장음표시 사용
341쪽
flantia : quia aut sententiam in refragranum
ferre debuerant , aut si sibi Usse pecti habe-
Mn ur , aliis Et copis audientiam reservare, non causam Imperatori de tam manifestis criminibus permittere. Arbitror autem temperamentum illud , a Sulpitio Severo propositum , nimirum ut rei ad aliud Episcoporum Concilium dimittamur ob suspicionem primorum judicum, ex rescripto Gratiani petitum esse, nisi si id tanum est ob receptum ea tempestate morem , ut si forte synodus cuipiam suspecta videretur , Princeps reum& actorem ad aliud Concilium dimitteret, quod literis imperialibus contrahebatur, ut constat ex actis Concilij Berytensis relatis in actione nona Concili j Chalcedonensis. Vnde sequi videatur eam Severo mentem suisse ut existimaverit potuisse Maximum congregare aliam synodum , eo quod Epitcopi Burdigalae congregati reo suspecti serent.
I. -tate Innocent' trimi canones Sardieenses nondum recepti erant. Is enιm iura sedu sua arcessita Concilio Nicano.
II. Caκ- sextus Nicaenus conservavit privilegia Ecclesia Romana. Inquiritur in trivilegia illa. Dua Diaeceses Italica prorata parebant constitutitate istiea sedis. Cetera vero Octidentis Lectesia te
nebantur ad eam mιttera relatione .
III. Tenebantur ergo referre ad vastolicam fedim de quast auibus dioicilioribus O ambi uis. In quo Summus Pontifex utebatur iure quoiam im
IV. Duplex relationum genus in Ecclesia. Vel quando de De et batur , via de quodam disciplina
capite nondum aperte δι sinito in canonibus. Inferioris ordinis Ερsopi refrre ad 'Patriari has debebant de ea ι fiet. Probatur ex Hieronymo. V. Causa ergo fidei referebantur ex utraque E clesia ad Pontificem Romanum . ut deintegro exa mικar ntur in sernodo Romana. Relationes orientis
non metiebantur ad apostolicam sedem nisi post exam η nodi patriarchalis. Relationes vero Oecid ιιι recta ex provinciis ad eam sedem defrebantur. VI. Iui illud apostolica sedis canonibus erv tis a consuetu ini tribuit Ianocentius primus. Quoad
eaνones , probatur ex ιltius epistila ad Concilium Milei tannm. VIII. ad annouam vero traditionem , eam ille obtentii in epistola ad Concilium Carrhas neno. Referuntur ierba imus epistola . σ explicantur. G. I in Papa daret in causis sidei summam tot ni iud ν d. r. otica sedi. Iustinianus Imp. relatio em ad Iosenem sondum Papam misit in
caesa I ui. I. NT O N D u M etiam recepti erant canones Sardicenses aetate Innocent ij primi, id est, ad annum quadringentesimum. Ius enim quod ille vindicat sedi suae, prorsus petit a canonibus synodi Nicaenae:
uorum sensum, quoad jura Romani Ponticis in Occidente, primus ille aperuit in epistola ad Victricium Eriscopum Rotho magensem. Quoniam vero hic locus nondum satis explicatus est, ut ego quidem arbitr r, ei explicando nostra quoque cura non deerit; praesertim cum res ista pertineat etiam ad materiam quam tracto, ad depositionem videlicet Episcoporum. II. Canon sextus Nicaenus privilegia sita, in quorum pos Iussione tunc erat Ecclesia Romana, ei conservavit, aeque ac Ecclesiis Alexandriae & Antiochiae , aliisque quarum magna dienitas erat. Verum non explicat quaenam fuerint illa privilegia, aut ad quas provincias porrigerentur , quin imo cuncta consuetudini adscribit , quae facit E deprehendi non potest in illa antiquitate, eo quod
novi canones prorsuς mutaverint antiquam
formam. Vnde fit ut hodie multum laboremus in detegendis iuribus illis. Attamen anfirmare licet duas Dioeces es Italicas sedis apostolicae constitutis omnino paruisse per illas tempestates quod synodum ejus p triarchalem constituerent, ut alibi ostendi. At ceterae Occidentis provinciae tenebantur mittere ad eam relationes , tanquam
ad sedem in qua residebat principatus sedis apostolicae , & unde fides manaverat
in provincias. Roma crgo erat velut matrix fides. Ecclesiae vero ceterarum Occidentis provinciarum erant velut coloniae
quaedam ab ea urbe pendentes. in quo similes erant Ecclesiis Italicis. Hic est sen sus epistolae Innocenti j primi ad Decentium Episcopum Eugubinum e Praesertim cum sit manifestum, inquit, in omncm Dialiam , GaIlias , Hispanias, Africam, atque Sicitiam , im sola ue interjacentes, nullum instituisse Eces fias, nisi eos quos venerabilis Apostolus Petrus aut ejus successores constituerunt Sacerdotes. Infra: Oportet eos hoc sequi quod Ecclesia Romana custodit, a qua eos principium accepisse non dubium es s ne dam peregrinis assertionibus sudent, caput institutionum videantur omiIt re.
III. Subjectio illa provinciarum Occidentis quae ad synodum patriarchalem
Romanam non pertinebant, non versabatur tantum in reverentia quadam & obsequio erga sedem apostolicam, sed in eo prici puE quod illae tenerentur referre ad Pon tifices Romanos de quaestionibus dissici lioribus & ambiguis quae incidebant. Inuo Summus Ponti sex utebatur iure quo-am imperiali, quod probat so premam ejus auctoritem. Frustra enim sunt qui cam
342쪽
quaerunt in appellationibus Episcoporum, quae in veteri Ecclesia non recipiebantur. , I V. Sed ut melitis intelligamus quid eximium habeat jus illud relationis, obseravandum est nomen illud ex jure civili simp- tum esse : ubi legimus Praesides provincia rum relationes ad Principem mitisse, quando dubiae litis occasio id exigebat. cujus rei exempla extant in Codice Theodosano &Iustinianeo. Quem relationum morem a Plinio Secundo, clim ad ordinandam Bithyniam & Pontum a Trajano Principe missus esset, frequenter usurpatum fuisse legimus.
In Ecclesia vero duo causarum genera erant in quibus necessarius erat usus relationum.
Nimirum quoties agebatur de fidei contro versae capitibus vel de quopiam dubiae discciplinae capite nondum satis aperte definito in canonibus. Nam quoad materiam fidei extat insignis locus apud Hieronymum in epistola L X i. quae data est ad Ioannem Epis copum Hierobolymorum, ex qua patet eam necessitatem inferioris ordinis Episcopis incubuisse, ut ab iis referendum csset ad Pa triarchas de causis fidei. Scribens enim, ut dixi, ad Ioannem Episcopum Hierosolymitanum, cum eo graviter expostulat quod obortis in Palaestina controversis de errori. bus Origenis, de iis retulisset ad Theophilum Episcopum Alexandrinum , cum potius juxta Nicaeni canonis praescriptum reserre debuisset ad Metropolitanum suum Episcopum videlicet Caesarientem , aut ad Episcopum Antiochiae, qui Orientis atque adeo Palaestinae Metropolitanus erat. Antiochωm, inquit, quae est metropolis Oricntis, referre δε-
U. Causae ergo fidei ad Summum Pontificem reserebantur post judicia synodorum provincialium , non solum ex Occidente ted etiam ex Oriente,ut dein tegro examina rentur in synodo Romana. Sed illud discri men intercedebat, quod relationes Orientis non mittebantur ad apostolicam sedem nisi postquam examinatae fuerant in synodo patriarchali cum E contra relationes Occidentis recta ex provinciis ad sedem Roma nam commearent. Sic post damnatam Pelagii & Celestij haeresim Concilium Car
thaginense & Mileuitanum relationem ad Innocentium Primum miserunt anno quadrigentesimo secundo, ut judicium ab ipsis latum sedis apostolicae auctoritate firmaretur. Haec sunt verba epistolae Concili jM1- levitani ad Innocentium : Hoc itaque gesum, Domine fater, sanctae caritati tuae intimandum duximus , ut flaturis nostrae mediocritatis etiam
tio est in Concilio Romano. Sic enim eorum synodicas epistolas vocat Innocentius in epistola x xv ii. ad Aurelium Episcopum Carthaginensem, milla per Iulium Episcopum , quem ad eundem Aurelium redire jus. sit eam apostolicae fdu ad relationem duplicis snodi judicatis. Idem quoque relationis vocabulum usurpat ipse Innocentius in episto Ia ad eundem Aurelium & Augustinum Hi p. ponensem Episcopum, quae est xc v i. inter epistolas Augustini Velim relationibus resondentes rescripsimus. Itemque in responsione ad Concilium Mileuitanum , epistola X c r. inter epistolas ejusdem Augustini: Fiant enim necesse es cautiores, cum inventores malorum ad duplicis relationem synodi, sententia nostraestatutis viderint at ecclesiastica communione se junctos. V I. Ius illud apostolicae sedis, recipiendi nimirum relationes synodorum , canonibus de vetustae consuetudini tribuit idem Innocentius. Nam quoad canones, illos laudat in epistola quam diximus ad Concilium Mileuitanum, quam iis verbis conceptam esse ait Augustinus in epistola cv i. quae sedis apostolicae Sacerdotem decebant. Nam
postquam synodum illam laudibus prosecurus est quod eo ossicio defuncta emet erga
sedem apostolicam,exemplo aliarum provinciarum, addit Asricanos ita agentes, cano num constituta servasse , & universo orbi promisse quod haeresim damnaverint. Neque enim, inquit Innocentius, hoc vestrum credo latere prudentiam , qui id etiam actione mastis, hientes quὶd ter omnes provincias de apo stolico fonte petentitus reson a se cremanent; praesertim quoties dei ratio ventilatur, arbitror omnes fratres cse coepisi pes nostros nonnἰή ad Petium, id es ,sei nominis es honoris auctor referre debere, velut nunc retulit di ctia me is, quata per Dium post Ecclesiis omnitas in com mane proisse. Infra : Gemino igitur leno carnio vestra fungetur. Nam se canonum potiemini patia servatorum, O beneficio vestro torus odis
VII. Vad antiquam vero traditionem, disciplinam ecclesiasticam , ac decreta patrum , laudantur ab eo isthaec omnia ad anserendum Romanae sedis privilegium in epistola ejus ad synodum Carthaginensem, quae est xci t. inter epistolas Augustini. tiquae traditionis exempla servantes, ait idem Innocentius, ct eccle picae memores disjlianae, nostrae religionis vigorem non minus nunc in consulendo , quam antea cum pronuntiaretis, veneratione firmatis, qui ad nostrum referendum
aura stis esse judicium, sta mei quid Vsο-ca sedi debeatur , cum omnes hoc loco positi, ip- postolica se is adhiberetur aucuritas. De rex lationibus utriusque Concilij habita cogni- sum sequi desideremus os tum, a q-o i
343쪽
isia istis as Ioniate I u q- fin/ p Prasistur multis axemptis. Ergoca a quo Me iris italis smare r. Clausula illa generalis, tera m ρὐμὰr cf. maiores. Qu 1 n Q u i D, coerceri debet ad materiam X. Existimat tamen Hinc marus Innorantium aI- qua de agitur, juxta vulgatam juris defini- ludere ad Concilium Sardicense, tametsi sitiis, Ni
tionem. Atque adeo restringenda est ad cau- coimentionem faciat. Relationem autem a i eum casas fidei , ut docet Innocentius ipse in epi si Pstola ad Concilium Mileuitanum: Praesertim, inquit, quoties Mei ratio amitatur. Quare recti: Gelasius Papa in commonitorio ad Faustiani scripsit principalem auctoritatem, licet non totam, deberi juxta canones se di apostolicae in causa fidei: Guantum ad religionem 'rtinet, nonnisi apostolicae sedi, Juxta canones , debetur summa judicis totius. Extat autem in Codice Iusti maneo relatio incau- L. tinis clini. si fidei a Iustiniand Augusto facta ad Ioan
C. - Ω-. nem secunduin Pontificem Romanum
I. Referebatur etiam ad sedem apostolico dec usis dubia disi ima. Ratio huj- - ιHi proponι
νμr, pelita ex necessitate communionis cum Ecclesia Romana. Relatio re consultatio promsu. accipιαntur. Probatur murtis auctoratatibus.
II. Retali Mi itaque o consultationes ad πο- 'licam fed - mit ιιbantμr in capitibus dubia disci-m . Guod ofnditur exemplo Himera, 'scor ITarracone s ; quι Siractnm Papam interrogavit de se loquens, dicat se apud Damasum operam quindecim ωριιιbus disciplina, qη mum monrem dedisse ut Orientis atque Occidentis synodicis eram. consultationibus responderet. Et Innocentius III. Probatur etiam ex I φ t ρ ρ φρ ' primus ad Concilium Mileuitanum scribens,
I. D R AE T E R. causas quae ad fidem peral tinebant, relationes etiam fiebant ad sedem apostolicam in causis dubiis disciplinae canonicae. Ea quippe tempestate Romana Ecclesia ac ceterae Occidentis nulla alia lege tenebamur quam Nicaenis canonibus re more majorum , quarum institutionum auctoritas sanctius observabatur in Ecclesia Romana, ubi quoque apertior erat earum sententia. Quare cum provinciis occidentis ea neccultas incumberet ut capiti suo consentire deberent tam in capitibus disci plinae quam fidei, relationes ea de causa suas ac consultationes ad apostolicam sedem inita tubant. Consultationes voco, quod haec duo
vocabula Promiscue accipiantur in Digestis, Codice Tneodosiano, & Ius hinianeo. qexemplo scriptores quoque ecclesiastici promiscue his vocibus usi sunt. I de factum ut Hieronymus in . pistola ad Ageruchiam, de
qμum consultationibus trovinciAElium respondebant , non ut novas leges trascriberent .sed in eos revocarent AEd observiationem eanonum oe antiqua traditionis. Probatur ex eodem Innocentio, ct Leone primo.
testatur eam fuisse unam ex occupationibus ordinariis apostolicae sedis ut hujuscemodi consultationibus responderet: Inter ceteras Ecclem Romanae curas ct apostolicae Iedis occupationes , quibus riversorum consulta Meli inemedica di pratione tractamus. Si quis tamen argumentum requirat manifestius ad pro bandum voces relationis & consultationis promiscue accipi consuevisse , proferendalunt verba Siricis Papae in epistola ad Hime rium Episcopum Tarrac ensem in Hispa
344쪽
&Imperi j Lib. VII. Cap. XIII. 33 s
itas tereremm oec. Infra : Ad singula Gnsul 4- scriberent, aut nova statuta inveherent, sed
, c. d. i. . Hori tui responsum comperans non nega ui. In tantum ut Christianorum mentes revoca
libris quoquejuris civilis hae voces promiscue rent ad observationem canonum 5c antiquae ctrain accipiuntur. traditioni . Neu quἰ d, ait Innocentius nostra
II.: Adnotavi supra, mitti solitas ad se- praecepta aliqua imperemur, seu ea quae per de dem apostolicam relationes sive consulta- iam aliquorum negle icta sunt , ab omni itiones in capitibus dubiae disiciplinae. Hujus observari cupiamus , qua tamen apostolica O. rei exemplum extat in consultatione Hime- patrum constitutione sent constituta. Ex eorij Tarraconenss Metropolitani ad Siricium porro fonte manat quod Leo primus ali Papam miss,.qua eum interrogavit de quin- cubi scribit, decreta lita ac decesssorum suo decim capitibus disciplinae , quae magni mo- rum ex canonum disciplina esse petita imenti erant, de baptismo nimirum, poeni- De canonum , inquit, sunt promulgata disii-tentia, Clericis, eorumque coelibatu, ac de plinis. monachis. Si ricius vero , priscae aetatis Pon- V. Responsa tamen illa non ita acci tifex, qui anno cccxxxxv. & deinceps pienda sunt ac si simplicis tant lim 'consilij sedebat consultationem illam profectam es- vicem subirent, sed velut decisiones ex ca se pronuntiat ex mero jure obicqvij quod nonibus aut ex traditione petitae , ad quarum sedi apostolicae debetur. Sic enim scribit in observationem Episcopi erant adstricti. Eam calce epistolae ad Himerium. Ad singulas cau- ob causam Siricius Himerio mandat utres fas de quibus ad Romanam Ecclesiam, utpote ad ponsa sua deserri curet ad Episcopos pro 'caput tui corporis, raubsi , seu cimtu, quantam vinciae Tarraconenss, itemque ad eos qui opinor, responsa reddidimus. in reliquis quatuor Hispaniarurn provinciis III. Earum consultationum usus in duis morabantur . in Carthaginensi nimirum, biis disciplinae causis, disertis verbis expres- quae nunc Toletana dicitur. Baetica sive
sus habetur in epistolis Innocentij primi, qui Andalusia , Lusitania , & Gallaecia. Nune
cum arcessit ab institutione majorum in epi- fraternitatis tua animum, inquit Siricius, stola ad Felicem Episcopum Nucerianum. ad servandos canones se tenenda decretalia Mirari non possemus, inquit , dilectionem tuam conuituta magis ac magis incitamus , ut hac sequi instituta mavorum, omniaque quae tessunt quae ad tua consulta rescri mus , in omnium aliquam recipere dabitationem ad nos quasi adca- coepi perem nourorum perferri facias notio
par alae ad apicem Fiscopatus referae s ut cen- nem.
fulta videlicet sedes apostolica ex Vsis rebus δε- VI. In eadem epistola Innocent ij adbiis cerimm aliquid faciendum pronuntiet. EM Victricium extat illius Pontificis perscriptumcipi posset Felicem illum Episcopum Nuco desiderium quoad causas Episcoporuin, sedrianum pertinuisse ad Dioecesim Romanam, iis verbis quae molestos hactenus habuerunt quod Nuceriana civitas esset in provincia eruditos. Contendebat quippe Innocen- Capuana. Itaque rei hujus probatio aliunde tius majores causas esse referendas ad se
petenda est. Eam autem valde illustrem ex- dem apostolicam post judicium Episcopotahibet altera ejusdem .Innocenti j epistola rum uniuscujusque provinciae, juxta syno data ad Exuperium Episcopum Tolosa - di constitutum & vetustam consuetudi num, a quo consultus fuerat Innocentius. nem. Si autem , inquit, majores causae in tra quidem dilectio tua, inquit, in rutum δε- medium fuerint demetatae, ad sedem apostoli-quuta prudentixm, ad sedem apostolicam referre cam , sicut oneris statuit, O vetus cons..e- maluis quid de rebus dubiis custodire deberet, ludo exigit, post Iudici- vi pale referapotias quam usurpatione praesumpta quae Mi via tur. Ex eeistola porro Innocentij ad Con derent ar de singulis obtinere. cilium Mileuitanum , in qua contendit jus IV. Vertim illustriora hujus moris exemet relationis in materia fidei ad sedem apo pla petenda sunt prim sim ex epistola Inno- stolicam pertinere juxva canones , & excent ij ad universos Episcopos Macedoniae, hoc epistolae ad Victricium loco, qui si- in qua missae ab eis relationi de dubiis disci- nodo tribuit auctoritatem referendi de plinae respondet : Ad quam, id est, sedem causis majoribus, ex his inquam locis eoi- apostolicam, retario quasi ad caput Ecclesiarum ligitur heie agi de causis dubiis fidei dam a currebat. Tum ex ejusdem epistola ad disciplinae , non autem simpliciter de de-
Victricium Episcopum Rothomagensem, positionibus Episcoporuin . aut in univer qua ejus consultationi respondet. Ex ea au- sum de omnibus causis , ut vulgo putant rem colligitur regula valde illustris, eam Synodus vero cujus hoc loco mentio nimirum Romanis Episcopis mentem . non nem iacit Innocentius, ec canonos in epi-
fuisse, quum responsa dabant post consul- stola ad Mileuitanum Concilium lauda lationes, ut novas leges his responsis prae- ti , omnino sunt alij praeter Sardi censes.
345쪽
SV nodus enim Sardicensis nihil statuit de relationibus ad Summum Pontificem mitten- dis in materia fidei. Itaque synodus illa ab Innocentio laudata non alia est quam Ni. caena, cujus ipse mentio facit in initio hujus capitis tertij , ubi ait causas Clericorum, tam superioris ordinis, quam etiam inferio ris, terminandas esse secundum Nicaenam synodum ab Episcopis provinciae, adeo ut
non liceat ad alias convolare provincias. V I I. Canonibus tamen Nicaenis modum quendam praescribit Innocentius his verbis: Sine fruussicis tamen Ecclesiae Romanae, cui in omnibus causis debet reverentia custodiri. Clausula illa petita est ex canone sexto ejus dem Concilij Nicaeni, quo vetus consuetudo confirmatur pro conservatione jurium Patriarcharum & ceterorum Metropolitanorum, praecipue vero pro juribus Episco. pi Romani conservandis, qui illic expresse nominatur. Quare cum Innocentius pronuntiat synodum Nicaenam causas Clericorum superioris ordinis commisisse judicio synodorum uniuscujusque provinciae , recte addidit salvam tamen esse in omnibus debere reverentiam sedi Romanae debitam, id est, servandam esse auctoritatem primatus Romani ab eadem Nicaena synodo con frinati. Quoniam vero exceptio illa vaga est& generalis, ec ad causas Episcoporum& reliquorum Clericorum porrigitur hic est enim genuinus sensus horum verborum in omnibus causisὶ eam Innocentius apertE explicat in iis quae sequuntur, quae duo quaedam probant , nimirum reverentiam illam versari in jure relationis, & relationem tamen fieri tam uri debere in causis majoribus,
id est, in controversiis fidei & in dubiis di Dciplinae causis. Et quia duo illa capita respicere post int non solum Episcopos , sed etiam reliquos Clericos , & laicos, rect Escriptum est in initio capitis tertij servandam esse reverentiam Ecclesiae Romanae debitam, id est, mittendam esse relationem ad apostolicam sedem tu omnibus causis, id est, in causis de contentionibus quae inter Clericos Iam superioris ordinu quam etiam inferioris fuerint exortae. Existimo autem eam explicationem multo meliorem esse ea quae
vulgo huic loco affingitur , verba nempe illa , in omnitus causis, nihil aliud signifieare quam depositiones Episcoporum, quae deinexplicantur, ut aiunt, sub nomine causarum majorum. Nam interpretatio illa vio.
lenta est, ac verbis ipsis contraria , quae, ut dixi, complec intur causas Episcoporum d Clerico um, quoties eas contingit esse majores.
VIII. Ad faciliorem autem intelligentiari rhujus materiae, Observandum est causas majores sedi apostolicae reservatas eatem testate restrictas fisisse ad duo capita su perius allata , ad dubia videlicet fidei & dinciplinae, tum depositiones Episcoporum inter causas majores non fuisse relatas tempore Concilij Nicaeni , neque deinceps permultum aevi. Harum Observationum probatio in promptu est , & manifesta. Constat enim depositiones Episcoporum peragi
olim solitas unica Episcoporum auctorit te, juxta canones Nicaenos itemque Sardi. ceni es, qui prorsus obtinuerunt in Occi
dente usque ad tempora Nicolai primi,
adeo ut si appellatio non interponeretur. depositiones illae mandarentur executioni absque auctoritate Summi Pontificis. Praeterea Pelagius secundus ad Ioannem Patriarcham CP. scribens circa annum D L X X v ir I. locum hunc ex epistola Inno centi j ludans & interpretans, ait unamquamque provinciam habere debere suos judices, Episcopos nimirum, ut in sua quae libet synodo causas terminet, tam Episco liorum quam aliorum Clericorum, si appelatio non interponeretur. Tum addit majores & difficiles quaestiones referri semper debere ad apostolicam sedem, sicut synodus statuit , A consuetudo exigit. Majores o vero, inquit, G' dist ius quaestiones, ut sancta onodus statuit, o beata con uetudo exirit,
ad sedem apostolicum semper res rantur. Qui
bus verbis explicat verba Innocentq: Ma- vj et ca a , id est , di ci es Dasiones. In eun- dem sensum Leo primus , ad Anastasium Episcopum Thessalonicensem scribens, tum
demum causas Episcoporum referendas
esse docet ad apostolicam sedem si quid inciderit admodum dissicile, ita ut nec a synodo provinciali definiri potuerit, nec a synodo Illyriciana: Si forte inter ipsos qui praesens
de majori us quod ab t) peccatis causa nasoritur qua provinciali nequeat examine definiri .
fraternitatem tuam de totius negotιν qualitate M
tropolitanus curabit instruere ; ct si coram positu partibus nec tuo fuerit res sopita judicio. ad Aram cognitionem quidquid igud est tran, λι- ratur. Sane Vigilius Pontifex Romanus ad Eutheri j consulta respondens , ac causas commemorans sedi apostolicae reservatas, judicia appellationum Episcoporum & ma.
jores causas velut quaidam res prorsus di. versas recenset. Omnium appellantium aps εlicam serim Oscoporum juricia , inquit , t
cunctarum majorum negotia caus rum ei m Iam
cta sedi resemata esse liquet. I X. Praeterea, causae simplicium Presbyterorum , quando de fide agebatur , ad i dem apostolicam reserebantur; ut patet ex causa
346쪽
& Imper ij Lib. VII. Cap. XIV. 337
eausa Pelagii&Celeiiij. Idem constat etiam Niciae sunt decreti quos stus cassinari decet ex causa Eullathij Diaconi, quem de hae- ram catholicam, O juxta eos uicare. resi suspectum esse censuerant Episcopi bis Hipsum scribit Innocentius m epistola adcedoniae quem tamen gradu suo dejicere Tlieophilum Epi copum Alexandrinum, noluit Innocentius , tametsi ab Episcopis suae extat apud Palladium in vita Chry- illis fuisset damnatus. Tum etiam proserri test exemplum Eutychetis Archimanritae Constantinopolitani. Vnde colligitur causas quoque Presbyterorum polletae majores, aequE ac causas Episcoporum. X. Ea est sententia Hincinari ut existimet Innocentium, tametsi Nicaeni Conci- iij mentionem faciat in initio hujus capitisteroj epistolae ad Victricium , alluderem hilominus ad Concilium Sardicense , cum est, ad sedem a Policam , sicut svidus Has stoma; ubi ait Romanam Ecclesiam nullos canones admittere praeter Nicaenos: Alios quinte canenes Romana non admittit E clesia.
I. Relationes etiam a Concitiis generatibus ct nationali 1 f. ani aa a stolicam se m , tanquam au
caput omnium Lectisiarem, ut ejus aucto ratare conruit , reseratur, ac relationem illam tum de- sequeretur exemtio G uutor μm. neque tamen eorum
mi uti enim propositio Innocent J puris N tui primus atrox vutilus infraxit an manifestis verbis concepta est, nulla conditione adjecta. Decernit autem ut ad sedem apostolicam reseratur in omnibus causis majoribus , absque ullo discri inine. Et tamen Hincinarus eas relationes coercet ad
solas Episcoporum depositiones, si forte
provocaverint. Deinde, causae majores proprie sunt illae quas commemoravi, non auctoritati s di provincialis Macedoniae in caUa Bubal, ct Tisuriani. Conqueremibus autem Episcopis Macedoniae, non attulit Sardicenses canones , ant Nicenos, sed aqvitutem.
I. O sT explicata duo relationum genera quae sedi Romanae tribuebant jus cognoscendi de causis provinciarum post judicia synodorum, superest ut tertium retem judicia Episcoporum , nisi si in judiciis lationis genus usurpatum fuisse ostendamus, , illis incideret dissicilis quaepiam quaestio quae ad sedem apostolicam tanquam ad ca- nondum 1 canonibus definita , ut adnota- put omnium Ecclesiarum fiebat a Conciliovit Huacmarus ipse in epistola ad Nicolaum generali aut nationali, ut rerum constituta primum, suae extat apud Flodoarduin, cu- rum executio consequeretur auctoritateatusque infra mentionem faciam in capite Pontificis Romani. Genus illud relationis xx i. hujus libri. Tertio, verisimile non est illustriori exemplo probari non potest quam ut Innocentius alterius Concilij meminisse ex epistola synodica Concilij Sardicensis, in voluerit in fine capitis quam cirius mentio- qua patres fatentur se relationem illam adnem fecit in initi quin discrimen adnota- Papam Iulium mittere tanquam ad caput, re etiam voluerit, si ullum fuisset. Demum sed ita tamen ut ab eo non petant confir- adnotandum heic est & haec observatio mationem rerum a se constatutarum , sed multum consert ad decissionem propositio- tantum ut certiores de his faciat Episcopositis principalis in Stricium & Innocentium Italia: , Siciliae, dc Sardiniae. Hoc enim opti- nullos renones in auctoritaterim recepisse mam, inquiunt, o valde congruentissimum es: trin koiri si quam Nicaenos. Neuter enim aliorum ca- se videbitor, si ad caput, id eis, ad Petri Apo-
nonum observationem imperat ouam Ni- oti sed in . de sculis qui basi me prasimiis
caenorum .id quod eorum ex epistolis liquet. Domini referant sacerdotes. Infra : Tua autem
Quin&Innocentius in epistola ad clerum ex Teni prudentia di fenere debet ut per masicrip- Constantinopolitanum , quae extat apud tu qui in Sicilia, qui in Sardinia, O in Italia Sozomenum , disertis verbis scribit nullos sunt fratres nasisi, quae acta seum, qa.e de ita
esse canones, praeter Nicaenos , ad quorum cognoscant, es ne ignorantes eorum accipiant si observationem Ecclesia teneatur. Caneribus tenu communicatorius quos extra vis p tium
porro obsi quendum esse scribimus , inquit, qui justi sententia declaravit. Tom. II V u
347쪽
I I. Concilium Arelatense primum, congregatum ex provinciis Occidiantis, ad Sit vestrum Papam retulit de iis qua: in synodo
gesta fuerant; non tamen ut eorum confirmationem petat , sed ut eorum illi publicationem mandet , Imperatorum more Romanorum , qui rescripta sua mittebant ad Praesectos praetorio, vel ad eum modum qui hodie apud nos obtinet, ut Rex ad Curias Partamenti sua pariter rescripta mittat. Placuit a te, inquiunt patres Concilij Aret e. i. latensis, qui maiores Dioecesis tenes, per te poti limam omnibus ins muri. Sic secunda synodus Oecumenica ad Papam Damasum re ad synodum Occidentis retulit de nis quae in synodo gesta suerant adversus haereses, tum etiam de his quae de tribus Ecclesiis p triarchalibus decreta fuerant, non quidem ut ea confirmari petant a Damam, sed ut ipse de his instruatur , patribusque synodi gratuletur: ciuibus rebus , inquiunt, tanquam Iegitime ct secundam Eccles, canones a nobis
III. Concilia provincialia, quorum suprema erat auctoritas quoad depositionem Episcoporum, adeo ut nondum ea tempe state permilla esset in Occidente provocatio , relationes tamen interdum suas mitte bant ad sedem apostolicam , quibus continebantur ea quae adverssis Episcopum dejectum decreta fuerant. Quod ea de causta fiebat ne Romanus Pontifex vel reliqui Oe cidentis Episcopi incauti deciperentur ab Episcopo depolito recipientes aut ad eum mittentes literas communicatorias, quarum usus frequentissimus erat per illas tempesta res. In quo imitabantur cautionem ά Con-- cilio Sardicensi adhibitam, quod Iulium Papam monuit quinam Episcopi in Concilio depositi fuissent. IV. At Innocentius primus, audaciae sub-sdium a dignitate sedis suae petens, atroX vulnus inflixit auctoritati synodi Macedoniae, cujus judicium retractavit in causa Bubalij de Tauriani ab ea synodo damnatorum. Id aegre tulerunt Episcopi per Macedoniam constituti, qui de ea novitate apud Innocentium questi sunt. Quid faceret Summus Pontifex t Erat heic sane locus proserendi
auctoritatem canonum Sardicentium,si tunc
illi in usu futilant, nec sane eos omisisset Pontifex. Sed neque Concilium Nicaenum laudavit: quod tamen non omisiisset, si canone aliquo synodus illa Romanae sedi jus. tribuisset retractandi judicia provinciarum.
At fortassis attulit consuetuuinem antecessorum suoruna, quemadmodum ab eo usurpatum videmus in plurimis occasionibusε Non ita sane. Solam ergo aequitatem p tendit, aiens veritatem magis splendescere cum exagitatur, fructumque divinum est ecum veritas faeie examinatur. Haec enim
sunt ipsissima Mus verba in epistola septima ad Episcopos per Macedoniam constitutos: aete non oporemit videri piissimis menti i siriscujuscinque retractari Iudicium: quia me ritas exagitata sepius, magis splendesit in ta ce ; se pernicies r ocata in iudicium, gravius Osῖοι italus qui primus judicavit par nitentia condemnatur. Nam fuctas divinus es ustitiam pius recenseri.
I. Irimus omn um Zetimus eamnes Sardiuos troiulit. Quo consilio id factum. Ne eoicos canones, Nicanos esse. Itaque missa legatio Constamino olim Alexandriam ad perquirenda veris exemplaria Conor, Nicani. Interim tamen servaturos se pollicemμr canonem Sardicensem de appellationi a.
liam excipias, patet ex epistola Conciis Africam indRo facium. Notatus Carrinistis P mus. III. Redeuntibus Legatis Africanu, patuit c novem a Fosi,ns Legato feris apostolica protin mnon ext.tre in senodo' Ocana. Parum id profuit. Nam Ccte stinui Para tauro post admisit appellatio nem Ap .ir, Presbrioi. .Imius tamen fuit Faustini conatus, quι a piarium in communionem recipi ab Africanis urgebat. Reiecta Cardisalis Perroni se tentia in explicatione hujus iaei. Nolunt infricans Legatum a Pontifice in Africam muti pose pro in burio. Tum aiunt Africam non pasiuram ulterius
praesemiam Faustini. Indicatur lusus Cardinaris Pe rems. IV. R ρο- ur in aversione quacunque dicta se in superioribus taragraphis. Canones Sardi censes ignoti fuerent e rica Or aliis provinciis exi Italiam usque au tempora Zo mi. Prosiit Mur Ab cani nolle se in posterum tolerare appellationes ad se e apostolicam. V. Cessere tamen dein ponit cum Romanorum δε-
sideriis, admissis canonitus dardiu: Mai. Quonam tempore id fati Am.
I. I R i M u s omnium Zorimus Papa,quix anno quadringentesimo decimo sep
timo sedebat canones Sardi censes protulir, contenditque ut in Occidente vim legis o tinerent. Arbitror autem eum id consilium cepisse, quod Honorius de Arcadius Impp. paulo ante abjecissent jus concedendi reLcripta pro retractando judicio Episcopo rum depositoriim ; quemadmodum supra ostendi in capite secundo, adductis verbis legis. Existimavit itaque Zorimus gratum
348쪽
& Imper ij Lib. VII. Cap. X V. 339
es q*emadmodum ipso quod apud nos fratres
ex apostolica sede dincti allegaverunt cem clo nitorio contineremur, eoque ordine mi apud vos in Italia custodiremur, nullo modo nos talia qualia commemorata Iam nolumus vel tolerare co-
Episcopis futurum si revisiones non omnino abolerentur, sed contra decernerentur auactoritate sedis apostolicae. Tentatum id in Africanis ingeniis voluit Pontifex. Itaque anno quadringentesimo destino octavo Faustinum Episcopum Logatum suum misit ad geremur, vel intolerabilia pateremur. Sed cre- Concilia Africae, qui omni studio in id in- dimus, adjuvante misericordia Domini Dei.naeumberet ut Episcopi Africani sinerent Ro- fri, quὶd tua sanctitate Romanae Ecclesia trisZmanam sedem appellari ab Episcopis dam- dente, non semus jam issum typham passuri. natis. Integra negotii istius series extat in servabuntur erga nos ea quae nobis etiam non diffcodice canonum Ecclesiae Africanae; quae ferentibus custodiri deleant, cum fraterna cari- in codicem canonum Ecclesiae transcripta rate, quae secundum sapientiam atque justitiam est a Dionysio Exiguo, qui sub Imperatore Iustiniano floruit. Datum est in mandatis Legato ut Episcopos Africanos hortaretur ad observationem septimi canonis Sardicensis, in quo agitur de appellationibus ad sedem apostolicam , sed ea dignitate ut canon ille laudetur quasi ad Nicaenam synodum pertineret. Verum Episcopi, qui canonem illum non reperiebant in exemplaribus Con- r eiiij IVicaeni a Caeciliano Carthaginensi Episcopo, qui et synodo interfuerat,in Afri cam delatis, pronuntiarunt dubios esse canones a Faustino prolatos. Decreverunt au tem mittendos esse Legatos ad Episcopos Alexandr ae & Constantinopoleos, ubi authenticum Concilium Nicaenum esse dice batur , ut agnosci dein posset an revera hi
canones ad Nicaenam synodum pertinerent. Tum etiam decreverunt monendum de hoc cile Bonifacium Papam, ZoZimi succeio rem, ut & ipse curam quoque suam adhibeat in conquirendis veris exemplaribus
Concilij Nicaeni, Pollicentur tamen Obedi turos se huic canoni, si constiterit eum pertinere ad synodum Nicaenam , si vero aliter eveniret, tractaturos dein in sequenti synodo de hoc negotio. Interim statuunt, juxta quod censuerat sanctus Ausustinus, ut caquam tibi donavit altissimus etiam irae perspicis esse servanda, si forte aliter se halent canones Concili, Nicaeni. Hunc locum aliquatenus emendatum proferre placuit, ut manifestior fieret ejus sententia , quae alioqui obscura est in editis, vitio interpunctionum. Hinc enim data errandi occasio Cardinali Perro nio, qui in car. L I i. Replicae linmensum aberrat a vero sensu hujus epistolae, adducta interpretatione quam fulcire nititur auctoritate versionis Graecae, quae dc ipsa quoque multum discrepata genuino sentia. lII. Essectus legationis ab Africanis in Orientem missae is fuit ut Cyrillus Episco pus Alexandrinus & Atticus Constantinopolitanus ad Africanos miserint exempla ria viginti canonum Concilii Nicaeni. inter quos non extabat ille quem jussu Zozimi Faustinus protulerat. Parum tamen id pro fuit. Celethinus enim , Bonifacij successor.
haud multo post admisit appellationem Apiarij Presbyteri ab Episcopo sito depositati ; cumque restituens, Legatum in Africam pro executione restitutioni, misit Faustinuini, tametsi appellatio Presbyterorum prohibita fuisset in Conciliis Nicaeno & Sardicensi Congregata synodo Africana, nullum non lapidem movit Faustinus ut Apiarium . in non de appellationibus Episcoporum a Fau . communionem recipi ab Afris procuraret,
stino propositus executioni mandetur,quemadmodum ipsi anno praeterito scripserant ad
Esa. Ce . ZoZimum. Iam priore anno, inquiunt, etiam
literis nostris ad eundem venerabilis memoria Z cimum uisiopum datis insinuare curavimus
ut ea servare sine ulla ejus injuria paucisser Fneremus usique ad ingustionem statutorum Concit, Nicaeni. I I. Attamen in antecessum admonent Bonifacium , intelligere etiam sanctitatem ejus aequum non esse ut Afri typhum istum patiantur, si constiterit canones illos abesse a synodo Nicaena , tan et si ut aiunt, in Italia custodiatur id quod in canonibus prol Misistim eum reddi communioni, Ecclesiae Rcia manae asserens privilegia. Quod intellisi deabet de Faustino , non autem de Apiario, ud Perronio visum. At Faustinus, tametsi mul. thm moverit, nihil promovit. Contra, clim Concilium cognitionem accusationis in se susscepisset, convictus est Apiarius praesente Faustino.Quapropter patres Celestino sup plicant ne cleinceps facile suscipiat eos qui ex Africa Romam veniunt, neve in suam
communionem admittat eorum excommu
nicatos, quia hoc etiam Nicaeno Concilio definitum est. Tum etiam orant ut Presbyterorum improba refugia repellat: quia, in- statutum est.Vnde colligi potest ei legi non- quiunt, se nulla patrum definitione hoc Eccle dum subjacuisse reliquas provincias. Haec uii- derogatum est Africanae. Addunt autem si que usique ad adventum venJmorum exempla- nodum Nicaenam Presbiteros & Episcopos riorum Nicaeni Concit, insua gessis sent : quae commisisse suis Met sopolitanis, ut univerice
349쪽
corum causae in provinciis eorum definiren-rnr , ita tamen ut unicuique concessum sit,
si judicio cognitorum se putat offensum, ad universale Concilium Africae provocare. Causas enim illic serib bc diligenter exami. nandas iri, in plenario videlicet Episcoporum conventu , qui hauddubie veritatem rerum deprehendent, lacileque agnoscent an restimonia vera sint, adductis videlicet coram testibus, qui ad uaserarinam iudicium adduci non pollunt. Rejiciunt etiam tem Peramentum quod ipsis, ut conjectura sua det, a Faustino propositum fuerat, quo exigebatur eorum consensus pro mittendo Legato ad synodos Africanas : Nam ut aliqui
Linquam a tuae sanctitatis latere mittantur, Lia inienimus patrum synodo constitutum. Orant
otiam Celestinum ne in posterum Clericos Romanos mittat executores; sid enim usurpatum fuerat, misso Faustino, qui communionem Apiario restitui procuraretὶ ne δε-nissem typhum secuti in Ecclesiam Chrsi, quae lucem Iimplicitatis se humilitatis diem Deum
videre cupientibus praefert, videamur inducere.
Nam quoad Faultinum, securos se esse aiunt quod ob probitatem & moderationem
Summi Pontificis, qui etiam rationem habebit fraternae caritatis eum ulterius Africa non patietur. De Faustino enim heic loquuntur patres , non autem de Apiario, ut existimat Cardinalis Perronius, vim apertam inferens verbis epistolae ad Celestinum scriptae. IV. Ex hac narratione, quae ex fide actOrum descripta est, prout extant in contextu Latino, quem Cardinalis Perronius p re tu emendationis corrupit , ex hac inqu in narratione colligitur Africae M aliis provinciis , si Italiam excipias, ignotos fuisse canones Sardi censes usque ad tempora ZoZimi Papae, tum in usu non fuisse appellationes Epis oporum ad sedem apostolicam, easque esse contrarias canonibus synodi Ni- α , demum Episcopos Africanos in ea ecie sententia ut profiteantur nolle se in posterum tolerare hujuscemodi appellationes,licet eis adquievissent quandiu obscurum fuit an canones ab apostolica sede directi in Ni caena synodo conditi fuissent.
V. Fatendum tamen est eos tandem censile desideriis Pontificum Romanorum,non
quidem in isto Concilio, tametsi ita visum
bellarmino, Perronio, & Baronio. huic enim sententiae manifeste repugnant eorum Oppositiones verbis minimc ambiguis conceptae in eorum epistola ad Celestinum. Cesia sere ergo tandem ob pertinaciam sedis apo stolicae Pontifidum, qui nihil remittere vo luerunt ex jure sibi legitimE quaesito in Concilio generali Occidentis, Sardicensi nimirum 1, praesertim cum possessioni eorum consensissent Asricani Episcopi, qui ad certum tempus morem gesserant desideriis Summorum Pontificum. Subsilio fuit exemphim Galliarum & Hispaniarum , apud quas in usum revocatum est privilegium illud. Tum etiam Novella constitutio Valentiniani suggerente Leone primo data anno quadrin gentesimo quadragesimo quin , quae Sum
mo Pontifici supremam auctoritatem triu
buit in judiciis Episcoporum, sive ij Galli
sint, aut ex aliis provinciis. quod Africanos coegit ad observationem canonum Sardicensium. Praeterea , incurso Vandalorum, qui Arriani erant, Sc in Africa dominabantur , Africanos necessitate adigebat ad arctissimam unionem cum Eqclesia Romana. Uestigia tamen quaedam contradictionis extant in epistolis Papae Leonis, in causa Lupicini. Sed adquievisse eos constat ex Ferrando Diacono Ecclesiae Carthaginensis, qui sub Iustiniano Imperatore floruit; ut patet ex capitibus L i x. dc Lx. Breviarij canonum ejusdem Ferrandi.
I. Investigatur quamnam ob causam Zot imus canones Sardi censes protulerit sub titulo Conci0
cani. Rem H isa totuit, quod Innocentius tronunt, μι Ecclesiam nudis canonibus uti praterquam Nicanu I tum etiam qu.d Afris nulia snodus Sara, censis notin erat praeter eam qua ab Amanu habita fue
rat. Necessarium ιtaque erat εον Nicano Concilio tribus, ut cori dictioni Africanorum occurreretur.
I I. De ordine iudiciorum in 'Africa, quoad Episeoporum peccata. Iudicabantur a Primatibus O mxsis suarum provinciarum I in sese vera appetia-ii is, a concilio universati frica. Africa tum ἀ- visa erat in sex provincias. III. Decretum dem ut duodecim judices riger=ιura reo re ab ac satore, ab eorum vero judicio appellari non disse, I V. Episcopus enim judicari debet a duaritim
Episcopis. Decimum tertium constituebat Primas iqua necessarius erat. Quare Lucas Patriarcha c P. depositionem cuiusdam Episcopι AE Metropotita Ο-
prio decretam ex eo c 'te ιrruam esse tranantiavit
quod ab undecim totum Episcopis cum Metropolistiano peracta fuisset. Attamen ex consensu pariinmminor iudicum numer m sescere tolerat, ex canone Africano x V. V. In ea ii Episcoporum ac Prasseterorum non licebat provocare ad iudicia transmara . Manas-m id se, i um in c-κου x V it r. colle Donis Afri ea , adj cta videlices clausula canona Mileuuano. serias haMe clausulam tranant acriter Baronius ct Perroni uir quorum sententia rescitisur. Afrκa ex
Ir M.ti apost licam serim appellari non posse a tu
350쪽
ab vastissis δει ante habita hae Concilia Asricana. Sardi censes , ac si Nicaeni ess)nt, ex fide de
dignitate Ecclesia Romana. VIII. Ecclesiarum apostolicarum dignitas tan-
cessoris sui laudavit Leo primus ad Theodosium Imperatorem scribens. qua de re supra dixi in capite v I i. g. v i. hujus libri.
II. Secunda quaestio facilis est. Nam ex epistola Africani Concilij ad Celestimim
discimus eum in Africa morem obtinuisse
dem coercita est ad patriarchales. Iustini πιππι IN. ut Episcopi judicarentur 1 Primatibus & sy
decernu eos se haretricos quι ne rue γ' μη μην nodis suarum provinciarum, & in casu pro- neque conseminaei professioni fδει qu/Dmm ρηθη' vocationis , a Concilio universali totius supradicatur a Patriarchis. Rurs/ m exto A ' Africae , Maxime unicuique concessum est,
care. EX canone autem vigessimo codicis ca-I. V Axi potest hoc loco quamnam nonum Ecclesiae Asticanae patet accusatio I ob causam Zogimus protulerit ca- nem adversus Episcopum proponendamnone, Sardi censes sub nomine Concilii Ni- esse ab accusatore apud Primatem provineaeni, & quinam per eas tempestates esset in ciae: taui uis Oscoporum accusatur, ad Pri- Africa judiciorum ordo quoad Episcopo - mates proviηciae usius causam deferri ace Mor. rum peccata. Sed adnotandum est hoc loco , Africam ea Prima harum quaestionum acriter de ani- tempestate divisam fuisse in sex provincias, mosε tractatur a Novatoribus , qui ZoZi- Proconsularem nimirum , sive Carthagimum arguunt falsitatis & imposturae. Con- nensem, vel Africam proprie dictam, Mau-tra nostri id ex eo profectum aiunt quod ritanias duas, Numidiam, Tripolitanam , dc a tempestate canones Nicaeni& Sardicen- ByZacenam. Nam quoad provinciam Tinses in eodem volumine descripti essent, nul- gitanam, illa pertinebat ad Hispanias, talo discrimine adhibito, sub titulo canonum metsi freto ab iis disjuncta. Nicaenorum. Probabilis quidem conjectura, I II. Ex eodem canone vigesimo colligi- si vetusti codicis auctoritate niteretur , qui turpermissum fuisse Episcopo accusato ar- nondum emersit e tenebris. Adde Nicae- bitrium silendi se coram Primate, vel prinos canones semper in titulo praenotari mam causae cognitionem deserendi ad Con. litos numero viginti. quo unico argumento citium universale Africae , quod ex uni- prohiberi potuit ne αxi. canones Sardi- versis Africanis provinciis congregabatur censes Nicaenis annumerarentur. Fortassis cura Episcopi Carthaginensis , cui hanc igitur propita accedemus ad verum , si di- auctoritatem procuraverat dignitas sediscamus Zoetimum aliqua necessitate adactum Carthaginensis, ut jure suo & generalia ista ut canones Sardicenties sub nomine Conci- haec Concilia convocaret, & in eis praesi-lij Nicaeni laudaret, quod Innocentius pri- deret. Quoniam vero frequenter eveniebat
mus aperte dixisset Ecclesiam nullis aliis ca- ut appellationes in synodo generali judicari nonibus uti praeterquam Nicaenis in judiciis non possent, decretum fuit in arbitrio ejus causarum ecclesiasticarum, tum etiam quod qui provocat futurum utrum causam suanr a Afris nulla synodus Sardicensis nota esset duodecim Episcopiς judicari velit, quorum
praeteream quae ab Arrianis habita suerat, sex reus eligeret , accusator vero reliquos, ut in epistola cLxi ii . testatur Augustinus. ab eorum vero Episcoporum judicio appel- Quare necessarium erat ut Zoetimus hos lari non posse. Sic enim scriptum est in e canones Concilio Nicaeno adscriberet, ut none decimo quinto : Sanes ex consensepa contradictioni Africanorum Occurreret. tium electi fuerint iudices , etiam a eauciorippina quod ad rem ipsam attinet , existima- numero quam cositutum es non liceat provo-bat hauddubie ZoZimus nullam Africanis cari. Et in canone xcvi. collemonis Afri- injuriam fieri, qui sedis apostolicae auctori- canae : Si autem fueris trovocatum, eligat quitati jam tum suberant, si canones Sardicem provocaverit judices , or cum eo se ille contrases pro N icaenis laudarentur. Quippe N icae- quem provocaverit; ut ab isto deinceps nulli ILna Synodus Ecclesiae Romanae privilegia ceat provocare. Item in canone c x x II. ΑΡ- confirmaverat. Sardicensis vero , quae vere dicisis aurem quos communis consensus elegerit occidentalis synodus fuit, eadem privilegia non liceat nomorare. Institutio illa confirma. primatus Romani explicaverat rantum, nea erat legibus Romanis, quae edicunt a'
quamvis mapnisce. Igitur sic accipienda sunt pellari non posse a judicibus electis. Logimi verba Canon Nicaenus, id est , in- IV. Constitutum itaque dixi ut judices terpretatio canonis N icaeni. Eosdem canones clecti forent duodecim, quod Canon duode-