장음표시 사용
421쪽
ingerendis personis abstinerent , sive , ut Florus loquitur, ministerium suum in hoc negotio adjungerent. non autem praefer-
V. Perstringit non obscure quod Ludovicus ipse, assensum suum amplificans, tentabat hoc tempore adversus libertatem electionum edicto suo firmatam. Commendabat enim eos qui sibi grati erant, Clericis &populis, ut decreto suo illos eligerent,sscque electorum vota suis literis antevertebat. Ex tat ejus rei illustre exemplum in vita Friderici Episcopi Trajectes. Anno quippe Dcccxx I. aut circiter, miridi obitu comperto, per Leν tos suos niandavit Trajectensis Ecessae senioribus ut Friderisum i Episcopum deligerent, selectam eum summo honore a te aspalatium ad- . ducerent, nesciens omnes Trajectenses id ante δε- crevisse quod ipsi es primates ejus tercuperent VI. Enimvero praeter Flori testimonium, quo docemur consultationem ad Regemmissam post electionem adducendae sunt epistolae Senonensis Ecclesiae ad Iudith Impe- . ratricem , ad Hilduinum Archi capellanum,& Einhardum , apud Sirmondum in appendice ad tomum secundum Concit. formula decima. Vacabat sedes Senonensis ex obitu Hieremiae Episcopi , qui acciderat anno
D ccc xxvi i. die vii. Decembris. Ecclesia licentiam a Ludovico obtinuit eligendi Episcopum e suo clero. Sed electum sibi ob latum Imperator rejecit , concesso tamen beneficio secundae electionis. Altcr eligitur; qui repulsus est a Missis Dominicis. Vnde Senonensis Ecclesiae Clerici postulant ab Imperatrice ut causa suspendatur donec electum ipsi deducant ad imperatoris praesentiam; & tunc discutiatur ac probetur, inquiunt, si nobis': Use valeat , ct in servitia vestro aptus esse possit, an minus. Idem suppliciter postulant ab Hilduino Archi capellano , ut dignationis *us Iudicio aut suscipiatur, aut reprobetur.' - - ' Pro jure enim sui muneris ecclesiasticas causas in palatio distringebat Archicapellanus, ut docet Adalardus apud Hincinarum , &inscriptio hujus epistolae ad Hilduinum fa-cris negotiis a Deo praelatum. Ex hujus caussae serie discimus electionum formam cum regio assensu duplici conjunctam. Primus da. batur pro gerenda electione. Secundus pro admittenda electi persona , sic tamen ut repelli posset. Porro inter ceteras causas repulsae canonicas haec quoque civilis erat
examini regio subjecta , si minus aptus esset
servitia Regis, ut loquuntur Senonenses. VII. Itaque cum ad se traheret electionum summam Ludovicus, prudenter monetur anno D ccc xx i x. a Concilio Parisiensilib. III. cap. xx ii. quod refertur in As
num studium & solertissimam curam adlubeat in bonis rectoribus Ecclesiae constituendis. tacita se aliter factum fuerit , inquiunt, or ordo ecclesiasticus seuam non habebis dignitatem, cir religio Chri Hana in multis tu befactanda detrimenti sui I Zi-ram patietur, seanis Era, quod non optamus, piriculum g nerabitur. .
tinuit in exercendo assensu suo; quin potitis eum in Italiam quoque protulit, contra morem Caroli magni, qui a negotio electionum episcopalium in regno Longobardorum asistinuerat, ut superius monuimus.
Fortasse tamen post adeptum Imperium potestatem illam regiani in Italiae regno Carolus usurpavit, ut colligi posse videtur ex Floro, qui solam Ecclesiam Romanam dc subjectas illi Ecclesias, id est, quae pendenta metropoli Romana , ab interrogatione Principis, id est, ab ejus assensu electionibus praestando immunes esse scribebat anno octingentesimo vigesimo. Obnoxiae ergo erant ceterae Sed quae liberae relictae fuerant ab ea necessitate in stomana metropoli, factae sunt postea illi obnoxiae a Ludovico Pio. Ille quidem liberam clectionem Romani Pontificis reliqui e clero & populo euicto
suo. quod tamen non pugnat aperte cum assensu regio. Post annum D c c c x x. electas Gregorius quartus, non prius ordinatus es quam Legatus Imperatoris Romam venit,
electionem populi qualii esset examinavit . ut legitur in annalibus Bertinianis. quod Platina etiam observaverat. Asserta quidem est tandem in libertatem posterioribus seculis Romana Ecclesia. Sed quod in ea tunc inductum est 1 Ludovico , in ceteris Ecclesiis Italiae , non excepta etiam metropoli Ro mana & subjectis, locum habuit etiam Lothari idc sequentium Imperatorum temporibus , qui electiones canonicas , quas suo assensu de praesidio juvare tenebantur, potestate sua turbarunt, sibique solis, cocni ventibus quoque Pontificibus Romanis, vindicarunt. cujus rei testimonia extant
apud Gratianum & passim in epistolis Ioannis octavi.
I. In balliis species quadam electionum servata es.
422쪽
& Imperi j Lib. VIII. Cap. XV. cli 3
rit ineviis quorundam sermon b- , quι eluendum illum dicebant quem 2 ex vellet. Ait autem, ιn electi ηe Episcoporum Uen ionem Reinesse, non autem eis. Ectionem, qua tertia et ad Et sopor. III. Au praeterea Hinc arm Bellovacenses ami- fiet, elictionis, qMoniam ires incongruo elemant, ab Epis vra postea retrobatos. Utitur autem au inritale canonis Laodiceni. IV. Eoa m sensu canonem illum explicuerat idem Hinc rus in epistola ad Bello censes. O. elemonem indigni. ius eligendι devolvitur ad Metropolit num. V. Attamen Rex Ludo vicus non celsit monitu emari; sed O eri eleetionem pertinaciter propug-
I. Idem Hinc marus aperi. docet alibι quidnam Principi competat ιn ele Iliene Episcoporum , consensus
VII. v scribuntur ratus electionum , prout obtinebant aso Ludovici P., oe Karisti Cartii.
I. C Eo in Galliis constantia Episco D porum factum est ut species saltem
electionum, etsi non vis integra, permaneret , temperata regia auctoritate , 5c conciliata, quantum fieri potuit, cum jure ca
Quaenam essent Ecclesiae de Principis par tes in electionibus, post Capitulare Ludo vici Pij juxta illius sententiam eleganter do 'cet synodus congregata anno Dccc LXXXI.
apud martyrium sanctae Macrae , in literis quas per Episcopos transmisit ad Ludovi cum lis Regem , cujus verba recitat Hinc marus in epistola duodecima editionis Sir mondi. Sed orilis ponenda est species. Va cante Ecclesia Bel vacens , clerus Sc plebs elegit Fronto idum, insipientem & improbum hominem, quem synodus sibi oblatum repulit. Clerus vero de plebs ejusdem Ecclesiae in Odonis eo munere indigni persi nain sensio Regis sit, non ele ictio, in Disi Ora
tientibus clero ac plebe eum vobis adducant, u se cundum minis sum vestrum res ofacultates Ee clesiae , quas ad defendendum or tuendum Domi mri vobis commendavit, seu e dii sitioni commistaris . or cum consensu ac liter is vobis eum ad Metropolitanum Episcopum ac coepis pos i uidiaereseos, qui eum ordinare debent, transmittatis, o sic sene scandali macula ad sanctum sacerdotium in chatur.
II. Ceterum respondet Hincmarus ineditis quorundam sermonibus, qui eligendum illum dicebant quem Rex vellet : Nam si Pod a quibusdim dicitur, ut audivi , quando petitam apud υν electiomm conceditis, istam debent Episcopi sir clerus ac plebs eligere quem mos
vultis se vos jubetis 1 quae non est divina tegis electio , sed humana p.testatis extor si ita esui dici a quibusdam audivi, ille malignus diri.
tus, qui per serpentem primos parentes nostros in paradis d cepit, or inde iris ejecit, per tales adu lat res in aures vestras haec Milat i Dia Me is
Scripturis tam veteris quam novi Testamenii non continetur, steque in catholicorum dictis , vel sacris canonibus, nec etiam in legibus a Chriatianis Imperatoribus se Regibus tromulgaris hoc scrip tam mel decretum invenitur ι sed talia dicta in. femus ezomuit. Mox: Sic enim alaetus veger Carolus es abavus Ludovicus I p. inre exerunt. Et ideo in libro primo Capitularium seuorum promulgaveruntscribentes.Adducit caput LXXXI v.
cui subjungit decretum Celestini & canonem x ili. Laodicenum; de mox concludit: Attendendum est igitur qualiter hoc imperiale capitulum facias regulis o antiquorum Imperato-νum legibus congruat, ostendens quoniam sicut o
teges o regulae dicunt, in electione Episcopi affdecreto suo consensit, quam ab ista synodo probari contendebat. Rex Ludovicus non sollim consensum suum adhibuerat .sed Odonem quoque su gesserat eligendum. Synodus autem vetusta Episcoporum jura industrie accersit, Metropolitano & Episcopis provincialibus electionem deberi, consensum vero clero dc plebi. Ad Principem duo pertinere. Tum ut electionem fieri petenti bus clero & plebi concedat. Tum, electione facta , ut facultates Ecclesiae , quae sub illius sunt tuitione, electi dispositioni committat, suisque literis ad Metropolitanum & coepi copos ordinandum transmittat. Haec sunt verba literarum synodi de causii Bel vacensi apud Hincinarum: Vt Pulsacrae leges se res D precipiunt. Archiepiscopis Ar Epi v se conlimi
taurarum Haereseon electionem concedere dignemini : ut undecunque, secundum formam retularem electionia , Episcopi talem eligunt qui ct sancta Ecclesiae utilis , or retra cuus, ct vobis s. ia executione sit electio, sicut Or ordinatio. Solum assensum tribuit Regi post electionem, ut fecerat Florus. III. Quoniam vero Rex gratissimum Bel vacensi Ecclesiae Odacrum esse H incinam scripserat, respondit iste Bel vacenses deci disse a jure electionis, quoniam tres incongruos elegerant ab Epis opis postea reprobatos. Perdiderunt, inquit, electionem, sicut ostensum eis illis in o nodo , or per sacras regulas , non ulterius istor , sed Episcoporum es electionem , quam non praeire, sed suis qui, O
non se ab ea debere excidere. Et nunc contra re
rutu es leges, sine Visitatore Haesumserunt electionem. Clim ex Laodiceno canone didicissent Episcopi electiones judicio Metropolitani & provincialium Episcoporum
committi, alium vero usum inductum vide-ηrent, nempe ut electio prius fieret a clero dea plebe, conabatur synodus apud sanctam Macram , exemplo Cabilonensis Concilij
423쪽
habiti anno sexcentesmo quinquagesimo, da ct δε θ' das se epit, electione et i Helectiones epistopales revocare ad Episcopo- plebis qHrire ad ecco Pisam regimen ab ,rum provincialium arbitrium. Ad quos eos ulla venalitate travehi debeat, se misis iis maxime impellebat, ni fallor, Graecorum evangelio es sacri canones aperie dem- usus qui canone edito in synodo contraPho- dicente Domiso apri non intrat per ositam iistium anno D CCC LXX.s cujus acta Latine ovile et tam . ide fur ea O Di .. publicaverat Anastasius ὶ diserte firmatus V I. Ceterum non erit inutile modum ilfuerat. Licet enim illis canonibus nondum luna perscrutari quem temporibus Ludovi ei
uterentur Episcopi Galli, ut factum postea, Pij & Caroli Calvi ejus filij sequerentii, iii
attamen praejudicio illo majores concipie- electionibus clerus&populus, Episcopi at bant animos ad vindicandam synodo pro- que Principes, ut salva esset canonum aucto vinciali Episcoporum electionem. Sed cum ritas, cum bona Regum gratia. Illud vero dissicilis esset veteris illius juris plena resti- non potest certius addisci quam ex variis tutio, sic interpretatus est Hincinarus ca- epistolis & formulis quas in appendice to non em illum Laodicenum, ut saltem locum mi secundi Conciliorum retulit. Sirmondii haberet quando clerus dc plebs indignum quem modum, ex illis collectum, hic con elegissent, quo casu devoluta esset electio trahemus in pauca. ad Metropolitanum N Episcopos. De Obitu Episcopi monendus erat Metro- iesisI V. Eodem sensu canonem hunc expli- politanus a clero M a populo Ecclesiae vacuerat Hincmarus epistola ad Bellovacenses cantiis,ut a Regis clementia liberam ac restu in formula quarta in appendice tomi secun- larem electionem illis obtinere sata iseret di Conciliorum Ualliae. Praenoscere vos deni- Enimvero 'quoniam Visitator Ecclesim va-que molo. inquit, pila μ νersonam a sacris can canti dandus erat,qui electionis canonice fa-mbus riviam scienter nobis adduxeritis, non δε- ciendae curam sulciperet, Metropolitanus tam ex ea Pontificem non halebitis , veriιm etiam prius admonito Principe,gratum illi Episeo. proisticisseiectione, ut contemptores canonum u- pum pro eo munere gerendo delegabat. Vi dydiam incunetis. Sed se nostro ac coepiscoporum statori vero per literas suas dabat in manda mi rorum ussicia refutata rationabititer electione tis ut ageret cum clero Zc plebeEcclesie q uam Ira incongrua , talem secundὸm Laodicenses tenus, remotis studiis, uno consensu virum canones puduimus eligere qui vestris vitiosis et liquem probatum eligerent, forma electio rin lunturibus non valear consentire. Hinc trahi po- nis a canonibus praetcripta publice antea test origo juris similis quod confirmatum praelecta. Conventus autem ad faciendam est cap. vi i. ct xx. De eleerion. ubi ob electio- electionem constabat non tantum ex Clerinem indigni jus eligendi devolvitur ad Me, cis civitatis, sed etiam ex monachis monaste tropolitanum. UOrum par ciae sive dioecesios, tum etiam
V. Quare quod in fine epistolae duodeci- ex delegatis a Presbyteris rusticanarum pa mae concludit Hincinarus, de casu speciali rorciarum,qui Possetarum quoque mandata cleri &pop ili Bel vacensis, qui electionis ju. deferebant, praeter eos, laici nobiles qui Vas re privati erant, intelligendum est : Conve- falli quoque dicuntur formula quinta J &ei
viam. cui tutumsecundum sacros canones falsi Ves urbis adesse debebant. Visitator vero in onori, Discopi, clerus,ac plebs Re Mensis Ec- conventum adloquebatur. Ac primo qui Asia cum Biara consensu vestro cui regium mi- dem concessam illi a Principe eli endi pol nissetium vestrum deces,s juxta legalem acre - ratem denuntiabat, ut factum tempore Lu- laremformam elemo exequatur, se ordinatio pro- dovici Imperatoris docet formula sextaὶ 5: sequatur. Attamen Rex Ludovicus non cessit dein hortabatur ad opus istud sincere obeun monitis Hincinari , sed potius auctoritate dum. Si vota consensissent in aliquem regu- sua Odacrum elegit; neque se ab hoc propo. lareis virum id est,cujus actus & vita a canosito discessurum scripsit Hincmaro, donec nibus non discreparent, tunc urgente Visi in synodo universali conflata ex suo& reg- tatore decretum ab omnibus subseriptum denis fratrum suorum aliter definiatur. Quod ejus electione fiebat: quod Visitator per se epistola sua ad Regem data graviter dam - aut per literas suas, ad Metropolitanum rese-nat Uincinarus , ut canonibus & legibus rebat, adjunctis aliquot cclero &plebe, qui contrarium , & tandem , ut Ecclesiae inva- omnium vice testimonium electo serre ponsorem, excommunicatione plectit. sent. Tandem Metrvolitanus decretum il-V I. Pro Carolomanno Rege, qui Ludo- lud, a se prius probatum, ad Regeinmiti . vico successerat, Hincinarus admonitionem bat ejusque consensum expectabat. Quo suscscripsit ad Episcopos, haecque adnotavit ca . cepm , literis suis evocabat coepiscopospite quinto: ualiter autem consensis Principii loco dc die constituto ad ordinationem cererrae, qui res ecclesiuiticas divino judicio ad tuo. lebrandam : ubi fiebat examinatio canonica
424쪽
ordinandi, juxta formulam undecimam &duodecimam. Ceterum ex formula illa uia decima constat consensum regium de persona electi hac conditione temperatum , si is i eum dignum ad onus visivale invenire
Imperi j Lib. VIII. Cap. X VI his
et pietas quod I tantis viris actum est, ritum esse permittat. I l. Ceterum non potuit his limitibus coerceri potestas regia , quae aulicorum cupiditatibus incitata, electiones in aliis con
servando , palatinos Clericos a solo Principe designari poste contendebat. Quod aper-tE docet V ventionis& Gerardi omitis epistola apud Lupum Ferramensem L xxx i. ad Amulum Archiepit copum Lugdunensem. Hujus Amuli sedes c ura esset in parte regni
Lothath , prolixius 1 clarissimis illis viris
Caroli nomioe exorandus fuit ut Bernum
Regis propinquum, de ab eo de Consiliario
rum suorum consensu electum, in Augustodunensi Ecclesa ordinaret. Quod ut impetrent , addunt non esse novum ut a Rege nobilioribus Ecclesiis ex palatio deligantur antistites : Idque me a prudentia Demἰnus nosterjulit semerere, non esse novitium aut umer rium quod ex palatio honorabilioribus maximὸ
Ecclesiis procurat antistites. His subjungunt concellionem 4 Zaeharia factam Pippino , de qua superilis actum. Poterant edictum Clotari j Regis proferre , si fuisset illis obvium , cujus verba de hac specie intelligenda suo loco monuimus. Nec contenti Be niim commendare , eadem quoque ratione
Godeliadum, a Rege electum, Cabilonensi
Ecclesiae admoveri petunt: Godesedi m etiam, quem ex palatio sua more praedecesoram Regum
I. Consensum regium fuis quoque deeritis dis ne
confirmarunt Concilia GaIliarum temporibus Carias
Calvi ct Lethar p. habita. I L. Dein relatini Clerici a foti Francipe desi nabantur ad episcopatus, absque ulla elemone. Quod
probatur duobus exemplis. III. Aliud electionis palatina exemplum habetur apud Lutum Fereariensem in causE OEnea Epis
copi Parisi Ui. IV. Sed ex eo Regum usu proficiscebantur im
grntia incommoda. Plerunque enim promovebantur
viri rudes atque imperiti O vιta inexplorista. Daque Concilium Valentinum edixiu ut si quis . palatiomtueretur , in s Llgenter examinaretur , ut forato et an episcopatu aetnm esset. V. Guandiu se Reges coniiunerunt intra termi nos πιι ιη'us, Pontifices quoque Remani ejus ratιο--m habendam esse existimarunt. V I. Non adeo tamen se demittebant Romani Pontifices in He electionem negotio quin alιquando fui locι memores essent. Quod probatur auctoritate Ioannιι octavι, qui Lan nensis Dis ρι ρη uti nim in se traxit, ac tamen consensem a Carolo C ff. Duliciter petiit. V I I. Carolus Gasim quasdam Ecclesias libere
te canonaea electionum in terpetunm donavit, excm-
μι causa, Genetensem , ct Cabi Ionensem.
VI II. Sab Carolo Simplice , tametsi rest, blita
rara motibus concussa fuerit, remansit tamen ne j μή censui rex' in elemonibus Episcopoνum. Pro batur auisoritata Ioannis decimι Papae.
IX. Continuata est hac potistas a sequentibus Reg/bus ; ut ostenditur pluribus exemplia. . X. Inuia tertia Regum nostrorum onastis perseveravit prior illa consuetudo in lenos regi.
I. ON sENfuM regium suis quoque decretis diserte confirmarunt Con cilia Galliarum temporibus Caroli Calvi& Lolliati j lmp. habita. Anno Dccc LIV. petunt Carolo patres in synodo apud Theodonis- villam ut viduatis Ecclesiis quantocFus praeficiantur Epilcopi a Deo dati, Zea Cobis regulariter designari. Si omissus esset
Principis consensus, irrita quidem non erat ordinatio, ut capienter docuit Florus , attamen discordiae seminarium erat. Quod ut averteret a capite V ventionis Senonensis, qui Rege non monito electum a clero depo. puto Agium Presbyterum Aurelianensi Ec clesiae ordinaverat. Concilium Vernense an no Dcccx Liv. 1 Carolo postulat, quoniam rei illius alium exitum non videbat . ut ejus majoram seuorum, ut ante monstratum eis , Ca
bilonensi Ecclesiae praefici flagitat idem Rex, in
hac ciuadragesima non vcmini ordinare.
Quae petitio locum habuit saltem in Godel- sado , qui subscripsit Concilio Suessionensi anno D c cc Liii. sex annis post epistolam illam , quae data est anno octingentesimo quadragesimo octavo. III. Aliud electionis palatinae exemplum habetur apud cundem Lupum ep. 98.& 99. in AEnea Parisiensi Episcopo , quem
anno Dccc Llit. Carolus elegerat. sed
eum postea clerus quoque Ecclesiae Parisiensis & fratres coenobiorum sua quoque electione honestarunt, rogantes literis suis Senonensem Aschiepiscopum & provinciae Episcopos ut quantocyus ejus ordinatio perficiatur , ne dilatione divini & regi j benefici j torquerentur. Ratio vero est in promptu cur Rex electionem AEneae sibi assiimp-ssset . quoniam unus erat e Clericis aulicis, ut colligitur ex epistola Episcoporum ad clerum Ecclesiae Parisiensis i ciuis enim
vel leviter tetigit palatium cui Diar aeneae non innotais, O ferior in divinis rebas Uparuit PI V. Quoniam vero non omnes episcopalibus admoti reserebant AEneae istiusmo-
425쪽
res thd inexploratae vitae & rudes atque lum Regi Melem in omnibus aprium ue esse imperiti passim promovebantur , saltem in sicut ceteri regni Disivi exsani. 'regno Gallicano Lotharij Imperatoris , qui VI I. Attamen reticenda non est Caro- omnia agebat pro arbitrio, ideo Concilium ii Crassi erga quasdam Ecclesias beniena
Valentinum anno DCCCL v. congregatum, propensio, quas libertate canonica electi quid agendum esset in his angustias praescrip - num in perpetuum donavit. Hoc benefi si canone sentimo. Ac primum quidem con- cium con lisse Ecclesiae Geneven si scribit
stituit ut post obitum Episcopi statim a Prim Ioannes VIII. epist. 18 i. Eidem Ecclesiae
cipe peteretur ut canonicam electionem electionem perenniter de proprio clero do.
clero de populo permitteret. Sedes a servi- naverat. Profert quoque vir clarissimus Sir tio ty Principis nostri, inquiunt, aliquis CD- mondus, tomo tertio Conciliorum Galliaericorum veneris ut .allini civitati praeponatur eiusdem Caroli Praeceptuin Cabilonensi Ec Di pus , timore cano se icit examinetur, etesiae indultum anno Dccc Lxxx v primum evus vi a sit , deinde cujus scientia. Ei vigore ecclesiastico sub oculis omn/potentia Dei agas Metropolitanus in hac pane, Episcopis sicut Dei ministris adjutorium ferentibus, re maculata vita , ct pompis seculi turbidus,
simoniaca biresi pollutus, humilibus O man. aeis membris Christi Ecclesique V i sepe
ponatur ut pus , necpraestimat iuueratam , O cupiditate nimia caecatum . redditurus facti sui rationem , populo Dei praeficere. Sane in regno Caroli examen ordinandi mansit integrum penes Metropolitanos , ut diximus. Quod
in regno Lothari j aliter se habebat. Iue6ue Concilium hortatur Episcopos ut si ruis & improbatus ingeratur c palatio Episccopus , adeant Imperatorem cum clero de
populo, ut Ecclesiam Dei gloriosin Imperator digno honoreministro. V. Quando intra consensias terminos Reges se continebant, Pontifices quoque Romani ejus rationem habendam docebant , ut patet ex epistola Ioannis octavi ad Ari- pertum Ebreduinensem Episcopuia anno
rus O populus civitatis Uenciensis elegerat , piaeque memoriae Imperator suo consensu firmaverat, noluit consecrare post mortem Imperatoris , sed alium absque Ecclesiae consensu. Quare Ioannes Archiepiscopo dc partibus
praecipit ut Romam veniant pro tanti negO
VI. Ceterum non adeo se demittebant Romani Pontifices in hoc electionum negotio quin aliquando sui loci memores essent. Cum divisio ex gravi partium contentione exorta esset in Ecclesia Lausanensi, de Episcopi electione , Ioannes octavus severe in
terdicit Theodorici, Archiepiscopo Bisentinensi quatenus ibi Oscopum neque jussu Re-Ο , neque ex petitu plebis , consecrare ρυμ- mat, donec communi consulto quem utiliorem Praevideri ut , consecrari permittant de more. Hieronymum huic Ecclesiae Ioannes
praefici voluit: sed, qui ab initio non intervenerat, Regis consensum a Carolo Crasso ipse Pontifex suppliciter petivit, testatus il
obeunte prisore proprio, omni deinceps tempore
VIII. Temporis progressu non est imminuta potestas regia in eIectionibus , licet per bella domi forisque gesta valde debilitata fuerit in rebus civilibus sub Carolo Simplice. Ejus rei fidem facit Ioannis Papae decimi epistola anno Dccccxxi. scripta ad Herimannum Coloniensem , quae edita est tomo i M. Conciliorum Galliae. Hildui nus Ecclesiae Tungrensis episcopatum ab Henrico Rege Gernaaniae, bellum adversus Carolum gerente , precibus & pretio impetravit , siaque consecrari ab Heri man no Coloni eps vi metuque compulso per Ginebertum obtinuit. Quod factum aperte contra jus Caroli , in cujus regno sita erat civitas Leodium , sive Legia, s utroque enim nomine dicitur a Ioanne j ubi erat sedes Ecclesiae Tungrensis. Vacanti sedi praeficiendum Carolus elegit Richerium Abbatem, adiumno quoque cleri de populi consensu. Delata dissidiu istius querela ad Ioan
nem decimum illique 1 Berengario Imperatore consanguineo Caroli commendata,
praecipit Heri manno Ioannes ut Romam cum Hilduino & Richerio accedat ad defi niendam hanc controversiam. Interim illum objurgat ob spretam Caroli auctoritatem. Valde mirari non distulimus, inquit, cur contra rationem absique Regiυν ne agere perarentastis ; cum vobis reminsen: ibus hoc nullo
modo esse debeat ut abrique regali praeceptione is qualibra parochia Di opus sita consecraIus.
Hujus antiqui moris Originem a Romanorum Pontificum auctoritate profectam docens. usum illum in posterum observari jubet: Dpriον antecessorumsuorum Rexum mos fuit, eum ita Elibatam atque inconcussam δε- minationem obiis re dilectamur. Et sicut priores seos antecessores, nostrorum anteessorum auis curitate , Viscopum fer no quamque μυ- chiam ordinare probabiliter satutum est , ita ut Carolas Rex faciat conomando iubemus. In
epistola ad Carolum ad priscam consuetudinem 5 regni dignitatem hoc refert: De bos quod
426쪽
bd Gi libera. s conira vestra sceptra inutiliter gessit, valde doluimus, eo quod prisca consaeia o ct regni nobilitas censuit ut nullas Episso pum ordinare. debuisset absque Regis Iussione. Necessitatem assenius regij apert E praedicat. Nequeenim denominatione eluetioni praevia intelligendum puto. I X. . Continuata est haec potestas a se quentibus Regibus , ut fidem facit Artalia cur Episcopus Remensis apud Flodoardum lib. iii. iustoriae Remensis cap. xxxv. qui
se electum ait a clero & populo, dante illis Rodulso Rege id agendi facultatem ad Dei honorem Osui delitatem. In Chronico FrOdoardi anno occcc Lxi i. eligitur Odol-ricus ad Reii ensem episcopatum , favente Lothario Rege. Quam ob rem non dubitat Adalbero Remensis in decreto suo de re formatione coenobi j Mos omensis anno I cccc Lxxxi . profiteri Isbi episeopiam xcutia Dei cor benignitate regia contraditum. His addi potest apertum rei tinionium Ger berti in epistola Lxxx. ad Virdunensem Ecclefiam: Pastorem tuam et oluntate heredita
ny Regis . id est, Ludovici fili j Lotharri)
Unsu or favore comprimincialium Di coporum electam , ac insuper episcopali benedicitis
ne donatum, adhuc pertinax minime recognoscis. Mox : Ideo Pastorem non recognoscis , uuia Regem tu ura regno privare moliris. Vnde colli
hi q que potest Episcopos tunc persuasum
abuisse, cum Regis assensu Episcopos provinciales , non expectata cleri & plebis vo luntate, potuisse Episcopum eligere atque
ordinare. X. Initio tertiae Regum nostrorum dynastiae perseveravit prior illa consuetudo as
sensus regij. Quod testatur decretum ele ctionis Arnulfi in Episcopum Remensem,
factum ab Episcopis provinciae cum omni clero , acclamante populo, orthodoxis Regibus gone o Roboto consentientibus, anno nongemtesimo octuagesimo nono. Iidem Episcopi, post abdicationem Arnulfi, elegerunt Ger bertum , favore O conniventia utriusque Primcipis Domini Hugonis Augusti se excellentissimi Rigis Robirti , assensu qu que eorum qui Dei sunt in clero ct in populo.
I. Ventum est tand m ad Tracta um de iure
Regalia. Asateria isthae omnino bene tristiata est et o a qμ6tiones quae in foro occurrunt. Aemo . a. men e us Iuras origi em harilanus assecutus .st. Refι- nxur in averso e vara lurimorum sentent a. I I. Laque visum est iuuirere accurate ac dι-
tigenter in hanc materiam ; qua trinis est.
orginem juris Regalia. Flurimum autem conferet ea investg.ttio μι et βι posis qui ι statuendum sit in lite qMa ab ingentibus generalibus in rebus clerimota est pro asserenda libertate quarundam Ecclesiarum.
IV. fui illud non successi tu locnm investiturorum. Ditersum enim non est ab ι est turis. V. Constium opem extiιcatur.
I 1 est de jure Rea.iliae , quod ea sit
praecipua libri hujus scribendi causa. Et in antecessum quidem admonendus est lacior eam materiam prorsus bene tractatam esea viris perquam eruditis , quoad quaestiones quae in foro occurrunt , de modis videlicet acquirendi de conccrvandi Benefici j juri Regaliae obnoxij. Nondum tamen repertus est quisquam qui ejus originem assecutus sit, neque ipsius vocabuli quo jus illud significatur. Id unuin pertinaciter asseritur , jus Regaliae ab ipsis regni initiis exortum , regiae majestati connexum vinculis aristissimis, sive ita visum Episcopis in gratiam Clodo- vel Regis ad Curistianam fidem conversi, ut placuit quibus sana, sive tandem quod ea auctoritas ita principatui competat ut necessarius non fuerit praevius Episcoporum consensius. Tum jus illud ideo Regaliam vocari, quod merE regium sit, de vel inter nobiliores regiae dignitatis partes recensendum , adeo ut cum soli Regi competat, cum nemine alio communicari possit; exclusis etiam ab eo jure iis penes quos sub Rese puero administrandae Reipublicae cura cit, quos R gentes regi recepto jamdiu vocabulo nominamus. Lo enim tantum tendit eorum sententia qui materiam istam omnium iaccuratissi md tractaverunt.
stiterunt , neque ad ori sinem juris pervenere quod a luis haud dubie initiis pros ehum est , cum tamen adeo illustre sit argumentum , ob dignitatem Regis & Epiccoporum , quos ea res tangit, ut credi vix possit ita obscuram csse hanc materiam quin
deprehendi possint hujusce juris initia &pr
gressus . facturum me operae pretium existi mavi si in eam curam diligenter & accurate incumberem ., praesertim cum ex ea camsa regnum de sacerdorium non semel disso ciata sint, atque ad institutum incum omnino pertineat.
ea investigatione viri clarissimi Stephini Pasquieri j auctoritas , qui in suis illis Dis quisitionum Francicarum libris adnotavit nondum a quoquam proditam fuisse origi-
427쪽
terquam quod instituti mei ratio postulat 4n Unm revocavis Gregorim magxui. ut inquiram in originem juris, quae adhuc in me ica edicit ut si Eris sub judice lis est . an jus illud Regaliae pota g g stuης δε οσουδ o,neg eηtiam eiu rigatur ad universas regni Ecclesias , id ' VM 'Patriarcha seri
quoque exigere videtur. Deprehensa enim
semel origine hujus juris, facilius intellige
mus quidnam videatur statuendum in causa quam in sacrum cons storiuna attulerunt Agentes generales in rebus cleri, qui quamplurimas regni Ecclesias ab eo jure exemptas& immunes esse contendunt.
IV. Itaque procul ab eorum sententia recedo qui aevo Ludovici XI. nomine Par- lamenti Parisiensis apud Regem orantes, pronuntiarunt jus illud Regaliae successisse
in locum investiturarum. Nam contendo
diversum illud non esse ab investituris , quin imo ipsas esse investituras, prout cum consensu Regum nostrorum modificatae fuerunt in Conciliis Claromontano & RG mensi & a Calisto secundo Papa anno mil- Iesimo centesimo vigesimo secundo , &κara haec institutio non observabatur in Orιente. U. Oeconemus ergo bona Ecclesia a iis, babat vivente Episcopo , itemque tost moretem eius, ex praescripto Concitis Chalcedonensis . quo iubetur ut boua Ecclesia vacantu futuro antιυι conserventur ab Oeconomo. Explicatur canon ChalcedoneVAVI. Propria Episcopi sona pertinent ad eos suosus heredes suos testamento esse iusserat. quod proba tur variis auctoritati bi s. Si vero decesierit intestatu tum propinquos ejus heredes se operati , secundiam canonem apostolicum tis que Amiochenum . quod Balsamona qκo ue placitum. I II. Eadem est sententia canonis XX . Arno di Chalcedone is , qui explicatur. Notatuu Innoeentim secunam Papa , qua sensum huius canoMu
V. Ad explicandam autem opinionem L e ,
meam necessarium videtur ostendere quid iaκκm. antiqui canones in Gallia recepti praecepe- X. D Occidente quoque Clerici intervenere ten-rint quoad fructus episcopatuum vacan- t εμηι ερη moritia Episcopa manui. Virum id alium , quid dein ex vetusto Allo jure immu t ρ ἐυ si. Id UMm , quoad lateos, prohibue
tem Ecclesia ct pro futuro fuccsore. Potestate1 pe vadere coeperunt res Eccupa post moriιm Eps p rum paulo ame Concilium Trasitianum. AD DIT IO. J Aona morientium Discoporum a laicis diripi prohibuerunt Urbanus secundus O Innocentius δεικη , itemque Callistus fecundus. RUeruntur canones Co-citis Tolosam sub Caltim habit ι , antehae non editi. Raimundus Comes Barcinone ι pollιcitus est se deinceps non invasurum bona Discoporum proviκcia Tarraconensis. Exemplum illud sequuta est Ermengardis Vιcecomιιι bonensis, laudata ob hoc ab Hadriano quarto Papa. Attamen an siatilia Nars ευ ρε eierabat eis c. Miudo avo Gregor, non. o Innocentu θη- ιι.
I. T rE Tus Leelesia nullis aliis rediti V bus ad suppeditandas expensas alendis Episcopis & Clericis sVe etiam
II. U-- am v. . et illi maxinjam habi vi pr0 j v v x da inopum paupertate necessa imidiam . t Ehem eorum curam in se fisse' νι roga- ri 3 Duebatur praeteρο oblationes s delium etsi s , vitanda m. d a. Verum id ob- quα , ur adnotavit Irenaeus , . eo usque asstatum sit, & quae tandem causae fuerint harum immutationum. Tum de investituris instituenda qu. ustio , quae per multum aevi Ecclesiam commoverunt. Quo loco docendum erit quid eo nomine intelligerent majores nostri, quinam ecti earum usus in Galialia , ubi primum titulo concessionis usurpatae sunt, ac dein investiturarum, demum vero sub vocabulo Regaliae.
I. Vetus Ecclesia nullai reditus habebat prater oblistiones fidelium. Post Cosaktinum . Ecclesia iocupletata sunt pluribus latifundiis , Lberalitate fι- tium. QMario demum Iemlo inter ordinarios clo reditus uumerabantur frinus ex agris disse soni- , Eeriesia.
428쪽
& Imperi j Lib. VIII. Cap. XVIII. 419
III. Enimvero quoniam necessaria erat cura extraordinaria in recipiendis & ex-
surgebant ut decimam redituum partem egrederentur; quo manifestum omnibus es set caritatem Christianorum longe esse se pra Iudaeorum pietatem. At postquam Constantinus magnus Imperator Christia nis fecit potestatem relinquendi quandam bonorum suorum partem clero , quem lex
vocat sanctissmum Oncilium , tum liberalitate fidelium locupletatae sunt Ecclesiae pluribus latifundiis. Praeterea Episcopi ex pecunia publica augebant patrimonia Ecclesiarum , metuentes videlicet ne refrigescente paulatim caritate Christianorum , pauperum tandem nulla cura esset , quemadmodum adnotavit Chrysostomus, qui plebis crudelitatem acriter exagitat , quod parsimonia sua Episcopos adegisset ad cu.
ram rerum secularium. Itaque quarto secu lo inter ordinarios cleri reditus numeraban
tur fructus ex agris & latifundiis Ecclesiae collecti, ut patet ex canone xx v. Concili j Antiocheni, quo statuitur ut ij proventus ex decreto Episcopi δc ex sententia Presbyterorum & Diaconorum impenderentur ad alen dum Episcopum dc clerum , de adjuvandos
II. Secundum hanc institutionem legimus apud Possidium in vita Augustini cap. xxi t. Episcopum illum H pponensem pauperibus erogare solitum aliquid ex reditibus patrimoniorum Ecclesiae, vel ex oblationibus fidelium. Quoniam vero agri illi Eccle-sae maximam habebant invidiam, & ob id
Clerici acerbE traducebantur malevolorum quorundam linguis δc sermonibus, huic malo mederi cupiens Augustinus plebem horum latifundiorum curam in se luscipere rogabat , ut ea ratione Clerici ab ea administratione liberarentur , quo vivere deinceps cogerentur ex solis oblationibus Christianorum. Verum id obtinere non potui t a laicis. PauperiIus erogabat , inquit Possidius, vel ex reditibus possissionum Ecclesiae , vel etiam ex oblationibus fidelium. Et
dum fortὸ , ut solet , de possessoribus ipsis
invidia Clericis fleret , alloquebatur plebem Dei malle se ex collationibus plebis Dei vivere quam illarum possessionum curam vel gubernationem pati - Sed nunquam id laici fiscipere voluerunt. Idem conatus infeliciter quo-
aue cessit magno illi viro Ioanni Chryso omo Episcopo Constantinopolitano: qui
ut administrationem patrimonii ecclesiasti. ci a se removeret, populum Constantinopolitanum orabat eam curam suscipere. Iuare rogo se obsim, inquit ille in homilia Lxxxv r. in Matthaeum , aream ct torcular vestiam devotionem fieri. Sic enim se pauperes facilius alentur, o Deus glorisabitur. Tom. II. pendendis reditibus universae dioeces eos ac praeterea ne hinc adversus Episcopum oriri posset suspicio avaritiae , vel forteanis dilapidasse crederetur pecuniam publicam , canone X X v i. Concilij. Chalcedonensis statutum est ut in unaquaque Ecclesia episcopali Oeconomus institueretur, E clero illius Ecclesiae eligendus. Id postea confirmatum est ab Imperatoribus , quorum leges extant in Nomocanone Photij Tit. x. cap. i. de in Codice Iustiniani. Iubent enim Principes ut Episcopi
ministros hujuscemodi constituant, ac nonis nulla statuunt observanda circa eorum administrationem , tum pro reserendis rationibus.
I V. Concilium Hispalense secundum
de Toletanum quartum renovarunt constitutionem Concili j Chalcedonensis. In usum
autem eam revocans Gregorius magnus
quendam Episcopum compelli iubet ad instituendum Oeconomum. Synodus vero Nicaena secunda, quae est septima Oecumenica, jubet in canone undecimo ut si Epiccopus quispiam negligat instituere oeconomum , Metropolitanus illius suppleat hanc negligentiam. quod de ipsum Ooservari a Patriarcha jubet quoad Ecclesias inetropolitanas , si negligentia similis fuerit in
Metropolitanis. At Zonaras adnotat in commentario ad hunc canonem, institutionem illam in usu non fuisse aetate sua apud Ecclesiam orientalem , quemadmodum in
Occidente quoque omissa est, postquam bona Ecclesiarum inter Episcopos de Capitula fuere divisa. V. Non sollim autem dioeceseos bona vivente Episeopo administrabat Oecono mus , sed etiam postquam is abierat e vita. Nam in eo casu Concilium Chalcedonense praecipit canone xxv. ut reditus Ecclesiae viduatae conserventur integri apud Oe
ne Dionysij Exigui refert Gratianus dist.
L x x v. his verbis : Reditus vero viduare E
clesiae integros reservari apud Deconomum ejusdem Eccle . Sed ex eo capite laborat hic canon quod non doceat Praecise quamnam ob causam reditus illi conservandi sint ab Oeconomo i quam tamen colligere licet ex canone secundo Concilij Valentini , in quo statuitur ut Metropolitanus Oeconomum instituat in Ecclesia vacante , qui εc redituum administrationem
suscipiat, dc sumptus suppeditet Clericis Ec.
429쪽
clesiae ea tamen lese, ut rationem eorum lio confirmatur auctaritate horum verbo redituum futuro Episcops reddere tenea. rum Latinae versonis: sicuti praecedent bus retur. Visede visi pati vacante, inquit canon, gulu constitutum habetur. Nam superiorum Metropolitanus ex e.r Oeconomum deputaret; Conciliorum canones discrimen adhibue
qui Cl. missipenta dissenseret, O bona assi runt inter propria Episcopi bona , quae admini ruret, futura Epycopo rationcm redditu- propinquos eius pertinere decernunt.&rus. Ead ratione , & quidem apertius, bona ecclesiastica , quae cedere debent in canonem xxv. Chalcedonensem explicat utilitatem Ecclesiae. Quare integrum id per Zonaras in suis commentariis. Ait enim, si fectum hujus Chalcedonensis canonis sen forte contingat ordinationem Episcopi din sum non cepit Innocentius secundus in Con ferri per trimestre aut etiam longius spa- cilio Lateranen si , qui existimat eam legem,rium temporis , tum futuro Episcopo ser- quae pervadi Episcopi mortui bona vetat. vandos esse reditus apud Oeconomum , qui capiendam tantum esse de bonis quae ad impendia necessaria praestabit, onera epis- Ecclesiam suturum Episcopum pertinere copatus sustulebit. reliquum vero servabit: a debent. e ,αδις VIII. Inutile porro non erit heic per
odii πωτω-ου οἰκονό-υ κκλησία, ποιούrim transennam adnota pessimam esse lectio- αναγουαι ἰξο lit 'λσκαῶς, sic et fisco nem a Zonara & Balsamone adductam in σα ἴθυι suis commentariis ad canonem hunc x x i i.
VI. Praeter fructiis vero qui sede va- Chalcedonensem, eamque adversari ei quae cante colliguntur , aliud quoque bonorum extat in editionibus Graecis , qnam secutus genus est quae in controversiam deducun- est Dionysius Exiguus t e Og
tur post obitum Episcopi , bona nimirum λαμCώμαν απι, ρά - . quod illi explicant ejus , sive ea mobilia sint , sive immobilia. de Clericis sive Metropolitanis qui suscepe
Cui dissicultati provisum est in canone xxiv. runt custodiam bonorum mobilium Episco Concilij Antiocheni, juxta canones aposto- pi deiuncti. Eam autem interpretationem heos. Nam distinguens hic canon bona pro- nauserunt ex canone x xxv. sextae synodie pria Episcopi ab iis quae ex reditibus Eccle- quae tamen Chalcedonensi posterior est, &siae profecti erant , praecipit ut summa pe- abusum noviter emergentem emendat , cui nes Episcopum libertas siit heredes eorum nulla superiorum synodorum providerat. bonorum testamento scribendi in quorum Vnde s equitur eam patribus Chalcedonensi possessione fuerat ante ordinationem . sive bus mentem esse non potuisse ut abusum il- ctiam eorum quae dein ad eum donatio. tum abolere cogitaverint qui nondum fueratne , successione , aut emptione pervene- usurpatus. rint , modo ne nomen aut reditus Eccle- IX. Ceterum quoad bona Episcopi exsae. ad eam emptionem insumpti fuerint. reditibus Ecclesiae comparata , Concilium
quod & leges etiam Imperatorum sanci- Antiochenum in eodem canone xxiv. aperuvere , ac praeterea Concilium Agathense rc pronuntiat ea pertinere ad Ecclesiam i ricanone x x x iii. & Toletanum octavum ca- m φ ό αλκα u iarii φ Metrono ne quarto. At si Episcopus moriatur in- tropolitanorum nihilominus avaritia pess- testatus, tum propinquos ejus heredes esse mana quandam consuetudinem invexerat in oportet , secundum canonem apostolicum Orientem. Nam praetextu curae quae eis in
itemque Antiochenum. Quod Theodoro cumbebat in procuranda electione Episcopi quoque Balsamoni placitum , cujus ea in sede vacante,invadebant bona propria de sunt verba in commentario ais canonem cedentis Episcopi atque etiam ea quae ad Ec-x3O. Concilij Chalcedonensis: Gr, σφῆς clesiara ejus pertinebant, eaque vertebant, Gοιδνης, λω GHrος ο πό-- αλ redii, in suos usus. Id severe prohibuit synodus in
VII. Addam vero , videri prorsus eam que ad ordinationem futuri Episcopi , vel esse veram mentem canonis xx It. Conci- cert E si Clerici illic nulli forent, ea Metro
iij .Chalcedonensis : in quo prohibetur ne politanum jubet servare successori. poli decessum Episcopi . Clerici invadant X. In Occidente quoque Clerici inter bona quae propria erant Episcopi , id est, vertere letabant bona mobilia Episcopi
in detrimentum heredum aut propinquo. mortui. Quod fieri deinceps vetuit Conci-rum ipsus Episcopi. Docet praeterea ca- lium lierdense canone xv I. in quo decer- non ille reditus Ecclesiae servandos esse in nitur ut senia usique ad tempus sub tuendi em ea, qvsus Ecclesiae, non autem a Clericis ver- Pontis cis cons mentur his qui in domo inet enium rendos in propria commoda. Quae explica- tur, Curicis consuetam alimotum missono.
430쪽
Id ipsum quoad laicos qui bona mobilia decedentium Episcoporum invadebant prohibuit Vrbanus secundus in Concilio Claro-
montensi anno MXc v. itemque Innocentiuωsecundus in Concilio Lateranensi anno
XI. Ideo autem antiquas regulaS canonicas adducere heic placuit, ut omnes intelligerent reditus patrimoniorum Ecclesiae vacantis, ac spolia Episcoporum decedentium, nunquam pertinuisse a a Principes, quin imo universa haec emolumenta servari debuisse
. quorum decreta adfert Gra- NNO ab incarnatione Domini M cx ix. octa- vId. m. I vo Idus Iuliij , piae sidente venerabili Calixto ita'ir'SPapa II. anno pontificatus sui primo, in Concilio Tolosano, una cum Cardinalibus, Archiepiscopis, Episcopis, Abbatibus Provinciae, Goliae, Gasconiae, Hispaniae ,& citerioris Britanniae, haec sunt capitula recitata , & assensu totius Concilij confirmata. I. Sanctorum patrum vestigiis insistentes ordinari quemquam per pecuniam in Ecclesia Dei vel
expendenda in utilitatem Ecclesiae, & pro promoveri auctoritate sedis apostolicae omnibus futuro successbre. Quod adeo placuit vetu di 'ohibemu . si quis autem se ordinationem
stis illis Episcopis Gallicanis ut Iu illud in ibit dieni lib.
canonibus eorum fuerit constitutum,in CQΠ- M Nullus etiam in Praepositum, nullus in Arsit cilio nempe Reiensi habito anno CD XXXIX. presbyterum, nullus in Decanum , nisi Presbyter, canone quinto , in Francosordiensi anno nullus in Archidiaconum , nisi Diaconus , ordi- Dccxei v. can. XLI. in Pontigonensian. netur. . no Dccc Lxxv I. can. X I v. & in Tros I porro eos qui religionis speciem simulantes,
A I--: dominici corporis & languinis lacramentum, bap-
leiano anno non gentesimo nono C n- dζςse iis , . sacerdotium ,& ceteros ecflesia ino quarto,exquo col ligere licet tun cinpii eo, ordines, & legitimatum damnant foedera nupse invalescere usum illum occupandi spolia tiarum, tanquam haereticos ab Ecclesia Dei pelli Episcoporum εἰ ciuia inter seruus hic pes- mus & damnamus, & per potestates exteras cocr-ceri praecipimus. Defensores quoque ipsorum eodem damnationis vinculo, donec resipuerint, inno
IV. Primitias, decimas, oblationes, & cimite ria, domos etiam , & bona cetera deficientis Episcopi & Clericorum a Principibus vel quibuslibet laicis diripi & teneri penitiis interdicimus. Qui vel is pertinaciter illa praesumpserint,ab Ecclesiae liminibus tanquam sacrilegi arceantur. . V. Liberos homines, Clericos, seu laicos nulla
omnino ecclesiastica secularitae per ira vinculo servitutis addicat.
VI. Nullus Clericorum pro ecclesiasticis Beneficiis servire laicis compellatur. VII. Quartam decimarum & oblationum par
mus inolevit mos ut defuncIo Ecclesiae Episcopo mox a quibuscunque potentioribus pervadanturres Ecclesiasticae.
STEPHANI BALuz II. Pgssi MAM illam consuetudinem , qua receptum ubique in Occidente erat ut bona molientium Episcoporum diriperentur is laicis, coercitam esse ab Vibanci l I. & aD Innocentio II. recte adnotat jllustiissimus Archiepiscopus. Et Vrbani quidem de- cretum in synodo Claramontana factum a nobis edi tem ad E piscoporum pertinentem nullus auferre praetum est supra in Additione ad cap. x x x t. lib. v i. ex sumat.
veteri codice M S. monasterit Anianensis. Post Vr banum, & ante Innocenti j tempora, Callistus secun dus idem statuit anno M cx ix. in Concit o Tolosano ; ut testatur Bernardus Guidonis Episcopus Lodo vensis his verbis a Catello relatis in libro quinto Memoriarum historiae Occitanicae pag. 877. Primι- VIII. Nullus Episcopus , nullus Piesbyter, nullus omnino de clero ecclesiasticas dignitates &Beneficia cuilibet quasi jure hereditario derelin
IX. Illud etiam adjicientes praecipimus, ut pro sacri olei & chi ii malis & sepulturae acceptione nutiria quoque, or decima, oblationes, ct Mna cetera δε- tum Venditionis pretium exjgatur. frientis Episcopi ct Clericorum fuerunt Primipibus X. Si quis ecclesiasticae militiae titulo insignitus cst quibuscunque Licis sub poena Iacrileg, interditia. Sed extant in eodem codice Anianensi canones synodi illius a Callisto secundo in cathedrali Ecclesia
sancti Stephani celebratae; qnos. cum nondum editi mei ini,heic addere visum est, quo major sit hujus institutionis auctoritas. Plura porro de hoc argumento dictuti alias sumus Deo Iuvante. monachus, vel Canonicus, aut etiam quilibet Clersecus, primam fidem irritam faciens, retrorsum abi rit, aut tanquam laicus comam barbamque nutrierit. Ecclesiae communione privetur, donec praevariacationem suam digna statisfactione cori exerit.
Barcinonensis scripto pollicitus est anno millesimo centesimo trigesimo septimo biennio ante Concilium Lateranense Innocenti j, se deinceps invasurum non esse bona Episcopi Barcinonensis. quod postea porrectum est anno M c L. ad omnes cathedrales Ecesssas provinciae Tarraconens s , laudabili exemplo.