImperatorΚarolus,praesen
ambiit, inquit Hinc marus in cap. xxx epi. tibus aPostolicae sedis Legatis. Versim nihil stolae paulo ante laudatae, emerita non habuit; aliud obtinere ab Episcopis potuit quam ob ct Dia esseacia UM , non cons timDbus qui- dituros sejussionibus Summi Pontificis si a. bH intererat obtinere non tinuit Patienti illis to valis Metropolitanis jure privilegν -- dum sacros coones se juxta decreta sedis Ra mana Ponti scam ex iisdem sacris canonibus pro mastata. Tametsi autem Imperator de Lega Ll eos urgerent ut absoluth responderent se obedituros primatui Ansegisi, responsum illud a corpore Episcoporum extorquere non potuerunt. Solus Frotarius Burdegalensis
Archiepiscopus , itemque Odo Episcopus
Bel vacensis, desiderio Imperatoris obsequuti sunt. Odo vero legit quaedam capitula sine consilentias odi dictata. Hincinarus Re.
praeteraus piae sidentiae. Atqui si rescriptum celebrem illam epistolam sextam de iuribus
ligationis Mus excutiatur, deprehendentur Metropolitanorum t in qua proic statur pau- in eo clausulae aliquot quae derogant aucto- corum consensium in eo Concilio adhibitum bus intererat, obtinere neu potuis , patientis . me , ut eum decuit , toleravit; ne scandalam foribus consacerdoti Ius generans , schisema in knctam Ecclesiam introduceret.
IV. Ego veris existimo Episcopos Gallicanos intercessisse huic legationi , non ob causam praesidentiae, cum ei consenserint in Concilio Vernensi contemplatione nobili. tatis Drogonis, sed ob conditiones quae in rescripto de legatione ejus adjectae erant, prorsus adversae libertati Ecclesiae Gallicanae. Vnde nil mirum si jus sibi reservaverint
examinandi an aliquid occultum in eo esset in eo clausulae aliquot quae derogant auctoritati Conciliorum provincialium de generalium. Primum enim Sergius secundus Pa. pa ei tribuit auctoritatem convocandi no mine Pontificis Concilia generalia. ex quo capite violabatur regia dignitas. Tum jubet ut quaecunque causae definientur in Conciliis provincialibus , ad eum reseran
tur. Quod si quis, nullo discrimine adhibito,
sive Episcopus si, sive clericus , aut laicus, appellaverit apostolicam sedem , causam eius discutiendam esse coram Vicario dc ejus synodo. Si vero diversitas opinionum inter Epistopos oriretur, reum mitti debere Ro mam cum Actis synodi de literis Vicarij. Ser vato in omnibus primatu Ecclesiae Roma-Dae, ct vi re exaltatione carissimi ac spiritalis My nostri Domini Lothardi magni Impe- ic. ν. V. Anno octingentesimo septuastes mox T. sexto legationis dignitas per Gallias&Ger- inaniasi Ioanne octavo concessa est Ans giso Archiepiscopo Senonens , in gratiam
Caroli Calvi Imperatoris. At lciannis literae miro temperamento conscriptae sunt, ac . verbis iis conceptae quae dignitatem canonum ferme illae lam p aestant. Ansegi enim vicariatum suum confert, ut eo utatur inde aliorum flentium, fissa imperialis potentiae H --.πε. contra seprascripta sacrorum canonum o aposto ticae sedis Pont cum decreta ex eisdem fareis c nonibus promulgata , nullum detrimentum adferre posse antistitibus Galliarum. Perti nacem autem se in ea epistola praestat adversus praesidentiam ab Ansegis; praetensim
tribus praecipue de causis. Primum , quod ei Pontifex tribuisset jus convocandi Conacilia generalia . quod soli Pontifici compe tit de Regi , de si provincia finitima ita roget ὶ trahere in partes Principem obliqud conatus , ut novae huic dignitati faveret quae jura regia violabat. Tum , qudd eidem
Ansegisio praesidentiam concedit ; quae tamen secundum Canones nulli Metropolitano debetur , nisi juxta tempus ordinationis. Tandem vero , quod ei auctorita tem tribuit de rebus gravioribus referendi ad sedem apostolicam , cum tamen id Ius unicuique Metropolitano competat
juxta epistolam innocent ij primi ad Vi ctricium Rothomagensiem. quod intelli gendum est de Conciliis provincialibus
Nam quoad generalia, relationem illa suam faciebant per epistolam synodicam aut regiam.
286쪽
apostolicam sedem remitterentur. II. Decreverat quidem synodus Sardi censis polle Episcopum Romanum , si ita existimaret, Legatum a latere suo in provincias mittere, illic cum Episcopis provinciae judicaturum revisionem causae Episcopi depositi. Satis modeste observata est liaec lexusque ad seculum decimum , nequicquam promovente Nicolao primo, qui consilium iniverat vertendi legationes hujuscemodi in
consuetudinem ordinariam , eo praetextu, quod, ut recenter inventum fuerat, irrita forent Concilia generalia quae non cum auctoritate apostolicae sedis habita erant. Post annum millesimum necessarium visum non
est praetexi ad mittendos Legatos judicia appellationum. Quippe Alexander secundus jus mittendorum Legatorum ex co capite arcessit circa annum millessimum sexa
esimum secundum quod cura universialis
cclesiae eum cogat mittere ad vicem suam
personas quae visitent Ecclesias, cum id ipse essicere per se non possit. Certum quidem est ei incumbere ibi licitudinem Ecclesiae
universalis. At novum est cum dicitur ex ea sollicitudine sequi ut teneatur ad personalem dioeceseon visitationem. id enim ad unumquemque Episcopum pertinet in sua dioecesi. Ministerium autem Romani Pontificis in eo tantum versatur ut ad eum majores causae& appellationes reserantur; qui bus ipse providere tenetur secundiim canones. Attamen Alexander secundus axio ma illud innuens tanquam certum , hinc occasionem sumit probandi necessitatem
mittendi in Gallias Petrum Damiani Cardi nalem Ostiensem cum dignitate Legati, qui illic personam Pontificis repraesentaret. Epistola Alexandri scripta esst ad Archiepisco pos Rhemensem , Senonensem , Turonensem , Biturigensem, & Burdegalensem: cu jus haec sunt verba: Non ignorat sancta vestra fraternitatus, dilectissmi , quod ex auctoritatesidis aposticae, cui nos in ignos clementia dia vina praefecis, totius universalis Ecclesiae regendus ac disponendus nobis flatus incumbit. 2Quo niam igitur pluribus Ecclesiarum negotiis occupati , ad vos iis venire non possumus , latim
vobis virum destinare curavimus , quo nimirum post nos major in Ecclesia Romana auctoritas non habetur, Petrum videlicet Damianum Ostiensem
scopum , qui nimirum es noster oculus oapostolicae sedis immobile firmamentum , Huic itaque vicem nostram pleno jure commisimus; ut quicquid in illis partibus Deo auxiliante tuerit , ita ratum teneatur ac firmum ac si speciali nostri examinis fuerit sententia promul.
III. Legati hujuscemodi mittebantur
ad diversa regina , & eorum legatio inte dum porrigebatur muniversum regnum , interdum vero in quasdam tantum provincias. Exempli causa , Amatus Episcopus Oloro- via. ων 4 l . nensis apud Benearnos creatus est Legatus ν in universa Aquitania anno millesimo sep tuagesimo quarto , eaque legatio complectebatur metropoles Burdegalensem & Aus citanam, atque etiam Turonensem. Eadem
legatio continissa est Geraldo Cardinali
Ostiensi: quae , ut testatur auctor vitae san- - ri . .cti Bernardi , complectebatur quicquid in- ' ter Pyrenaeos montes & Ligerim fluvium intercipitur , ut in Notis ad librum primum Gossitidi Vindocinensis ostendit Sir-
I V. Eorum verb auctoritas non in eo solum posita erat ut privatam aliquam causam soli judicare pollent. Magnificum fuit
quod ad eos pertinebat convocatio Conciliorum generalium ex provinciis quae intra
legationis eorum terminos continebantur.
Tum vero in synodis praesidebant universis Metropolitanis; tametsii praerogativam hanc Ansegiso Senonensi Archiepiscopo contra- dixissset Concilium Pontigonense anno octinis gentesimo septuagesimo sexto. Sed tempore addito, devorata est haec lex a Metropo litanis, postquam Gregorius septimus deli nivit Legatos apostolicae sedis, cujuicunque tandem gradus ij forent, praecedere in Conciliis debere omnes Episcopos , ut habetur in Dictatibus ejusdem Papae: adu d Legatus ejus omnibus Episcopis prasit in Comitio, etiam inserioris gradus , se advenus eos uententiam depositionis possis dare. Magna autem erat eorum dignatio , quod in provincias accede rent cum auctoritate suspendendi & depo nendi Metropolitanos & alios Episcopos,
quo facilitis mandatorum suorum mecutionem obtinerent ac votorum suorum compotes fierent. cujus rei exempla extant quamplurima in epistolis Gregorij septimi & Ivonis Episcopi Carnotensis. in etiam sedis
apostolicae judicio reservare poterant ea quibus Epis copi consentire nollent in Conciliis , ea Legatis auctoritate concessa, ut uni cum eorum sumagium aequipararetur collectis totius synodi lii Tragiis , divisionemque sententiarum hoc pacto introducerent. Princeptum id fuerat ad exemplum auctoritatis quam Leo primus tribuerat Episcopo Thes. salonicensi . cui Vicarri sedis apostolicae dig nitatem contulerat in Dioecesi Illyricianaidi autem in eo quod cum furibus tractandum L in Decret.
definiendumve credideris, diversa eorum fuerita tua voluntate sententia, ad nos omnia sub gestorum testi ratione ferentur , ut remotis ambia guttatibus quod Deo placerarior Iun
287쪽
V. Infinitum esset & inutile persequi Aurelianensis ad sie traxissiet: Si intra prosim Don .s. omnia Concilia quae ab hujuscemodi Lega- ciam, inquit, secundum quodinstituta ni oram iis celebrata sunt in Gallia , quorumque continent , ferri prima discνssio , sicut necesse mentio extat in epistolis Gregorijseptimi & foret O c. aliorum Pontificum , apud Ivonem Carno. U II. Tertium caput nostrarum obseratensem & Goffridum Vindocinensem. Satis vationum ita habet, non solum judicia in his erit adnota me tria quaedam. Primum, Con- Conciliis tulisse Legatos, sed etiam canones cilia illa utplurimum constitime ex Episco- de statuta condidi de pro disciplina ecclesiaris & Abbatibus earum regionum ad quas stica. cujus rei exempla suppetunt. Namque Nati auctoritas porrigebatur , eisque in- Concilium Pictaviense habitum anno mille va. interdum interfuisse optimates. Disertam eam simo centesimo a Legatis Palchalis secundirem sunt verba Nicolai monachi Suessio- decem canones condidit, quorum nonnulli ' nensis. cum loquitur de Concilio Trecensi transcripti sunt in Concilio generali Latera- habito a Richardo Episcopo Albanensi PasL nensi sub Callisto secundo habito anno miliachalis secundi Legato. Richardus Carinalis lesimo centesimo vigesimo secundo. Aliud O apostolicae sedis Legatus apud Trecenses celo quoque Concilium in eadem urbe Pictavien berrimam habuit conventum svorum, A b- si celebravere Legati anno millesimo cent latam, o Gallia procerum , inquit Nicolaus sino nono, in quo editi sunt canones siexde in vita sancti Gogefridi Episcopi Ambianen. cim. In Anglia quoque Legati sedis apostoli
ss lib. i. cap. xxx. At principes illi viri in- cae varia Concilia celebraverunt, in quibus vitabantur ad synodum, postquam ejus ce- etiam constituti sunt canones , velut in Lon- Iebrationi consensus eorum accessierat , ut dinensi habito anno M cxxv. Ioanne decolligitur ex literis Amati Episcopi Oloro. Crema Legato , qui disciplinam ecclesiastinensis, apostolicae sedis Legati, quibus Ar- cam restauravit. chiepiscopo Turonens Roduli praecipitur VIlI. Quoniam autem potestas horum: ad synodum Burdegalensem veniat: Noverit Legatorum non ad hoc tantum instituta erat mestra caritas, frater dilectis e , nos auctoria ut causas provinciarum definirent , sed ut rate Dei omnipotentis omniumque legationis no- insuper sedis apostolicae auctoritatem apud strae uisivorum , Abbatum, Principum con- eas retineri procurarent , necessiarium erat sensu, Concilium Burde lae in Octava sancti ut acta synodorum Romam referrentur, eo Michaelis celebrandum constituisse. In Germa- magis, quod appellationes & conquestiones nia quoque Legati invitabant proceres ad adversus illorum judicia recipiebantur , ta- Concilia, quemadmodum factum est anno metsi interim effectum eorum non impedi- millesimo centesimo decimo sexto , cum ex- rent. Ossicium Legatorum in referendis ad communicationis sententia lata est in Henri. apostolicam sedem rebus eorum auctoritate cum Imperatorem , apud Trithemium in decretis recte explicavit Gregorius septi-
Chronico Hisaurgiensi. mus ad Gerat dum Episcopum Ostiensem dc VI. Alterum caput notatu dignum , hoc apostolicae sedis in Hispania Legatum scri-
est, Lesatis infra magnitudinem eorum via bens anno millesimo septuagesimo tertio, sum si de appellationibus tantum cognosce- qui peccaverat aliquatenus in hanc regu .rent in Conciliis. Itaque primam omnium lam : Miramur, se multum anx, semus, quod Lot .caularum cunitionem ad se trahebant in cum semper consuetum es valde necessariam fue- 'Conciliis definiendarum & interdum etiam in ut si quando Legatus in stolica sedi Wi- , ii. t. in . absque Concilio, sive ageretur de electioni- lium in remotis partibus celebraverit, sine morabus Episcoporum deque eorum moribus, ad annuntiandum omnia qua egissi reveneretur. sive de simplicibus Clericis , aut etiam de Infra: Debuerat prudentia tua utam quem tibi ad- titulis Beneficiorum, aut laicorum excom- junximus, aut aliquem quisnodo interfuisset,
municationibus. Eum ordinem tenuit Cono quίque omnia vice tua nobis rationabiliter expe- Episcopus Praenestinus in Concilio Belua - diresitarer,adnos direxisse , quatenuspersems -- censi anno millesimo centesmo decimo nibus,tan manda cons maremus si qua mutan- quarto, in quo Thomas de Maria, qui dici: da viderentur, disreta ratione mutaremus. Infra: ses Remensem , Laudunensem , & Am- Aly inisse β excommunicatos,aly modi nate depo-bianensem vexabat, excommunicatus est, sitos. alij immerito inrerdictos conqueruntur. cum sederet Seletaei generali conventu Gallici IX. Hujuscemodi Legatorum numerusna Ecclesas ut ait Sugerius Abbas. At Ivo immensum crevit aetate Gregorij septimi: Carnotensis gravem adversus Hugonem quoniam post reetulam ab Alexandro secun- Archiepiscopum Lugdunensem & apostoli- go propositam subtilias illius seculi invenit cae sedi, Legatum querelam movit, eo qubd artens extorquendi sumptus Legatis necessa- primam cognitionem electionis Episcopi rios ab Ecclesiis quae erant uatra limites legationis
288쪽
& Imper ij Lib. VI. Cap. XXX. 28s
gationis eorum , exemplo petito a procu- vesro mittitis ad nos Cardinales is es, tana rationibus quae debentur Episcopis pro vi. quam bos uterinos , quia in transitu apud nos statione. Praeterea Gregorius novam anno sent, nen rantum non possunt curanda curare,imilesii no septuagesimo nono clausulam ad- sed nec curanda trospicere. In e est quὰd multi jecit juramento Metropolitanorum, quan- Praepostorumfacta gladio linguae ferire calientes,do Pallium recipiebant, qua cogebantur ad dicunt sidem apsolicam non δει iterum qua- suppeditandos sumptus necessarios Legatis, rere snitatim Asdsum aut lateralium seorum
quoties per provincias eorum iter agerent ad quaerere commoditatem. Et quoniam mos mi legationem suam euntes , ut eo pacto certi tendorum Legatorum praevaluerat, Episcines ient sumptus eisdem Legatis necessarhi pi Gallicani, non spernendam occasionem
Leratum Romanum eundo ct redeundo honori- rati , eum vertere studuerunt in commo- iracIabo , I- in suis necesi ratibus ad avabo. dum regni. Etenim quemadmodum ducen- Constat sane Gregoriuna secundum anno tis anic annis contenderant ne cuiquam
septingentesimo vigesimo secundo, Clericis Episcoporum Gallicanorum concederetur ac nobilibus laicis commendasseBonifacium, legatio sedis apostolicae, nullusque praeterea quem in Germaniam mittebat ad conver- perpetuus Legatus mitteretur in Gallias, tendos infideles , cosque hortatum esse ut nunc Paschalem orant ut legationem suam sumptus ei alendo suppeditarent. Haec sunt tribuat Episcopo cuipiam transalpino, qui Gregorij verba in epistola quarta: Cui hor- penitius introspicere poterit provinciarum tamar ob amorem Domini nosti Iese Christi morbos eisque remedium adhibere per se aut Aristolorum Uas reverentiam ut in omnibus sol per retariones ad sedem apostolicam nati tenatia exhibearis, eumque in nomine Iesu Christu- QM. Addunt autem cupere se in primis uecipiatis Goriptum sis is di pulli: Qui vos ministerium illud delegetur Hugoni A rchie
recipit, me recipit: Providentes imper necessaria piscopo Lugdunensi , qui praeclard admo- itineris ejus, comite que tribuentes. Cibum etiam, dum in eo se gesserat iub Gregorio septimo ac potum , vel si quid egueris, largientes oeci & Vrbano secundo. Alicui transalpino lega Gregorius inquam secundus clerum ac no- tionem sedis apostolicae injungatis , qui ct viciabiles laicos hortatus est ut impendia necessa. niuisbrepentia mala cognossat, se ea vel porta Bonifacio praeberent. Uerum contribu- se vel per relationem adsidem vos iram matio illa infra mediocritatem subsistcbat, turias curare 'aevaleat. quod exigui admodum sumptus sussicerent X I. Tandem diversae vexationes quae reg- homini frugaliter viventi & Apostolorum na assiixerunt ob nequentiam Legatorum, virtutibus aemulanti ue ac praeterea contria qui praetextu disciplinae ecclesiasiicae saepe-butio illa sponte fiebat. At cum Legati in numero se negotiis publicis immiscebant, Aprovincias accederent cum pompa & splen- marsupia sua inflabant, Episcopos & popu-cido comitatu , necessarii erant inaniensi los in fastidium harum legationum verte- sumptus , adeoque contributio propter illos runt, ut colligi potest ex Matthaeo Parisio imperata personas ecclesia sticas Opprime- variis in locis. Quod auctum est ob inutilitabat, quae cogebantur eam Pendere pro vi- tem horum sumptuum. Nam judicia a Le-sitatione, tametsi Legati ad eas non accede. gatis lata in synodis regni interdum Romaerenti Quare Innocentio tertio visum est ut mittebantur in irritum parte inaudita altera. modus quidam iis rebus adhiberetur, edito Hinc illae lacrymae Ivonis Carnotenss ad in eam rem canone in Concilio Lateranensi Paschalem secundum scribentis ob Thesau- anno millesimo ducentesimo decimo quin- rariam Ecclesiae Cabilonensis, cujus possesito , qui tamen non admodum iniquus est sione Droso quidam deturbatus fuerat judi-Legatis. cio Concilii generalis Galliarum apud ur-X. Hae Legatorum procurationes gra- bem Pictaviensem habiti a Legatis sedis apo, vissimam in Galliis querelam excitaverunt. Bolicae r Confirmantibus ei em Cardinalibus Etenim Episcopi videntes perpetuam velut iudicium nostrum inquit Ivo in epistola
reciprocationem Legatorum Roma venien- X c v. ex ratione es auctoritate Iudicavimustium , ac statim abeuntium ante quam eis non fuisse canonicum investituram. Interim licuisset mala provinciarum intro picere, ac Drogo restitutus fuerat a Summo Pontifice, per consequentiam ante qliam iis deni malis inauditis iis quorum intererat. Vnde occa- remedia adhibuissent . cum id , inquam. sionem sumit Ivo affirmandi modum hunc Episcopi cernerent, dicebant Summos Pon- asendi essicere ut inutilis omnino sit celebra tifices potius studere augendis suorum fora tio horum Conciliorum : id etiam ultra tunis quam fanandis subjectorum malis. Ita valelum celebranda Concilia , quorum per unius enim ad Paschalem secundum scribit Ivo personae delationem irrita fient qu. malint i
289쪽
Iem vegrum ut librata consideratione commodorum o incommodorum qui de fusi di perturbatione nasci possunt, sanio i sententiae animum accommodeus f ut O iudicia sno alia nonnisi seumma ratione cassentur, ct mandata apostolica curiositis observentur. Eaderq Hincmaro mens fuerat ducentis & eo amplius ante Ivoncinannis: quam cum indignatione aperit in epistola ad Nicolaum primum scripta, quae extat apud Flodoardum , Occasione Rothadi
Episcopi Suestionensis in generali regni s)nodo depositi a judicibus electis , quoa judiacium instaurari nihilominus in Concilio Romano volebat Nicolaus : Si de reliquo
Ap. F MOMd. verba iniquorum praevaluerint adversum nos ,
., '' cui jactitant proferentes , non eris nec sse de provincialibus synodis , in quibus hactenus Iaboraruimus , magnopere laborare. quippe quoniam
erit o lex O stes sibi quirique. Antea autem dixerat, propter appellationes hujuscemodi: Non tam ab ecclesiasticis personis , verum cirmulto magis a secularibus , nostra Iudicia com temnuntur. Itaque in animum inducit monendos a se esse Episcopos, si quid peccent. Si
corrigere se voluerint, inquit, congaudebo. Sin autem advestrum eos Iudicium promorabo. . Misi ire oluerint, vestra sancta sapientia quid inde melius viderit decernere procurabit. Si autem ire noluerint,facient quod i utile judicaverint. XII. Summi Pontifices, postquam Epiccopos Gallicanos eo flexerant ut appellationes fi judiciis suis patienter serrent, omnem auctoritatem in se trahere studuerunt,
ita ut eam cum nullo communicarent. Eo pacto Concilia generalia ecclesiastica regni
sensun abolita fiere. Frequentiae vero Legatorum haec ratio praescripta est,ut nonnisi ob graves causas accederent ad provincias, sive
pro revocanda pace inter Reges Galliarum& Angliae, sive pro bello adversus Albigenses, seu etiam ob alias similes causas. Hujusccemodi legationis illustre exemplum extat apud Matthaeum Parisium. Narrat ille Ca dinalem Romanum anno millesimo ducentesimo vigesimo sexto missum esse in Galliam cum auctoritate Legati, ut provideret petitionibus Rarmundi ultimi Comitis Totalosatium, cujus bona publicata fuerant ob. haeresim Albigensium, quorum ipse erat fautor. Vnde patet Summum Pontificem extendisse sollicitudinem suam ad res temporales, tanquam connexas spiritualibus, id est, haeresi , quemadmodum observavit Clemens quartus in suis epistolis. Igitur clim Legatus
advenisset, Concilium convocavit apua urbem Biturigensem , ad quod invitavit Regem , Archiepiscopos , Episcopos, ta clerum Ecclesiae Gallicanae, atque insuper Comitem Tolosanum. Ιαhoc conventu adsuerunt centum Episcopi e novem provinciis; praeter Abbates , Priores & procuratores Capitulorum. Et quia Lugdunensis Archiepiscopus de primo conses Iu contendebat cum Archiepiscopo Senonensi, ROthoma - s; ἱli, hisso iagensis vero cum Bituricensi, Burdegalensi, ' Narbonensi, & Auscitano , adnotat Matthaeus Parisius, ad vitandam contentionem consessum illic non fuisse dispositum tanquam in vero Concilio, sed tanquam in conventu dc Consilio extraordinario: Timebatur
de discordia. Et ideo non fiat fessum quasi in
Concitio, sed ut in Consilio. Clim autem controversia moveretur inter Simonem Comitem Montisfortis & Rarmundum Comitem Tolosanum, Legatus praecepit Archiepisco- is ut unusquisque seorsim cum suffrasaneis ins sententiam promeret , eamque scripto traderet, quo illam Summo Pontifici & λει gi Francorum Legatus ostendere posset, excommunicationi interim subdens eos qui sententiae suae secreturn proderent. Vnde colligi potest vim conventuum ecclosasti corum Galliae reducia ni esse ad simplex consilium. Praecepit Archiepiscopis singulis Legatus cum praesentibus , ut convocatis seorsum unus isi e se retaneis, cum eis deliberarent severnegotio praefato , o traderent Legato confisium suum redactum inscripto. uo facto, Legatus excommunicavit omnes qui seper hoc sua consilia revelarent, dicens se ea velle Domino Pa significare, o Francorum Regi ostendere.
STEPHANI BAL u ZII. D s legatione A quitanica , de qua paucis agit illustiissimus Archiepiscopus in paragrapho tertio
istius capitis, nos in prima librorum istorum editione nonnulla diximus in hac additione , quae nunc istam est referre ad caput sevi. libri quinti.
I. Legati in se traxerunt omnem auctoritatem Conciliorum ecclesiasticorum. Confirmationem ἀπι- canonum Summo Pontifica reservaverunt.
II. Non possunt ministerium suum exequi intra Galliaι absque consensu Regis. Probatur ex Grego
III. Ratio huius instituit aperitur. Epistola Cosecit Africam ad Celsisum ex icata contra mentem illustrissimi Cardinatis Perroni'. IV. oncilium Saraice e Viearios apostolica sed is
ad se simi in stodis provincialibus, si causa Epis
cui a tecti Mira ada fure i. Aliisu obtinebat in Africa, cui ignorum erat Concilium Sardiceus. Le-
290쪽
rati in provincias mitti non possunt absque consensu
Principμm. V. Idem jus obtinuit olim apud Anglos. Frobatur ex Rogerio de Moverin. Prudens Fhilippi PM eri Regis ad Bonifacium octavum responsio. VI. Si quid Legati tentabant adversus canonesct vetustam consuetudinem , ιntercessione regia rescindebatur. Legati perspe convellebant dignitatem
re in Gallia potuisse absque petitione aut vae m. . expressi, consensu Regis, cum id aperte do. p P ceat Gregorius magnus. Iusserat ille synodum in Gallia celebrari, ad abolendam simoniam. Verum Episcopi parum erant sol. liciti de exequendis jussis ejus. Quare Gre---gorius cupiit ut Legatus apostolicae sedis ad
'scoporum. 9ravis monitis Ivonis Camoi cnsis ad Gallias aecederet pro executione sui consi- Hugoκem Lugdunensem scribentis, iij. Quoniam vero jura Principum recte VII. Discvι regiam anctoritatem tmpi rq noverat.negotiorum tractationi assuetus adυιrius temeritatem Legmoram. προ responsalem apostolicae sedis egisset '
' D. δε apud Imperatores Constantinopolitanos,
ore quam Prebatur Regum Francorum auctoritatem sartain aetactam integramque esse voluit. Itaque anno AD DITIO. J Canones quidam Coηcili, Cia' sexcentesimo primo summo studio institit ramoκiani Ikb Vrbano fecundo nunc primum φήμη apud Reginam Brunichil dem ut ipsa ad se iur. De eensu annuo Epi porηm νθη m ς / ' scriberet quatenus, si ita Regina jusserit ribus reci diere dcbςηt Legatum cum consensu auctoritatis regiae
Larius Concilη Cia montam. Dedit is originem in Galliam mittat , crius industria corrupia juri Praesentationis, quo Abbates fruuntur quoad telae consuetudinis ad regulam dirigerentur Teilesias parachiales. De Frimatu Lugdunt l. Et in synodo regni: Sed quoniam cos quorum eqs creem. lita'. acriter resiuerunt Senonenses. De AErchiepis pq μ locus haec insequi nec sellicitudo ad requi Dis 'Doloisi. Rursum nonnullι canoη ι Cl romρη μη ημης nem nee excitui ad vindictam, Fripta ad
primum edit . nos vestra disiurniint, ut personam, A pr cipi- I. V PER EsT ut examinemus an per tra, cum vestrae auctoritatis assensu transmitta-di illas tempestates pessumdata fuerit re- mus , quae una cum aliis Sacerdotibus haec Ogia auctoritas quoad convocationem Con- subtiliter quaerere ct secundum Deum debeat ciliorum Gallicanorum aut promulgatio. emcndare. At Regina morem gerens Pontinem decretorum pro ordinanda politia ec- fici , Legatos anno sequenti sexcentesimoclesiastica propontorum. Lucem magnam secundo misit Romam pro variis negotiis,
' iis quae dicturi sumus afferet distinctio illa eisque inter cetera mandavit ut Legatum quam supra attulimus inter synodos ecclesia- apostolicae sedis in Galliam mitti peterent,sticas de regias, quae a Pippino Rege intro- ut constat ex quadam Gregorii epistola, ducta fuit, simulque viam aperiet ad perse- qua hanc Reginae pietatem miri lice laudat. ctam intelligentiam hujus dissicultatis. Nam Pristi aritem viri magnificis ostri, inquit ia, . iii synodi ecclesiasticae cognoscebant de litibus Gregorius ad Reginam Brunichildem scri
& controversiis quae ad causas communes bens , dato capitulari inter cetera petierunt.
pertinebant , interdum vero canones con- quod i ex vepra perhibuere justione manda-debant . qui tum demum obtinebant vim tum , ut talis debeat a nobis in Galliis persualegis postquam eos Princeps confirmaverat transemitri quae facta synodo cuncta quae contra in synodo regia. At Legati omnem horum scrutip mos canones perpetrantur omnipotenti Conciliorum auctoritatem in se traxerunt, Deo auctore postis corrigere. Veri, Π res ista ca. atque etiam cognitionem causarum quas in ruit effectu, ob bella apud Gallias sub orta. Conciliis provincialibus tractari receptum Ceterum jus illud regium confirmari etiam antea erat. Confirmationem autem canonum potest ex literis Summorum Pontificum Vi- Summo Pontifici reservaverunt. Quo agendi gil & Pelagij, quorum verba relata sunt ad modo multum imminuta est regia auctoria calcem capitis decimi noni. Quippe duo illitas. Attamen Principes eam fartam tectam Ponifices declarant se vicariatum suum conservaverunt in tribus capitibus magni concessisse Episcopis Arelatensibus juxta pe- momenti. Primum enim passi non sunt Le- titionem Regum , juxta petitionem O m-gatos absque consensu suo exequi munia leta datum.
gationis intra Gallias. Tum si quid a Lega- III. Ratio hujus introductionis haud
iis tentabatur adversus canones & vetustam dubi ὀ canonica est , quandoquidem Summi consuetudinem , intercessione regia infrin- Pontifices se ad eam accommodant. Peti augebatur. Demum suae dispositioni conser- tem ex eo potest, quod extraordinarium inuaverunt convocationem Conciliorum re- politia ecclesiastica esset mitti in provinciasgiorum. Legatum qui Conciliis provinciarum inter-l I. Prim lina omnium fatis constat Lega- esset. quemadmodum ad Celestinum Papamios nullam muneris sui functionem attinge- scribit Concilium Africanum: Nam ut aliqui