장음표시 사용
361쪽
tionis peraetendae cura a Principe delegara runt , sed tamen nullam querelam movet est Ennodio, qui Dux olim fuerat. Re adverssis poenam Didoni aliisve Episcopis Episcopos regni sui evocar apud urbem irrogatam. Theodoricus Rex, inquit, ct Ebuiis
Metensem, ubi reus convictus, crimen suum ν- ynodum in quadam villa regia conmoco confessus est, aiens se reum mortis esse. A ira , multam Episcoporum turbam adesse fere ilis resfuses ait: Ad sententiam δεηιm seper runx; ibique inter ceteros Didouem condem eo abilem ne moremini. Nam ego novi me ob natum ab ipsa synodo, calvaria accepta in ea
ex o majestatis reum esse mortis. Iudicio it ' pise cxpulsum segregant a sncta congregatione. que synodi depositus fuit. Cum autem Epis- Deinde exilio condemnatus , morteque secuta, copi vitae gratiam illi fieri obtinuissent a Re' poena capitis exoluit. Alis porro Episcopi tune age, in exilium pulsus est apud Argentor ' Rege per Ebroinum in ipsa synodo poenam simia tum , Romulsus vero in ejus locum substi- lem sortiti, perpetuo exilio sunt deponati. tutus est. Epsopi -obtcnta vita , ipsem ab XII. Recurrit nunc Gregorij magni ordine sacerdotali, lectis canonum sanctionibus, prudentia ut se delicatis Gallorum ingeniis
removerunt. Aut statim ad Argentoraten sim use accommodaret, interim verb sedis aposto-bem, quam nunc Sirutaburgum vocant, δε-- licae dignitatem retineret. quam pruden-ctus , exilio condemnatus est. In cujus locum tiam etiam adhibuerat quoad Africanos. Vi-
Romulfus , sius Lupi Ducis, Episcopus sebro- sum itaque expedire ut Virgilio Arelatensigatus est. Ceterum ea depositio eo majoris Episcopo viciariatum sedis apostolicae tri- momenti est quod adversus Episcopum Me - bueret, edicto, ut causas ille fidei aut EpiLrropolitanum decreta est , cui Rex datjudi- coporum judicaret , congregatis duodecim ces non secus ac simplici Episcopo, tametsi Episcopis; ea tamen adjecta conditione, ut cognitio causiarum Metropolitanorum per- si causa quaepiam dissicilis incideret quae intinere posset ad Summum Pontificem. Tum provincia definiri non posset , ea ad sedem
etiam sententia executioni mandatur , nul- apostolicam referretur. Si qua vero, inquit, Giemi.
la prorsus facta relatione ad apostolicam inquisitio de fide vel fortasse aliarum rerum in-. t sedem. ur Episcopos causa emerserit quae discerni dis X. Anno dein sexcentesimo tertio , ut citaus posyt, collectis duodecim Episcopis menti, narrat Fredegarius in Chronico , Deside- letur atque decidatur. Si autem decidi nequiverius Metropolitanus Viennensis , pridem ris, di i a veritate ad nostrum judicium re- Reginae Brunichildi invisus, in synodo Ca- feratur. Attamen licet Episcopi Arelatensesbilonensi depositus fuit, de in quandam in- vicariatum apostolicae sedis accepissent ab
sulam projectus. Domnolus vero in dus lo- hinc annis centum δc viginti cum auctorita. cum substitutus est, tametsi nulla super hoc se convocandorum Conciliorum , certum apostolicae sedis rescripta emanassent. Anno est eos nullam synodum congregasse, si syno octavo regni Theodorici, inquit Fredegarius, dos provinciae Arelatensis excipias. Contra,
synodus Cabillono colligitur. De ctium Eps Regum illae jussit convocatae fuerunt; & ju- pum Piennensem de iciunt; ct instigante Aria dicia in illis lata sunt adversus Episcopos , dis Lucrinens Episcopo se Brunichilde, sebro- nulla mentione facta Episcopi Arelatensis,
tus est loco 'usius sacerdotali officio Domno- utplurimum absentis a Concilio. s. Desiderius vero in insulam quandam exi- XIII. Testatum fecerat Gregorius vel δεο det uditur. le se ut Episcoporum & aliorum Clericorum XI. Bella domestica quae Gallias com . Africanorum causae in synodis provinciali mouerunt sub Theodorico Rege & Ebroino bus definiantur, delegatione in eam rem da- Majore domus regiae nonnullos quoque ta uni ex Episcopis Africanis. Haud abs Episcopos in partes traxerunt, reos ob hoc mili consilio vicariatum suum concessit Epis laene majestatis. Itaque cum Rex & Ebroi- copo Arelatensi, praecipiens item ut causaenus synodqm alicubi convbcassent , Plures Episcoporum ac aliorum Clericorum Gai
Episcopi in ea dejecti sunt , ac praesertim licanorum in provinciis terminentur. Sed Dido qui dein capite plexus est; alij vero aperta rursum in eam rem sunt verba ejus in exilium tantum pulsi sunt jussu Princi- ad Reginam Brunichildem scribentis. Nepis. Cum vero in partes quoque trangres- que enim . alites ad commendandam sedisius fuisset Leodegarius Episcopus Augusto- apostolicae dignitatenrexigit quam ut Redunensis dimissus non fuit ad judicium sy- gina approbet mitti in Galliam Legatum , nodi , sed Comiti palatino traditus , ejus qub habita synodo adversiis Episcopos im-jussu ς 'itis poenam subiit. Vetus auctor vi- pudicitiae reos, poena in eos decernererur. rae sancti Leodegarij qui haec omnia edis- Satisfieri itaque censebat auctoritati suae si sexir, acerbe invehitur in eos qui sanchum in synodo adesse sineretur Legatus a Ro- hunc virum iniquo judicio morte damnata mana sede directus , adeoque non cogitabaz
362쪽
& Imper ij Lib. VII. Cap. XIX. 333
bat de evocandis Romam Episcopis, ut il- tus fuerat jussu Regis Clotarq; qui praete-lic prima de criminibus eorum cognitio ha- rea eum ab aliis Episcopis ordinari praecepe-beretur. Id ipsum Afris stignificari curaverat rat quam a suo Metropolitano, Leontioni. Celestinus, qui ejus Asiderio cedere nolue- mirum. Hic, post decessum Clotari j, Episcrunt. Ea porro est ipsamet praerogativa quae copos provinciae suae congregavit in civitate Gratiam rescripto quaesita est Episcopo Santonensi : in qua synodo dejectus fuit Romano , ut si de causi agatur Metropoli. Emerius. Tum celebrata alterius clectio, tani cujuspiam in longinqua regione posi- cujus confirmationem a Chariberto Leon ti, possit Pontifex dare judices , a quorum lius petiit per Legatos. At Charibertus, sententia provocari non possit. Sed in pri- aegre ferens contemptam patris sui Clota rhinis observandum est in Gregorio magno auctoritatem, dejecto videlicet Emerio ab obsequium ab eo praestitum regiae auctori- episcopatu, injuriam illam ultus est propriatati, dum ita se gerit, ut in Galliam mit- auctoritate , missis videlicet in provinciam
tere personam nolit cum auctoritate extraordinaria absque postulatione Principis. Ius autem illud usque ad haec .mpora conservatum fuit. Pontifices enim Romani Lega viris religiosis, qui Emerium restituerent Ecclesiae Santonensi , dicta vero mulcta mille aureorum Leontio Archiepiscopo, ut temeritatem ejus hac poena castigaret , reli- possunt absque quis vero Episcopis mulcta etiam indicta, sed leviori. Rem narrat Gregorius Turo
tos in Galliam mittere non consensu Regis. sed leviori. Rem narrat Gregc Nunc referenda sunt verba Gregorij ex nensis his verbis : Directis viris religiosis, sim Vm l 4 epistola ad Brunichil dem Reginam : Muia Episcopum in loco restituit; dirigens etiam quosiorum ad nos relatione pervenit-- ita quosdam dam de Camcrariis suis , qui exactis a Leon- sacerdotes in illis partibus impudice ac nequi- rio Episcopo mille aureis , reliquos juxta polyi-ur conversari ut se audire nobis opprobrium es bilitatem condemnarent Disopos. Etsic patris Iamentabilest referre. Infra: Sed quoniam eos ultus ea DPuriam. quorum en locus haec insequi nec sollicitudo ad requisitioncm nec 2 eius excitat ad vindiciam,
Metropolitanos intelligit) scripta ad nos mestra disicurrant, ut person m , Afraecipitis,
cum vestrae auctoritatis assen se transemittamus, quae una cum aliis Sacerdotibus h. ec se subtili ter qu.erere es secundum Deum debeat emen
XIV. Morem Pontifici gesserunt Regi
na Brunichildis dc nepos ejus Theodoricus Rex, qui duos Legatos Romam misere ero
nonnullis negotiis. Inter mandata vero cis
data, illud quoque praeceptum est, ut Legatum in Gallias mitti postularent synosum illic habiturum. Id mire placuit Gre
I. Sub secunda Reium nostrorum dynastia κο.vum ius introductum est in Erelesiam Gallicanam. Fetitum illud ex eoIliatione Isidora , qua tum primum prodiit. II. Epi ou veterum Pontificum Romanorum , qua habentur in illa collectione , sunt prora.s apocrypha
III. Fa collemo tribuitur Isidoro Mereatori. Tribui autem non potest Isidoro Episcopo Hispalensi. Udorum Episcopηm Selubensem , ejus auctorem facit Chronicon Iuliani Toletani. Sed illud falsi
gorio, qui pollicitus est se illum brevi mis suspicisne laborat.
sitrum. Verum oborta tunc in regno civilia Eorim tempore emerserunt Capitula mabella obstiterunt ne Legatus ille mitteretur. - d ta Ingit mno.Metensi Episcopo.
Praefati autem viri magni risu, nostri, inquit
Gregorius ad Brunichildum scribens se dato capitalari inter cetera petierunt, quod sibi ex ve-sra perhibuere tu sione mandatum, ut talis deleata nobis in Galliis persona transmitti cuncta quae
contra sincIssimos canones perpetrantur omnipotenti Deo auctore possit corrigere. Infra: sto au-rcm tempore, si Deo placuerit, venerandae excellentiae me ae desideria implere curabimus. X V. Ceterum omittendum non est hoc
loco judicium latum a Rege Chariberto,
qui anno DLXii I. in irritum misit senten-V. Iure illo novo statuitur nullum Episcopum posse judicari nisi in f nodo convocata a Summo Pontifice. VI. Sed ius illud contrarium est antiquis canonibus O decretis Pontificum Romanorum. Huic M. vitati occasionem dedis Concilium Sardi cense. Collectio tamen Hadrianι non egreditur alibi limites Afηodo Nicana constitutos. VI I. Appellationem Episcopi cmnati iudicaudam esse Roma decernunt Capitula Hadriani. Explicatur canon Sardicensis de appellationibus. Tum indicatur innovatio adversus sententiam esus intro-dM . VIII. Fraterea praecipitur ut si fort. rem exitiam depositionis a Leontio Burdigalensi im6v i dice sibi esse suspectos, in eius arbitri,
decretam adversus Emerium Episcopum s . eanonibus Sardicensibus male intellectis, itimque Santonensem. Ad episcopatum ille Promo- ex lege Gratiani.
363쪽
I. C V s secunda Regum nostrorum dy.
nastra novum Ius canonicum in Ec cletiam Gallicanam aeque ac in ceteras Occidentis provincias introduci coeptum est, inventis eam in rem supposititiis illis veterum Pontificum Romanorum epistolis , in quibus extant quamplurima constituta prorsus adversa veterum canonum statutis. Editae illae fuerunt in collectione canonum quae Isidoro Mercatori vulgo tribuitur , quam
Ricultas Episcopus Moguntinus ex Hispania attulit in Galliam.V nde faelum ut in Capitularibus Regum quamplurima loca desacripta fuerint ex falsis illis epistolis. II. Certum quidem est & omnino indubitatum ex sententia omnium virorum eruditorum , ac Baronij quoque & Bellarmini Cardinalium, eas epistolas veterum Pontis cum, Clementis nimirum, Anteri, Evaristi,
Teleiphori, Callisti, Iulij, Damasi, & in
universum omnes illas quae tempora Siricij& Innocentsi antecedunt. fabricatas fuisse ab hoc Isidoro. Quod colligitur non sol uni ex barbarie sermonis ac inscientia antiquitatis , sed etiam ex magno discrimine quod intercedit inter disciplinam veteris Ecclesiae de eam quae in his epistolis continetur. Accedit Dion usi, Exigui auctoritas . quicum in sua collectione canonum addiderit epistolas decretales Pontificum Romanorum , nullam tamen mentionem facit earum quae in illa Isidoriana continentur. Ac tametsi Leo & Gelasius' frequenter laudent epistolas praedecessorum suorum , nullam Indorianarum mentionem faciunt. I II. Quaerunt anxie viri eruditi quisnam tandem homo fuerit Isidorus ille Mercator, cui haec compilatio tribuitur. Neque enim
tribui potest Isidoro Episcopo Hispalensi,
cum Mus aetas multum antecedat tempus
istius collectionis, tum etiam quod nitidior sit Isidori stylus quam tota haec episto larum apocrypharum farrago. Existimabat Blondelliis Isidorum hunc Mercatorem fuisse fratrem Euloab Cordubensis , qui in
Germaniam coniugerat , vitandae Sarracenorum immanitatis. Verum huic conjecturae repugnat ratio temporum. Isidorus enim ille. vivebat anno octingentesimo quinquagesimo , clim diu ante eam compilationem
ex Hispania in Gallias attulisset Riculsus Episcopus Mogunti s. Si fides habenda esset Chronico Iuliam Toletani, quod Parisis editum est a clarissimo viro Laurentio RamireZio , non laborandum esset de auctore hujus collectionis. Etenim juxta Chronici illius fidem Isidorus Mercator Episcopus Selubensis quae civitas nunc Nativa dicitur in Hispania j ope monachi cujusdam Benedictini operam dedisse dicitur huic
compilationi & obiisse anno occc v. cum annum aetatis ageret centesinaum. Vertim
Chronicon illud falsi suspicione laborat, uti
diximus in capite v. libri II i. g. II. I V. Eaden. tempestate emersit colle. Ehio x xxx. Capitulorum alij tamen LX tr.
tant a fuisse dicuntὶ sub nomine Capitulorum Hadriani Papae, quae data ab eo est Ingilramno Episcopo Metensi anno septingentesimo octuagesimo quinto. Ea autem excerpta est eae antiquis canonibus & genuianis Pontificum Romanorum epistolis, tum etiam ex legibus Codice Theodosiano com-
Irehensis , vel potius ex breviario illarum
egum. In his autem Capitulis interdum nonnihil additur antiquis canonibus . interdum vero detrahuntur verba magni momenti , prout conducere visum est ad extollendam Romani Pontificis auctoritatem. Attamen tanta horum Capitulorum dignario fuit ut etiam frequenter descripta fuerint in Regum nostrorum Capitularibus, Riis usus est Isidorus Mercator in adornanda collectione epistolarum apocrγpharum quas
V. Nunc penitius inspiciendum est quid novi juris invexerint hae duae collectiones quoad judicia canonica Episcoporum. Pri iamum enim illic statuitur nullum Episcopum posse judicari nisi in synodo a Summo Pon
tifice convocata: Nullus Dis pus , nisi canoniia vocatus , O in legitima synodo flua rempore apostolica auctoritare convocata , super qui Hiber criminibus pulsetus audiatur, vel impraratur. Haec enim sunt ipsa verba capitis tertij collectionis Hadriani , unde sua exscripsit Isidorus Mercator, sub nomine Iulii Papae. Hic autem Hadriani locus laudatur in secunda Additione Ludovici Pij cap. x ii. VI. Ius illud novum adversatur canonibus Nicaenis . Antiochenis, Africanis, Sardicensibus , α epistolis Innocenti j , Leonis , Gregorij , α reliquorum Pontificum
Romanorum i qui decernunt ut prima de criminibus Episcoporum cognitio habeatur a synodo provinciae, quam Metropolitanus convocabit, absque auctoritate Pontificis Romani. Occasionem autem huic novae in-
364쪽
stitutioni subministravit Concilium Sardi- epitomes Hadriani, sui apta ex canone sep cense, quod Episcopum deponi praecipit in rimo Sardicensi; quae relata etiam sunt in li-
Concilio ex delegatione Pontificis congre- bro vii. Capitul. cap. ccLXvii.
gando, sed illud decernitur tantum in casu appellationis , ad retractandum primum judicium. Eo autem consilio conditum est capitulum illud Hadriani ut tota dejicien dorum Episcoporum auctoritas ad aposto licana sedem devolvatur, adeo ut etiam prima causae cognitio instituatur auctoritate Pontificis, & quod jure ordinario competit Episcopis, ex delegatione tantlim Pontis. cis fiat. Attamen in his qiste sequuntur colla lectio illa non egreditur limites a synodo
Nicaena statutos. Nam in capitulis V. IX. Xil.& xx. praecipitur ut primum judicium fiat ab Episcopis provinciae: quod in executio nem mitti debeat , si Epii copus damnatus apostolicam sedem non appellaverit. Descriptum autem est istud in Additione quarta Ludovici Pij cap. viii. &in libro v I. Capitul. cap. cc Lxxxvii. itemque in libro vii.
VII. Secundo , ingens tentata est in novatio quoad Episcopum depositum provocantem ad apostolicam sedem. Hunc enim capitulum x x. praecipit a Summo Pontifice judicari: Apud Romana sedis Ponti cem
Iudicetur. Tum in xx ii 1. scriptum est -
tuendum quod ira censuerit. quod relatum est in septimo Capitularium libro capp.
CCX xxiv. & ccxxxv. In eo autem capite
facta est fraus non contemnenda. Quippe id in legem perpetuam versiim est quod antea conditio tantum erat ; hujus novae institutionis colore quaesito ex canone Sardicensi, cujus tamen breviarium tantum refertur , & ipsum procul aberrans a mente canonis. Nam Hadrianus primus in Epito
me canonum quam anno DCCLXXIII. mi
st ad Carolum magnum, canonis tertij Sa dicensis breviarium concepit his verbis ααι si damnatus appellaverit Romanune Ponti cem, id olservandum es quod ipse censuerit. Et tamen canon ille Sardicensis , tametsi si premam Romano Pontifici auctoritatem tri buat si Episcopus appellaverit, ea nihilominus mente id constituit ut ea tantum utatur ad judicandum an prima sententia confir manda sit, an vero decernenda revisio. Quo Casu causam remittere debet ad secundam synodum provinciae , misso etiam Legato,s mittendum esse aliquem existimaverit. Potaro in Capitulis Hadriani omissa non est haec pars canonis Sardicensis, potestas nimirum decernendi ut res in synodo judicatae denuo examinentur; sed disjuncta est illic a materia qua de agitur,separatumque capitulum constituit. In capitulo enim xvii. extant verba Tom. II.
VIII. Tertio praecipitur ut si sorte reus existimaverit judices sibi esse sui pectos, in eius arbitrio sit an velit a Romano Pontifice causam suam judicari , an vero 1 Primate
Dioecesieos , ut patet ex capite vigesimo hujus collectionis, quod relatum est in septimo Capitularium libro capite ccxxxiv. Huic innovationi occasionem praebuerunt canones Sardicenses math intellecti. Nam nonus & decimus permittunt ut causa Me tropolitani judicetur apud Primatem Dice-ceseos, id est, apud Patriarcham, aut sedem Constantinopolitanam. Itaque collectio ista in diversum trahit mentem horum canonum,
edicens ut Episcopi quibus Metropolitanus aliive Episcopi suspecti sunt, possint causam
suam deferre ad Primatem Dioeceseos . id est, juxta mentem istius collectoris, ad antiquiorem Metropolitanum, aut ad sedem Romanam. Eidem innovationi occasionem quoque praebuit rescriptum Gratiani Imperatoris supra relatum in capite undecimo hujus libri , quo tribuitur Episcopo accusato facultas appellandi ad Concilium quindecim Episcoporum , vel ad Episcopum Romanum , si suspectos sibi esse crediderit
aut Metropolitanum aut reliquos judices. Verum haec lex deinceps obtinere non debet , post receptos in auctoritatem canOnes Sardicenses ; qui aliam resulam constituerunt quoad Episcoporum audicia, aP-pellarique permiserunt a sententiis depositionis decretis in synodis , cum c contra
lex Gratiani vetet ne is appellet a judicio θnodi provincialis qui se ab ea judicari consenserit. IX. Attamen observandum est hono rem quidem habitum huic collectioni Ha driani & falsis Pontificum epistolis , adeo ut eis frequenter utantur Reges nostri in libris Capitularium. sed nihilominus eas vim legis non obtinusse apud Gallos quando constabat eas esse a versias canonibuς. Testatur id Hincmarus Remensis Archiepiscopus in opusculo L v. Capitulorum , ad versus Hincmarum Laudunensem Episcopum sororis filium scribens, qui ea collectione utebatur. Ait enim apertissime Hincm rus de hac collectione Hadriani , eam sibi repugnare in plerisque capitibus, in aliis vero contrariam esse sacris canonibus. Desin. tentiis vero, inquit, quae dicuntur ex Gricis o Latinis canonibus se onodis Romanis atque δε- cretis Praesulum ac Ducum Romanorum ciale Dab Hadriano Papa , O En Dumno Metensium Ipiscopo data, quundo pro sui negor, causa age
365쪽
batur, quam dissonae inger se habeantur, qui legit satis intelligit, se quam diversae a furis ca- non bus es quam diserepantes in quibusdam ab . ecclesiasticis jussiciis haleantur. Infra . De istas sentcntiis plena est terea, staticet O de libra col lectarum epistolarum ab se doro, quem de Hispania allatum Risulfus Mogunt inin Episcopusin hujuscemodi sicui ct in Capitolii regiis disses obtinuit, ct istas regiones ex illo repuri fecit. X. Quid autem de veterum Pontificum epistolis ipse sentiret, apertissime ostendit eodem loco , tametsi scribere non audeat eas esse supposititias. Docet enim ex Innocent ij, Leonis, bc Gela' receptis decretis
accurate servanda esse ea quae in canonibus Conciliorum praescribuntur , a quibus tamen discederetur, si varia capita controversis illis epistolis comprehensia servaren tur quae sunt adversa canonibus, qui posteriores cum snt iis epistolis, illis utpote prioribus derogare censendi sunt. Vnde tandem orationem suam hac definitione concludit, honorem quidem iis epistolis deberi ob dis
nitatem auctorum quorum nomina praeterunt, sed Concilia servanda , quorum decreta universalis Ecclesia & sedes apostoliea custodit. In hac discretione, inquit, ut premι si ex verbis Gelao , suscipe ad instructionem illas eps as quas beatissimi Papa diversis rem poribus ab urbe mma pro diversorum patrum con setitione d erunt, legendas, venerabiliter; Oserva sacra Concilia, qua sedes apostolica Ur omnis sequitar Ecclesia, inviolabiliter. I. At licet in libris Capitularium des cripta fuerint Capitula Hadriani, tamen in eisdem scriptus quoque est canon quintus Sardicensis, ut vim legis in regno obtineat quoad negotia ccclesiastica , eoque silo utebatur Ecclesia Gallicana , ut testatur Hincmarus. Haec sunt verba Capitularium.
Vt judicatus Vis pus ad apostolicam sedem os
volucris , Vpellet. Ex Concilio Sardicensi TLmu quinto. odsi appetiaverit , in cathedrausius alter non ordinetur. quae verba transncripta sunt c Breviario Ferrandi Diaconitit. Lix. & LX. In eludem Capitularibus
descripta est pars illa eristolae Leonis primi ad Episcopos Maurjtaniae Caestriensis, qua
eorum judicio committit causam Lupicini Episcopi. In universium autem reliqua capi, tuta sic accipienda sunt ut istis nequaquam derogetur; quemadmodum probavimus exHincia aro. Is autem nomine Caroli Calvi Imperatoris scribens ad Ioannem octavum Pontificem Romanum. quinam sit canonum Sardicensum sensus aperit in capite undecimo illius epistolaei cujus verba supra. relata sunt in hoc libro. Tum capite xix. docet eam fuisse praxim sui seculi, eamque semper observatam fuisse tu hoc regno. Haec itaque tra L .fa inis Ecclesiis , inquit, eartimque rectoribus a sede apostolica de appellatione Episcoporam ad sedem apostolicam ante longissimae aetatis annos inque ad nostra tempora servata es a decessori bus ac praedessoribus eor- secuta or executa erunt. Quod eo facilius is credet qui observaverit canones Nieaenos, Antiochenos,& Sardi censes fuisse descriptos in codice canonum quo Ecclesia Romana utebatur aevo Caroli magni , quem Hadrianus primus misit ad hunc Principem. In epistola vero quae praefixa est huic codici Hadria nus Carolum hortatur ad obsiervationem horum canonum. A lege nunquam diseri, inquit , haec observans Hatuta. Unde Leo quartus seribit Episcopos judicari secundum re gulas a canonibus praescriptas.
II. Leo quartus statuit Discopum damnari nompus. msi a duodee m , nisi si Papam apte terra. u. casu nomo potest sententiam pronuntiare adve
III. Ha ranstitutiones tontraria erant eoonibus. tenditur autem in quo adversarentur canonibus.
IV. I. Gausa tamen Discopi deponebantur in 13κodo provinciati, non invitis Pontificibus Romauis. V. Probatur ex Nicolao prιmo , quι ait sedem apostolicam eum habere debere pro damnato qui iud cio Episcoporum fuerat damnatur. At si dejectus v-pellaverit apostoluam sedem, tum recipε eum posse in communιonem , postquam causa fuerit examinatam nodo. Referuntur verba Nicolai. VI. Agnis r Nicolaus inesse synodis provinciarum leguιmam auctoritatem ad deponendos Eps tos, neque nec araam eo delegationem Summi Pomtisicis. Probatu8 ex epistola ejus ad Salomonem Re
I. REGoxius dein quartus infringere a conatus est auctoritatem canonum Sardicensium anno Dcccxxxv. & judiciorum ordinem praesicribere quoad Epi opos, arrepta occasione quadam opportunistima. Al-dricus Cenomanensis Episcopus ad eum provocaverat ante sententiam Episcoporum provincialium qui neque litis instructione neque judicio. supersedere volebant. Praecipit ita-ue Gregorius Pontifex ut causa Mus au-iatur a Primate Dioeces eos; sed judicium tamen peragi probibet, si od sibi reservat,
366쪽
Ω Imper ij Lib. VII. Cap. XXI 3s
vel Legatis suis in provinciam mittendis. quarti constitutionibus, qui ei Episcoporum Constitutio autem haec versa fuit a G rego- auctoritati non derogant nisi in casu appella
rio in 'egem generalem , scripta videlicet tionis. Sed praeterea idipsum probari potest epistola ad Episcopos Galliae, Germaniae, ex duobus locis Nicolai primi valde illu
& Europae, quae extat integra in secundo stribi s. tomo Conciliorum Galliae, ejus autem ex- V. Primus petitur ex causa Ebbonis Ar cerpta extant apud Ivonem in Decreto & chiepiscopi Remensis. Anno Dcccxxxv. apud Gratianum 1. q. 6. Haec sunt verba Ludovicus Pius Imperator synodum apud Gregorij: Liceat illi post auditionem Primatum Theodonis-villam convocavit, cui interrue-Dioecesei , si necesse fuerit, nos appellare, cr re octo Archiepiscopi & Episcopi tri intanosra auctoritate, aut ante nos, aut ante Lega- quinque; in qua Ebbo dejectus est. Quipperos nostro ex latere missos , juxta patrum δε- crimen suum consessiis fuerat, partes tinnia creta suas exercere atque ire actiones , nul- rum Lotharij secutum se esse adversus Lu lucique illam ante haec Iudicet, aut judicaretra- dovicum patrem , istum vero exauctorasse sumat. praetextu poenitentiae publicae. Cum autem II. Eam constitutionem imitatus est is post dejectionem suam Romam prosectus Leo quartus anno Dccc ix. ad Episco- esset, a Sergio in communionem receptus pos Britanniae scribens. Ait enim Episcopum non est. Unde Nicolaus sumit occasionem
damnari non posse nisi a duodecim Episco- scribendi sedem apostolicam eum habere pis r nisi si Papam appellaverit. quo casu debere pro damnato qui judicio Episcopo-
nemo potest sententiam pronuntiare adver- rum fuerat damnatus, juxta constitutum
sus eum. Si uisopus, inquit,seam causam canonis quinti Nicaeni, quem laudat. At si in praesentia Romanae sedis Episcopi petierit au- dejectus appellaverit apostolicam sedem, diri, Eus seper illum finitivam praesumat δε- tum recipi eum posse in communionem Ec re sententiam ι sed omnino eam audiri decerni- clesiae, postquam causa fuerit exsini nata inmus. Refertur hic locus a Gratiano a. q. . synodo. Vnde colligitur appellatione ad cap. Nullam. Epistola vero extat integra in apostolicam sedem suspensium non fuisse eDtomo tertio Conciliorum Galliae. fectum sententiae a primis judicibus latae, III. Hae duae constitutiones Gregorij quoad depositionem nimirum & privatio-
quarti & Leonis quarti contrariae erant ca- nem communionis episcopalis, tametsi su nonibus in duobus capitibus. Tum ex eo penderetur quoad ordinationem alterius
quid jubent ut si Episcopus accusatus ap- Episcoei in loco dejecti. Magni autem mo- pellet a synodo provinciae ante judicium vel menti sunt verba Nicolai, quae sic habent si primam causae suae cognitionem a Roma- in epistola ejus ad synodum Suessonensem: no Pontifice suscipi postulet. litis instrua To r. si quispiam sedem apostolicam per serictione supersedeatur, donec Papa statuerit gium uencia memoriae Papam Ebbonem quo quid sequendum sit. Tum etiam ex eo quod aeum Alchiepisopum indignum clericuli commuia arbitrio eius reservant an Episcopus in urbe nione se se perbilet, noverit quoniam talem Roma judicandus sit, an vere, dimittendus sedes apsolica debuit EIbonem, donec nudati in provinciam, illic judicandus coram tega- ejus examine causa discuteretur, habere qualemtis apostolicae sedis. Ouod sumptum est ex ab aliis habitum non ignorabat. Infra : Donee more usurpato a Gregorio magno;qui tamen igitur auctoritate sua super huasi modi ρα L- Gallias & Africam distinsuebat ab aliis pro- nimitare aut contentione aut alio quolibet vitio vinciis,&cum eis diverto prorsus modo se examinatio vel dyudicatio proveniret , apostolica gerebat quam cum aliis. Feris nihil agere debuit nisi quod egii, iidei I V. Galli tamen ea tempestate contraria cet M ab aliis alectum im nequaquam indis Gregorio ouarto & Leoni quarto usurpa- cse se perti ; praecipue c.m praedictui Elbo,bant quoaa jus appellationum.Nam quoad non quasi pro depositione sua queritans, vel l primam causae cognitionem dubium non gitime restitui volens examine praecedente, merat quin Episcopi ad synodum incipe iam VHIolicam appellavcrit, -- a qua, evocat,possent deponere Episcopum. Quin jam reprobatas ab aliis, merii. Zebait reproba &ipsi quoque Pontifices novarum quas dixi- ri, donec sentix ab eo sese canonice 'sicut admus constitutionum auctores, aut eorum Iuvari.
succetares, nunquam contradixerunt huic V I. Secundum caput quod ex epistolis auctoritati , tametsi jam tum vulgata essent Nicolai primi colligitur, hoc est, agnovisse Hadriani primi Capitula & apocryphae Pon- illum inesse synodis provinciarum legitimamrificum Romanorum epistolae ab Isidoro auctoritatem ad deponendos Episcopos,ne- Mercatore collectae. Sane res ista probari que necessariam esse delegationem Summi
Potest ex adductis Gregorij quarti dc Leonis Pontificis. quod colligitur ex epistosta ejus
367쪽
ad Salomonem Regem Britonum scripta. jμ is ηm Wntliavit Summum Poni rem, petiisque Monet ergo Regem illum depositionem Episcoporum illius provinciae, qui se simoniacos esse confessi erant, & o D hoc ipsum ab aliis Episcopis jubente Salomone depositi fuerant, validam non esse, quod a duodecim Epis opis peracta non esset, ac prae-suhersedera judicio. Notatur auctor Tra fatus De delicto communi. NIII. Id unum contendebat Hadrianus, judica dam esse appellationem parie utraque audita. Nihil mero aliud prohibet quam ne qηis prηdeme appellatione ordinetur in loco do cti. I V. Dnodus Dua iacensis ad hadrianum rescriterea quod ei peragendae defitisset Metro- bcηi se tuetur auctoritate canonum Sardice ium. politanus. Addit vero Leonem quartum & Niructari jμbeai Pontifex , existia
Benedictum tertium praedecessoreβ suo ni Hadriamo.hil aliud exegisse, ad hoc ut judicium d' VI Magis, momenti est hac Hadriani adhaesio. versus Episcopos Britonum rectum ei ex re sui ne eamnum Sardicensium ct Africanorem au- legitimum , t quam ut duodecim Epistopi ctoritatem iuviolatam prae ι ; ac praeterea duas illa. adessent in synodo : . uorum vestigia ct ego G uomm regnias, supra propositas, certas esse evim quoque secutus, eadem censui , imo se censeo, f μηιηr i in muriam verba ex epistulis ad
nec ullam posse Episcopos sui honoris suscipere jactarum quos non constat suus a duodecim Episcopis, prasin te primamque sententiam Metropolitano Episcopo obtinente, cum examinarentur, aud7Ios. Verum ea quae sequuntur, magis urgent. Regi enim imperat ut Metropositanum Turonensem conveniat, ejusque judicium expetat, ac propterea ad synodum mittat Episcopos Britonum , qui sunt Ecclesiae Turonensis suffraganei. Quo casu, nimirum postquam accusati fuerint examina ti coram Metropolitano se integro numero collegaram, id est, duodecim Episcoportim cele-ίrato conventu , & ipsi legitimc deponi poterunt , & alij Episcopi in eorum loco oradinari. Quia tamen intelligebat aegre con- per consequentiam, privatione communio- sensurum Salomonem ut Episcopi accusati nis episcopalis, tametsi alterius Episcopi ordi-
VII. Sergius Papa causam Ebianis Orrctivi cui Remensis retractari iussit in provincia coram Legatis sedis apostolica. Probatur ex epistola snodi ρομα pna ad Nicolaum primum. VIII. mraque Gallorum regula probatur etiam auctoritate rancmari in epistola ad eundem Nis
I. CCL Esi Λ Gallicana robustE li , bertatem suam illa aetate retinuit quoad caput appellationum. Primum enim contendebant Episcopi Gallicani appellationem interpositam ante judicium ab Episcopis provinciae latum non esse ejus momenti ut interim supersedendum foret instructione litis aut pronuntiatione sententiae, δίCaesarodunum Turonum mitterentur, quod is eum Metropolitanum Britanniae praeesse nollet, Romanum iter aperit, ubi causam ait
definitum iri postquam ij auditi fuerint quoi interest. Hanc autem Nicolai epistolam
II. Hanc eorum fuisse regulam discimus ex controversia quae inter Hadrianum secundum & Episcopos Gallicanos exarsit in
causa Hincinari Episcopi Laudunensis. De- in Decreto suo transcripsit Gratianus 3. q. 6. positus is fuit in Concilio Dugiacensi de
cap. Haec quippe. Cem proVinciarum anno DCCCLXXI. ta-VII .QGermanos quoque ipsos incessit metsi ante judicium appellasset Summum cupido retinendi vetustam consuetudinem Pontificem , petiissctque ut interim super deponendi Episcopos in suis synodis, ita ra- sederetur judicio. Ea porro Episcopis illis mentit a duodecim Episcopis judicarentur , mens non erat ut appellationis prosecutio ut constat ex canone decimo Concili j Tri- nem prohibere voluerint, quemadmodum buriensis, quod anno Dcccxcv. habitum existimatis qui Tractatum scripsit De delictuesti Mamtum est in hac fincta se universalis- communi i sed depositionem judicare vole -ο ist nullus Episcopus deponatur nisi a duode- bant pendente appellatione. Sane acta aiunt Salvo in omnibus Iudicio sedis apostoli. Hadrianus vero eis exprobrat hanc praecipitationem, contenditque supersederi debuisse instructione litis post appellationem. Depositionem praeterea confirmaturum se negar, donec Hincinarum Laudunensem & accusatorem ejus audiverit in plena synodo , in praesentia nostra, inquit, o totius sedis Roma- odali collegio. Haec sunt ejus verba in epistola xxv 1 i. quae data .est ad Episcopos
I. Episivi Gallicani contendebaut supersedes dum non esse depositione, tametsi appetiario interposita esset ante iudicium.
- II. Haec Gallicanorum regula probatur ex contro .
versia qua inter eoi ct Hadrianum secundum exarsit synodi D uZiacensis : Tamen o cut visius Coo- in causa Hinc marι Episcopi Laudunensis, qui ante citi' acronibus legitur, quoniam fatis in omni-
368쪽
bus uicio sedis V uocae illum ab Episcopis dem Laudunensis Episcopus appellavit apo
fuisse iudicaltim asseritis, nos, non aliqua con- stolicam sedem, spatium habeat accedenditra quo, bet commoti invidia, nec alterim cuia ad eam, ubi ipsi ostendentur epistolae & actatam in asterum retorquere cupientes , volamus, adversus eum missa. Quod si postquam acta O auctoritate apostolica, nullius parti favorem cum eo communicata fuerint, pertinaciter aut obsequiom sed rei gestavcritatem metu in- contenderit se injuste esse damnatum, tum venire cupientes , jubemus Vsum uino marum Papam jussiarum ut causa retractetur in pro
Laudunensem Epistopum venia fretum potentia vincia, vel a iudicibus electis, vel a synodo ad limina sanctorum Apo utoram nafrumque ve- coram Legatis Summi Pontificis , ita tamennire praesentiam. IPuo Iane veniente, veniatpa- ut interim Laudunensis restitui non pollitriter accusator idoneus, Pi nalia polys auectori- episcopali ordini. rate legitima respui. Et tunc in praesentia nostra VI. H ic locus magni momenti est, tum es totius sedis Romani onodali columo causa ex eo quod canonum Sardicensium de Afri
illius prudenti ventilata examine, ae diligenser canorum auctoritatem inviolatam praestat,
inqui ita secundum Deum ct sacrorum canonum tum etiam quod duas Gallorum regulas su constitutio es spiritu Dei prolatas sine protela- pra propositas, certas esse evincit. Haec suntrione aliqua Inietur. verba Hadriani Sed quia non satis idoneami. III. Revera tamen latae sententiae con- denturo matura nostris, ct huic sancti icon nivet Hadrianus, id unum contendens , ju- digna, id est, gesta synodalia habita contra
dicandam esse appellationem utraque parte Hincinarum, donec ad hanc sanctissimam Oaudita , nihil vero aliud prohibet quam ne apostolicam quam appellavit sedem statium ha- quis ordinetur in loco dejecti, donec judica. beat veniendi, ideo veniat ; ctostin is sibi lite ta fuerit appellatio. Muia ciιm clamaret in s. ris quas nobis misistis, O tibiasso cantinenti feriem nodo, inquit Hadrianus, se ad sedem apostoli- o di, libe uis etiam clerio plebis Laudunensescam velle incunctanter venire, atque in praesena proclamationem continenti, si adhuc junam putia Uin pro obicris Abi ab Aversario crimini- taverit habere proclamationem , asserens se imbus resondere,damnationis in eum non erat pro- jse damnatum, tum electis Iudicibus, non ta- 'ferenda sintentia. Infra de quo que caun men eo prius in gradu restituto , aut ex latere illius, sicut praetulimus , fuerit iterum refricata muro directis Legatis cum auctoritate nostra, reis
atque ita, alter uisiopas in i a Laudunensi fricent Q qua gesta sunt , O negotia in qua orta
Ecclesia nuliarenas ordinetur. ' sent provincia canonice terminentur. uid sI V. Huic Hadriani epistolae respondens venire detrectaverit, clareat quod idem ipse nodus DuZiacensis , canonum Sardicen- dederit locum damnationis in semet sum it nec sum auctoritate se tuetur; ut patet ex eorum sacer ordo disserendo moram patiatur, via detria epistola, in qua aiunt abstineri potuisse ab mentum.
hac excusatione,quam mittunt, si is qui HM VII. Ad majorem autem probationem driano erat ab epistolis, diligenter in exis- hujus secundae regulae Episcoporum Galli set acta synodi in loco quem indicant. Nunc norum , causam videlicet in provincia retr nolis non esset necessarium excusare, inquiunt, ctandam fuisse si Summus Ponti sex appella.
si is quem nobis jussi is rescribere, ad locum in tionem admitteret, adferam exemplum Eb mmmm fm alium serie se et , quod ibi, an- bonis Archiepiscopi Remens s. Fuerat is de
tequam damnationis in Hincmarum proferretur positus anno Dcccxxxv. ut supra retuli.
fenientia .scriptum es ita : ' Tunc lacta seunt in undecim vero p5st annis Imperator Lotha- synodo ab Adastario Diacono sententia canonum, rius,odio adversus Carolum Regem fratrem ira eo dicente : Sardicenses carines decreverunt suum , a Sergio Pontifice rescriptum impe- uis aliquis Episcopus iudicatus G. travit, quo causa Ebbonis retractari jubeba V. Cum itaque Rex Carolus Calvus 3c tur. ac tametsi magna esset ejus gratia,qubdEpisicopi Gallicani summopere urgerent ob- Roma ejus imperio pareret, nihil tamen
servationem canonum Sardicensium , tem- aliud obtinuit quam ut negotium in provin- peramento eo utitur Hadrianus quo utro- cia retractaretur coram Legatis quos Sergius
rumque juribus . consulitur. Vnde quoque apud urbem Treverensem missurus Erat ad elicienda est secunda Gallorum regula, ni Imperatorem. Sane Ebbo dein abstinuit a mirum in casu appellationis si Summus Pon- prouecutione hujus negotij. Sed hanc deletati X velit causam retractari , judicandam es gationem factam esse docet epistola synodi se illam in provincia. Cui regulae adhaeret Tricassinae ad Nicolaum primum scripta an- Hadrianus in epistola ad Carolum , in qua no Dccc Lxv II. qua eum synodus certio- mentem ei suam aperit, postquam Episco- rem fecit eorum quae acta fuerant in causaporum Gallicanorum ultimas literas expen Ebbonis Lotharim Imperatar, inquit synodus, derat. Ait ergo aequum esse ut quandoqui. e Iolo a Sergio Papa exegit pro reficanda
369쪽
dicense Concilium, inquit iummusprima Π- ra. Mis eumper Uentum Hinc mara.ctae de u Romanae Pontifex pro examinis reno- XI. Ruituram prori s recti meam distat ammatione ad se reclamantu es refugientis cum scribit σου Nicolinum Hrecmarati si sententia adve clamatione Gyecti protincialis Disopi non Rρth dum a iudιcibus intiu lata infringa Μν.
rim singularitate privilegis O auctoritatas sa
restituis, sed remittens eum ad provinciam ubi I. D RETER duas regulas Episcoporum cum patrata fuerat ,-- aut nitimis Di - . Gallicanorum a nobis propositas ca- ρώ Hgnatur scribere, aut latere mittit qui pite superiori, tertia quoque prorbus ani- habentes ejus auctoritatem praesentes cum tris mose propugnabatur a nostris , non pollerapis iudicent, diligenter Musim inquis tam nimirum Episcopum damnatum provocare ad finiant.
Synopsis. judicibus electis, tametsi ij electi essent post
appellationem intereositam ad sedem apostolicam. Sed fatendum est Summos Pontifices se ad hanc regulam non accommodasse, licet alias devorassent. Contra, Nicolaus primus ei aperte contradixit in causa Rotha ui Episcopi Suessionensis. Varia ei crimina I. Conteηd bant 'aeterea Discopi si/llic m σν objecta cerant in synodo habita in Convi-
ot post ut station m. E, Galloisum April. Z- ς 00 villa propter Sylvanectum anno octin tr.edrati Niratam primus in causis R. had, Ense gentesimo sexagesimo tertio, in primis ve ρι Suessoκιν sis. Λ reatur ibistoria duosviovis R.- ro depositum ab eo Presbyterum injuste i bassi. dissipata bona Ecclesiae, oppigneratum cata I I. Di ictionis ejus remor factus Nicolam, em licem aureum, spretas Metropolitani monicanduit, praesemm quod intelligeret Ordin ivm D se tiones. Cum autem in eo res esset ut senten. se in loci uus Et opum, seret Vitiai φης, it tia in eum serenda esset , provo-
postolicam, prorogarIque tantisper judicium obtinuit donec ipse R mam accessisset. Interim schedulam porrexit nonnullis Episcopis hia odi eorum opem im plorans. quam schedulam sic interpretatus est Hinentarus, quas Rothadus ad judices electos provocaret. Itaque Rex synodum transtulit ab suburbium suessionense, tibiae copi an Ioeo Roι a. δειν ι ord kasti, post an Ira ... cusator quoque sex Episcopos etesit, quo,
judices esse cupiebat. Episcopi vero ad cibos Rothadus scripserat, tum etiam sex qui ab accusatore electi erant, eum deponunt, ac statim Episcopum alium in loco ejus ordi nant. Ipse vero in exilium pulsus, in mona sterium projectus est. II. Dejectionis ejus certior sectus Papa Nicolaus, excanduit praesertim esim intel ligeret ordinatum fi ulla in loco ejus Episeo pum, spreta appellatione. Statim itaque ad Hinemarum scribit ut famae de sedi suae Rothadum restituat intra spatium triginta dierum postquam hanc epistolam receperit; vel si sententiam existimet esse juvam , aut
370쪽
ipse Romam veniat, aut Legatum mittat, circa omnes impetus pravitatum. N.im quod
ut jus partium agnoscere Pontifex possit. Rosiari hodie contigit,undescitis quod cris cui Quod si obedire contempserit Hincmarus, luet non eveniat vestrum 'Sic Apostolus admonet eum NKolaus a Missurum solemniis celebrandis dicens: Zui putat sesare, videat ne cadat. I uod suspendit. Acontigeris, ut verbis utamur prepheticis, ad cu- III. Interim synodi Sylvanectensis acta jus , rogo, confugietis auxilium Romam deferuntur ab Odone Episcopo V. Ex hac porro epistola constat tem Beluacensi , quae confirmaturum se negat peratam jam tum fuisse excandescentiam
Pontifex id enim postulabatur; donec au- Nicolai , qui paulo commotior Rothadum ditus fuisset Rothadus. In epistola autem restitui jusserat, scripta ad Hincinarum epi scripta ad synodum significat gravissimam stola, quod dejici non Potuisset pendente offensionem sibi concitatam esse ex eo quod appellatione. Nam in posteriore ista ad EpiLRothadus depositus sit nulla ratione habita copos synodi Sylvanectensis,quae scripta non appellationis ab eo interpositae ad sedem est imprudenter, sed post maturam delibe
apostolicam. Ait vero, secundum canones rationem , declarat non cogitare sede resti Sardicenses permissam esse appellationem; tuendo Rothado nisi postquam constiterit ac tametsi Rothadus non appellasset, eam nolle eos Romam accedere , aut vicarios tamen juxta canones illos incubuisse neces- mittere, pro retractanda ejusdem Episcopi sitatem ut ad Summum Pontificem scribena causa.
dum fuerit , quo sciri ac cognosci posset an Itaque post epistolas Nicolai ad synodum,
is causam retractari vellet, ac judices ea de ad Regem, &ad Hincinarum scriptas, Ro- causa dare. Sed heic obiter adnotandum est thadus monasterio egredi jussus est. Papa ve Nicolai mentem in hac ultima clausula con- ro ad eum dein scripsit ut si se non existimet trariam esse canoni Sardicensi,qui necessita- habere bonam causam, abstineat a profectiorem synodo non imponit mittendi acta ad ne in Urbem. se enim Episcopis scripsisse Summum Pontificem nisi in casu appellatio. gratam sibi fore restitutionem Qus, si ipsi it inis,ut dein ipse judicare possit an judiciumst censuerint, vel aliquos ex ipsis Romam mit-
renovandum. tant queis coram judicium renovari possitI V. In epistola vero xl x. ad Hincma- apud sedem apostolicam. rum manifeste peccatum esse mi ab Epin VI. Hinc occasionem sumpsit Hincmacopis adversus canones, eo qubd post appel- rus scribendi ad Nicolaum eam epistolam lationem Rothadi alium Episcopum in loco quae apud Flodoardum extat in libro ii l.
ejus ordinaverant. Et quoniam Episeopi ex- historiae Remensis cap. X . in qua evuliscipiebant eum post appellationem ad sedem gantur quinque arcana Episcoporum Galli apostolicam Episcoporum judicium expe- canorum quoad depositiones Episcoporum. rsest ,, adrti R. tiisse, reponit Nicolaus ex Rothadi ore in- Primum enim docet synodis comprovincia mμ telligendum esse quaenam ipsi mens tunc libus juxta canones Nicamos & aliorum fuerit. Quamobrem cis praecipit ut duo vel Conciliorum ac decreta Pontificum Ro tres ex ipsis veniant ad sedem apostolicam, manorum competere jus definiendi omnes vel vicarios suos mittant, Rothadumque causas Episcoporum vel Clericorum , neque adduci faciant, ut partium jura intelligi pos- necessarium esse ut ob eas Summus Ponti
fiat. Quod si intra triginta dierum spatium sex adeatur. Tum si quid dubietatis emerse a die receptionis hujus coistolae paritum rit in judiciis Episcoporum , id est, si ea
non fuerit, eos suspendere te ait a Missarum causa incidat quae delinita non sit in cano- solenniis celebrandis. Declarat autem se, si nibus, &quae propterea definiri nequeat in . illi moras nectant, ad Rothadi absolutio- synodo unius vel plurium provinciarum ac-ncm processurum. Ipsum quidem Rothadum a cedendum esse ad divinum oraculum id nobis, inquit, apostolicae sedis more a damnatio- est, ad sedem apostolicam. Tertio, Episco nis vinculo fore solvendum. Ut autem Epic pum , postquam depositus fuerit, appellare copos in partes trahat, eorum quoque in- posse, si velit, Episcopum Ecclesiae Roma teresse ait ut negotium illud ea ratione ter- nae , id est, ejus appellationem admitti non minetur. privilegia enim apostolicae sedis posse ante quam judicatus sit,&a gradu suo multum valere aὰ propulsandas injurias quas dejectus in synodo provinciali, juiata Con Episcopis forte inferri contingit. quod enim cilium Sardicense. Tum vero renovandum nunc Rothado accidit, posse statim unicui- esse judicium, si Romanus Episcopus jusseque eorum evenire. Adferam autem ipsa ver- rit renovari. Quarto , appellari prorsus non
ba Nicolai: Privilegia sedis apostolicae tegmi- posse a sententia Episcoporum quos judina sunt. ut ita dicam, totius Ecclesiae catholicae. ces elegerint accusator' & reus. Quinto ,
Privilegia inquam hujus Ecclesiae munimina sens Metropolitanos qui Pallium a Summo Pon- Tom. II. Zκ