장음표시 사용
61쪽
placuit neqae Maximum Episivum esse velfu se, nee eos qui ab sts in quolibet gradu Cunia
sum ordina ι, cum omnia q ae ab eodem perpetrata sunt iis irritam deducta esse videantur. Tum vero ordinatus cst Nectarius Episcopus in E elesia Constantinopolitana. I X. Datum hunc honorem ingentibus Acholis virtutibus , habita etiam fortassis ratione sedis Thessalonicensis, nullus est dubitandi locus.Nam hunc honorem illi habitum non fuisse propterea quod Damasi Papae L gatus esset in ca synodo ex eo constat quod non jussia Damasi neque sponte sua Constantinopolim accessit, sed invitatus & evocatus ab Episcopis orientalibus, ut diserte scriptum est in eisdem literis Concilij Italici. Fal- tot i. in N, i ii ergo necesse cst viros doctos qui ex epistola Damasi ad Acholium , quae extat inter acta
'to Concitu Romae habiti sub Bonifacio secun
m- 44. do , collegerunt Acholium fuisse Damasi Legatum in secunda synodo cocumenica, cum SoZomentis lib. v ii. cap. v I i. Acta Ο-lium inter eos Episcopos enumeret qui Concilio primo Constantinopolitano praefuerunt , non potuisse autem Acholium alia ratatione synodo CP extra Dioecesim siuam prae- csse quam vi tesationis Damasi . Falluntur, inquam. Nam talsium est Soromenum enu merare Acholium inter eos Episcopos qui synodo illi praefuerunt. Illud tantum ait, Macedonianorum duces, non ver5 Conci
iij praesides, fuisse Eleusium Cyrici Episco
rum & Marcianum Lampsacenum, Catholicorum vero Timotheum Alexandrinae sedis antistitem, Meletium Antiochiae.& Cy-va s. i. risui Hierosolymorum. Tum subjungitit. e. s. Cum his autem erant Ascho Nesialonicensis ODiodorus Tharsensis Ur Acacius Bemensis. N ihilheic de pr. Ludentia in synodo: cujus tametsi mentionem faceret Sozomenus , non inde tam en colligi posset Acholium illic tenuisse vices Damasi, clim altum istius rei silentiumst in literis Concilij Italici & in scriptoribus
ecclesiasticis omnium seculorum. Praeterea, ea suit priscis etiam seculis consuetudo, ut Legati Romanorum Pontificum primas sedes obtinerent in synodis cecumenicis. Etheic apud SoZomenum Acholius sexto tantum loco ponitur,& quidem longo intervallo post Eleusium & Marcianum Episcopos
minorum civitatum. Quod est omnino infra dignitatem Episcopi Thessalonicensis, praesertim si Romam Ponti scis vices illic gessis- set. Itaque necesse est assirmare Sozomenum heic tantum agere de illis Episcopis qui primas partes tenerent inter Episcopos qui Concilio Constantinopolitano interfuerunt, non vero designare voluisse eos qui synodo
X. Ex his porro quae dula hue usque de Acholio sunt iaci id colligi potest falli virum item. v is ineruditissimum Henricum Valesium , qui Acholium putat unum fuisse ex Episcopis
Orientalibus, ob eam videlicet causam, quod adfuerit in secunda Synodo cecum enica, cui istos, inquit, Orientis uisopos interfuisse constat. Certum sane est occidentales Episcopos non intersuisse huic synodo , quae ex solis orientalibus constitit. Sed non inde sequitur Acholium fuisse unum ex orientalibus.
Nam ante divisionem Imperij, quae facta est a Theodosio, Illyricum solidum, in quo sita
erat Thessalonica, accensebatur Occidenti, ut dictum est in capite x t x. istius libri , & mae &- io. robat etiam idem Valesius.Praeterea Achoius non interfuit huic synodo ut Episcopus Ecclesiae orientalis, sed ut unus occidentalium , evocatus nimirum ab orientalibus; ut docet epistola Concilij Italiae ad Theodo sitim , cujus locus paulo ante relatus est in hoc capite. Quod animadveriuna non fuisse a Valesio miror, qui testimoniis istius epistolae Concilij Italici frequenter utitur in An- notationibus scis ad Socratem 5 Sozo
nicensem , horra Amiae eum a re operiam viri curiali casEpiscopus in C P. urbe constituinuri
ximus vero deponitar ετ excommaniciatur.
62쪽
nem quarunda- Ecclesiarum, prae enim ρonstantinopolit.:πe. Maximi causa tristes habuit exitus, meliose aue fluit conditis N Ererri . IX. Rediit ritu. Ecclesiis concordia , qua propter
hanc causam dissociata saerat, post scriptam ab or'η- talibus Episcopis epistolam ad Damasum Papam ct auθηοάum Romanam. X. Negotium istud pacis eo ammatat Theodosiim, missa ad Damaseum illustri legatione , ut ei signiycaret ordinationem Nemry. XI. Acholitu non tenuit Iocum Samasi in secundas nodo oecumenica. Refellitur Holstentus, qui ait eam ynodum pro generali habitam non fuisse ab Ecclesia
Romana. Quod refellitur multis argumentis, praecipue vero auctoritate vererem Pontifcum Romanorum , qu
testantur se tenere atque defendere definitiones statuta. in quatuor sanctis Conciliis. XII. Gregorii Magnus prosetur se quatuor sancta Concilia, in quibus Constantinopolitanum secundo loco ponit, puscipere ct venerari sicut sancti manae 'rauatuor libras. Nicolaus I. ate secundam onodum apostolicae I eris auctoritate fultam fuisse. Emendatur Innocentius III. qui canonem Photiani Conciliabula putavit esse Concili 3 C P. primi. XIII. Reponi potest, Romanam Ecclesiam seu crpisse quidem definitionem fidei editam in hoc Concilio, ceterum canones noti suscepisse , juxta testimonium Iam cti Gregori . XIV. Locum Gregor 3 oportet esse aePrmari , cum aliquid disersum habeat ab auctoritate decessorum
ejus , cousheique exmonsio Exiguo canones recollius Conciliy mceptos ab Ecclesia Romana sui sie diu ante tempora Gregoris. XV. Maneat itaqne nullam Romana sedis IMMilonem interfuisse Concilis secundo Orcumenico. XVI. Damasi Legatos non interfuisse secunda f)
Vo Ni Arus su periori capite non
nulla diximus de ordinatione Maxi mi m Ecclesia Constantinopolitana , cujus partim occasione coactum est Concilium Constantinopolitanum , res postulare vide-xur ut causa: istius initia repetamus, praeser-xim cum hinc quoque commendari possit sides rerum a Nicolao primo proditarum inc pistolis ad Imperatorem Michaelem , de qua nobis suspicionem injicere voluit David Blondellus in libro de Primatii. Explicabuntur etiam hac rditione verba Nicolai ex civi-i bus illustrissimus Cardinalis Baronius collegii Damasium Papam Gregorio NazianZeno faville , qui Constantinopolitanae Ecclesiae ordinatus item fuerat Episcopus, persuasum, ut ipse putat, ab Hieronymo, qui Gregoribauditor fuerat , quique apud Damasum pro
Gregorio literis egerat ex urbe Constantinopolitana scriptis. Fallitur enim hoc loco Baronius, ex eo existimans Damasum Gregorio favisse , quod testetur Nicolaus frequentia Damasi adversus Maximum rescriyta fuisse , tanquam non potuerit Damasus ordinationem Maximi repellere quin eodem tempore Gregorij translationem approba ret. Contra, Damasius sic Maximum insectatus est ut etiam translationem Gregorij fieri prohiberer, tanquam contrariam canonibus de bonis moribus , ceu mox ostensuri sumus. II. Vacante igitur Constantinopolita
Episcopus, qui Constantinopoli fidem oriathodoxam publice profitebatur adversus
Arrianos , ad eam cathedram vocatus est. At
parte ex alia Episcopi aliquot AEgyptij Ma
ximum secta Cynicum ordinarunt Episcopum contra Gregorium. Haec cum ad Acholij dc aliorum quorundam tractus illius Episcoporum aures pervenissent , literas ad Damasum in commune scripserunt, rei gestae seriem continentes , ut qui ab Imperatore ad Concilium Constantinopoli haben- . dum evocati fuerant, de negotio quod universam Ecclesiam respiciebat, Romanae Ecclesiae sententiam explorarent. Damasus in
epistola generali ad eosdem Episcopos data
primum graviter reprehendit ordinationem Maximi, deinde vero damnat eorum consilium qui Greeorij transsationem perege rant, tamenetsi illum non nominet. Decursis literis dilectionis iesinae , fratres carissimi , inquir, stis sum contristatus , eo tempore quo Deo praestante haeretici iverant abyecii, nescio quos ex inpio venientes in postulatione contra regulam
ecclesiastice disciplinae alienum a nostra profesto
ne in Constantinopolitana civitate Cynicum ad sacerdotium vocare Coluisse. Tum exagitata O dinatione illa, addit commonere se eos ut in Concilio Constantinopolitano , quod indictum ob eam causam erat, darent operam quemadmodum praedictae civitatis Episcopus eligatur, qui nullam habeat reprehensionem. In fine eos hortatur ad custodiam canonum , idne patiantur aliquem mi εrare de civitate ad civitatem. Quod adversus Gregorium scriptum esse nullus est dubitandi locus. Sic ergo ait Damasus : Istud praeterea '
commoneo dilectionem vestram, ne patiamini ali- critiest. Ni m M. quem contra statuta majorum nostrorum de ci-- Lumii. Arasinu.
tale alia ad aliam transduci, o deserere plebem Co a.
i commissam, ct ad alium populum per ambitio
nem transire. Tunc enim contentiones oriuntur,
tum sch/smata graviora occipiunt , cum uti qui amiserint sacerdotem sue dolore animi esse non possunt, se isti qui alterius civitatis acceperint Episcopum, etiam audeant, invidiosum j ibi imrelligunt fore sub aliena se agere sacerdote. De Gregorio, inquam , heic agi manifestum est,& docet praeterea epistola Concilij Italue ad
Theodosium, de ordinatione Maximi agens, his verbis: Tamen ne absentibus partiἷus p Appendii Cod.
sumpte aliquid desnisse videremur, clementiam tuam datis Euris putavimus instruendam, ut ei
63쪽
consuleretur ex os publicae pacti argue concordia; suae consecrarec lans insieni aliouo Dein
secun tim truditioncm patrum Constamino tira
nae Eccleri sibi acerdotium et indicare. III. Praeter illam porro epistolam generalem , Damasus aliam seorsum dessit ad
Acholium ,a quo & ipse seorsum ab Episco
pis scriptam epistolam acceperat de ordina tione Maximi, ad eumque rescripsit non sibi placuisse ordinationem illam, hortaturque
fortassis ab Acholio persuasus, quam si recens Ecclesiae Constantinopolitanae schismaledaret. Ea de causa Concilium in ca urbe convocavit, in quo, ut Socrates &SoZomenus tradunt, tum Nicaeni Concilij decreta connrnaarentur, tum ordinaretur aliquis qui Constantinopolitanae sedis episcopatum ad-UIU IMO I . M: Aiam , nOrtaturque nunistraret. Advenientes in res iam urbem
eum dare operam uti catholicus Episcopus Episcopi, primo segregantes se b Episco 'in Constantinopolitana urbe constituatur. . Egyptiis. sacros conantus ciam '
Adtitero iratis tua, , pleri rescripsi egὀrint. At vir pacis amantissimus es m
deret discordiam inter Episcopos cile subo tam propter ordinationem siuam in Ecclesia Constantinopolitana , ad eamque redintegrandam illos fuisse congregatos , primum orare uti cum jam de concordia constituenda convenissent, ea quae ad concordiam mutuam spectarent , unius hominis injuriae prae ferre velint, abiturum se lubenter episcopatu tantae urbis, quietem porro ac tranquillitatem sibi cariorem esse , conquirerent itaque virum privstabilem & sapientem, qui provinciam tam plenam curarum tum capessere tum probe administrare posset , eumque Episcopum designarent urbis Constantinopolitanae. His rationibus perstasi patres cum inter se de negotio magni momenti de liberarent, literas ad Acholium Theslatoni censem Episcopum miserunt, orantes uti Constantinopolim veniret, ut cum ejus judicio sive consilio de regiae urbis epis copatu decernerent. Gregorio itaque se episcopatu illo abdicante, Nectarium in loco ejus ordinarunt, Maximum autem episcopali distinitate spoliarunt, eique Ecclesiia interdixerunt.
VI. Videns ista Maximus, in Italiam se contulit, ut Pontificum Italorum, sed praecipue Damas Romani & Ambros' Mediolanensis, quorum ea tempestate summa au-
vestris to - tinere posset. Constat autem Nectari j ordia nati Ohem initio non placuisse Damasio. Itaque affirmare posthinus Damasum & occi- dentale Concilium hoc Maximi confugium approbasse, eamque occasionem explicandae auctoritatis Romanae & occidentalis Eces
Adti eras sanctitatis tuae, inquit, pleri rescripsi non mihi placuisse quod nescio quem Maximum
ex rapto venientes cohatum vel maxime, cujus
habitu juxta Aristolum ignominiosus esset, C stantinopoli Episcopum ordinare volui ent. Rectius igitis feceris sanctitu tua, si dede toperam ut de cetera catholicus constituatur, cum quoribis Deo propitio possitIax perZctua fer urare. a V . Damas epistolis collegerunt viri docti,uti jam diximus, Acholium Dama si Legatum fuisse in secunda synodo oecume. Iuca; cum tamen nulla illic legationis illius vestigia extent, repugncique pMterea auctoritas epistolae Concilij Italici ad Theodo sium quae docet Acholium non venisse sponte sua ad Concilium, sed invitatum ab Episcopis orientalibus. Quud si quis tamen con tentionis stlidio vellet Omnino ex illa episto la colligi Acholium in ea synodo tenuisse lo cum Damas, propterea quod ei Damasus injungere videtur ut in Concilio Constanti nopolitano catholicum Ecclesiae huic Epis copum ordinari procuret, is certe fateatur Oportet non uni Acholio commissas fuisse Damasi vices, sed Eurydico etiam, Severo,
Vranio, Philippo, & Iohanni, quibus hanc
ipsam curam dilertis verbis imponit Dama. sus, atque ita in plures divisam esct auctori. talem quam illi uni Acholio tributam volunt. De cetero commoneo nctitatem ut quia cog novi disipositum esse Constaminopoli Concilium I en debere, sinceritas vepra det operum quemadmodum praedicta civitatis Discopus eligatiar qui nultam habeat reprehensionem ; ut Deo propitia cum integra tax catholicorum Sacer dotum fuerat comismata, nus deinceps di sensi nes in Ecclesia criantur, ut praepante Deo, quod
δέ ωπι, πι P Fame Deo, quos auctoritatis Romanae & occidentalis Eccita; dudum optavimus, cum catholicis sacerdotia siae in sedem Constantinopolitanam avide ιμε possi pax perpetua perdurare. Praeterea, arripuisse. Hinc fac hum ut in Concilio Aquia csiet Acholis contumacia. leiensi sub Ambroso, quod generale erat ex
qui non vi mandatorum Damas Constantinopolim accesserit , sed postquam rogatus de evocatus suit ab Episcopis orientalibus. V. Dum haec Constantinopoli agebantur, Theodosius Imperator apud Thessalonicam baptizatus est ab Acholio anno troia entesimo octuagesimo. Is ergo initia Edei Occidente, cuique Damas auctoritatem ex eo inter cetera intervenisse colli itur quod de illo congregando Gratianus Imperator ad eum scripsit, ut fidem facit auctor Syno- ,-ιὰ dici, in Concilio inquam Aquileiensi, G nata Nectarq ordinatione , ita approbatus
sit Maximus, ut Episcopi ex eo Concilio ad Theodosium
64쪽
Theodosium rescripserint nihil habuisse. se in quo de epis copatu ejus dubitare pol Sent, cum etiam vim sibi repugnanti a plerisque etiam de populo de clero testatus est et illa
tam , neque aliter redintegrari posse concordiam inter occidentales ta orientales , quae
propter hanc causam soluta & qi sociata fuerat, quam si posthabita de cassata Necharij ordinatione , Maximus, utpote prior Ordinatus , sedi Constantinopolitanae reddere- tur; si vero obtineri id non posset,certe cau fautriusque coram Damaso retractaretur in synodo Romana, ad quam Episcopi ex Occidente de Oriente convenirent.
V Il. Huic Concilio Aquileiensi praesuis se Ambrosium Episcopum Mediolanensem
vetera illorum temporum monumenta pro
bant. Auctor vero Synodici addit Acholium quoque Tlicssalonicensem synodi pra: sidem
una cum Ambroso fuisse , cum tamen ille neque in epistolis synodicis nominatus inveniatur, neque in Achis quae nunc extant ejus dem Concilij. Ex eo tamen synodici loco vi ri clarissimi Lucas Holstentus de Petrus R. . chimet in Franciscus Chimetius collegerunt Acholium Damasi Legatum fuisse in Concilio
Aquileiensi, eo nimirum argumento persuas, quod synodo Aquileiensi, quae in Italia
cogebatur extra Dioecesim Illyricianam, interesse non potuerit nisi sub umbra legatio nis apostolicae sedis. Ego vero fateor valde dubitare me an Acholius praesens fuerit in Concilio Aquileiens. Ceter nn huic inter fidisse potuit etiam ut Episcopus Thessalonicensis, utpote unus Episcoporum Occiden iis, adeo ut opus non si recurrere ad vices Damasi. Immo Legatum ejus illic non fuisse vel ex eo colligerem clametsi concederem
illum interfuisse synodo in quod primum ubique locum obtinet Ambrosius in epistolis sy nodicis , in quibus Acholius ne nominatur quidem. quod est omnino infra dignitatem ejus qui Vicarius esset Romani Pontificis. Nunc ad causam Maximi de Necta ij reven
u:., . laeta. V III. Imperialibus itaque literis, ut Hi ea a tu ruinium. ronymus ait, Romam ob dissensionem Constantinopolitanae Antiochenae , dc Hierosolymitanae Ecclesiarum contractis Orientis de Occidentis Episcopis anno CCCLXXXII. adsuit etiam Acholius, unus videlicet occidentalium; orientales vero Constantinopoli substiterimi, tametsi de Imperatorum rescriptis de occidentalis Concilii literis Romam evocati fuissent. His literis occidentales, ut ex orientalium epistola colligitur, hortabantur orientales ad pacem Ecclesiarum , nominatim agentes de ordinatione Nectarq,cujus causam in synodo Romana retractandam Tom. II.
esse contendebant juxta postulata prioris synodi. Adfueritne Maximus, annon, a nemine 'traditum invenio. Prosabile tamen est adfuisse in synodo quae propter eum celebrabatur, de quam Episcopi Italiae, gratificari ei cupientes ab Imperatoribus congregari . petiverant , praesertim cum ipse aversos a se videns animo. Episcoporum orientalium ac Theodosi Augusti quorum studia ad Necharium conversa erant, in Italiam se contulisset, ut causam in synodo ageret suam, luemadmodum loquuntur Epii copi Concilij Italici ad Theodosium.Vtcunque se res habeat, certum est causam Maximi tristes exitus habuisse, melioremque fuisse Nechars condi
IX. Rediit deinde Ecclesiis concordia post scriptam ab orientalibus epis Iolam ad
Damasium Papam dc ad synodum Romanam , quae extat apud Theodoretum; in qua jure factam Necha in ordinationem pertinacii sine, licet verbis perquam modesiis. amrmabant. Nam haec omnino sint verba eorum : De adminis attonitus autem quα sunt co- 2IV e Ecclesiae propriae , cum vetus, utinσὰμ es, tam sanctorum patrum in Nicaeno Concilio decisio, ut videlicet singularum provinciatum antistites, una cum Humis, modo ipsis ita visum ferat, Episcopis, ministros ad Ecclesiarum commodum in seis irarum provincias ordinent. Ex cujus legis edi destitionis praescripto scitote tum alio quoque Ecclesias apud nos admini istas esse , tum ita rissimarum Ecclesiarum Sacerdotes deuictos. Vnde Ecclesiae Consorinopolitanae re-cos, ut ita dicam , aedificata , quamque ex haere riuorum blasphemia tanquam ex ore Doris ter misericordiam Dei nuper eripuimus , reverendi F mam seni tisimi mque Necrarium in Concilio generali, communi omnium con si ulraesense TDeodosio Imperatore religiosissimo , totius denique Curi toti que cimitatu suo Uiu Episcopum constituimus. Et infra: ciuibus rebus tanquam legi- vias. ;.M di, timeo secundum Ecclesi canones consitatis obsecramus vestrum re*erentium uti congratuletur, stiritali caritate nos mutuo devinciente, o timore Domini, qui omnem humanam assectionem reprimit, Ecclesiariimque ad curionim amori isti obenevolentia , qua Anguli singulos complectan-ικr , longe anteponit.
X. Negotium illud pacis & concordiae
prudenti usus consilio consummavit Theo dosus Imperator, missa ad Damasum illustri legatione , ut ei sigrrificaret ordinationem Nectar ij, quae communi omnium consensu
sub praesentia Principis 5c Concili, generalis
peracta fuerat, utque formatam, id est, littaras communicatorias pacis symbolum , ab eo ad Nectarium mitti secundum morem debere insinuaret. Memoriam tantae rei de
65쪽
benius Bonifacio I. cujus haec sunt verba ex suprascriptis snoo rmerentiam me semper ex η' ' epistola Episcopos Illyrios: Gementissma bibiturum esse consido. Et in epistosa ad Chil redordationis trinceps Theodosius Nectar, orae na- debertum Regem Francorum i Demnitionestionem , propterea quia in nostra id est, ejus PNMe de eadem catholica Me quis in qua uis Pontificis qui tum apostolicae sedi praeside- sanctis Concilis iura sunt, sed se memoratibat, Damasi nimirum ὶ notione non esset, ha- 'mi cis, id est, Leonis primi, quas univerbere xon existimans firmitatem, mi ssis e latere falis semer tenuit ac tenet Ecclesia , nos cum Dei seo aulicis cum Disivis formatam huic a sede σμxilio tenere atque defendere praesenti ad exul Romana dirigi regulariter depoposcit, quae ejus s- lemiam vestram conloquio intimandam Moessario
cerdotium roboraret. Tunc vero fractae sunt Iudicavi.
graves illae Concilii Italici minae de quibus
paulo ante dicebamus , pacatoque Damasio, pacata etiam cst Italia. Valuit itaque ordinatio Necta ij. X I. Sed ut ad id revertamur quod de Acholio vere dicebamus, nimirum eum non tenuisse locum Damas in secunda synodo cocumenica, hinc etiam valida istius rei probatio peti potest, quod ut supra illustrissamus Archiepiscopus osservavit tanquam rem positam extra omnem controversiam certum sit eam synodum nullis ornatam fuisse Romanae Ecesesiae Legatis. Unde & Hol- rcta k- adnotat eam , quod absque auctori-Lib sora . I i. tate Damasi habita fuerit pro generali ha -
bitam non fuisse ab Ecclesia Romana, quα nunquam ejus acta probavit. Quanquam si quis heic cum Holuento contendere vellet, opponere illi posset auctoritatem Photij, qui in si bro de Synodis adnotat Damasium confirmasse secundam synodum cecumenicam.
ciuibus haud mulio ps, inquit, o Damasus
Episi pus Romae eadem confirmans atque idem
Iouens accessit. Unde dc illustrissimus Cardi.
v c . 4 natis Baronius observat in annalibus eccle
siasticis hoe Concilium auctoritate Damasi obtinuisse nomen cecumenici Concilij. Nam& Papa Vigilius in epistolis ad Iustinianum Imp. de ad Menam Episcopum C P. item inlita. c. encyclica ad universam Ecclesiam , in quam' exponit causas secessus sui ad sanctam Euphemiam, & quid ibi egerit cum Legatis Iustiniani, consessionem sdei suae interserens, sanctam synodum Constantinopolitanam
C L. patrum numerat inter quatuor occum
nicas sive generales, exemplum praedecesson ut ris sui Gesari secutus. Pelagius quoque s o, . . ' ' cundus consessonem fidei suae mittens universo populo Dei, ita loquitur: De sanctis vero quatuor Conciliis, ides , Nicaeno trecent rum decem es octo, Constantinopolitano centum quinquaginta, Ephesino primo ducentorum , sedes Chalcedon Usexcentorum triginta , ita me
protegente divina misericordia sensisse se usique
ad terminum vitae mea sentire toto animo O tota virtute profiteor, meas in sancta Mei defensione es damnationibus haeresum atque haereticorum, utpote sancto firmaras Spirita , omnimoda devotione costodiam. Et paulo post: Similem igitur XI I: Decessoris sui Pelagij vestigia premensGregorius istius nominis primus,cui de i inde Magno cognomen haesit, profitetur ali. cubi se sancta quatuor Concilia , in quibus Constantinopolitanum istud secundo loco ponit, suscipere & venerari sicut sancti evan elij quatuor libros. Longum esset ire perngulos. Sed tamen praetermitti non debet testimonium Nicolai I. qui ad Michaelem Nial mist. 1, Imperatorem scripsit sanctam secundam synodum apostolicae sedis auctoritate fultam, Nectarq ordinationem in Ecclesia Constan tinopolitana fieri decrevisse : Et idcirco, i
quit , bene O optima sancta sicundae inodo
apostolica sedis auctoritate fultae ita de Nectaris placuisse testamur. Adserri quoque hoc loco debet testimonium Innocentij III. qui ad trinoe vl. in D. Hubaldum Episcopum Faventinum in Archiepiscopum Ravennatensem electum scribens anno MCC v m. rv. Idus Februarij, ' 'antiquorum Pontificum praedecessorum filo. rum placitis inhaerens, ita loquitur de Coniacilio isto Constantinopolitano , licet in factis ecie lapsus sit, decretum Photiani Conci iij tribuens secundae synodo cecumenicae.
Vnde contra dictum Concilium, inquit, cum sit conia. e p. s. unum ex quatuor principalibui, quae sicut quatuor angelia catholica Ecclesia veneratur, Llatenus videbatur eadem postulatio admittenda.
XIII. Scio tamen adversus haec posse reponi Romanam Ecclesiam siuscepisse qui si, i dem definitionem fidei editam in hoc Conacilio Constantinopolitano , ceterum cano- anes illic conditos rejecisse , juxta testimonium ejusdem sancti Gregorij, qui haec ad Eulogium Episcopum Alexandrinum αAnastasium Antiochenum scribit: Et canones, e-ta u. quidem Constantinopolitani Concit, Eudoxianos mil. damnant. Sed quis fuerit eorum auctor Eudoxius, nequaquam dicunt. Romana a rem Ecclesia eosdem canones vel gesa modi irius hactenus non habet nec accepit; in hoc autem eandem snodum sescepti quod eis per eam contra Macedonium do itum
XIV. Testimonium illud sancti Gregorij
magnae esse constat auctoritatis. Non video tamen quomodo convenire ei possit cum ceteris Pontificibus , qui profitentur absque ulla exceptione damnare se haereses ta Ex -
66쪽
ricos a quatuor sanctis Conciliis damnatos, lana sedis apostolicae legationem interfuisse adeoque illos qui in secunda synodo cecume- secundae synodo cocumenicae,quae Constanti nica damnati sunt. Damnatii, autem Mace- nonoli coacta est. Quod ut etiam. Graecorum donianorum , ut istos exempli causa stima- testimonio conficiamus, utemur auctoritatemus, non ext*t nominatim in Symbolo fidei veteris indiculi septem Conciliorum oecume-
quod a synodo illa editum habemus, sed in nicorum qui in veteri codice M S. Bibliothe primo canone, in quo etiam damnantur alio- cae regiae praefixus est operibus sancti Basil . rum quorundam haereticorum errores. Vnde Indiculus ille, ne quid dissimulem , Mon est fortassis colligi debet locum S. Gregorii non admodum vetustus, quippe his quadringen-
vacare mendo, tamenetsi ab Hinc maro cite- tis annis scriptus, ut apparet ex Orma liteta tur ut heic editus est. Nam praeterea aevo ejus rarum. Descriptum tamen esse ex vetustiori
Collectio Canonum a Diony sioExiguo ador- codice, qui ante octavam syModum scriptus nata recepta jamdiu erat in Ecclesia Romana, fuerit, hinc colligi posse videtur, quod in ut constat ex Cassiodoro. In hac porro COI- enumeratione synodoruin , Imperatorum, lectione descriptos hodie videmus tres cano- Patriscliarum, quorum temporibus habita: nes Concilis istius Constantinopolitani, non sunt se nodi occumenicae, tum etiam urbium solum in libris editis, sed etiam in omnibus in quibus habitae sunt, de haereticorum ad antiquis codicibus. Vnde colligi potest illos versus quos ea Concilia celebrata sunt, indi ab Ecclesia Romana receptos fuisse ante cuius ille constanter desinit in septima syno Gre orij Magni tempora, cessante videlicet do, quam in Nicaea congregatam prodit ad- causa propter quam repudiati erant, mitiga- vers hs Iconomachos sub Constantino dato nimirum dolore quem Pontifices Romani Irene, temporibus Taras' Patriarchae CP conceperant ex dignitate quae collata erat & Hadriani Papae Romani. In fine vero in Episcopo Constantinopolitano. diculi recensentur Romani Pontifices quoia
X V. Scio, ut ante dixi, adversus ea quae rum aevo ea Concilia celebrata sunt, item huc usque dicta sunt reponi posse Romanam eorum virorum nomina qui locum ipsorum Ecclesiam suscepisse quidem definitionem tenuerunt in synodis o cumenicis. Primo lo-'fidei editam in Concilio Constantinopolita co ponitur Silvester, cujus locum in Nicaenano, ceterum canones ejus scria Conciiij non synodo tenuisse dicuntur Biton de Vicenti ii,
recepisse. Verum satis instituto meo feci, si Sequitur Damasus , cujus aevo celebratum proflatum adversus Holstentum fuerit eam est Concilium CP. de quo nunc agimus. Sed synoduni pro generali habitam fuisse a Pon- in hoc loco, quemadmodum de sub Vigilio. tificibus Romanis de ab Ecclesia Romana. locus Vicariorum relictus est vacuus, quia Id vero me tot auctoritatibus abunde puto nulla Romanae sedis legatio interfuit huic confecisse, superfluamque sore omnem ope- synodo . Post Damasum ponitur Celestinus, ram quae in hoc argumento deinceps pone- cujus locum in Ephesina synodo tenuisse Cytaretur. Atque id quidem obtinuit, quamvis rillum Alexandrinum docet auctor indiculi. ea synodus habita fuerit absque Damasio& Deinde Leo, pro quo Pascasinus de Luce absque auctoritate ejus. Non vident enim sim adfuerunt in Concilio Chalcedonensi. 'ui contra sentiunt quantam sedi apostolicae Tum Vigilius , hinc Agatho , cujus locum in injuriam faciant, quam volunt Constantino- sexta synodo tenuisse leguntur Georgius, poli fuisse in suo Vicario Acholio qua tem - Theodorus, alter Georgius, de Ioannes. Po-pestate jaciebantur fundamenta patriarcha- stremo Adrianus primus, cujus vicem in sep tus Constantinopolitani, patriarchatus in- tima synodo obtinuerunt Petrus δc alter Peta quam Constantinopolitani, cui tantis animis trus. Vnde constat eam fuisse Graecorum& per tot tempora contradixerunt Romani sententiam ut putarent secundam synodum Pontifices tanquam novae rei dc quae tentata habitam fuisse absque Legatis Romani Ponta esse adversiis statuta Concili j Nicaeni. tisicis. Operae autem pretium est heic descri-XVI. Metilis igitur cum I Ananis agitur, bere postremam partem illius indiculi, ut res& aequius pro veritate, cum asseritur nul- ista melius intelligi possit.
67쪽
I. Investigandum nune est an mea larus Thessalo- nicenm ritus Ecelesia fuerit . aut singulis Dis pii. Ivo C orensis alis personale privilegium fuisse , non generale decretum. Contra nonnulli putant Ilaconreseseum fuisse privilegitim tit revocuri non posset. II. Distinctio pristis torum in personalia ct Hrpe tua ; qua probatur inustri loco sanciti Gregorii. Conseu tudo bona obtinet vim legis. Vicariatas apostolica sedistri sutus fuit Aesia Thessalonirens. Refelliti r Hol stentus, qui aliter senseras. III. Istud probatar auctoritate Bonifacij I. Celestini I. ct Sisti III.
IV. Vltima verba epistola Sixti explicantur, qua tangunt causam 'Peristenti Corinthiorum Di copi. Tum ex ea epistola manifesti colligitur vicariam illam dignitatem Eeelesia Thosalonisensi fuisse conjunctam. V. Idem Sixtus hine concludit omnes Illyricianaι Ecclesias pertinere ad curam Thessalonicensis antistiarii, qui uis is tandem fuerit. Idem probatur auctoriatate sancti Leonis . qui exilieatur . item Tani factu. Hormi a loquitur de privilegiis Ecelesia Thessalonia eensis. VI. Itaque cum sequentes Fonti es aiunt se vises suas Thessalonicensibus Episcopis committere secundum morem . intelligendum est illo, semitatem rebas
jam constitutis tribuere , non vero persona concedere a Gruatem cum persona inrerisuram.
VII. Auctoritatem illam fuisse perpetuam proba
. III. Locus Mediui illus Mur ct explicatur. Dionysius Exiguus sua attestatione docuit 'am fuisse illam dignitatem, eam dixit Thessalonicensem an- tristitem semper implevisse vices apostolieasdis.
IX. Istud ipsum probatur ex comparatione dignit iis quam Arenit piscopo prima Iustiniana conciliavit Imperator Iustinianus ad exemplum eius potestatis quam Thessalonicensis obtinebat in Illyrici.
I.'0rR Es T itaque ut investigemus an vicaria illaThessalonicensium Episco poruni dignitas data fuerit Ecclesiae, an vero personalis tantum fuerit. Dissicilis sane quaestio , quae manifestis argumentis solvi non potest, & cui vix tenuem facem praeferunt vetera monumenta. Si quid in re adeo anti qua valere possiet auctoritas Ivonis Episcopi Carnotensis, uno verbo confici res posset. Hie enim aperte scribit auctoritatem quae Thessalonicensi Episcopo tanquam sedis apostolica: Legato data fuerat , personale
privilegium tasse, non generale decretum. - epi'. '- Persenale hoc fuisse intecti mus privilegium, M. ta uia '. a. inquit, non generale decretum. Contra . non nulli viri celeberrimi hoc nostro seculo cen- . suerunt concessum fuisse privilegium ut d ea. 3e e ii revocari non possiti, ita ut quicunque Thesi. salonicensis Episcopus esset, is Legatus na-
rus esset Rom ni Pontificis, ejusque vices ratione suae Ecclesiae gereret in Illyrico. In quirendum ipitur est an antiquitatem,&abs que ullo praeaddicio quaerenda veritas , prae testim cum stabilita semel auctoritate Epis cori Thessalonicensis in Illyriso, facilis hine descensus sit ad Episcopos qui eadem vel simili potestate ornati sunt in aliis regionibus, . praecipue vero ad Arelatenses. II. Sed ante quam ad rem ipsam veniamus, sic statuendum est , privilegium persO- α datum, personale vocari, re extingui cum iis, s persona; adeoque si cuipiam Episcopo vices apostolicae sedis ita committantur ut non loco sed personae dicantur esse tributae, privilegium illud pertinere non potest ad successi sorem. Hanc regulam debemus sancto Gregorio: qui vices suas per Siciliam delegans Maximiano Episcopo Syracusano, ait se id tribuere personae ejus, non loco, id est, Maximiano , non Ecclesiae Syracusanae, ne succellores ejus illud privilegium sibi postea
vindicarent quod in persona Maximiani coepisset uvas mirilicet vices, inquit, non l.π' loco, sed persenae tribuimus; quia ex transacta in re mira didicimis quid etiam de sub Menti tua conversatione praesim m. Ex hac regula aliam quoque , quae magni momenti en in hac causa, colligimus, nempe vicariam illam auctoritatem, quae uni cuipiam Episcopo tribuitur , perpetuam esse , &ad omnes aequEsuccestares pertinere, si Pontifex in restri p-to non expresserit eam non loco sed petionae datam esse, tunc quippe datam Ecclesiae intelligendum esse, adeoque singulis Episcopis qui ejus Ecclesiae administrationem gesserint,cum expressis verbis ad unum non coercetur , ita tamen ut istiusmodi privilegium innovatione interdum indigeat, si ea fuerit Ecdlesiarum consuetudo. Praeterea certum est consuetudinem bonam obtinere vim te gis, & quae ab aliquo usurpantur secundum veterem consuetudinem , recte praesumpta videri. Itaque si ostendere possumus vicari tum apostolicae sedis tributum fuisse Eccles et Thessalonicensi, ita ut quicunque ad eam . cathedram pervenisset, is quoque ex eo esset Romani Pontificis V icarius in i llyrico, sol ta erit omnis controversia, constabitque privilegium illuSad unumquemque Episcopum pertinuisse jure ac privilegio sedis suae. Istud vero probaturum me esse confido auctoritate epistolarum veterum Pontificum Romanorum quae superioribus annis Romae editae sunt a clarissimo viro Luca Holstemo inter
Acta Concilii Romani sub Bonifacio secundo celebrati. Scio eum ex epistolis illis collegisse vicariam illam dignitatem non loco, id est, Ecclesiae, collatam fuisse, sed personarum meritis. verum recte hinc quoq; ς
68쪽
adversiis ipsum collegit R. P. Petrus Fran- commiserat in provinciis lilyricianis. Sixtusciscus Chimetius aliud in his epistolis conti- videns se contemni in silio Vicario, primum neri quam censuisset Holstentus. Sic enim quidem audaciam hominis repressit , deinde
es: es. iis M. i, loquitur: χμod forro est irim Hoscni non repetens memoriam praeteriti temporis , re
,:. .. Tus u -, vicarratum sper ubricum dit ad initia episcopatus ejus, quae cum valde non loca seu sedi et heisalonicens , sed personis, titubarent, Ecclesiae tamen Thessalonicensis h.c est, visivorum Thessalonicensium privatis sumagatione, Rufi nimirum Thessalonicen meritis fuisse concessum , non video qua ratione sis antistitis , episcopatum Corinthiensem
cum citatis Ponti cum epsolis conveniat. obtinuerat auctoritate sedis apostolicae. Clim
III. Sane Bonifacius Papa istius nominis vero beneficium illud Sixtus reserat ad Ec- primus, ad Rufum Thessalonicensem Epista clesiam Thessalonicensem , non ad Rufum, copum scribens, vicariatum illum Thessalo- qui praestitit, ingratum autem mortuo jam nicensi Ecclesiae collatum esse scribit a beato Rufo esse Perigenem dicat adversus Eccle- Petro , id est , d sede apostolica. Haec sunt sana Thessalonicensem,quod Anastasio con-Hus verba: Da quippe vice sua beatus Apostolus tradiceret auctoritatem vicariatus apostolici, Petrus Ecclesiae Thessalonicens cuncta commisit, manifestum est illum existimasse beneficium . ut intestigat se solicitudinem manere multorum, quod Perigeni collatum fuerat a Rufo , ab
. quam minoram facere nova , quae vires habere eo praestitum auctoritate vicariatus Ecclesiae
non hossunt, tentamenta non debent. Integrum Thessalonicensis , adeoque vicariam illam locunt retuli, quia utrumque membrum il- dignitatem Ecclesiae Thessalonicensi fuisselius loci ostendit heic agi de jure ac privileia conjunctam, ita ut quae ab uno Ecclesiae il-gio Ecclesiae. Idem Bonifacius ad Episcopos lius Episcopo beneficia tribuebantur, eorum per Illyricum constitutos scribens de vicaria- gratia in successores quoque redundare de- tu Rufi, haec ait faciendam me- beret. Frustra enim diceret eum ingratum morato Epistapo meo directa scunda protinus qui esse erga Thessalonicensem Ecclesiam , si is
presbyterio universo complacuit , auctoritatem totam. confirmationis sua: gratiam Rufo demandavi , retro majores secutus, qui Ecclesiam bis isset tanquam privato somini , non tan
Thessalonicen Amper familiarem. O iis quam ci qui ratione Ecclesiae suae vices ges colus ij caritate famulantem, Mignam , cui des iurat apostolicae sedis. Id vero non uno loco a siris siriniorum , hoc honore duxerunt. Item dicit Slaetus, ne quis ad casum reserat, sed . Celestinus in epistola ad Episcopos per Illy Omnino in duobus locis, in epistola nimirum ricum : Nec Mόa haec sedi apostolicae cura de -- ad Perigenem, cujus fragmentum mox retu bis est. Statutum nostris saepius experimentum limus, dc in epistola ad Episcopos in synodo hoc , quod nos agimus , Thessalonicensi Ecclesiae apud Thessalonicam congregandos, in qua semper esse commissum ut vobis vigilanter inten- sic legitur : Noverit Corinthius Episopus sebi dat Sixtus quoque III. in epistola ad Peri- licentiam potessalse libera minime tribuendam, si genem Corinthiorum Episcopum , qua ad Mic volucrit Ecclesiae resultare quam si noverit ipsum inter cetera scribit se vices suas per Ile praseus; cui necesse es nos quoque, si quid lenta- lyricum more majorum concessisse Anasta re voluerit, obviare, qui prateritorum quae illi persio Episcopo Thessalonicen si , ita loquituri nos id est, per sedem apostolicam in praesim S uecto fratri es coepisopo nostro Anastasio N G δεμνι memores sumus, ct illicitis semper usurpa-
. Monicensis urias antistiti eam servato reveren- nonibus obviamus.
tiam quam ceteri quoque Ponti res per Itbricum V. Ex asserta dignitate illa Ecclesiae Thecco ituri erga predicti dignitatem res are non salonicensis recte secundum idem princi--nuunt , cum ' sciamus nihil novom illi a nobis pium concludit Sixtus in epistola ad Episco-- ιος-za fuisse concessum , sed id quod ejus decessoribus pos per Illyricum consistenties, omnes Illy-
nostri decessores detulerant habita consideratione ricianas Ecclesias ad curam pertinere Thesiadis linae ecclesiasticae consti tutum. Tua enim ma - salonicens s antistitis, quisquisis tandem fue-gis interes ut huic plurimum deferatur Ecclesiae rit. Ist Dianae omnes Ecclesiae, inquit, ni a de, quae tibi tantum honoris centulit u pro te contra cessoribus nostris accepimus, O nos quoque fecta eos qui tibi tune aemuli fuerunt repugnaret. mus , ad curam nunc pertinent ThessalonicensisIV. Perigenes Corinthiorum Episcopus, amisitis. Hinc enim facit E colligimus privi O. isti; ij. . R i s stiguar' tantae sedis evectus favore &. legium fuisse perpetuum. Nam Sixtus a Da- - . a. i in M auxilio Rufi Thessalonicensis antistitis &puia malo, Stricio, Anastasio, & ceteris praede- istoritate Bonificij Romani Pontificis , stata cessoribus suis non acceperat Ill*ricianas bilita nunc & confirmata per longi temporis Ecclesias pertinere ad curam Epistopi qui spatium ordinatione sua, beneficiorum inita tum Thessalonicensi Ecclesiae praeerat, ni-
memor, imperium detre,abat Anasta' qu i mirum Anastasij, sed in universum ad curam' Rufo succςsserat , dc cui vices suas Sixtus illius qui Thessalonicensem sedem teneret.
69쪽
Vnde &in sine epistolae ad Episcopos per Illyricum, in qua de Anastasio agit tum recens ordinato Episcopo Thessalonicensi , ait se praedecessor sque suos Pontifices Romanos constituisse ut Illyricianae Ecclesiae ad Ana
stasium pertinerent secundum veterem consuetudinem. Quod falsuna omnino esset, si ad solum An sum referretur, non vero generaliter ad Episcopum Thessalonicentem, quisquis is tandem foret. Haec sunt verba Sixti: Nec credatis vobis minui quidquid reverentiae illius, ad quem se maiores nostri P nosnbricanu Ecclesias juxta morem traditum et
Mimus pertinere , a υestra dilentione osmari volumus se deferri. Idern dicendum est de epistola Leonis primi ad Metropolitanos per Illyricum constitutos: in qua cis significans se vices suas commisisse Anastasio, ait se id facere secundum exempla decessorum suorum , cum tamen constet neminem ante
Leonem vices suas Anastasio commisisseraeter Sixtum. Ridicula namque essent vera Leonis, nisi hac interpretatione mollirentur Quam adhibuimus verbis Sixti. Sic namque loquitur Leo: Vicem itaque nostrum fratrio coepi sopo nostro An istasio ,secuti Grum exemplum quoram nobis recordatio es vencranda, commisimus. Recte ergo idem Sixtus dixit in epustola ad Perigenem, nihil se novum concessisse Anastasio , sed habita consideratione disciplinae ecclesiasticae id ei detul,sse quod decessores sui Romani Pontifices detulerant illius decessoribus. Eodem loquendi modo ante Sixtum usus erat & Bonifacius in epistola ad Episcopos per Thessaliam constitutos, in qua Rufum vindicare studens 1 contemptu adversus Thessalos, ita loquitur: Cui nihil novum auctoritas nostra concedit, sessum priorum gratiam, qua huic cura Ecclesiarum spe videtur injunctis. post illos Hormis da in commonitorio quod dedit Ennodio & Peregrino Episcopis, quos Thessalonicam mittebat ad Dorotheum Episcopum Thessalonicensem pro causa Ioannas Metropolitani Epiri veteris, privilegia illa Thessalonicensi Ecclesiae
concessa fuisse estatur his verbis: Cene redeat ad unitatem, o nos cum eo insissemus ut omnia privilegia quaecunque consecuta ei Zas cap solica Ecclesia ejus, inviolara sementur. V I. Quare chira videmus sequentes Pontifices , cum Episcopis Thessalonicensibus delegant vices suas, profiteri se id facere juxta morem antiquum , re priorum exempla Judiciique sequendo, tametsi addant id se facere contemplatione etiam meritorum insignium virorum intelligere debemus illos firmitatem rebus jam constitutis tribuere,
non vero eam auctoritatem tribuere Ecclesiae Thessalonicensis antistiti, ita ut eo extincto, extincta quoque ita sit vicaria illa pote
stas ut ad successorem non transeat. Nam& ipse Bonifacius primus, cujus testificatione docuimus eam turam delegatam fuisse Ecclesiae Thessalonicens ,. id se facere ait more majorum in epistola ad Liriscopos Illyrios : Rctro mavores securus, inquit, qui Eccle-sam Thessalonicensim sibi semper familiarem,
O in colux, caritate fumulantem , dignam , sicut es ad erit scriniorum , hoc honore duxerunt.
Sixtus etiam III. ad Episcopos in synodo apud Thessalonicam congreganda scribens de Anastasio Episcopo Themitonicensi ait Nos fratri O ivi copo nostro Anast o tantum tribuimus quantum defessoribus i αι a nosi, is
decessoribus auri rum. Priorum uictum ρPLmurhaec constit endo quae ab his novimus con Liuia. Idem in epistola ad Episcopos per Illyricum consistentes: Nec credatis vobis minui quidquid reverentiae illius, ad quem O malo es nostri O nos ubricanas Ecclesias Iuxta morem traditum voluimus pertinere , a vestra dilectioneo servari votamus oriferri. Leo I. in epistola L X XX i v. ad Anastasium Thessalonicen sena : Sicut praecessores mei praecessoriίus tuis, ita' etiam ditictioni tui, priorum se cuius exemplum, vices mei moderaminis deleravi. Idem Episcopis Metropolitanis per Illyricum constitutis: Videm itaque ne amfratri or coepiscopo nostro an usio , Iecuti eorum exemplum quorum nobis recordatio eis veneranda, commisimus. VII. Sufficere ista postent, ut arbitror, ad ostendendum vicariam illam Episcoporum Thessalonicensum dignitatem in consuetudinem venisse , ita ut quicunque Thessalonicensis esset antistes, is ex more ornandus esset apostolicae sedis vicariatu per Illyricum. Facere tamen non possum quin adhuc ad eam rem probandam utar testimonio
Nicolai primi, qui in epistola ad Michaelem
Imperatorem scripta ait indefinitE Thessalo ni censem Episcopum secundum antiquum morem , quem restaurari postulat, habuisse vicem Ecclesiae R omanae per Epirum & nonnullas alias provincias quas heic enumerat. Praestat autem integrum locum referre. Ostraret enim vesrum imperiale decus, quod in omnibus ecessasticis utilitatibus vigere audivimus, ut antiquum morem , quem no a Ecclesia haluit vestris temporibus reuaurare dignemini ; quatenus vicem quam no ira sedes per Episcopos veniris in partibus conisistitos habuis, videlicet Thessa Ionicensem , qui Romanae sedis vicem per Epi
rum veterem Epirumque novam, atque Abriacum , Macedoniam, Thessaliam, Achaiam , Daciam ripensem, Daciamque mediterraneam, Ma siam, Dardaniam, oe Praevalim, beato Petro A Potorum principi contradicere nultas praesum LVI l I. sed quod Nicolaus admonet con-
70쪽
tradicendum non esse beato Petro in his esse in isti usinodi rebus diximus supri , de provinciis , rejexisse videtur ad locum ex iterum repetemus in causa Ioannis Episcopi epistola Boni racij ad Rusuris Epycopum Nicopolitani. Itaque ut ad id redeamus unia Thessalonicensem , quem supra retulimus, de digressi sumus , modus agendi quem in in quo vicariatus dicitur Ecclesiae Thessalo- hac causa usurpavit Iustinianus fatis evincit nicensi concessus fuisse a beato Petro. Res . vicariam Tessalonicensis Episcopi dignita-pexit etiam hauddubie ad epistolam Leonis tem fuisse perpetuam, ita ut ille qui Tnessa- primi ad Anastasium Thessalonicensem. lonicensem Ecclesiam pro tempore regebat, Nam Leo statim in initio illius epistolae via eo ipso esset apostolicae sedis Vicarius, cum cariam illam potestatem a beato Petro repeia ad litius exemplum Iustinianus eam praero-tit, sic tamen ut etiam se nonnulla concessis- gativam antistiti patriae suae procuraverit. se doceat. Quinta fraternitati tuae, inquit, abeatissimi Penis ui octoritate commissa sint, ct quatia etiam nostro tibi favore sint credita, sucra ratione perespiceres O Iusto examine ponae rares, murium posse s de invuncta tibi stacita dinis devotione gaudere. Vnde etiam colligi
I. Inquis uda nune initia meariasin Thessaloniram
potest vicariatum illum aeterna lege conces- sis, at si . pus eajus primam Romni Ponti ei sum fuisse Ecclesiae Thessalonicens , ita ut beneficio Lbeatar. Veteres aci DDamasum referunt. Recemiores qaidam negant i ario vir intentas sit qui Nicolaum primum a uereι ena ALI I. Re seruntar me a Nicolai . simahae docera Ioram ejus esse cor pivim ac mutilum. III. sevictor rara etiam Ioannis VIII. ransiri
potest initia Vita iistis istius referenda esse ad Da
quicunque sedis illius Episcopus esset, is Legatus natus esset Romani Ponti scis in Illyri co, ut illustrissimi Archiepiscopi verbis uta mur. Vidit ista Dionysius Exiguus, suaque etiam attestatione docuit fixam fuisse illam dignitatem, hoc lemma apponens primo capiti istius epistolae Leonis ad Anastasium in a semper esses transis mires πο- Damaso fuit solicae sedis impiateris. Quod non ita tamen a 'er' i
intellistendum est: ac si dicere voluisset Dio- - γ .
di, apostolicae Vicarium in Illyrico in initus sedeontrouersiis ira Deil. compoditur, explieato ιο susceptae a Romanis fidei fundataeque apud Leonis. ipsos cathedrae. Illud enim tantum dicere O. Frustra se torquent qui quarum utrum AMais voluit, ex quo primum tempore dignitas il si iri 'im,u a Damasso constitutui fuerit ariata conlata est Ecclesiae Thessalonicensi, ab c 'ς -- Aquite se. Ratis uagieris ut ostiis aca nunquam suisse divisim & sedis illius Epic i η ρ om non fuisse anno, 3 .copum semper ab illo tempore vices apo - I. O V ν E p. AT i s tandem tot dissiculta stolicae siectis implevisse. Respiciebat enim ad tibus quibus obscuratus erat vicari initia vicariatus, dc ad aetatem suam , qua vi- tus Thessalonicensis, inquirenda nunc sunt gebat adhuc ea auctoritas in Episcopo Thes- initia ejus, ut sciamus cmus primum Roma- salonicens. ni Pontificis beneficio tantam auctoritatem l . Denique Iustinianus Imperator clim deberent Episcopi Thessalonicenses. Nego primae lustinianae antistitem ad eam omnino tium illud antiqui Pontifices uno verbo desi dignitatem evehere cogitaret quam Thessa. niunt , eam liberalitatem referentes ad Dalonicensis obtinebat in Illyrico , etiam vices masium, cujus tempore Acholius Zc Anysius apostolicae sedis ei aeterna lege committi a Thessalonicensem cathedram tenuerunta Vigilio Papa obtinuit per sex' provincias Ilia Contra, recentiores nonnulli, clim viderent: ., lyricianas. Ait enim in Novella constitutio non extare Damasi rescripta de vicariaru ν- ε- 1 ne c x x x i. constituere se ut is qui pro rema Episcoporum qui apud Tliessalonicam furipore fuerit Archiepiscopus primae Iustinia runt illa aetate, illum negarunt istius rei au-nae, habeat semper sub sua jurisdictione Epis ctorem fuisse , quinimo inventus est qui Nicopos illarum sex provinciarum , & ut in colaum primum argueret mendacij, initia- subjectis sibi provinciis locum obtineat sedis que vicariatus istius referret ad Bonifacium apostolicae Romae, secundum ea quae defia Papam istius nominis primum. Aliter & hi Anita sunt a tinctissimo Papa Vigilio. Certe iste sensissent , si durassent in haec ultima sanctus Gregorius vices suas delegans Ar . beatissimi seculi tempora , vidissentque edi-chiepiscopo primae Iustinianae , ait se id sace- tas ex archivo seu bioliotheca sedis apostoli
re iuxta morem, ut adnotabimus infra. Vetu cae epistolas illas veterum Pontificum quas. stan porro consuetudinem magni momenti commemorat Nicolaus, inventas a clarissi-